-
Ο χρήστης cmarin έγραψε:
Αυτό το κείμενο είχε κάνει σε όλους ενύπωση όταν είχε κυκλοφορήσει (και εδώ στο φόρουμ):
H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια
γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να
περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο
για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί
για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε
ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το
«σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια
και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα
χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες
χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές
γωνίες.Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες
κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει
να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν
έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε
όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα
φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν
κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος
για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με
πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και
όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να
κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο
ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως
κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια
νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.
Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν
πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες
με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να
βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά
βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό,
κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας
έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.
Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση,
όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.
Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν
ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους
φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους
γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν
υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε
να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο
άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να
περάσουν όλοι. Τι φρίκη!Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες
στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς
μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην
άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια
κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο
chat room και γράφοντας ; ) : D : PΕίχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά
μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά
παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να
μεγαλώσεις σαν παιδί...Αχ ρε Μαρινακη,τι ηταν αυτο σημερα;
Κανα emoticon με υγρα ματια δεν εχετε .Αντε,ψαξτε,φτιαξτε,περιμενωDAP είναι Οκ τώρα? [cmarin]
-
Ο χρήστης cmarin έγραψε:
Αυτό το κείμενο είχε κάνει σε όλους ενύπωση όταν είχε κυκλοφορήσει (και εδώ στο φόρουμ):
H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια
γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να
περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο
για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί
για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε
ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το
«σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια
και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα
χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες
χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές
γωνίες.Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες
κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει
να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν
έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε
όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα
φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν
κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος
για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με
πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και
όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να
κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο
ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως
κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια
νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.
Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν
πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες
με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να
βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά
βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό,
κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας
έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.
Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση,
όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.
Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν
ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους
φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους
γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν
υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε
να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο
άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να
περάσουν όλοι. Τι φρίκη!Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες
στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς
μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην
άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια
κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο
chat room και γράφοντας ; ) : D : PΕίχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά
μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά
παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να
μεγαλώσεις σαν παιδί...Χαίρομαι που έστω και λίγο, αναγνωρίζω τα παιδικά μου χρόνια μέσα από αυτό το κείμενο..
-
Ο χρήστης Kid έγραψε:
Αυτό το κείμενο είχε κάνει σε όλους ενύπωση όταν είχε κυκλοφορήσει (και εδώ στο φόρουμ):
H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια
γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να
περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο
για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί
για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε
ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το
«σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια
και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα
χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες
χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές
γωνίες.Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες
κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει
να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν
έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε
όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα
φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν
κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος
για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με
πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και
όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να
κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο
ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως
κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια
νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.
Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν
πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.**Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες
με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. **Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να
βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά
βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό,
κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας
έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.
Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση,
όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.
Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν
ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους
φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους
γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν
υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε
να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο
άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να
περάσουν όλοι. Τι φρίκη!Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες
στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς
μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην
άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια
κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο
chat room και γράφοντας ; ) : D : PΕίχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά
μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά
παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να
μεγαλώσεις σαν παιδί...Χαίρομαι που έστω και λίγο, αναγνωρίζω τα παιδικά μου χρόνια μέσα από αυτό το κείμενο..
-
Ο χρήστης mjacob έγραψε:
Για άλλους ελπίζω να παραμείνει η εικόνα ενός βρωμύλου μικρού krusenstern, χιλιοπληγωμένου και μέσα στα χώματα, τα τρίβει ένα μήλο (που σκαρφάλωσε για να το κόψει) στην εξίσου παμβρώμικη μπλούζα του για να το φάει.Συγγνώμη, ακόμα ο mjacob δεν έχει φάει ban;;;
Συμφωνώ μαζί σου mjacob. Χαίρομαι που δεν είχα υπερπροστατευτικούς γονείς...
