-
Τεσσερεις μηνες κρατησε αυτη η περιπετεια. Με χιλια ζορια κι ακομα περισσοτερους συμβιβασμους, αγορασαμε ενα καλο (ετσι φαινοταν) αυτοκινητο και ξεκινησαμε με ελπιδες για μια καλη συμμετοχη στο Ρ.Α.
Γρηγορα ανακαλυψαμε οτι οπου ειχαν βαλει το χερι τους οι Εγγλεζοι της Prodrive (καροτσα-κινητηρας) τα πραγματα ηταν αψογα, οπου ομως ειχε αγγιξει ο 'γειτονας 'ιδιοκτητης.... Το σηκωσαμε στο υπογειο, τα αλλαξαμε ολα (απο δω και περα προσεχετε οσοι κοιτατε Ανατολικα για συνεργασιες) και ναμαστε στην εκκινηση.
Ολυμπιακο σταδιο. Delirium Tremens! Μεχρι να συνειδητοποιησουμε που ειμαστε, τι μας συμβαινει κι οτι ο Γιωργος διαβαζει τη διαδρομη 1 αντι για τη 2 , παει ο πρωτος γυρος. Μετα το ποδι βαθεια και δεν διασυρθηκαμε.
Πρωι-πρωι στον Υμητο. Φτανουμε στην εκκινηση, φοραμε κρανη και...η ενδοσυνενοηση δεν δουλευει. Τρομοκρατια. Ξεκιναμε μουδιασμενα και μετα απο μπολικες πετρες αντικρυζουμε τις σκεπες του Παπαγου. Μαλλον κακη επιδοση και φευγουμε για Σκουρτα.
Ελεγχο του αυτοκινητου πριν την ειδικη και φυγαμε. Τρομαξαμε στο 1ο χιλιομετρο απο τ αυλακια που σε οδηγουσαν εκει οπου ηθελαν οι προηγουμενοι, φυλαχτηκαμε αρκετα γιατι ο Γιωργος ειναι πρωταρης και θελαμε να γυρισουμε πισω ζωντανοι, στο τελος κατι δεν πηγαινε καλα με τις δεξιες στροφες, βγηκαμε αξιοπρεπως μ ενα μπρος αριστερο λαστιχο να πνει τα λοισθια.
Θηβα1. Ωραια ειδικη, καλο χωμα, τεχνικη, παμε να ευχαριστηθουμε προσεχοντας μονο ξακρισματα και μπουκες γιατι δεν εχουμε ρεζερβα. Απιθανη ειδικη. Προσοχη μονο ηθελαν τ αυλακια και η πουδρα σε 4-5 κλειστες. Φτανουμε στο πεδιο βολης. Εδω-σκεφτηκα- θαχει κοσμο. Γυρνα το λιγο να ευχαριστηθουν. Αρχιζω τα χασοχρόνικα καραγκιοζιλικια, οταν ανακαλυπτω οτι με κοιτουν μονο τα πευκα. Που ειν ο κοσμος βρε παιδια?
Μπροστα μας παλι ο Κ. Πιτσος , στον οποιο θελω να δωσω μεσα απο την καρδια μου θερμα συγχαρητηρια, ειναι ο ανθρωπος του αγωνα-γνησιος ερασιτεχνης οδηγος και μηχανικος-που πολεμησε οσο κανεις αλλος, οδηγησε απιθανα ,ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΤΙ ΣΑΣ ΛΕΩ.
Service park, ελεγχος, ολα Ο.Κ. ο Εγγλεζος μηχανικος αλλο πραγμα ταχυτητας και μεθοδικοτητας, οι δικοι μας σβελτοι και ουσιατικοι, τ αυτοκινητο τζιτζι στον Υμητο 2
Γιωργο παμε γρηγορα να εξιλεωθουμε. Εχει αρχισει να κατακτα την εμπιστοσυνη μου-αλλη μια ευχαριστη εκπληξη το ποσο γρηγορα προσαρμοστηκε- και επι τελους παιρνουμε μερικα δευτερολεπτα απο τον Πιτσο. Βγαινοντας ομως αποφασιζουμε οτι ο ρυθμος αυτος θα μας παει γρηγορα σπιτι μας, εχουμε κι ενα λαστιχο κομενο αλλα οχι ξεφουσκωτο, βαζουμε τη ρεζερβα και φευγουμε για Σκουρτα ψαχνοντας εναγωνιως να βρουμε Pirelli XR (με τα οποια διαπιστωσαμε οτι ετρεχαν οσοι ηθελαν την ησυχια τους) γιατι τα Κ2 δεν αντεχαν ρυθμο και πετρα.
Τα αυλακια και τις πετρες των Σκουρτων πια δεν τα φοβομαστε. Εχουμε σηκωσει το ΣΟΥΜΠ στο θεο(σαν κατσικι ηταν)οι ροδες παραλληλες (ουτε καμπερ ουτε τιποτα για λιγοτερες καταπονησεις) ,ξερουμε οτι ετσι οδηγειται πιο δυσκολα αλλα παει πιο μακρυα. Βγαινουμε απο Σκουρτα παλι με λαστιχο. Τι να κανουμε? Βαζουμε την κομενη ρεζερβα που ομως εχει τον αερα της και παμε να κανουμε τη Θηβα με προσοχη για να φτασουμε στο ΟΑΚΑ.
