Ο χρήστης trident1971 έγραψε:

Μου θυμίζει μια πολύ παλιά τακτική φαρμακευτικών των οποίων οι ιατρικοί επισκέπτες έδιναν φόρμα να συμπληρώσει στο γιατρό για να πιστοποιήσουν ότι πήγαν και έκαναν τη δουλειά τους --> FAIL.

MOYXAXA, τι μου θυμισες...

Κι όμως υπάρχουν εκεί έξω ακόμα και τώρα.

Να βλέπεις τριπλή επίσκεψη με τον ιατρικό να μιλάει στο γιατρό και από δίπλα δυο νωματαίοι με διαφορετική checklist ο καθένας να κάθονται σα το μουγκοθόδωρο και να σημειώνουν.

Πάντως την τελευταία φορά που ψώνισα από Ιανό πριν 1-2 μήνες δεν μου σκάναρε κανένας τίποτα.
Ευγενέστατοι και εξυπηρετικότατοι οι πωλητές αλλά μόλις πήρα το βιβλίο που ήθελα δεν ασχολήθηκε κανένας να με 'σκανάρει'.

@τζημαρ
Άλλο αξιολόγηση άλλο μια μπούρδα που μπορεί στην τελική να σου κάνει κακό και στη μπίζνα.

Ο χρήστης EDDIE_147 έγραψε:
@τζημαρ
Άλλο αξιολόγηση άλλο μια μπούρδα που μπορεί στην τελική να σου κάνει κακό και στη μπίζνα.

Και με τι προσόντα θα αξιολογήσουν τα αφεντικά τον εργάτη σύντροφε. Και με ποιο σκοπό. Αντιλαϊκές μέθοδους θα χρησιμοποιήσουν (είτε είναι μηχανάκια είτε τσάτσοι τους) με σκοπό να γεμίσουν τις τσέπες τους είς βάρος του εργαζόμενου.

ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΠΑΜΕ ΓΕΡΑ για την ανυπακοή.

Δεν υπάρχει εκπαίδευση, ούτε για τους πωλητές, ούτε για τους βιομηχανικούς εργάτες, ούτε για τίποτα, η εργατική συνείδηση είναι απούσα, γιατί όλοι νιώθουν ότι άξίζουν περισσότερα, μόνο που δεν έκαναν τίποτα για να το αξίζουν, το είδαν χαλαράααα.
Δεν υπάρχει εκπαίδευση των μικρομεσαίων για το μανατζάρισμα των επιχειρήσεων τους, δούλεψαν λίγα χρόνια, πούλησαν κανένα χωράφι ή πήραν τη δουλειά του μπαμπά και έγιναν επιχειρηματίες, μα χρειάζεται και κάτι παραπάνω από αυτό για να μην το κλείσεις, χρειάζεται μια ικανότητα διοίκησης που συνήθως απουσιάζει, αντ΄αυτού προτάσεται συνήθως ένα τεράστιο εγώ για να καλύψει διοικητικές ελλείψεις.

Όλοι πάνε με το ένστικτο, αν τόχεις... προχωράς και πετυχαίνεις, αν δεν τόχεις...το κλείνεις.

Οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν τη δυνατότητα να προσλάβουν άτομα που έχουν τις ανάλογες σπουδές, οι μικροί των 2-20 υπαλλήλων που βρήκαν τη γνώση της διοίκησης, του μάρκετινγκ, του μάνατζμεντ γενικά ?

Οι υπάλληλοι, κυρίως οι πωλητές των καταστημάτων γίνονται πωλητές γιατί δεν ξέρουν, δεν μπορούν, δεν θέλουν να κάνουν κάτι άλλο, οι περισσότεροι πιστεύουν ότι φταίει οι πουτάνα η κενωνία που είναι πωλητές.
Όταν βλέπεις πωλητή που πιάνει πουλιά στον αέρα σε 5 χρόνια θα έχει ανοίξει δικό του μαγαζί, ο πωλητής που είναι βαρύς και αδιάφορος είναι βαρύδι στο μαγαζί, αλλά κάνει πρώτα ζημιά στον εαυτό του και μετά στην επιχείρηση, απλά δεν θέλει να καταλάβει το συμφέρον του.

