Ο χρήστης Funis έγραψε:
Για την Ιζαμπελ Αλιέντε αλήθεια τι γνωμη έχεις; (αν και φαντάζομαι )

Είχα διαβάσει το Σπίτι των Πνευμάτων πριν καμιά δυο-τρεις χιλιάδες χρόνια και μου χε αρέσει.
Κάτι άλλο δικό της να προτείνουμε; Κυκλοφορούν κι άλλα στο σπίτι...

Ρε μηπως να δοκιμάσω να ξαναθερμάνω τη σχέση μου με τον Γκαμπριέλ Γκαρσία;

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:

Ρε μηπως να δοκιμάσω να ξαναθερμάνω τη σχέση μου με τον Γκαμπριέλ Γκαρσία;

Mπάς κι είσαι

@tasosdev: Ο Φλωρεντίνο είναι λιγάκι φλώρος εδώ που τα λέμε (αν και κάτι κουτσουκέλες δεν είχε κάνει? )

Ιονέσκο έχει διαβάσει κανένας? Έχω το τζάκι δίπλα και θα δυσκολευτώ να μην το αναθερμάνω μου φαίνεται με αυτά που διαβάζω
Σαν τον Τολστόι κι αυτός, στο τέλος ξεμωραίνεται

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:

Είχα διαβάσει το Σπίτι των Πνευμάτων πριν καμιά δυο-τρεις χιλιάδες χρόνια και μου χε αρέσει.
Κάτι άλλο δικό της να προτείνουμε; Κυκλοφορούν κι άλλα στο σπίτι...

'Της νεκρής πριγκίπισσας' ή κάπως έτσι... (το αλτζχάιμερ μου μεσα.. ) και το Ευα Λούνα...Νομίζω ότι ήταν συμπαθητικά, ειδικά το πρώτο, αν θυμάμαι (που δεν πολυπαίζει) καλά.

Ο χρήστης dirtoulios έγραψε:

Είχα διαβάσει το Σπίτι των Πνευμάτων πριν καμιά δυο-τρεις χιλιάδες χρόνια και μου χε αρέσει.
Κάτι άλλο δικό της να προτείνουμε; Κυκλοφορούν κι άλλα στο σπίτι...

'Της νεκρής πριγκίπισσας'

της Κενιζέ Μουράτ δεν είναι αυτό;
Δεν το χω διαβάσει, αλλά διαβάζει η μάνα μου κάτι τέτοια και έχω εγκυκλοπεδικές γνώσεις

Προς το παρόν διαβάζω το Ιστορία σαν παραμύθι του Αλεσσάντρο Μπαρικκο
Και ναι, το παραδέχομαι, το πήρα κυρίως λόγω του εξωφυλλου του. Για να δείτε πόσο ρηχός είμαι δλδ

[quote='charmak66']
της Κενιζέ Μουράτ δεν είναι αυτό;
Δεν το χω διαβάσει, αλλά διαβάζει η μάνα μου κάτι τέτοια και έχω εγκυκλοπεδικές γνώσεις

Σωστός . Είπαμε, κάτι η ηλικία, κάτι το αλτζχάιμερ...
(Και τελικά πρέπει να το έχουν αυτά τα βιβλία: και ΄γω από τη γυναίκα μου το είχα μάθει )

Φανατάζομαι βιβλίο με τίτλο

'Η συμβολή του Φίλιππου Πλιάτσικα στο παγκόσμιο μουσικο στερέωμα' και εξώφυλλο

στη βιβλιοθήκη σου

θεία δίκη

Αργά το βράδυ τελείωσα τον Ιονεσκο. Πολύ επίκληση στα θεία και 'καταδίκη' της πολιτικής είχε. Δεν έχω διαβάσει τίποτε αλλο απ αυτόν (έχει πολύ καλά θεατρικά λένε) αλλά με τέτοιες απόψεις δεν κάνουμε χωριό

Το θέμα είναι, να επιτρέψω στην αθώα αδερφούλα μου να μολυνθεί η ψυχή της με τέτοιες απόψεις:hmmm:

