ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δρομολόγησε ήδη τις διαδικασίες αναθεώρησης του εργατικού δικαίου τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο. Εθεσε μάλιστα ένα ασφυκτικό περιθώριο τεσσάρων μηνών για την προώθηση των αλλαγών αυτών. Ετσι έως την προσεχή άνοιξη, στις 31 Μαρτίου του 2007, το εργατικό τοπίο αναμένεται να έχει αλλάξει πλήρως.

Προς τούτο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ο αρμόδιος επίτροπος, Τσέχος Βλαντιμίρ Σπίντλα, εκτός από βιαστικοί είναι και απροκάλυπτοι ως προς τους στόχους. Θέλουν να εφαρμόσουν στην Ε.Ε. τη γενικευμένη ευελιξία στην εργασία, που εφαρμόζεται στις ΗΠΑ και την οποία βιώνουν ήδη ένας στους τέσσερις εργαζόμενους στην Ευρώπη (που δουλεύουν με παρτ-τάιμ κ.λπ.).

Στόχος είναι η μείωση του εργατικού κόστους ώστε να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών προϊόντων και διά αυτής να δημιουργηθούν νέες θέσεις ακόμη πιο ευέλικτης εργασίας.

Ενδεικτική είναι η εισήγηση του Βλ. Σπίντλα, η οποία περιγράφει τους όρους απασχόλησης που ισχύουν σήμερα για το 25% των ευρωπαίων εργαζομένων και τους οποίους θέλει να ενσωματώσει στο εργατικό δίκαιο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ώστε να ισχύουν για το σύνολο της απασχόλησης: «Σήμερα ένας στους τέσσερις εργαζόμενους (μισθωτούς) στην Ευρώπη βρίσκεται υπό καθεστώς συμβάσεων ορισμένου χρόνου, μερικής απασχόλησης και εφημεριών.

Η πρόσληψη του προσωπικού γίνεται μέσω των γραφείων εξεύρεσης προσωρινής εργασίας (ενοικίαση εργαζομένων) και οι συμβάσεις με ανεξάρτητους συνεργάτες αποτελούν πλέον ένα κοινότοπο χαρακτηριστικό της ευρωπαϊκής αγοράς εργασίας».

Ταυτόχρονα «διευρύνεται διαρκώς το χάσμα μεταξύ, εκείνων που αναζητούν εργασία, αυτών που απασχολούνται βάσει άτυπου και μερικές φορές αβέβαιου συμβατικού καθεστώτος (αποκαλούμενοι «outsiders»), και αυτών που έχουν μόνιμη και πλήρη απασχόληση (οι «insiders»), κάτι που ονομάζουμε «αγορά εργασίας δύο ταχυτήτων».

Στην πραγματικότητα, με το πρόσχημα της διασφάλισης των δικαιωμάτων των μερικώς και ατύπως απασχολουμένων προωθείται η... θέσπιση ενιαίων κανόνων εργασίας στην κατεύθυνση της μεγαλύτερης ευελιξίας. Αυτό για την πλειονότητα των εργαζομένων που τώρα νιώθουν εργασιακή ασφάλεια, καθώς έχουν πλήρες ωράριο, σταθερό μισθό, ασφαλιστική κάλυψη, κοινωνικές παροχές, συνδικαλιστική κάλυψη.

Με πρόσχημα την ενίσχυση του αισθήματος (εργασιακής) ασφάλειας στο 25% των Ευρωπαίων που δεν έχουν σταθερή εργασία, αλλά με στόχο τη μείωση του άμεσου και έμμεσου κόστους για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας το εργασιακό τοπίο αναμένεται να έχει την ακόλουθη εικόνα μετά τις προωθούμενες αλλαγές: Ενίσχυση των ιδιωτικών ΟΑΕΔ, ευχέρεια δανεισμού εργαζομένων σε άλλες επιχειρήσεις, εργασία με το «κομμάτι» και πρόσληψη ανεξάρτητων εργολάβων χωρίς ασφάλιση στο ταμείο των μισθωτών, υποχώρηση των κλαδικών μισθών υπέρ των ατομικών συμβάσεων.

