Ο χρήστης Megane98hp έγραψε:

Ούτε πάμπερς υπάρχουν στο νούμερο μου ούτε τίποτα.

Μη λες μαλακίες, υπάρχουν, θα σου στείλω εγω απο τα δικά μου.....!!

Εγω προς το παρόν, αρκούμαι να τη βλέπω όταν γυριζω στο σπίτι να... 'μπουσουλοτρέχει' και να φτάνει στα πόδια μου, ανοιγοκλείνωντας τις χουφτίτσες της, με τα χεράκια τεντωμένα να την πάρω αγκαλιά, κοιτώντας με προς τα πάνω μέσα στα μάτια και φωνάζοντας 'μπαμπα, μπαμπά, μπαμπά...!!' Είναι μαγεία τα παιδιά....!! Ελπιζω μεγαλώνοντας να μην γίνουν μαρτυριο...!!

Youtube Video

Τωρα, αν σου πω οτι έχω τραβηγμένο με την καμερα ακριβώς το ίδιο σκηνικό με τον δικό μου, όταν ξετυλίγαμε ενα δώρο που του είχε φέρει η νονά του, ΔΕΝ θα με πιστέψεις...!! Μαλιστα ηταν σχεδόν στην ίδια ηλικία με αυτό του βίντεο (λίιιγο μεγαλύτερος...).

Ερωτηση
στο χωριο μου υπαρχει γυμνασιο το οποιο συγχωνευτηκε (οχι καταργηση) με αλλο της πρωτευουσας του δημου μας.
αυτο στην πραξη τι σημαινει? οτι παυει να υφισταται? και δεν κανουν τα παιδια πια μαθημα εδω? και πρεπει να μετακινηθουν στο αλλο γυμνασιο καμποσα χιλιομετρα μακρια?
αν ναι στην ουσια ειναι καταργηση.
η μηπως θα ειναι ενας διευθυντης και συνολο διδασκοντων αλλα μαθημα θα γινεται και στα δυο κτιρια και απλως θα μετακινουνται οι καθηγητες?
απ την ανακοινωση του υπουργειου δεν καταλαβα τιποτα.
αν και δεν τα εχω με το υπουργειο μιας και το τελος προδιαγραφοταν εδω και καιρο , λογω των δημοσιων υπαλληλων επικουρουμενων των επαγγελματιων και πλουσιων γεωργων.
υπ οψιν πλην ενος δυο ρουμανακιων δεν υπαρχουν αλβανακια και αλλα παιδια μεταναστων.
οι εν λογω κυριοι θεωρουσαν και θεωρουν τα παιδια των γεωργων και βοσκων κατωτερα για να ειναι στο ιδιο κτιριο με τα βλασταρια τους μιας και μετα το γλυψιμο για δημ υπαλληλος αναβαθμιζεται το DNA , oποτε αυτοματα εισαι πια αριστοκρατης και εχεις απαγορευτικο συνγχνοτισμου με πληβειους.
μαλιστα περυσι υπαλληλος νομαρχιας με γυναικα φαρμακοπειό εφτασε σε στραγγαλισμο της διευθυντριας του γυμνασιου προκειμενου να του δωσει το χαρτι που παει αυτοματα απο το δημοτικο στο γυμνασιο ωστε να να γραψει το μπουμπουκι του σε αλλο γυμνασιο.
θα μου πειτε μα αν κλεισει το γυμνασιο εκει δεν θα πανε ολα τα παιδια στο ιδιο γυμνασιο και παλι ? τι θα ειχαν να κερδισουν προσπαθωντας να κλεισει?
αυτοι τα γραφουν με μεσον μιας και μεταξυ τους ειναι και καθηγητες, σε σχολεια της πρωτευουσας του νομου , παρανομα, μιας
και τα παιδια κανονικα πανε στο γυμνασιο του χωριου και λυκειο στη πρωτευουσα του δημου,
οπου τα πραγματα ειναι τραγικα για τους καθαρους μιας που εκτος απο παιδια γεωργων και βοσκων υπαρχει περιπτωση να υπαρχουν και γυφτακια.
φανταζομαι το βραδυ στα μαγαζια και στις παρεες τους (κανουν μονο μεταξυ τους) θα γιορτασουν τα επινικια.
πρεπει να ειναι η μοναδικη περιπτωση πανελληνια που οι προυχοντες ενος τοπου αντι να διεκδικησουν προσπαθουν να κλεισουν τα σχολεια του τοπου τους.
και αυτο σε μενα ετυχε, με παει με χιλια

