Ο χρήστης HUNTER έγραψε:
Πάντως,στο στρατόπεδο που είχα υπηρετήσει,υπήρχε για κανενα εξαμηνο σχεδον η εξης κατασταση:
Ολοι οι σκοποί φυλάγαμε με όπλα γεματα (όχι στη θαλάμη,αλλα γεμιστηρα ανοιχτο στη θεση του) και με καθημερινες εντολές των αρχιφυλάκων για να πυροβολήσουμε οποιονδηποτε αντιλαμβανομασταν εντος του στρατοπέδου και δεν σταματούσε ή φαινόταν οτι είναι ανθρωπος που δεν ανηκε σε αυτο.
'Χτυπάτε,και η ευθύνη δικια μου'.
Καθημερινα αυτο μας λέγανε στην αναφορα φρουρας.

Ατυχημα δεν ειχαμε κανενα (οχι οτι αυτο σημαίνει οτι δεν θα μπορούσε να συμβει και αλλου) αλλα και δεν ειχαμε και κανεναν ανισόρροπο ενοπλο ανθρωπο.

Ακομα και σε περπτωσεις που δωθηκε συναγερμος και κινητοποιήθηκε ολόκληρη η φρουρα για να συλλάβει κάποιον που δεν σταματησε (σκαστος που γυρισε στις τεσσερις πηδωνας την μαντρα) δεν εγινε καποιο κακο.

Δηλαδη,υπάρχουν ανθρωποι στο στρατευμα που είναι ικανοι να φερουν όπλα και να προστατευσουν ενα στρατοπεδο αποτελεσματικα.Αλλα πρεπει να εντοπιστουν και να αναλάβουν αυτο το ρολο

+1
Και σε μένα είχα συμβεί παρόμοιο περιστατικό σε στρατόπεδο και η φρουρά ανταποκρίθηκε σωστά.
Πάντως η αλήθεια είναι ότι ο χρήσιμος χρόνος στον στρατό δεν υπερέβαινε τον 1 μήνα και μιλάω για τον χρόνο που πραγματικά μάθαινες κάτι π.χ. πειθαρχία, όπλα, βολές, πορείες, αντοχή κ.λ.π.
Όλος ο υπόλοιπος χρόνος ήταν αγγαρείες, υπηρεσίες, καλλιόπες κ.λ.π.
Επειδή δεν θέλω να πιστεύω ότι το κράτος είναι τόσο χαζό ώστε να μην το γνωρίζει αυτό τόσα χρόνια, πιστεύω ότι γίνεται συνειδητά και με απώτερο σκοπό.
Σκεφτήτε ότι ο στρατός είναι η προετοιμασία για κάποιον ενδεχόμενο πόλεμο.
Σε μια τέτοια κατάσταση οι φαντάροι πρέπει να μάθουν να ενεργούν σαν ρομπότ (ή μπάζα) κάτω από διαταγές, σωστές ή λάθος, φαντάζετε σε συνθήκες μάχης ο λοχίας να λέει: 'εσύ, εσύ και εσύ να πάτε από τα πλάγια του εχθρού'
και οι φαντάροι να λένε:
'Γιατί να πάω εγώ; Προτείνω να συστήσουμε μια επιτροπή να αποφασίσει ποιος θα πάει ...'
Για τον λόγο αυτό υπάρχουν και αυτές οι συνθήκες του 'σπασίματος του τσαμπουκά' και της 'μπαζοποίησης' ειδικά των φαντάρων - χαμηλόβαθμων.
'Πάντες αυτοπροεραίτως αποθάνομεν' λέγαμε στην 16η (Έβρος) που ήταν στην πρώτη γραμμή μάχης και θα γινόταν το λίπασμα σε ενδεχόμενη εισβολή, καθυστερώντας τον εχθρό, για να προετοιμαστεί η επόμενη άμυνα. Αυτό το σύνθημα έπρεπε να περάσει στους φαντάρους, να το πιστέψουν (ότι είναι μπάζα) και ότι έτσι πρέπει να πράξουν
Υπήρχαν κάποιοι βέβαια που θα το κάνανε συνειδητά αναγνωρίζοντας ότι είναι για το καλό της πατρίδας, αλλά πόσοι είναι αυτοί;;;;;
Για΄αυτό και οι συνθήκες ήταν ανάλογες.
Δεν ξέρω πόσο άλλαξαν τα πράγματα από τότε, που ήμουνα φαντάρος, αλλά δεν πιστεύω και πολύ μιας και αυτή η νοοτροπία (της μπαζοποίησης) πρέπει να υπάρχει μιας και έχει και ένα άλλο 'καλό' (για το κράτος) επακόλουθο:
'Στο κράτος συμφέρει να έχει ''πειθαρχημένους'' πολίτες'
Γιατί αυτοί είναι που, σαν πολίτες μετά, θα σκύψουν το κεφάλι και θα βγάλουν το οκτάωρο- δεκάωρο-δωδεκάωρο χωρίς να αναρωτιούνται αν:
Αμείβονται σωστά σε σχέση με το ΑΕΠ, με τις σπουδές τους, με την προσπάθειά τους;
Μήπως κάποιοι τα τρώνε εις βάρος τους;
Μήπως κάποιοι μας δουλεύουν;
κ.λ.π.
κ.λ.π.
Έχοντας αντιμετωπίσει την απόλυτη μπαζοποίηση στον στρατό είναι έτοιμοι πλέον να ενταχθούν ως 'πειθήνιοι πολίτες' ενεργά στην κοινωνία.

