Τα εσοδα των προστιμων για το καπνισμα που πανε?
Αν πάνε στο δήμο τοτε προβλέπω τήρηση του νομου αλλιως αύξηση των εσοδων των νέων ( καλλικρατικων) δήμων, μιας και θα μειωθουν οι κρατικες 'επιχορηγησεις' και θα πρεπει να τα βγάλουν περα!

ΥΣ. αυτος ο 'καλλικρατης' πολυ αμερικανακι μου μοιαζει, εχω αδικο?

εκει που ημουν χθες το ειχαν κλεισει κατα 3/4 το χωρο(και ταβανι βεβαια), μονο η μερια προς το δρομο ηταν ανοικτη

Ο χρήστης Χρήστος Λάππας έγραψε:

Δεν κατάλαβες. Δεν λέω ότι δεν μπορεί να το επιβάλει το κράτος. Ρωτάω πολύ απλά με ποια κριτήρια θα διανέμει το κράτος τις άδειες.

Δε θεωρω οτι θα επρεπε να βρω εγω τη λυση. Να τη βρει το κρατος. Αλλα επειδη ειναι δυσκολο (δε διαφωνω) βρηκε την ευκολη λυση της καθολικης απαγορευσης.
Ειμαι παντως θετικος στο οτι μπορει να βρεθει λυση, σιγουρα οχι λυση που να ικανοποιει 100% τους καπνιστες, αλλα καπως να τους 'βολευει'.

Για τους εργαζόμενους, είναι πραγματικά συγκινητικό το πόσο νοιάζεσαι για τις συνθήκες εργασίας τους και την υγεία τους. Και μάλιστα σε κάτι που μπορεί να αλλάξει πανεύκολα αν ΕΣΥ απλά κάνεις το τσιγαράκι σου έξω.

Θεωρεις a priori οτι ολοι οι εργαζομενοι στα μπαρ ειναι μη καπνιστες και μετα κανεις λογο για 'επιστημονικη φαντασια'.

Μαζευόμαστε εγώ, εσύ, ο Qsis και ο Bayern. Που θα πάμε να φάμε; Ποιος είναι πιο λογικός συμβιβασμός; Να έρθεις εσύ μαζί μας σε μέρος που απαγορεύεται το κάπνισμα και να βγεις έξω για 10 λεπτά να κάνεις τσιγάρο, ή για εμένα να υπομείνω τον καπνό που με βλάπτει από εσένα και όλους τους άλλους πελάτες επί 2,5 ώρες;

Δεν εχω προβλημα,παμε εκει που βολευει εσενα.
Αλλα δε μπορεις να μου απαγορευσεις να παω αργοτερα (με τον Qsis και Bayern) να πιω ενα ποτακι μετη συνοδεια τσιγαρου, ε?

Ο χρήστης nEK έγραψε:

ΥΣ. αυτος ο 'καλλικρατης' πολυ αμερικανακι μου μοιαζει, εχω αδικο?

Ολα πλεον θα θυμιζουν Αμερικη...

**Το αντάρτικο της γόπας **

Αν δεν επιτρέπεται το τσιγάρο στον παράδεισο, εγώ δεν πάω! είχε πει ο Μαρκ Τουέιν. Προσωπικά δεν ξέρω για τον παράδεισο, πέφτει μακριά και αναμοχλεύει δυσεπίλυτα υπαρξιακά προβλήματα η συζήτηση· πάντως, απ' τα μπαράκια, τους χώρους εργασίας και τις δημόσιες υπηρεσίες οι καπνιστές είναι εξορισμένοι.

Το πολύ πολύ να πάνε μέχρι τον ψυχαναλυτή, που θα τους συστήσει να το κόψουν γιατί υποδηλώνει καθήλωση στο στοματικό στάδιο και ανεπαρκή θηλασμό. Και αφού ρίξουν έναν καβγά με τη μητέρα τους, που ματαίως θα προσπαθεί να τους πείσει ότι εκπλήρωσε στο έπακρο τα μητρικά της καθήκοντα ως προς το θηλασμό, θα πάνε να ξεχαρμανιάσουν κάτω από ένα δέντρο.

Στην Ελλάδα του ΔΝΤ, βλέπεις, εκτός από μισθούς και συντάξεις, κόβουν και το τσιγάρο. Η κυβέρνηση, πέρα από τη δημοσιονομική εξυγίανση, φαίνεται αποφασισμένη να πετύχει τη γενικότερη εξυγίανση του πληθυσμού με εξίσου αμφισβητούμενες προθέσεις και αποτελέσματα. Η αντικαπνιστική εκστρατεία, η οποία διαφέρει από την α- ντικαπνιστική υστερία κατά ένα ουσιαστικό, είναι εδώ. Εγκαινιάστηκε με πολιτικές απαγόρευσης των διαφημίσεων, με δυσφημίσεις επί των πωλούμενων προϊόντων, όπως το νεκρολαγνικής εμπνεύσεως «οι καπνιστές πεθαίνουν πρόωρα», με εξοντωτικές αυξήσεις στη φορολογία του καπνού. Για το καλό της υγείας μας, πάντα. Αλλες αυξήσεις, που επίσης θα προκαλούσαν καλό στην υγεία μας, όπως στους μισθούς, στον ελεύθερο χρόνο, στους χώρους πρασίνου κ.λπ., δεν προτάθηκαν από τα κυβερνητικά επιτελεία.

