Με αφορμή σχετικά πρόσφατη επίσκεψή μου σε μαγαζί που επιδιορθώνει γρατσουνιές και βαθουλώματα στο αμάξωμα με τη μέθοδο της τοπικής βαφής (διαδικασία με τέλεια αποτελέσματα μεν, ουκ αμελητέο κόστος δε) και καθώς έχω διαπιστώσει ότι όσο και να προσέχω πού και πώς παρκάρω το αυτοκίνητό μου, ειδικά στην περιοχή που εργάζομαι, πάντοτε θα υπάρχει κάποιος που είτε δεν έχει συνειδητοποιήσει που αρχίζει και που τελειώνει το αμάξι του, είτε βαριέται να στρίψει όλο το τιμόνι του για να ξεπαρκάρει, είτε δεν τον ενδιαφέρει αν θα ξύσει τα άλλα αυτοκίνητα προκειμένου να 'κάνει τη δουλειά του' γρήγορα, κλπ και άρα και οι 'τραυματισμοί' του αμαξώματος του αυτοκινήτου μου είναι αναπόφευκτοι, αποφάσισα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στις 'do it yourself' επιδιορθώσεις μικρών χτυπημάτων ή ξυσιμάτων.

Σκέφτηκα ν΄ανοίξω αυτό εδώ το θέμα για να μοιραστούμε όλοι οι τυχόν ενδιαφερόμενοι (που ίσως θελήσουμε να επιχειρήσουμε ή έχουμε ήδη επιχειρήσει κάτι αντίστοιχο στο αυτοκίνητό μας, πέρα από τις κλασικές μικρο-επιδιορθώσεις με το πινελάκι) εμπειρίες και συμβουλές.

Το ζητούμενο είναι η όσο το δυνατόν τελειότερη αλλά και με το ελάχιστο δυνατό κόστος (πέρα από κάποια αρχική επένδυση σε υλικά) επιδιόρθωση μικρών χτυπημάτων στα οποία έχει φύγει η μπογιά του αμαξώματος, όπως π.χ. αυτά που άφησαν οι βίδες από τις πινακίδες κυκλοφορίας κάποιου που έκανε όπισθεν επάνω στον [βαμμένο στο χρώμα του αμαξώματος] προφυλακτήρα μας.

Ως γνωστόν τα πολύ μικρά χτυπηματάκια (όπως αυτά που συχνά προκύπτουν στο δρόμο από μικρά πετραδάκια που εκτόξευσε ο μπροστινός μας) στα οποία έχει φύγει σχεδόν σημειακά η μπογιά, μπορούν να 'εξαφανιστούν' (ή σχεδόν...) με το γνωστό 'κιτ' που μπορούμε να προμηθευτούμε από την αντιπροσωπεία μας και το οποίο περιέχει ένα μπουκαλάκι με μπογιά και πινελάκι, συνήθως μαζί με ένα δεύτερο μπουκαλάκι με διάφανο βερνίκι. Τα καλύτερα αποτελέσματα, σε περίπτωση που πάμε να επιδιορθώσουμε ένα πολύ μικρό χτύπημα από πετραδάκι (διαστάσεων π.χ. 1x1 mm) συχνά προκύπτουν αν αντί για το πινελάκι χρησιμοποιήσουμε μια οδοντογλυφίδα, της οποίας τη μύτη θα 'βρέξουμε' με χρώμα και θα ακουμπήσουμε προσεκτικά στο σημείο που έχει χτυπηθεί η μπογιά του αμαξώματος, έτσι ώστε το χρώμα να καλύψει την 'τρυπούλα' και μόνον αυτή. Αν το κάνουμε αρκετά προσεκτικά και με σταθερό χέρι, το χτυπηματάκι μπορεί να γίνει σχεδόν αόρατο από 1-2μ και πέρα.

Το δύσκολο είναι όταν το χτύπημα είναι μεγαλύτερο, π.χ. 10x10mm (και βάλε), οπότε οποιαδήποτε επέμβαση με το 'κιτ' μπορεί να καλύψει μεν το τραύμα (για προστασία π.χ. από τη σκουριά) αλλά κάθε άλλο παρά αόρατη θα είναι...

Τι κάνει λοιπόν ο επαγγελματίας εκεί? Κανονικά, καθαρίζει το τραύμα, το 'μπαλώνει' με στόκο (για πλαστικό ή λαμαρίνα, ανάλογα), το 'γιαλοχαρτίζει' για να έρθει στα ίσα του, το βάφει, το στεγνώνει (από μέσα προς τα έξω συνήθως, με ειδική λάμπα) και το γυαλίζει.

