Ξεθάψιμο!
Τα τελευταία που διάβασα:
-Μόμπιους Ντικ του Andrew Crumey
Συνδυασμός περιπέτειας, επιστήμης, φιλοσοφίας. Ο ήρωας ταξιδεύει σε ένα ερευνητικό κέντρο που αναπτύσσεται τεχνολογία βασισμένη στην κβαντική φυσική.
Ο Τζόναθαν Κόου δήλωσε για τον συγγραφέα πως αποτελεί ελπίδα για την ανανέωση του αγγλικού μυθιστορήματος.
Είχα διαβάσει και καλά σχόλια στον ένθετο της Ελευθεροτυπίας.
Προσωπική μου άποψη: αδιάφορο, χωρίς νόημα. 350 σελίδες που ακολουθούνται από ένα 'ε, και;' Ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα, ωραίες και οι αναδρομές στον Σρέντιγκερ, εναν αιώνα πιο πίσω, αλλά κάπου χαλάει το γλυκό. Δεν ξέρω γιατί, δεν μ' αρεσε.
-Η θεραπεία του Σοπενάουερ του Irvin Yalom.
Ο γνωστός από το 'Όταν έκλαψε ο Νίτσε' ψυχίατρος γράφει ένα βιβλίο για την ψυχανάλυση. Ο κεντρικός ήρωας, ψυχίατρος κι αυτός βρίσκεται προ του θανάτου και απολαμβάνει τον τελευταίο χρόνο με την ομάδα ψυχοθεραπείας. Ο Γιάλομ μας φέρνει σε επαφή με την φιλοσοφία (Σοπενάουερ) και την ψυχοθεραπεία (με μια σχεδόν διδακτική προσέγγιση). Το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό και πολύ ενδιαφέρον. Μ' άρεσε και συστήνεται σε όσους αρέσει το είδος.
-Εν ψυχρώ - Τρούμαν Καπότε
Βιβλίο-σταθμός στην αμερικανική λογοτεχνία. Non-fiction novel, στην ουσία, καθώς ο συγγραφέας μας παρουσιάζει την ιστορία της δολοφονίας μιας οικογένειας. Εξαιρετικό ψυχογράφημα και πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση των 2 δραστών. Μακρυά από το 'καλό' και το 'κακό', την έννοια της δικαιοσύνης κλπ. Εξαιρετικό!
Ας μου δώσει κάποιος έναν καλό λόγο για να αντέξω να τελειώσω την απέραντη χαζομάρα (σε έκταση και περιεχόμενο) που λέγεται Μόμπυ Ντικ! Είναι η 5η χρονιά που παλεύω να τελειώσω αυτό το ρημαδοβιβλίο!