Κάπως έτσι φτάσαμε στην πρόσφατη νομοθεσία περί καθολικής απαγόρευσης του καπνίσματος στους κλειστούς δημόσιους χώρους, που εξωθεί τους καπνιστές στο πεζοδρόμιο ή στην καταβολή προστίμων ύψους έως και 500 ευρώ· αν δεν σωθεί η υγεία μας, τουλάχιστον να σωθούν τα δημόσια ταμεία. Ας ελπίσουμε ότι θα είναι η τελευταία πράξη αυτού του έργου και ότι η φαντασία του υπουργείου Υγείας δεν επιφυλάσσει στους καπνιστές υποχρεωτικό τζόγκινγκ ή βόλτες με κανό στην επόμενη στροφή.

Βέβαια κι αυτό το φρούτο δεν φέρει ελληνική σφραγίδα· εισαγόμενο είναι και, μάλιστα, με καθυστέρηση. Ξεκίνησε πιλοτικά στο μεγάλο εργαστήρι των ΗΠΑ πριν από δύο δεκαετίες, για να καταλήξει στο μπαράκι της γειτονιάς μας. Η αρχή έγινε με τα εστιατόρια και τις υπηρεσίες και κορυφώθηκε στην προ ολίγων ημερών απόφαση του δημάρχου της Νέας Υόρκης για επέκταση της απαγόρευσης σε πάρκα και παραλίες. Ενώ στην οριακή της έκφανση, αυτή η διαδικασία φτάνει μέχρι και στην ύπαρξη πολυκατοικιών αποκλειστικά για μη καπνίζοντες, με 50 εταιρείες δημόσιας στέγασης να απαγορεύουν το τσιγάρο στα κτήρια που διαχειρίζονται. Φαίνεται, όμως, ότι οι προσπάθειες δεν αποδίδουν τα προσδοκώμενα, αφού -παρά την αρχική μείωση- από το 2004 και έκτοτε ο αριθμός των καπνιστών στις ΗΠΑ παραμένει σταθερά κολλημένος στο 21%.

Το τελευταίο μου τσιγάρο

Οι ΗΠΑ έχουν παράδοση στις ακρότητες κατά του καπνίσματος, αρχής γενομένης από τον Φραγκλίνο Ρούσβελτ, που επί προεδρίας του απέρριψε την τελευταία επιθυμία ενός μελλοθανάτου να καπνίσει ένα τσιγάρο, με το επιχείρημα ότι ο θάλαμος εκτε- λέσεων αποτελεί χώρο μη καπνιζόντων. Επρεπε να προστατευτεί η υγεία του μελλοθανάτου! Σταδιακά, η καμπάνια πέρασε και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, με μία προς μία τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης να θεσπίζουν αντικαπνιστικές νομοθεσίες σε ηπιότερες ή αυστηρότερες εκδοχές. Θύμα του παροξυσμού υπήρξε και ο γάλλος φιλόσοφος Ζαν Πολ Σαρτρ, του οποίου το τσιγάρο εξαφανίστηκε από την αφίσα που κοσμούσε την εθνική βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Ούτε και η φωτογραφία του φουμαδόρου Αντρέ Μαλρό τη γλίτωσε!

Η καταδίωξη των καπνιστών δεν είναι πρωτόγνωρη εμπειρία. Εκδηλώθηκε σε αρκετές καμπές της ιστορίας, όπως στη ναζιστική Γερμανία. Εκεί χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά ο όρος του «παθητικού καπνιστή», ενώ το 1939 ιδρύθηκε Γραφείο για τους κινδύνους από το κάπνισμα και λίγο αργότερα απαγορεύτηκε το κάπνισμα στους αξιωματικούς των SS και τους αστυνομικούς εν ώρα υπηρεσίας. Ο ίδιος ο Χίτλερ, μάλιστα, που στα νιάτα του υπήρξε μανιώδης καπνιστής, στη συνέχεια το έκοψε. Εδραιώθηκε η αντίληψη ότι το κάπνισμα συνιστούσε μια βλαβερή συνήθεια που εισήγαγαν (ποιοι άλλοι;) οι Εβραίοι και δεν συνέβαλλε στη σωστή αναπαραγωγή της αρίας φυλής.