Καλοί φαντάροι λοιπόν όσοι πάνε τώρα, μην προσπαθείτε να βρήτε λογική σε όσα αντιμετωπίσετε, το βασικό είναι να διαφυλάξετε πρώτα την υγεία σας και μετά τον χαρακτήρα σας.

Άντε βρε μια θεατρική παράσταση είναι όλα .... Θα περάσει ή όπως λένε και οι γυναίκες σε έναν ενδεχόμενο βιασμό: 'Εαν δεν μπορείς να το αποφύγεις ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΟ

Η πειθαρχία δηλαδή είναι κάτι το αρνητικό;
Το να σου λέει το κράτος ότι πρέπει να τηρείς ορισμένους κανόνες κι εσύ να νομίζεις ότι στο λέει η καλή σου η μαμά (που τη γράφεις), είναι σωστό για την κοινωνική συμβίωση;

Στον πόλεμο το πρωταρχικό πράγμα είναι η πειθαρχία. Αν οι κατώτεροι δεν ακολουθούν τις διαταγές των ανωτέρων, δεν υπάρχει περίπτωση να κερδηθεί μάχη. Ή μήπως στη διάρκεια του πολέμου οι καλλιόπες καθαρίζονται από Φιλιππινέζες;
Οι καλύτεροι στρατοί όλων των εποχών, δηλ. αυτοί των Σπαρτιατών, των Ρωμαίων, των Πρώσσων κλπ, φημίζονταν για την σκληρότητα, τις τιμωρίες στους απείθαρχους και την τυφλή υποταγή στους ανώτερους. Αν κάποιος αποφάσιζε ότι η στρατηγική δεν ήταν η πρέπουσα κι έκανε τα δικά του, θα ήταν σίγουρος ο θάνατος των συναδέλφων του και η ήττα.
Αν κάποιοι αποφάσιζαν στη μάχη ότι δεν είναι 'μπάζα' αλλά 'μάγκες' και 'έξυπνοι', ή θα πέθαιναν αμέσως ή θα σώζονταν στέλνοντας στο θάνατο δεκάδες άλλους αφού θα εγκατέλειπαν τη θέση τους.

Εκτός αν θεωρήσουμε ότι στους Περσικούς Πολέμους ή στους πολέμους των Μακεδόνων, Ρωμαίων, Βρετανών, ΗΠΑμερικανών για τη δημιουργία της αυτοκρατορίας τους δεν υπήρχαν άνθρωποι που κέρδιζαν χρήματα ή αναρρίχηση στα αξιώματα στα μετόπισθεν. Και ότι αυτό δεν το γνώριζαν πολλοί στρατιώτες που σφάζονταν στα πεδία της μάχης.

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Η πειθαρχία δηλαδή είναι κάτι το αρνητικό;
Το να σου λέει το κράτος ότι πρέπει να τηρείς ορισμένους κανόνες κι εσύ να νομίζεις ότι στο λέει η καλή σου η μαμά (που τη γράφεις), είναι σωστό για την κοινωνική συμβίωση;

Στον πόλεμο το πρωταρχικό πράγμα είναι η πειθαρχία. Αν οι κατώτεροι δεν ακολουθούν τις διαταγές των ανωτέρων, δεν υπάρχει περίπτωση να κερδηθεί μάχη. Ή μήπως στη διάρκεια του πολέμου οι καλλιόπες καθαρίζονται από Φιλιππινέζες;
Οι καλύτεροι στρατοί όλων των εποχών, δηλ. αυτοί των Σπαρτιατών, των Ρωμαίων, των Πρώσσων κλπ, φημίζονταν για την σκληρότητα, τις τιμωρίες στους απείθαρχους και την τυφλή υποταγή στους ανώτερους. Αν κάποιος αποφάσιζε ότι η στρατηγική δεν ήταν η πρέπουσα κι έκανε τα δικά του, θα ήταν σίγουρος ο θάνατος των συναδέλφων του και η ήττα.
Αν κάποιοι αποφάσιζαν στη μάχη ότι δεν είναι 'μπάζα' αλλά 'μάγκες' και 'έξυπνοι', ή θα πέθαιναν αμέσως ή θα σώζονταν στέλνοντας στο θάνατο δεκάδες άλλους αφού θα εγκατέλειπαν τη θέση τους.

Εκτός αν θεωρήσουμε ότι στους Περσικούς Πολέμους ή στους πολέμους των Μακεδόνων, Ρωμαίων, Βρετανών, ΗΠΑμερικανών για τη δημιουργία της αυτοκρατορίας τους δεν υπήρχαν άνθρωποι που κέρδιζαν χρήματα ή αναρρίχηση στα αξιώματα στα μετόπισθεν. Και ότι αυτό δεν το γνώριζαν πολλοί στρατιώτες που σφάζονταν στα πεδία της μάχης.