Παράδειγμα ο γιατρός που έγινε υπουργός ναυτιλίας που στην ευχή βρήκε τις ειδικές γνώσεις ? Από που βρήκε την ικανότητα διοίκησης ενός υπουργείου ? Τον καλύπτουν οι σύμβουλοι θα μου πείς, ακριβώς, και όταν δεν ξέρεις το αντικείμενο σου, σου βάζουν χαρτιά και αποφάσεις να υπογράφεις και όλα γίνονται πουτάνα.
Αναλαμβάνουν λέει την πολιτική ευθύνη, και τα χαμένα δις που πέταξαν από το παράθυρο λόγω ανικανότητας αντίληψης του θέματος ποιός θα τα αναλάβει ? Οι μαλάκες οι ψηφοφόροι, επιτυχημένος υπουργός είναι αυτός που δεν κάνει τίποτα, που τα έχει βάλει όλα στον αυτόματο, είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα.

Έτσι προχωράμε μέχρι τώρα και έτσι θα προχωρήσουμε στη συνέχεια, χωρίς πρόγραμμα, με το ένστικτο προχωράει επαγγελματικά η κοινωνία μας στο μεγαλύτερο μέρος της, τρέχουν οι άλλοι με 100 και εμείς με 30, η ψαλίδα μας θα μεγαλώνει στους περισσότερους τομείς, και δεν αναφέρομαι στο επιστημονικό δυναμικό της χώρας, αλλά στο απόλυτο κενό ειδίκευσης που υπάρχει από εκεί και κάτω.

Και όλοι γκρινιάζουν, και όλοι λένε ότι φταίνει οι άλλοι, έτσι - έτσι, γουστάρω, θα σωθούμε με τα μυαλά που κουβαλάμε.

Ο χρήστης EDDIE_147 έγραψε:
Η παραγωγικότητα ενός υπαλλήλου σε βιβλιοπωλείο κρίνεται ποσοτικά αλλά και ποιοτικά.

Αν κάποιος σκίζεται να εξυπηρετήσει και πέφτει σε κόσμο που ψάχνει μια ώρα να αγοράσει 1 βιβλίο των 5 ευρώ γιατί θα πρέπει να κρίνεται αρνητικά σε σχέση με κάποιον που πούλησε 10 κωδικούς σε κάποιον που ήρθε με λίστα;

Ξαφνικά θα δεις τον ευγενέστατο υπάλληλο μετά από 10' ενασχόλησης μαζί σου να σε αφήνει γιατί θες να ψάξεις περισσότερο και αυτός χάνει πωλήσεις --> παράνοια.

Στην προκειμένη περίπτωση ελπίζω να είναι απλά barcode reader (θα μπορούσαν να έχουν 2-3 σταθερά μέσα στο κατάστημα - σιγά τ' αυγά) αλλά για να έπαιξε καπνός κάπου θα υπάρχει φωτιά.

Σε ορίζοντα 1-2 μηνών, λογικά όλοι οι πωλητές θα έχουν το ίδιο ποσοστό 'αργών' και 'προετοιμασμένων' πελατών, και ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ να φανούν κάποια μετρήσιμα αποτελέσματα πώλησης.

Επίσης, παίζει ρόλο και η πρόθεση της επιχείρησης. Αν αυτό πλασαριστεί σαν 'ανόητοι χαραμοφάηδες σκλάβοι που τρώτε το ψωμί μου, τώρα θα δείτε πως θα σκίσω τους χειρότερους από εσάς', μάλλον θα αποτύχει.

Αν όμως το δει σαν ευκαιρία να αυξήσει το επίπεδο εξυπηρέτησης και ίσως να αυξήσει και τις πωλήσεις, οπότε και το περάσει στο προσωπικό σαν ευκαιρία έξτρα μπόνους στους καλούς, έχει πολλές πιθανότητες να πετύχει.

Τίποτα δεν είναι 'απολύτως' σωστό ή λάθος - παίζει τεράστιο ρόλο το περιβάλλον εντός του οποίου εφαρμόζεται κάτι.

Τίποτα δεν είναι 'απολύτως' σωστό ή λάθος - παίζει τεράστιο ρόλο το περιβάλλον εντός του οποίου εφαρμόζεται κάτι.