Τα τελευταία χρόνια, όμως, η αντικαπνιστική μανία επανήλθε και κορυφώθηκε, με εργαλείο αντικειμενικά επιστημονικά δεδομένα που αποδεικνύουν τη συσχέτιση μεταξύ ενεργητικού καπνίσματος και διαφόρων ασθενειών, όπως ο καρκίνος του πνεύμονα και η στεφανιαία νόσος. Αυτό, όμως, από μόνο του δεν αρκεί να εξηγήσει το όψιμο ενδιαφέρον των κυβερνήσεων για την υγεία των πολιτών και μάλλον βρίσκεται σε αντίφαση με την κατάρρευση του κράτους πρόνοιας ως κατ' εξοχήν εγγυητή της δημόσιας υγείας.

Για τα λεφτά τα κάνεις όλα!

Το κάπνισμα δεν προσθέτει στο στυλ. Αριστερά, η Οντρεϊ Χέπμπορν στο κάδρο κάπνιζε και είχε στυλ. Αντίθετα, η ζωντανή θεριακλού από κάτω δεν ενδιαφέρεται για το στυλ, αλλά σίγουρα το απολαμβάνει. Πάνω, οι πιτσιρικάδες μεγάλωσαν σε μια εποχή με απαγορεύσεις. Και θεωρούν αυτονόητο να τις παραβιάζουν όλες. Ταυτόχρονα! Η αγνότητα των προθέσεων τελειώνει εκεί που ξεκινά η κουβέντα όχι για το ανθρώπινο ή κοινωνικό κόστος, αλλά για το οικονομικό. Οι συνέπειες του καπνίσματος είναι αρκετά ακριβές για τις ασφαλιστικές εταιρείες και το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Για την Ελλάδα, συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, το κόστος νοσηλείας για ασθένειες που αποδίδονται στο τσιγάρο ανέρχεται στα 2 δισ. ετησίως. Την ίδια στιγμή που κάποιοι επιθυμούν να απαλλαγούν από ένα τέτοιο βάρος, κάποιοι άλλοι προσβλέπουν στην αύξηση των κερδών τους. Οι φαρμακοβιομη- χανίες, η δεύτερη μεγαλύτερη βιομηχανία στον κόσμο μετά τις βιομηχανίες όπλων, είναι βασικός χρηματοδότης των αντικαπνιστικών εκστρατειών, εκτιμώντας ότι η μείωση του τσιγάρου συνεπάγεται αύξηση της κατανάλωσης των σκευασμάτων υποκατάστατων της νικοτίνης. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Pfizer, όταν ξεκίνησε η καπνοαπαγόρευση στη Γαλλία το 2007, προέβλεπε ότι τα κέρδη της θα αυξάνονταν έως και 50%.

Σε κέρδη από τη διακοπή του καπνίσματος και σε καλύτερη οργάνωση της εργασίας προσβλέπουν και οι μεγάλες επιχειρήσεις. Η γαλλική εταιρεία Total δαπάνησε 200.000 ευρώ για την αντικαπνιστική εκστρατεία πριν από μερικά χρόνια και πέτυχε να κόψουν το τσιγάρο 300 από τους 1.300 εργαζόμενους καπνιστές της. Υπολογίζει, πλέον, ότι έχει αποσβέσει και με το παραπάνω αυτό το ποσό, κερδίζοντας 780.000 ευρώ από τις λιγότερες παύσεις εργασίας ή άδειες ασθενειών που σχετίζονταν με το κάπνισμα. Το περιοδικό «Capital» σε παλιότερη έρευνά του υπολόγισε ότι 10 λεπτά διάλειμμα την ημέρα για τσιγάρο μεταφράζονται σε 15 μέρες πληρωμένης άδειας. Παρέλειψε, βέβαια, να υπολογίσει σε τι ποσοστό θα αυξήσει η έλλειψη αυτού του δεκάλεπτου διαλείμματος τις δαπάνες για την ψυχολογική υποστήριξη των εργαζομένων.

Ο ηθικός πανικός που διοχετεύεται στη δημόσια σφαίρα για το κάπνισμα έχει ευρύτερες κοινωνιοψυχολογικές διαστάσεις. Στον πυρήνα του υπάρχει η προσπάθεια για απαγόρευση των απολαύσεων και πειθάρχηση των επιθυμιών. «Η απαγόρευση του καπνίσματος δεν αποτελεί απλώς πρόνοια για την υγεία, αλλά και μορφή εμπέδωσης σχέσεων εξουσίας, εθίζει στη δυνατότητα επέκτασης κατασταλτικών μέτρων και εξοικειώνει με συνθήκη μειωμένων ελευθεριών. Οι στατιστικές της υγείας και της θνησιμότητας δείχνουν ότι το κοινωνικο-οικονομικό στρες και η όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων αποτελούν βασικούς επιβαρυντικούς παράγοντες. Είναι επομένως πιθανό το μνημόνιο να στοιχίσει πολύ περισσότερο σε ζωές απ' αυτές που θα σώσει η απα- γόρευση του καπνίσματος» μας λέει ο Παναγιώτης Σωτήρης, διδάσκων Κοινωνικής και Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου.