Σίγουρα για να γίνει σωστά η διαδικασία αυτή απαιτεί πέρα από εμπειρία & κατάλληλα εργαλεία και κάποιο ταλέντο, και υπάρχει λόγος που τα εξειδικευμένα 'μαγαζιά' χρεώνουν όσο χρεώνουν (70-100 Ευρώ ή κάπου τόσο για το κάθε χτύπημα). Έπειτα από κάποια πειράματα που έκανα επάνω σε ξύλινα κομμάτια βαμμένα με αερογράφο στο χρώμα του αμαξώματος του αυτοκινήτου μου συμπέρανα ότι εάν (1) δεν απαιτούμε το 100% τέλειο αποτέλεσμα που θα έχουμε από τα χέρια ενός επαγγελματία φανοποιού αλλά ένα αρκετά καλό 'σβήσιμο' του χτυπήματος, και (2) 'πιάνουν' τα χέρια μας (ειδικά σε ότι έχει να κάνει με κατασκευές, ζωγραφική, κλπ) δεν είναι και τόσο δύσκολο να κάνουμε μια αξιοπρεπέστατη επισκευή οι ίδιοι σε ένα μικρό τραύμα που έχουμε στο αμάξωμα του αυτοκινήτου μας. Αρκετά καθοριστικός παράγοντας βέβαια είναι το που βρίσκεται το σημείο στο οποίο θα επιχειρήσουμε την επισκευή κι επίσης καλό είναι να έχουμε αποφασίσει ότι αν δεν πετύχει η δική μας 'επέμβαση' (και το κάνουμε χειρότερο απ΄ ότι είναι! ) είτε δε θα μας πολυπειράξει (π.χ. αν το αμάξι είναι παλιό) είτε θα 'κεράσουμε' τους επαγγελματίες να μας το φτιάξουν αυτοί!

Τι χρειαζόμαστε αν θέλουμε να επιχειρήσουμε μια τέτοια επιδιόρθωση:
(Σημ.: Tα παρακάτω ΔΕΝ είναι απαραίτητα η καλύτερη λύση, απλά ένας πιθανός τρόπος να γίνει η δουλειά - οπότε ό,τι έχετε να προτείνετε που μπορεί να βελτιώσει τη 'συνταγή'... do it! )

1. Πρώτα απ΄ όλα **μπογιά **στο χρώμα του αμαξώματός μας (ίσως το μπουκαλάκι του 'κιτ' με το πινέλο να είναι αρκετό, ανάλογα το μέγεθος του τραύματος).
2. **Στόκο **(για μέταλλο ή πλαστικό)
3. Μέτριο και ψιλό γυαλόχαρτο, π.χ. P120 & P1000
4. **Χαρτοταινία **και μερικές εφημερίδες
5. Μικρό σουγιαδάκι
6. Έναν απλό αερογράφο (airbrush) τον οποίο μπορούμε να προμηθευτούμε π.χ. από καταστήματα μοντελισμού.
7. **Λάμπα **που να μπορεί να τοποθετηθεί έτσι ώστε να φωτίζει το 'τραύμα' από κοντά
8. Scratch remover (αλοιφή) που 'γυαλίζει' τις πολύ επιφανειακές και χωρίς βάθος γρατσουνιές
9. **Χαρτί κουζίνας **κι ένα καθαρό πανάκι που δεν αφήνει χνούδια
10. Μεράκι, υπομονή και ...λίγη τρέλα (το τελευταίο αρκετά βασικό! )

Τι κάνουμε:
(επίσης open to suggestions/corrections, etc)

1. Τοποθετούμε το αυτοκίνητο σε μέρος στεγνό χωρίς υγρασία, όπου μπορούμε να δουλέψουμε, και φροντίζουμε να φωτίσουμε καλά το σημείο που θέλουμε να επιδιορθώσουμε.
2. 'Ορίζουμε' με χαρτοταινία την περιοχή του τραύματος (αφήνουμε περί τα ~20 mm γύρω από το τραύμα)
3. Καθαρίζουμε το τραύμα όσο καλύτερα γίνεται. Σκοπός είναι η επιφάνεια του τραύματος να μπορεί να 'δέσει' με το στόκο. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το σουγιαδάκι για να ξύσουμε ελαφρώς την περιοχή που θα στοκάρουμε.
4. Στοκάρουμε το τραύμα φροντίζοντας να μην ξεφύγουμε υπερβολικά από το ζητούμενο πάχος (και κάνουμε βουναλάκι!) αλλά και να περιοριστούμε όσο γίνεται στην περιοχή του τραύματος και να μη βγούμε πολύ πιο έξω (σε ακτίνα).
5. Περιμένουμε ανάλογα με τον τύπο του στόκου να στεγνώσει η επιδιόρθωση.
6. Γιαλοχαρτίζουμε πολύ προσεκτικά (χωρίς μεγάλη πίεση) την επιδιόρθωση, με κυκλικές κινήσεις, πρώτα με το μέτριο γυαλόχαρτο και στη συνέχεια με το ψιλό, ώστε να τη φέρουμε όσο πιο κοντά στο τέλειο γίνεται. Προσέχουμε κι εδώ όσο γίνεται να μη φύγουμε από τη στοκαρισμένη περιοχή και 'φάμε' και πιο έξω
7. Καθαρίζουμε με ένα υγρό πανάκι την περιοχή της επιδιόρθωσης και τη σκουπίζουμε. Αν είμαστε ικανοποιημένοι από την 'ομαλότητα' της επιδιόρθωσης είμαστε έτοιμοι να βάψουμε.
8. Αφαιρούμε την αρχική χαρτοταινία και ορίζουμε με νέα χαρτοταινία την περιοχή που θα βαφτεί γύρω από το 'επουλωμένο τραύμα' (έτσι ώστε να υπάρχει λίγο παραπάνω χώρος για να 'δέσει' η μπογιά που θα ψεκάσουμε με τη μπογιά που είναι γύρω της) και καλύπτουμε με φύλα εφημερίδας τη γύρω περιοχή για να μην τη λερώσουμε.
9. Γεμίζουμε και δοκιμάζουμε τον αερογράφο ώστε να ρίχνει ελάχιστη μπογιά με πολύ μικρή διασπορά (εδώ θέλει πειραματισμό για να βρούμε την ιδανική πίεση κι απόσταση...) εκεί που σημαδεύουμε, ώστε να μη γίνει κηλίδα στο αμάξωμα αλλά να 'δέσει' η μπογιά που ψεκάζουμε με αυτή γύρω της.
10. Με πολύ προσοχή ψεκάζουμε με μπογιά το τραύμα σε 2-3 πολύ ψιλά στρώματα (με διάλειμα αρκετή ώρα έπειτα από το κάθε στρώμα ώστε να στεγνώσει τελείως η μπογιά πριν το επόμενο) που τελικά θα έχουν πάχος λίγο μεγαλύτερο από αυτό μιας σελίδας περιοδικού, φροντίζοντας να 'δένει' η μπογιά γύρω από το τραύμα με την υπάρχουσα.
11. Περιμένουμε να στεγνώσει τελείως η μπογιά και στη συνέχεια 'γυαλίζουμε' τη βαμμένη περιοχή του τραύματος με λίγη αλοιφή scratch remover κι ένα πανάκι (με προσεκτικές κυκλικές κινήσεις, πάντα προσέχοντας να μη 'φάμε' υπερβολικά το στρώμα μπογιάς που ψεκάσαμε).

