-
Ο χρήστης ratanplan έγραψε:
kid ενα αστειο αν το πουμε πανω απο 2-03 φορες σταματα να ειναι αστειο...αν το πουμε πανω απο 100 φορες καταντάει μ@λακεια....μαντεψε σε ποια περιπτωση εισαι! -
Με αφορμή από άλλο θέμα, θέλω να σας συστήσω τον Παναγιώτη.
Είναι ένας τύπος που μάλλον θέλεις για φίλο, αλλά σίγουρα ΔΕΝ θέλεις για εχθρό. Παρά το ύψος του, είναι νταής. Αλλά νταής από τους παλιούς, του σπας την καρέκλα στην πλάτη κι αυτός νομίζει ότι τον ξύνεις.
Τα χέρια του είναι όπως θα περίμενες να είναι τα χέρια κάποιου που ασχολείται με αγροτικές δουλειές από τη γέννησή του, πέρασε μια 5ετία στα καράβια, είχε 10 χρόνια χασάπικο και από 400 μέχρι 1000 γιδοπρόβατα που αρμέγονταν με τα χέρια. Όλα αυτά με μια διακοπή 2 χρόνων, όταν αναγκάστηκε να τα πουλήσει όλα και να ανέβει Αθήνα, να δουλέψει μαζί με τη συχωρεμένη τη γυναίκα του* γκαρσόνι διπλοβάρδια, για να ξεχρεώσει ένα δάνειο της Αγροτικής. Πλήρωσε, τότε, 5.200.000 δρχ για ένα δάνειο 800.000 δρχ που πήρε για να ταΐσει τα ζώα του που υπέφεραν από 3 χρόνια ανομβρίας κάπου στα τέλη της 10ετίας του '80 - για όποιον θυμάται. Και, βέβαια, είναι από τους ελάχιστους που πλήρωσαν, αφού σε όσους κράτησαν τα πρόβατα χαρίστηκαν τα πανωτόκια και πλήρωσαν, τελικά, μέχρι το 2πλάσιο του αρχικού δανείου...Έτσι, για να πάρετε μια ιδέα. Το πρόσωπο το έκρυψα λίγο, γιατί στο βάθος ο άνθρωπος αυτός είναι μάγκας.
Ο μάγκας λοιπόν αυτός, μετά από περιπέτειες μερικές από τις οποίες ίσως σιγά σιγά σας γράψω, βρέθηκε εδώ και λίγο καιρό και πάλι γκαρσόνι στην Αθήνα. Για να την βγάλει αυτή τη φορά, αφού του έβγαλαν στο σφυρί ό, τι είχε και δεν είχε. Και μόνος, αφού χώρισε. Με κοτσίδα και χωρίς μουστάκι για πρώτη φορά στη ζωή του, αφού του τη σπάει που άσπρισε.
Γκαρσόνι νύχτα, σε πατσατζίδικο στη Θηβών.
Εκεί τον έβλεπα να κάθεται, χυμένο σε μια καρέκλα, και να παρακολουθεί έναν που ντίρλα από την 8η μπύρα ζητούσε κι άλλη. Και δεν του πήγαινε. Μέχρι που ο ταμίας του έκανε την παρατήρηση:
Ταμίας: 'Πήγαινε Πάνο μια μπύρα στον κύριο'
Πάνος: 'Τι;'
Τ 'Μια μπύρα σου ζητάει ο κύριος, δεν ακούς;'
Π 'Τι να την κάνει, Γιώργη; Που να την βάλει, Γιώργη; Μα πόσο μ@λ@κ@ς είσαι, Γιώργη, θα ξεράσει εδώ μέσα και θα σφουγγαρίζω δυο ώρες, άσε που θα πρέπει να τον ακουμπήσω πουθενά έξω και να τον προσέχω μέχρι να συνέλθει. Δυο ευρώ κάνει μια μπύρα, Γιώργη, δε μας γ@μιέσ@ι, Γιώργη μας;'
Τα τελευταία τα είπε δίχως να μετακινηθεί, με μια ανάσα - αλλά αργά και έντονα, τόσο που ο Γιώργης δεν ξαναμίλησε, τι να πει, άλλωστε;
Όσοι (λίγοι) ξεμέθυστοι στο μαγαζί κοντεύαμε να πέσουμε κάτω από τα γέλια, ο Πάνος δεν μας έριξε ούτε μια ματιά, ο ντίρλας άφησε ολόκληρη την 8η μπύρα του (μάλλον δεν την είχε δει καθόλου), πλήρωσε κι έφυγε (αφού έψαχνε κάνα 3λεπτο την πόρτα).*η γυναίκα του μια χαρά είναι, τη λέει έτσι απ' όταν χώρισαν.
