Θα μεταφέρω τις εντυπώσεις μου όπως αντιλήφθηκα εγώ τα αυτοκίνητα, χωρίς φόβο αλλά αρκετό πάθος γιατί τα λατρεύω και τα δύο. Καλό είναι να τσεκάρετε αυτήν την εικόνα όσοι και όσες δεν ξέρετε την πίστα.

Καταρχήν τα δύο αυτοκίνητα έχουν πάρα πολλές ομοιότητες. Είναι και τα δύο δίλιτρα ατμοσφαιρικά, με τετρακύλινδρους κινητήρες και ίδιο βάρος. Επίσης είναι και τα δύο κατασκευασμένα από τη Renault, το οποίο σημαίνει πως οι μηχανικοί τα έχουν στήσει με την ίδια φιλοσοφία, τη φιλοσοφία της Renault ή λίγο πιο γενικά (για να βάλω και PSA μέσα) τη φιλοσοφία του 'Γάλλου'.
Εκτός από τις ομοιότητες, υπάρχουν βεβαίως και πολλές διαφορές! Η σημαντικότερη είναι 8 χρόνια εξέλιξης υπέρ του Clio, τα οποία έχουν φτάσει τον δίλιτρο της Renault να βγάζει 32 άλογα περισσότερα σήμερα και λίγη ροπή παραπάνω από 'τότε', ενώ η δουλειά που έχει γίνει στο μπροστινό σύστημα ανάρτησης και τα φαρδύτερα λάστιχα, κάνουν το Megane να δείχνει μάλλον υποστροφικό σε σχέση με το Clio. Αν κάτι έχει μείνει στο οποίο το Megane υπερέχει, αυτό είναι το πίσω σύστημα ανάρτησης. Υποθέτω πως για λόγους κόστους, στο Clio υπάρχει ημιάκαμπτος άξονας αντί για τους πιο παιχνιδιάρηδες υστερούντες βραχίονες με ράβδους στρέψης του Megane.

Στην πίστα των Μεγάρων:

Renault Megane Coupe 2.0 16v: Το Megane στα Μέγαρα δεν είναι στο στοιχείο του. Σε καμμία περίπτωση δεν είναι αργό, αλλά εκεί που ξεδιπλώνει τις αρετές του είναι οι γρήγορες (ενίοτε και πολύ γρήγορες) ανοιχτές καμπές και οι αλλεπάλληλες αριστεροδέξιες στροφές, εκεί που υπάρχουν έντονες μεταφορές βάρους. Στην Ελλάδα μόνο στις Σέρρες μπορεί κάποιος να εκτιμήσει πραγματικά το Megane, ενώ στα Μέγαρα οι μόνες στροφές που παρουσιάζουν ενδιαφέρον είναι οι K3-K4 και Κ8-Κ9. To αυτοκίνητο είναι τόσο καλοζυγισμένο που σε όλη τη διάρκεια του γύρου νοιώθεις πως το χορεύεις σε ένα γρήγορο tango. O τρόπος που στρίβει είναι απόλυτα ισορροπημένος, είναι ευτυχία να νοιώθεις το αυτοκίνητο να γλυστράει στις 4 ρόδες μένοντας στην τροχιά του, είναι πραγματικά το κάτι άλλο και δικαιώνει τον χαρακτηρισμό του TGV που του έχει αποδωθεί. Mεγαλύτερο μειονέκτημα, η έλλειψη δύναμης. Πραγματικά υπάρχουν στιγμές που οι 150 ίπποι φαντάζουν απελπιστικά λίγοι μπροστά στις δυνατότητες του σασί. Νοιώθεις πως δεν έχει γκάζι το αυτοκίνητο.