Σίγουρα η παραπάνω διαδικασία - την οποία περιέγραψα πολύ 'χοντρικά' - επιδέχεται βελτιστοποιήσεις (ο ίδιος ομολογώ πως δεν έχω καμία σχέση με φαναρτζοδουλειές & φανοποιεία, απλά είχα ασχοληθεί πριν χρόνια με μοντελισμό) και θέλει πολύ προσοχή και υπομονή για να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Επίσης είναι αμφίβολο αν αξίζει για μία-δύο επιδιορθώσεις και μόνο να χρεωθούμε το κόστος των υλικών (π.χ. ο δικός μου αερογράφος έκανε 12.000 δραχμές πριν 15 χρόνια, τώρα δεν έχω ιδέα πόσο κάνει ένας αντίστοιχος). Αλλά ΑΝ 'πιάνει' το χέρι μας και ο όγκος της δουλειάς που θέλουμε να κάνουμε για να 'συνεφέρουμε' ένα ταλαιπωρημένο από τραυματισμούς αμάξωμα αξίζει,..... why not?!

Φωτογραφίες θα ανεβάσω όταν το εφαρμόσω σε 'πραγματικές συνθήκες' μιας και ακόμα πειραματίζομαι.

Με αφορμή σχετικά πρόσφατη επίσκεψή μου σε μαγαζί που επιδιορθώνει γρατσουνιές και βαθουλώματα στο αμάξωμα με τη μέθοδο της τοπικής βαφής (διαδικασία με τέλεια αποτελέσματα μεν, ουκ αμελητέο κόστος δε) και καθώς έχω διαπιστώσει ότι όσο και να προσέχω πού και πώς παρκάρω το αυτοκίνητό μου, ειδικά στην περιοχή που εργάζομαι, πάντοτε θα υπάρχει κάποιος που είτε δεν έχει συνειδητοποιήσει που αρχίζει και που τελειώνει το αμάξι του, είτε βαριέται να στρίψει όλο το τιμόνι του για να ξεπαρκάρει, είτε δεν τον ενδιαφέρει αν θα ξύσει τα άλλα αυτοκίνητα προκειμένου να 'κάνει τη δουλειά του' γρήγορα, κλπ και άρα και οι 'τραυματισμοί' του αμαξώματος του αυτοκινήτου μου είναι αναπόφευκτοι, αποφάσισα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στις 'do it yourself' επιδιορθώσεις μικρών χτυπημάτων ή ξυσιμάτων.

Σκέφτηκα ν΄ανοίξω αυτό εδώ το θέμα για να μοιραστούμε όλοι οι τυχόν ενδιαφερόμενοι (που ίσως θελήσουμε να επιχειρήσουμε ή έχουμε ήδη επιχειρήσει κάτι αντίστοιχο στο αυτοκίνητό μας, πέρα από τις κλασικές μικρο-επιδιορθώσεις με το πινελάκι) εμπειρίες και συμβουλές.

Το ζητούμενο είναι η όσο το δυνατόν τελειότερη αλλά και με το ελάχιστο δυνατό κόστος (πέρα από κάποια αρχική επένδυση σε υλικά) επιδιόρθωση μικρών χτυπημάτων στα οποία έχει φύγει η μπογιά του αμαξώματος, όπως π.χ. αυτά που άφησαν οι βίδες από τις πινακίδες κυκλοφορίας κάποιου που έκανε όπισθεν επάνω στον [βαμμένο στο χρώμα του αμαξώματος] προφυλακτήρα μας.

