Ανοίγω αυτό το τόπικ με το αφιέρωμα για το 4L και περιμένω και άλλους Ρενάκηδες

Ανοίγω αυτό το τόπικ με το αφιέρωμα για το 4L και περιμένω και άλλους Ρενάκηδες

Ανοίγω αυτό το τόπικ με το αφιέρωμα για το 4L και περιμένω και άλλους Ρενάκηδες

Αφιέρωμα Renault 4 1961-1994.

3/8/1961 9:00π.μ.: Μετά απο 5 χρόνια, περίπου 25 πρωτότυπα και 2.901.253 χιλιόμετρα δοκιμών αρχίζει η παραγωγή του Renault 4. Ένα εντελώς νέο αυτοκίνητο (σχεδιάστηκε απο λευκό χαρτί), σημάδεψε την ιστορία της Renault. Βασικά στοιχεία του, το αμάξωμά του, που όντας 5-θυρο (παγκόσμια πρωτιά) άνηκε σε μία κατηγορία απο μόνο του για πολλά χρόνια, και η μπροστινή κίνηση.
Το αυτοκίνητο 'χτίστηκε' πάνω σε ένα ανεξάρτητο σασί-δάπεδο (σε αντίθεση με τα αυτοφερόμενα 4CV-Dauphine) και το αμάξωμα ήταν βιδωμένο πάνω του. Αυτό φάνταζε αναχρονιστικό αλλά τελικά πρόσφερε πολλά πλεονεκτήματα όπως ευκολία επισκευών, πολύ καλή εκμετάλλευση χώρων (επίπεδο πάτωμα), στρεπτική ακαμψία, χαμηλό κέντρο βάρους, ευκολία εναλλαγής αμαξωμάτων. Το αμάξωμα ήταν απλό σε κατασκευή και η αισθητική του ξένισε πολλούς, αφού έδινε προτεραιότητα στη χρηστικότητα και όχι στην αισθητική.
Ο κινητήρας ήταν το μόνο υπάρχον στοιχείο που χρησιμοποιήθηκε στο σχεδιασμό του. Προερχόταν απο το 4CV και είχε μαντεμένιο μπλοκ με αφαιρούμενα χιτώνια, αλουμινένια κυλινδροκεφαλή, εκκεντροφόρο στο πλάι και απο 747cc απέδιδε 22 ίππους μέσω κιβωτίου 3 σχέσεων. Η διάταξη παρέμεινε η ίδια με το 4CV (διαμήκης με το κιβώτιο εμπρός αλλά η φορά περιστροφής του ήταν αντίστροφη ώστε να μπορεί να περιστραφεί με τη μανιβέλα απο το εμπρός άκρο του. Το κύκλωμα ψύξης ήταν κλειστό (το πρώτο παγκοσμίως σε αυτοκίνητο παραγωγής).
Η ανάρτηση αποτελούταν απο διπλά ψαλίδια, ράβδους στρέψης, τηλεσκοπικά αμιορτισέρ και αντιστρεπτική ράβδο εμπρός και υστερούντες βραχίονες, ράβδους στρέψης και τηλεσκοπικά αμορτισέρ πίσω. Ήταν σχεδιασμένη για κίνηση εκτός δρόμου, με πολύ μεγάλη διαδρομή (25 εκατοστά) και δυνατότητα ρύθμισης του ύψους. Η 'παρενέργεια' αυτής της ήταν ότι οι πίσω ράβδοι στρέψης, που το μήκος τους ξεπερνούσε το 1 μέτρο, έπρεπε να τοποθετηθούν η μία πίσω απο την άλλη, ως εκ τούτου ο πίσω αριστερός τροχός είναι 48mm πιο μπροστά απο τον δεξιό (δηλαδή μιλάμε για 2 άνισα μεταξόνια ). Τα φρένα ήταν 4 ταμπούρα χωρίς υποβοήθηση (άλλωαστε το αυτοκίνητο ζύγιζε 650 κιλά), βαλβίδα περιορισμού της πίεσης στους πίσω τροχούς, και το χειρόφρενο επενεργούσε εμπρός. Η διεύθυνση ήταν κρεμαγιέρα με εσωτερικό ελατήριο επαναφοράς.
Τα σχόλια ήταν ευνοϊκότατα, τόσο απο τον Τύπο όσο και απο τους οδηγούς, οι οποίοι είχαν την ευκαιρία να οδηγήσουν δοκιμαστικά 200 4L στους δρόμους του Παρισιού τον Οκτώβριο του 1961.
Την πρώτη χρονιά κυκλοφορίας του (1962) το 4L διατέθηκε στις εξής εκδόσεις:
Renault 4: Το βασικό μοντέλο, κινητήρας 747cc, χωρίς τρίτο πλευρικό τζάμι, χωρίς διακοσμητικά και χρώμια.
Renault 4L (κατρ-ελ). Πιο πλούσια εξοπλισμένο, είχε χρώμια, καλύτερη ταπετσαρία, περισσότερες επιλογές χρωμάτων και τρία πλευρικά τζάμια.
Renault 3: Εξοπλισμός όπως του R4 αλλά κινητήρας 603cc ώστε να εντάσσεται στη φορολογική κατηγορία των 3CV.
Renault 4 Super: Δυνατότερος κινητήρας (32 ίπποι), πλουσιότερος εξοπλισμός και πορτ-μπαγκάζ που άνοιγε ανάποδα (όπως π.χ. στα Mini).
Σε όλες τις εκδόσεις διατίθεται προαιρετικά υφασμάτινη ηλιοροφή.
Προς τα μέσα της χρονιάς παρουσιάζεται το Fourgonette, η επαγγελματική έκδοση του 4L.