Με παρεξήγησες.
Ισα ίσα αυτό είπα και εγώ, οτι δηλ. η πειθαρχία χρειάζεται στον πόλεμο, για τον λόγο αυτό ανέφερα και το παράδειγμα με την επιτροπή.
Όπως και η τυφλή υποταγή χρειάζεται στον πόλεμο και αυτά μαθαίνονται στον στρατό.
Για έναν σκεπτόμενο και συνηδειτοποιημένο Έλληνα είναι αυτονόητα αλλά επειδή δεν είναι όλοι έτσι και επειδή ένας αξιωματικός δεν μπορεί να ξεχωρίσει ποιος είναι και ποιος όχι για τον λόγο αυτό υπάρχει η 'μπαζοποίηση'.
Ισως είναι σκληρή λέξη αλλά δεν ξέρω πως αλλιώς να περιγράψω μια κατάσταση όπου αντί να περάσεις σε κάποιον αξίες όπως 'Πατρίδα','έθνος','ιστορία' και μόνος του συνηδειτά να πειθαρχεί τον κατεβάζεις στο επίπεδο του 'μπάζου' και απαιτείς από αυτόν τυφλή και μη σκεπτόμενη υποταγή.
Για να εξηγούμαστε:
ΔΕΝ ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ την θεωρώ αναγκαίο κακό ενα πρόκειται να έχουμε έναν αξιόμαχο στρατό.

Στους Στρατούς που ανέφερες δεν νομίζω να συνέβαινε παντού το ίδιο.
Οι Σπαρτιάτες είχανε σκληρή εκπαίδευση αλλά είχανε και την ανάλογη παιδεία, ξέρανε ότι όλο αυτό γινότανε για να είναι ικανοί να υπερασπιστούνε την πατρίδα τους, είχανε 'ιδανικά' και ήταν περήφανοι, δεν νομίζω ότι οι 300 όταν πήγαιναν στις Θερμοπύλες αντιμετωπίζονταν από τον Λεωνίδα ως μπάζα!!!
Για τους Ρωμαίους και τους Σταυροφόρους δεν θα έλεγα το ίδιο ... εκεί υπήρχε το καρότο δηλ. λίγη γη και το πλιάτσικο
Κάτι παρόμοιο που συμβαίνει και με τον Αμερικάνικο Στρατό, όπου μπορεί να περάσει η 'Αμερικάνικη ιδέα' ή 'Διαφύλαξη του Αμερικάνικου τρόπου ζωής' έχει καλώς διαφορετικά υπάρχουν τα money. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί αμερικάνοι φαντάροι στρατολογούνται από φτωχογειτονιές...

Όσο για αυτά που κέρδιζαν αξιώματα κ.λ.π. νομίζω ότι παρεξήγησες τα λεγόμενά μου.
Εκεί δεν αναφέρομαι σε συνθήκες στρατού αλλά σε συνθήκες κοινωνίας, συνθήκες ειρήνης αν θέλεις.
Ο Στρατός σε προετοιμάζει να σκύβεις το κεφάλι και δεν μιλάμε για τους κανόνες της κοινωνίας αλλά για τους κανόνες των ισχυρών (οικονομικά).

Υπάρχει διαφορά από το να υπακούω στον κανόνα που λέει:
'Σέβομαι τους νόμους, τον συμπολίτη μου, την πόλη μου, τον συνάδελφό μου'
και από το να υπακούω στον 'κανόνα' που λέει:
'το ξέρω ότι ο βασικός μισθός είναι ΧΧΧ αλλά εγώ θα σε πάρω με ΧΧΧ-ΥΥΥ διότι η αγορά έχει πρόβλημα'
ή 'Μπορεί η σύμβασή σου να λέει 8 ώρες αλλά κάτσε 12 και αν σαρέσει ...'
ή 'Το ξέρουμε ότι το καρτέλ με τα γάλατα σας ξεζούμισε αλλά τι να τους κάνουμε κουμπάροι μας είναι, άντε θάψτε το πια'
ή 'Τι φαγώθηκαν λεφτά από τα ταμεία και ασχολείστε τόσες μέρες με αυτό για να αυξήσουμε λίγο τις ώρες εργασίας πολύ ελεύθερο χρόνο δεν έχετε.... '
κ.λ.π.
κ.λ.π.
κ.λ.π.
Για να μην αρχίσουμε την πολιτική συζήτηση και βγούμε εκτός θέματος.
Θυμάσαι που μας λέγανε οι παλιότεροι ότι ο στρατός είναι ο καθρέπτης της κοινωνίας;
Ε! Αυτό εννοούσανε...
Για κάτι τέτοιους κανόνες μονο φοιτητές είδα να αντιδρούν δηλ. προ στρατού πολίτες

Σωστά. Ο στρατός δεν είναι απλώς καθρέπτης της κοινωνίας, είναι η ίδια η κοινωνία σε μικρογραφία. Ό,τι κάνει κάποιος ως φαντάρος, θα το κάνει και ως πολίτης. Αν λοιπόν δεν μας αρέσει η εικόνα του στρατού σήμερα, το ίδιο δεν πρέπει να μας αρέσει η εικόνα της κοινωνίας.