Θηβα 2 και η κουραση εχει αρχισει να γινεται φανερη. 53 χρονια βλεπετε, θερμοκρασιες στην καμπινα για τηγανισμα αυγων κι οι ηλεκτρολυτες στο ναδιρ.Και μ ενα αυτοκινητο αρκετα χρονια πισω απο το συναγωνισμο,αρα περισσοτερη προσπαθεια. Καλα πηγε.
Στο ΟΑΚΑ τα παλληκαρια επιθεωρουν, αλλαζουν λαδια και βαλβολινες,και δινουν το Ο.Κ. για παρκ φερμε. Το αυτοκινητο ειναι σαν να ξεκιναει τωρα. Καμια φθορα.
Το βραδυ στο σπιτι καταστρωνουμε σχεδιο δρασης. Αφου ολα Ο.Κ. θα παμε γρηγορα τη μανδρα, μ ενα αξιοπρεπη ρυθμο την Κινεττα που την φοβαμαι γιατι δεν ξερω αν θ αντεξω να τη βγαλω λογω αποστασης και στην ψαθα , αναλογα και με την επιδοση ως εκεινη τη στιγμη, θα χυμηξουμε. Εχουμε παρει και 2 ρεζερβες, θ αλλαξουμε μολις βγουμε απο Μανδρα για να εχουμε φρεσκα στην Κινεττα , να κραταει και να μην μας κουρασει, και μετα Ψαθα θα ξαναβαλουμε τα Κ2 της Μανδρας και βουρ.
Οντως η Μανδρα μας πηγε καλα. Μπηκαμε στην Κινεττα με κεφι και αυτοκινητο που ουτε ετριζε. Πηραμε ρυθμο και ροβολαγαμε, παιζοντας οπου μας εκανε κεφι η ειχε κοσμο (εκτος απο τα πρωτα φαρδυα που δεν τα ειχα τρεξει ποτε και με φοβιζαν). Στο 10ο χιλιομετρο, σε μια δεξια διαρκειας, νασου σταματημενος αριστερα ο φιλος μου ο Νασουλας. Μολις φτανουμε 6-8 μετρα πισω του, ξεκιναει, βγαινει στο δρομο μπροστα μας και τα ειδα ολα για μην αγκαλιαστουμε. Ηταν η τελευταια φορα που τον ειδα. Σκονη και ορατοτητα 1-2 μετρα με 4ες και 5ες. Η κορνα κολημενη, τι θελει αυτος τωρα και μας παιδευει, 12 λεπτα πισω ειναι, σκεφτομαι. Μας πηγε ετσι 6-7 χιλιομετρα. Τον εφτανα, μπουκωνα στη σκονη ,σκεφτομουνα οτι ηθελα να ξαναδω την κορη μου, εμενα πισω. Ετσι οπως φυσουσε απο τη θαλασσα, σε μερικα σημεια ξακριζα αριστερα, εβλεπα λιγο, τον εφτανα κι αντε παλι. Ωσπου σε μια δεξια, εχασα ξαφνικα το φως μου απο τη σκονη και το ξαναβρηκα αγκαλια μ ενα πευκο...
Μπαμ στο πευκο, κανα δυο σβουρες (με Τεταρτη γαρ) και επιθεση σ ενα τσιμεντακι...ιππαστι.
Πανταχου παρων ο Κουκος κι η παρεα του βοηθησαν να το κατεβασουμε απο το τσιμεντακι, βοηθησαν (οχι με την καρδια τους ειν αληθεια) να καταστρεψουμε το πορτ μπαγαζ που δεν ανοιγε για να βγαλουμε μια ρεζερβα να βαλουμε μπροστα που ειχε σκασει το λαστιχο, και με τον πισω αριστερο τροχο να αλλοιθωριζει σημαντικα, ξεκινησαμε παλι να παρουμε την κακια κατηφορα για Πισια, να βγουμε απο την ειδικη.
Μετα απο 3 χιλιομετρα οπου δεν εχω ξαναδει Σουμπ σε τετοιες γωνιες, ακουστηκε ενα γκαπ, η κοντρα που κραταει τον τροχο κοπηκε, κι εγω εγινα Λεμπ, μονο που ειμαι πιο φτωχος απ αυτον και αποφασισα να μην οργωσω την Αττικη οδο.Και πολυ απογοητευμενος για να μπω Σουπερ ραλλυ και να καταστρεψω οτι ειχε μεινει στα νταμαρια της Αγ. Σωτηρας.
Ετσι, και για το καπριτσιο-εγω το ονομασα αντιαθλητικη συμπεριφορα- του καλου συναδελφου, χασαμε την ευκαιρια να χαρουμε εναν αγωνα που προετοιμαζαμε σωματικα, ψυχικα και οικονομικα 3 μηνες. Και να σκεφτει κανεις οτι-οπως μου ειπαν-ο κοσμος εβγαινε στη μεση και του εκαναν σημα να παει στην ακρη. Ας ειναι καλα κι ας μη με ξαναπαρει τηλεφωνο να μου πει οτι δεν με ειδε...
Ηθελα να σας γραψω και τις εντυπωσεις μου απο τον αγωνα και γεγονοτα που υπεπεσαν στην αντιληψη μου. Βλεποντας ομως τωρα στην ΕΤ1 τα διαφορα ξεκωλα (αυτο βλεπω αυτο λεω-δεν μιλαω για χαρακτηρες κοριτσιων) να χορευουνε στη ραμπα που με κινδυνο της ζωης μου προσπαθουσα να πηδηξω για να ευχαριστησω εαυτους και αλλήλους, θυμωνω τοσο, που καλυτερα να περιμενω την ψυχραιμια ναρθει.