Aπόλυτα σωστό, το περιβάλλον διαμορφώνει τις αποδόσεις των εργαζομένων, μέσα στο -περιβάλλον- περιλαμβάνονται και οι τοξικές προσωπικότητες του αφεντικού, των συναδέλφων κλπ, και όπου τοξική προσωπικότητα = καταστροφή.

Το προσωπικό είναι περιουσιακό στοιχείο πολύ μεγάλης αξίας για μια επιχείρηση, σε αυτό έχουν επενδυθεί πολλά χρήματα για εκπαίδευση, αλλά συνήθως οι έλληνες επιχειρηματίες μετράνε μόνο τα ταμειακά αποθεματικά τους θεωρώντας όλους τους υπόλοιπους κατώτερους σε όλα τους, η νοοτροπία αυτή είναι φρένο σε μια επιχείρηση.

Υπάρχουν 3 τρόποι να προσλάβεις ένα υπάλληλο, ο 1ος τρόπος είναι να πάρεις έναν έτοιμο, έμπειρο και ακριβό υπάλληλο να σου κάνει τη δουλειά.

Ο 2ος τρόπος είναι να πάρεις έναν άπειρο που θα σου πάρει πολύ χρόνο να τον εκπαιδεύσεις και να προσαρμοστεί στη νοοτροπία και στο περιβάλλον της επιχείρησης, και βέβαια αυτό προϋποθέτει και ανάλογο κόστος.

Ο 3ος τρόπος είναι να πάρεις έναν άπειρο και φτηνό υπάλληλο και να τον ρίξεις αμέσως στα βαθειά και κάθε μέρα να προσεύχεσαι να τα βγάλει πέρα, συνήθως ο 3ος τρόπος είναι ο προσφιλής στους έλληνες επιχειρηματίες ανεξαρτήτως μεγέθους, είπαμε το εγώ στο Ελληνικό επιχειρήν είναι τεράστιο και δεν δέχεται ο επιχειρηματίας ότι δεν μπορεί να τα κάνει όλα και ότι πρέπει να μοιράσει αρμοδιότητες, άλλο τεράστιο φρένο η συγκεντρωτικότητα τους.

Δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι όλοι μας έχουμε ένα ταβάνι στον τζίρο που μπορούμε να κάνουμε, οι ικανότητες μας είναι μέχρι ένα σημείο, για να ξεπεράσεις το σημείο αυτό πρέπει να μπορείς να δημιουργήσεις τιι κατάλληλες προϋποθέσεις, και εκεί αλλάζει το σκηνικό τελείως, εκεί χρειάζεται μια διαφορετική νοοτροπία, χρειάζεται εξωστρέφεια, ανοιχτό μυαλό, ικανότητα υπολογισμού του ρίσκου και δεκάδες άλλες παράμετροι διοίκησης που ο μικρομεσαίος συνήθως στερείται.

Οι μεγάλοι στο μέγεθος Έλληνες επιχειρηματίες το λύνουν το θέμα αυτό με τις κουμπαριές, με τις κατάλληλες γνωριμίες, με το χρήμα κάτω από το τραπέζι στα κατάλληλα άτομα που θα κινήσουν τους μηχανισμούς, πρέπει να πέσει λάδι στη μηχανή για να μην κολλήσουν τα γρανάζια.

Οι επί χρόνια όμως πρακτικές του είδους έχουν σαν αποτέλεσμα όχι μόνο τη σημερινή κρίση, αλλά και την παθογένεια του επιχειρήν στη χώρα μας, και αυτή η παθογένεια έχει επικρατήσει οριζόντια, από τις μικρές επιχειρήσεις που αδυνατώντας να ανταγωνιστούθν επί ίσοις όροις, μετέρχονται και αυτές διάφορα κόλπα, μέχρι τους ισχυρούς του τόπου που η ατιμωρησία έχει ξεχειλώσει τα πάντα, νοοτροπίες, συνειδήσεις, πρακτικές, έτσι φτάνουμε μέχρι τον δημόσιο τομέα σε όλα του τα επίπεδα, το έργο αυτό δεν έχει τέλος δυστυχώς.