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Σωστά. Ο στρατός δεν είναι απλώς καθρέπτης της κοινωνίας, είναι η ίδια η κοινωνία σε μικρογραφία. Ό,τι κάνει κάποιος ως φαντάρος, θα το κάνει και ως πολίτης. Αν λοιπόν δεν μας αρέσει η εικόνα του στρατού σήμερα, το ίδιο δεν πρέπει να μας αρέσει η εικόνα της κοινωνίας.

Γιατί εσένα σου αρέσει η εικόνα της κοινωνίας σήμερα;

Ό,τι κάνει κάποιος ως φαντάρος, θα το κάνει και ως πολίτης.

Δυστυχώς

Θα ήθελα πάντως να γίνει μια έρευνα στην μετέπειτα πορεία πολιτών σε σχέση με τις συνθήκες που βίωσαν στην στρατιωτική τους θητεία.
Θα είχε πολύ ενδιαφέρον δεν νομίζετε;

Όχι, καθόλου δεν μου αρέσει η εικόνα της κοινωνίας. Αλλά δεν μπορώ να βλέπω ανθρώπους που γκρινιάζουν για τη θητεία, επειδή τάχα είναι άχρηστο πράγμα, καταπιεστικό, αρνητικό για την ατομικότητα, ζητώντας μάλιστα τον περιορισμό ή την ξενοδοχοποίησή της και άλλα ωραία κι από την άλλη να λένε ότι ο νεοέλληνας παρακμάζει. Όταν από το κρεβάτι και τη μαμά-υπηρέτη μπαίνεις στον καθημερινό αγώνα χωρίς να μεσολαβεί ο απογαλακτισμός του στρατού (αυτός είναι ο ρόλος της θητείας σε καιρό ειρήνης), θα τα βρεις μπαστούνια και δεν θα μπορέσεις να προσαρμοστείς, είναι απλό.

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Όχι, καθόλου δεν μου αρέσει η εικόνα της κοινωνίας. Αλλά δεν μπορώ να βλέπω ανθρώπους που γκρινιάζουν για τη θητεία, επειδή τάχα είναι άχρηστο πράγμα, καταπιεστικό, αρνητικό για την ατομικότητα, ζητώντας μάλιστα τον περιορισμό ή την ξενοδοχοποίησή της και άλλα ωραία κι από την άλλη να λένε ότι ο νεοέλληνας παρακμάζει. Όταν από το κρεβάτι και τη μαμά-υπηρέτη μπαίνεις στον καθημερινό αγώνα χωρίς να μεσολαβεί ο απογαλακτισμός του στρατού (αυτός είναι ο ρόλος της θητείας σε καιρό ειρήνης), θα τα βρεις μπαστούνια και δεν θα μπορέσεις να προσαρμοστείς, είναι απλό.

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο.

Εχουμε καταντήσει να δυσανασχετούμε αν πρέπει να κουνήσουμε το δαχτυλάκι μας με προφάσεις διάφορες!

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Όχι, καθόλου δεν μου αρέσει η εικόνα της κοινωνίας. Αλλά δεν μπορώ να βλέπω ανθρώπους που γκρινιάζουν για τη θητεία, επειδή τάχα είναι άχρηστο πράγμα, καταπιεστικό, αρνητικό για την ατομικότητα, ζητώντας μάλιστα τον περιορισμό ή την ξενοδοχοποίησή της και άλλα ωραία κι από την άλλη να λένε ότι ο νεοέλληνας παρακμάζει. Όταν από το κρεβάτι και τη μαμά-υπηρέτη μπαίνεις στον καθημερινό αγώνα χωρίς να μεσολαβεί ο απογαλακτισμός του στρατού (αυτός είναι ο ρόλος της θητείας σε καιρό ειρήνης), θα τα βρεις μπαστούνια και δεν θα μπορέσεις να προσαρμοστείς, είναι απλό.

Το να ξενοδοχοποιήσεις τον στρατό δεν έχει νόημα διότι τότε δεν θα είναι στρατός αλλά κατασκήνωση και θα χάσει το νόημά του και την χρησιμότητά του.
Το να τον κάνεις πιο αποτελεσματικό, έχει νόημα, δηλ. να αυξηθούν οι ώρες εκμάθησης των όπλων, οι ασκήσεις, οι βολές, να εισαχθούν ασκήσεις εικονικού πολέμου κ.λ.π.
Αυτά μπορούν να γίνουν και σε λιγότερο διάστημα από αυτό της θητείας.
Τότε ο στρατός θα είναι μια χρήσιμη περίοδος.
Ο φαντάρος θα πρέπει να είναι περήφανος για αυτό που είναι, για αυτό που κάνει και έτσι θα πρέπει να τον βλέπουν και να τον αντιμετωπίζουν και οι υπόλοιποι πολίτες και στρατιωτικοί, ως πολεμιστή υπερασπιστή της πατρίδας του και όχι ως μπάζο.
Αυτή την αντιμετώπιση, δυστυχώς, μόνο σε κάτι σώματα τύπου ΟΥΚ, καταδρομείς κ.λ.π. την βλέπεις.
Εμένα δεν μου κάθησαν άσχημα ούτε οι ασκήσεις ούτε οι πορείες, ούτε οι βολές, ούτε η εκμάθηση των όπλων.
Μου κάθησε άσχημα ο χαμένος χρόνος και η μπαζοποίηση.
Ναι, χρειάζονται και τα νούμερα και οι καλλιόπες, δεν θα έχουμε καθαρίστριες στον πόλεμο, αλλά όχι να περιλαμβάνουν το 98% της θητείας σου