Τελειωνοντας θα δωσω και παλι συγχαρητηρια στον Κωνσταντινο Πιτσο, τον συνοδηγο του και στους Χατζητσοπανη-Πετροπουλο που πραγματικα αγωνιστηκαν και δεν πηγαν τσουκου-τσουκου σαν κατι αλλους ταξιτζηδες για το τσιγκακι.
Τελικα εχετε δικηο που γκρινιαζετε κι εγω αδικο που τοσο καιρο τους υπερασπιζομαι... -
Τεσσερεις μηνες κρατησε αυτη η περιπετεια. Με χιλια ζορια κι ακομα περισσοτερους συμβιβασμους, αγορασαμε ενα καλο (ετσι φαινοταν) αυτοκινητο και ξεκινησαμε με ελπιδες για μια καλη συμμετοχη στο Ρ.Α.
Γρηγορα ανακαλυψαμε οτι οπου ειχαν βαλει το χερι τους οι Εγγλεζοι της Prodrive (καροτσα-κινητηρας) τα πραγματα ηταν αψογα, οπου ομως ειχε αγγιξει ο 'γειτονας 'ιδιοκτητης.... Το σηκωσαμε στο υπογειο, τα αλλαξαμε ολα (απο δω και περα προσεχετε οσοι κοιτατε Ανατολικα για συνεργασιες) και ναμαστε στην εκκινηση.
Ολυμπιακο σταδιο. Delirium Tremens! Μεχρι να συνειδητοποιησουμε που ειμαστε, τι μας συμβαινει κι οτι ο Γιωργος διαβαζει τη διαδρομη 1 αντι για τη 2 , παει ο πρωτος γυρος. Μετα το ποδι βαθεια και δεν διασυρθηκαμε.
Πρωι-πρωι στον Υμητο. Φτανουμε στην εκκινηση, φοραμε κρανη και...η ενδοσυνενοηση δεν δουλευει. Τρομοκρατια. Ξεκιναμε μουδιασμενα και μετα απο μπολικες πετρες αντικρυζουμε τις σκεπες του Παπαγου. Μαλλον κακη επιδοση και φευγουμε για Σκουρτα.
Ελεγχο του αυτοκινητου πριν την ειδικη και φυγαμε. Τρομαξαμε στο 1ο χιλιομετρο απο τ αυλακια που σε οδηγουσαν εκει οπου ηθελαν οι προηγουμενοι, φυλαχτηκαμε αρκετα γιατι ο Γιωργος ειναι πρωταρης και θελαμε να γυρισουμε πισω ζωντανοι, στο τελος κατι δεν πηγαινε καλα με τις δεξιες στροφες, βγηκαμε αξιοπρεπως μ ενα μπρος αριστερο λαστιχο να πνει τα λοισθια.
Θηβα1. Ωραια ειδικη, καλο χωμα, τεχνικη, παμε να ευχαριστηθουμε προσεχοντας μονο ξακρισματα και μπουκες γιατι δεν εχουμε ρεζερβα. Απιθανη ειδικη. Προσοχη μονο ηθελαν τ αυλακια και η πουδρα σε 4-5 κλειστες. Φτανουμε στο πεδιο βολης. Εδω-σκεφτηκα- θαχει κοσμο. Γυρνα το λιγο να ευχαριστηθουν. Αρχιζω τα χασοχρόνικα καραγκιοζιλικια, οταν ανακαλυπτω οτι με κοιτουν μονο τα πευκα. Που ειν ο κοσμος βρε παιδια?
Μπροστα μας παλι ο Κ. Πιτσος , στον οποιο θελω να δωσω μεσα απο την καρδια μου θερμα συγχαρητηρια, ειναι ο ανθρωπος του αγωνα-γνησιος ερασιτεχνης οδηγος και μηχανικος-που πολεμησε οσο κανεις αλλος, οδηγησε απιθανα ,ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΤΙ ΣΑΣ ΛΕΩ.
Service park, ελεγχος, ολα Ο.Κ. ο Εγγλεζος μηχανικος αλλο πραγμα ταχυτητας και μεθοδικοτητας, οι δικοι μας σβελτοι και ουσιατικοι, τ αυτοκινητο τζιτζι στον Υμητο 2
Γιωργο παμε γρηγορα να εξιλεωθουμε. Εχει αρχισει να κατακτα την εμπιστοσυνη μου-αλλη μια ευχαριστη εκπληξη το ποσο γρηγορα προσαρμοστηκε- και επι τελους παιρνουμε μερικα δευτερολεπτα απο τον Πιτσο. Βγαινοντας ομως αποφασιζουμε οτι ο ρυθμος αυτος θα μας παει γρηγορα σπιτι μας, εχουμε κι ενα λαστιχο κομενο αλλα οχι ξεφουσκωτο, βαζουμε τη ρεζερβα και φευγουμε για Σκουρτα ψαχνοντας εναγωνιως να βρουμε Pirelli XR (με τα οποια διαπιστωσαμε οτι ετρεχαν οσοι ηθελαν την ησυχια τους) γιατι τα Κ2 δεν αντεχαν ρυθμο και πετρα.
