http://www.sky.gr/phpbb3/viewtopic.php?f=18&t=4650

Ένα ανοδικό +3 (m/sec) ασφαλώς το νιώθεις, ένα ±0.5 όχι, για αυτό είναι απαραίτητο το vario. Διαφορετικά αρχίζεις να κυκλώνεις τα καθοδικά.

Ταχύτητα του ανέμου μετράμε μόνο με το GPS. Ειδικά κοντά στην κορυφή του Κιθαιρώνα είναι κρίσιμο να ξέρουμε ότι τρυπάμε (έχουμε αρκετή ταχύτητα για να πάμε μπροστά) με άνεση.

Paragliding είναι η Αγγλική λέξη για το parapente που είναι η Γαλλική λέξη για το αλεξίπτωτο πλαγιάς.

Skydiving είναι η ελεύθερη πτώση από αεροπλάνο/ελικόπτερο/αερόστατο. Αφού παίξεις λίγο στον αέρα, ανάλογα με το πόσο ύψος έχεις, τραβάς. Το ύψος είναι αρκετό για να διορθώσεις λάθη, ή να τραβήξεις εφεδρικό αν κάτι πάει στραβά με τον κύριο θόλο. Οι Skydivers συνήθως έχουν ένα όργανο συνδεδεμένο με το εφεδρικό τους που τραβάει αυτόματα αν ξεπεράσουν ένα ελάχιστο ύψος χωρίς να έχει ανοίξει ο κύριος θόλος, οπότε έχουν μια κάποια ασφάλεια.

BASE (Building Antenna Span Earth) Jumping είναι μια πολύ πιο extreme μορφή του skydiving. Όπως λέει και το όνομα του αθλήματος, πηδάς από κτίρια, κεραίες, γέφυρες και γκρεμούς, και το διαθέσιμο ύψος είναι πολύ πιο μικρό. Τόσο μικρό που δεν υπάρχει χρόνος να τραβήξεις εφεδρικό αν δεν ανοίξει ο κύριος θόλος για αυτό και... δεν έχουν εφεδρικό.

Και μια και μιλήσαμε για BASE jumping, ας δούμε και το trailer από το ντοκιμαντέρ για την ζωή ενός πραγματικού θρύλου, ενός από τους πρωτοπόρους σε οτιδήποτε έσπρωχνε τα όρια του εφικτού όλο και πιο πέρα:

Youtube Video

Ο Shane McKonkey άφησε την τελευταία του πνοή στην Corvara στις 26 Μαρτίου του 2009 σε άλμα με wingsuit όταν δεν κατάφερε να απελευθερώσει τα σκι του εγκαίρως...

Σήμερα μια και δεν πέταγε, πήγα μια μέχρι το ΣΕΦ για ground handling (a.k.a. kiting). Η παραλία είναι και καλή και κακή για control.
Είναι καλή γιατί είναι πολύ εύκολη, ακόμα και εγώ που λόγω τεμπελιάς έχω βάλει ελάχιστο control μπορώ να το κρατάω όση ώρα θέλω σηκωμένο οπότε ανεβαίνει το ηθικό και η όρεξη για περαιτέρω λιώσιμο στο έδαφος και εξέλιξη.

Και είναι κακή, γιατί είναι too easy. Ο αέρας στο βουνό δεν έρχεται ποτέ τόσο στρωτός. Παρόλα αυτά, αν επενδύσει κανείς σε πολλές ώρες control με ασθενείς, αλλά και με πιο ισχυρούς ανέμους, διασφαλίζει bulletproof απογειώσεις και καλύτερη αντίληψη του feedback που δίνει η πτέρυγα στον αέρα. Και όσο περισσότερο control βάζεις στο έδαφος, τόσο πιο νωρίς θα πετάς στον αέρα και θα έχεις εξασφαλισμένη την άνοδο και τις πολύωρες πτήσεις. Και το ξύλο βέβαια.

Σήμερα δεν είχα ξεχάσει να ανοίξω την κάμερα, αλλά έκλεισε στον αέρα από μπαταρία! 2:28 λεπτά μιας απίθανης πτήσης 300 μέτρα πάνω από την κορυφή του Κιθαιρώνα, πετώντας με γεράκια και φίλους, κυκλώνοντας θερμικά και κάνοντας δυναμικό δίπλα σε δασωμένες πλαγιές, πάνω από ανεμογεννήτριες και καταφύγια...

Προσγειώθηκα στην απογείωση μετά από λίγα wingovers με ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ χαμόγελο!

Τι όμορφο που είναι να πετάς!

