Ο χρήστης lkar έγραψε:
εκτός από τα παιδιά, τα υπόλοιπα τα κάνω και τώρα, (εκτός από τη λαϊκή, προτιμώ supermarket) άρα δεν έχω κανένα πρόβλημα να τα κάνω και 'μετά' (αν υπάρξει ποτέ)

Πίστεψέ με, 'μετά' θα είναι πολύ διαφορετικά. Άλλα καλύτερα, άλλα χειρότερα, αλλά όλα διαφορετικά.

Απογοητεύομαι...εγώ στο μυαλό μου τον γάμο τον είχα αλλιώς... Στη φαντασία μου ο γάμος δεν έχει καμία σχέση με τα χρήματα.... Τον συζυγό μου τον φανταζόμουν σαν τον συνοδοιπόρο μου στη ζωή, αυτόν που θα πάρει και την θέση των γονιών μου όταν αυτοί φύγουν και αντίστοιχα θα εκάνα εγώ για αυτόν.
Ο γάμος είναι σαν ένα ταξίδι... σε αυτό το ταξίδι ξέρεις οτι έχεις κάποιον να σε προσέχει, να ενδιαφέρεται για σένα, να σε αγαπάει, έχεις κάποιον να μοιράζεσαι μαζί του-ης την χαρά σου, την στεναχώρια σου, ακόμα και τα νεύρα σου και αυτός- η είναι εκεί γιατί σε αγαπάει έτσι απλά και γιατί δεν θέλει να είναι πουθενά αλλού παρα κοντά σου.. Μαζί θα μεγαλώσετε τα παιδιά σας, στα οποία θα βλέπετε τους εαυτούς σας, για να γίνουν οι νέοι ταξιδευτές όταν κάποια στιγμή εμείς φύγουμε για άλλο ταξίδι....
Για μένα έτσι είναι ο γάμος και όποιος έχει αντίθετη άποψη να την κρατήσει για τον εαυτό του, εγώ από αυτό το όνειρο αρνούμαι να ξυπνήσω...

Ο χρήστης ililias έγραψε:

εκτός από τα παιδιά, τα υπόλοιπα τα κάνω και τώρα, (εκτός από τη λαϊκή, προτιμώ supermarket) άρα δεν έχω κανένα πρόβλημα να τα κάνω και 'μετά' (αν υπάρξει ποτέ)

Πίστεψέ με, 'μετά' θα είναι πολύ διαφορετικά. Άλλα καλύτερα, άλλα χειρότερα, αλλά όλα διαφορετικά.

Δεν θα υπάρξει μετά, οπότε δεν συντρέχει κανένας λόγος. Άλλωστε τη γυναίκα δεν τη θέλω να 'κάνει δουλειές' αυτά μπορώ και μόνος μου κι αν βαριέμαι υπάρχουν αρκετές εθνικότητες να τις κάνουν

Τις περισσότερες φορές, όπως στρώνει κανείς κοιμάται

Ο χρήστης katerina kaperoni έγραψε:
Απογοητεύομαι...εγώ στο μυαλό μου τον γάμο τον είχα αλλιώς... Στη φαντασία μου ο γάμος δεν έχει καμία σχέση με τα χρήματα.... Τον συζυγό μου τον φανταζόμουν σαν τον συνοδοιπόρο μου στη ζωή, αυτόν που θα πάρει και την θέση των γονιών μου όταν αυτοί φύγουν και αντίστοιχα θα εκάνα εγώ για αυτόν.
Ο γάμος είναι σαν ένα ταξίδι... σε αυτό το ταξίδι ξέρεις οτι έχεις κάποιον να σε προσέχει, να ενδιαφέρεται για σένα, να σε αγαπάει, έχεις κάποιον να μοιράζεσαι μαζί του-ης την χαρά σου, την στεναχώρια σου, ακόμα και τα νεύρα σου και αυτός- η είναι εκεί γιατί σε αγαπάει έτσι απλά και γιατί δεν θέλει να είναι πουθενά αλλού παρα κοντά σου.. Μαζί θα μεγαλώσετε τα παιδιά σας, στα οποία θα βλέπετε τους εαυτούς σας, για να γίνουν οι νέοι ταξιδευτές όταν κάποια στιγμή εμείς φύγουμε για άλλο ταξίδι....
Για μένα έτσι είναι ο γάμος και όποιος έχει αντίθετη άποψη να την κρατήσει για τον εαυτό του, εγώ από αυτό το όνειρο αρνούμαι να ξυπνήσω...