Ως γνωστόν τα πολύ μικρά χτυπηματάκια (όπως αυτά που συχνά προκύπτουν στο δρόμο από μικρά πετραδάκια που εκτόξευσε ο μπροστινός μας) στα οποία έχει φύγει σχεδόν σημειακά η μπογιά, μπορούν να 'εξαφανιστούν' (ή σχεδόν...) με το γνωστό 'κιτ' που μπορούμε να προμηθευτούμε από την αντιπροσωπεία μας και το οποίο περιέχει ένα μπουκαλάκι με μπογιά και πινελάκι, συνήθως μαζί με ένα δεύτερο μπουκαλάκι με διάφανο βερνίκι. Τα καλύτερα αποτελέσματα, σε περίπτωση που πάμε να επιδιορθώσουμε ένα πολύ μικρό χτύπημα από πετραδάκι (διαστάσεων π.χ. 1x1 mm) συχνά προκύπτουν αν αντί για το πινελάκι χρησιμοποιήσουμε μια οδοντογλυφίδα, της οποίας τη μύτη θα 'βρέξουμε' με χρώμα και θα ακουμπήσουμε προσεκτικά στο σημείο που έχει χτυπηθεί η μπογιά του αμαξώματος, έτσι ώστε το χρώμα να καλύψει την 'τρυπούλα' και μόνον αυτή. Αν το κάνουμε αρκετά προσεκτικά και με σταθερό χέρι, το χτυπηματάκι μπορεί να γίνει σχεδόν αόρατο από 1-2μ και πέρα.

Το δύσκολο είναι όταν το χτύπημα είναι μεγαλύτερο, π.χ. 10x10mm (και βάλε), οπότε οποιαδήποτε επέμβαση με το 'κιτ' μπορεί να καλύψει μεν το τραύμα (για προστασία π.χ. από τη σκουριά) αλλά κάθε άλλο παρά αόρατη θα είναι...

Τι κάνει λοιπόν ο επαγγελματίας εκεί? Κανονικά, καθαρίζει το τραύμα, το 'μπαλώνει' με στόκο (για πλαστικό ή λαμαρίνα, ανάλογα), το 'γιαλοχαρτίζει' για να έρθει στα ίσα του, το βάφει, το στεγνώνει (από μέσα προς τα έξω συνήθως, με ειδική λάμπα) και το γυαλίζει.

Σίγουρα για να γίνει σωστά η διαδικασία αυτή απαιτεί πέρα από εμπειρία & κατάλληλα εργαλεία και κάποιο ταλέντο, και υπάρχει λόγος που τα εξειδικευμένα 'μαγαζιά' χρεώνουν όσο χρεώνουν (70-100 Ευρώ ή κάπου τόσο για το κάθε χτύπημα). Έπειτα από κάποια πειράματα που έκανα επάνω σε ξύλινα κομμάτια βαμμένα με αερογράφο στο χρώμα του αμαξώματος του αυτοκινήτου μου συμπέρανα ότι εάν (1) δεν απαιτούμε το 100% τέλειο αποτέλεσμα που θα έχουμε από τα χέρια ενός επαγγελματία φανοποιού αλλά ένα αρκετά καλό 'σβήσιμο' του χτυπήματος, και (2) 'πιάνουν' τα χέρια μας (ειδικά σε ότι έχει να κάνει με κατασκευές, ζωγραφική, κλπ) δεν είναι και τόσο δύσκολο να κάνουμε μια αξιοπρεπέστατη επισκευή οι ίδιοι σε ένα μικρό τραύμα που έχουμε στο αμάξωμα του αυτοκινήτου μας. Αρκετά καθοριστικός παράγοντας βέβαια είναι το που βρίσκεται το σημείο στο οποίο θα επιχειρήσουμε την επισκευή κι επίσης καλό είναι να έχουμε αποφασίσει ότι αν δεν πετύχει η δική μας 'επέμβαση' (και το κάνουμε χειρότερο απ΄ ότι είναι! ) είτε δε θα μας πολυπειράξει (π.χ. αν το αμάξι είναι παλιό) είτε θα 'κεράσουμε' τους επαγγελματίες να μας το φτιάξουν αυτοί!

Τι χρειαζόμαστε αν θέλουμε να επιχειρήσουμε μια τέτοια επιδιόρθωση:
(Σημ.: Tα παρακάτω ΔΕΝ είναι απαραίτητα η καλύτερη λύση, απλά ένας πιθανός τρόπος να γίνει η δουλειά - οπότε ό,τι έχετε να προτείνετε που μπορεί να βελτιώσει τη 'συνταγή'... do it! )

1. Πρώτα απ΄ όλα **μπογιά **στο χρώμα του αμαξώματός μας (ίσως το μπουκαλάκι του 'κιτ' με το πινέλο να είναι αρκετό, ανάλογα το μέγεθος του τραύματος).
2. **Στόκο **(για μέταλλο ή πλαστικό)
3. Μέτριο και ψιλό γυαλόχαρτο, π.χ. P120 & P1000
4. **Χαρτοταινία **και μερικές εφημερίδες
5. Μικρό σουγιαδάκι
6. Έναν απλό αερογράφο (airbrush) τον οποίο μπορούμε να προμηθευτούμε π.χ. από καταστήματα μοντελισμού.
7. **Λάμπα **που να μπορεί να τοποθετηθεί έτσι ώστε να φωτίζει το 'τραύμα' από κοντά
8. Scratch remover (αλοιφή) που 'γυαλίζει' τις πολύ επιφανειακές και χωρίς βάθος γρατσουνιές
9. **Χαρτί κουζίνας **κι ένα καθαρό πανάκι που δεν αφήνει χνούδια
10. Μεράκι, υπομονή και ...λίγη τρέλα (το τελευταίο αρκετά βασικό! )