Από κει και πέρα, το γεγονός ότι το κάπνισμα συνιστά μια επιβαρυντική για την υγεία συνήθεια είναι προφανές. Προφανές επίσης είναι το δικαίωμα των αντικαπνιστών να μην εισπνέουν τον καπνό των άλλων και να έχουν ισότιμη πρόσβαση στους δημόσιους χώρους. Εξίσου προφανές, όμως, θα έπρεπε να είναι το δικαίωμα των ανθρώπων να διαχειρίζονται οι ίδιοι τα ζητήματα που αφορούν τη ζωή και την υγεία τους χωρίς να τους ασκείται δικτατορία στο γούστο, τις συνήθειες και τους φόβους τους. Αν σήμερα διώκονται οι καπνιστές, αύριο θα ακολουθήσουν οι παχύσαρκοι, όσοι διάγουν καθιστική ζωή ή κάνουν πολύ σεξ. Εν τέλει, αυτή η προπαγάνδα για την υγεία καταλήγει να είναι εντελώς ανθυγιεινή.

«Φωτιά» όπου δεν υπάρχει καπνός

Ενας γάλλος μαθητής (επάνω) επιδεικνύει το τατουάζ στο κάτω χείλος του. Ενας ανώνυμος Ινδός (κάτω) καπνίζει κάτι που σίγουρα δεν είναι καπνός, αλλά μάλλον τον βοηθάει να χαλαρώσει. Το επίσημο «σβήσιμο» του τσιγάρου κήρυξε την 1η Σεπτεμβρίου η τότε υπουργός Υγείας Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου. Ετσι, από την προεκλογική δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου για «τη γλάστρα με τη φούντα στο μπαλκόνι μας», περάσαμε στη μετεκλογική προσθήκη ακόμα μιας ουσίας στον κατάλογο των απαγορεύσεων. Και μάλλον αυτή η αναντιστοιχία είναι η μικρότερη που θα μπορούσε να επισημάνει κανείς στο κυβερνών κόμμα. Για το κυνήγι των καπνιστών επιστραθεύτηκαν 9.500 ελεγκτές, περισσότεροι ίσως από όσους έχουν επιστρατευθεί για το κυνήγι των φοροφυγάδων.** Μοναδική εξαίρεση στον κανόνα της καθολικής απαγόρευσης αποτελούν τα κέντρα με ζωντανή μουσική άνω των 300 τ.μ. και τα καζίνα - διότι το τσιγάρο πολλοί εμίσησαν, τον τζόγο ουδείς.**

Επειδή κάθε νομοθεσία πρέπει να έχει και μια εισπρακτική πτυχή, οι παραβάτες καπνιστές θα τιμωρούνται με πρόστιμα από 50 έως 500 ευρώ, ενώ οι καταστηματάρχες από 500 έως 10.000 ευρώ. Στην πέμπτη υποτροπή, ο νόμος προβλέπει ότι θα ανακαλείται οριστικά η άδεια λειτουργίας του μαγαζιού, διευκολύνοντας τους επιχειρηματίες απ' το να τα κλείσουν μόνοι τους εξαιτίας της ύφεσης. Παράλληλα, το υπουργείο έδωσε στη δημοσιότητα την τηλεφωνική γραμμή 1142 για τις ανάγκες των πολιτών. Μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου είχε δεχτεί 91.368 κλήσεις, που στη συντριπτική τους πλειονότητα αφορούσαν διευκρινιστικά ως προς τη νομοθεσία ερωτήματα. Μόλις οι 1.051 απ' αυτούς πήραν για να καταγγείλουν τους συναδέλφους τους που κάπνιζαν κρυφά στην τουαλέτα.

Οπως συνέβη, όμως, και με τα υπόλοιπα μέτρα που θέσπισε η κυβέρνηση, ούτε αυτό φαίνεται να έχει αποσπάσει την κοινωνική συναίνεση. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από έρευνα της MRB για λογαριασμό της Ενωσης Επαγγελματιών Καπνοπωλών, σύμφωνα με την οποία το 73% των μη καπνιστών συμφωνεί με το διαχωρισμό των μαγαζιών σε καπνιζόντων και μη, ένας στους τρεις καπνιστές δηλώνει ότι θα βγαίνει λιγότερο αν απαγορευτεί πλήρως το κάπνισμα και μόλις το 4,7% των καπνιστών αναφέρει ότι θα σταματούσε το τσιγάρο λόγω της απαγόρευσης.

Το Συντονιστικό των Επαγγελματιών

Οι πιο σφοδρές αντιδράσεις, όμως, προέρχονται από τον κλάδο των επαγγελματιών εστίασης και ψυχαγωγίας. Οι ίδιοι θεωρούν το μέτρο ως χαριστική βολή σε μια αγορά που ασφυκτιά και επικαλούνται τη διεθνή εμπειρία της απαγόρευσης που οδήγησε σε μείωση του κύκλου εργασιών κατά 20% και σε αρκετά λουκέτα. Εχουν συγκροτήσει το Συντονιστικό των Επαγγελματιών καφέ-μπαρ και διαμηνύουν σε όλους τους τόνους ότι δεν θα παίξουν το ρόλο του χωροφύλακα στους πελάτες τους. Στα 350 μαγαζιά που ήδη αριθμεί το Συντονιστικό, τα τασάκια δεν έχουν μαζευτεί απ' τα τραπέζια και εκχωρείται στους πελάτες το δικαίωμα να επιλέξουν τη στάση τους.

