Ο χρήστης Άρης έγραψε:

+4 λίτρα λάδι...

Ο χρήστης A-Viper7 έγραψε:
Χαζή χαζότατη ερώτηση. Τα καινούργια τακάκια θέλουν στρώσιμο;

Ρώτα τον χρήστη vellerefontis

+4 λίτρα λάδι...

Μου θύμησες ό,τι έχω από τότε ( καλοκαίρι) να δω τη στάθμη

..

Παιδιά τι λέτε;

http://www.action-bikes.gr/life-one.html

ή αυτό;

http://www.chainreactioncycles.com/Mode ... escription

ή αυτό;

http://www.action-bikes.gr/life-one.html

Το 1ο και το 3ο λινκ δεν δουλεύουν..

ok τα links...

Το πρώτο και το τρίτο είναι το ίδιο
Πάντως το προτιμώ χαλαρά απ'το δεύτερο. Αν είχε και μαύρες ζάντες θα ήταν ακόμα πιο όμορφο.

το κτμ στα 400 ίσως

http://www.boutiquecycles.com/bikes/det ... om/exotic/

Youtube Video

(καρφιά σε λάστιχα για μετατροπή αυτών σε χιονολάστιχα)

Φίλτατοι συμποδηλάτες, άργησα λίγο να σας ανακάλυψω, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Σύντροφός μου στις δίτροχες αναζητήσεις είναι ένα GT Avalanche 2.0 του 2006. Το αγόρασα μεταχειρισμένο το καλοκαίρι του 2009 με 2.800 χλμ, στην εξευτελιστική τιμή των 210 ευρώ (ο προκάτοχος ήταν πολύ καλός φίλος, εξ ου και το χαρτζιλίκι). Έκτοτε, μπορώ να πω πως έχει βγάλει τα λεφτά του στο πολλαπλάσιο, αφού έχω διανύσει περί τις 5.700 χλμ μέσα σε 2.5 χρόνια.

(έχω ξηλώσει τα κέρατα στο τιμόνι, αν και στην αρχή με είχαν βολέψει κάμποσο)

Η προσέγγισή μου στην ποδηλασία είναι σχεδόν ανάποδη από αυτή των αυτοκινήτων. Ψιλοαδιαφορώ για τα τεχνικά χαρακτηριστικά και αγνοώ τι ανάρτηση φοράει το ποδήλατό μου, ποια σειρά της Shimano είναι η μετάδοσή μου (πόσω μάλλον υποδεέστερα χαρακτηριστικά: ζάντες, ελαστικά), αλλά είμαι ερωτευμένος με τις βόλτες και τις διαδρομές. Στο αμάξι, μπορείς να σκαλίζεις μήνες κάτι για να το κάνεις καλύτερο, ενώ τελικά οι βόλτες που κάνεις είναι πολύ λιγότερες. Ας όψεται το κόστος...

Όταν το 2008 αποφάσισα να ξαναρχίσω το ποδήλατο (μάλλον το παθαίνουν αυτό όσοι φλερτάρουν με τα πρώτα -άντα, επιζητούν να παλιμπαιδίσουν ), αντί να ανοίξω το πορτοφόλι και να αγοράσω ένα καινούριο αξιοπρεπές ποδήλατο, προτίμησα να δώσω λίγα χρήματα στο παλιό. Ξέθαψα το εφηβικό σιδερένιο θεόβαρο ποδήλατο που αράχνιαζε στο υπόγειο, σαμπρέλες-λάστιχα-φώτα μπρος-πίσω και βουρ, ώστε να φανεί αν όντως το γούσταρα ή ήταν απλώς μια έκλαμψη της στιγμής.
Η πρώτη βόλτα ήταν μέχρι το σπίτι του κολλητού μου. Θα 'ναι σκάρτα 800 μέτρα. Κι όμως, ένιωσα βαθιά ικανοποίηση που μπορούσα να κάνω το κατόρθωμα της εφηβείας χωρίς να πέσω κλινήρης για καμιά εβδομάδα.
Όταν 2-3 μήνες μετά είχε έρθει η ώρα της αποχώρησης του εφηβικού ποδηλάτου, πουλήθηκε σε καλό φίλο ακριβώς στην τιμή του σέρβις. Ήταν δηλαδή σα να του χάρισα ένα ποδήλατο που είχα παρατημένο στο υπόγειο, win-win κατάσταση που λένε και στο χωριό μου.

