Υψηλός δημοσιονομικός κίνδυνος για την Ελλάδα

Σε ιδιαίτερα δυσμενή θέση βρίσκεται η χώρα μας όσον αφορά στα επίπεδα δημοσιονομικού κινδύνου και τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος. Τα στοιχεία της εταιρείας Maplecroft που αφορούν δείκτες δημοσιονομικού κινδύνου 156 χωρών ανά τον κόσμο, κατατάσσουν την Ελλάδα στην 152η θέση με κύριες αιτίες το υψηλό δημόσιο χρέος (112% του ΑΕΠ) και το σημαντικό πρωτογενές έλλειμμα.
Η μεγέθυνση της ελληνικής οικονομίας σε πραγματικούς όρους φαίνεται να έχει κοστίσει στη δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας, καθώς οι πρωτογενείς δαπάνες αυξάνονται με γρήγορους ρυθμούς, επιδεινώνοντας τα δημόσια οικονομικά. Το 2006 η κυβέρνηση πέτυχε τον περιορισμό του ελλείμματος κάτω από το όριο-κλειδί του 3%, αλλά χρειάζονται περαιτέρω προσπάθειες για τον περιορισμό της φοροδιαφυγής και την απλοποίηση του φορολογικού συστήματος.

Μείζον πρόβλημα της χώρας αποτελεί το δημογραφικό με τη γήρανση του πληθυσμού να εξελίσσεται σε μάστιγα που απειλεί ολόκληρο το ασφαλιστικό οικοδόμημα. Προβλέψεις κάνουν λόγο για αύξηση των εξόδων διατήρησης του ασφαλιστικού συστήματος από το 2010 και έπειτα, ενώ η απουσία σοβαρών και διορθωτικών μέτρων, θα οδηγήσει στην εκτίναξη του δημόσιου χρέους. Η ριζική αναμόρφωση του συστήματος υγείας και του συνταξιοδοτικού συστήματος κρίνεται ως επιτακτική ανάγκη, καθώς τα ποσοστά γεννήσεων βρίσκονται κάτω από το επίπεδο συντήρησης του πληθυσμού.

http://www.kathimerini.gr

Να επανασυνδεθούν πολιτική - οικονομία
*Ο Γάλλος οικονομολόγος Ζιλ Ραβό εξηγεί εκ μέρους της ομάδας των «Εικονοκλαστών» τους στόχους και τις θέσεις τους *

Του Βασιλη Μουρδουκουτα

Τον Ιούνιο του 2000, μία ομάδα Γάλλων καθηγητών και μεταπτυχιακών σπουδαστών της οικονομικής επιστήμης (από τα πανεπιστήμια: Παρίσι 1, Ulm, Cachan, Nanterre και Versailles-Saint-Quentin), αποφασίζει να αποδοκιμάσει δημόσια τον τρόπο διδασκαλίας των Οικονομικών. Προβαίνοντας σε αυτή την ενέργεια, οι Εικονοκλάστες (ψευδώνυμο που χρησιμοποιούν έκτοτε σε συλλογικό επίπεδο), δηλώνουν την αντίθεσή τους στην «αυτιστική» –όπως θα την αποκαλέσουν– οικονομική επιστήμη.

Η κριτική τους περιστρέφεται γύρω από τρεις βασικούς άξονες: πρώτον, τη διάσταση μεταξύ του «ιδεατού» κόσμου της επιστήμης που διδάσκονται και της πραγματικότητας που βιώνουν· δεύτερον, την κατάχρηση από μέρους των διδασκόντων των μαθηματικών μοντέλων· και τρίτον, την απουσία πλουραλισμού στις διδασκόμενες οικονομικές θεωρίες.

Στα χρόνια που ακολουθούν οι Εικονοκλάστες εντείνουν τη δημόσια παρουσία τους, οργανώνοντας συνέδρια και εμπλουτίζοντας την ιστοσελίδα τους (http://www.autisme-economie.org) με άρθρα και απόψεις. Κατορθώνουν, έτσι, να κερδίσουν την ενεργό συμπαράσταση καταξιωμένων οικονομολόγων (όπως ο Jean-Paul Fitoussi), αλλά και να επεκτείνουν την επιρροή τους στα πανεπιστήμια.* Η οξεία κριτική τους, με ισχυρές επιδράσεις από τους Μαρξ και Κέινς, διαθέτει πια αρκετούς υποστηρικτές.*

....