1963: Το Renault 3 πάυει να διατίθεται (λίγο πάνω απο 2500 αντίτυπα, σήμερα επιζούν 5). Διατίθεται το μοτέρ των 845cc (30 ίπποι) στα μοντέλα εκτός γαλλικής αγοράς. Κιβώτιο ταχυτήτων με συγχρονισμένη πρώτη΄, φαρδύτεροι προφυλακτήρες. Παρουσιάζονται τα 4 Parisienne και η έκδοση 4x4. Το πρώτο ήταν μια ειδική διακόσμηση (μαύρο ή σκούρο μπλέ και καρρώ αυτοκόλλητα στις πόρτες) που αναπτύχθηκε σε συνεργασία με το περιοδικό Elle. Το 4x4 κατασκευαζόταν σε συνεργασία με τη βιοτεχνία Sinpar και είχε κατ' επιλογή τετρακίνηση.
1964: Το πορτ-μπαγκάζ στο Super είναι πλέον όπως και στα υπόλοιπα R4.
Υποδοχές για ζώνες ασφαλείας εμπρός.
1965. Σταματάει η διάθεση του Super. Εμφανίζεται το 'fourgonette vitree' δηλαδή φορτηγάκι με πίσω τζάμια και 4 θέσεις. Ο εκκεντροφόρος παίρνει κίνηση απο καδένα και όχι πλέον απο γρανάζια.
1966. Το βασικό μοντέλο αποκτά και τρίτο πλευρικό τζάμι. έο σήμα στο πορτ-μπαγκάζ. Παράγεται το εκατομμυριοστό Renault 4
1967. Νέο ταμπλώ/καντράν μπέζ χρώματος, νέο τιμόνι απο διαφανή βακελίτη (πορτοκαλί ή μπορντώ ), παχύτερα καθίσματα. Μεγαλύτερα ταμπούρα εμπρός, διαφορετική μέθοδος ρύθμισης των πίσω ράβδων στρέψης.
1968. Κιβώτιο 4 ταχυτήτων. Νέα μεγαλύτερη μάσκα, φαρδύτεροι προφυλακτήρες.
Παρουσίαση του μοντέλου Plein Air , τζιπάκι χωρίς ουρανό και πόρτες, κατασκευασμένο απο τη Sinpar.
1969. Νέα γεωμετρία εμπρός συστήματος, κατάργηση του ελατηρίου επαναφοράς της κρεμαγιέρας. Η έκδοση Parisienne δε διατίθεται πλέον.
1970. Νέος διακόπτης ανάφλεξης δεξιά απο το τιμόνι. Λήξη παραγωγής του Plein Air.
1971. Ηλεκτρικό κύκλωμα 12V, ο κινητήρας των 845cc αποδίδει πλέον 34 ίππους.
1972. Ο κινητήρας 747cc μεγαλώνει στα 782 cc (έμβολα 55mm).
1973. Το Fourgonette διατίθεται και με υπερυψωμένη οροφή και ωφέλιμο φορτίο 400kg.
1974: Νέο κιβώτιο ταχυτήτων (κοινό με το R6) με μαντεμένιο κέλυφος και κλασική διάταξη σχέσεων (πρώτη εμπρός αριστερά). Μαύρο ταμπλώ και τιμόνι, νέο σήμα στη μάσκα.
1975: Νέα πλαστική μάσκα, μεγαλύτερο ρεζερβουάρ (34 αντί 26,5 λίτρα). Παρουσιάζεται το φορτηγάκι F6. Μακρύτερο κατά 20 εκατοστά, είναι εξοπλισμένο με τον κινητήρα 1108cc με 5 έδρανα βάσης που προέρχεται απο το R6.
1976. Αλτερνέιτορ αντί για δυναμό και προαιρετικά θερμαινόμενο πίσω τζάμι. Παρουσιάζεται η έκδοση Safari που ξεχωρίζει απο τα νέα χρώματα και τα σωληνωτά καθίσματα με προσκέφαλα.
1977. Ορθογώνια εμπρός φλάς, πλαστική εισαγωγή αέρα κάτω απο το παρ-μπρίζ (αντί για κλαπέτο). Νέα θέση της μπαταρίας, νέο καντράν. Η παραγωγή ξεπερνάει τα 5.000.000
1978. Παρουσιάζεται το Renault 4GTL με κινητήρα 1108cc. Εξωτερικά διαφέρει απο τα γκρί ματ διακοσμητικά και τις ζάντες. Ο εξοπλισμός είναι πλουσιότερος.