Τα αυλακια και τις πετρες των Σκουρτων πια δεν τα φοβομαστε. Εχουμε σηκωσει το ΣΟΥΜΠ στο θεο(σαν κατσικι ηταν)οι ροδες παραλληλες (ουτε καμπερ ουτε τιποτα για λιγοτερες καταπονησεις) ,ξερουμε οτι ετσι οδηγειται πιο δυσκολα αλλα παει πιο μακρυα. Βγαινουμε απο Σκουρτα παλι με λαστιχο. Τι να κανουμε? Βαζουμε την κομενη ρεζερβα που ομως εχει τον αερα της και παμε να κανουμε τη Θηβα με προσοχη για να φτασουμε στο ΟΑΚΑ.
Θηβα 2 και η κουραση εχει αρχισει να γινεται φανερη. 53 χρονια βλεπετε, θερμοκρασιες στην καμπινα για τηγανισμα αυγων κι οι ηλεκτρολυτες στο ναδιρ.Και μ ενα αυτοκινητο αρκετα χρονια πισω απο το συναγωνισμο,αρα περισσοτερη προσπαθεια. Καλα πηγε.
Στο ΟΑΚΑ τα παλληκαρια επιθεωρουν, αλλαζουν λαδια και βαλβολινες,και δινουν το Ο.Κ. για παρκ φερμε. Το αυτοκινητο ειναι σαν να ξεκιναει τωρα. Καμια φθορα.
Το βραδυ στο σπιτι καταστρωνουμε σχεδιο δρασης. Αφου ολα Ο.Κ. θα παμε γρηγορα τη μανδρα, μ ενα αξιοπρεπη ρυθμο την Κινεττα που την φοβαμαι γιατι δεν ξερω αν θ αντεξω να τη βγαλω λογω αποστασης και στην ψαθα , αναλογα και με την επιδοση ως εκεινη τη στιγμη, θα χυμηξουμε. Εχουμε παρει και 2 ρεζερβες, θ αλλαξουμε μολις βγουμε απο Μανδρα για να εχουμε φρεσκα στην Κινεττα , να κραταει και να μην μας κουρασει, και μετα Ψαθα θα ξαναβαλουμε τα Κ2 της Μανδρας και βουρ.
Οντως η Μανδρα μας πηγε καλα. Μπηκαμε στην Κινεττα με κεφι και αυτοκινητο που ουτε ετριζε. Πηραμε ρυθμο και ροβολαγαμε, παιζοντας οπου μας εκανε κεφι η ειχε κοσμο (εκτος απο τα πρωτα φαρδυα που δεν τα ειχα τρεξει ποτε και με φοβιζαν). Στο 10ο χιλιομετρο, σε μια δεξια διαρκειας, νασου σταματημενος αριστερα ο φιλος μου ο Νασουλας. Μολις φτανουμε 6-8 μετρα πισω του, ξεκιναει, βγαινει στο δρομο μπροστα μας και τα ειδα ολα για μην αγκαλιαστουμε. Ηταν η τελευταια φορα που τον ειδα. Σκονη και ορατοτητα 1-2 μετρα με 4ες και 5ες. Η κορνα κολημενη, τι θελει αυτος τωρα και μας παιδευει, 12 λεπτα πισω ειναι, σκεφτομαι. Μας πηγε ετσι 6-7 χιλιομετρα. Τον εφτανα, μπουκωνα στη σκονη ,σκεφτομουνα οτι ηθελα να ξαναδω την κορη μου, εμενα πισω. Ετσι οπως φυσουσε απο τη θαλασσα, σε μερικα σημεια ξακριζα αριστερα, εβλεπα λιγο, τον εφτανα κι αντε παλι. Ωσπου σε μια δεξια, εχασα ξαφνικα το φως μου απο τη σκονη και το ξαναβρηκα αγκαλια μ ενα πευκο...
Μπαμ στο πευκο, κανα δυο σβουρες (με Τεταρτη γαρ) και επιθεση σ ενα τσιμεντακι...ιππαστι.
Πανταχου παρων ο Κουκος κι η παρεα του βοηθησαν να το κατεβασουμε απο το τσιμεντακι, βοηθησαν (οχι με την καρδια τους ειν αληθεια) να καταστρεψουμε το πορτ μπαγαζ που δεν ανοιγε για να βγαλουμε μια ρεζερβα να βαλουμε μπροστα που ειχε σκασει το λαστιχο, και με τον πισω αριστερο τροχο να αλλοιθωριζει σημαντικα, ξεκινησαμε παλι να παρουμε την κακια κατηφορα για Πισια, να βγουμε απο την ειδικη.
Μετα απο 3 χιλιομετρα οπου δεν εχω ξαναδει Σουμπ σε τετοιες γωνιες, ακουστηκε ενα γκαπ, η κοντρα που κραταει τον τροχο κοπηκε, κι εγω εγινα Λεμπ, μονο που ειμαι πιο φτωχος απ αυτον και αποφασισα να μην οργωσω την Αττικη οδο.Και πολυ απογοητευμενος για να μπω Σουπερ ραλλυ και να καταστρεψω οτι ειχε μεινει στα νταμαρια της Αγ. Σωτηρας.
Ετσι, και για το καπριτσιο-εγω το ονομασα αντιαθλητικη συμπεριφορα- του καλου συναδελφου, χασαμε την ευκαιρια να χαρουμε εναν αγωνα που προετοιμαζαμε σωματικα, ψυχικα και οικονομικα 3 μηνες. Και να σκεφτει κανεις οτι-οπως μου ειπαν-ο κοσμος εβγαινε στη μεση και του εκαναν σημα να παει στην ακρη. Ας ειναι καλα κι ας μη με ξαναπαρει τηλεφωνο να μου πει οτι δεν με ειδε...