Renault Clio Sport 182 (SportChassis): Σε σχέση με το Megane, το Clio δείχνει πολύ πιο σύγχρονο και δεν έχει ιδιαίτερες προτιμήσεις σε πίστες. Όπου και να μπει, δύσκολα θα βρεθεί άλλο αυτοκίνητο στα 2 λίτρα να γυρίσει γρηγορότερα. Είναι ένα αυτοκίνητο το οποίο μπορεί να κινηθεί εντελώς απροβλημάτιστα σε οποιονδήποτε από τους ελληνικούς καρόδρομους και στη συνέχεια όπως είναι να μπει σε πίστα και να κάνει τους παρευρισκόμενους να ξύνουν το κεφάλι τους. Πολλή και επαρκής δύναμη, φανταστικό grip μπροστά και κορυφαία φρένα. Η συμπεριφορά του θυμίζει αρκετά αυτή του Megane, μόνο που με το Clio πρέπει να είσαι πάντα σε εγρήγορση. Η 'αχίλλειος πτέρνα' του Clio είναι ο ημιάκαμπτος πίσω άξονας, τον οποίο θεωρώ υπεύθυνο για την τάση που έχει το Clio να διώχνει την ουρά και να απαιτεί διόρθωση με ελαφρώς ανάποδο τιμόνι σε σημεία που το Megane θα έμενε ακλόνητο στην πορεία του. Πραγματικά δε θυμάμαι κάποιον γύρο που να μη χρειάστηκε να διορθώσω με το τιμόνι κατά τη διάρκεια της επιβράδυνσης μέσα στην Κ3. Φυσικά αυτό δεν είναι κατακριτέο. Aντιθέτως, είναι και απόλυτα φυσικό, απλά στον συγκεκριμένο τομέα μάλλον είχαν νικήσει και τη φυσική οι Γάλλοι την εποχή του Williams και του Megane 16v μιας και η αποσταθεροποίηση της ουράς (στο αντίστοιχο ποσοστό) συνέβαινε σε μεγαλύτερες ταχύτητες.

Συμπέρασμα: Και τα δύο αυτοκίνητα είναι σημεία αναφοράς, το καθένα στην εποχή του. Το Megane Coupe με απλές μηχανολογικές λύσεις, χωρίς ηλεκτρονικά βοηθήματα και μια πολύ καλοσχεδιασμένη ανάρτηση και φανταστικό πλαίσιο, ακόμα είναι σε θέση να κινείται με μια ευελιξία που θα παραμείνει άπιαστη από τα περισσότερα νέα μοντέλα παρά τις συνεχόμενες αυξήσεις των ιπποδυνάμεων, μιας και τα βάρη των αυτοκινήτων έχουν ανέβει κι αυτά παράλληλα σε δυσθεώρητα ύψη. Το Clio, έχει ανεβάσει τον πήχυ πολύ ψηλά. Με πολύ κρατημένο βάρος για την εποχή που διανύουμε, με πλήρως απενεργοποιούμενα ηλεκτρονικά ελέγχου πρόσφυσης, έχει έναν κινητήρα 'διαμάντι' και ένα κορυφαίο σύστημα ανάρτησης εμπρός, το οποίο δείχνει να μπορεί να κουμαντάρει απροβλημάτιστα τα 182 άλογα του κινητήρα. Είναι το πρώτο δίλιτρο Clio της δεύτερης γενιάς, το οποίο μπορώ να πω πως έχει ξεπεράσει το Williams σε δυνατότητες δυναμικής συμπεριφοράς. Σίγουρα είναι ΠΟΛΥ πιο πολιτισμένο - το Williams ήταν μια πολεμική μηχανή που ούρλιαζε - αλλά πλέον πιστεύω πως το 182 είναι τελικά καλύτερο αυτοκίνητο, έστω κι αν δεν θα γίνει ποτέ Θρύλος.

*Σημείωση: Το τεστ στην πίστα με το 182 έγινε με ESP OFF, όπως προβλέπεται.

Θα μεταφέρω τις εντυπώσεις μου όπως αντιλήφθηκα εγώ τα αυτοκίνητα, χωρίς φόβο αλλά αρκετό πάθος γιατί τα λατρεύω και τα δύο. Καλό είναι να τσεκάρετε αυτήν την εικόνα όσοι και όσες δεν ξέρετε την πίστα.