Το θεμα κοινωνία, ως πολίτης πλέον, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο, δεν σου μαθαίνει ο στρατός να είσαι καλός πολίτης, το αποτέλεσμα είναι να είσαι πειθαρχημένος πολίτης όπως ήσουνα και πειθαρχημένος φαντάρος.
Αλλά το να είσαι και λουφατζής, όπως σου έμαθε ο στρατός, να είσαι 'μπάζο' που σκύβει το κεφάλι και υπακούει σε ότι του πουν ή να θεωρείς τους άλλους μπάζα (όπως τους φαντάρους σου) και τον ευατό σου έξυπνο που πρέπει να πατήσεις πάνω τους για το δικό σου συμφέρον.
Η να κυνηγάς το μέσον, τον θείο στρατηγό, που σε βοήθησε να την βγάλεις λούφα και τώρα θα σε 'βολέψει' σε μια θέση στο δημόσιο.
Ή το πως θα κλέψεις την εφορία και το κράτος, όπως έκλεβες στα νούμερα κ.λ.π. κ.λ.π. κ.λ.π.
Αυτό δεν είναι η σημερινή Ελλάδα;
Η Ελλάδα των έξυπνων και των χαζών!
Των εργατών και των λουφαδόρων!
Των πολιτικών και των ψηφοφόρων!

Εαν ο στρατός είναι η εικόνα της κοινωνίας τότε, ίσως, πρέπει να βελτιώσουμε τον στρατό πρώτα για να βελτιωθεί μετά και η κοινωνία.
Δεν μπορεί να αγωνιζόμαστε τώρα, ως γονείς, να μάθουμε στα παιδιά μας να είναι σωστοί, δίκαιοι, περήφανοι και να πάνε στρατό και να μαθαίνουν την λούφα, το χώσιμο, το ότι είναι μπάζα κ.λ.π. κ.λ.π.

Την δικαιολογία ότι έτσι είναι τι να κάνουμε δεν την δέχομαι διότι αν την δεχόμαστε τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας

Για την κατάντια ενός λαού δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί αλλά και οι πολίτες που τους ψηφίζουν.

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Ό,τι κάνει κάποιος ως φαντάρος, θα το κάνει και ως πολίτης.

Διαφωνώ κάθετα! Το έχω ακούσει χιλιάδες φορές αυτό και δεν μπορώ να καταλάβω πως βγαίνει... Τις ίδιες καταστάσεις αντιμετωπίζεις σαν στρατιώτης και σαν πολίτης;;; Δε νομίζω...

Προσωπικά η συμπεριφορά μου στο στρατό ήταν η μέρα με τη νύχτα σε σχέση με τη συμπεριφορά μου έξω! Όσο κι αν είχα κάποια όρεξη να μάθω κάτι χρήσιμο για ένα διάστημα, από ένα σημείο (που έφτασε πολύ σύντομα) συνειδητά συμπεριφερόμουν άσχημα (προσωπικά συμπεριφέρομαι όπως μου συμπεριφέρονται)! Παραδείγματα; 1-2 που μου έρχονται έτσι πρόχειρα...

• Γιατί να χρησιμοποιώ τις ημικατεστραμένες τουαλέτες, που οι μισές δεν λειτουργούν και δεν υπάρχει σχεδόν ποτέ ζεστό νερό, ενώ 20-30 μέτρα παραδίπλα υπάρχουν οι δεκαπλάσιες τουαλέτες και ντουζιέρες (δεν υπερβάλλω) ολοκαίνουριες και με ζεστό νερό ΠΑΝΤΑ;;;;;

• Γιατί να την ακούω εγώ με κάθε ευκαιρία επειδή δεν ήξερα στη δεύτερη μετάθεση να χειρίζομαι τον ασύρματο (όπως θα έπρεπε από την εκπαίδευση στην πρώτη μετάθεση), αλλά ΠΟΤΕ και ΚΑΝΕΙΣ δεν μας είπε κάτι σχετικό με τον ασύρματο;;;; Από που να το μάθω;;;; Από το βιβλίο (που δεν είχαμε) ή από την εκπαίδευση (που δεν κάναμε...);;; (βιβλιαράκια σχετικά με την ειδικότητά μας μας μοιράστηκαν λίγες μέρες πριν την επιθεώρηση από τον ΓΕΠΣ και με πολύ λίγα πράγματα - ίσα ίσα για να ξεγελάσουμε τον ΓΕΠΣ και μετά μας τα πήραν... )

• Πως ακριβώς βοηθάω στην άμυνα της χώρας αν στην ώρα που θα έπρεπε να εκπαιδεύομαι τσαπίζω (για την επιθεώρηση που ανέφερα πιο πάνω...);;; Να υποθέσω ότι τον εχθρό δεν θα τον αποκρούσουμε με πυραύλους, αλλά με τσάπες...

Αυτές (και άλλες πολλές παρόμοιες) ήταν οι εμπειρίες μου στο στρατό και δεν έκαναν τίποτα παρά να ενισχύσουν την αρχική άποψή μου περί χαμένου χρόνου...