Είπα να μην ξυριστώ για ένα τέρμινο και απέκτησα γένια, ως και μούσι το λες.

Η μικρή δεν έδειξε να δίνει σημασία, ως σήμερα.

'Μπαμπακούλη, πρόσεχε με τα μούσια σου όταν με φιλάς, είσαι σαν μεγάλος παπάς.
Εσύ είσαι πολύ ωραίος άντρας , γιατί έχεις τέτοια πράγματα στο πρόσωπό σου;'

περνάς φάση ροκ;

Aπο εδώ

Ο χρήστης streetKa2 έγραψε:

Ο μαθητης ..

Αναρωτιέμαι σε ποια τρώγλη έχουν μεγαλώσει αυτά τα μπουμπούκια.... Αν ήταν δικό μου παιδί θα το έσφαζα σαν γίδι (να γλιτώσει το σύμπαν) και έπειτα θα αυτοκτονούσα από ντροπή για την ανικανότητά μου ως γονιός.

'Mεγάλη μπουκιά να φάς, μεγάλη κουβέντα να μην πείς'
Το ποσοστό των παιδιών ηλικίας 14-18 ετών (να μην πώ και μεγαλύτερα ) που έχουν μια ελάχιστη (και αυξανόμενη με την ηλικία) συναίσθηση των πράξεών τους και 'κάθονται ήσυχα' (με οποιαδήποτε έννοια) είναι κάτω του 20% στις ημέρες μας.
Μην κοιτάτε που οι περισσότεροι γονείς δεν μαρτυράνε τα καμώματά τους και ως εκ τούτου δεν μαθαίνονται στη γειτονιά , στην παρέα των φίλων, στο σόι κλπ, με αποτέλεσμα να 'πέφτουμε ξεροί' , όταν ακούμε τα μαντάτα για το δικό μας παιδί και πιστεύουμε ότι είναι το μεγαλύτερο κw#@παιδο
Ακόμα και προσπάθειες 'παρακολούθησης' (κρυμμένοι πίσω απο θάμνους, αυτοκίνητα κλπ ) όταν σχολάνε απο το φροντιστήριο, δεν αρκούν για να μάθετε την 'πλήρη αλήθεια' και να διαπαιδαγωγήσετε ανάλογα.
Ότι και να κάνει ο γονιός, αν και το παιδί δεν έχει την κατάλληλη 'φύτρα', μόνο μικρορυθμίσεις στο 'ρελαντί' του χαρακτήρα του θα καταφέρει, που εξαρτάται εν μέρει και απο το ποιόν της οικογένειας.

Είμαι υπέρ της αυστηρής τιμωρίας (και της 'χειροτονίας' ), αλλά οι υπερβολές στην αντιμετώπιση των 'κακών' παιδιών είναι ..... .
Υπομονή και προσπάθεια αγαπητοί γονείς, νυν και εκκολαπτόμενοι.

Ο χρήστης dbekos έγραψε:

Ακόμα και προσπάθειες 'παρακολούθησης' (κρυμμένοι πίσω απο θάμνους, αυτοκίνητα κλπ ) όταν σχολάνε απο το φροντιστήριο

Κακιστο.

Ότι και να κάνει ο γονιός, αν και το παιδί δεν έχει την κατάλληλη 'φύτρα', μόνο μικρορυθμίσεις στο 'ρελαντί' του χαρακτήρα του θα καταφέρει, που εξαρτάται εν μέρει και απο το ποιόν της οικογένειας.