-
Ψίτ.
Κύριος.
τα έκανες θάλασσα -
Ο χρήστης HUNTER έγραψε:
Ψίτ.
Κύριος.
τα έκανες θάλασσα -
Ο χρήστης technik έγραψε:
'Έστω και λίγο' είπα παιδί-τραύμα.
-
Ο χρήστης Kid έγραψε:
'Έστω και λίγο' είπα παιδί-τραύμα.
'πάσο'
-
Ακολουθεί άλλη μία off topic δημοσίευση σε αυτό το πολύπαθο θέμα περί παχυσαρκίας, αποστείρωσης μαγειρικών σκευών και αναμνήσεων από τα παιδικά μας χρόνια.
Ο χρήστης gavriil1 έγραψε:
Καλά ρε Gavril αν είναι να πάμε στο 'πως τολμάω' να σου γράψω ότι ένα πλυντήριο πιάτων δεν κάνει αποστείρωση, χέστο δεν πειράζει. Φαντάζομαι οι άλλοι θα είναι τα κορόιδα που πάνε και σκάνε τα ωραία τους λεφτά σε κλιβάνους αντί να τα βάλουν σε ένα πλυντήριο πιάτων με 'Sanitary Mode'. Ένα και το αυτό.
Ενας κλιβανος αποστειρωσης κανει ακριβως το ιδιο πραγμα σε αυτα που περιεχει οπως και ενα πλυντηριο πιατων με sanitary mode setting. What's the matter with you? Αστο, τελειωσε το θεμα τις αποστειρωσης.
Πλυντηριο πιατων εχεις καν στο σπιτι ή μιλας...στον αερα?
Λυπάμαι, αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική από αυτό που περιγράφεις.
Σαν αποστείρωση ορίζεται η εξόντωση κάθε μικροοργανισμού (π.χ. βακτηρίδια, ιοί) από μία επιφάνεια, ένα όργανο ή ένα τρόφιμο.
Αντίθετα, η απολύμανση μίας επιφάνειας αναφέρεται αποκλειστικά στην απομάκρυνση των παθογόνων μικροοργανισμών.Για να γίνει ευκολότερα κατανοητή η διαφορά αρκεί, θεωρώ, να τονισθεί πως μία αποστειρωμένη επιφάνεια πρακτικά δεν φιλοξενεί πλέον κανενός είδους μορφής ζωής, ενώ στην περίπτωση της απολύμανσης, αν και η συντριπτική πλειοψηφία των βακτηριδίων και ιών έχουν εξοντωθεί, παραμένουν πιθανόν αρκετά ανθεκτικά είδη στην μέθοδο που επιλέξαμε, αφού καμία μέθοδος απολύμανσης δεν είναι απόλυτα αποτελεσματική ενάντια σε όλους τους μικροοργανισμούς, και φυσικά τα σπόρια των βακτηριδίων.
Εννοείται φυσικά πως αν μετά την αποστείρωση/απολύμανση ενός σκεύους, για παράδειγμα, αυτό εκτεθεί στο περιβάλλον ο κύκλος της ζωής αρχίζει ξανά. Στο σκεύος που απολυμάνθηκε το πιο πιθανό είναι πως η ανάπτυξη των μικροοργανισμών απλά αρχίζει αμέσως, ενώ το αποστειρωμένο μας σκεύος αποικίζεται από κάθε είδους μικροοργανισμούς, οι οποίοι συνήθως δεν αναπτύσσονται αμέσως είναι αλήθεια λόγω έλλειψης τροφής. Φυσικά το πρόβλημα τους είναι προσωρινό μόνο.
Η αποστείρωση δηλαδή έχει νόημα μόνο για ορισμένο χρονικό διάστημα και σε ελεγχόμενους κατά προτίμηση χώρους (π.χ. χειρουργεία).