Καταρχήν τα δύο αυτοκίνητα έχουν πάρα πολλές ομοιότητες. Είναι και τα δύο δίλιτρα ατμοσφαιρικά, με τετρακύλινδρους κινητήρες και ίδιο βάρος. Επίσης είναι και τα δύο κατασκευασμένα από τη Renault, το οποίο σημαίνει πως οι μηχανικοί τα έχουν στήσει με την ίδια φιλοσοφία, τη φιλοσοφία της Renault ή λίγο πιο γενικά (για να βάλω και PSA μέσα) τη φιλοσοφία του 'Γάλλου'.
Εκτός από τις ομοιότητες, υπάρχουν βεβαίως και πολλές διαφορές! Η σημαντικότερη είναι 8 χρόνια εξέλιξης υπέρ του Clio, τα οποία έχουν φτάσει τον δίλιτρο της Renault να βγάζει 32 άλογα περισσότερα σήμερα και λίγη ροπή παραπάνω από 'τότε', ενώ η δουλειά που έχει γίνει στο μπροστινό σύστημα ανάρτησης και τα φαρδύτερα λάστιχα, κάνουν το Megane να δείχνει μάλλον υποστροφικό σε σχέση με το Clio. Αν κάτι έχει μείνει στο οποίο το Megane υπερέχει, αυτό είναι το πίσω σύστημα ανάρτησης. Υποθέτω πως για λόγους κόστους, στο Clio υπάρχει ημιάκαμπτος άξονας αντί για τους πιο παιχνιδιάρηδες υστερούντες βραχίονες με ράβδους στρέψης του Megane.

Στην πίστα των Μεγάρων:

Renault Megane Coupe 2.0 16v: Το Megane στα Μέγαρα δεν είναι στο στοιχείο του. Σε καμμία περίπτωση δεν είναι αργό, αλλά εκεί που ξεδιπλώνει τις αρετές του είναι οι γρήγορες (ενίοτε και πολύ γρήγορες) ανοιχτές καμπές και οι αλλεπάλληλες αριστεροδέξιες στροφές, εκεί που υπάρχουν έντονες μεταφορές βάρους. Στην Ελλάδα μόνο στις Σέρρες μπορεί κάποιος να εκτιμήσει πραγματικά το Megane, ενώ στα Μέγαρα οι μόνες στροφές που παρουσιάζουν ενδιαφέρον είναι οι K3-K4 και Κ8-Κ9. To αυτοκίνητο είναι τόσο καλοζυγισμένο που σε όλη τη διάρκεια του γύρου νοιώθεις πως το χορεύεις σε ένα γρήγορο tango. O τρόπος που στρίβει είναι απόλυτα ισορροπημένος, είναι ευτυχία να νοιώθεις το αυτοκίνητο να γλυστράει στις 4 ρόδες μένοντας στην τροχιά του, είναι πραγματικά το κάτι άλλο και δικαιώνει τον χαρακτηρισμό του TGV που του έχει αποδωθεί. Mεγαλύτερο μειονέκτημα, η έλλειψη δύναμης. Πραγματικά υπάρχουν στιγμές που οι 150 ίπποι φαντάζουν απελπιστικά λίγοι μπροστά στις δυνατότητες του σασί. Νοιώθεις πως δεν έχει γκάζι το αυτοκίνητο.