Μα καλα δεν εχουμε πει χιλιες φορες οτι δεν πρεπει να γραφουμε σοβαρα πραγματα εδω?
Γιατι μου το χαλατε?

Ο χρήστης EDDIE_147 έγραψε:
Η παραγωγικότητα ενός υπαλλήλου σε βιβλιοπωλείο κρίνεται ποσοτικά αλλά και ποιοτικά.

Αν κάποιος σκίζεται να εξυπηρετήσει και πέφτει σε κόσμο που ψάχνει μια ώρα να αγοράσει 1 βιβλίο των 5 ευρώ γιατί θα πρέπει να κρίνεται αρνητικά σε σχέση με κάποιον που πούλησε 10 κωδικούς σε κάποιον που ήρθε με λίστα;

Ξαφνικά θα δεις τον ευγενέστατο υπάλληλο μετά από 10' ενασχόλησης μαζί σου να σε αφήνει γιατί θες να ψάξεις περισσότερο και αυτός χάνει πωλήσεις --> παράνοια.

Καλα, δεν ειναι ετσι. Στατιστικα να το παρεις, καποια στιγμη ολα ισορροπουν. Δηλαδη δεν γινεται να πεφτει ο ιδιος υπαλληλος παντα σε αδιαφορους/κακους/μαλακες πελατες. Ή ειναι απιστευτα ατυχος, ή απλα κακος (ή εστω χειροτερος απο τον αλλο) υπαλληλος.

Στην προκειμένη περίπτωση ελπίζω να είναι απλά barcode reader (θα μπορούσαν να έχουν 2-3 σταθερά μέσα στο κατάστημα - σιγά τ' αυγά) αλλά για να έπαιξε καπνός κάπου θα υπάρχει φωτιά.

Γενικά -προσωπική γνώμη- τέτοια 'οργουελικά' εργαλεία που προσπαθούν να ποσοτικοποιήσουν και την κλανιά, συνυπάρχουν με την ανικανότητα προϊσταμένων να κάνουν σωστά τη δουλειά τους.

Στη προκειμενη περιπτωση ποσοτικοποιουν τις πωλησεις. Των πωλητων. Απλα πραγματα...

Το αν ο προϊστάμενος δείχνει συμπάθειες ή αντιπάθειες θα το πληρώσει ο ίδιος αν το μαγαζί σαν σύνολο δεν αποδίδει.

Για να μη μπαινει λοιπον ο επιχειρηματιας σε τετοιες περιπετειες, χρησιμοποιει ενα αντικειμενικο και αδιαψευστο συστημα ελεγχου του ποσα κομματια πουλησε ο καθε πωλητης του. Απλα πραγματα...

Μου θυμίζει μια πολύ παλιά τακτική φαρμακευτικών των οποίων οι ιατρικοί επισκέπτες έδιναν φόρμα να συμπληρώσει στο γιατρό για να πιστοποιήσουν ότι πήγαν και έκαναν τη δουλειά τους --> FAIL.

Και τελικα το προβλημα πιο ειναι? Απ'οτι γραφει το αρθρο, το συστημα υπαρχει για να βγαινει ο υπαλληλος του μηνα (πραγμα το οποιο ισως να δινει ενα κινητρο παραπανω στους υπαλληλους να ειναι πιο καλοι στη δουλεια τους). Μπορει να υπαρχει και καποιο μπονους για τον υπαλληλο του μηνα (πραγμα το οποιο σιγουρα δινει ενα κινητρο παραπανω στους υπαλληλους να ειναι πιο καλοι στη δουλεια τους). Αρα?

ΕΔΙΤ: Τα ειπε ο hellenic_tiffosi πιο απλα.

Υπάρχει κάτι ακόμα πιο απλό. Να ρίχνει κανείς μια ματιά στο κατάστημα και να βλέπει αν σε κάποιο τομέα υπάρχουν πελάτες που δεν εξυπηρετούνται.