Ηθελα να σας γραψω και τις εντυπωσεις μου απο τον αγωνα και γεγονοτα που υπεπεσαν στην αντιληψη μου. Βλεποντας ομως τωρα στην ΕΤ1 τα διαφορα ξεκωλα (αυτο βλεπω αυτο λεω-δεν μιλαω για χαρακτηρες κοριτσιων) να χορευουνε στη ραμπα που με κινδυνο της ζωης μου προσπαθουσα να πηδηξω για να ευχαριστησω εαυτους και αλλήλους, θυμωνω τοσο, που καλυτερα να περιμενω την ψυχραιμια ναρθει.
Τελειωνοντας θα δωσω και παλι συγχαρητηρια στον Κωνσταντινο Πιτσο, τον συνοδηγο του και στους Χατζητσοπανη-Πετροπουλο που πραγματικα αγωνιστηκαν και δεν πηγαν τσουκου-τσουκου σαν κατι αλλους ταξιτζηδες για το τσιγκακι.
Τελικα εχετε δικηο που γκρινιαζετε κι εγω αδικο που τοσο καιρο τους υπερασπιζομαι... -
Τεσσερεις μηνες κρατησε αυτη η περιπετεια. Με χιλια ζορια κι ακομα περισσοτερους συμβιβασμους, αγορασαμε ενα καλο (ετσι φαινοταν) αυτοκινητο και ξεκινησαμε με ελπιδες για μια καλη συμμετοχη στο Ρ.Α.
Γρηγορα ανακαλυψαμε οτι οπου ειχαν βαλει το χερι τους οι Εγγλεζοι της Prodrive (καροτσα-κινητηρας) τα πραγματα ηταν αψογα, οπου ομως ειχε αγγιξει ο 'γειτονας 'ιδιοκτητης.... Το σηκωσαμε στο υπογειο, τα αλλαξαμε ολα (απο δω και περα προσεχετε οσοι κοιτατε Ανατολικα για συνεργασιες) και ναμαστε στην εκκινηση.
Ολυμπιακο σταδιο. Delirium Tremens! Μεχρι να συνειδητοποιησουμε που ειμαστε, τι μας συμβαινει κι οτι ο Γιωργος διαβαζει τη διαδρομη 1 αντι για τη 2 , παει ο πρωτος γυρος. Μετα το ποδι βαθεια και δεν διασυρθηκαμε.
Πρωι-πρωι στον Υμητο. Φτανουμε στην εκκινηση, φοραμε κρανη και...η ενδοσυνενοηση δεν δουλευει. Τρομοκρατια. Ξεκιναμε μουδιασμενα και μετα απο μπολικες πετρες αντικρυζουμε τις σκεπες του Παπαγου. Μαλλον κακη επιδοση και φευγουμε για Σκουρτα.
Ελεγχο του αυτοκινητου πριν την ειδικη και φυγαμε. Τρομαξαμε στο 1ο χιλιομετρο απο τ αυλακια που σε οδηγουσαν εκει οπου ηθελαν οι προηγουμενοι, φυλαχτηκαμε αρκετα γιατι ο Γιωργος ειναι πρωταρης και θελαμε να γυρισουμε πισω ζωντανοι, στο τελος κατι δεν πηγαινε καλα με τις δεξιες στροφες, βγηκαμε αξιοπρεπως μ ενα μπρος αριστερο λαστιχο να πνει τα λοισθια.
Θηβα1. Ωραια ειδικη, καλο χωμα, τεχνικη, παμε να ευχαριστηθουμε προσεχοντας μονο ξακρισματα και μπουκες γιατι δεν εχουμε ρεζερβα. Απιθανη ειδικη. Προσοχη μονο ηθελαν τ αυλακια και η πουδρα σε 4-5 κλειστες. Φτανουμε στο πεδιο βολης. Εδω-σκεφτηκα- θαχει κοσμο. Γυρνα το λιγο να ευχαριστηθουν. Αρχιζω τα χασοχρόνικα καραγκιοζιλικια, οταν ανακαλυπτω οτι με κοιτουν μονο τα πευκα. Που ειν ο κοσμος βρε παιδια?
Μπροστα μας παλι ο Κ. Πιτσος , στον οποιο θελω να δωσω μεσα απο την καρδια μου θερμα συγχαρητηρια, ειναι ο ανθρωπος του αγωνα-γνησιος ερασιτεχνης οδηγος και μηχανικος-που πολεμησε οσο κανεις αλλος, οδηγησε απιθανα ,ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΤΙ ΣΑΣ ΛΕΩ.