Οσο για τη Μέριλιν, ό,τι και να έκανε ήταν σέξι. Εκτός εάν απαγορευτούν οι ταινίες της λόγω τσιγάρου! Οσο για τη Μέριλιν, ό,τι και να έκανε ήταν σέξι. Εκτός εάν απαγορευτούν οι ταινίες της λόγω τσιγάρου! Εχουν προσφύγει ήδη νομικά εναντίον του μέτρου, καθώς αυτό γεννά συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού για καταστήματα που διαθέτουν ανοιχτούς χώρους, συνιστά αυθαίρετη διάκριση εις βάρος των καπνιστών και στερεί από τους ιδιοκτήτες τη δυνατότητα να καθορίσουν οι ίδιοι τη φυσιογνωμία των χώρων τους. Ζητούν από τα πολιτικά κόμματα να τοποθετηθούν για το ζήτημα και προαναγγέλλουν πιο δυναμικές αντιδράσεις, όπως η μη καταβολή του ΦΠΑ ή το συμβολικό κλείσιμο των μαγαζιών τους.

Ο Δημήτρης Αρβανίτης, μέλος του Συντονιστικού και του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθήνας, περιγράφει με μελανά χρώματα την κατάσταση που επι- κρατεί στον κλάδο: «Σε καταστήματα που δεν διαθέτουν εξωτερικούς χώρους και εφαρμόζουν το μέτρο, η πτώση του τζίρου φτάνει το 70%. Και φανταστείτε ότι, αν ακόμα βοηθάει ο καιρός, το χειμώνα θα γίνει κόλαση. Εμείς δεν έχουμε άλλη λύση: ή θα αντιδράσουμε στο μέτρο ή θα κλείσουμε τα μαγαζιά μας από τώρα». Προκρίνει ως καταλληλότερο μέτρο «τη δυνατότητα διαχωρισμού των μαγαζιών σε καπνιστών και μη και τις αυξημένες προδιαγραφές εξαερισμού», υπενθυμίζοντας ότι «ο καπνός είναι νόμιμο προϊόν και η προσέλευση του κοινού στα καφέ προαιρετική».

Στο πλευρό τους συντάσσονται οι ίδιοι οι καπνιστές, οι οποίοι δεν καλοβλέπουν την ιδέα να ξεχειμωνιάσουν στα διόλου άνετα και στενά πεζοδρόμια της πόλης, αλλά και αρκετοί καλλιτέχνες και ακαδημαϊκοί που αναγνωρίζουν την κατασταλτική διάσταση των ρυθμίσεων.

Ενας απ'αυτούς, ο Σταμάτης Κραουνάκης, μιλώντας στο «ΕΨΙΛΟΝ» συστήνει «μαζική ανυπακοή στους καπνιστές και στα μαγαζιά. Δε θα μας κόψουν τα πάντα» και μας αφιερώνει ένα τραγουδάκι:

«Τσιγάρα και δρόμοι καπνίζουν ακόμη, τρελοί τροχονόμοι μιας ψεύτρας ζωής. Πικρά τα φιλιά μας, οι κρίκοι γουλιά μας, γερνάνε οι νόμοι, γερνάμε κι εμείς. Εδώ καπνίζουμε κι είναι παράνομο, κι όλο ελπίζουμε να μη μας πιάσουν. Είσαι συνήθεια, είσαι τσιγάρο μου, κι ας φάω πρόστιμα, κι ας με δικάσουν».

Το κάπνισμα κάποτε (πάνω) θεωρούνταν μια αθώα εκκεντρικότητα.** Η ποινικοποίησή του άρχισε όταν έγινε σαφές πως τα διαλείμματα «για ένα τσιγαράκι» (κάτω) βλάπτουν σοβαρά την παραγωγή. **

Ο χρήστης saxon_747 έγραψε:

Δεν κατάλαβες. Δεν λέω ότι δεν μπορεί να το επιβάλει το κράτος. Ρωτάω πολύ απλά με ποια κριτήρια θα διανέμει το κράτος τις άδειες.

Δε θεωρω οτι θα επρεπε να βρω εγω τη λυση. Να τη βρει το κρατος. Αλλα επειδη ειναι δυσκολο (δε διαφωνω) βρηκε την ευκολη λυση της καθολικης απαγορευσης.
Ειμαι παντως θετικος στο οτι μπορει να βρεθει λυση, σιγουρα οχι λυση που να ικανοποιει 100% τους καπνιστες, αλλα καπως να τους 'βολευει'.