Renault Clio Sport 182 (SportChassis): Σε σχέση με το Megane, το Clio δείχνει πολύ πιο σύγχρονο και δεν έχει ιδιαίτερες προτιμήσεις σε πίστες. Όπου και να μπει, δύσκολα θα βρεθεί άλλο αυτοκίνητο στα 2 λίτρα να γυρίσει γρηγορότερα. Είναι ένα αυτοκίνητο το οποίο μπορεί να κινηθεί εντελώς απροβλημάτιστα σε οποιονδήποτε από τους ελληνικούς καρόδρομους και στη συνέχεια όπως είναι να μπει σε πίστα και να κάνει τους παρευρισκόμενους να ξύνουν το κεφάλι τους. Πολλή και επαρκής δύναμη, φανταστικό grip μπροστά και κορυφαία φρένα. Η συμπεριφορά του θυμίζει αρκετά αυτή του Megane, μόνο που με το Clio πρέπει να είσαι πάντα σε εγρήγορση. Η 'αχίλλειος πτέρνα' του Clio είναι ο ημιάκαμπτος πίσω άξονας, τον οποίο θεωρώ υπεύθυνο για την τάση που έχει το Clio να διώχνει την ουρά και να απαιτεί διόρθωση με ελαφρώς ανάποδο τιμόνι σε σημεία που το Megane θα έμενε ακλόνητο στην πορεία του. Πραγματικά δε θυμάμαι κάποιον γύρο που να μη χρειάστηκε να διορθώσω με το τιμόνι κατά τη διάρκεια της επιβράδυνσης μέσα στην Κ3. Φυσικά αυτό δεν είναι κατακριτέο. Aντιθέτως, είναι και απόλυτα φυσικό, απλά στον συγκεκριμένο τομέα μάλλον είχαν νικήσει και τη φυσική οι Γάλλοι την εποχή του Williams και του Megane 16v μιας και η αποσταθεροποίηση της ουράς (στο αντίστοιχο ποσοστό) συνέβαινε σε μεγαλύτερες ταχύτητες.

Συμπέρασμα: Και τα δύο αυτοκίνητα είναι σημεία αναφοράς, το καθένα στην εποχή του. Το Megane Coupe με απλές μηχανολογικές λύσεις, χωρίς ηλεκτρονικά βοηθήματα και μια πολύ καλοσχεδιασμένη ανάρτηση και φανταστικό πλαίσιο, ακόμα είναι σε θέση να κινείται με μια ευελιξία που θα παραμείνει άπιαστη από τα περισσότερα νέα μοντέλα παρά τις συνεχόμενες αυξήσεις των ιπποδυνάμεων, μιας και τα βάρη των αυτοκινήτων έχουν ανέβει κι αυτά παράλληλα σε δυσθεώρητα ύψη. Το Clio, έχει ανεβάσει τον πήχυ πολύ ψηλά. Με πολύ κρατημένο βάρος για την εποχή που διανύουμε, με πλήρως απενεργοποιούμενα ηλεκτρονικά ελέγχου πρόσφυσης, έχει έναν κινητήρα 'διαμάντι' και ένα κορυφαίο σύστημα ανάρτησης εμπρός, το οποίο δείχνει να μπορεί να κουμαντάρει απροβλημάτιστα τα 182 άλογα του κινητήρα. Είναι το πρώτο δίλιτρο Clio της δεύτερης γενιάς, το οποίο μπορώ να πω πως έχει ξεπεράσει το Williams σε δυνατότητες δυναμικής συμπεριφοράς. Σίγουρα είναι ΠΟΛΥ πιο πολιτισμένο - το Williams ήταν μια πολεμική μηχανή που ούρλιαζε - αλλά πλέον πιστεύω πως το 182 είναι τελικά καλύτερο αυτοκίνητο, έστω κι αν δεν θα γίνει ποτέ Θρύλος.

*Σημείωση: Το τεστ στην πίστα με το 182 έγινε με ESP OFF, όπως προβλέπεται.

Θα μεταφέρω τις εντυπώσεις μου όπως αντιλήφθηκα εγώ τα αυτοκίνητα, χωρίς φόβο αλλά αρκετό πάθος γιατί τα λατρεύω και τα δύο. Καλό είναι να τσεκάρετε αυτήν την εικόνα όσοι και όσες δεν ξέρετε την πίστα.