BTW αν εγώ πάω και πάρω ένα αστυνομικό (το κρατάω στα χέρια μου και ψωλαρμενίζω στο κατάστημα) και πηγαίνω να πάρω και τη βιογραφία του Τρότσκυ (δώρο για το Μιτζάκωβο) που βρίσκεται σε άλλο τμήμα, ο πωλητής του δεύτερου τμήματος θα κάνει δυο 'κλικ' και ο πρώτος τον πούλο;
Ή μήπως θα με καταδιώξει (αγενέστατα) ο πρώτος για να μου πει 'Θα το πάρετε το βιβλίο να σας σκανάρω μισό;';

Ο χρήστης EDDIE_147 έγραψε:
Υπάρχει κάτι ακόμα πιο απλό. Να ρίχνει κανείς μια ματιά στο κατάστημα και να βλέπει αν σε κάποιο τομέα υπάρχουν πελάτες που δεν εξυπηρετούνται.

BTW αν εγώ πάω και πάρω ένα αστυνομικό (το κρατάω στα χέρια μου και ψωλαρμενίζω στο κατάστημα) και πηγαίνω να πάρω και τη βιογραφία του Τρότσκυ (δώρο για το Μιτζάκωβο) που βρίσκεται σε άλλο τμήμα, ο πωλητής του δεύτερου τμήματος θα κάνει δυο 'κλικ' και ο πρώτος τον πούλο;
Ή μήπως θα με καταδιώξει (αγενέστατα) ο πρώτος για να μου πει 'Θα το πάρετε το βιβλίο να σας σκανάρω μισό;';

Δε γινεται αυτο που λες
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΣΕ ΛΕΝΙΝ (ΟΥΤΕ ΣΕ ΤΡΟΤΣΚΥ)

Ο χρήστης EDDIE_147 έγραψε:
Υπάρχει κάτι ακόμα πιο απλό. Να ρίχνει κανείς μια ματιά στο κατάστημα και να βλέπει αν σε κάποιο τομέα υπάρχουν πελάτες που δεν εξυπηρετούνται.

BTW αν εγώ πάω και πάρω ένα αστυνομικό (το κρατάω στα χέρια μου και ψωλαρμενίζω στο κατάστημα) και πηγαίνω να πάρω και τη βιογραφία του Τρότσκυ (δώρο για το Μιτζάκωβο) που βρίσκεται σε άλλο τμήμα, ο πωλητής του δεύτερου τμήματος θα κάνει δυο 'κλικ' και ο πρώτος τον πούλο;
Ή μήπως θα με καταδιώξει (αγενέστατα) ο πρώτος για να μου πει 'Θα το πάρετε το βιβλίο να σας σκανάρω μισό;';

α) αρα παλι παμε σε προσωπικη εκτιμηση καποιου ανθρωπου (του προισταμενου, 'ελεγκτη', πες τον οπως θες) που μπορει να μην ειναι αντικειμενικη για 1002 λογους. Επισης αυτο που λες, με αυτο το τροπο θα δειχνει αν ο πωλητης εξυπηρετει το πελατη. Το συστημα μετραει και το αν τελικα του πουλησε κατι. Αν τον επεισε να παρει και ενα δευτερο βιβλιο. Αν τον επεισε να αγορασει το πρωτο τη στιγμη που ο πελατης ειχε μπει να χαζεψει. Κλπ κλπ κλπ. Ελα ρε συ, τι πιο βασικο στον ελεγχο της αποδοτικοτητας ενος πωλητη απο το ποσα κομματια πουλησε?

β) εδω, εχει οντως θεμα. Δεν ξερω πως δουλευει το συγκεκριμενο συστημα για να σου απαντησω σε αυτο.

Περί αξιολόγησης:
Ένα μαγαζί (επιχειρηματίας) έχει στόχους.
Οι στόχοι αυτοί 'τροποποιούνται' και περνάνε στο αμέσως επόμενο επίπεδο (διευθυντές καταστημάτων).
Αντίστοιχα αυτοί 'τροποποιούν' τους στόχους τους και τους περνάνε στο προσωπικό κάθε καταστήματος.

Η αξιολόγηση έχει σαν στόχο να δείξει αν γίνονται τα συμφωνημένα σε κάθε στάδιο με τελική κατεύθυνση να πραγματοποιούνται οι στόχοι του μαγαζιού.