Το κράτος, όλα τα κράτη, προσπάθησαν και δεν βρήκαν λύση. Προσωπικά θεωρώ ότι δεν υπάρχει. Αν παρόλα αυτά έχεις κάποια καλή ιδέα, να την ακούσουμε. Γιατί αυτό που πρότεινες μέχρι στιγμής είναι ανεφάρμοστο. Πιο κάτω θα εξηγήσω γιατί.

Για τους εργαζόμενους, είναι πραγματικά συγκινητικό το πόσο νοιάζεσαι για τις συνθήκες εργασίας τους και την υγεία τους. Και μάλιστα σε κάτι που μπορεί να αλλάξει πανεύκολα αν ΕΣΥ απλά κάνεις το τσιγαράκι σου έξω.

Θεωρεις a priori οτι ολοι οι εργαζομενοι στα μπαρ ειναι μη καπνιστες και μετα κανεις λογο για 'επιστημονικη φαντασια'.

Θεωρώ ότι σημαντική μερίδα των καπνιστών εργαζόμενων ενοχλούνται από τον καπνό. Μπορεί να κάνω λάθος. Για αυτό που είμαι σίγουρος είναι ότι όλοι τους βλάπτονται από τον καπνό. Αλλά δεν έχουν επιλογή. Πρέπει να περάσουν τις ώρες εργασίας τους σε ένα περιβάλλον που τους βλάπτει όχι γιατί δεν γίνεται αλλιώς, αλλά γιατί εσύ δεν θέλεις να βγεις για 10 λεπτά έξω.

Μαζευόμαστε εγώ, εσύ, ο Qsis και ο Bayern. Που θα πάμε να φάμε; Ποιος είναι πιο λογικός συμβιβασμός; Να έρθεις εσύ μαζί μας σε μέρος που απαγορεύεται το κάπνισμα και να βγεις έξω για 10 λεπτά να κάνεις τσιγάρο, ή για εμένα να υπομείνω τον καπνό που με βλάπτει από εσένα και όλους τους άλλους πελάτες επί 2,5 ώρες;

Δεν εχω προβλημα,παμε εκει που βολευει εσενα.
Αλλα δε μπορεις να μου απαγορευσεις να παω αργοτερα (με τον Qsis και Bayern) να πιω ενα ποτακι μετη συνοδεια τσιγαρου, ε?

Ok, ας το θέσω αλλιώς. Αποφασίζουμε να βγούμε για ποτάκι μέχρι πρωίας. Σε ποιο μέρος θα πάμε; Εκεί που όλοι μας θα πρέπει να υπομείνουμε τον καπνό σου και των άλλων για όσες ώρες κάτσουμε, ή κάπου που θα πιούμε τα ποτάκια μας (όσα θέλουμε αν δεν οδηγούμε), θα ακούμε την μουσικούλα και θα χαζεύουμε και θα μιλάμε με μωράκια, αλλά θα χρειάζεται να πετάγεσαι έξω κάθε φορά που κρίνεις ότι δεν κάνεις χωρίς τσιγάρο; Αν είμαστε φίλοι και βγαίνουμε συχνά ποιος συμβιβασμός είναι πιο λογικός; Με τους δικούς σου φίλους τι θεωρείς ότι είναι δείχνει 'κατανόηση'; Να είναι οι υπόλοιποι υποχρεωμένοι επί ώρες να ανεχτούν τον καπνό από εκατοντάδες άτομα, ή να βγαίνεις εσύ έξω για τα τσιγάρα που θέλεις να κάνεις;

Ο χρήστης Χρήστος Λάππας έγραψε:

Το κράτος, όλα τα κράτη, προσπάθησαν και δεν βρήκαν λύση.

Ενα παραδειγμα προσπαθειας?

Θεωρώ ότι σημαντική μερίδα των καπνιστών εργαζόμενων ενοχλούνται από τον καπνό.

Και εγω θεωρω οτι σημαντικη μεριδα εργαζομενων ειναι καπνιστες.

Ok, ας το θέσω αλλιώς. Αποφασίζουμε να βγούμε για ποτάκι μέχρι πρωίας. Σε ποιο μέρος θα πάμε; Εκεί που όλοι μας θα πρέπει να υπομείνουμε τον καπνό σου και των άλλων για όσες ώρες κάτσουμε, ή κάπου που θα πιούμε τα ποτάκια μας (όσα θέλουμε αν δεν οδηγούμε), θα ακούμε την μουσικούλα και θα χαζεύουμε και θα μιλάμε με μωράκια, αλλά θα χρειάζεται να πετάγεσαι έξω κάθε φορά που κρίνεις ότι δεν κάνεις χωρίς τσιγάρο; Αν είμαστε φίλοι και βγαίνουμε συχνά ποιος συμβιβασμός είναι πιο λογικός; Με τους δικούς σου φίλους τι θεωρείς ότι είναι δείχνει 'κατανόηση'; Να είναι οι υπόλοιποι υποχρεωμένοι επί ώρες να ανεχτούν τον καπνό από εκατοντάδες άτομα, ή να βγαίνεις εσύ έξω για τα τσιγάρα που θέλεις να κάνεις;

Ας το θεσω και εγω αλλιως. Θα παμε για ποτακι και δε θα εχω προβλημα να πεταγομαι καθε 45-60΄για ενα γρηγορο τσιγαρακι γιατι επελεξα να ειμαι μαζι σου.
Εαν επιλεξω να βγω με τον qsis, δε θα χρειαζεται να βγω εξω.