Κατερίνα , μπράβο ... έτσι πρέπει να είναι.
Μην το ξεχάσεις αυτό στη πορεία της ζωής.

Είτε η εποχή μας γίνεται πλέον αρκετά κυνική είτε εγώ είμαι ρομαντικός μου φαίνεται. Μου φαίνεται εντελώς 'εξωπραγματικό' σε ένα γάμο να μιλά κανείς για οτιδήποτε άλλο απο οικογενειακό εισόδημα. Πως είναι δυνατόν εγώ να περνάω καλά με ακριβό, γρήγορο αυτοκίνητο και καινούριες ζάντες όταν γνωρίζω ότι η γυναίκα μου μπορεί να θέλει 2 φορέματα και να μην μπορεί να τα πάρει; Αν μεν με νοιάζει αυτό και την αγαπώ προφανώς θα κάνω εγώ κάποιο κράτει και εκείνη θα πάρει λίγο λιγότερα απ' όσα πιθανόν θα ήθελε. Αν πάλι αδιαφορήσω και κάνω το κέφι μου τότε αυτό που έχουμε δεν είναι γάμος και καλύτερα να χωρίζουμε γρήγορα...

Ο χρήστης Hellenic tifosi έγραψε:
Είτε η εποχή μας γίνεται πλέον αρκετά κυνική είτε εγώ είμαι ρομαντικός μου φαίνεται. Μου φαίνεται εντελώς 'εξωπραγματικό' σε ένα γάμο να μιλά κανείς για οτιδήποτε άλλο απο οικογενειακό εισόδημα. Πως είναι δυνατόν εγώ να περνάω καλά με ακριβό, γρήγορο αυτοκίνητο και καινούριες ζάντες όταν γνωρίζω ότι η γυναίκα μου μπορεί να θέλει 2 φορέματα και να μην μπορεί να τα πάρει; Αν μεν με νοιάζει αυτό και την αγαπώ προφανώς θα κάνω εγώ κάποιο κράτει και εκείνη θα πάρει λίγο λιγότερα απ' όσα πιθανόν θα ήθελε. Αν πάλι αδιαφορήσω και κάνω το κέφι μου τότε αυτό που έχουμε δεν είναι γάμος και καλύτερα να χωρίζουμε γρήγορα...

Ξαναρωτάω... η γυναίκα σου θα κάνε το αντίθετο; (και γενικά)

Δεν την έχω βρει ακόμα για να σου πω αλλά θεωρώ δεδομένο ότι θα το έκανε, ειδάλλως δεν υπάρχει κανένας λόγος για γάμο.

Ο γάμος πέρα από το συναισθηματικό επίπεδο έχει και το καθημερινό πρακτικό μέρος. Αυτό είναι σαν ένας θίασος με πολλούς ρόλους που μπορούν όμως αρχικά να μοιραστούν σε δυο μόνο ανθρώπου. Οι νέοι άνθρωποι που πιθανά να προκύψουν θα εμπλουτίσουν τη διανομή των ρόλων και θα διεκδικήσουν μερικές σκηνές από τους παλιότερους ρόλους. Οι ρόλοι αυτοί εξαρτιούνται από το μοντέλο που θα επιλέξουν οι σύζυγοι για την οικογένεια τους, λιγότερο ή περισσότερο παραδοσιακό αναλόγως φυσικά και από τις επαγγελματικές υποχρεώσεις του κάθε ένα. Δεν μπορώ να φανταστώ δυο ταμεία σε μια οικογένεια ούτε δυο διαχειριστές ενός ταμείου. Κάθε ζευγάρι πρέπει να κάνει ένα άτυπο μεταξύ του «συμβόλαιο» με το τι θέλει, δίνει και προσμένει από το έτερο του ήμισυ. Αν δεν είμαι δηλαδή καλός κουμανταδόρος θα κρατήσω την διαχείριση των χρημάτων μόνο και μόνο γιατί είμαι άντρας και έτσι προστάζει η όποια παράδοση; Αντίστοιχα και για τη σύζυγο φυσικά, αν δεν έχει αυτή το ταλέντο.
Επίσης και ο καταμερισμός των εργασιών μέσα στο σπίτι πρέπει να γίνει με κοινή συμφωνία και να τηρείται απαρέγκλιτα. Μια καλή συνεργασία με διακριτούς ρόλους, υποχρεώσεις και ευθύνες δεν δημιουργεί παρεξηγήσεις που το μόνο που κάνουν είναι να δημιουργούν καθημερινές εντάσεις και να φθείρουν αναίτια τη σχέση.
Καλά τα συναισθήματα και χρήσιμα αλλά η καθημερινότητα θέλει οργάνωση και διάθεση και από τους δυο να κρατήσουν στέρεο το οικοδόμημα τους.
Για τους ελεύθερους μια συμβουλή. Κόψτε τις παλιές Ελληνικές ταινίες και δείτε κατάματα την πραγματικότητα. Τα πράγματα δεν είναι καλύτερα σήμερα ή χειρότερα από ότι παλιότερα, απλά διαφορετικά. Όσο γρηγορότερα το καταλάβετε τόσο καλύτερη σχέση θα κάνετε.

