Διαβαζω ενα βιβλιο,ιστορικο μυθιστορημα αυτοαναφερεται για την περιοδο 48-49 μεσα απο τη ματια ενος 16 χρονου που εθελοντικα εγινε ανταρτης..Και ηταν απο τους λιγους τυχερους που εζησαν μετα τη μαχη του Αγ.Βασιλειου στη Κυνουρια..

Το προτεινω σε οποιον δεν εχει χοντρο προβλημα να διαβαζει γεγονοτα απο τη μερια των ανταρτων και λεω χοντρο γιατι το βιβλιο δεν αναλωνεται ειναι η αληθεια σε πολιτικα γεγονοτα οποτε δεν ειναι και εντονα χρωματισμενο.

Προσωπικα με συγκινει και με εξαγριωνει γιατι διαβαζω για τον τοπο μου(Παρνωνας) και για γεγονοτα που για χαρη της εθνικης ομοψυχιας και ''να τα ξεχασουμε ολα αυτα'' δεν αναφερονται καν..

Λεγεται ''Το κρασι του Νταρμου'' του Χριστου Καρκιντανου.

ΥΓ.Στο βιβλιο αναφερεται και η παρακατω πολυνεκρη μαχη η οποια πια εχει μεινει ξεχασμενη παρα τη σημασια του γεγονοτος(αυτο φαινεται και απο τις ελαχιστες πληροφοριες στο διαδικτυο)..ΗΗ συγκεκριμενη ερευνα φαινεται απο οια πλευρα εγινε απο τη στιγμη που αναφεορνται μονο οι Λοκατζηδες νεκροι που ηταν και ελαχιστοι σε σχεση με τους...ΕΑΜοβουλγαρους οπως τους αποκαλουσαν..Η αποστολη εξετελεσθη, το χωριο καηκε ολοσχερως.
http://www.leonidion.gr/2011/02/22-1949.html

Ένα άλλο αντίστοιχο πολύ καλό είναι 'η νεκρή μεραρχία΄ σε δύο τόμους του Κ. Παπακωνσταντίνου, θείου του τραγουδιστή.
Και αυτό αναφέρεται στη δράση του δημοκρατικού στρατού στην Πελοπόννησο από τη δημιουργία του μέχρι το τέλος του. Ο συγγραφέας ήταν και ο μοναδικός επιζών από τον ΔΣΕ Πελοποννήσου. Τρομερές περιγραφές από τις μάχες στα βουνά της πελοποννήσου. Ειδικά όποιος γνωρίζει τα μέρη θα νομίσει ότι είναι εκεί.
Σαφώς βέβαια και αυτό το βιβλίο βλέπει τον εμφύλιο από την πλευρά του ΔΣΕ.