http://www.enet.gr/online/online_text/c=114,id=79323116

Η «πίσω αυλή» των ΗΠΑ γέμισε αγκάθια!
*Αριστερός πρόεδρος και στον Ισημερινό, μετά τη Νικαράγουα, ενώ σήμερα θα επανεκλεγεί ο Ούγκο Τσάβες στη Βενεζουέλα *
Του Γιωργου Δελαστικ

Δολοφονικός, γνήσια βρετανικός, ο σαρκασμός των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου σε κύριο άρθρο τους με τίτλο «Ο θρίαμβος του Κορέα - Οι ΗΠΑ πρέπει να μάθουν να ζουν με τον νέο σύμμαχο του Τσάβες», την Τρίτη: «Οχι περισσότερο από μια εβδομάδα πριν, ο Νίκολας Μπερνς, ανώτερος αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ισχυρίστηκε ότι η πολιτική παλίρροια είχε στραφεί εναντίον του Ούγκο Τσάβες, του ριζοσπάστη αντιαμερικανού προέδρου της Βενεζουέλας. Οι εκλογές της Κυριακής στον Ισημερινό υποδηλώνουν ότι αυτή η εκτίμηση ίσως υπήρξε πρόωρη» έγραφαν, μετά την οριστικοποίηση της σαρωτικής επικράτησης στις προεδρικές εκλογές της χώρας του αριστερού υποψηφίου Ραφαέλ Κορέα. Ενός πολιτικού που έχει το γραφείο του διακοσμημένο με τα πορτρέτα του Τσάβες και του Μοράλες της Βολιβίας, που έχει δηλώσει ότι δεν θα ανανεώσει τη συμφωνία παραμονής στον Ισημερινό της αμερικανικής βάσης Μάντρα που λήγει το 2009 (πρόκειται για τη μεγαλύτερη βάση των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική), που έχει θέσει υπό αμφισβήτηση τις σχέσεις της χώρας του με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα – ασχέτως φυσικά από το αν θα υλοποιήσει όντως κάποια από αυτές και άλλες παρόμοιες εξαγγελίες και υποσχέσεις του.

...

Η ήπειρος κυβερνήθηκε στη βάση ακραίων νεοφιλελεύθερων αρχών που επέβαλαν οι ΗΠΑ και το ΔΝΤ από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 ώς τα τέλη της δεκαετίας του ’90 και τα αποτελέσματα υπήρξαν καταστροφικά για τα μεσαία και ιδίως τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα.

...

Τα στηρίγματα αντέχουν

Αυτή η αριστερή στροφή δεν σημαίνει, φυσικά, ότι οι ΗΠΑ κινδυνεύουν να χάσουν τον έλεγχο της Λατινικής Αμερικής. Ενας τέτοιος ισχυρισμός θα ήταν αστείος. Πολύ περισσότερο δε που το συνολικό κλίμα της Λ. Αμερικής το δίνουν τρεις χώρες: οι πληθυσμιακοί γίγαντες της Βραζιλίας (180 εκατ. πληθυσμός) και του Μεξικού (100 εκατ.), συν την Αργεντινή (38 εκατ.) η οποία έχει ένα ιδιαίτερο πολιτικό βάρος. Και οι τρεις αυτές χώρες παραμένουν υπό ισχυρότατη αμερικανική επιρροή είτε άνευ όρων (Μεξικό, Βραζιλία) είτε με κάποιες διαφοροποιήσεις (Αργεντινή). Αν σε αυτές προστεθούν και οι άλλες δύο μεγάλες χώρες, η Κολομβία (42 εκατ.) και το Περού (28 εκατ.), αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς ότι τα στηρίγαμα των ΗΠΑ στη Λ. Αμερική αντέχουν ακόμη την πίεση.