Σκεφτομαι πολλες φορες για τους λογους που φερνουν τα παιδια σε μια συγκεκριμενη προσωπικοτητα.
Ειναι τα γονιδια ή η διαπαιδαγωγηση ; Κατα ποσο το καθενα ; κλπ..

Επειδη ακριβως με ενδιαφερει εχω προσπαθησει να το δω μεσα απο οικογενειες που μπορω να εχω προσβαση.
Εκει που καταληγω ειναι οτι ακομα κι αν καποιο παιδι εχει κακη .. φυτρα δεν με ανησυχει τοσο οσο οι τακτικες των γονεων που τους βοηθουν για το χειροτερο :

Είμαι υπέρ της αυστηρής τιμωρίας (και της 'χειροτονίας' ), αλλά οι υπερβολές στην αντιμετώπιση των 'κακών' παιδιών είναι ..... .

Το καλυτερο , ειναι να ασχολισε με το παιδι σου. Δεν υπαρχουν φυτρες παιδιων, ολα ειναι ικανα για το καλυτερο η το χειροτερο, αυτο που μετραει ειναι ο γονιος. Τα παιδια θελουν χρονο, να τους δωθεις και να τηρεις αυτα που λες.
Θελουν κανονες και ορια, που τηρουνται απο ολους τους αμεσα εμπλεκομενους με την ανατροφη τους.

Εκ πειρας και εκ του αποτελεσματος λογω ηλικιας πλεον μπορω να πω οτι, οσο καταπιεσμενα ηταν καποια παιδια στη ηλικια του γυμνασιου - λυκειου τοσο χειροτερα αντιδρουσαν στην κοινωνικη τους ζωη. Δηλαδη η προκυπταν αντικοινωνικα η ήταν οι πρώτοι που πήγαιναν στις τουαλετες για καπνισμα (οσο κακο μπορει να θεωρηθει αυτο σε ηλικια 16 χρονων), οι πρωτοι που μολις τελειωσαν το σχολειο την ειδαν αντρες και κανανε του κεφαλιου τους. Οι περισσοτεροι απ αυτους δε, προσπαθησαν να φυγουν απ το σπιτι με την πρωτη ευκαιρια και κρατανε εντελως τυπικες σχεσεις με τους γονεις τους.

Απο την αλλη οσα παιδια ειχαν ελευθερη σχεση με τους γονεις και παντα ειχαν μια λογικη, για τη καθε ηλικια, ελευθερια στην επιλογη των πραξεων τους παντα ζυγιζαν τις καταστασεις και δεν οδηγουνταν σε παρεκτροπες. Οι περισσοτεροι απ αυτους κρατανε φιλικες σχεσεις με τους γονεις.

Επιπλεον υπαρχουν και παιδια που ηταν εντελως σκατοπαιδα στην σχολικη τους ηλικια και τα βλεπεις τωρα μετα απο 10 χρονια και ειναι πραγματικα μπουμπουκια.

Γενικα δεν μπορεις να βγαλεις ευκολα συμπερασμα για το τι φταιει η οχι απλα το σιγουρο κατ εμε ειναι το παιδι θελει συζητηση και ενασχοληση σ ολη τη διαρκεια της ζωης του μεχρι να φτασει σε μια ηλικια που μπορει να παρει τη ζωη του στα χερια. Βεβαια επειδη οσο μεγαλωνεις οριμαζεις και βλεπεις τη ζωη διαφορετικα καλο ειναι να υπαρχει ο γονιος παντα διπλα σου για να σε συμβουλεψει και να σε καθοδηγησει.