Service park, ελεγχος, ολα Ο.Κ. ο Εγγλεζος μηχανικος αλλο πραγμα ταχυτητας και μεθοδικοτητας, οι δικοι μας σβελτοι και ουσιατικοι, τ αυτοκινητο τζιτζι στον Υμητο 2
Γιωργο παμε γρηγορα να εξιλεωθουμε. Εχει αρχισει να κατακτα την εμπιστοσυνη μου-αλλη μια ευχαριστη εκπληξη το ποσο γρηγορα προσαρμοστηκε- και επι τελους παιρνουμε μερικα δευτερολεπτα απο τον Πιτσο. Βγαινοντας ομως αποφασιζουμε οτι ο ρυθμος αυτος θα μας παει γρηγορα σπιτι μας, εχουμε κι ενα λαστιχο κομενο αλλα οχι ξεφουσκωτο, βαζουμε τη ρεζερβα και φευγουμε για Σκουρτα ψαχνοντας εναγωνιως να βρουμε Pirelli XR (με τα οποια διαπιστωσαμε οτι ετρεχαν οσοι ηθελαν την ησυχια τους) γιατι τα Κ2 δεν αντεχαν ρυθμο και πετρα.
Τα αυλακια και τις πετρες των Σκουρτων πια δεν τα φοβομαστε. Εχουμε σηκωσει το ΣΟΥΜΠ στο θεο(σαν κατσικι ηταν)οι ροδες παραλληλες (ουτε καμπερ ουτε τιποτα για λιγοτερες καταπονησεις) ,ξερουμε οτι ετσι οδηγειται πιο δυσκολα αλλα παει πιο μακρυα. Βγαινουμε απο Σκουρτα παλι με λαστιχο. Τι να κανουμε? Βαζουμε την κομενη ρεζερβα που ομως εχει τον αερα της και παμε να κανουμε τη Θηβα με προσοχη για να φτασουμε στο ΟΑΚΑ.
Θηβα 2 και η κουραση εχει αρχισει να γινεται φανερη. 53 χρονια βλεπετε, θερμοκρασιες στην καμπινα για τηγανισμα αυγων κι οι ηλεκτρολυτες στο ναδιρ.Και μ ενα αυτοκινητο αρκετα χρονια πισω απο το συναγωνισμο,αρα περισσοτερη προσπαθεια. Καλα πηγε.
Στο ΟΑΚΑ τα παλληκαρια επιθεωρουν, αλλαζουν λαδια και βαλβολινες,και δινουν το Ο.Κ. για παρκ φερμε. Το αυτοκινητο ειναι σαν να ξεκιναει τωρα. Καμια φθορα.
Το βραδυ στο σπιτι καταστρωνουμε σχεδιο δρασης. Αφου ολα Ο.Κ. θα παμε γρηγορα τη μανδρα, μ ενα αξιοπρεπη ρυθμο την Κινεττα που την φοβαμαι γιατι δεν ξερω αν θ αντεξω να τη βγαλω λογω αποστασης και στην ψαθα , αναλογα και με την επιδοση ως εκεινη τη στιγμη, θα χυμηξουμε. Εχουμε παρει και 2 ρεζερβες, θ αλλαξουμε μολις βγουμε απο Μανδρα για να εχουμε φρεσκα στην Κινεττα , να κραταει και να μην μας κουρασει, και μετα Ψαθα θα ξαναβαλουμε τα Κ2 της Μανδρας και βουρ.
Οντως η Μανδρα μας πηγε καλα. Μπηκαμε στην Κινεττα με κεφι και αυτοκινητο που ουτε ετριζε. Πηραμε ρυθμο και ροβολαγαμε, παιζοντας οπου μας εκανε κεφι η ειχε κοσμο (εκτος απο τα πρωτα φαρδυα που δεν τα ειχα τρεξει ποτε και με φοβιζαν). Στο 10ο χιλιομετρο, σε μια δεξια διαρκειας, νασου σταματημενος αριστερα ο φιλος μου ο Νασουλας. Μολις φτανουμε 6-8 μετρα πισω του, ξεκιναει, βγαινει στο δρομο μπροστα μας και τα ειδα ολα για μην αγκαλιαστουμε. Ηταν η τελευταια φορα που τον ειδα. Σκονη και ορατοτητα 1-2 μετρα με 4ες και 5ες. Η κορνα κολημενη, τι θελει αυτος τωρα και μας παιδευει, 12 λεπτα πισω ειναι, σκεφτομαι. Μας πηγε ετσι 6-7 χιλιομετρα. Τον εφτανα, μπουκωνα στη σκονη ,σκεφτομουνα οτι ηθελα να ξαναδω την κορη μου, εμενα πισω. Ετσι οπως φυσουσε απο τη θαλασσα, σε μερικα σημεια ξακριζα αριστερα, εβλεπα λιγο, τον εφτανα κι αντε παλι. Ωσπου σε μια δεξια, εχασα ξαφνικα το φως μου απο τη σκονη και το ξαναβρηκα αγκαλια μ ενα πευκο...
Μπαμ στο πευκο, κανα δυο σβουρες (με Τεταρτη γαρ) και επιθεση σ ενα τσιμεντακι...ιππαστι.
Πανταχου παρων ο Κουκος κι η παρεα του βοηθησαν να το κατεβασουμε απο το τσιμεντακι, βοηθησαν (οχι με την καρδια τους ειν αληθεια) να καταστρεψουμε το πορτ μπαγαζ που δεν ανοιγε για να βγαλουμε μια ρεζερβα να βαλουμε μπροστα που ειχε σκασει το λαστιχο, και με τον πισω αριστερο τροχο να αλλοιθωριζει σημαντικα, ξεκινησαμε παλι να παρουμε την κακια κατηφορα για Πισια, να βγουμε απο την ειδικη.
