'Η ΓΗ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ'

Μαύρο φίδι που τους έφαγε... όσους Αμερικανούς δεν είναι ασφαλισμένοι και η υγεία τους δεν είναι και τόσο καλή.

Το κόστος υγειονομικής περίθαλψης είναι πλέον δυσβάσταχτο όχι μόνο για τους χαμηλόμισθους αμερικανούς αλλά και για τους μεσαίων εισοδημάτων
Κινδυνεύουν, μάλιστα, με προσωπική χρεοκοπία ή σε κάποιες περιπτώσεις -αν αρρωστήσουν βαριά- ακόμη και με θάνατο, αφού οι αμερικανικές ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες αρνούνται να τους ασφαλίσουν ή αν δεχτούν να τους ασφαλίσουν, τους ζητούν απαγορευτικά υψηλά ασφάλιστρα.

...

Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι ο ΠΟΥ μεταξύ 191 χωρών κατατάσσει τις ΗΠΑ στην 37η θέση σε όρους επιδόσεων υγειονομικής φροντίδας, παρ' όλο που δαπανούν το μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ τους γι' αυτήν από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο.

http://www.enet.gr/online/online_hprint ... d=43638776

Μείωση στις πωλήσεις ΙΧ στην Ευρώπη
** ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 15/06/2005**

http://www.imerisia.gr/article.asp?id=1 ... tion=world

Οχήματα >>Tο πρώτο πεντάμηνο του 2005, οι πωλήσεις αυτοκινήτων υποχώρησαν κατά 1,3% σε σύγκριση με τον προηγούμενο χρόνο, φθάνοντας στα 6,34 εκατ. οχήματα.

H αγορά αυτοκινήτων της Eυρώπης ενδέχεται να συρρικνωθεί για τρίτο διαδοχικό έτος, καθώς η ανεργία βρίσκεται κοντά στα υψηλότερα επίπεδα πενταετίας.

ΣΑΝ ΠΡΟΧΘΕΣ...(14/6)
το 1928γεννήθηκε ο γιος της Σέλια ντε λα Σέρνα και του Ερνέστο Γκεβάρα Λιντς ,Ερνέστο Τσε Γκεβάρα

ΣΑΝ ΧΘΕΣ...(15/6)
το** 1994**, πέθανε σε ηλικία 68 ετών ο μεγάλος μας συνθέτης Μάνος Χατζιδάκης.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ...(16/6)

το ** 1945**... ο Άρης Βελουχιώτης, που έχει κυκλωθεί στη Μεσούντα του Αχελώου από ομάδες οι οποίες είχαν σταλεί για να τον συλλάβουν, τερματίζει τη ζωή του με χειροβομβίδα. Λίγες μέρες πριν είχε αποκηρυχθεί από το ΚΚΕ.

Πανευρωπαϊκό βραβείο σε ερευνητή του Δημόκριτου

Ελληνική πατέντα αυτοκαθαρισμού

Το επιχειρηματικό σχέδιο εμπορικής προώθησης μιας ελληνικής πατέντας για αυτοκαθαριζόμενα τζάμια και πλακάκια βραβεύτηκε με το πρώτο βραβείο του ευρωπαϊκού θεσμού Business Plan of the Year Competition.

Το βραβείο απονεμήθηκε σε ομάδα σπουδαστών του ALBA (Athens Laboratiory of Business Administration), ενώ το ALBA είναι η μοναδική σχολή που παίρνει για δεύτερη φορά το πρώτο βραβείο της διοργάνωσης. Τους σπουδαστές και τον ερευνητή που ανακάλυψε το νέο προϊόν παρουσίασε χθες η ηγεσία του ΣΕΒ. Αυτή αποτελείται από τους: δρα Ιωάννη Αραμπατζή, που είναι ο ερευνητής, Αναστασία Κοπανάκη, Δημήτρη Λυκούδη, Ιωάννη Μωραϊτίδη και Δέσποινα Χατζημιχαλάκη.

Το σχέδιο που βραβεύτηκε προβλέπει την ίδρυση της εταιρείας Nanochem S.A., που με βάση τη νανοτεχνολογία έχει δημιουργήσει και θα προωθήσει στην αγορά το πρωτοποριακό προϊόν surfasail, με ιδιότητες αυτοκαθαρισμού, αυτοαποστείρωσης και εμπόδισης του θολώματος των επιφανειών στις οποίες τοποθετείται.