-
-
Η σημερινή μας ιστοριούλα με παίδεψε. Δεν μπορούσα να αποφασίσω αν έπρεπε να μπει στο περί εργασίας και αμοιβών στην Ελλάδα θέμα ή στις αληθινές ιστορίες ή στο περί της τρέλας των Ελλήνων. Ελπίζω να έκανα την κατάλληλη επιλογή.
Αγόρασα ένα χώρο. Μέσα σ’ αυτόν υπήρχε παρατημένο φορτηγό Volvo F1220 χωρίς χαρτιά, χωρίς τίποτα. Μηχανολογικά σε πολύ καλή κατάσταση όταν δούλευε, ο παλιός ιδιοκτήτης ήταν μπιτζάρης αλλά έπεσε έξω και του πήρε την επιχείρηση η τράπεζα. Από την τράπεζα την αγόρασε άλλος που, αφού πήρε ό, τι άξιζε, πούλησε το κουφάρι. Οι ξεφτίλες, έβγαλαν μέχρι και το καλώδιο της κεντρικής παροχής. Μη χάσουν. Το φορτηγό, λοιπόν, το κληρονόμησα εγώ - και άρχισα να προσπαθώ να το πουλήσω.
Άδικα, όπως αποδείχτηκε.
Να βγάλω, λέω, τιμή. Πόσο πάει μια μηχανή κομπλέ στα μεταχειρισμένα; 2.500 Ε, πάνω – κάτω. Ένας άξονας; Ένα διαφορικό; Σασί; Παρμπρίζ; Ζάντες; ...
Κι έβγαλα την τιμή που ζητούσα: 2.500 Ε συνολικά.
Έφερα τον καλύτερο μηχανικό της περιοχής, να το βάλει μπροστά. Αν δουλεύει, σκέφτηκα, θα το δώσω πιο εύκολα.
Έχουν φάει τα ποντίκια τα καλώδια, λέει, και είναι επικίνδυνο να πάρει φωτιά. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να βγάλουμε τον άξονα, μήπως και μπορέσουμε να το πάρουμε από εδώ τραβώντας. Βγάλαμε τον άξονα, ελευθερώσαμε τα φρένα, πήρε την επίσκεψή του και πήγαμε όλοι μαζί για νανάκια.
Το πουλήσαμε;
Ναι, καλά..
Μα κανείς; Κανείς;
Μέχρι που κάποια μέρα, στην Ανδραβίδα στην έκθεση αλόγων, είδα ένα γύφτο. Πουλάς φορτηγό; Τι μοντέλο; Με ρώτησε. Κι εκεί φαίνεται ότι τελειώσαν όλα. Κάθε 10 – 15 ημέρες, ένας γύφτος μου τηλεφωνούσε για το φορτηγό. Πάντα διαφορετικός, πάντα δεχόταν την τιμή στο τηλέφωνο και την άλλαζε στο ζωντανό (παλιό το μοντέλο, δεν είναι εμπορεύσιμο, για παλιοσίδερα μόνο κάνει, βλέπεις αυτόν τον κωδικό; Αν ήταν 2 αντί για 1 θα σου τα έδινα τα λ7 .. πολλά ΠΟΛΛΑ τέτοια ωραία. Και όλοι (αλλά ΟΛΟΙ) έφταναν στην τιμή: 1.500 Ε, να μείνουν 300 Ε μεροκάματο.
Πριν από μια εβδομάδα το αποφάσισα: Έχουν περάσει 2 χρόνια !!!!!!!!! Δεν θέλω να περιμένω άλλο. Και όταν ήλθε ο Χρήστος, του είπα το ναι. Εννοείται ότι με το ναι στα 1.500 μου έδωσε 1.300, μετά 1.350, 1.400, 1.450, 1.500. Μία ώρα και κάτι παζάρι. Αλλά το χρήμα, μετρητό. Κάναμε τις υπεύθυνες δηλώσεις μας, όλα καλά και νόμιμα.
Δευτέρα το πρωί, έλλειπα. Θα πάω στις 8, μου είπε. Να πας, του είπα. Θα πάω κατά τις 9, σκέφτηκα, να δω τι κάνει. 8:20 το είχε βάλει μπροστά και είχε φύγει. Το κενό έδειχνε το χώρο όπου βρισκόταν το φορτηγό. Σε 20 λεπτά είχαν ξαναβάλει τον άξονα, είχαν εξαλείψει τον κίνδυνο της πυρκαγιάς κι έφυγαν. Ρώτησα κι έμαθα. 2.700 Ε παζάρεψε τον κινητήρα, μάλιστα αυτός που τον αγόρασε ανέλαβε να τον βγάλει από πάνω μόνος του. Διαφορικά, άξονες, σασί, το αυτοκίνητο λύθηκε σε δυο μέρες κι έγινε ένα βουνό σίδερα. Μέχρι και το σάπιο κουβούκλιο έβγαλε ό, τι είχε να δώσει, μου φαίνεται ότι τα 1.500 που μου έδωσε θα τα πάρει μόνον από τα τζάμια.Τους θαυμάζω: Οργανωμένοι άνθρωποι! 1.500 είναι η ταρίφα, όλοι το ήθελαν αλλά με έπαιζαν μέχρι να το αποφασίσω. 1.501 δεν έδωσε κανείς! Κι αν σήμερα έβγαλε ένας μεροκάματο, αύριο θα βγάλει άλλος.