Τι κάνουμε:
(επίσης open to suggestions/corrections, etc)

1. Τοποθετούμε το αυτοκίνητο σε μέρος στεγνό χωρίς υγρασία, όπου μπορούμε να δουλέψουμε, και φροντίζουμε να φωτίσουμε καλά το σημείο που θέλουμε να επιδιορθώσουμε.
2. 'Ορίζουμε' με χαρτοταινία την περιοχή του τραύματος (αφήνουμε περί τα ~20 mm γύρω από το τραύμα)
3. Καθαρίζουμε το τραύμα όσο καλύτερα γίνεται. Σκοπός είναι η επιφάνεια του τραύματος να μπορεί να 'δέσει' με το στόκο. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το σουγιαδάκι για να ξύσουμε ελαφρώς την περιοχή που θα στοκάρουμε.
4. Στοκάρουμε το τραύμα φροντίζοντας να μην ξεφύγουμε υπερβολικά από το ζητούμενο πάχος (και κάνουμε βουναλάκι!) αλλά και να περιοριστούμε όσο γίνεται στην περιοχή του τραύματος και να μη βγούμε πολύ πιο έξω (σε ακτίνα).
5. Περιμένουμε ανάλογα με τον τύπο του στόκου να στεγνώσει η επιδιόρθωση.
6. Γιαλοχαρτίζουμε πολύ προσεκτικά (χωρίς μεγάλη πίεση) την επιδιόρθωση, με κυκλικές κινήσεις, πρώτα με το μέτριο γυαλόχαρτο και στη συνέχεια με το ψιλό, ώστε να τη φέρουμε όσο πιο κοντά στο τέλειο γίνεται. Προσέχουμε κι εδώ όσο γίνεται να μη φύγουμε από τη στοκαρισμένη περιοχή και 'φάμε' και πιο έξω
7. Καθαρίζουμε με ένα υγρό πανάκι την περιοχή της επιδιόρθωσης και τη σκουπίζουμε. Αν είμαστε ικανοποιημένοι από την 'ομαλότητα' της επιδιόρθωσης είμαστε έτοιμοι να βάψουμε.
8. Αφαιρούμε την αρχική χαρτοταινία και ορίζουμε με νέα χαρτοταινία την περιοχή που θα βαφτεί γύρω από το 'επουλωμένο τραύμα' (έτσι ώστε να υπάρχει λίγο παραπάνω χώρος για να 'δέσει' η μπογιά που θα ψεκάσουμε με τη μπογιά που είναι γύρω της) και καλύπτουμε με φύλα εφημερίδας τη γύρω περιοχή για να μην τη λερώσουμε.
9. Γεμίζουμε και δοκιμάζουμε τον αερογράφο ώστε να ρίχνει ελάχιστη μπογιά με πολύ μικρή διασπορά (εδώ θέλει πειραματισμό για να βρούμε την ιδανική πίεση κι απόσταση...) εκεί που σημαδεύουμε, ώστε να μη γίνει κηλίδα στο αμάξωμα αλλά να 'δέσει' η μπογιά που ψεκάζουμε με αυτή γύρω της.
10. Με πολύ προσοχή ψεκάζουμε με μπογιά το τραύμα σε 2-3 πολύ ψιλά στρώματα (με διάλειμα αρκετή ώρα έπειτα από το κάθε στρώμα ώστε να στεγνώσει τελείως η μπογιά πριν το επόμενο) που τελικά θα έχουν πάχος λίγο μεγαλύτερο από αυτό μιας σελίδας περιοδικού, φροντίζοντας να 'δένει' η μπογιά γύρω από το τραύμα με την υπάρχουσα.
11. Περιμένουμε να στεγνώσει τελείως η μπογιά και στη συνέχεια 'γυαλίζουμε' τη βαμμένη περιοχή του τραύματος με λίγη αλοιφή scratch remover κι ένα πανάκι (με προσεκτικές κυκλικές κινήσεις, πάντα προσέχοντας να μη 'φάμε' υπερβολικά το στρώμα μπογιάς που ψεκάσαμε).

Σίγουρα η παραπάνω διαδικασία - την οποία περιέγραψα πολύ 'χοντρικά' - επιδέχεται βελτιστοποιήσεις (ο ίδιος ομολογώ πως δεν έχω καμία σχέση με φαναρτζοδουλειές & φανοποιεία, απλά είχα ασχοληθεί πριν χρόνια με μοντελισμό) και θέλει πολύ προσοχή και υπομονή για να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Επίσης είναι αμφίβολο αν αξίζει για μία-δύο επιδιορθώσεις και μόνο να χρεωθούμε το κόστος των υλικών (π.χ. ο δικός μου αερογράφος έκανε 12.000 δραχμές πριν 15 χρόνια, τώρα δεν έχω ιδέα πόσο κάνει ένας αντίστοιχος). Αλλά ΑΝ 'πιάνει' το χέρι μας και ο όγκος της δουλειάς που θέλουμε να κάνουμε για να 'συνεφέρουμε' ένα ταλαιπωρημένο από τραυματισμούς αμάξωμα αξίζει,..... why not?!