Καθόλου τάσεις αυτοκτονίας. Απλά δεν φοβάται όπως εσύ και εγώ.

Το βιντεάκι από χτες:

Youtube Video

Δεν ξέρω αν φαίνεται, αλλά το να κυκλώνεις θερμικά, ή να κάνεις δυναμικό δεν έχει σχέση με την άνοδο με αεροπλάνο. Στο parapente οι αναταράξεις είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αθλήματος.

Αλλη μιάμιση ώρα στον αέρα χτες. Αυτή την φορά με αποτυχημένο top landing:

Youtube Video

Ένας πιο έμπειρος πιλότος μπορεί να υπολογίσει με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια το glide που του δίνει η συγκεκριμένη στιγμή. Ο ρυθμός καθόδου όμως αλλάζει από λεπτό σε λεπτό, οπότε δεν μπορείς να μαρκάρεις σημεία και να ξέρεις ότι θα στρίψεις εκεί με τόσα μέτρα ύψος και θα ευθυγραμμιστείς με την προσγείωση σου, όπως κάνουν τα αεροπλάνα.

Αν είχα βγει από το κάθισμα πιο νωρίς θα του είχα χαλάσει τον λόγο περισσότερο. Η ουσία είναι ότι φοβήθηκα να στριμωχτώ ανάμεσα στα αυτοκίνητα, αν είχα επιμείνει μάλλον θα είχα πατήσει με ασφάλεια. Αλλά επειδή τα 'μάλλον' δεν τα πολυγουστάρω και είμαι πολύ φοβητσιάρης, προτιμώ να μαζεύω εμπειρίες με το μικρότερο δυνατό ρίσκο. Το top landing είναι μεν το κερασάκι στην τούρτα, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός. Μια επιτυχημένη πτήση είναι αυτή στην οποία πάτησες κάτω με ασφάλεια και χαμόγελα.

Coring είναι το κύκλωμα του πυρήνα (core) ενός θερμικού. Όσο πιο έντονα χτυπάει το βάριο, τόσο πιο καλά το έχεις 'πιάσει'.

Wing overs είναι μια μανούβρα στην οποία ο πιλότος μπαίνει με σώμα και φρένο από την μια πλευρά στην άλλη, σε μια ολοένα αυξανόμενη ταλάντωση.
Φαίνεται εύκολο (και είναι αν αποκτήσεις εμπειρία), αλλά αν το κάνεις λάθος και πνίξεις την ενέργεια αντί να την εκμεταλευτείς, έχεις εξασφαλισμένο το κλείσιμο. Έχει γίνει μπροστά στα μάτια μου σοβαρό ατύχημα από πιλότο που μ@λακιζόταν παίζοντας πολύ χαμηλά πάνω από την απογείωση.

Δεν έχω πάει κάπου, παρόλο που προχτές ένας φίλος με κάλεσε πολλές φορές από τον ασύρματο να τον ακολουθήσω μέχρι τις Ερυθρές. Με αγχώνει το να μην έχω προκαθορισμένη προσγείωση και ψηλές κορυφές από κάτω μου για εξασφαλισμένη άνοδο. Πολλοί γνωστοί όμως το κάνουν, και πηγαίνουν μέχρι τα γύρω χωριά. Πέρσι μάζεψα ένα φίλο που έφτασε από τον Κιθαιρώνα στον Άγιο Θωμά, στα Οινόφυτα. Και δεν μιλάμε για τους πρωταθλητές που κάνουν ακόμα και εκατοντάδες χιλιόμετρα XC.

Είναι το επόμενο βήμα που θέλω και πρέπει να κάνω.

Και η γνώμη του παλιού:

Ο χρήστης ΜΙΚ στο Sky έγραψε:
Χρήστο καταρχάς εγώ πιστεύω ότι ο Κιθαιρώνας θα πετάει κάθε μέρα για καμιά βδομάδα. Αργα το απόγευμα Sunset Team κομπλέ κλπ. Τίποτα φοβερό δυο φορές Ερυθρές και πίσω ηλιοβασίλεμα κορφή βαρετά πράγματα και ρουτίνα.

Για το top landing εμένα η εντύπωσή μου ότι πατάς με ΒΑ πάρα πολύ εύκολα στην αρχή του δρόμου και πάρα πολύ δύσκολα μετά. Όσες φορές έχω πατήσει άνετα στο σημείο που ξεκινάει το βίντεο είμαι 10 μέτρα κάτω από εκεί που είσαι. Αν βγω όσο ψηλά είσαι κάνω δυο δυνατές στροφές για να βγω 10 μέτρα κάτω.