Πχ αν ένας διευθυντής καταστήματος αξιολογεί αυστηρά ένα παραγωγικό υπάλληλο επειδή πχ δεν έφτανε το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και αντίστοιχα κάνει τα στραβά μάτια σε κάποιον (φίλο του; ) που δεν είναι παραγωγικός, αργά ή γρήγορα δεν θα μπορέσει να επιτύχει τους στόχους του και η ευθύνη θα πέσει πάνω του.

Αυτό φυσικά είναι κάτι που δεν καταλαβαίνουμε εύκολα στην Ελλάδα καθώς προϊστάμενος = Μεχμέτ Αλή Αγάς που δίνει διαταγές στο ντοβλέτι.

Ναι ρε μαστορα, αλλα τι σοι αξιολογηση ενος ΠΩΛΗΤΗ θα κανεις αν δεν αξιολογεις/καταγραφεις/ποσοτικοποιεις ΚΑΙ το ποσα κομματια πουλησε?

Ο προϊστάμενος που δεν μπορεί να καταλάβει ποιος δουλεύει και ποιος διώχνει πελάτες, είναι ανεπαρκής.
Δεν χρειάζεται Βεληγκέκας 8 ώρες στο 8ωρο, ούτε ηλεκτρονικά συστήματα και arbeit macht frei.
ΞΕΡΕΙΣ ποιος ψωλαρμενίζει, άμα ρίχνεις καμιά βόλτα που και που στο χώρο.

Οπότε;
Ίσως το σύστημα λειτουργεί για άλλο λόγο: 'Δεν σε απολύω γιατί δεν μού αρέσει η φάτσα σου ή επειδή είσαι ΠΑΟ ή ΣΥΡΙΖΑ (όπως ισχυρίζεσαι), μίλησε ο ηλεκτρορούφ'.

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Ο προϊστάμενος που δεν μπορεί να καταλάβει ποιος δουλεύει και ποιος διώχνει πελάτες, είναι ανεπαρκής.
Δεν χρειάζεται Βεληγκέκας 8 ώρες στο 8ωρο, ούτε ηλεκτρονικά συστήματα και arbeit macht frei.
ΞΕΡΕΙΣ ποιος ψωλαρμενίζει, άμα ρίχνεις καμιά βόλτα που και που στο χώρο.

Οπότε;
Ίσως το σύστημα λειτουργεί για άλλο λόγο: 'Δεν σε απολύω γιατί δεν μού αρέσει η φάτσα σου ή επειδή είσαι ΠΑΟ ή ΣΥΡΙΖΑ (όπως ισχυρίζεσαι), μίλησε ο ηλεκτρορούφ'.

Σωστό.

Μερικές φορές ο υπερβολικός έλεγχος έχει αντίθετα αποτελέσματα.

ΞΑΝΑρωταω: δεν θελετε τον ελεγχο του ποσα κομματια πουλαει ο καθε πωλητης? Ή θεωρειτε οτι δεν ειναι σημαντικο στοιχειο της αποδοτικοτητας του? Ή δεν θελετε γενικα τον ελεγχο της αποδοτικοτητας του πωλητη? Και γιατι θεωρειτε οτι το να καταγραφονται και να 'πιστωνεται' ο καθε υπαλληλος τις πωλησεις που καταφερνει, μεγαλος αδερφος κλπ κλπ?

Ο χρήστης kacey έγραψε:
ΞΑΝΑρωταω: δεν θελετε τον ελεγχο του ποσα κομματια πουλαει ο καθε πωλητης? Ή θεωρειτε οτι δεν ειναι σημαντικο στοιχειο της αποδοτικοτητας του? Ή δεν θελετε γενικα τον ελεγχο της αποδοτικοτητας του πωλητη? Και γιατι θεωρειτε οτι το να καταγραφονται και να 'πιστωνεται' ο καθε υπαλληλος τις πωλησεις που καταφερνει, μεγαλος αδερφος κλπ κλπ?

Στην αξιολόγηση ενός πωλητή πρέπει να υπάρχουν τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά κριτήρια και εκεί φαίνεται ο σωστός manager, το πως θα θέσει τους επιμέρους στόχους για αυτή.

Αξιολόγηση πρέπει να υπάρχει, έλεγχος 'που πήγες, τι έκανες' είναι ανώφελο να υπάρχει.