Το GT είχε ήδη αγοραστεί, μέγεθος XL αφού το έτρωγα μικρός το φαϊ μου (1.93 και τριψήφιος αριθμός κιλών). Το έχω καταευχαριστηθεί, έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου:
-τα 39 χλμ που περιλαμβάνει η μετάβαση κι η επιστροφή μου από την εργασία μου γίνονται τακτικότατα με το ποδήλατο, ακόμα και αν έχει δυνατό αέρα (καλά, όχι εξωφρενικές καταστάσεις, μέχρι 5 μποφόρ) ή έντονο ψύχος (μέχρι 0 βαθμούς, όχι παρακάτω για να είμαι ειλικρινής)
-ψώνια και υποχρεώσεις στη Γλυφάδα (είμαι κάτοικος Ν. Προαστίων) γίνονται για πλάκα με το δίτροχο. Καμία ανησυχία και άγχος για τις έννοιες που στοιχειώνουν τους αυτοκινητιστές (κίνηση, παρκάρισμα, μποτιλιάρισμα)
-βόλτες στα παρακείμενα βουνά (Κρεμαστός Λαγός, Υμηττός, Πάρνηθα) για το κάτι παραπάνω

Πάντως, μετά από 2 εβδομάδες στη λίμνη Πλαστήρα το φετινό καλοκαίρι, η επιστροφή στην Αθήνα συνοδεύθηκε με απόλυτη άρνηση ποδηλασίας ακόμα και σε περιοχές της Αττικής με ελάχιστη κίνηση και στοιχειώδες πράσινο. Ήταν τόση η ομορφιά του τοπίου, που δεν ήθελα τίποτα, μόνο να με άφηναν εκεί.

Το μενού περιελάμβανε τα πάντα. Από βόλτα στον παραλίμνιο χωματόδρομο

μέχρι περάσματα μέσα από το νερό (αρχές Ιουλίου, οπότε ανεβασμένα ακόμα τα νερά)

μέχρι και κατάβαση του βουνού προς την Καρδίτσα, όπου χωρίς να αγγίξω το πετάλι, είδα τα (εξωφρενικά για τα δικά μου δεδομένα) 72.4 χλμ/ώρα.

Άλλη πολύ γουστόζικη βόλτα ήταν ένα διήμερο στην Αίγινα, το καλοκαίρι του 2009. Έχω ξαναπάει ποδηλατάτος στο νησί από τότε και θεωρώ ότι είναι κορυφαία απόδραση για τους Αθηναίους.

Από ζημιές, το GT είναι αρκετά γερό, αν και το χρησιμοποιώ ΠΑΝΤΟΥ. Από πίστες downhill (όπου βέβαια πάω πολύ συγκρατημένα και μόνο καθημερινές που δε θα είμαι κινητό εμπόδιο για τους σοβαρούς ποδηλάτες), σε χωματόδρομους σπαστήρια, σε πεζοδρόμια, παντού. Μια φορά έχω αλλάξει αλυσίδα και μία φορά την πίσω ζάντα. Δεν έχω ασχοληθεί διόλου με τακάκια (μηχανικά δισκόφρενα) ή ανάρτηση (αν και μάλλον για φιγούρα υπάρχει πλέον, αφού ελάχιστη ενδοτικότητα της έχει απομείνει). Αντίθετα, έχω βαρεθεί να ασχολούμαι με τις σαμπρέλες. Καθώς κρατιέμαι πάρα πολύ δεξιά (σε αντίθεση με τους συναδέλφους), πατάω σε διάφορα καρφάκια-αγκαθάκια-γυαλάκια και 2-3 κλαταρίσματα το τρίμηνο τα έχω στο τσεπάκι. Ένα από δαύτα μού χάλασε και την προσπάθεια του γύρου της λίμνης Πλαστήρα (κάπου στα 65 χλμ) το καλοκαίρι στο 47ο χλμ, αλλά τι να κάνεις, μες στη ζωή είναι κι αυτά.