Κ εγω απο τη μερια του παιδιου συμφωνω απολυτα με τον dbeko.Πιστευω πως το 90 % των παιδιων ειναι 10 φορες πιο καφροι απ οτι νομιζουν οι γονεις τους.Το θεμα ειναι κατα ποσο ειναι καφροι με την καλη εννοια για 17χρονα και κατα ποσο πανηλιθιοι σε σημειο να κινδυνευει και η ζωη τους.Ο γονιος μπορει να εχει εναν καποιο ελεγχο μονο αμα δημιουργησει με το παιδι μια σχεση σεβασμου μεν αλλα ανεσης στη συζητηση και στην 'εκμυστήρευση' των μυστικων που μπορει να εχει ενας εφηβος

Ο χρήστης nikospappas έγραψε:
Το καλυτερο , ειναι να ασχολισε με το παιδι σου. Δεν υπαρχουν φυτρες παιδιων, ολα ειναι ικανα για το καλυτερο η το χειροτερο, αυτο που μετραει ειναι ο γονιος. Τα παιδια θελουν χρονο, να τους δωθεις και να τηρεις αυτα που λες.
Θελουν κανονες και ορια, που τηρουνται απο ολους τους αμεσα εμπλεκομενους με την ανατροφη τους.

Το να ασχολησε ειναι απο τα σημαντικοτερα. Αυτο που βλεπω ομως ειναι ελλειψη χρονου μεσα στην καθημερινοτητα. Δουλεια, γυναικα, υποχρεωσεις, παιδια και φυσικα προσωπικη ψυγαγωγια. Μαααλλον περιοζονται καποια για να χωρεσουν ολα ομορφα. Και δεν ειναι απλα θεμα χρονου οσο αγχους, στρες και επακολουθης κακης διαθεσης που δυσκολευουν την κατασταση.
Βεβαια δεν νομιζω οτι φταιει η δουλεια και οι υποχρεωσεις για ολα, τα παιδια ειναι τεραστια ευθυνη και οχι μια αναγκαια σταση για ενα ζευγαρι imo.
Εχω ακουσει μεχρι και 'νιωθαμε μοναξια, θελαμε ενα παιδακι'

Εκ πειρας και εκ του αποτελεσματος λογω ηλικιας πλεον μπορω να πω οτι, οσο καταπιεσμενα ηταν καποια παιδια στη ηλικια του γυμνασιου - λυκειου τοσο χειροτερα αντιδρουσαν στην κοινωνικη τους ζωη. Δηλαδη η προκυπταν αντικοινωνικα η ήταν οι πρώτοι που πήγαιναν στις τουαλετες για καπνισμα (οσο κακο μπορει να θεωρηθει αυτο σε ηλικια 16 χρονων), οι πρωτοι που μολις τελειωσαν το σχολειο την ειδαν αντρες και κανανε του κεφαλιου τους. Οι περισσοτεροι απ αυτους δε, προσπαθησαν να φυγουν απ το σπιτι με την πρωτη ευκαιρια και κρατανε εντελως τυπικες σχεσεις με τους γονεις τους.

Απο την αλλη οσα παιδια ειχαν ελευθερη σχεση με τους γονεις και παντα ειχαν μια λογικη, για τη καθε ηλικια, ελευθερια στην επιλογη των πραξεων τους παντα ζυγιζαν τις καταστασεις και δεν οδηγουνταν σε παρεκτροπες. Οι περισσοτεροι απ αυτους κρατανε φιλικες σχεσεις με τους γονεις.

Επιπλεον υπαρχουν και παιδια που ηταν εντελως σκατοπαιδα στην σχολικη τους ηλικια και τα βλεπεις τωρα μετα απο 10 χρονια και ειναι πραγματικα μπουμπουκια.

Γενικα δεν μπορεις να βγαλεις ευκολα συμπερασμα για το τι φταιει η οχι απλα το σιγουρο κατ εμε ειναι το παιδι θελει συζητηση και ενασχοληση σ ολη τη διαρκεια της ζωης του μεχρι να φτασει σε μια ηλικια που μπορει να παρει τη ζωη του στα χερια. Βεβαια επειδη οσο μεγαλωνεις οριμαζεις και βλεπεις τη ζωη διαφορετικα καλο ειναι να υπαρχει ο γονιος παντα διπλα σου για να σε συμβουλεψει και να σε καθοδηγησει.