Άλλοι έχουν καλύτερα παραδείγματα φυσικά...

Όσο για τους μόνιμους... Μόνο 5-6 (από πάνω από 100 και που γνώρισα στα 3 στρατόπεδα που πήγα, από ΕΠΟΠ μέχρι αν/χη) άξιζαν τον κόπο και πραγματικά θα τους εμπιστευόμουν σε περίπτωση πολέμου (και μόνο ο ένας ήταν από ευελπίδων...) Το ξέρω, σε άλλα όπλα (ναυτικό, αεροπορία) τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα (έχω ακούσει πράγματα για την ανθρώπινη αντιμετώπιση που είχαν φαντάρει εκεί που μ' έκαναν να σκάω από τη ζήλια μου), αλλά αυτή είναι η προσωπική μου εμπειρία...

Μα το λες βρε Μάρκο! Συμπεριφέρεσαι όπως σου συμπεριφέρονται. Το ίδιο έκανες και στον Στρατό!

Εγώ πάλι φίλοι μου δεν πιστεύω ότι ο στρατός φτιάχνει χαρακτήρα. Κάθε άλλο μάλιστα. Αυτό που πραγματικά κάνει είναι να αναδείξει τα θετικά και αρνητικά του χαρακτήρα που έχεις φτιάξει μέχρι να πας φαντάρος. Αυτό που για μένα επίσης κάνει είναι να διαμορφώνει συμπεριφορές. Δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε μια περίπτωση που να διαμόρφωσα ή να μετέβαλα χαρακτήρα φαντάρου. Μπορώ όμως να αναφέρω πολλές που βοήθησα με τα λόγια και τις πράξεις μου ως παράδειγμα να αλλάξω (βελτιώσω) συμπεριφορές και νοοτροπίες. Αυτό που ε4λπίζω τελικά είναι οι παλιοί φαντάροι φεύγοντας να μην νοιώθουν ότι η θητεία τους ήταν τελικά μια χαμένη υπόθεση. Πολλά μπορούν να πάρουν από το στρατό (η απογαλάκτιση είναι ένα από αυτά) φτάνει να προσπαθούν να βρουν τα καλά στοιχεία μέσα στο στράτευμα και να μην επηρεάζονται από τα νοσηρά (πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν, μην λέμε ψέματα). Μια θερμή χειραψία και ένα ειλικρινές χαμόγελο την ώρα της αποχώρησης από το στρατόπεδο είναι η καλύτερη ανταμοιβή.

Ο χρήστης markvag έγραψε:

• Γιατί να την ακούω εγώ με κάθε ευκαιρία επειδή δεν ήξερα στη δεύτερη μετάθεση να χειρίζομαι τον ασύρματο (όπως θα έπρεπε από την εκπαίδευση στην πρώτη μετάθεση), αλλά ΠΟΤΕ και ΚΑΝΕΙΣ δεν μας είπε κάτι σχετικό με τον ασύρματο;;;; Από που να το μάθω;;;; Από το βιβλίο (που δεν είχαμε) ή από την εκπαίδευση (που δεν κάναμε...);;; (βιβλιαράκια σχετικά με την ειδικότητά μας μας μοιράστηκαν λίγες μέρες πριν την επιθεώρηση από τον ΓΕΠΣ και με πολύ λίγα πράγματα - ίσα ίσα για να ξεγελάσουμε τον ΓΕΠΣ και μετά μας τα πήραν... )

Στην εκπαίδευση ειδικότητας στον Πύργο, καθηγητές μας ήταν πολιτικοί υπάλληλοι του Υπουργείου. Όποτε κάναμε 'μάθημα', η συμφωνία ήταν εμείς να μην κάνουμε βαβούρα, κι αυτοί μας άφηναν να κάνουμε ό,τι γουστάρουμε (βλ. ανάγνωση περιοδικών, μηνύματα με κινητά κ.λπ.) Σε μία από τις αίθουσες, υπήρχε ένα τερματικό, και απ' έξω ήταν σταθμευμένη μια νταλίκα. Μια μέρα, από τη βαρεμάρα μας, ρωτάμε:

• Τι είναι αυτή η νταλίκα, ρε δάσκαλε, που έχετε παρκαρισμένη απ' έξω;
• Ο ασύρματος στον οποίον ειδικεύεστε.
• Και πότε θα μπούμε μέσα, να τον μάθουμε;
• Ποτέ, ξέρετε πόσο κάνει αυτό το πράγμα, για να αφήσουν φαντάρους να το χειριστούν;
• Και αυτό που έχεις πάνω στο γραφείο τι είναι, ρε δάσκαλε;
• Το τερματικό με το οποίο χειριζόμαστε τον ασύρματο.
• Κι εσύ τι κάνεις τώρα, αφού ο ασύρματος είναι κλειστός;
• Α, τίποτα, έχω κι ένα προποτζίδικο στην πόλη, και φτιάχνω τα συστήματα για το μαγαζί.

Ο χρήστης markvag έγραψε:

Ό,τι κάνει κάποιος ως φαντάρος, θα το κάνει και ως πολίτης.