Η πρωτοποριακή ιδέα βασίστηκε σε έρευνα του Ιωάννη Αραμπατζή στο πλαίσιο της διδακτορικής του διατριβής στο Ινστιτούτο Φυσικοχημείας του ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος υπό την επίβλεψη του διευθυντή ερευνών δρος Π. Φαλάρα. Οπως είπε ο ίδιος, το υλικό αυτό εφαρμόζεται σε λείες επιφάνειες, όπως τζάμια ή πλακάκια, χωρίς να αλλάζει τις φυσικές ιδιότητές του. Τα χαρακτηριστικά του επιτρέπουν τον αυτοκαθαρισμό και την αυτοαποστείρωση των επιφανειών με την αξιοποίηση του φωτός. Το νέο προϊόν, με κόστος περίπου 15 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο, βελτιώνει κατά πολύ τη χρήση υαλοπινάκων και κάθετων επιφανειών μεγάλων κτιρίων καθώς περιορίζει σημαντικά το κόστος καθαρισμού.

Ηδη η εφεύρεση έχει κατοχυρωθεί με εθνική πατέντα, ενώ ετοιμάζεται η κατοχύρωσή της και με την ευρωπαϊκή πατέντα.

Μ.Κα.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 16/06/2005

Φανταστείτε πως είμαστε ήδη στο 2008

Tα πράγματα έχουν ακολουθήσει το χειρότερο σενάριο. H Eυρώπη βρίσκεται ακόμη σε περίοδο περισυλλογής για το κλινικά νεκρό σύνταγμά της και το μόνο που μένει είναι η αποσωλήνωσή του (ζωή σε μας). H Eυρωζώνη γονατίζει υπό το βάρος του ακριβού πετρελαίου και πνίγεται στα κινέζικα μπλουζάκια. Oι οικονομίες της βυθίζονται στην ύφεση και καθηλώνονται στη μηδενική ανάπτυξη για αρκετά περισσότερα τέρμινα από αυτά που ορίζουν τα οικονομικά εγχειρίδια. Oι Eυρωπαίοι ξοδεύουν όλο και λιγότερα, εξουθενωμένοι από το ακριβό ευρώ. Oλο και περισσότερες κυβερνήσεις νοσταλγούν τα παλιά τους εθνικά νομίσματα και η φιλολογία για την επιστροφή της λιρέτας δεν είναι πια ανέκδοτο. Eπιχειρήσεις εκλιπαρούν για παραγγελίες, προειδοποιώντας με μαζικές απολύσεις ή πτωχεύσεις. Aνακαλύπτουν -αλλά δεν αποκαλύπτουν- ότι το πολυπόθητο θεσμικό πλαίσιο του ανοικτού ανταγωνισμού είναι ιδεώδες στην άνοδο και εφιαλτικό στην κάθοδό τους. Mαντέψτε, λοιπόν, σε ποιον θα στραφούν εκλιπαρώντας τη σωτηρία. Στο κράτος! Eύγε σας!

...

H ηγεσία του ΣEB επίσης, με κάπως μεγαλύτερη ιδεολογική ευστοχία, δηλώνει ότι τον πλούτο τον παράγει αποκλειστικά η ιδιωτική επιχείρηση (και οι επιχειρηματίες ως σκληρά εργαζόμενοι, όπως είπε επίλεκτο μέλος της), το κράτος δεν παράγει απολύτως τίποτε. Aλλά δεν μας εξηγεί γιατί είναι παραγωγικός ένας εργάτης μιας ιδιωτικής μεταλλοβιομηχανίας και αντιπαραγωγικός ο εργάτης των λιγνιτωρυχείων της κρατικής ΔEH. Tι κάνει τη διαφορά; Aπό τα συμφραζόμενα της αντικρατικής φλυαρίας των ημερών μπορούμε να υποθέσουμε μόνο ότι το πρόβλημα της κρατικής επιχείρησης είναι η «μονιμότητα», οι συλλογικές συμβάσεις, το σχετικά υψηλότερο επίπεδο αμοιβών, η σχετική βεβαιότητα για το συνταξιοδοτικό τους μέλλον -που καθιστά τους εργαζόμενους ίσως «ισόγεια», αλλά πάντως όχι «ρετιρέ»- και ένα πλαίσιο δικαιωμάτων που τους κάνουν ράθυμους, τεμπέληδες και αντιπαραγωγικούς. Aρα, το πλεονέκτημα του παραγωγικού εργάτη της ιδιωτικής οικονομίας είναι η ανασφάλειά του, οι χαμηλότερες αμοιβές και η αποδέσμευσή του από το συνδικαλιστικό μονοπώλιο στην αγορά εργασίας. Συμπέρασμα: η αβεβαιότητα είναι πηγή πλούτου.

...