Η αλήθεια, βέβαια, είναι πως δεν βρίσκονται σε άριστη κατάσταση. Στο Μεξικό χρειάστηκε νοθεία για να επικρατήσει ο συντηρητικός υποψήφιος Φελίπε Καλντερόν του αριστερίζοντος Λόπες Οβραδόρ, ο οποίος αρνείται να αποδεχθεί την ήττα του, αυτοανακηρύχθηκε «νόμιμος πρόεδρος» και θα κάνει δύσκολη τη ζωή του Καλντερόν. Στη Βραζιλία, ο Λούλα δείχνει να ερωτοτροπεί με κάπως λιγότερο «πειθαρχημένη» προς το ΔΝΤ και τις ΗΠΑ γραμμή, τώρα που κέρδισε την επανεκλογή του. Στο Περού ο Αλάν Γκαρσία νίκησε δύσκολα και πολύ εύκολα μπορεί να χάσει τον έλεγχο της κατάστασης, ενώ στην Κολομβία το αντάρτικο συνεχίζει να υπάρχει, αν και σαφώς πιο περιθωριοποιημένο από παλαιότερα.

Στις χώρες αυτές οι μέρες δεν είναι δύσκολες για τις ΗΠΑ, όχι όμως και ανέμελες.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_art ... 006_207568

Στα χέρια του 2% του πληθυσμού της Γης η διαχείριση πάνω από το 50% του παγκόσμιου πλούτου

Του Παναγιωτη Αθανασαινα

Πάνω από το 50% του παγκόσμιου πλούτου βρίσκεται στα χέρια του 2% του πληθυσμού της Γης. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από την Εκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου για την Οικονομική Ανάπτυξη με έδρα στο Ελσίνκι, η οποία ορίζει τον πλούτο ως την αξία των ακίνητων και κινητών περιουσιακών στοιχείων αφαιρουμένων των χρεών. Δηλαδή την ιδιόκτητη κατά κεφαλήν περιουσία (σε όρους αγοραστικής δύναμης αποτιμημένη σε δολάρια). Η Εκθεση, η οποία στηρίζεται σε μελέτη του Πανεπιστημίου Western Ontario του Καναδά, υπολογίζει ότι το πλουσιότερο 1% των ενηλίκων παγκοσμίως -όλοι κάτοικοι της Ευρώπης και των ΗΠΑ- έχουν στην κατοχή τους περισσότερο από το 40% του παγκόσμιου πλούτου. Επιπλέον, το πλουσιότερο 10% κατέχει το 85% του συνολικού πλούτου. Αντίθετα, το φτωχότερο 50% έχει στην κατοχή σχεδόν το 1% του παγκόσμιου πλούτου. «Οι εισοδηματικές ανισότητες ολοένα και διευρύνονται τα τελευταία 20-25 χρόνια και αυτός είναι ο κύριος λόγος δημιουργίας των παραπάνω ανισοτήτων στην κατανομή του πλούτου», δήλωσε ο Τζέιμς Ντέιβις, καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Western Ontario και ένας από τους συγγραφείς της συγκεκριμένης Εκθεσης. Το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών κρατών απασχολεί πολιτικούς και οικονομολόγους, αποτελώντας ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια στην ανάπτυξη. Ωστόσο, σύμφωνα με τον κ. Ντέιβις, υπάρχουν και ενθαρρυντικά σημάδια: Η Κίνα και η Ινδία αναπτύσσονται ταχύτατα, ενώ σε αναπτυσσόμενες χώρες τα προγράμματα διανομής γης που εφαρμόζονται δίνουν τη δυνατότητα στους φτωχούς να κατέχουν για πρώτη φορά δικές τους εκτάσεις. Σύμφωνα με την έκθεση, ατομικός πλούτος αξίας 2.200 δολαρίων τοποθετεί έναν ενήλικα στο πρώτο μισό της λίστας της παγκόσμιας διανομής πλούτου. Αυτοί που ανήκουν στο πλουσιότερο 10% κατέχουν πλούτο αξίας 61.000 δολαρίων τουλάχιστον, ενώ το 1% κατέχει πλούτο αξίας 500.000 δολαρίων. Ο μέσος πλούτος των νοικοκυριών στις ΗΠΑ αντιστοιχεί σε 144.000 δολάρια, ενώ για την Ιαπωνία αντιστοιχεί σε 181.000 δολάρια. Στην Ινδία το ποσό ανέρχεται μόλις στα 1.100 δολάρια και στην Ινδονησία στα 1.400 δολάρια.