Κάνε μια εικόνα στο μυαλό σου πως κινείται ο αέρας στο σημείο και θα δεις ότι στην αρχή του δρόμου (στη στροφή) ο αέρας έχει ένα μηδενικό ανοδικό ρεύμα και μια δυνατή ΒΑ ταχύτητα που είναι ότι πρέπει για να κατέβεις, ενώ κάπου στο κεφάλι του Λάζαρου (το οποίο έπρεπε να είχες κλοτσήσει με δυο στροφές και θα κατέβαινες μια χαρά) αρχίζει το ΒΑ να μετατρέπετε σε ανοδικό 1-2 m/sec οπότε 6χλμ από την κόντρα μετατρέπονται σε ανοδικό.

Αν και γενικά πιστεύω ότι η σκέψη 'πρέπει να κατέβω εδώ τώρα' έχει οδηγήσει σε πολλά ατυχήματα και ξεπουρναρώσεις, με απόλυτο έλεγχο δυο στροφές μισά ή ένα τρίτο ενός φλούφλικου wingover είναι αρκετά για να κατέβεις μια χαρά περίπου στο κεφάλι του Λάζαρου αν δεν έχεις ξεκινήσει την προσέγγιση που λέγαμε 10 μέτρα κάτω από εκεί που την ξεκίνησες τώρα.

Όπως καταλαβαίνω και το wing over είναι χειρισμός απώλειας ύψους με πέρα δώθε.

Σωστά. Και ωραίο παιχνίδι.

Πόσο καλή αίσθηση έχει κάποιος για το ύψος. Δηλαδή αυτά τα 10 μέτρα πάνω ή κάτω τα καταλαβαίνεις εύκολα όταν πετάς ή θέλει αρκετή εμπειρία; Ή όταν ήσουν στην Καλαμάτα νιώθεις πόσο μπορείς να ανοιχτείς στη θάλασσα χωρίς να κινδυνέψεις να μη φτάσεις ξανά στη στεριά;

Όχι πάρα πολύ καλή στο SIV, ακόμα και έμπειροι πιλότοι στην Καλαμάτα κατέληξαν στο νερό όταν δεν τους έβγαλε μετά τα wingovers. Εκεί όμως υπάρχει λόγος να είσαι βαθιά μέσα στην θάλασσα, ώστε αν κάτι πάει καταστροφικά λάθος, π.χ. ένα spin, να μην υπάρχει περίπτωση να καταλήξεις στην ξηρά. Και το κάνουμε με βάρκα να περιμένει κοντά να μας βοηθήσει. Ένας πιλότος δεν θα πετούσε ποτέ τόσο βαθιά στο νερό χωρίς να ξέρει ότι από κάτω υπάρχει κάποιος να τον μαζέψει.

Αλήθεια αν καταλήξεις στη θάλασσα (καλύτερα από τα πουρνάρια λέω εγώ) πόσο μπελάς είναι; Το μάζεμα και μετά η συντήρηση λόγω αλμυρού νερού...

Parapente και εφεδρικό θέλουν ξέπλυμα με γλυκό νερό και άπλωμα να στεγνώσουν. Και έλεγχο στα σχοινάκια μετά από ειδικό. Και καινούργιο ασύρματο και τηλέφωνο. (συνήθως vario δεν παίρνουμε στα SIV).

Και πάλι βέβαια είναι πολύ προτιμότερη η προσγείωση σε νερό μετά από τράβηγμα εφεδρικού, παρά στην ξηρά. Αν όμως δεν υπάρχει βάρκα να σε μαζέψει, τα πράγματα είναι ζόρικα, γιατί κινδυνεύεις να πνιγείς. Υπάρχει διαδικασία προσθαλάσσωσης (χωρίς εφεδρικό) και είναι διαφορετική από τις κανονικές προσγειώσεις. 5 μέτρα πριν την επαφή με το νερό λύνουμε την ζώνη και με το που η ζώνη ακουμπήσει στο νερό ΔΕΝ κάνουμε flare, αφήνουμε το πανί να φύγει μπροστά για να μην μας καλύψει και μπλεχτούμε στα σχοινάκια.

Νομίζω πρέπει οι πτήσεις σου να αποκτήσουν σκοπό! Να ξεκινάς για να πας σε συγκεκριμένο μέρος που θα καθορίζεις είτε από πριν είτε λίγο μετά την απογείωση εκτιμώντας τις συνθήκες.