Αυτονόητο είναι με βάση τα παραπάνω, πως η αποστείρωση μαγειρικών σκευών με σκοπό την αποθήκευσή τους στο ράφι είναι απλά σπατάλη ενέργειας.Η αποστείρωση πραγματοποιείται κυρίως με θερμικές ή χημικές μεθόδους και με ακτινοβολία.
Εδώ θα γίνει μνεία μόνο στις θερμικές μεθόδους, όπου και εστιάζεται η διαφωνία στο παρόν θέμα.
Αυτό βέβαια μέχρι να βρέθει κάποιος που να ισχυρίζεται πως αποστειρώνει το σπίτι του με την μικροκυματική ακτινοβολία του κινητού του τηλεφώνου.Στους θερμικούς κλιβάνους χρησιμοποιείται ατμός θερμοκρασίας 120οC και πίεσης περίπου 1atm πάνω από την ατμοσφαιρική για χρόνο 15 λεπτών. Δηλαδή η απόλυτη πίεση μέσα στον κλίβανο είναι 2atm.
Σε αυτό το σημείο γίνεται πλέον προφανές για πιο λόγο τα πλυντήρια πιάτων δεν είναι σε θέση να πραγματοποιήσουν αποστείρωση. Δεν είναι, πολύ απλά, θαλαμίσκοι ρυθμισμένης πίεσης (pressurized cabins), αλλά η πίεση στο εσωτερικό τους είναι πάντα ίση με την ατμοσφαιρική.Άρθρο της Wikipedia για τους κλιβάνους αποστείρωσης
Τα πλυντήρια πιάτων από την άλλη πλευρά χρησιμοποιούν νερό θερμοκρασίας 50-65oC, ενώ υπάρχουν και μερικά που χρησιμοποιούν νερό θερμοκρασίας έως 75oC. Δεν υπάρχει λόγος να κάνουν χρήση νερού υψηλότερης θερμοκρασίας γιατι κάτι τέτοιο θα αύξανε την κατανάλωση ενέργειας, ενώ πιθανόν θα δημιουργούσε και προβλήματα σε τυχόν πλαστικά σκεύη των ανυποψίαστων ιδιοκτητών.
Άρθρο της Wikipedia σχετικά με την αποστείρωση και τα πλυντήρια πιάτων
Το sanitation mode που αναφέρουν ορισμένα πλυντήρια πιάτων είναι ουσιαστικά μια μορφή ήπιας απολύμανσης. Πραγματοποιείται είτε με τον ψεκασμό νερού θερμοκρασίας περίπου 75oC (αν και ορισμένα πλυντήρια χρησιμοποίουν νερό ακόμα και 85oC) στο τελευταίο στάδιο της πλύσης, είτε με τον ψεκασμό χλωρίου ή κάποιου άλλου απολυμαντικού, το οποίο φυσικά οφείλει ο ιδιοκτήτης να προσθέσει συνήθως σε κάποια κατάλληλή υποδοχή.
Περιττό να αναφερθεί πιστεύω, πως με βάση τα όσα έχουν ήδη γραφθεί περί απολύμανσης, η πρώτη μέθοδος είναι πρακτικά άχρηστη ένω τα πλεονεκτήματα της δεύτερης είναι ελάχιστα. Αμέσως μετά την απολύμανση οι θερμές, υγρές συνθήκες στο εσωτερικό του πλυντηρίου ευνοούν τον πολλαπλασιασμό των μικροοργανισμών που έχουν απομείνει.Δεύτερο άρθρο της Wikipedia σχετικά με την αποστείρωση και τα πλυντήρια πιάτων
Οποιαδήποτε έρευνα στο διαδίκτυο ή σε σχετική βιβλιογραφία θα επιβεβαιώσει τα άνωθεν γραφόμενα (Αυτό σημειώνεται, γιατί από πολλούς η Wikipedia δεν θεωρείται αξιόπιστη πηγή πληροφόρησης).