Πιστευω το ιδιο. Περισσοτεροι κανονες / καταπιεση -> μεγαλυτερη αντιδραση. Η δευτερη εχει να κανεις αρκετα και με τις παρεες.
Γενικοτερα, δεν ειναι μονοπλευρη αυτη η συσχετιση ομως. Τα γονιδια μιλαν σε μεγαλο βαθμο.
Η νηπιακη ηλικια καθοριζει πολλα υποσεινηδητα σημεια της προσωπικοτητας, η παιδικη ηλικια την κοινωνικοτητα και τον τροπο εκφρασης, η εφηβικη τροπο σκεψης, συναναστροφων κα. Αλλα ολα αυτα σε συναρτηση με την προδιαθεση που υπαρχει κληρονομικα.
Παιδια που μεγαλωνουν ακριβως στο ιδιο οικογενειακο περιβαλλον πολυ πιθανον να καταληξουν αρκετα διαφοροποιημενα.
Οπως επισης και το ιδιο παιδι σε διαφορετικες οικογενειες θα ειχε αλλο περιβαλλον -> αλλη καταληξη.
Πολυπλοκο .
Τελικως, λιγοτερο με απασχολουν οι γονιδιακες διαφορες βλεποντας πως μεγαλωνουν τα παιδια σημερις.

Κ εγω απο τη μερια του παιδιου συμφωνω απολυτα με τον dbeko.Πιστευω πως το 90 % των παιδιων ειναι 10 φορες πιο καφροι απ οτι νομιζουν οι γονεις τους.Το θεμα ειναι κατα ποσο ειναι καφροι με την καλη εννοια για 17χρονα και κατα ποσο πανηλιθιοι σε σημειο να κινδυνευει και η ζωη τους.Ο γονιος μπορει να εχει εναν καποιο ελεγχο μονο αμα δημιουργησει με το παιδι μια σχεση σεβασμου μεν αλλα ανεσης στη συζητηση και στην 'εκμυστήρευση' των μυστικων που μπορει να εχει ενας εφηβος

Νομιζουν. Στα ματια των γονιων η νεολαια τους καταστρεφει αυτο που μαθανε και θεωρουν αληθεια -> αμφισβητηση αυθεντιας !
Η εφηβεια ειναι μια τρελα πειραματισμων. Και πρεπει να εχει κινδυνους. Μην φυλακιζουμε την νεολαια για χαριν της υπερπροστατευτικοτητας για να γλυτωσουμε 1-5-10-50 ζωες. Με τα λαθη μαθαινουμε.
Μην βγεις εξω αργα, μην πιεις, μην παρεις τ' αμαξι, μην σκαρφαλωνεις, μην κανεις παρεα μ' εκεινον μην μην μην.
Αμα θενε οι γονεις να προστατευσουν ας καταφερουν τον σεβασμο των παιδιων τους και να τους μαθαινουν την ζωη οπως νομιζουν πιο σωστα.
Πες του τι ειναι τα ναρκωτικα, οχι μην τυχον και σκεφτεις να κανεις.
Κι αμα δεν κουβεντιασεις για σεξ θα 'ναι ο πρωτος/πρωτη που δεν θα φορεσει/ζητησει καποτα.

Egobrain εχεις δικιο,εμενα οσο πιο πολυ μου απαγορευαν κατι τοσο πιο πολυ το κυνηγουσα.Ακομα και τωρα που γινομαι 18 με ελκυουν πραγματα που μου εχουν απαγορεψει.Π.χ φετος η μανα μου ειχε φαγωθει να παρει το λαπτο για μα διαβαζω πιο πολυ(λες κ αυτο εφταιγε).Ε και τι καταφερε ;τιποτα,πηρα το ipod κ μπαινω απο κει στο ιντερνετ αλλα εχω υπευθυνοτητα να το κανω με μετρο ενω η μητερα μου π.χ θεωρει πως δεν εχω τη δυνατοτητα να το κανω με μετρο (για αυτην μιση ωρα στο pc=εθισμος).Οταν μου λεγαν μη βγαινεις σημερα κατσε διαβασε κλεινομουν στο δωματιο και διαβαζα περιοδικα.Οταν μιλουσα με τον πατερα μου για πολιτικα και τετοια πραγματα η μονη του απαντηση ηταν 'βγες κ εσυ στην αγορα και καντα ολα τελεια και κατσε να πεινασεις 'ειναι ακριβως αυτο που ειπες οτι δε μπορουν την αμφισβητηση που ομως ειναι εμφυτη στην εφηβεια.Συμπερασματικα οτι και να μου απαγορευσουν θα βρω τροπο να το κανω.Για αυτο χρειαζεται συζητηση για να με κανουν ικανο οτι και να κανω να σκεφτομαι πρωτα τι κινδυνους εμπεριεχει