Κανείς δεν διαβάζει πια τον Κέινς ή τον Μαρξ· ακόμη και μερικοί από τους διδάσκοντες –κυρίως οι νεότεροι– μοιάζουν να μην έχουν καν μπει στον κόπο να γνωρίσουν τις ιδέες αυτών των διανοητών. Οταν μάλιστα συναντάμε κάποιους από αυτούς και τους ρωτάμε για ποιο λόγο δεν παρουσιάζουν στους φοιτητές την ιστορία, την πολιτική και κυρίως τους ίδιους τους διανοητές και τις ιδέες τους γύρω από την οικονομία, εκείνοι συνήθως σηκώνουν τους ώμους ή βρίσκουν ένα εύκολο άλλοθι, επικαλούμενοι την αδιαφορία των φοιτητών. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι στην πραγματικότητα. Εφόσον το πανεπιστήμιο οφείλει να παρέχει γνώση, οφείλει και να αποκαλύπτει τις πηγές, να προσφέρει τον πλούτο τους. Ούτε με πείθει το επιχείρημα περί αδιαφορίας· δεν νομίζω ότι οι φοιτητές είναι, εν τέλει, τόσο μα τόσο αδιάφοροι.

....

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_art ... 007_211758

Αρθρο 24 - ((Προστασία του περιβάλλοντος)

Ως δάσος ή δασικό οικοσύστημα νοείται το οργανικό σύνολο άγριων φυτών με ξυλώδη κορμό πάνω στην αναγκαία επιφάνεια του εδάφους, τα οποία, μαζί με την εκεί συνυπάρχουσα χλωρίδα και πανίδα, αποτελούν μέσω της αμοιβαίας αλληλεξάρτησης και αλληλοεπίδρασής τους, ιδιαίτερη βιοκοινότητα (δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον (δασογενές). Δασική έκταση υπάρχει όταν στο παραπάνω σύνολο η άγρια ξυλώδης βλάστηση, υψηλή ή θαμνώδης, είναι αραιά.

http://www.skai.gr/master_story.php?id=36569#
Ούτε ένα, ούτε δύο αλλά 100 χιλιάδες θα είναι τα στρέμματα της δασικής γης που θα αποχαρακτηριστούν στην περιοχή της Πεντέλης, αν τελικά αναθεωρηθεί το άρθρο 24.
Σε διάστημα 3 δεκαετιών, σταδιακά και ενεργοποιώντας νομικές χαραμάδες, 20 χιλιάδες στρέμματα δάσους τσιμεντοποιήθηκαν, ενώ οι προσπάθειες αναδάσωσης μετά από κάθε πυρκαγιά έπεφταν στο κενό.

Ο Δήμαρχος Πεντέλης Δημήτρης Καψάλης κάνει λόγο για μεγάλα οργανωμένα οικοδομικά συμφέροντα, που προωθούν την ψήφιση του άρθρου, καθώς η αξία της περιοχής έχει εκτοξευθεί σε 300 400 μέχρι 600 χιλιάδες ευρώ το στρέμμα.

http://www.naftemporiki.gr/news/story.asp?id=1289736
Την αντίθεσή της στην αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος εξέφρασε με σημερινή της ανακοίνωση η Ένωση Δικαστικών Λειτουργών του Συμβουλίου της Επικρατείας

Ειδικότερα, όπως αναφέρει η Ένωση, «το άρθρο 24 του Συντάγματος, όπως διατυπώθηκε το 1975 και αναθεωρήθηκε το 2001, ανταποκρίνεται με πληρότητα στην ανάγκη ορθής και βιώσιμης ανάπτυξης που δεν εξαντλεί τους φυσικούς πόρους, υπηρετεί την ποιότητα της διαβίωσης των πολιτών και προνοεί για τις μελλοντικές γενεές.

Η προστασία του περιβάλλοντος, σύμφωνα με το άρθρο 24, δεν είναι απόλυτη: επιτρέπεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων για λόγους δημοσίου συμφέροντος».

«Σε καταφανή, όμως, αντίθεση με τις προβλέψεις του Συντάγματος, η Ελλάδα, ως γεωγραφική οντότητα και βάση για τη ζωή όλων μας, νεκρώνεται με την τσιμεντοποίηση και την κακοποίηση», υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση και σημειώνεται:

«Η περιβαλλοντική υποβάθμιση και η οικονομική υπανάπτυξη έχουν κοινές αιτίες: την μη εφαρμογή των διατάξεων του Συντάγματος για την οργάνωση των δραστηριοτήτων στο χώρο, την κακή νομοθεσία και την ανεπαρκή διοίκηση. Αυτοί είναι οι λόγοι, στους οποίους οφείλονται κατά κύριο λόγο οι ακυρωτικές αποφάσεις του ΣτΕ».

Όπως επισημαίνεται, «η δυσχέρεια ορθολογικής διαχείρισης του περιβάλλοντος δεν δικαιολογεί οποιαδήποτε αποδυνάμωση της συνταγματικής προστασίας του», ενώ υπογραμμίζεται ότι «η υιοθέτηση της πρότασης αναθεώρησης του άρθρου 24 θα συνιστούσε σοβαρή θεσμικά οπισθοδρόμηση».

Ο χρήστης lkar έγραψε:
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=772029&lngDtrID=245