Φωτογραφίες θα ανεβάσω όταν το εφαρμόσω σε 'πραγματικές συνθήκες' μιας και ακόμα πειραματίζομαι.

Με αφορμή σχετικά πρόσφατη επίσκεψή μου σε μαγαζί που επιδιορθώνει γρατσουνιές και βαθουλώματα στο αμάξωμα με τη μέθοδο της τοπικής βαφής (διαδικασία με τέλεια αποτελέσματα μεν, ουκ αμελητέο κόστος δε) και καθώς έχω διαπιστώσει ότι όσο και να προσέχω πού και πώς παρκάρω το αυτοκίνητό μου, ειδικά στην περιοχή που εργάζομαι, πάντοτε θα υπάρχει κάποιος που είτε δεν έχει συνειδητοποιήσει που αρχίζει και που τελειώνει το αμάξι του, είτε βαριέται να στρίψει όλο το τιμόνι του για να ξεπαρκάρει, είτε δεν τον ενδιαφέρει αν θα ξύσει τα άλλα αυτοκίνητα προκειμένου να 'κάνει τη δουλειά του' γρήγορα, κλπ και άρα και οι 'τραυματισμοί' του αμαξώματος του αυτοκινήτου μου είναι αναπόφευκτοι, αποφάσισα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στις 'do it yourself' επιδιορθώσεις μικρών χτυπημάτων ή ξυσιμάτων.

Σκέφτηκα ν΄ανοίξω αυτό εδώ το θέμα για να μοιραστούμε όλοι οι τυχόν ενδιαφερόμενοι (που ίσως θελήσουμε να επιχειρήσουμε ή έχουμε ήδη επιχειρήσει κάτι αντίστοιχο στο αυτοκίνητό μας, πέρα από τις κλασικές μικρο-επιδιορθώσεις με το πινελάκι) εμπειρίες και συμβουλές.

Το ζητούμενο είναι η όσο το δυνατόν τελειότερη αλλά και με το ελάχιστο δυνατό κόστος (πέρα από κάποια αρχική επένδυση σε υλικά) επιδιόρθωση μικρών χτυπημάτων στα οποία έχει φύγει η μπογιά του αμαξώματος, όπως π.χ. αυτά που άφησαν οι βίδες από τις πινακίδες κυκλοφορίας κάποιου που έκανε όπισθεν επάνω στον [βαμμένο στο χρώμα του αμαξώματος] προφυλακτήρα μας.

Ως γνωστόν τα πολύ μικρά χτυπηματάκια (όπως αυτά που συχνά προκύπτουν στο δρόμο από μικρά πετραδάκια που εκτόξευσε ο μπροστινός μας) στα οποία έχει φύγει σχεδόν σημειακά η μπογιά, μπορούν να 'εξαφανιστούν' (ή σχεδόν...) με το γνωστό 'κιτ' που μπορούμε να προμηθευτούμε από την αντιπροσωπεία μας και το οποίο περιέχει ένα μπουκαλάκι με μπογιά και πινελάκι, συνήθως μαζί με ένα δεύτερο μπουκαλάκι με διάφανο βερνίκι. Τα καλύτερα αποτελέσματα, σε περίπτωση που πάμε να επιδιορθώσουμε ένα πολύ μικρό χτύπημα από πετραδάκι (διαστάσεων π.χ. 1x1 mm) συχνά προκύπτουν αν αντί για το πινελάκι χρησιμοποιήσουμε μια οδοντογλυφίδα, της οποίας τη μύτη θα 'βρέξουμε' με χρώμα και θα ακουμπήσουμε προσεκτικά στο σημείο που έχει χτυπηθεί η μπογιά του αμαξώματος, έτσι ώστε το χρώμα να καλύψει την 'τρυπούλα' και μόνον αυτή. Αν το κάνουμε αρκετά προσεκτικά και με σταθερό χέρι, το χτυπηματάκι μπορεί να γίνει σχεδόν αόρατο από 1-2μ και πέρα.

Το δύσκολο είναι όταν το χτύπημα είναι μεγαλύτερο, π.χ. 10x10mm (και βάλε), οπότε οποιαδήποτε επέμβαση με το 'κιτ' μπορεί να καλύψει μεν το τραύμα (για προστασία π.χ. από τη σκουριά) αλλά κάθε άλλο παρά αόρατη θα είναι...

Τι κάνει λοιπόν ο επαγγελματίας εκεί? Κανονικά, καθαρίζει το τραύμα, το 'μπαλώνει' με στόκο (για πλαστικό ή λαμαρίνα, ανάλογα), το 'γιαλοχαρτίζει' για να έρθει στα ίσα του, το βάφει, το στεγνώνει (από μέσα προς τα έξω συνήθως, με ειδική λάμπα) και το γυαλίζει.