Αν τα οικονομικά μου ήταν καλύτερα, θα ήθελα να αγοράσω μια κούρσα. Όχι μόνη της, θεωρώ ότι αν είναι να έχεις ένα μόνο ποδήλατο, τότε πρέπει να είναι ΜΤΒ. Κάνεις τα πάντα, όχι τέλεια μεν, αλλά τα πάντα. Είναι μια χρυσή μετριότητα. Αν όμως μπορείς να έχεις και δεύτερο ποδήλατο, τότε η κούρσα είναι μεγάλος έρωτας. Τελείως άλλη αίσθηση, τελείως άλλοι χρόνοι. Πήγα μια βόλτα με φίλο κουρσά με διακρίσεις σε πανελλήνιο αγωνιστικό επίπεδο. Εκείνος πήρε το GT μου κι εγώ την κούρσα του. Ακολουθήσαμε τη διαδρομή που κάνω 2-3 φορές την εβδομάδα για να πάω στη δουλειά μου και την ξέρω πάρα πολύ καλά. Σε κάθε σημείο πήγαινε 10-15% πάνω σε σχέση με το πώς πάω εγώ (προφανώς είχε κι άλλο) και γω δίπλα του με την κούρσα δεν είχα καταλάβει το παραμικρό. Σα να πήγαινα βόλτα με τη σύζυγο ήμουν, χαλαρός και ανέμελος. Άλλο πράγμα η κούρσα...

Πέρσι αγοράστηκε και δεύτερο ποδήλατο, μήπως και συνοδεύει κι η σύζυγος σε καμία βόλτα. Είναι ένα παλιό Ideal με πίσω ανάρτηση, ομολογουμένως εξαιρετικά άνετο στο χώμα, αλλά κατά τα άλλα ΔΡΑΜΑ. Φρένα και σασμάν βρίσκονται σε άθλια κατάσταση, απίστευτος κόπος λόγω της πίσω ανάρτησης (όχι, δεν κλειδώνει). Το μικρό του μέγεθος δε με βολεύει καθόλου, άρα ακυρώθηκαν δύο από τα πλεονεκτήματα που είχα σκεφτεί όταν το αγοράζαμε (1. θα είχα αναπληρωματικό ποδήλατο αν το δικό μου πάθαινε οτιδήποτε 2. θα είχα ένα πιο σκληροπυρηνικό χωμάτινο). Το μόνο καλό είναι ότι υπάρχει δεύτερο ποδήλατο στο σπίτι, το έχουν τιμήσει πάμπολλες φορές φίλοι και ξαδέρφια. Εδώ συνοδεία ενός ξαδέρφου με παραποιημένα χαρακτηριστικά:

Ο χρήστης dimsabas έγραψε:

...Το GT είχε ήδη αγοραστεί, μέγεθος XL...

Μήπως XXXXXXL? Η έκλεψες τις ζάντες από νταχόν?

Αντίθετα, έχω βαρεθεί να ασχολούμαι με τις σαμπρέλες. Καθώς κρατιέμαι πάρα πολύ δεξιά (σε αντίθεση με τους συναδέλφους), πατάω σε διάφορα καρφάκια-αγκαθάκια-γυαλάκια και 2-3 κλαταρίσματα το τρίμηνο τα έχω στο τσεπάκι. Ένα από δαύτα μού χάλασε και την προσπάθεια του γύρου της λίμνης Πλαστήρα (κάπου στα 65 χλμ) το καλοκαίρι στο 47ο χλμ, αλλά τι να κάνεις, μες στη ζωή είναι κι αυτά.

Είναι εκνευριστική η συχνότητα που λες. Τσέκαρε φακαρόλες μήπως έχουν μαζέψει τίποτα και ζάντες μήπως στραβώνουν εύκολα. Και στον αέρα όχι τσιγγουνιές...

Κατά τα λοιπά κιπ σάικλινγκ!

Εγώ δύο σκασίματα σε μια βδομάδα έχω πάρει τις πρόκες σβάρνα

Άσχετο
Πολλά 29αρια MTB έχω δει ό,τι έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν...

Αθλια αισθητικά τα 29αρια ΜΤΒ. Μπλιαχ!

Σκασίματα δεν έχω ούτε ένα. Μάλιστα στο ένα ΜΤΒ φοράω 1' ασφάλτινο σλικ. Μαμάει και δεν μασάει!