Καταρχήν τα δύο αυτοκίνητα έχουν πάρα πολλές ομοιότητες. Είναι και τα δύο δίλιτρα ατμοσφαιρικά, με τετρακύλινδρους κινητήρες και ίδιο βάρος. Επίσης είναι και τα δύο κατασκευασμένα από τη Renault, το οποίο σημαίνει πως οι μηχανικοί τα έχουν στήσει με την ίδια φιλοσοφία, τη φιλοσοφία της Renault ή λίγο πιο γενικά (για να βάλω και PSA μέσα) τη φιλοσοφία του 'Γάλλου'.
Εκτός από τις ομοιότητες, υπάρχουν βεβαίως και πολλές διαφορές! Η σημαντικότερη είναι 8 χρόνια εξέλιξης υπέρ του Clio, τα οποία έχουν φτάσει τον δίλιτρο της Renault να βγάζει 32 άλογα περισσότερα σήμερα και λίγη ροπή παραπάνω από 'τότε', ενώ η δουλειά που έχει γίνει στο μπροστινό σύστημα ανάρτησης και τα φαρδύτερα λάστιχα, κάνουν το Megane να δείχνει μάλλον υποστροφικό σε σχέση με το Clio. Αν κάτι έχει μείνει στο οποίο το Megane υπερέχει, αυτό είναι το πίσω σύστημα ανάρτησης. Υποθέτω πως για λόγους κόστους, στο Clio υπάρχει ημιάκαμπτος άξονας αντί για τους πιο παιχνιδιάρηδες υστερούντες βραχίονες με ράβδους στρέψης του Megane.

Στην πίστα των Μεγάρων:

Renault Megane Coupe 2.0 16v: Το Megane στα Μέγαρα δεν είναι στο στοιχείο του. Σε καμμία περίπτωση δεν είναι αργό, αλλά εκεί που ξεδιπλώνει τις αρετές του είναι οι γρήγορες (ενίοτε και πολύ γρήγορες) ανοιχτές καμπές και οι αλλεπάλληλες αριστεροδέξιες στροφές, εκεί που υπάρχουν έντονες μεταφορές βάρους. Στην Ελλάδα μόνο στις Σέρρες μπορεί κάποιος να εκτιμήσει πραγματικά το Megane, ενώ στα Μέγαρα οι μόνες στροφές που παρουσιάζουν ενδιαφέρον είναι οι K3-K4 και Κ8-Κ9. To αυτοκίνητο είναι τόσο καλοζυγισμένο που σε όλη τη διάρκεια του γύρου νοιώθεις πως το χορεύεις σε ένα γρήγορο tango. O τρόπος που στρίβει είναι απόλυτα ισορροπημένος, είναι ευτυχία να νοιώθεις το αυτοκίνητο να γλυστράει στις 4 ρόδες μένοντας στην τροχιά του, είναι πραγματικά το κάτι άλλο και δικαιώνει τον χαρακτηρισμό του TGV που του έχει αποδωθεί. Mεγαλύτερο μειονέκτημα, η έλλειψη δύναμης. Πραγματικά υπάρχουν στιγμές που οι 150 ίπποι φαντάζουν απελπιστικά λίγοι μπροστά στις δυνατότητες του σασί. Νοιώθεις πως δεν έχει γκάζι το αυτοκίνητο.

Renault Clio Sport 182 (SportChassis): Σε σχέση με το Megane, το Clio δείχνει πολύ πιο σύγχρονο και δεν έχει ιδιαίτερες προτιμήσεις σε πίστες. Όπου και να μπει, δύσκολα θα βρεθεί άλλο αυτοκίνητο στα 2 λίτρα να γυρίσει γρηγορότερα. Είναι ένα αυτοκίνητο το οποίο μπορεί να κινηθεί εντελώς απροβλημάτιστα σε οποιονδήποτε από τους ελληνικούς καρόδρομους και στη συνέχεια όπως είναι να μπει σε πίστα και να κάνει τους παρευρισκόμενους να ξύνουν το κεφάλι τους. Πολλή και επαρκής δύναμη, φανταστικό grip μπροστά και κορυφαία φρένα. Η συμπεριφορά του θυμίζει αρκετά αυτή του Megane, μόνο που με το Clio πρέπει να είσαι πάντα σε εγρήγορση. Η 'αχίλλειος πτέρνα' του Clio είναι ο ημιάκαμπτος πίσω άξονας, τον οποίο θεωρώ υπεύθυνο για την τάση που έχει το Clio να διώχνει την ουρά και να απαιτεί διόρθωση με ελαφρώς ανάποδο τιμόνι σε σημεία που το Megane θα έμενε ακλόνητο στην πορεία του. Πραγματικά δε θυμάμαι κάποιον γύρο που να μη χρειάστηκε να διορθώσω με το τιμόνι κατά τη διάρκεια της επιβράδυνσης μέσα στην Κ3. Φυσικά αυτό δεν είναι κατακριτέο. Aντιθέτως, είναι και απόλυτα φυσικό, απλά στον συγκεκριμένο τομέα μάλλον είχαν νικήσει και τη φυσική οι Γάλλοι την εποχή του Williams και του Megane 16v μιας και η αποσταθεροποίηση της ουράς (στο αντίστοιχο ποσοστό) συνέβαινε σε μεγαλύτερες ταχύτητες.