Διαφωνώ κάθετα! Το έχω ακούσει χιλιάδες φορές αυτό και δεν μπορώ να καταλάβω πως βγαίνει... Τις ίδιες καταστάσεις αντιμετωπίζεις σαν στρατιώτης και σαν πολίτης;;; Δε νομίζω...

Να νομίζεις.
Οι καταστάσεις στον ιδιωτικό βίο είναι ακόμα χειρότερες.
Αν ο βλάκας μονιμάς σε τρέχει με αποτέλεσμα να κουράζεσαι κάνοντας παραπάνω υπηρεσίες ή αγγαρείες, ο βλάκας προϊστάμενος θα σε σκίζει υποχρεώνοντάς σε να βάζεις κάτω το κεφάλι για να μη βρεθείς χωρίς ψωμί.
Αν στο στρατό στα 20-30 φοβάσαι για τον εαυτό σου, στη ζωή από τα 25-.... θα φοβάσαι για εσένα και την οικογένειά σου που εξαρτάται από εσένα.
Αν ο καημός σου στο στρατό είναι οι 'ημικατεστραμένες τουαλέτες', στη ζωή ο καημός θα είναι μήπως δεν έχεις ούτε αυτές σε περίπτωση που τα πάντα πάνε στραβά.
Αν ο στρατός διαρκεί 12-15 μήνες, η ζωή διαρκεί...ισόβια και δεν τελειώνουν τα βάσανά της κάποια δεδομένη στιγμή.
Ένα σφάλμα στο στρατό μπορεί να σημαίνει ως και 20 μέρες 'μέσα', ένα σφάλμα στη ζωή μπορεί να σημαίνει 20 μήνες ή και παραπάνω στην απέξω.

Ο στρατός δεν υπάρχει για να μάθει τους εκατοντάδες χιλιάδες φαντάρους πως να παίζουν με μηχανήματα και όπλα δισεκατομμυρίων, αλλά πως να καλύπτουν χώρο με τα κορμιά τους και ένα όπλο. Εκτός αν πιστεύει ο καθένας ότι ο στρατός πρέπει να βγάλει μέσα από τον λογιστή, τον οικοδόμο, τον τυρέμπορο, το γιατρό, τον δάσκαλο... 1 Ράμπο και 3 Jack Bauer.

O στρατός δεν διαπλάθει ακριβώς τον χαρακτήρα, διαπλάθει όμως την εικόνα που έχει ένας νέος για τον κόσμο. Ο νέος που ξυπνάει τα χαράματα της Δευτέρας έχοντας μέχρι το πρωί (11 πμ) της προηγουμένης ξυπνήσει με πολλά παρακάλια για να πιει το γάλα του, βλέπει έναν παλαβό να χτυπιέται και να απειλεί. Μετά από μερικές βδομάδες μαθαίνει το ότι η λέξη 'βαριέμαι' δεν υπάρχει όταν υφίσταται μια υποχρέωση, το ότι η λέξη 'κουράστηκα' έχει αντικατασταθεί από τις λέξεις 'τώρα τι θα μου πουν να κάνω;' κλπ.
Μαθαίνει ότι μπορεί να ξενυχτίσει 2 μέρες συνέχεια χωρίς να πεθάνει, ακόμα κι αν κάνει πράγματα βαρετά και δυσάρεστα. Δηλαδή μαθαίνει ποια είναι τα όρια της αντοχής του, φυσικής και πνευματικής. Αυτό δεν θα το μάθει καμιά οικογένεια και καμιά παλιοπαρέα.

το επιχείρημα περί προετοιμασίας για τον ιδιωτικό βίο είναι φαιδρότατο και αυτό γιατί έξω από το στρατό ΈΧΕΙΣ επιλογές και μπορείς να πεις ενα 'αντε και μαμήσου' και να αλλάξεις τα πάντα (δουλεία, χώρα, οικογένεια κλπ κλπ)

ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό είναι το πρόβλημα. Ότι ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι μπορείς να πεις 'άντε και μαμήσου'. Όταν όμως σφίξουν τα πράγματα, οι επιλογές είναι ή πολύ λίγες ή απλώς ανύπαρκτες. Σιγά κιόλας το πρόβλημα της θητείας. Κατά τη γνώμη μου, εφόσον ένας ενήλικος δεν μπορεί να αντέξει 12 μήνες τέτοιου στρατιωτικού, είναι απλώς ανίκανος να βγει στη ζωή αυτοδύναμα, όποια ιδέα κι αν έχει για τον εαυτό του.

Ο χρήστης manosk έγραψε:
ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό είναι το πρόβλημα. Ότι ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι μπορείς να πεις 'άντε και μαμήσου'. Όταν όμως σφίξουν τα πράγματα, οι επιλογές είναι ή πολύ λίγες ή απλώς ανύπαρκτες. Σιγά κιόλας το πρόβλημα της θητείας. Κατά τη γνώμη μου, εφόσον ένας ενήλικος δεν μπορεί να αντέξει 12 μήνες τέτοιου στρατιωτικού, είναι απλώς ανίκανος να βγει στη ζωή αυτοδύναμα, όποια ιδέα κι αν έχει για τον εαυτό του.

