Μπράβο σας!

Ο χρήστης MAD-MAX-13 έγραψε:
ΜΠΡΑΒΟ σε ολους οσους συνεβαλαν με τον οποιονδηποτε τροπο

Κατ αρχας ΜΠΡΑΒΟ σε ολους οσους συνεβαλαν με τον οποιονδηποτε τροπο.
Ολα καλα -για μας- χθες και δεν παθαμε απολυτος τιποτα στα κατσαβραχα και τις πυροπληκτες περιοχες που ακομα καπνηζαν...
Κ ο μαλακας στραμπουληξα το ποδι μου σημερα το πρωι....

Κατα τα αλλα.
Ο Βλαντ, που ειχε την ιδεα και ανελαβε και την υλοποιηση της, αφου φωρτοσαμε τα τελευταια πραγματα, μας ειπε οτι δεν θα μπορεσει να ακολουθησει, καθως επρεπε να κανει ενα μπανακι και να φυγει για το χωριο του, το οποιο καιγοταν....
Να ευχαρηστησω τον Taurus και τον πατερα του που μας βοηθησαν στο να μη χαθουμε στα βουνα της Ηλειας, την ξεναγηση στην Ηλεια με περιγραφη πως ηταν πριν της φωτιες και που ανεχτηκε την οδιγηση μου στα 2/3 του ταξιδιου:)

Τωρα ξερουμε απο πρωτο χερι τι αναγκες υπαρχουν και τι να μαζεψουμε

Μπράβο παιδιά!

Ξενιήσαμε γύρω στις 10:00 το πρωί με 3 φορτωμένα
Ford Transit, και 4-5 αυτοκίνητα!!
Λόγω του βάρους των οχημάτων πήγαμε Ζαχάρω μέσω Πάτρας!
Στην διαδρομή δεν υπήρχε κάτι απρόοπτο και όλα κύλησαν ομαλά!

Φτάνοντας στις κεντρικές αποθήκες τις Ζαχάρως,
υπήρχε πολύς κόσμος, νταλίκες που ξεφόρτωναν και μια αποθήκη
γεμάτη προμήθειες!! Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε να τα μοιράσουμε εμείς, κρίνοντας που χρειαζόντουσαν περισσότερο βοήθεια!!
Ξεκινήσαμε οδηγούμενοι από τον Taurus(4 τροχοί forum member)
και τον πατέρα του καθότι είναι από την περιοχή εκείνη!

Φτάσαμε στο Ξηροχώρι στο οποίο αφήσαμε λίγα πράματα καθώς δεν υπήρχε σοβαρή κατάσταση και είναι κοντά στη Ζαχάρω, οπότε προμηθεύονται ανά πάσα στιγμή!

Συνεχίσαμε προς Μηλέα, Χρυσοχώρι, Μάκιστος όπου αφήσαμε αρκετά πράματα καθότι υπήρχε ανάγκη!! Εκεί είδαμε πολύ καμμένη γη και αρκετά σπίτια καμμένα! Μας υποδεχόντουσαν με πολύ χαρά και μας ευχαριστούσαν συνεχώς (αυτό και μόνο το συναίσθημα ΑΞΙΖΕΙ)!

Στην Αρτέμιδα που πήγαμε στη συνέχεια, η κατάσταση ήταν αποκαρδιωτική!! Πάρα πολύ καμμένη γη, αυτοκίνητα, σπίτια, χωράφια! Το βουνό πάνω από το χωριό εντελώς καμμένο!
Συζήτηση που είχα με παλληκάρι εκεί μου είπε πως την ώρα
της φωτιάς, είχε λαμπαδιάσει όλο το βουνό, ήταν σοκοριστική εικόνα και προκαλούσε δεός! Το βράδυ τα δέντρα έμοιαζαν σαν αμέτρητα κεράκια! Τι να πεις σε αυτούς τους ανθρώπους!
Μπράβο τους για το κουράγιο και την δύναμη που έχουν και δεν το βάζουν κάτω!!

Φύγαμε για το επόμενο χωριό, συγγνώμη αλλά δεν θυμάμαι ποιο!
Οδηγούσαμε σε έναν δρόμο που προσωπικά μου ράγιζε την καρδιά το τοπίο, ώσπου δεν άντεξα κι έβαλα τα κλάματα ! Λυπάμαι!
Η διαδρομή είναι όλο στροφές και μέσα στο βουνό! Ο Κώστας(Taurus) μας είπε πως σε αυτό το σημείο γίνεττι κάποιο Ράλλυ!

Πήραμε τον δρόμο του γυρισμού από Μεγαλόπολη! Η κατάσταση
τελείως απογοητευτική, λόγω τοπίου! Είχα την ευκαιρία
να συμμετάσχω σε touring του TFRC στην Καλαμάτα, και είχαμε περάσει από αυτό το σημείο, Παραδίσεια νομίζω πως λέγεται,
όπου ήμουν συνοδηγός του Παπαγάλου ! Ευτηχώς που ήταν βράδυ και δεν φαινόντουσαν πολλά! Έφερα στο μυαλό μου εκείνες τις στιγμές τις διαδρομής τότε και τις σύγκρινα με τώρα !!