Συμπέρασμα: Και τα δύο αυτοκίνητα είναι σημεία αναφοράς, το καθένα στην εποχή του. Το Megane Coupe με απλές μηχανολογικές λύσεις, χωρίς ηλεκτρονικά βοηθήματα και μια πολύ καλοσχεδιασμένη ανάρτηση και φανταστικό πλαίσιο, ακόμα είναι σε θέση να κινείται με μια ευελιξία που θα παραμείνει άπιαστη από τα περισσότερα νέα μοντέλα παρά τις συνεχόμενες αυξήσεις των ιπποδυνάμεων, μιας και τα βάρη των αυτοκινήτων έχουν ανέβει κι αυτά παράλληλα σε δυσθεώρητα ύψη. Το Clio, έχει ανεβάσει τον πήχυ πολύ ψηλά. Με πολύ κρατημένο βάρος για την εποχή που διανύουμε, με πλήρως απενεργοποιούμενα ηλεκτρονικά ελέγχου πρόσφυσης, έχει έναν κινητήρα 'διαμάντι' και ένα κορυφαίο σύστημα ανάρτησης εμπρός, το οποίο δείχνει να μπορεί να κουμαντάρει απροβλημάτιστα τα 182 άλογα του κινητήρα. Είναι το πρώτο δίλιτρο Clio της δεύτερης γενιάς, το οποίο μπορώ να πω πως έχει ξεπεράσει το Williams σε δυνατότητες δυναμικής συμπεριφοράς. Σίγουρα είναι ΠΟΛΥ πιο πολιτισμένο - το Williams ήταν μια πολεμική μηχανή που ούρλιαζε - αλλά πλέον πιστεύω πως το 182 είναι τελικά καλύτερο αυτοκίνητο, έστω κι αν δεν θα γίνει ποτέ Θρύλος.

*Σημείωση: Το τεστ στην πίστα με το 182 έγινε με ESP OFF, όπως προβλέπεται.

Ο χρήστης S3 έγραψε:
Πες μας και τι χρονους εγραψες!

Με το Megane 1.16.8, με το Clio δε μέτρησα αλλά πρέπει να ήταν αρκετά γρηγορότερα, μαζεύει πολύ πιο άνετα χιλιόμετρα.

Ο χρήστης dimsabas έγραψε:
Θυμάμαι ότι ο ΣΧ εκφραζόταν με εξαιρετικά κολακευτικά σχόλια για το δίλιτρο Megane, καμιά δεκαετία παλιότερα, όταν ακόμα πήγαινα στη δευτέρα Λυκείου (μεγάλε, πώς περνάνε τα χρόνια;....... γεροντοκόρος θα μείνω... )

Όντως το άρθρο του ΣΧ ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους κατέληξα σε αυτό το αυτοκίνητο. Και τον ευγνωμονώ από την πρώτη μέρα που το πήρα.

Σχετικά με το sport chassis, είναι ένα πακέτο της Renault το οποίο αρχικά το έδιναν σαν προαιρετικό εξοπλισμό αλλά από κάποιο σημείο και πέρα έγινε standard. Περιλαμβάνει διαφορετικό (πιο σπορτίφ) στήσιμο ανάρτησης και τις πανέμορφες ανθρακί ζάντες, το σπλίτερ εμπρός και την πίσω αεροτομή. Περισσότερες λεπτομέρειες ξέρει να πει σίγουρα ο Bagus. ΔΕΝ είναι το ίδιο πράγμα με τα 172 πάντως.