Τελειωσα χτες το Ευχαριστημένο. Μπορώ να πω ότι με ικανοποίησε -κατά τα 3/4: το βιβλίο αποτελείται από 4 ενότητες, με τη συγγραφέα να γράφει εκ μέρους 3 διαφορετικών προσώπων, στις 3 πρώτες ενότητες, ενώ η τέταρτη είναι ένα μονόπρακτο. Με αμεση αφήγηση, μεσα από γραφή συνεχούς 'ροής' -η χρήση παραγράφων είναι σπάνια-, χωρίς καμια προσπάθεια για αγιοποίηση (ή, αντίθετα, δαιμονοποίηση) του πατέρα της, η Καραγάτση αργησε αλλά έγραψε ένα καλό βιβλιο.

Quiz: με ποιον έκανε παρέα στα παιδικά της χρόνια η συγγραφέας? (
(Tip: έχει γίνει αρκετή κουβέντα για τον συγκεκριμένο στο 4TF...)

Επίσης, μια που αναφέρθηκε αρκετά παραπάνω, ένα 'ομόσταυλο' βιβλίο που θυμήθηκα.

Ο χρήστης dirtoulios έγραψε:
Τελειωσα χτες το Ευχαριστημένο. Μπορώ να πω ότι με ικανοποίησε -κατά τα 3/4: το βιβλίο αποτελείται από 4 ενότητες, με τη συγγραφέα να γράφει εκ μέρους 3 διαφορετικών προσώπων, στις 3 πρώτες ενότητες, ενώ η τέταρτη είναι ένα μονόπρακτο. Με αμεση αφήγηση, μεσα από γραφή συνεχούς 'ροής' -η χρήση παραγράφων είναι σπάνια-, χωρίς καμια προσπάθεια για αγιοποίηση (ή, αντίθετα, δαιμονοποίηση) του πατέρα της, η Καραγάτση αργησε αλλά έγραψε ένα καλό βιβλιο.

Α και οτι σκεπτομουν να παω να το αγορασω.

Δεν ξερω αλλα απο ο,τι την ακουσα στην τηλεοραση ο Μ.Κ. δεν ηταν και το πρωτυπο πατερα που μπορεις να αγαπησεις.Αν καταλαβα καλα η σχεση τους ειχε μπολικο φοβο εκ μερους της.Ισως γι'αυτο να υπαρχει αυτη η αντικειμενικοτητα στη παρουσιαση του πατερα της.

Φόβος δε διαφάνηκε, μεσα από την περιγραφή της. (Την είδα και γω τις προάλλες στη ΝΕΤ, πολλά από τα οποία ανέφερε στη συνέντευξη, περιγράφονται στο βιβλιο.) Σίγουρα όμως, υπήρχε μια έντονη αντίθεση χαρακτήρων, η οποία όμως δεν οδηγούνταν απαραίτητα σε προστριβή ή αντιπαλότητα, πιθανότατα λόγω του ήπιου χαρακτήρα της Μ.Κ.

Με αφορμή την υπογραφή γνωστού... εγκάθετου του φορουμ, 'Many people would sooner die than think.In fact they do' από τον Bertrand Russell , θυμήθηκα πως διάβασα (δις) το Logicomix, την κόμιξ προσπάθεια του Δοξιάδη , μετά το Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ, να προσπαθήσει με ήρωα τον Russell να φτιάξει μια ιστορία για την Λογική. Πολύ ευχάριστο γενικά και δεν χρειάζεται και μια τρελή γνώση μαθηματικών (αν και θα βοηθούσε την...απόλαυση να υπάρχει κάποια...).

Επίσης, το Γόμορρα του Ρομπέρτο Σαβιάνο, ήταν αποκαλυπτικό σαν πληροφορία, αλλά όχι και σπουδαίο σαν λογοτεχνικό πόνημα... Ενδιαφέρον όμως πάρα πολύ!