Διπλό κύκλωμα φρένων σε όλα τα μοντέλα.
1979: Σταματάει η διάθεση του Safari. Το οδόμετρο έχει 6 ψηφία.
Στο 1ο ράλλυ Παρίσι-Ντακάρ, το R4 4x4 που προετοίμασαν και οδηγούν οι αδερφοί Marreau τερματίζει δεύτερο στην κατηγορία των αυτοκινήτων.
1980: Το GTL εξοπλίζεται με τις ζάντες του R5 TL. Οι αδερφοί Marreau τερματίζουν 3οι στο Παρίσι-Ντακάρ με το 4L τους το οποίο αυτή τη φορά έχει κινητήρα απο R5 Gr.2.
1981. Το GTL αποκτά μεγαλύτερα αυτορρυθμιζόμενα ταμπούρα. Νέοι-κρυφοί-μεντεσέδες στις πόρτες, πλαστικά πλαίσια παραθύρων. Διατίθεται η έκδοση Jogging (5000 αντίτυπα) . Είναι ένα GTL άσπρου χρώματος με εξωτερικά διακοσμητικά σε έντονο μπλέ, στάνταρ ηλιοροφή (επίσης μπλέ χρώματος). Εσωτερικά τα καθίσματα είναι σωληνωτά και η ταπετσαρία έντονο μπλέ με ρίγες ουρανίου ΄τοξου. Ανάλογα αυτοκόλλητα υπάρχουν και στο αμάξωμα.
1983: Νέο ταμπλώ-καντράν-τιμόνι στο GTL,το οποίο εξοπλίζεται πλέον με δισκόφρενα εμπρός.
Το μοτέρ των 782cc καταργείται και μένει μόνο το 845cc απο τα 'μικρά'.
1984: Η αντισκωριακή προστασία βελτιώνεται, ενώ το σασί βιδώνεται στο αμάξωμα στα πρώτα στάδια της παραγωγής.
1985. Ειδική έκδοση Sixties (2500 κομμάτια) με 2 γυάλινες ηλιοροφές.
1986. Η διάθεση των επαγγελματικών F6 σταματάει.
1987. Καταργείται ο κινητήρας των 845cc, πλέον το R4 διατίθεται ως 'TL Savane' (956cc) και 'GTL Clan' (1108cc).
1988. Κατάργηση των επαγγελματικών απο τη λίστα.
1992. Η Renault δε φαίνεται πρόθυμη να εναρμονίσει το R4 με τις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί περιορισμού ρύπων(τριοδικός καταλύτης) και ανακοινώνει τη λήξη της παραγωγής του στο τέλος του 1992 με την τελευταία σειρά R4 Bye-Bye. Πρόκειται για τα 1000 τελευταία 4L τα οποία είχαν ένα ταμπελάκι στο ταμπλώ με φθίνοντα αριθμό σειράς. Ο επίσημος αριθμός παραγωγής που δόθηκε απο τη Renault ήταν 8.135.424 αυτοκίνητα, και αυτό κατέταξε το 4L στη θέση του τρίτου αυτοκινήτου σε παραγωγή παγκοσμίως, μετά τα Volskwagen και Ford Model T. ΟΜΩΣ...η παραγωγή του 4L συνεχίζεται για λίγο στο Μαρόκο, τη Σλοβενία και (ίσως) την Πορτογαλία. Ανεπίσημες πηγές αναφέρουν την 20η Δεκεμβρίου 1994 ως την ημέρα παραγωγής του τελευταίου 4L απο το εργοστάσιο του Novo Mesto στη Σλοβενία.
Σήμερα το 4L έχει περάσει στην 4η θέση όσον αφορά τον όγκο παραγωγής,αφού το Fiat Uno που παράγεται ακόμη στη Βραζιλία ξεπέρασε τα 8.500.000 αντίτυπα.
Τέλος μία άτυπη πρωτιά του 4L. Το δελτίο αναγνώρισης (ομολογκασιόν) στην ομάδα Α ίσχυε μέχρι και το 2000. Οπότε το 4L ήταν το μοναδικό αυτοκίνητο που συμμετείχε την ίδια χρονιά σε αγώνες WRC και ιστορικών αυτοκινήτων!!! (θυμάστε τον Pinto dos Santos στα Ακρόπολις 1998 και 2000?)