Αν δεν τον εμπιστεύεσαι και αν πιστεύεις ότι σου τρώει τα λεφτά (προνόμιο Έλληνα επιχειρηματία), απέλυσέ τον...

Μα πως ενα συστημα που απλα καταγραφει τι και ποσα πουλησες, ειναι ελεγχος 'που πηγες, τι εκανες'? Τεσπα δεν μπορω να το καταλαβω, σε παρα πολλες δουλειες υπαρχει καθορισμος στοχων, προσπαθεια για επιτευξη αυτων και αντιστοιχα ανταμοιβη. Εδω το μαγαζι πουλαει βιβλια. Και καταγραφει ποσα βιβλια πουλησε ο πωλητης. Τι πιο απλο? Και ας υπαρχει και μανατζερ/διευθυντης/προισταμενος να ελεγχει και αξιολογει και τη ποιοτικη αποδοση του πωλητη.

Κοίτα, επειδή ένας αποτελεσματικός υπάλληλος δεν είναι αυτός που θα σε 'πείσει' ν' αγοράσεις κάτι, αλλά (για τον Ιανό μιλάμε) αυτός που θα σε κάνει να ξαναπάς άμα θελήσεις το τάδε βιβλίο, το σύστημα είναι άχρηστο ουσιαστικά.
Δηλαδή, όποτε πήγαινα στον Ιανό, το έκανα γιατί ήξερα ότι είχε καλή ποικιλία και εξυπηρετικό/ενημερωμένο προσωπικό. Δεν με έπειθε ο υπάλληλος για το τι θ' αγοράσω, απεναντίας, έτσι και μου σβερκωνόταν την ώρα που έψαχνα, θα μ΄έκανε να φύγω.

Τέλος πάντων, όπως είπα, ο προϊστάμενος ξέρει ποιος λουφάρει. Η χρησιμότητα του συστήματος είναι να σουτάρει με 'αποδείξεις' τον ανίκανο ή (χειρότερο) να προκαλεί άγχος στους υπαλλήλους για να μη χαλαρώνουν.

Ο χρήστης kacey έγραψε:
Μα πως ενα συστημα που απλα καταγραφει τι και ποσα πουλησες, ειναι ελεγχος 'που πηγες, τι εκανες'? Τεσπα δεν μπορω να το καταλαβω, σε παρα πολλες δουλειες υπαρχει καθορισμος στοχων, προσπαθεια για επιτευξη αυτων και αντιστοιχα ανταμοιβη. Εδω το μαγαζι πουλαει βιβλια. Και καταγραφει ποσα βιβλια πουλησε ο πωλητης. Τι πιο απλο? Και ας υπαρχει και μανατζερ/διευθυντης/προισταμενος να ελεγχει και αξιολογει και τη ποιοτικη αποδοση του πωλητη.

Με το υπογραμμισμένο, αναφέρομαι σε αυτό:

Μου θυμίζει μια πολύ παλιά τακτική φαρμακευτικών των οποίων οι ιατρικοί επισκέπτες έδιναν φόρμα να συμπληρώσει στο γιατρό για να πιστοποιήσουν ότι πήγαν και έκαναν τη δουλειά τους --> FAIL.

Για τα υπόλοιπα σου είπα. Δεν έχουν σημασία μόνο οι ποσοτικοί στόχοι αλλά και οι ποιοτικοί. Με άλλα λόγια, δεν έχει μόνο σημασία πόσα πούλησες αλλά πως, σε ποιούς και με τι τρόπο το έκανες.

Εγώ πχ μπορεί να είμαι κολόφαρδος και να πάρω μια δουλειά με 700 βιβλία...τι είμαι? Καλός πωλητής?

Σε άλλη περίπτωση, μπορεί να πουλήσω 300 βιβλία, αλλά με καλύτερη κερδοφορία από αυτόν που πούλησε τα διπλάσια.

Και άλλα πολλά παραδείγματα, νομίζω κατάλαβες τι εννοώ...

Καλος πωλητης* ειναι αυτος που στον πελατη που μπηκε να αγορασει προφυλακτικα του πουλαει καλαμι για ψαρεμα....
Αυτο κανενα μηχανακι δεν μπορει να το δειξει......

• Κατα το γνωστο ανεκδοτο....