Ο χρήστης thvarveris έγραψε:
Εγώ δύο σκασίματα σε μια βδομάδα έχω πάρει τις πρόκες σβάρνα

Άσχετο
Πολλά 29αρια MTB έχω δει ό,τι έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν...

Δεν δικαιολογούνται με τίποτα δύο σκασίματα τη βδομάδα, εκτός αν σου 'χει δώσει την ευχή του ο Μητσοτάκης.
Ίσως οι φακαρόλες δεν προστατεύουν τις σαμπρέλες από τις ακτίνες, ίσως είναι φθαρμένα τα ελαστικά σου.
Υπάρχουν και ελαστικά κατά των σκασιμάτων, εγώ τέτοια είχα, είναι πράγματι αποτελεσματικά. Είχα πάρει από cyclist τα Bontrager (για τρέκκινγκ) με 20 ευρώ, προσφορά. Είχε και με 15 ευρώ (πάντα με προστασία από σκασίματα). Οι τιμές που λέω ήταν προσφορές, δεν ξέρω αν έχει ακόμα.

Εχει ακόμα και με 15 και με 20 και με 30 με όσα αντέχεις.

Feedback για τα KCP έχουμε?

Το δικό μου..

Ο χρήστης Panosss έγραψε:

Εγώ δύο σκασίματα σε μια βδομάδα έχω πάρει τις πρόκες σβάρνα

Άσχετο
Πολλά 29αρια MTB έχω δει ό,τι έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν...

Δεν δικαιολογούνται με τίποτα δύο σκασίματα τη βδομάδα, εκτός αν σου 'χει δώσει την ευχή του ο Μητσοτάκης.
Ίσως οι φακαρόλες δεν προστατεύουν τις σαμπρέλες από τις ακτίνες, ίσως είναι φθαρμένα τα ελαστικά σου.
Υπάρχουν και ελαστικά κατά των σκασιμάτων, εγώ τέτοια είχα, είναι πράγματι αποτελεσματικά. Είχα πάρει από cyclist τα Bontrager (για τρέκκινγκ) με 20 ευρώ, προσφορά. Είχε και με 15 ευρώ (πάντα με προστασία από σκασίματα). Οι τιμές που λέω ήταν προσφορές, δεν ξέρω αν έχει ακόμα.

Θέλουν αλλαγή τα λάστιχα, αλλά και τις δύο φορές πάτησα καρφιά και τις δύο φορές ήταν νύχτα
Ευτυχως ήμουν κοντά στο σπίτι.
Θα το δω αυτό με τα λάστιχα.

Ο χρήστης travelman έγραψε:
Ή έκλεψες τις ζάντες από νταχόν?

...

Τσέκαρε φακαρόλες ...

Συμπάθα με, αλλά είμαι φρέσκος στους ποδηλατικούς όρους. Νταχόν, φακαρόλες, δεν κατάλαβα μία...

26άρες είναι οι ζάντες του GT. Όσο για τα κλαταρίσματα, δε χρειάζεται να τσεκάρω τίποτα, αφού κάθε φορά βρίσκω τον υπαίτιο (καρφιά, γυαλιά, αγκάθια).

Άντε να σταματήσουν οι βροχές το βράδυ, να κάνουμε λίγο πεντάλ αύριο Σάββατο. Να παίξουμε λίγο με καμιά λάσπη. Αν εξαιρέσω τα 39 χλμ που έκανα την Τετάρτη προς τη δουλειά και πίσω, από την περασμένη Πέμπτη δεν είχα ανέβει στο GT.

Ο χρήστης dimsabas έγραψε:

Συμπάθα με, αλλά είμαι φρέσκος στους ποδηλατικούς όρους. Νταχόν, φακαρόλες, δεν κατάλαβα μία...

Dahon είναι εταιρεία που βγάζει σπαστά ποδήλατα, μερικά από δαύτα:

Dahon Jack

Dahon Vitesse

στο λέει για το 2ο γιατί φαίνεται το ΜΤΒ σου λόγω μεγάλου σκελετού λες και φοράει ροδούλες σαν το dahon.

Φακαρόλα είναι η λεπτή ταινία που υπάρχει επάνω στην ζάντα εσωτερικά και πατάει επάνω της η σαμπρέλα.