Ο χρήστης lkar έγραψε:

Είτε η εποχή μας γίνεται πλέον αρκετά κυνική είτε εγώ είμαι ρομαντικός μου φαίνεται. Μου φαίνεται εντελώς 'εξωπραγματικό' σε ένα γάμο να μιλά κανείς για οτιδήποτε άλλο απο οικογενειακό εισόδημα. Πως είναι δυνατόν εγώ να περνάω καλά με ακριβό, γρήγορο αυτοκίνητο και καινούριες ζάντες όταν γνωρίζω ότι η γυναίκα μου μπορεί να θέλει 2 φορέματα και να μην μπορεί να τα πάρει; Αν μεν με νοιάζει αυτό και την αγαπώ προφανώς θα κάνω εγώ κάποιο κράτει και εκείνη θα πάρει λίγο λιγότερα απ' όσα πιθανόν θα ήθελε. Αν πάλι αδιαφορήσω και κάνω το κέφι μου τότε αυτό που έχουμε δεν είναι γάμος και καλύτερα να χωρίζουμε γρήγορα...

Ξαναρωτάω... η γυναίκα σου θα κάνε το αντίθετο; (και γενικά)

Μεγάλωσα σε μία οικογένεια που η μητέρα μου έβγαζε περισσότερα από ότι ο πατέρας μου πότε δεν τέθηκε τέτοιο θέμα....Ποτέ δεν χτύπησε κανένας σε κανέναν τα λεφτά...Τα χρήματα πηγαίναν σε κοινό ταμείο και αφού ικανοποιόντουσαν οι βασικές ανάγκες ότι έμενε δεν πήγαινε στη μέση αλλά υπήρχε συννενόηση ωστε να μην νοιώθει κανείς ριγμένος. Αν η μητέρα μου έβλεπε οτι ο πατέρας μου ήθελε κάτι ισα ίσα που τον 'άφηνε' να το πάρει πρώτος γιατί έλεγε ότι οι άντρες είναι σαν τα παιδιά δεν πρέπει να τα αφήνεις να περιμένουν....
Αν υπάρχει αγάπη όλα τα άλλα κανονίζονται αν τώρα τον άλλον τον αισθάνεσαι σαν τράπεζα τι να πώ....

Ο χρήστης Hellenic tifosi έγραψε:
Δεν την έχω βρει ακόμα για να σου πω αλλά θεωρώ δεδομένο ότι θα το έκανε, ειδάλλως δεν υπάρχει κανένας λόγος για γάμο.

συμφωνω 1000%

Ο χρήστης lkar έγραψε:
Δεν θα υπάρξει μετά, οπότε δεν συντρέχει κανένας λόγος...

Αχ και να 'μουνα από μια μεριά να σε παρακολουθούσα.....

Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις.

Ο χρήστης lkar έγραψε:

Είτε η εποχή μας γίνεται πλέον αρκετά κυνική είτε εγώ είμαι ρομαντικός μου φαίνεται. Μου φαίνεται εντελώς 'εξωπραγματικό' σε ένα γάμο να μιλά κανείς για οτιδήποτε άλλο απο οικογενειακό εισόδημα. Πως είναι δυνατόν εγώ να περνάω καλά με ακριβό, γρήγορο αυτοκίνητο και καινούριες ζάντες όταν γνωρίζω ότι η γυναίκα μου μπορεί να θέλει 2 φορέματα και να μην μπορεί να τα πάρει; Αν μεν με νοιάζει αυτό και την αγαπώ προφανώς θα κάνω εγώ κάποιο κράτει και εκείνη θα πάρει λίγο λιγότερα απ' όσα πιθανόν θα ήθελε. Αν πάλι αδιαφορήσω και κάνω το κέφι μου τότε αυτό που έχουμε δεν είναι γάμος και καλύτερα να χωρίζουμε γρήγορα...