Στην Ελλάδα, ο κατά κεφαλήν καθαρός πλούτος ανέρχεται σε 72.825 δολάρια και αντιστοιχεί στο 0,5% του παγκόσμιου πλούτου, ενώ το κατά κεφαλήν ακαθάριστο εισόδημα ανέρχεται σε 15.559 δολάρια.

http://news.kathimerini.gr/kathnews/pho ... 06/s25.jpg

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_art ... 006_207754

Διπλωµατία της κατοστάρας
Με 101 άτοµα, η ελληνική αποστολή στον ΟΗΕ ήταν η µεγαλύτερη στον κόσµο!

Καταµετρήσαµε µία προς µία τις αποστολές των 192 χωρών, αφαιρώντας τα µέλη της «µόνιµης αντιπροσωπείας», τους διπλωµάτες δηλαδή που σε µόνιµη βάση εργάζονται στη Νέα Υόρκη. Το αποτέλεσµα ήταν ένας γνήσιος ελληνικός θρίαµβος.
101 άτοµα! Η αποστολή της Ελλάδας ήταν η **ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ στον κόσµο! **Δηλαδή, πολυπληθέστερη από αυτές που έστειλαν τεράστιες ή ισχυρές χώρες όπως τα µόνιµα µέλη του Συµβουλίου Ασφαλείας (ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, Βρετανία, Γαλλία).

Για να δοθεί ένα µέτρο σύγκρισης: η ισχυρότερη χώρα στον κόσµο, οι Ηνωµένες Πολιτείες, έστειλαν στην 61η σύνοδο 81 αντιπρόσωπους (γύρω στους 200 µαζί µε τους µόνιµους). Η πολυπληθέστερη χώρα στον κόσµο, η Κίνα, έστειλε 28 αντιπρόσωπους (96 µαζί µε τους µόνιµους)

Ανάµεσα στα 101 µέλη τής αποστολής, βρίσκουµε αρκετά µέλη της οικογένειας Μητσοτάκη –και ποιος ξέρει πόσους ακόµα δεν ξετρυπώσαµε...:

1. Η «Her Excellency» (έτσι αναφέρονται οι υπουργοί και οι πρέσβεις στο πρωτόκολλο του ΟΗΕ) Ντόρα Μπακογιάννη, υπουργός Εξωτερικών.
2. Ο Κώστας Μπακογιάννης, «ειδικός σύµβουλος» και γιος τής υπουργού.
3. Ο Δηµήτριος Ζαφειριάδης, «διευθυντής τού γραφείου τής υπουργού» και πρώην σύζυγος τής κόρης της, Αλεξίας Μπακογιάννη.
4. Η Κατερίνα Μητσοτάκη, «σύµβουλος» κι αυτή, (όχι όµως «ειδική») και αδερφή της υπουργού.
5. Ο Απόστολος Μαυραγάνης, «σύµβουλος» και σύζυγος (!) της Κατερίνας Μητσοτάκη.

Η λίστα περιέχει και άλλους δύο συµβούλους µε το επώνυµο «Μητσοτάκη». Αν πρόκειται για απλή συνωνυµία, τους ζητάµε συγγνώµη που τους µπλέξαµε µε το µητσοτακέικο...

Και ο παππούς; Τον άφησαν πίσω; Μα ήταν δυνατόν από την οικογενειακή γιορτή να λείψει ο Κώστας Μητσοτάκης; Ο αειθαλής πολιτικός, παρότι εκτός επίσηµης λίστας, βρέθηκε και αυτός στη Νέα Υόρκη, για να καµαρώσει την κόρη του και να τιµηθεί από την «Παν-Κρητική Ένωση», οργάνωση της Νέας Υόρκης...

http://galera.gr/magazine/modules/artic ... php?id=448

ΜΟΛΙΣ 25 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ....

1981
Η ελληνική κυβέρνηση αποφασίζει να καταργήσει το άρθρο 357 του Ποινικού Κώδικα, που προέβλεπε την ποινή φυλάκισης για τη μοιχεία.

Thank you, America!