Είναι το επόμενο βήμα. Αλλά δεν είναι τόσο απλό όσο φαντάζεσαι. Φεύγεις από την σχετική ασφάλεια ενός βουνού που γνωρίζεις και πρέπει να έχεις στο μυαλό σου συνεχώς το ποια είναι η θέση σου σε σχέση με τις νέες πλαγιές που θα προσεγγίσεις.

Κάτι που μάλλον δεν ανέφερα μέχρι στιγμής είναι ότι σε καμία περίπτωση ο πιλότος δεν πρέπει να πετά υπήνεμος (εκτός αν μιλάμε για πολύ ασθενή άνεμο). Στο βιντεάκι πιο πάνω που πετάω πάνω από τις κεραίες του Κιθαιρώνα θα δεις ότι δεν περνάω πίσω από την πλαγιά. Αν παρασυρθώ θα συμβούν 2 πράγματα. α) θα χάσω αμέσως το ύψος μου, γιατί το θερμικό συνήθως σβήνει και β) θα φάω πολύ ξύλο, ενδεχομένως καταστροφικά κλεισίματα από τους ρότορες που σχηματίζονται στην υπήνεμη πλευρά της πλαγιάς. Αρκετοί φίλοι την έχουν πατήσει και κανείς δεν θέλησε να επαναλάβει την εμπειρία.

Για μέχρι πόσα κιλά πιλότου είναι σχεδιασμένα τα συστήματά σας;

http://www.advance.ch/GetReady.571.0.ht ... uct=41&L=1
Υπολόγισε. Ο δικός μου εξοπλισμός (κάθισμα, εφεδρικό, cockpit, όργανα, κράνος) είναι 13,5 κιλά.

Ο χρήστης Χρήστος Λάππας έγραψε:

Κάτι που μάλλον δεν ανέφερα μέχρι στιγμής είναι ότι σε καμία περίπτωση ο πιλότος δεν πρέπει να πετά υπήνεμος (εκτός αν μιλάμε για πολύ ασθενή άνεμο). Στο βιντεάκι πιο πάνω που πετάω πάνω από τις κεραίες του Κιθαιρώνα θα δεις ότι δεν περνάω πίσω από την πλαγιά. Αν παρασυρθώ θα συμβούν 2 πράγματα. α) θα χάσω αμέσως το ύψος μου, γιατί το θερμικό συνήθως σβήνει και β) θα φάω πολύ ξύλο, ενδεχομένως καταστροφικά κλεισίματα από τους ρότορες που σχηματίζονται στην υπήνεμη πλευρά της πλαγιάς. Αρκετοί φίλοι την έχουν πατήσει και κανείς δεν θέλησε να επαναλάβει την εμπειρία.

Λες και το ήξερα...

http://www.sky.gr/forum/index.php/topic ... f6b#p29400

Ήταν πολύ επικίνδυνη μέρα σήμερα για να φύγεις πίσω, ένταση και έντονη άνοδος...

Σε μέρες με μεγάλη ένταση, είτε δεν πετάμε καθόλου, είτε απομακρυνόμαστε κατευθείαν από την πλαγιά μετά την απογείωση μας. Είναι πολύ εύκολο να σε πετάξει από πίσω ο αέρας. Το πως βρέθηκε πίσω ο άτυχος πιλότος ίσως να μην το μάθουμε ποτέ. Δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσο κοντά ήταν στην πλαγιά; Δεν είχε δέσει την επιτάχυνση του; Είχε δυναμώσει τόσο πολύ στο σημείο ο αέρας που ακόμα και με full επιτάχυνση και Big Ears τον έβγαλε πίσω; Ποιος ξέρει. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι ήταν ένα τόσο, μα τόσο αποτρέψιμο δυστύχημα...

Στα υπήνεμα δεν είσαι πουθενά ασφαλής, το τέρας μπορεί να σε χτυπήσει ακόμα και όταν έχεις απομακρυνθεί πολύ. Οι ρότορες εκτείνονται από 7 έως 10 φορές το ύψος του εμποδίου. Ο Κιθαιρώνας είναι 1409 μέτρα ψηλός, και είναι εύκολος ο υπολογισμός της απόστασης στην οποία εξακολουθείς να βρίσκεσαι σε θανάσιμο κίνδυνο.

Μια καλή εξήγηση του τι συμβαίνει βρίσκεται στην εικόνα:

(από το http://www.paragliding.gr/el/8-1.htm)

Το τι πρέπει να κάνεις (εκτός από την προσευχή σου) αν τελικά βρεθείς στα υπήνεμα εξηγείται πολύ όμορφα εδώ:

http://flyingspirit.freehostia.com/paramanual4.htm