Aυτά, για να μη νομίζουν μερικοί ότι τρώμε ιδεολογικό κουτόχορτο. Eν τω μεταξύ, το στοίχημα ισχύει. Yπολογίζω ότι σε μια πενταετία το αργότερο ο κρατιστής που κρύβουν μέσα τους οι αντικρατιστές θα ξυπνήσει με άγριες διαθέσεις. Tα πορτρέτα του Φρίντμαν θα κατέβουν από τους τοίχους και οι επιχειρηματικές ηγεσίες θα κάνουν μετάνοιες και τρισάγια στις εικόνες του Kέινς και του Mπίσμαρκ.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_arti ... 005_147724

Το χρωματιστό όνειρο

Οταν ο Αμερικανός ποδηλάτης Λανς Αρμστρονγκ ίδρυε την οργάνωση κατά του καρκίνου «Live Strong» (Ζήσε με δύναμη), ουδέποτε θα φανταζόταν ότι το κίτρινο βραχιολάκι του από καουτσούκ, λογότυπο της εσωτερικής δύναμης και σύμβολο της αντίστασης κατά του κακού, θα γινόταν, με τα χρόνια, σήμα κατατεθέν, φετίχ σχεδόν, κάθε κοινωνικής τάξης.

Οταν το μακρινό '96, ο άνθρωπος από το Τέξας ανακάλυπτε πως πάσχει από καρκίνο (κακοήθη, στους όρχεις), ουδείς θα φανταζόταν πως η ιστορία του θα γραφόταν με δεκάδες χρώματα. Και κυρίως ότι καμιά φορά, ακόμη κι ένα λαστιχένιο αξεσουάρ θα ήταν ικανό να ξαναχαρίσει ένα χαμόγελο ή μία μικρή δόση αυτοπεποίθησης, σε όποιον το φορούσε.

Η ανταπόκριση του κόσμου στο κάλεσμα του ποδηλάτη που νίκησε τον καρκίνο και που ξανανέβηκε στη σέλα καταφέρνοντας, μάλιστα, από το '99 έως το '04 να θριαμβεύσει σε έξι συνεχόμενα Tour de France, ήταν τόσο άμεση, που το λαστιχένιο βραχιολάκι απέκτησε μια ορμητική, σχεδόν, δυναμική. Μόνο σ' ένα χρόνο, εκτιμάται ότι τα κίτρινα κομματάκια από γόμα που κατασκευάστηκαν ξεπερνούσαν τα 5 εκατομμύρια: η τιμή τους είχε οριστεί στο 1 δολάριο, από το οποίο το 70% έπρεπε να διατεθεί στην έρευνα κατά του καρκίνου.

Πείτε το αναπόφευκτο, αλλά μέσα σε εννέα χρόνια, η «κίτρινη ασπίδα» κατά της επάρατης νόσου (κίτρινο, όπως το χρώμα που συμβολικά δίνεται στη δύναμη) πέρασε σε άλλες αποχρώσεις, με άλλες «προστατευτικές» ιδιότητες. Εγινε ροζ στη μάχη κατά του καρκίνου του μαστού, γαλάζιο-μοβ κατά του ρατσισμού, κόκκινο κατά του AIDS, μαύρο-άσπρο για την προστασία των ζώων.

Εγινε trendy και δημιούργησε μια νέα τάση στη μόδα: Μία μόδα όμως που δεν έχει ανάγκη ούτε από στιλίστες, ούτε κι από ειδικούς, παρά μόνο από ιδεολογίες.

Από τον Μπρους Ουίλις, στον Ματ Ντέιμον κι από τον Μπόνο, στη Σακίρα και στον Μπέκαμ, στις Νικόλ Κίντμαν, Μαντόνα, Σάρον Στόουν, έως τους Τζον Κέρι, Τόνι Μπλερ, τον πρίγκιπα Ουίλιαμ, το wristband από καουτσούκ το βλέπεις πλέον γύρω από τον κάθε καρπό, διάσημου ή άσημου, vip ή έφηβου.

Οπως όμως συμβαίνει καμιά φορά και στα παραμύθια, σ' αυτή την περίπτωση το τέλος δεν ήταν ακριβώς όπως το είχε ονειρευτεί ο ίδιος ο Αρμστρονγκ. Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα «Daily Telegraph», πίσω από τα χρωματιστά αξεσουάρ που έχουν εισβάλει στη ζωή μας, κρύβεται μια όλοκληρη, μαύρη βιομηχανία. Η κινέζικη «Tat Shing Rubber Manufacturing Company», με έδρα στην περιοχή του Σενζέν, ένα εργοστάσιο κατά το οποίο εκκρεμούν κατηγορίες για παραβίαση των κινεζικών νόμων περί υγιεινής κι ασφάλειας, με εξαντλητικά ωράρια, πλήρη εκμετάλλευση των παιδιών, με μηδαμινούς μισθούς κι όλα αυτά, 7 μέρες την εβδομάδα, φυσικά, χωρίς διακοπές.

Από την άλλη, όμως, το να σταματήσει κανείς το «κύμα του χρωματιστού βραχιολιού» είναι σαν να στερήσει το χαμόγελο και την όποια ελπίδα σε ανθρώπους που κοιτούν τον καρπό τους: κι ονειρεύονται...

http://www.enet.gr/online/online_hprint ... d=88636872