Μετα απο 3 χιλιομετρα οπου δεν εχω ξαναδει Σουμπ σε τετοιες γωνιες, ακουστηκε ενα γκαπ, η κοντρα που κραταει τον τροχο κοπηκε, κι εγω εγινα Λεμπ, μονο που ειμαι πιο φτωχος απ αυτον και αποφασισα να μην οργωσω την Αττικη οδο.Και πολυ απογοητευμενος για να μπω Σουπερ ραλλυ και να καταστρεψω οτι ειχε μεινει στα νταμαρια της Αγ. Σωτηρας.
Ετσι, και για το καπριτσιο-εγω το ονομασα αντιαθλητικη συμπεριφορα- του καλου συναδελφου, χασαμε την ευκαιρια να χαρουμε εναν αγωνα που προετοιμαζαμε σωματικα, ψυχικα και οικονομικα 3 μηνες. Και να σκεφτει κανεις οτι-οπως μου ειπαν-ο κοσμος εβγαινε στη μεση και του εκαναν σημα να παει στην ακρη. Ας ειναι καλα κι ας μη με ξαναπαρει τηλεφωνο να μου πει οτι δεν με ειδε...
Ηθελα να σας γραψω και τις εντυπωσεις μου απο τον αγωνα και γεγονοτα που υπεπεσαν στην αντιληψη μου. Βλεποντας ομως τωρα στην ΕΤ1 τα διαφορα ξεκωλα (αυτο βλεπω αυτο λεω-δεν μιλαω για χαρακτηρες κοριτσιων) να χορευουνε στη ραμπα που με κινδυνο της ζωης μου προσπαθουσα να πηδηξω για να ευχαριστησω εαυτους και αλλήλους, θυμωνω τοσο, που καλυτερα να περιμενω την ψυχραιμια ναρθει.
Τελειωνοντας θα δωσω και παλι συγχαρητηρια στον Κωνσταντινο Πιτσο, τον συνοδηγο του και στους Χατζητσοπανη-Πετροπουλο που πραγματικα αγωνιστηκαν και δεν πηγαν τσουκου-τσουκου σαν κατι αλλους ταξιτζηδες για το τσιγκακι.
Τελικα εχετε δικηο που γκρινιαζετε κι εγω αδικο που τοσο καιρο τους υπερασπιζομαι... -
Κύριε Χρήστο τα συγχαρητήριά μου!
Λυπάμαι που δεν άντεξα να σας δω και φέτος, αλλά κρατάω το video από τον Αγ.Στέφανο του 04...
Υ.Γ.: Πόσο **ΑΝΤΡΙΚΟ **είναι να λέει κάποιος τα πράγματα με το όνομά τους...
Ξανά μανά ΜΠΡΑΒΟ Κύριε Χρήστο! -
Πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα όταν τα περιγράφει κανείς 'εκ των έσω'! Κρίμα για την τροπή που πήρε ο αγώνας για εσάς, και δις κρίμα για την συμπεριφορά του συναθλητή σας.
Σε κάθε περίπτωση η εμπειρία σας σε αυτό το κατ' ευφημισμόν Ακρόπολις δεν θα πάει χαμένη, δείτε την θετική πλευρά των πραγμάτων.
Αναμένω με πολύ ενδιαφέρον τις διηγήσεις και τις παρατηρήσεις σας, άλλο να τα μαθαίνεις απο πρώτο χέρι, και άλλο να τα διαβάζεις απο σάιτ και περιοδικά.
-
Και πάλι κρίμα Γιατρέ
Ηταν σκληρός ο αγώνας και ακόμα σκληρότερος αν τελειώνει έτσι !!Ο προφυλακτήρας με την πινακίδα έμεινε στους ενδιάμεσους στην αρχή της κατηφόρας για τα Πίσσια , είπαν ότι θα στον παραδώσουν.
-
Κρίμα γιατρέ!...αλλά δεν πειράζει....του χρόνου να είσαι καλά!
-
Γιατρέ όπου σε είδαμε σε χειροκροτήσαμε........και του χρόνου περιμένουμε να σε χειροκροτήσουμε πάλι.......
-
Συγχαρητήρια και καλό κουράγιο για να σε ξαναδούμε του χρόνου, σε γνώριμες διαδρομές
-
Το μονο που θα σας πω κυριε Πλατη ειναι συγχαρητηρια οπως σας ειπα και στο φορουμ του χωματινου!
Δεν πειραζει και αν εγκαταλειψατε δειξατε τουλαχιστον στα σημεια που σας ειδα οτι και οι εληνες μπορουν να πανε γρηγορα και δεν πειραζει και αν εγκαταλειπουν.Διαφορετικα εχουμε περιπτωση Ναδουλα και Νιωρα. -
Ο χρήστης platis έγραψε:
Θηβα1. Ωραια ειδικη, καλο χωμα, τεχνικη, παμε να ευχαριστηθουμε προσεχοντας μονο ξακρισματα και μπουκες γιατι δεν εχουμε ρεζερβα. Απιθανη ειδικη. Προσοχη μονο ηθελαν τ αυλακια και η πουδρα σε 4-5 κλειστες. Φτανουμε στο πεδιο βολης. Εδω-σκεφτηκα- θαχει κοσμο. Γυρνα το λιγο να ευχαριστηθουν. Αρχιζω τα χασοχρόνικα καραγκιοζιλικια, οταν ανακαλυπτω οτι με κοιτουν μονο τα πευκα. Που ειν ο κοσμος βρε παιδια?