Κλείσαμε τα 2 έτη πλέον και η κοράκλα παει για συνοδηγός!

Κοιτάει τα φανάρια και φωνάζει.....
Κόκκινο, κόκκινο, κόκκινο..... Πράσινο! Ξεκινάμε.
Στα τούνελ φωνάζει..... Φωωωωτα.
Το κακό είναι στην αριστερη λωρίδα της ΑΟ χθες φωναζε στα προπορευομενα Άκρη, άκρη, άκρη και μετα πέρασες!

Ο χρήστης socratesn έγραψε:
Για αυτο χρειαζεται συζητηση για να με κανουν ικανο οτι και να κανω να σκεφτομαι πρωτα τι κινδυνους εμπεριεχει

Υποσεινηδητα και αντιδραστικα θα πας αντιθετα σε οτιδηποτε σου επιβαλλουν αρα η σχεση ειναι πλεον προκατειλημμενη.
Δεν με εκπλησσει καθολου η ατακα του πατερα. Τα ιδια δειγματα βλεπω επισης.

Αν οι γονεις δεν ηταν γονεις, θα ηταν καποιοι που θα προσπερνουσαμε.* Ομως, και αυτο να μπει καλα στο μυαλο καθε νεου, αυτοι προσπαθησαν οπως μαθανε - και μπορεσαν να μας μεγαλωσουν και η ευγνωμοσυνη ειναι δεδομενη. Η αιτια των λανθασμενων ιδεων ειναι στην κοινωνια.

Καθε που παω να μιλησω με γονιο ακουω (ή βλεπω στα ματια του) την αντιδραση 'τι εννοεις; με διορθωνεις κιολας ;' 'δεν φτανει που σας μεγαλωσαμε..', 'απο που εχεις αποψη ; γινε γονιος και μετα μιλα', 'εμεις που χαραμισαμε(!) τοσα λεφτα για εσας'. Μια συζητηση ειλικρινη χωρις εγωισμο δεν καταφερα, ακομη. Αλιμονο αν δεν κανουμε λαθη.

Καποτε ο Τασος ειχε πει στο φορουμ (στο περιπου) : 'νομιζω βρηκα το καλυτερο τροπο διαπαιδαγωγησης για τα παιδια και μαλλον ειναι η ελευθερια'.
Που 'σαι ρε Τασε

*κι αυτο ειναι θετικο. Ενα πορτοκαλι κατω απο μια μηλια θα φερει κατι διαφορετικο.

Είπαμε, τα σκασμένα βγαίνουν χωρίς οδηγίες χρήσης.

Αυτό που για μένα χρειάζεται, είναι να τα μεγαλώνουμε με αγάπη. Αυτό θα το καταλάβουν, θα τους μείνει και στο τέλος θα βρουν τον δρόμο τους συγχωρώντας μας τα όποια λάθη. Τα οποία, άλλωστε, κάνουμε άθελά μας και από αγάπη.

Το 10χρονό μου μπήκε νοσοκομείο με φλεγμονή στη σκωληκοειδίτιδα ακριβώς τη μέρα πριν τους αγώνες του. Βγήκε 2 μέρες μετά έχοντας χάσει τους αγώνες κ αφού η φλεγμονή υποχώρησε. 3 νύχτες μέσα, η στεφάνωσον όλο χάδια ήταν. Μιά μέρα μετά, ο μικρός ήταν πάλι 'γαϊδούρι, που δεν διαβάζει'.