Ξαναρωτάω... η γυναίκα σου θα κάνε το αντίθετο; (και γενικά)

Αυτό με τα **ΔΥΟ **φορέματα, το πρόσεξες;

Ο χρήστης katerina kaperoni έγραψε:

Είτε η εποχή μας γίνεται πλέον αρκετά κυνική είτε εγώ είμαι ρομαντικός μου φαίνεται. Μου φαίνεται εντελώς 'εξωπραγματικό' σε ένα γάμο να μιλά κανείς για οτιδήποτε άλλο απο οικογενειακό εισόδημα. Πως είναι δυνατόν εγώ να περνάω καλά με ακριβό, γρήγορο αυτοκίνητο και καινούριες ζάντες όταν γνωρίζω ότι η γυναίκα μου μπορεί να θέλει 2 φορέματα και να μην μπορεί να τα πάρει; Αν μεν με νοιάζει αυτό και την αγαπώ προφανώς θα κάνω εγώ κάποιο κράτει και εκείνη θα πάρει λίγο λιγότερα απ' όσα πιθανόν θα ήθελε. Αν πάλι αδιαφορήσω και κάνω το κέφι μου τότε αυτό που έχουμε δεν είναι γάμος και καλύτερα να χωρίζουμε γρήγορα...

Ξαναρωτάω... η γυναίκα σου θα κάνε το αντίθετο; (και γενικά)

Μεγάλωσα σε μία οικογένεια που η μητέρα μου έβγαζε περισσότερα από ότι ο πατέρας μου πότε δεν τέθηκε τέτοιο θέμα....Ποτέ δεν χτύπησε κανένας σε κανέναν τα λεφτά...Τα χρήματα πηγαίναν σε κοινό ταμείο και αφού ικανοποιόντουσαν οι βασικές ανάγκες ότι έμενε δεν πήγαινε στη μέση αλλά υπήρχε συννενόηση ωστε να μην νοιώθει κανείς ριγμένος. Αν η μητέρα μου έβλεπε οτι ο πατέρας μου ήθελε κάτι ισα ίσα που τον 'άφηνε' να το πάρει πρώτος γιατί έλεγε ότι οι άντρες είναι σαν τα παιδιά δεν πρέπει να τα αφήνεις να περιμένουν....
Αν υπάρχει αγάπη όλα τα άλλα κανονίζονται αν τώρα τον άλλον τον αισθάνεσαι σαν τράπεζα τι να πώ....

Ακριβώς έτσι!!

Ο χρήστης ililias έγραψε:

Δεν θα υπάρξει μετά, οπότε δεν συντρέχει κανένας λόγος...

Αχ και να 'μουνα από μια μεριά να σε παρακολουθούσα.....

Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις.

Ναι, ξέρω όλοι τα ίδια λένε κλπ κλπ. Έλα όμως που όσο περνάνε τα χρόνια απομακρύνομαι

Ο χρήστης katerina kaperoni έγραψε:
Μεγάλωσα σε μία οικογένεια που η μητέρα μου έβγαζε περισσότερα από ότι ο πατέρας μου πότε δεν τέθηκε τέτοιο θέμα....Ποτέ δεν χτύπησε κανένας σε κανέναν τα λεφτά...Τα χρήματα πηγαίναν σε κοινό ταμείο και αφού ικανοποιόντουσαν οι βασικές ανάγκες ότι έμενε δεν πήγαινε στη μέση αλλά υπήρχε συννενόηση ωστε να μην νοιώθει κανείς ριγμένος. Αν η μητέρα μου έβλεπε οτι ο πατέρας μου ήθελε κάτι ισα ίσα που τον 'άφηνε' να το πάρει πρώτος γιατί έλεγε ότι οι άντρες είναι σαν τα παιδιά δεν πρέπει να τα αφήνεις να περιμένουν....
Αν υπάρχει αγάπη όλα τα άλλα κανονίζονται αν τώρα τον άλλον τον αισθάνεσαι σαν τράπεζα τι να πώ....