Στο γυρισμό προς Αθήνα και ενώ άρχισε να νυχτώνει, πήγαμε στο τελευταίο και κατά την γνώμη μου, το ιδανικότερο χωριό που χρειαζόντουσαν βοήθεια στην Αρκαδία!! Μοιράζαμε προμήθειες πόρτα-πόρτα! Φτάνουμε κάποια στιγμή σε άνα 2όροφο
πέτρινο σπίτι και βγαίνει μια γριούλα γύρω στα 85 ετών!!
Λόγω ηλικίας δεν πολυκατάλαβε ποιοι ήμασταν και τις δίναμε ρούχα και τρόφιμα! Κάποια στιγμή μας λέει 'να σας τα πληρώσω αυτά; '
Με τον Fiestaman μπήκαμε μέσα στο σπίτι να την βοηθήσουμε και μας έπιασε ένα πλάκωμα θα έλεγα, βλέποντας το χώρο της!
Ένα τυπικό χωριάτικο δωμάτιο, με ένα φουρνάκι, ψυγείο, κρεββάτι, κουβέρτες, νεροχύτη και μια γάτα να της κάνει παρέα!
Από ότι μας είπε, σχεδόν έσωσε μόνη της το σπίτι και τις
γίδες της σβήνοντας τη φωτιά με κλαδιά! ΜΠΡΑΒΟ στο κουράγιο της!

Αφήσαμε ότι μας είχε απομείνει στα φορτηγά και φύγαμε για Αθήνα!! Φτάσαμε περίπου στις 00:30 κουρασμένοι ΑΛΛΑ
με ευχάριστο συναίσθημα που βοηθήσαμε αυτούς τους ανθρώπους,
είδαμε την δύναμη που έχουν για τη ζωή και αρκετή θλίψη για το τοπίο!
Συνολίκά διανύσαμε 720 χιλιόμετρα!!

Αυτά, ό,τι άλλο διορθώστε με και συμπληρώστε!

Ευχαριστώ τα παιδιά που το οργάνωσαν και μου έδωσαν την χαρά
να βοηθήσω !

Καλα απο κουραγιο οι ανθρωποι, ειχαν να μας δωσουν κ εμας.
Οταν ρωτας τι να τους φερουμε και σου λενε τσαπες κ εργαλεια, γιατι τα δικα τους καηκαν...
Απλα μενεις χωρις λογια....

Ορίστε μερικές φωτογραφίες

Μπράβο βρε παιδιά, μεταφέρετε λίγο από το κλίμα και την εμπειρία για να το μεταφέρω με τη σειρά μου σε δύο άτομα που ενδιαφέρθηκαν άμεσα και προσέφεραν κάποια ρούχα...

Αν ξαναπάτε υπάρχει προσφορά και από άλλους (για ρούχα κυρίως)...

_

Ο χρήστης kubiak έγραψε:
Μπράβο βρε παιδιά, μεταφέρετε λίγο από το κλίμα και την εμπειρία για να το μεταφέρω με τη σειρά μου σε δύο άτομα που ενδιαφέρθηκαν άμεσα και προσέφεραν κάποια ρούχα...

Αν ξαναπάτε υπάρχει προσφορά και από άλλους (για ρούχα κυρίως)...

_

Λεμε σ ενα μηνα -που θα λενε τα καναλια ακομα για τις εκλογες- να ξαναπαμε.
Θα ενημερωσουμε παλι απο δω μεσα

Χωρίς υπερβολή οι άνθρωποι των περιοχών αυτών δίνανε κουράγιο σε εμάς αντί να συμβαίνει το αντίθετο. Οι άνθρωποι μας προσφέρανε τοπικά γλυκά και σε ένα χωριό που είχε και τις μεγαλύτερες καταστροφές θέλανε να μας δώσουν έναν κουβά σταφύλια.

Απίστευτες ορεινές διαδρομές για οδηγηση(μας από τα καμμένα χωριά περνούσε ανάβαση, sprintάκι) που τώρα είναι μια απέραντη μαυρίλα.

Ο χρήστης InsaneDriver έγραψε:
Χωρίς υπερβολή οι άνθρωποι των περιοχών αυτών δίνανε κουράγιο σε εμάς αντί να συμβαίνει το αντίθετο. Οι άνθρωποι μας προσφέρανε τοπικά γλυκά και σε ένα χωριό που είχε και τις μεγαλύτερες καταστροφές θέλανε να μας δώσουν έναν κουβά σταφύλια.

Απίστευτες ορεινές διαδρομές για οδηγηση(μας από τα καμμένα χωριά περνούσε ανάβαση, sprintάκι) που τώρα είναι μια απέραντη μαυρίλα.

Εκτος απο σενα.... κανενας δεν προλαβε να δει τα τοπικα γλυκα που λες.
Ολοι ακουγαμε να μας λες οτι ειναι πολυ νοστιμα, πολυ ωραια.... Αλλα γλυκα δεν ειδαμε...

Wagner669
Εγώ ευχαριστώ που με... ανεχτήκατε!
Δυστυχώς ο πατέρας μου ενημερώθηκε σχεδόν τελευταία στιγμή οτι θα πάμε και δεν υπήρχε η δυνατότητα να ψάξει και να μάθει τι παίζει στα βουνά και πού έχουν τις περισσότερες ανάγκες, θα ήταν πιο εύκολα για όλους μας τότε...
Όπως και να έχει ήταν μια εμπειρία το να μιλάς με τους κατοίκους και να σου αναφέρουν τόσο τραγικά πράγματα που συνέβησαν σε αυτούς και τις οικογένειές τους με τόση απλότητα, να περιγράφουν τις μάχες που δώσανε, λες και μιλάγανε για μια μικροεστία από βεγγαλικά το Πάσχα, να ζητάνε εργαλεία για να βάλουν μπρος την ανοικοδόμηση από... χθες και να μας ζητάνε τα τηλέφωνά μας για να μας καλέσουν στο γλέντι που θα κάνουν σε 2-3 χρόνια που το χωριό τους θα είναι όπως πρώτα...
Ένα μεγάλο RESPECT σε αυτούς λοιπόν, δίνουν μαθήματα ζωής...