Το Τοστ Ζαμπόν του Τσ. Μπουκόφσκι, ξεκίνησε χλιαρά, αλλά όσο περνούσε γινόταν καλύτερο. Το τέλος απότομο. Γενικά, έχω διαβάσει καλύτερα από τον αγαπημένο μου Πορνόγερο... Μου αρέσουν περισσότερο οι ιστορίες που αυτο-αναφέρονται στην πιο ώριμη ηλικία του...

Τώρα ξαναδιαβάζω το Στο Δρόμο του Κέρουακ... Με είχε επηρεάσει πολύ παλαιότερα, τώρα μου φαίνεται όχι και κάτι φοβερό... Τα ίδια έχω πάθει πχ και με τον Έσε και τον Λύκο της Στέππας, αλλά όχι και με το Όνομα του Ρόδου, που και 4η φορά να το διαβάσω, είμαι σίγουρος πως θα μου φανεί καταπληκτικό!

Θα κρατήσω μια πισινή για το Στο Δρόμο όμως, να το τελειώσω, γιατί το διαβάζω αργά και είμαι μόλις λίγο μετά την μέση...

Α και θέλω να ξαναδιαβάσω τον Μικρό Πρίγκηπα! Με έχει πιάσει ένα παράπονο, τώρα που είμαι μοναχός μου και δεν μπορώ να βλέπω την καλή μου κάθε μέρα (τα μεταπτυχιακά μου μέσα! ).

Ο χρήστης HighFidelity έγραψε:
Με αφορμή την υπογραφή γνωστού... εγκάθετου του φορουμ, 'Many people would sooner die than think.In fact they do' από τον Bertrand Russell , θυμήθηκα πως διάβασα (δις) το Logicomix, την κόμιξ προσπάθεια του Δοξιάδη , μετά το Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ, να προσπαθήσει με ήρωα τον Russell να φτιάξει μια ιστορία για την Λογική. Πολύ ευχάριστο γενικά και δεν χρειάζεται και μια τρελή γνώση μαθηματικών (αν και θα βοηθούσε την...απόλαυση να υπάρχει κάποια...).

Ευχάριστο ναι, αλλά εγώ θα ήθελα λίγα περισσότερα μαθηματικά. Γενικά, ήταν αρκετά εύκολο και έφυγε γρήγορα...

Ο χρήστης drdino έγραψε:

Με αφορμή την υπογραφή γνωστού... εγκάθετου του φορουμ, 'Many people would sooner die than think.In fact they do' από τον Bertrand Russell , θυμήθηκα πως διάβασα (δις) το Logicomix, την κόμιξ προσπάθεια του Δοξιάδη , μετά το Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ, να προσπαθήσει με ήρωα τον Russell να φτιάξει μια ιστορία για την Λογική. Πολύ ευχάριστο γενικά και δεν χρειάζεται και μια τρελή γνώση μαθηματικών (αν και θα βοηθούσε την...απόλαυση να υπάρχει κάποια...).

Ευχάριστο ναι, αλλά εγώ θα ήθελα λίγα περισσότερα μαθηματικά. Γενικά, ήταν αρκετά εύκολο και έφυγε γρήγορα...

Με περισσότερα μαθηματικά, θα το καταλάβαινες μόνον εσύ!
Πιο πολλά μαθηματικά, είχε το Θεώρημα του Παπαγάλου, αλλά η υπόλοιπη υπόθεση, μου φάνηκε σεναριακά παιδική... Αξίζει όμως γιατί αναφέρει ουσιαστικά την ιστορία των μαθηματικών, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Ο θείος Πέτρος, είναι λιγότερο αναλυτικός, ενώ και το Logicomix προσπαθεί να απευθυνθεί σε μαθηματικούς άλλα και σε πληροφορικάριους...

Ο χρήστης HighFidelity έγραψε:

Τώρα ξαναδιαβάζω το Στο Δρόμο του Κέρουακ... Με είχε επηρεάσει πολύ παλαιότερα, τώρα μου φαίνεται όχι και κάτι φοβερό... Τα ίδια έχω πάθει πχ και με τον Έσε και τον Λύκο της Στέππας, αλλά όχι και με το Όνομα του Ρόδου, που και 4η φορά να το διαβάσω, είμαι σίγουρος πως θα μου φανεί καταπληκτικό!

