Υπάρχει μια σεβαστού μεγέθους κατηγορία καταναλωτών, που αν κάτι είναι φθηνό δεν το αγοράζουν γιατί δεν το εμπιστεύονται. Ότι και να είναι αυτό, κρέας από το χασάπη, καλλυντικά, παπούτσια, Η/Υ, αυτοκίνητο κ.ο.κ.
Σου λέει 'το φθηνό κρέας είναι των σκυλιών' και 'το καλό είναι και ακριβό'.
Εκτίμησή μου είναι ότι δεν είναι όλα τα φθηνά του πεταματού, αντίθετα υπάρχουν κελεπούρια ή και απλώς απόλυτα επαρκή προιόντα για τη δουλειά που τα θέλουμε, που όμως μερικές φορές θέλουν ψαξιματάκι στην αγορά, και καμμιά φορά έχουν και το σχετικό ρίσκο. Πάνω απ όλα όμως θέλουν ανοιχτό πνεύμα, το αντίθετο από αυτό που επικρατεί συνήθως στα διάφορα κουίζ του στυλ 'τι αμάξι να διαλέξω' σε αυτό το φόρουμ, όπου με χαρακτηριστική ακρίβεια ότι δεν έχει τούρμπο, διπλοσύμπλεκτο και ευρωπαική αύρα συνήθως χαρακτηρίζεται δευτεράντζα.
Επίσης υπάρχουν και προιόντα απάτη, ή υποδεέστερα των προσδοκιών, ή αλλιώς 'μας έπιασαν τον πρωκτό' τα οποία μπορεί κάλλιστα να είναι ακριβά, δεν είναι απαραίτητο να είναι φθηνιάρικα. Και εδώ θέλει ψάξιμο. Βέβαια τα ακριβά που δεν είναι καλά είναι συνήθως απλώς η εξαίρεση του κανόνα, αλλά υπάρχει και αυτή.
Γενικώς νομίζω πρέπει πριν από την αγορά ενός προιόντος, είτε ξυραφάκια για το ξύρισμα είναι αυτά, είτε το νέο Χιουντάι, να καθορίζουμε από πριν με όσο μεγαλύτερη ακρίβεια τις ανάγκες μας, και πριν αποφασίσουμε, να ζυγίζουμε το κατά πόσο και το πως το προιόν αυτό ανταποκρίνεται σε αυτές.