Περαστικά μας..
-
για αυτό μιλάς;
αυτά κάτω στον Πειραιά τα δουλεύουν κανονικά οι νταλικιέρηδες. Τα μισά από τους τράκτορες που έβλεπα να φορτώνουν τις καρότσες και να φεύγουν ξανα για άλλη καρότσα ήταν τέτοια ακριβώς.
-
-
καλά μιλάμε ούτε με μεγενθυτικό φακό δεν το βλέπεις...
τρομερή φωτό...
μην γίνεις φωτογράφος, θα πεινάσεις...
-
Τι να δεις ρε συ, το πήρε λέμε το αυτοκίνητο. Δεν είναι εκεί, λείπει.
-
Ο χρήστης ililias έγραψε:
Τι να δεις ρε συ, το πήρε λέμε το αυτοκίνητο. Δεν είναι εκεί, λείπει.το κατάλαβα ...μια ερώτηση: αυτός ο κοράκης που πήρε μέχρι και το καλώδιο της κεντρικής παροχής ...πώς του ξέφυγε το φορτηγό;
-
Ο χρήστης elteo έγραψε:
...μια ερώτηση: αυτός ο κοράκης που πήρε μέχρι και το καλώδιο της κεντρικής παροχής ...πώς του ξέφυγε το φορτηγό;Α, ρε, μασημένα τα θέλεις όλα: Δεν ήξερε κι αυτός τι να το κάνει. Τόσο απλά.
-
Ο χρήστης ililias έγραψε:
...μια ερώτηση: αυτός ο κοράκης που πήρε μέχρι και το καλώδιο της κεντρικής παροχής ...πώς του ξέφυγε το φορτηγό;
Α, ρε, μασημένα τα θέλεις όλα: Δεν ήξερε κι αυτός τι να το κάνει. Τόσο απλά.
ενώ το καλώδιο της παροχής ήξερε ε;
-
Γι΄αυτό λέω ότι ήταν ξεφτίλες. Φαντάσου ότι έκοψαν κι αφαίρεσαν ακόμα και 10μετρα κομμάτια καλωδίων του εξωτερικού φωτισμού. Να βγάλω φωτογραφίες;
-
Ο χρήστης ililias έγραψε:
Τους θαυμάζω: Οργανωμένοι άνθρωποι! 1.500 είναι η ταρίφα, όλοι το ήθελαν αλλά με έπαιζαν μέχρι να το αποφασίσω. 1.501 δεν έδωσε κανείς! Κι αν σήμερα έβγαλε ένας μεροκάματο, αύριο θα βγάλει άλλος.
Περαστικά μας..
και μετά λέμε για καρτέλ στο γάλα
-
Καλά με τόσα που αφαίρεσαν από εκεί,εσύ τι ακριβώς αγόρασες;Τα θεμέλια;
-
Ο χρήστης ililias έγραψε:
Να βγάλω φωτογραφίες;Αστο καλυτερα,παλι λιβαδια και ραχουλες θα μας δειχνεις και θα μας μιλας για αυτοκινητα
-
-
Ο χρήστης pjathan έγραψε:
Καλά με τόσα που αφαίρεσαν από εκεί,εσύ τι ακριβώς αγόρασες;Τα θεμέλια;ε, και λίγο παραπάνω, και λίγο παρακάτω...
Να βγάλω φωτογραφίες;
Αστο καλυτερα,παλι λιβαδια και ραχουλες θα μας δειχνεις και θα μας μιλας για αυτοκινητα
για καλώδια, λέμεεεεε.
NUTS γράφει επάνω?
nut: ουσ. ξηρός καρπός, 'καρύδι' κάρυον: nut-cracker καρυοθραύστης
-
Ο χρήστης ililias έγραψε:
NUTS γράφει επάνω?
nut: ουσ. ξηρός καρπός, 'καρύδι' κάρυον: nut-cracker καρυοθραύστης
Το ξέρω βρε Ηλία, μου άρεσε που φαινόταν μόνο αυτό
-
-
Θα έγραφα κι αυτή την ιστορία, αλλά είναι για μια καλή εταιρία που τινάχτηκε στον αέρα από το (παιχνίδι του ιδιοκτήτη της στο) χρηματιστήριο και θα πλήξετε.
Aληθινές ιστορίες