γνώμη σου

Ο χρήστης manosk έγραψε:

O στρατός δεν διαπλάθει ακριβώς τον χαρακτήρα, διαπλάθει όμως την εικόνα που έχει ένας νέος για τον κόσμο.

Άμα περιμέναμε το στρατό να μας διαπλάσει εικόνα για τον κόσμο, ζήτω που καήκαμε. Άσε που οι νέοι άλλων χωρών δίχως υποχρεωτική στράτευση, μια χαρά δημιουργικοί και ισορροπημένοι μού φαίνονται. Σε αντίθεση με τις φραπεδοταξιαρχίες που παράγονται από τον Ε.Σ, στην τωρινή του μορφή.

Βεβαίως, αφού από μικροί μαθαίνουν να αναλαμβάνουν ευθύνες, σε αντίθεση με τις φραπεδοταξιαρχίες των ελληνόπαιδων, που απλώς μεταφέρουν στο στρατό τη νοοτροπία που καλλιεργήθηκε από τα σπίτια τους και ταυτόχρονα βάζουν τους γονείς και τους μπαρμπάδες να τους εξασφαλίσουν μετάθεση δίπλα στην αγαπημένη τους καφετέρια.

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Βεβαίως, αφού από μικροί μαθαίνουν να αναλαμβάνουν ευθύνες, σε αντίθεση με τις φραπεδοταξιαρχίες των ελληνόπαιδων, που απλώς μεταφέρουν στο στρατό τη νοοτροπία που καλλιεργήθηκε από τα σπίτια τους και ταυτόχρονα βάζουν τους γονείς και τους μπαρμπάδες να τους εξασφαλίσουν μετάθεση δίπλα στην αγαπημένη τους καφετέρια.

Άρα πώς περιμένεις να διορθώσει ο στρατός κάτι που έχει ήδη συμβεί;

Στην παρούσα του μορφή, ο στρατός διαιωνίζει αυτή την κατάσταση, πράγμα που βολεύει πολύ περισσότερους από τους γονείς και τους κανακάρηδές τους.

Να μιλήσουμε με πραγματικά δεδομένα;

Ήμουν αγγαρεία στα μαγειρεία βράδυ και έπρεπε να πλυθούν οι λαμαρίνες, τα ποτήρια, οι δίσκοι, να συγυριστούν τα τραπέζια και να σφουγγαριστούν τα πατώματα. Μαζί μου ήταν ένας 20χρονος εξ αναβολής (Ι3 ψυχολογικό, τάχα λόγω κλειστοφοβίας ), ο οποίος όταν τέλειωσα το δικό μου μέρος της δουλειάς, είδα ότι είχε εξαφανιστεί. Ο δόκιμος υπεύθυνος των μαγειρείων μου είπε ότι αν δεν κάνει ο άλλος τα δικά του, θα πρέπει να τα κάνω εγώ. Πήγα να τον βρω και τον βρήκα στο κρεβάτι του να καπνίζει. Όταν του είπα να τσακιστεί να πάει να τελειώσει γιατί με είχε χώσει, μου απάντησε ότι θα πήγαινε...το πρωί! Εννοείται ότι μετά από 5' είχε επιστρέψει στη δουλειά. ΠΟΙΟΣ θα του μάθαινε αυτουνού να αναλαμβάνει τις ευθύνες του, διαφορετικά θα υφίστατο τις συνέπειες; Η μάνα του; Το αφεντικό του που θα τον απέλυε με συνοπτικές διαδικασίες; Η αστυνομία; Ο βουλευτής της περιφέρειάς του; Μόνο ο στρατός έχει μείνει να κάνει αυτή τη δουλειά, ακόμα και στη μορφή που τον έχουν οδηγήσει οι πολιτικοί με ηθικούς αυτουργούς τους πολίτες.

Εκτός αν έχω καταλάβει κάτι στραβά, η κοινωνία δεν αποτελείται κατά κύριο λόγο από λουφαδόρους συνθέτες τύπου Θάνου Μικρούτσικου, τραγουδιστές τύπου Σάκη Ρουβά και ηθοποιούς τύπου Χρ. Παπακαλιάτη. Αποτελείται από ανθρώπους που πρέπει ν' αναλάβουν τις ευθύνες τους ακολουθώντας ένα επάγγελμα, πάντα δε υπό τις εντολές άλλων, ιεραρχικώς προϊσταμένων ή πελατών που είναι ιδιαίτερα ή και παράλογα απαιτητικοί.
Αν κάποιος δεν αναλάβει να μάθει στους νέους ότι πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους όπως επιβάλλει η φύση της και αφού αυτό το ρόλο τον έχουν εγκαταλείψει οι νεοέλληνες γονείς ('άσε το παιδί'), οι δάσκαλοι ('διαβάστε τις σελ. 100-110, τεστ αύριο, άντε και τελειώνει η ώρα'), οι πολιτικοί ('ψήφισε με, να σε βάλω νυχτοφύλακα στον ΟΔΔΥ') κλπ, οι νέοι θα πάνε ξυπόλητοι στ' αγγούρια. Όπως και πηγαίνουν δηλαδή εδώ και χρόνια και ύστερα αρνούνται να αναλάβουν οποιαδήποτε ευθύνη με αμέτρητες δικαιολογίες.