Παρακολούθησα πρόσφατα στο υπουργείο παιδείας μια εκδήλωση σχετικά με την εξάλειψη της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά. Ίσως σας ενδιαφέρουν περισσότερες πληροφορίες οπότε σας στέλνω το σχετικό σύνδεσμο:

Δίκτυο για την πρόληψη & καταπολέμηση της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά

ενώ στον ακόλουθο σύνδεσμο θα βρείτε σε ηλεκτρονική μορφή το πολύ ενδιαφέρον έντυπο υλικό που μας έδωσαν

Έντυπο

Έρευνες έχουν επιβεβαιώσει τις ακόλουθες συνέπειες της σωματικής βίας τις οποίες ενστερνίστηκε η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού του ΟΗΕ (1989) και διακήρυξε ως οδηγίες η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής (1998):

• Τα παιδιά των οποίων οι γονείς καταφεύγουν στη σωματική τιμωρία προκειμένου να ελέγξουν την αντικοινωνική συμπεριφορά επιδεικνύουν μεγαλύτερη αντικοινωνική συμπεριφορά για σημαντικό χρονικό διάστημα, ανεξαρτήτως φυλής, κοινωνικοοικονομικού status, καθώς και γνωσιακών ερεθισμάτων και συναισθηματικής στήριξης που ενδέχεται να τους παρέχουν οι μητέρες τους .

• Οι ενήλικες που υπήρξαν θύματα σωματικής τιμωρίας και βίας γενικότερα όταν ήταν παιδιά είναι πιο πιθανό να παρουσιάσουν καταθλιπτικά συμπτώματα ή βίαιη συμπεριφορά κατά την ενήλικη ζωή.

• Όσο περισσότερο χτυπούν ένα παιδί, τόσο πιο πιθανό είναι ως ενήλικας να χτυπά τα παιδιά του, την/τον σύντροφό
του ή τους φίλους του.

• Η σωματική τιμωρία αυξάνει την πιθανότητα να ασκήσουν βία τα ίδια τα παιδιά στους γονείς τους, ως μορφή αντεκδίκησης, ιδιαίτερα όταν μεγαλώσουν.

• Το μήνυμα που λαμβάνει ένα παιδί όταν το χτυπούν για να το τιμωρήσουν είναι ότι η βία είναι μια ορθή μέθοδος
επίλυσης προβλημάτων.

• Η σωματική τιμωρία είναι υποτιμητική, ενώ το θύμα αισθάνεται απελπισία και ταπείνωση, καθώς στερείται το
σεβασμό που του αξίζει, με αποτέλεσμα να γίνεται πιο υποχωρητικό ή επιθετικό.

• Η σωματική τιμωρία κλονίζει έως και διαγράφει τη σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ του γονέα και του παιδιού, μειώνοντας την επιθυμία για συνεργασία εκ μέρους του παιδιού και ενισχύοντας τον εθισμό του σε αυτήν, καθιστώντας
άλλες μορφές διαπαιδαγώγησης λιγότερο αποτελεσματικές. Σαν μέτρο διαπαιδαγώγησης μάλλον είναι αναποτελεσματικό, διότι δεν αποδεικνύεται ότι μειώνει την επιθετική ή παραβατική συμπεριφορά.

• Τα παιδιά που τα χτυπούν συχνά είναι πιο πιθανό με την πάροδο των ετών να λένε ψέματα ή να εξαπατούν τους
γύρω τους, να είναι απείθαρχα στο σχολείο, να φοβερίζουν και να απειλούν συνομήλικους (σε συμμορίες ή μόνα
τους), και όλα αυτά χωρίς να αισθάνονται ενοχές ή να έχουν αναστολές.

• Η σωματική τιμωρία έχει αρνητική επίπτωση στη γνωσιακή ανάπτυξη των παιδιών, καθώς έχει παρατηρηθεί ότι τα
εν λόγω παιδιά έχουν χαμηλή επίδοση στο σχολείο.