Θα είχε ενδιαφέρον πάντως gavriil1 να μας αναφέρεις τον τύπο και τα χαρακτηριστικά του πλυντηρίου πιάτων που χρησιμοποιείς που να δείχνουν ότι είναι σε θέση να κάνει αποστείρωση ή έστω να μας παραπέμψεις στην ιστοσελίδα του κατασκευαστή, έαν φυσικά επιμένεις ότι πραγματοποιεί αποστείρωση.Επιπλέον αξίζει εδώ να αναφερθεί πως πρακτικά δεν νοείται τρόφιμο απαλλαγμένο από μικροοργανισμούς. Όλα τα τρόφιμα φέρουν μικροβιακό φορτίο, το οποίο σε πολλές περιπτώσεις είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο, μάλιστα πολύ πιο επικίνδυνο από οτιδήποτε μπορεί να αναπτύσσεται στο πιρούνι μας. Το μαγείρεμα και η αποθήκευση στο ψυγείο απλώς εξασφαλίζουν πως αυτό το μικροβιακό φορτίο είναι μέσα σε όρια που ένας υγιής οργανισμός μπορεί να διαχειριστεί.
Μεταξύ σοβαρού και αστείου πάντως, ίσως θα είχε εδώ ενδιαφέρον να αναφέρω πως έχοντας εργαστεί σχεδόν 4 χρόνια ως υπάλληλος μερικής απασχόλησης σε γνωστή αλυσίδα Super Market (η οποία μάλιστα φημίζεται στο χώρο του λιανικού εμπορίου ως ιδιαίτερα αυστηρή στις συνθήκες μεταφοράς και φύλαξης των προϊόντων), αλλά και μετά από τις ιστορίες φρίκης που άκουσα από συναδέλφους που είχαν εργαστεί παλαιότερα σε άλλες αλυσίδες (ορισμένοι μάλιστα σε υψηλόβαθμες θέσεις) πλέον δεν φοβάμαι να βάλω τίποτα στο στόμα μου.
Τέλος καθηγητής μου στον τομέα τροφίμων της σχολής μου είχε αναφέρει το αμίμητο: Εάν πάνω σε ένα τρόφιμο δεν έχει αναπτυχθεί μορφή ζωής η οποία δεν έχει εφεύρει ακόμα τον τροχό, μπορείτε να το φάτε άφοβαΗ τελευταία παράγραφος έχει γραφθεί με χιουμοριστική διάθεση και δεν είναι πρόθεση μου να μειώσω την αξία μερικών απλών αλλά σημαντικών ενεργειών μας πριν την κατανάλωση τροφίμων όπως είναι το καλό πλύσιμο φρούτων, λαχανικών και φυσικά των χεριών μας.
Αλλαγή σκηνικού:
Αυτό το κείμενο είχε κάνει σε όλους ενύπωση όταν είχε κυκλοφορήσει (και εδώ στο φόρουμ):
H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια
γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας....
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να
μεγαλώσεις σαν παιδί...Είναι αλήθεια πως μου προκάλεσε αίσθηση όταν το διάβασα γιατί αναγνώρισα εν πολλοίς τον εαυτό μου.
Παρόλα αυτά έχω μία ένσταση στην τελεύταια του πρόταση. Δεν θεωρώ πως τα σημερινά παιδιά δεν μεγαλώνουν σαν... παιδιά. Οι καιροί αλλάζουν και η παιδική ηλικία κάθε δεκαετίας είναι διαφορετική. Έχω την εντύπωση πάντως πως ο συγγραφέας αναφέρεται κυρίως στις επιπτώσεις της αστυφιλίας και στον αποκλεισμό των παιδιών που μεγαλώνουν σε πόλεις από τις αλάνες και τα ανέμελα απογεύματα έξω από το σπίτι, παρά στους υπερπροστατευτικούς γονείς (υπάρχουν και αυτοί) ή στην υποχώρηση της 'μακριάς γαϊδούρας' μπροστά στην επέλαση του Playstation.
