Αν και υποστηρίζω Kimi προβλέπω ότι θα το πάρει ο Montoya.

Montoya, αν δε βάλει μπρος την γκαντεμογεννήτρια ο MS και αρχίσουν οι εγκαταλείψεις.

P.S. Για τί αγωνιστικά καρτ μιλάμε; Πόσων ίππων και κυβικών; Τί σασί; Σε ποια πίστα, ποια ημερομηνία και για πόση ώρα; Έχω προσωπική εμπειρία από ένα 100άρι 36 ίππων (σασί δε γνωρίζω) και μπορώ να πω ότι με στιγμάτισε η εμπειρία. 3 γύρους κατάφερα να βγάλω πριν βγεί η αλυσίδα και όταν σταμάτησα δε μπορούσα να μιλήσω για κανα 20άλεπτο και οι φίλοι μου είπαν ότι είχα ένα ηλίθιο χαμόγελο κολλημένο στο πρόσωπό μου και ήμουν άσπρος σαν πανί. Εγώ, εγώ το καρτάκι

Ο χρήστης MOnoimoi έγραψε:
Montoya, αν δε βάλει μπρος την γκαντεμογεννήτρια ο MS και αρχίσουν οι εγκαταλείψεις.

P.S. Για τί αγωνιστικά καρτ μιλάμε; Πόσων ίππων και κυβικών; Τί σασί; Σε ποια πίστα, ποια ημερομηνία και για πόση ώρα; Έχω προσωπική εμπειρία από ένα 100άρι 36 ίππων (σασί δε γνωρίζω) και μπορώ να πω ότι με στιγμάτισε η εμπειρία. 3 γύρους κατάφερα να βγάλω πριν βγεί η αλυσίδα και όταν σταμάτησα δε μπορούσα να μιλήσω για κανα 20άλεπτο και οι φίλοι μου είπαν ότι είχα ένα ηλίθιο χαμόγελο κολλημένο στο πρόσωπό μου και ήμουν άσπρος σαν πανί. Εγώ, εγώ το καρτάκι

Εγω μεχρι 125αρι εχω οδηγησει και μπορω να πω πως μετα βιας κρατιωταν μεσα στη πιστα η οποια ηταν αρκετα στενη.Βεβαια καταφερα να βγαλω περιπου 10 γυρους. ,για τους ιππους δε ξερω ποσοι ηταν.

Για τους φίλους που δε γνωρίζουν πολλά για το θέμα, αρκεί να πω πως τα 'νοικιάρικα' καρτ βγάζουν περίπου 5-9 μάξιμουμ ίππους. Αρκετές δε φορές είναι τετράχρονα (εξ ου και ο ήχος που μοιάζει με μηχανή του γκαζόν) αλλά τα καθαρόαιμα άκοφτα δίχρονα είναι πραγματικά πολεμικές μηχανές. Εκεί έμαθα πραγματικά τι σημαίνει να 'παλέβω' με το μηχάνημα. ΤΡΕΕΕΕΛΛΛΛΑΑΑΑΑ...

Παιδιά όσον αφορά στις εμπειρίες με καρτ, εγώ είχα αγοράσει ένα πριν από 3 χρόνια και το κράτησα για 1,5 χρόνο (μετά το πούλησα). Το καρτ ήταν αγωνιστικό δίχρονο, υδρόψυκτο, 125cc, κόφτη στις 14.500 στροφές, 38 ίππους. Ήταν ΙtalSystem (ItalCorse). Tο πήγαινα στον Άγιο Κοσμά και με το γρανάζι που του είχα έπιανε τα 100 km/h σε 5,5 sec και στο τέλος της ευθείας έπιανε με το ίδιο γρανάζι 120 km/h περίπου (σύμφωνα με τον μηχανικό). Ο χρόνος που είχα καταφέρει σε αυτή την πίστα ήταν 47'' και κατι. Η εμπειρία ήταν φοβερή και δεν νομίζω πως θα οδηγήσω ποτέ ξανά στην ζωή μου κάτι παρόμοιο, εκτός αν κερδίσω το τζόκερ...
Καλά όλα αυτά... αλλά τα λεφτά που χρειάζονται για να το συντηρήσεις είναι πάρα (μα πάρα) πολλά. Ακούστε κάποια από τα έξοδα:

1. 5.000 δρχ για να μπεις απλά στην πίστα (όση ώρα θέλεις όμως),
2. 40.000 δρχ για ένα νέο σετ ελαστικών (σκληρής γόμας),
3. 6.000 δρχ το λάδι για το μείγμα καυσίμου,
4. 10.000 δρχ το λυπαντικό για την αλυσίδα,
5. 30 λίτρα βενζίνης -ανάλογα- καίει πολύ το άτιμο,
6. Η μίζα κοστίζει 60.000 δρχ περίπου, όμως συνήθως είχε η πίστα δικιά της...
7. και από κει και πέρα... το χάος. Αέρα αν ήθελες να φουσκώσεις τα λάστιχα θα τον πλήρωνες χρυσό που λέει ο λόγος...
   Την εμπειρία αυτή δεν θα την άλλαζα με τίποτα...