Σίγουρα για να γίνει σωστά η διαδικασία αυτή απαιτεί πέρα από εμπειρία & κατάλληλα εργαλεία και κάποιο ταλέντο, και υπάρχει λόγος που τα εξειδικευμένα 'μαγαζιά' χρεώνουν όσο χρεώνουν (70-100 Ευρώ ή κάπου τόσο για το κάθε χτύπημα). Έπειτα από κάποια πειράματα που έκανα επάνω σε ξύλινα κομμάτια βαμμένα με αερογράφο στο χρώμα του αμαξώματος του αυτοκινήτου μου συμπέρανα ότι εάν (1) δεν απαιτούμε το 100% τέλειο αποτέλεσμα που θα έχουμε από τα χέρια ενός επαγγελματία φανοποιού αλλά ένα αρκετά καλό 'σβήσιμο' του χτυπήματος, και (2) 'πιάνουν' τα χέρια μας (ειδικά σε ότι έχει να κάνει με κατασκευές, ζωγραφική, κλπ) δεν είναι και τόσο δύσκολο να κάνουμε μια αξιοπρεπέστατη επισκευή οι ίδιοι σε ένα μικρό τραύμα που έχουμε στο αμάξωμα του αυτοκινήτου μας. Αρκετά καθοριστικός παράγοντας βέβαια είναι το που βρίσκεται το σημείο στο οποίο θα επιχειρήσουμε την επισκευή κι επίσης καλό είναι να έχουμε αποφασίσει ότι αν δεν πετύχει η δική μας 'επέμβαση' (και το κάνουμε χειρότερο απ΄ ότι είναι! ) είτε δε θα μας πολυπειράξει (π.χ. αν το αμάξι είναι παλιό) είτε θα 'κεράσουμε' τους επαγγελματίες να μας το φτιάξουν αυτοί!

Τι χρειαζόμαστε αν θέλουμε να επιχειρήσουμε μια τέτοια επιδιόρθωση:
(Σημ.: Tα παρακάτω ΔΕΝ είναι απαραίτητα η καλύτερη λύση, απλά ένας πιθανός τρόπος να γίνει η δουλειά - οπότε ό,τι έχετε να προτείνετε που μπορεί να βελτιώσει τη 'συνταγή'... do it! )

1. Πρώτα απ΄ όλα **μπογιά **στο χρώμα του αμαξώματός μας (ίσως το μπουκαλάκι του 'κιτ' με το πινέλο να είναι αρκετό, ανάλογα το μέγεθος του τραύματος).
2. **Στόκο **(για μέταλλο ή πλαστικό)
3. Μέτριο και ψιλό γυαλόχαρτο, π.χ. P120 & P1000
4. **Χαρτοταινία **και μερικές εφημερίδες
5. Μικρό σουγιαδάκι
6. Έναν απλό αερογράφο (airbrush) τον οποίο μπορούμε να προμηθευτούμε π.χ. από καταστήματα μοντελισμού.
7. **Λάμπα **που να μπορεί να τοποθετηθεί έτσι ώστε να φωτίζει το 'τραύμα' από κοντά
8. Scratch remover (αλοιφή) που 'γυαλίζει' τις πολύ επιφανειακές και χωρίς βάθος γρατσουνιές
9. **Χαρτί κουζίνας **κι ένα καθαρό πανάκι που δεν αφήνει χνούδια
10. Μεράκι, υπομονή και ...λίγη τρέλα (το τελευταίο αρκετά βασικό! )

Τι κάνουμε:
(επίσης open to suggestions/corrections, etc)