Θεωρώ πως η παιδική ηλικία έχει να κάνει κυρίως με τους γονείς, δηλαδή αν αυτοί αντιμετωπίζουν τους βλαστούς τους σαν παιδιά και όχι σαν μπιμπελό, αν μπορούν να τα καθοδηγήσουν όχι μόνο στο σχολείο και στις κοινωνικές τους υποχρεώσεις αλλά ακομά και στο πως να παίζουν και λιγότερο με τις συνθήκες κάθε εποχής και περιβάλλοντος.Τα γράφω αυτά γιατί ο μικρότερός μου αδερφός (τώρα είναι 18 σχεδόν) μεγάλωσε (σε επαρχιακή πόλη) περίπου όπως περιγράφει το κείμενο, με μία μόνο διαφορά: και Playstation και υπολογιστή είχε και την έννοια των ': P' και ': )' γνωρίζει. Το ίδιο φυσικά και η παρέα του αλλά και τα παιδιά που είναι μικρότερά τους.
Και σχεδιάζει όταν θα αποκτήσει το δίπλωμα οδήγησης, το πρώτο πράγμα που θα κάνει είναι να πάρει το τελειωμένο Seat Marbella, που αυτή την στιγμή εκτελεί χρέη δεύτερου αυτοκινήτου για αστικές διαδρομές στην οικογένεια, για λίγες μέρες και να κάνει με τους κολλητούς του τον κύκλο της Πελοποννήσου.
Ομολογώ ότι τον ζηλεύω.
-
βασικα το θεμα ειναι οτι δεν ειναι τοσο απολυτα..
το κειμενο γραφει λες και ζουσαμε στις σπηλιες..
εγω θυμαμαι και παιχνιδομηχανες ειχαμε και υπολογιστες (amstrad, atari κλπ)
δηλαδη νταξ ειναι δεδομενο οτι θελει να φορτισει συναισθηματικα αυτον που το διαβαζειεπισης τωρα αυτα που λεει για κουνιες με σιδερα και αμαξια αθλια εγω το θεωρω θετικο που τα παιδια σημερα ταξιδευουν με a/b a/c και οτι αλλη μαλ/ακια μπορεις να φανταστεις..
ισως ειμαι φλωρος..ισως απλα δεν ειμαι κολλημενος..
-
Ο χρήστης skye έγραψε:
βασικα το θεμα ειναι οτι δεν ειναι τοσο απολυτα..
το κειμενο γραφει λες και ζουσαμε στις σπηλιες..
εγω θυμαμαι και παιχνιδομηχανες ειχαμε και υπολογιστες (amstrad, atari κλπ)
δηλαδη νταξ ειναι δεδομενο οτι θελει να φορτισει συναισθηματικα αυτον που το διαβαζειεπισης τωρα αυτα που λεει για κουνιες με σιδερα και αμαξια αθλια εγω το θεωρω θετικο που τα παιδια σημερα ταξιδευουν με a/b a/c και οτι αλλη μαλ/ακια μπορεις να φανταστεις..
ισως ειμαι φλωρος..ισως απλα δεν ειμαι κολλημενος..
+1
-
e_avgo
Ωραίο ποστ. Κάτι που σκεφτόμουν εγώ όσο το διάβαζα (το πρώτο μέρος) είναι πόσο καλή δουλειά έχει κάνει το μάρκετινγκ κάποιων εταιριών..... -
Ο χρήστης skye έγραψε:
βασικα το θεμα ειναι οτι δεν ειναι τοσο απολυτα..
το κειμενο γραφει λες και ζουσαμε στις σπηλιες..
εγω θυμαμαι και παιχνιδομηχανες ειχαμε και υπολογιστες (amstrad, atari κλπ)
δηλαδη νταξ ειναι δεδομενο οτι θελει να φορτισει συναισθηματικα αυτον που το διαβαζειεπισης τωρα αυτα που λεει για κουνιες με σιδερα και αμαξια αθλια εγω το θεωρω θετικο που τα παιδια σημερα ταξιδευουν με a/b a/c και οτι αλλη μαλ/ακια μπορεις να φανταστεις..
ισως ειμαι φλωρος..ισως απλα δεν ειμαι κολλημενος..
Όχι, είναι καλύτερα να ταξιδεύουν χύμα στο πίσω κάθισμα!
Το κρατάνε ζωντανό!
Παχυσαρκια στην Ελλαδα