Dec 19, 2006, 1:23 AM

Tractioner φοβάμαι πως θα διαφωνήσω μαζί σου.

Όταν πάω γρήγορα στο βουνό, για αρκετά μετά πλέω σε πελάγη οδηγικής ευτυχίας, οπότε μου φαίνεται τραγικά ανούσιο να τρέξω σε αστικές ή διαδρομές που τέλος πάντων υπάρχουν πολλοί άλλοι οδηγοί και ακόμα χειρότερα πεζοί. Μου φαίνονται όλοι τραγικά αργοί και οι «γρήγοροι» που κάνουν σφήνες και κόντρες ακόμα και στο... παρκάρισμα μου φαίνονται γελοίοι επιδειξιμανείς. Πάω λοιπόν αργά και απολαμβάνω τις απέλπιδες προσπάθειες τους να φανούν γρήγοροι σε αστικούς δρόμους, συνήθως με το ύφος του «κατέχω το εργαλείο» και με το ένα χέρι στο τιμόνι και το άλλο στην πόρτα, στο κινητό, στο μπούτι της γκόμενας (που λέει και ο ΚΚ) ή στο πηγούνι ωσάν τον σκεπτόμενο του Ροντέν... Αυτή η γλυκιά αίσθηση απόλυτου ψωνισμού που έχω προσωρινά (κακά τα ψέματα, χάλιας είμαι στο τιμόνι) δεν με αφήνει ούτε καν να διανοηθώ να τρέξω έστω και λίγο επικίνδυνα

Δυστυχώς αυτή η επίδραση περνά κάποτε οπότε το βουνό με φωνάζει και πάλι, όπως οι σειρήνες τον πολυμήχανο Οδυσσέα.

Πρέπει κάποτε να απεξαρτηθώ...