http://www.vsocial.com/video/?d=61439

για να χορτάσετε 4L

Είναι Αργεντίνικο 4L, τοπικής παραγωγής (ΙΚΑ-Industrie Kaiser Argentina). Αυτά (όπως και τα Κολομβιανά) διέφεραν σε πολλά σημεία απο τα Γαλλικά. Παράδειγμα οι προφυλακτήρες. Πρέπει να είναι γύρω στο '70-'72.

Γνωστό... Δυστυχώς δεν ξέρω τί παίζει απο κάτω αλλά τέτοιο μετατρόχιο πίσω και αεραγωγοί δεν μπαίνουν άσκοπα...μυρίζει Turbo 2
Κάντε λίγο υπομονή και ίσως δείτε κάτι καλύτερο στους ελληνικούς αγώνες...

Ο χρήστης HUNTER έγραψε:
Κεντρομήχανο είναι σίγουρα,αλλα τι ακριβως φοραει δεν ξερω.Μαλλον Turbo 2

(αν και το τριμπούλωνο καρε δε μου γεμιζει το ματι )

Hunter όνομα και πράγμα ούτε που το είχα προσέξει .
Gordini/Alpine γυρισμένο ανάποδα?
Ή Turbo 2 με άκρα 4L?
Απο Γάλλο όλα να τα περιμένεις

Να πότε σηκώνουν τροχό τα σωστά στημένα αυτοκίνητα
Να περιγράψω τι συμβαίνει σε αντίστοιχα (ενίοτε 'σπορ' ) αυτοκίνητα με αιωρούμενους βραχίονες στην πίσω ανάρτηση?