Θα κρατήσω μια πισινή για το Στο Δρόμο όμως, να το τελειώσω, γιατί το διαβάζω αργά και είμαι μόλις λίγο μετά την μέση...

Kάποια πράγματα είναι για τον καιρό τους Αν το διαβάζεις στα ελληνικά, είναι ήδη ένα μεγάλο μειον

Α και θέλω να ξαναδιαβάσω τον Μικρό Πρίγκηπα! Με έχει πιάσει ένα παράπονο, τώρα που είμαι μοναχός μου και δεν μπορώ να βλέπω την καλή μου κάθε μέρα (τα μεταπτυχιακά μου μέσα! ).

Αυτό είναι διαχρονικό...
Αν ξερεις γαλλικά, μην το διαβάσεις στα ελληνικά

Ο χρήστης HighFidelity έγραψε:

Τώρα ξαναδιαβάζω το Στο Δρόμο του Κέρουακ... Με είχε επηρεάσει πολύ παλαιότερα, τώρα μου φαίνεται όχι και κάτι φοβερό... Τα ίδια έχω πάθει πχ και με τον Έσε και τον Λύκο της Στέππας, αλλά όχι και με το Όνομα του Ρόδου, που και 4η φορά να το διαβάσω, είμαι σίγουρος πως θα μου φανεί καταπληκτικό!

Θα κρατήσω μια πισινή για το Στο Δρόμο όμως, να το τελειώσω, γιατί το διαβάζω αργά και είμαι μόλις λίγο μετά την μέση...

μεταφρασμένο;

Μεταφρασμένο είναι το Στο Δρόμο, μιας και το πήρα από τη μητέρα μου που δεν της πολυάρεσε... Η αλήθεια είναι πως η μετάφραση κάπου χάνεται ώρες ώρες, γιατί η γραφή του Κέρουακ , πώς να το πω, μοιάζει να είναι συνεχής και να ρέει διαρκώς, αν το γράφω σωστά, κάτι που στο πρωτότυπο θα ήταν εντελώς διαφορετικό (και καλύτερο...).

Τώρα, δύσκολα να μπω στο κόπο σ'αυτή τη φάση να το βρω μεταφρασμένο, θα το ξανά-τελειώσω και βλέπουμε...

Όσο για τον Μικρό Πρίγκηπα, όχι δυστυχώς τα γαλλικά μου είναι άθλια, οπότε ούτε καν 'παιδικό' (γιατί δεν είναι ακριβώς τέτοιο... ) βιβλίο δεν μπορώ να διαβάσω...

Ο χρήστης HighFidelity έγραψε:

Με αφορμή την υπογραφή γνωστού... εγκάθετου του φορουμ, 'Many people would sooner die than think.In fact they do' από τον Bertrand Russell , θυμήθηκα πως διάβασα (δις) το Logicomix, την κόμιξ προσπάθεια του Δοξιάδη , μετά το Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ, να προσπαθήσει με ήρωα τον Russell να φτιάξει μια ιστορία για την Λογική. Πολύ ευχάριστο γενικά και δεν χρειάζεται και μια τρελή γνώση μαθηματικών (αν και θα βοηθούσε την...απόλαυση να υπάρχει κάποια...).

Ευχάριστο ναι, αλλά εγώ θα ήθελα λίγα περισσότερα μαθηματικά. Γενικά, ήταν αρκετά εύκολο και έφυγε γρήγορα...

Με περισσότερα μαθηματικά, θα το καταλάβαινες μόνον εσύ!
Πιο πολλά μαθηματικά, είχε το Θεώρημα του Παπαγάλου, αλλά η υπόλοιπη υπόθεση, μου φάνηκε σεναριακά παιδική... Αξίζει όμως γιατί αναφέρει ουσιαστικά την ιστορία των μαθηματικών, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Ο θείος Πέτρος, είναι λιγότερο αναλυτικός..

