Είμαι κάτοικος μιας χώρας που δεν παράγει ούτε οδοντογλυφίδες.

Είμαι τακτικός αναγνώστης ενός περιοδικού που έχει οπαδούς (?) και αναγνώστες που έχουν διαμορφώσει το χαρακτήρα τους από αυτό (αυτό με τρομάζει περισσότερο απ'όλα).
(βλ. επιστολές τ. Μαρτίου)

Είμαι επιβάτης ενός πλοίου που ταξιδεύει με προορισμό ένα άστρο το οποίο φαίνεται ότι υπάρχει μόνο στη φαντασία του καπετάνιου.

Κι ο καπετάνιος ετοιμάζεται να κάνει την επόμενη κίνηση.
Γιατί ο mainframe computer δεν υπακούει... Το πνεύμα, η ψυχή, υπακούν?
Δεν έχει σημασία.

Τα κείμενα, οι λέξεις, είναι ανεξάρτητα από το δημιουργό τους. Ερωτοτροπούν με τα ευαίσθητα ερωτηματικά μας και γεννούν ιδέες. Και οι ιδέες, ερμαφρόδιτες, με τη σειρά τους καρποφορούν πράξεις, φορείς πολιτισμού.
Έτσι γίνεται και ένα περιοδικό φορέας πολιτισμού.

Ζω σε μια χώρα
που παράγει πολλά περισσότερα από οδοντογλυφίδες
που δεν έχει οπαδούς
που τα πλοία της δεν έχουν αναγκαία συγκεκριμένο προορισμό
που η (Αριστοτελική) ψυχή χλευάζει την υπολογιστική αντίληψη των καιρών μας

Είναι αυτή η χώρα η Neverland ή απλώς αυτό το forum?

Κέβης

Είμαι κάτοικος μιας χώρας που δεν παράγει ούτε οδοντογλυφίδες.

Είμαι τακτικός αναγνώστης ενός περιοδικού που έχει οπαδούς (?) και αναγνώστες που έχουν διαμορφώσει το χαρακτήρα τους από αυτό (αυτό με τρομάζει περισσότερο απ'όλα).
(βλ. επιστολές τ. Μαρτίου)

Είμαι επιβάτης ενός πλοίου που ταξιδεύει με προορισμό ένα άστρο το οποίο φαίνεται ότι υπάρχει μόνο στη φαντασία του καπετάνιου.

Κι ο καπετάνιος ετοιμάζεται να κάνει την επόμενη κίνηση.
Γιατί ο mainframe computer δεν υπακούει... Το πνεύμα, η ψυχή, υπακούν?
Δεν έχει σημασία.

Τα κείμενα, οι λέξεις, είναι ανεξάρτητα από το δημιουργό τους. Ερωτοτροπούν με τα ευαίσθητα ερωτηματικά μας και γεννούν ιδέες. Και οι ιδέες, ερμαφρόδιτες, με τη σειρά τους καρποφορούν πράξεις, φορείς πολιτισμού.
Έτσι γίνεται και ένα περιοδικό φορέας πολιτισμού.

Ζω σε μια χώρα
που παράγει πολλά περισσότερα από οδοντογλυφίδες
που δεν έχει οπαδούς
που τα πλοία της δεν έχουν αναγκαία συγκεκριμένο προορισμό
που η (Αριστοτελική) ψυχή χλευάζει την υπολογιστική αντίληψη των καιρών μας

Είναι αυτή η χώρα η Neverland ή απλώς αυτό το forum?

Κέβης

Είμαι κάτοικος μιας χώρας που δεν παράγει ούτε οδοντογλυφίδες.

Είμαι τακτικός αναγνώστης ενός περιοδικού που έχει οπαδούς (?) και αναγνώστες που έχουν διαμορφώσει το χαρακτήρα τους από αυτό (αυτό με τρομάζει περισσότερο απ'όλα).
(βλ. επιστολές τ. Μαρτίου)

Είμαι επιβάτης ενός πλοίου που ταξιδεύει με προορισμό ένα άστρο το οποίο φαίνεται ότι υπάρχει μόνο στη φαντασία του καπετάνιου.

Κι ο καπετάνιος ετοιμάζεται να κάνει την επόμενη κίνηση.
Γιατί ο mainframe computer δεν υπακούει... Το πνεύμα, η ψυχή, υπακούν?
Δεν έχει σημασία.

Τα κείμενα, οι λέξεις, είναι ανεξάρτητα από το δημιουργό τους. Ερωτοτροπούν με τα ευαίσθητα ερωτηματικά μας και γεννούν ιδέες. Και οι ιδέες, ερμαφρόδιτες, με τη σειρά τους καρποφορούν πράξεις, φορείς πολιτισμού.
Έτσι γίνεται και ένα περιοδικό φορέας πολιτισμού.

Ζω σε μια χώρα
που παράγει πολλά περισσότερα από οδοντογλυφίδες
που δεν έχει οπαδούς
που τα πλοία της δεν έχουν αναγκαία συγκεκριμένο προορισμό
που η (Αριστοτελική) ψυχή χλευάζει την υπολογιστική αντίληψη των καιρών μας

Είναι αυτή η χώρα η Neverland ή απλώς αυτό το forum?

Κέβης

μια βόλτα με συνεφέρει...
ο μπροστινός δεν άναψε και πάλι φλας (ίσως βέβαια να υποθέτει ότι ξέρουμε πως μένει στο επόμενο στενό άρα εκεί θα στρίψει)

ο απέναντι έχει αναμμένα τα φώτα ομίχλης (300 Ε έδωσε για να τα πάρει extra και πρέπει να το μάθουμε όλοι)

ο επόμενος από απέναντι έχει σηκωμένο το δεξί φως (κατά την ανύπαρκτη πρακτικά κρίση του, δεν ενοχλεί)

στα φανάρια ο από πίσω κορνάρει μόλις η πρώτη ριπή πράσινου ξεμυτίσει από το φανάρι (γιατί είναι πολυάσχολος και εμείς κατά την ανύπαρκτη πρακτικά κρίση του, χαβαλέδες)
κι άλλα τέτοια...
Αυτή είναι η Neverland φίλοι μου. Η χώρα στην οποία ζούμε. Γιατί μόνο σε έναν τόπο ανύπαρκτο στο χωρόχρονο, μπορεί η λογική να φανταστεί τόσους πολλούς κάγκουρους.

Κέβης

προσέξτε την πρώτη μου καταχώρηση...
Είναι η χώρα που περιγράφω αυτό το forum?
Έχω την ελπίδα ότι κατά ένα ικανοποιητικό ποσοτό, είναι.

thank you chemic για την εύστοχη παρατήρηση.
και ίσως η ζωή που ζούμε να γίνει σαν αυτή που ονειρευόμαστε (αρκεί να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε κι έπειτα να ενργούμε)

Κέβης