Με αυτόν τον τίτλο στο κεντρικό του άρθρο κυκλοφόρησε ο βρετανικός Guardian την εποµένη των εκλογών στις ΗΠΑ. Με θερµές ευχαριστίες προς τον λαό των ΗΠΑ και µε µια ανάσα ανακούφισης υποδέχθηκαν τα αποτελέσµατα των ενδιάµεσων εκλογών η συντριπτική πλειονότητα των διεθνών, αλλά και των ελληνικών ΜΜΕ. Οι αναλύσεις επί αναλύσεων που ακολούθησαν και οι µεγάλες προσδοκίες για µια νέα εποχή σε πλανητικό επίπεδο, οι οποίες περίµεναν υποµονετικά στο συρτάρι εδώ και δύο χρόνια λόγω της επανεκλογής του «πλανητάρχη» Bush Junior, έδωσαν σάρκα και οστά στη γνωστή ατάκα του Ντίνου Ηλιόπουλου ότι «τελικά είµαστε µία ωραία ατµόσφαιρα».

Ο Μπους σύντοµα θα αποτελέσει παρελθόν.....όµως ο νεοσυντηρητισµός που πρεσβεύει θα υπάρχει και µετά από αυτόν

Η κατάσταση διαρκούς πολέµου µετά την 11/9, η διάδοση µε τη βούλα τού νοµοθέτη των βασανιστηρίων, το τείχος του 21ου αιώνα στα σύνορα µε το Μεξικό, η παρακολούθηση των πάντων από τους πάντες, ο χριστιανικός φονταµενταλισµός ενάντια στις αµβλώσεις, στην ελεύθερη διακίνηση των ιδεών στα πανεπιστήµια, στο γάµο των οµοφυλοφίλων και στην έρευνα των βλαστοκυττάρων, όλα αυτά και πολλά ακόµη, δεν είναι απλά µία κακή ανάµνηση από το µακρινό παρελθόν, αλλά η σηµερινή πραγµατικότητα.

Βέβαια, η δηµοκρατία στις ΗΠΑ δεν περιορίζεται στην αρνητική διαφήµιση, παρά τα αυτάρεσκα µηδενιστικά στερεότυπα που κυκλοφορούν στη χώρα µας. Ταυτόχρονα µε τις ενδιάµεσες εκλογές, διεξήχθησαν κάπου 200 τοπικά δηµοψηφίσµατα, µεταξύ των οποίων και για τους γάµους των οµοφυλοφίλων σε 8 πολιτείες, την αύξηση του κατώτερου µισθού σε έξι πολιτείες και για το δικαίωµα στην άµβλωση. Δηµοψήφισµα είχαµε και στην Πολιτεία της Καλιφόρνια για την επιβολή φόρου στο πετρέλαιο και τη χρηµατοδότηση εναλλακτικών µορφών ενέργειας. Η πρόταση θεωρήθηκε ως µια µάχη ανάµεσα στο φιλελεύθερο Χόλιγουντ (ο Μπραντ Πιτ και η Τζούλια Ρόµπερτς στήριξαν τον φόρο) και τις πετρελαϊκές εταιρείες. Τελικά, απορρίφθηκε µε ποσοστό 55-45%. Οι καλιφορνέζοι δεν επιθυµούσαν µεγαλύτερη επιβάρυνση στις τσέπες τους.

http://galera.gr/magazine/modules/artic ... 457&page=3

Ο Παντελής, το γουδοχέρι και το βιολί τους

Πολιτευτής αποσµητικό του Χριστόδουλου, για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις που προκαλούσε ο κ. Βαβύλης ή Γιοσάκης ή Αττικής ή Ιεροσολύµων, επανέφερε στη δηµοσιότητα την φράση του Τσαρούχη: «Μόνο η εκκλησία έχει τη δύναµη να γεµίζει παίζοντας επί χρόνια το ίδιο έργο». Συµφωνούµε µε µια διαφορά: την ίδια δύναµη εκτός από τους ευαγγελιζόµενους κατέχουν και οι Ευαγγελάτοι.