Γιατρε (επετρεψε μου τον ενικο,) ειμαι ενας απο αυτους που σε παρακολουθησαν στο πεδιο βολης να το γυρνας το Sooby και το ευχαριστηθηκα.Εψαχνα απο την Παρασκευη το απογευμα τροπο για εκφρασω την ικανοποιηση μου για το οτι προσφερες και λιγο θεαμα,
αψηφωντας την λογικη και τη σκοπιμοτητα των χρονων, στους ανθρωπους
(θεατες) που πηραν τα βουνα για τρεις μερες με αποτερο σκοπο να χαρουν
το αθλημα που αγαπανε.
Μπραβο για την προσπαθεια σου.Ευχομαι του χρονου το καλυτερο δυνατο
αποτελεσμα, και καλους τερματισμους σε οποιον αλλον αγωνα κανεις. -
κ.Πλατή συγχαρτήρια για τα θεαματικά περάσματά ,
http://kottakisnet.gr/acr061/pages/15.htm
και τα ωράια άλματα ,
http://www.kottakisnet.gr/acr06/pages/62.htm
εσείς και ελάχιστοι ακόμα από τα ελληνικά Ν δείχνεται πως κάνεται το κέφι σας και σκέφτεσται και εμάς που ερχόμαστε να δούμε θέαμα. Πραγραμτικά εξωργιστικό αυτό που περιγράφεται και ειδικά από έλληνα αγωνιζόμενο
τι να πω κρίμα γιατί ο κόπος και η προετοιμασία για συμμετοχή σε ένα Ακρόπολις είναι γνωστός και σεβαστός σε εμάς τους απέξω είναι δυνατόν να μην γίνεται σεβαστός από ελλήνες συναθλητές?Να είστε καλά, και του χρόνου.
-
Γιατρέ είσαι ενοχλητικός , οδηγείς σαν να τρέχεις σε Rally , έχομε sponsores , ηρέμισε , μας διασύρεις !!!!!!!!!!
Τι να πω βρε Χρήστo , λυπήθηκα όταν μου το είπε ο APR , σε είχα συντροφιά , Και μου έλειψες !!!! -
Γιατρέ. Οι περισσότεροι λυπηθήκαμε όταν μάθαμε ότι εγκατέλειψες, αλλά τουλάχιστον όπου σε είδαμε σκεφτήκαμε ότι τουλάχιστον 'είπε ότι θα ορμήξει και το κάνει'.
-
Συγχαρητήρια. Σας είδα σε 4 σημεία και κάποια περάσματα ήταν...συγκινητικά. Αν οι συνθήκες του αγώνα ήταν λίγο διαφορετικές η διάκριση θα ήταν πολυ κοντά.
Καλό καλοκαίρι και ξεκούραση που σίγουρα χρειάζεστε και από Σεπτέμβρη ελπίζω να εμφανιστείτε...γιατί όχι και προς τα μας εδώ πάνω.
Από τότε που βγήκε το XR χάλασαν οι αγώνες ή μάλλον...το ανάποδο.
Το αμάξι στρίβει λίγο αργά - νωχελικά ή έμένα μου φάνηκε άπό την αγωνία μου?
-
και τώρα τι να πει κανείς....
ευχαριστούμε για μια ακόμα φορά για το 'έξω από τα δόντια'
-
Δεν πειράζει γιατρέ... και του χρόνου να 'σαι καλά... Εμείς τα είπαμε και από κοντά... Πάντως δε θέλω να παραλείψω να το πω και εδώ μέσα... Το αυτοκίνητο ακουγόταν σαφώς πιο αδύναμο από τα υπόλοιπα Ν, αλλά πήγαινε σαφώς πιο γρήγορα από τη μεγάλη πλειοψηφία αυτών... Δηλαδή με κάτι καλύτερο-πιο καινούριο, τι...?
-
Γιατρέ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!
Με συγκίνησες πολύ με το οδήγημα σου.
Χαρά στο κουράγιο σου να οδηγάς πίσω από κινούμενα εμπόδια.
Το είδαμε όλοι το μαρτύριο σου.Εγώ ξέρω ότι όταν ξεκίνησα να βλέπω αγώνες πριν από πολλά χρόνια ο Πλατής ήταν πρωταγωμιστής και μετά από τα πολλά αυτά χρόνια ο Πλατής ξαναπρωταρωνιστεί.
Φυσικά το πρόβλημα δεν είναι στον Πλατή, αλλά στους άλλους!Και του χρόνου!
-
Δεν παίζεστε κ. Πλατη !!! Μπράβο σας !! Χαίρομε πάρα πολύ που εκφράζεστε δημόσια για αυτό που ζήσατε στο ακρόπολις.Μακαρι όλοι οι αγωνιζόμενοι να μπορούσανε να μοιραστούν μαζί μας τις εμπειρίες τους από έναν τέτοιο αγώνα.
Και πάλη μπράβο σας. -
Γιατρέ για άλλη μια φορά επιβεβαίωσες την άποψη μου ότι αν πραγματικά το 'έχεις' δεν χρειάζονται 9άρια και Ν12-13 για να πας αέρα.......
Από την άλλη δεν πίστευα αυτά που άκουγα το Σάββατο το βράδυ που μιλήσαμε....Μπράβο ήθος οι συναθλητές....
Είμαι πολύ νευριασμένος και με το ζόρι καρατιέμαι...
Να 'μαστε καλά...
Τα υπόλοιπα από κοντά!!!.....
Και πάλι 1000 μπράβο......
Απο μεσα....