Οχι απλά λιγότερο αναλυτικό.. Ηταν σαν να να υπήρχε η ιδέα και ο τυπάς να βαριόταν να γραψει το βιβλίο! Για μένα (όπως έχω ξαναπει παλιότερα) ο παπαγάλος είναι μακραν καλυτερος!

Αααααν ποτέ πέσει στα χέρια σας το βιβλίο 'Ότι σου έστιν η βασιλεία' (Estevez Abilio) αρχίστε να τρέχετε όσο πιο γρήγορα μπορείτε.. μπορεί να σας προλάβει
Δεν συνηθίζω να αφήνω μισοτελειωμένα τα βιβλία κι έτσι, εκατσα και το διάβασα μόνο και μόνο για να δω που στο διάολο το πάει (μιας και είχε πάρει και ένα βραβείο από τη Γαλλία το 2000 και λέω του πούστη, τόσο άκυροι αυτοί οι Γάλλοι;). Τελικά δεν το πήγαινε πουθενά και ναι, τόσο ακυροι αυτοι οι Γάλλοι!

http://www.enet.gr/online/online_issues ... d=79410332

Καταπληκτικος ο Τζουλιαν Μπαρνς.

Ολοκληρώθηκε και η πρώτη ανάγνωση του 'Σκοτεινή Ήπειρος - Ο Ευρωπαϊκός Εικοστός Αιώνας', του M. Mazower.
Εχοντας πολύ μικρή ιστορική παιδεία, δεν έχω τις γνώσεις για να κρίνω επί της ουσίας τα γραφόμενα του βιβλίου. Ωστόσο, μπορώ να κάνω μερικές παρατηρήσεις.
Ξεκινώντας από τα 'βασικά': Το βιβλίο απευθύνεται σε άτομα που έχουν τουλάχιστον στοιχειώδεις γνώσεις ευρωπαϊκής (και όχι μόνο) πολιτικής ιστορίας, έχει 'προαπαιτούμενα', με άλλα λόγια (λ.χ. ο αναγνώστης θα πρέπει να είναι εξοικειωμένος με έννοιες όπως ο μονεταρισμός ή ο φεντεραλισμός, ή το τι ήταν το 'Βισύ'). Ξεφεύγει από την απλή καταγραφή, περιγραφή και ευθεία σύγκριση γεγονότων και καταστάσεων και προχωρεί στη διατύπωση απόψεων που απαιτούν πλατιά και βαθιά γνώση και κατανόηση της ιστορίας. Και νομίζω ότι ο Mazower έχει τα εχέγγυα για κάτι τέτοιο.
Πηγαίνει παραπέρα από την την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ιστορία sensu stricto και καταπιάνεται και με θέματα περιβάλλοντος, χειραφέτησης των γυναικών, ιατρικής ηθικής και πρακτικής, κ.α.
Τον χαρακτηρίζει ένα εύστοχο, δηκτικό, συχνά ιδιαίτερα δηλητηριώδες χιούμορ (σαρκασμός, μάλλον), διατυπωμένο σε άψογο βρετανικό στυλ (ΕΕΠ, η μετάφραση είναι εξαιρετική, δεδομένου μάλιστα του πυκνού και όχι ιδιαίτερα απλού τρόπου γραφής του).
Πιστεύω πάντως πως παρουσιάζει τη σύγχρονη Ευρώπη (τόσο ως γεωγραφική όσο και ως κοινωνικο-πολιτική οντότητα) στις διαστάσεις που της αρμόζουν, απογυμνωμένη από ιδεοληψίες ή εξιδανικεύσεις, χωρίς ωστόσο να κατακρίνει συλλήβδην τις όποιες πρακτικές, πολιτικές ή απόψεις επικράτησαν κατά καιρούς μέσα στον εικοστό αιώνα.

Υ.Γ. *Διαβάζοντας τον 'βιβλιογραφικό οδηγό' στο τέλος του βιβλίου, είδα και το μυθιστόρημα με τίτλο 'Things: a story of the sixties', του G. Perec, το οποίο προτείνει ανεπιφύλακτα ο MM. Το έχει κανείς *υπόψη?