Να κάνω κι εγώ το ίδιο bold όπως ο κύριος koyk

Εσύ τι πιστεύεις ότι ισχύει στην πλειοψηφία; Ότι ζούμε σ'έναν κόσμο όμορφο αγγελικά πλασμένο κι ότι όλα βασίζονται στην αγάπη κλπ κλπ;

Ο χρήστης ililias έγραψε:

Ξαναρωτάω... η γυναίκα σου θα κάνε το αντίθετο; (και γενικά)
Αυτό με τα **ΔΥΟ **φορέματα, το πρόσεξες;

2 κι όλας; να τα πάρει μόνη της

Ο χρήστης lkar έγραψε:

Μεγάλωσα σε μία οικογένεια που η μητέρα μου έβγαζε περισσότερα από ότι ο πατέρας μου πότε δεν τέθηκε τέτοιο θέμα....Ποτέ δεν χτύπησε κανένας σε κανέναν τα λεφτά...Τα χρήματα πηγαίναν σε κοινό ταμείο και αφού ικανοποιόντουσαν οι βασικές ανάγκες ότι έμενε δεν πήγαινε στη μέση αλλά υπήρχε συννενόηση ωστε να μην νοιώθει κανείς ριγμένος. Αν η μητέρα μου έβλεπε οτι ο πατέρας μου ήθελε κάτι ισα ίσα που τον 'άφηνε' να το πάρει πρώτος γιατί έλεγε ότι οι άντρες είναι σαν τα παιδιά δεν πρέπει να τα αφήνεις να περιμένουν....
Αν υπάρχει αγάπη όλα τα άλλα κανονίζονται αν τώρα τον άλλον τον αισθάνεσαι σαν τράπεζα τι να πώ....

Να κάνω κι εγώ το ίδιο bold όπως ο κύριος koyk

Εσύ τι πιστεύεις ότι ισχύει στην πλειοψηφία; Ότι ζούμε σ'έναν κόσμο όμορφο αγγελικά πλασμένο κι ότι όλα βασίζονται στην αγάπη κλπ κλπ;

οχι δε ζουμε σε εναν τετοιο κοσμο, ομως ειναι στο χερι μας να κανουμε τη διαφορα

Ο χρήστης lkar έγραψε:

Δεν μίλησα για συμβίωση φίλε αλλά για συγκατοίκηση...
Η σημασία των λέξεων είναι διαφορετική...

Από ότι κατάλαβα πάντως και από τα λεγόμενα σου αναφέρεσαι σε μια κατάσταση όπου θεωρείς βέβαιο ότι η γυναίκα θα κάθεται και θα την πληρώνεις ή κάτι τέτοιο...
Δεν μπορώ να κατάλαβω πώς έχεις σχηματίσει αυτήν την άποψη αλλά σαν παντρεμένος έχω κάποια εμπειρία και την θεωρώ εντελώς λάθος.

Είναι άποψη σου βέβαια, οπότε δεν μου πέφτει και λόγος.

Εϊναι διαφορετική, αλλά εμπεριέχεται η μία στην άλλη. Όταν συμβιώνεις δεν συγκατοικείς; Κι όταν συγκατοικείς, πάλι συμβιώνεις (ζεις κάτω από την ίδια στέγη)

Που έγραψα ότι θεωρώ βέβαιο ότι δεν θα δουλεύει;

Η συγκατοίκηση φίλε μου δεν προυποθέτει ιδιαίτερη και στενή σχέση μεταξύ των μελών της... (φίλοι, συμφοιτητές κλπ)
Ο καθένας μπορεί να έχει την ζωή του και να την ορίζει όπως θέλει μέσα σε ένα πλαίσιο αλληλοσεβασμού των υπολοίπων χωρίς να δίνει αναφορά σε κανέναν.
Επίσης δικά του είναι και τα τυχόν προβλήματα που μπορεί να έχει και για τα οποία τα υπόλοιπα μέλη απλά μπορούν να συμπάσχουν ή και να μην ενδιαφέρονται καν...

Η συμβίωση είναι το ίδιο πράγμα αλλά με στενότερους δεσμούς, καθορισμό μιας κοινής ζωής με τους απαραίτητους αλληλοσυμβιβασμούς και φυσικά με τα προβλήματα να είναι κοινά όπως και η αντιμετώπιση τους. (π.χ. γάμος)

Περιγράφουν το ίδιο πράγμα και οι δύο λέξεις αλλά καθορίζουν και τον βαθμό της σχέσης και αντιμετώπισης ανάμεσα στα μέλη τους...
Μην με παρεξηγήσης, δεν το παίζω δάσκαλος, απλά τεκμηριώνω αυτό που σου είχα πει αρχικά...

Ο χρήστης lkar έγραψε:

Να κάνω κι εγώ το ίδιο bold όπως ο κύριος koyk

Εχετε λυσσάξει έτσι?!!

Ο χρήστης kouk έγραψε:

Να κάνω κι εγώ το ίδιο bold όπως ο κύριος koyk

Εχετε λυσσάξει έτσι?!!

Γιατι το λετε αυτο κυριε Koyk???