Αν ειναι να παιρνω και τα μωρακια μαζι...

Ο χρήστης Χρήστος Λάππας έγραψε:

Δεν κατάλαβες. Δεν λέω ότι δεν μπορεί να το επιβάλει το κράτος. Ρωτάω πολύ απλά με ποια κριτήρια θα διανέμει το κράτος τις άδειες. Αν πραγματικά μιλάς σοβαρά, τότε θα πρέπει να εξασφαλιστεί ότι ΣΕ ΚΑΘΕ μέρος που υπάρχει μαγαζί καπνιζόντων θα υπάρχει και ένα μαγαζί για μη καπνίζοντες. Αν ισχύσει αυτό, εσύ που θέλεις να έχεις μαγαζί καπνιζόντων πως θα νιώσεις αν σου πουν ότι στην περιοχή σου υπάρχει ήδη ένα και δεν μπορείς να ανοίξεις εσύ; Ή αν σου έλεγαν ότι δεν μπορείς να ανοίξεις μαγαζί καπνιζόντων μέχρι να ανοίξεις και άλλο μη καπνιζόντων; Στο χωριό μου που υπάρχουν 2 καφετέριες. Πως θα ένιωθες αν σε υποχρέωναν να έχεις αυτή που δεν επιτρέπεται το κάπνισμα; Η λογική της λύσης των ξεχωριστών χώρων μπάζει από παντού, είναι μόνο και μόνο μια δικαιολογία για να συνεχίσει το κάπνισμα παντού. 'Ναι, όποιος θέλει ας δημιουργήσει μαγαζιά για μη καπνιστές, αλλά δεν με ενδιαφέρει αν τελικά θα συμβεί, ας γίνετε πολλοί οι μη καπνιστές να το απαιτήσετε.'

εγραψα οτι η ζητηση θα πρεπει να καθορισει τις αδειες. Πρακτικα δηλαδη οι μη καπνιστες. Αν οι μη καπνιστες δε τα στηριξουν, σημαινει οτι δεν χρειαζονται.

ειναι σα να γκρινιαζεις γιατι στο χωριο σου δεν εχει μπαρ και εχει μονο 2 καφετεριες! Ειναι απλο μαλλον, κανεις δε θελει μπαρ. Ή σα να λες 'γιατι στη γειτονια μου δεν εχει club και εχει μονο καφενεια'.

αναφερω παντως οτι σε ΟΛΑ τα μαγαζια μπορεις να ατμισεις ελευθερα, λογικο γιατι δεν ενοχλειται κανενας.

Ο χρήστης sxinthecity έγραψε:
Αν ειναι να παιρνω και τα μωρακια μαζι...

Ο χρήστης Χρήστος Λάππας έγραψε:
Το κράτος, όλα τα κράτη, προσπάθησαν και δεν βρήκαν λύση.

Ενα παραδειγμα προσπαθειας?

Τα ξεχωριστά τμήματα για καπνιστές και μη που υπήρχαν επί χρόνια στους κλειστούς δημόσιους χώρους. Το σύστημα απλά δεν λειτουργούσε, είναι αδύνατο να σταματήσεις τον αέρα να κυκλοφορεί.

Θεωρώ ότι σημαντική μερίδα των καπνιστών εργαζόμενων ενοχλούνται από τον καπνό.

Και εγω θεωρω οτι σημαντικη μεριδα εργαζομενων ειναι καπνιστες.

Όντως. Και λοιπόν; Αυτό σημαίνει ότι δεν ενοχλούνται από τον καπνό; Με αυτούς που δεν είναι καπνιστές τι θα κάνουμε; Άσε, ξέρω τι θα πεις, να βρουν δουλειά κάπου αλλού, δεν είναι δικό σου το πρόβλημα.

Ok, ας το θέσω αλλιώς. Αποφασίζουμε να βγούμε για ποτάκι μέχρι πρωίας. Σε ποιο μέρος θα πάμε; Εκεί που όλοι μας θα πρέπει να υπομείνουμε τον καπνό σου και των άλλων για όσες ώρες κάτσουμε, ή κάπου που θα πιούμε τα ποτάκια μας (όσα θέλουμε αν δεν οδηγούμε), θα ακούμε την μουσικούλα και θα χαζεύουμε και θα μιλάμε με μωράκια, αλλά θα χρειάζεται να πετάγεσαι έξω κάθε φορά που κρίνεις ότι δεν κάνεις χωρίς τσιγάρο; Αν είμαστε φίλοι και βγαίνουμε συχνά ποιος συμβιβασμός είναι πιο λογικός; Με τους δικούς σου φίλους τι θεωρείς ότι είναι δείχνει 'κατανόηση'; Να είναι οι υπόλοιποι υποχρεωμένοι επί ώρες να ανεχτούν τον καπνό από εκατοντάδες άτομα, ή να βγαίνεις εσύ έξω για τα τσιγάρα που θέλεις να κάνεις;

Ας το θεσω και εγω αλλιως. Θα παμε για ποτακι και δε θα εχω προβλημα να πεταγομαι καθε 45-60΄για ενα γρηγορο τσιγαρακι γιατι επελεξα να ειμαι μαζι σου.
Εαν επιλεξω να βγω με τον qsis, δε θα χρειαζεται να βγω εξω.