• Η γονεϊκή σωματική τιμωρία συνδέεται με υψηλότερα επίπεδα άμεσης υποχωρητικότητας και επιθετικότητας,
χαμηλότερα επίπεδα εσωτερίκευσης/αποδοχής των ηθικών κανόνων, κακή ψυχική υγεία, παραβατικότητα και
αντικοινωνική συμπεριφορά και πιθανότητα να εξελιχθεί η σωματική τιμωρία σε σωματική κακοποίηση.

• Συχνά η σωματική κακοποίηση ξεκινά ως σωματική τιμωρία και στη συνέχεια ο θύτης χάνει τον έλεγχο. Οι γονείς που συνηθίζουν να καταφεύγουν στη χρήση σωματικής τιμωρίας μπορεί εύκολα να περάσουν τη διαχωριστική γραμμή και να προβούν σε χτυπήματα τέτοια που η ένταση και η πολιτισμική νομιμότητα ορίζουν ως κακοποίηση. Σε έρευνα διαπιστώθηκε ότι οι απογοητευμένοι από την ανυπότακτη συμπεριφορά των παιδιών τους γονείς παρασύρονται και περνούν από τα ελαφριά χτυπήματα στο ξυλοδαρμό. Πρόκειται για το επιχείρημα του «συνεχούς» το οποίο εγείρει το ζήτημα του κατά πόσον ένα χτύπημα στον πισινό ή στην παλάμη μπορεί να γίνει πολύ σκληρό και πότε οι γονείς θεωρείται ότι περνούν τη διαχωριστική γραμμή και αρχίζουν να κακοποιούν τα παιδιά.

Ο χρήστης egobrain έγραψε:
.
Η νηπιακη ηλικια καθοριζει πολλα υποσεινηδητα σημεια της προσωπικοτητας, η παιδικη ηλικια την κοινωνικοτητα και τον τροπο εκφρασης, η εφηβικη τροπο σκεψης, συναναστροφων κα. Αλλα ολα αυτα σε συναρτηση με την προδιαθεση που υπαρχει κληρονομικα.
Παιδια που μεγαλωνουν ακριβως στο ιδιο οικογενειακο περιβαλλον πολυ πιθανον να καταληξουν αρκετα διαφοροποιημενα.

+1 Από τα πιο σωστά πράγματα που έχεις γράψει εδώ μέσα..

Καθε που παω να μιλησω με γονιο ακουω (ή βλεπω στα ματια του) την αντιδραση 'τι εννοεις; με διορθωνεις κιολας ;' 'δεν φτανει που σας μεγαλωσαμε..', 'απο που εχεις αποψη ; γινε γονιος και μετα μιλα', 'εμεις που χαραμισαμε(!) τοσα λεφτα για εσας'. Μια συζητηση ειλικρινη χωρις εγωισμο δεν καταφερα, ακομη.

Από αυτά που λες ότι σου είπαν,θα έλεγα ότι αυτοί έχουν κάτι λάθος στα περί παιδιών..

Ο χρήστης cpp έγραψε:
Κλείσαμε τα 2 έτη πλέον και η κοράκλα παει για συνοδηγός!

Κοιτάει τα φανάρια και φωνάζει.....
Κόκκινο, κόκκινο, κόκκινο..... Πράσινο! Ξεκινάμε.
Στα τούνελ φωνάζει..... Φωωωωτα.
Το κακό είναι στην αριστερη λωρίδα της ΑΟ χθες φωναζε στα προπορευομενα Άκρη, άκρη, άκρη και μετα πέρασες!

o 2 ετών γιός μου, όταν η γιαγιά του σταματάει σε φανάρι και γυρίζει πίσω το κεφάλι προς αυτόν

-'κοίτα μπροστά σου', έχει αυτοκίνητα'

άλλη στιγμή που επιταχύνω ....

-'μπαμπά σιγά, θα το σπάσεις το αυτοκίνητο'