1. Τοποθετούμε το αυτοκίνητο σε μέρος στεγνό χωρίς υγρασία, όπου μπορούμε να δουλέψουμε, και φροντίζουμε να φωτίσουμε καλά το σημείο που θέλουμε να επιδιορθώσουμε.
2. 'Ορίζουμε' με χαρτοταινία την περιοχή του τραύματος (αφήνουμε περί τα ~20 mm γύρω από το τραύμα)
3. Καθαρίζουμε το τραύμα όσο καλύτερα γίνεται. Σκοπός είναι η επιφάνεια του τραύματος να μπορεί να 'δέσει' με το στόκο. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το σουγιαδάκι για να ξύσουμε ελαφρώς την περιοχή που θα στοκάρουμε.
4. Στοκάρουμε το τραύμα φροντίζοντας να μην ξεφύγουμε υπερβολικά από το ζητούμενο πάχος (και κάνουμε βουναλάκι!) αλλά και να περιοριστούμε όσο γίνεται στην περιοχή του τραύματος και να μη βγούμε πολύ πιο έξω (σε ακτίνα).
5. Περιμένουμε ανάλογα με τον τύπο του στόκου να στεγνώσει η επιδιόρθωση.
6. Γιαλοχαρτίζουμε πολύ προσεκτικά (χωρίς μεγάλη πίεση) την επιδιόρθωση, με κυκλικές κινήσεις, πρώτα με το μέτριο γυαλόχαρτο και στη συνέχεια με το ψιλό, ώστε να τη φέρουμε όσο πιο κοντά στο τέλειο γίνεται. Προσέχουμε κι εδώ όσο γίνεται να μη φύγουμε από τη στοκαρισμένη περιοχή και 'φάμε' και πιο έξω
7. Καθαρίζουμε με ένα υγρό πανάκι την περιοχή της επιδιόρθωσης και τη σκουπίζουμε. Αν είμαστε ικανοποιημένοι από την 'ομαλότητα' της επιδιόρθωσης είμαστε έτοιμοι να βάψουμε.
8. Αφαιρούμε την αρχική χαρτοταινία και ορίζουμε με νέα χαρτοταινία την περιοχή που θα βαφτεί γύρω από το 'επουλωμένο τραύμα' (έτσι ώστε να υπάρχει λίγο παραπάνω χώρος για να 'δέσει' η μπογιά που θα ψεκάσουμε με τη μπογιά που είναι γύρω της) και καλύπτουμε με φύλα εφημερίδας τη γύρω περιοχή για να μην τη λερώσουμε.
9. Γεμίζουμε και δοκιμάζουμε τον αερογράφο ώστε να ρίχνει ελάχιστη μπογιά με πολύ μικρή διασπορά (εδώ θέλει πειραματισμό για να βρούμε την ιδανική πίεση κι απόσταση...) εκεί που σημαδεύουμε, ώστε να μη γίνει κηλίδα στο αμάξωμα αλλά να 'δέσει' η μπογιά που ψεκάζουμε με αυτή γύρω της.
10. Με πολύ προσοχή ψεκάζουμε με μπογιά το τραύμα σε 2-3 πολύ ψιλά στρώματα (με διάλειμα αρκετή ώρα έπειτα από το κάθε στρώμα ώστε να στεγνώσει τελείως η μπογιά πριν το επόμενο) που τελικά θα έχουν πάχος λίγο μεγαλύτερο από αυτό μιας σελίδας περιοδικού, φροντίζοντας να 'δένει' η μπογιά γύρω από το τραύμα με την υπάρχουσα.
11. Περιμένουμε να στεγνώσει τελείως η μπογιά και στη συνέχεια 'γυαλίζουμε' τη βαμμένη περιοχή του τραύματος με λίγη αλοιφή scratch remover κι ένα πανάκι (με προσεκτικές κυκλικές κινήσεις, πάντα προσέχοντας να μη 'φάμε' υπερβολικά το στρώμα μπογιάς που ψεκάσαμε).

Σίγουρα η παραπάνω διαδικασία - την οποία περιέγραψα πολύ 'χοντρικά' - επιδέχεται βελτιστοποιήσεις (ο ίδιος ομολογώ πως δεν έχω καμία σχέση με φαναρτζοδουλειές & φανοποιεία, απλά είχα ασχοληθεί πριν χρόνια με μοντελισμό) και θέλει πολύ προσοχή και υπομονή για να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Επίσης είναι αμφίβολο αν αξίζει για μία-δύο επιδιορθώσεις και μόνο να χρεωθούμε το κόστος των υλικών (π.χ. ο δικός μου αερογράφος έκανε 12.000 δραχμές πριν 15 χρόνια, τώρα δεν έχω ιδέα πόσο κάνει ένας αντίστοιχος). Αλλά ΑΝ 'πιάνει' το χέρι μας και ο όγκος της δουλειάς που θέλουμε να κάνουμε για να 'συνεφέρουμε' ένα ταλαιπωρημένο από τραυματισμούς αμάξωμα αξίζει,..... why not?!

Φωτογραφίες θα ανεβάσω όταν το εφαρμόσω σε 'πραγματικές συνθήκες' μιας και ακόμα πειραματίζομαι.

Δημήτρη το παραπάνω τόπικ που αναφέρεις έχει να κάνει με το που μπορούμε να απευθυνθούμε για να μας φτιάξει κάποιος άλλος (=επαγγελματίας φανοποιός) τις γρατζουνιές και τα βαθουλώματα που έχουμε στο αμάξωμα του αυτ/του μας.

Το παρόν αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στο πως θα μπορούσαμε να επιδιορθώσουμε μικρά χτυπηματάκια εμείς οι ίδιοι [εξ ου και το 'DIY'] με τα κατάλληλα υλικά και λίγο μεράκι.

Kατόπιν της παρέμβασης του 'Δημήτριος' έκανα EDIT τον τίτλο για να γίνει πιο ξεκάθαρο το θέμα.
[nidosan]

Ο χρήστης Δημήτριος έγραψε:
Πάω πάσο!

Η αλήθεια είναι πως έφταιγε και ο τίτλος έτσι όπως τον είχα πριν.
(αν δεν είχες παρέμβει ίσως να μπέρδευε κι άλλους!)

Ο χρήστης eker123 έγραψε:
Παιδια μη δοκιμασετε να βαψετε αμαξι σε ανοιχτο χωρο με αερογραφο ουτε για αστειο....Αν φυσαει εστω και ελαχιστα θα σας κανει δακρυα και θα γινει χειροτερο απο πριν,ασε που στο στεγνωμα θα κολλησει ολη η σκονη επανω......

Βασικό!

Κάτι που μου επεσήμανε ένας φίλος μοντελιστής και ξέχασα να αναφέρω - υπάρχει και το θέμα ότι πρέπει κάπως να αραιώσεις τη μπογιά για να μπορείς να την ψεκάσεις με τον αερογράφο. Αυτό θέλει λίγο ψάξιμο - απ' όσο ξέρω πάντως υπάρχουν μαγαζιά που σου φτιάχνουν μπογιά για τέτοιες χρήσεις ακριβώς στο χρώμα του αυτοκινήτου.