Στις σύγχρονες µητροπόλεις όπου οι συνεχείς απρόβλεπτες ανατροπές των κοινωνικών συνθηκών καθιστούν το πλήθος ανασφαλές, τα φοβικά άτοµα αναζητούν σωτηρία, σιγουριά στην επανάληψη την προαναγγελθείσα και αναµενόµενη. Την υπηρεσία αυτή παρέχουν αφειδώλευτα δύο λειτουργοί: ο ιερέας και ο άνκορµαν. Παραβιάζεται το Σύνταγµα, ανατρέπονται οι περιβαλλοντικοί όροι, καταστρατηγούνται τα εργασιακά δικαιώµατα, αλλά µας περιµένει απαραβίαστο, σταθερό και αναλλοίωτο το Ευαγγέλιο, η θεία λειτουργία, το εορτολόγιο και ο κ. Χατζηνικολάου, για να µας παράσχουν την ευφροσύνη τής βεβαιότητας κατ’ επανάληψιν.

Την ίδια ασφάλεια που καλύπτει τον πιστό, προσφέρει η σταθερότητα του τηλεοπτικού προγράµµατος, η κανονική του ροή, η επανεµφάνιση των ίδιων προσώπων µε ακλόνητη µονιµότητα τέµπλου. Όσο αδιανόητη θεωρούµε την ανάρτηση νέας εικόνας στο δωδεκάορτο, τόσο εκτός προγράµµατος είναι η εισαγωγή νέου οµιλητή στα πάνελ. Το αυτό περιεχόµενο –δηλαδή, την εκ των προτέρων γνωστή, γι’ αυτό και οικεία, ιερά ακολουθία των καναλιών– εξασφαλίζει ο εξοστρακισµός των ειδήσεων από τα δελτία των οκτώ. Η βία, οι καταστροφές, τα λουτρά αίµατος ως επαναλαµβανόµενα είναι τηλεοπτικά, τα νέα δεν είναι. Ο τηλεοπτικός ενιαύσιος κύκλος διεκδικεί την ισχύ ηθών και εθίµων, σταθερές που ουδέποτε υπήρξαν είδηση.

Χρεώνουµε εξ ολοκλήρου την τηλεοπτική έλξη στη δύναµη της εικόνας. Λάθος. Η κινηµατογραφική εικόνα είναι πολλαπλάσια γοητευτική, αλλά οι σινεµάδες κλείνουν. Η τηλεόραση είναι συνδεδεµένη στο οικιακό µας µαγκανοπήγαδο. Ο κινηµατογράφος παραγκώνισε την επανάληψη. Πάω σινεµά, σηµαίνει βγαίνω στο αβέβαιο νέο. Βλέπω τηλεόραση, θα πει νιώθω ασφαλής και πάλι.

Ο Πάολο Βίρνο στις διαλέξεις του µε θέµα «Μορφές τρόµου και προστασίας» (προσεχώς από τις εκδόσεις «Οδυσσέας», µτφ. Βασίλης Πασσάς), ανάγει την προστασία µέσω της επανάληψης στην παιδική ηλικία. Το ίδιο παραµύθι ακόµα µια φορά, το ίδιο παιχνίδι, η ίδια χειρονοµία. Αυτή η παιδική εµπειρία επεκτείνεται στα µεγάλα παιδιά, στους ενήλικες, λέει ο Πάολο Βίρνο.

Εκκλησία και τηλεόραση συµπίπτουν όχι µόνο στην χρήση της επανάληψης, αλλά και στο ρεπερτόριο. Λεηλασίες, εξανδραποδισµοί, βιασµοί, βασανιστήρια, πορνεία, ποταµοί αίµατος και βιβλικές καταστροφές κατακλύζουν τόσο τα τηλεοπτικά προγράµµατα όσο και την Αγία Γραφή. Μετά από τόση κόλαση πέφτουν σε γόνιµο έδαφος η παρηγοριά τού παπά και η καταγγελία του ρεπόρτερ. Τηλεόραση και εκκλησία, δύο συστήµατα ασφάλειας µε διαφορετικό δείκτη δυσκολίας. Η πρώτη παραλαµβάνει ένα πληροφοριακό χάος για να το µετατρέψει σε τακτικό ηµερήσιο ή εβδοµαδιαίο πρόγραµµα. Η δεύτερη υπηρεσία, η εκκλησία, έχει δεδοµένο πρόγραµµα (τον πριονισµό της Αγ. Βαρβάρας, τον αποκεφαλισµό της Αγ. Αικατερίνης, τα µαρτύρια τού Αγ. Φανουρίου, τη Σταύρωση του Κυρίου) και τα µεταµορφώνει σε συνεδριακά κέντρα, ξενοδοχειακά συγκροτήµατα και τραπεζικούς οργανισµούς.

Μετά από αυτό το enditorial, είµαι βέβαιος ότι οι υγιείς πολιτικές δυνάµεις θα αποκαταστήσουν τις δηµοκρατικές ελευθερίες, τα δικαιώµατα του πολίτη, το φυσικό περιβάλλον και την διεθνή ύφεση ούτως ώστε, απαλλαγµένοι επιτέλους από το φαύλο δίδυµο ανασφάλεια-επανάληψη και την ανάλυσή τους, θα ασχοληθούµε απερίσπαστοι µε την αποκρυπτογράφηση των µυστηριωδών φράσεων: «τα ίδια Παντελάκη µου», «το γουδί το γουδοχέρι» και «αυτοί το βιολί τους».

Καλές γιορτές
Γιάννης Καλαϊτζής

http://www.galera.gr

Οι μεταμοντέρνοι αριστεροί (φύσει και θέσει δεξιοί)...

«Θέλουν: ιδιωτικά πανεπιστήμια (λένε για το καλό των δημοσίων), κατάργηση του ασύλου (για την ελευθερία των ιδεών), λιγότερους έμμεσους φόρους (για το καλό των χαμηλόμισθων), εκποίηση του δημόσιου πλούτου (για το καλό της κοινωνίας).

Ζητούν: περιορισμό των απεργιών (λένε γιατί είναι αντιδημοκρατικές), περισσότερο αστυνομικό κράτος (για το καλό των πολιτών), απορρύθμιση της αγοράς εργασίας (για το καλό των εργαζομένων), κατάργηση της μονιμότητας (για το καλό του κράτους).

Υποστηρίζουν: τον περιορισμό βασικών ατομικών, κοινωνικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών (λένε για το καλό της Δημοκρατίας).

Α, ναι, η Δημοκρατία είναι το πάθος τους. Υποστηρίζουν κάθε στρατιωτική επέμβαση, κάθε βομβαρδισμό, κάθε πραξικόπημα που γίνεται ανά την υφήλιο για την επιβολή της δημοκρατίας στους βάρβαρους ιθαγενείς του Τρίτου Κόσμου (για το καλό των ιθαγενών βεβαίως). Είναι πάντα υπέρ του κεφαλαίου, της ελεύθερης αγοράς, του αμερικανικού τρόπου ζωής, του ανεξέλεγκτου ανταγωνισμού, των προνομίων των πλουσίων. Είναι κατά των φυλετικών και θρησκευτικών διακρίσεων, αλλά σιχαίνονται τους υπανάπτυκτους και τους μουσουλμάνους.

Και παθιάζονται με την παγκοσμιοποίηση γιατί, λένε, προάγει τον πλούτο των φτωχών χωρών!

Δηλώνουν αριστεροί, κεντροαριστεροί, σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, αλλά είναι φύσει και θέσει δεξιοί.

Είναι η συντριπτική πλειοψηφία από τους 'γνωστούς, γνωστούς' πολιτικούς, διανοούμενους, αρθρογράφους, τηλεαστέρες, πανεπιστημιακούς, πολιτικούς αναλυτές και επιχειρηματίες (η κατ' ευφημισμόν λεγόμενη ηγετική τάξη της Ελλάδας) που αντιπολιτεύονται με πάθος τη Ν.Δ. και σιχαίνονται τον Καραμανλή. Είναι οι μεταμοντέρνοι αριστεροί του τέλους εποχής, που οι διαφορές τους με τη Δεξιά δεν είναι πολιτικές, ιδεολογικές, αλλά συμφερόντων και... lifestyle».

ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ - «ΒΗΜΑ»