Αν υποθέσουμε ότι αποτελείς μέρος της στατιστικής, οι μισοί τουλάχιστον στις παρέες σου δεν καπνίζουν. Τι κάνεις σε αυτή την περίπτωση; Δεν τους κάνεις παρέα; Θα τους αναγκάζεις να υπομείνουν για κάποιες ώρες τον καπνό θεωρώντας το ως καλό συμβιβασμό για τις φορές που εσύ κάνεις το τσιγάρο σου έξω; Ακόμα και να δεχτούμε όμως ότι εσύ το έχεις λύσει το πρόβλημα. Τι γίνεται με τους άλλους θαμώνες; Όλοι αυτοί είναι άτομα που καπνίζουν και έχουν αφήσει τους μη καπνιστές σε κάποιο μοναστήρι να κλαίνε την μοίρα τους; Κανείς από αυτούς δεν έχει μαζί του άτομα που ενοχλούνται από τον καπνό και ακολούθησαν γιατί ουσιαστικά δεν είχαν επιλογή άλλη από το να κάτσουν σπίτι μόνοι τους; Μήπως θα ήθελες ένα κόσμο όπου οι παρέες δεν θα είναι βασισμένες σε φιλίες και έρωτα, αλλά στο αν καπνίζουμε ή όχι;

Με τους ανήλικους τι γίνεται; Ένα κατάστημα μπορεί εύκολα να αρνηθεί την πώληση αλκοόλ σε μια 16χρονη. Πως θα εξασφαλίσει ότι δεν θα αναπνέει τον ντουμανιασμένο αέρα ενός κλειστού χώρου όπου όλοι καπνίζουν;

Ειλικρινά (στον λόγο της τιμής μου δεν κοροϊδεύω) βρίσκω αστεία την προσπάθεια σου να πείσεις ότι υπάρχει τρόπος να διαχωριστούν οι παρέες σε καπνιστές και μη. Στις σελίδες του forum είναι τραγικά δύσκολο να το καταφέρεις, στην πραγματική ζωή, απλά αδύνατο.

Ο χρήστης spiros έγραψε:
εγραψα οτι η ζητηση θα πρεπει να καθορισει τις αδειες. Πρακτικα δηλαδη οι μη καπνιστες. Αν οι μη καπνιστες δε τα στηριξουν, σημαινει οτι δεν χρειαζονται.

ειναι σα να γκρινιαζεις γιατι στο χωριο σου δεν εχει μπαρ και εχει μονο 2 καφετεριες! Ειναι απλο μαλλον, κανεις δε θελει μπαρ. Ή σα να λες 'γιατι στη γειτονια μου δεν εχει club και εχει μονο καφενεια'.

Σπύρο το σύστημα στην Ελλάδα λειτουργεί πατώντας πάνω στην υποχωρητικότητα των μη καπνιστών. Αν όταν κανονίζουμε να βγούμε οι μισοί αρνηθούν πεισματικά να πάνε σε ένα μαγαζί που δεν θα μπορούν να καπνίζουν, οι πιθανότητες είναι να περάσει το δικό τους. Αν με κάποιο μαγικό τρόπο όλοι όσοι ενοχλούνται από το τσιγάρο αρνιόντουσαν να πάνε σε τέτοια μέρη, τα μαγαζιά θα βρισκόντουσαν σε δυσχερέστερη θέση από αυτή για την οποία παραπονιούνται τώρα. Είναι ακριβώς το ίδιο πρόβλημα που αναλύω και στον saxo πιο πάνω. Διαχωρισμός στις παρέες δεν μπορεί να γίνει. Απλά οι καπνιστές έχουν συνηθίσει να γίνεται το δικό τους και όσο επιτρέπουμε την ύπαρξη τέτοιων μαγαζιών, τόσο κανένα άλλο δεν θα μπορεί να επιβιώσει. Η έλλειψη χώρων για μη καπνιστές δεν απορρέει από το ότι δεν χρειάζονται, αλλά από το ότι κάποιοι στις παρέες τους δεν τα θέλουν.

η 16χρονη δεν εχει δουλεια σε μαγαζια τυπου μπαρ και κλαμπ, και ουτε αλκολ θα επρεπε να της δινεται , αλλα δυστυχως της δινεται (και μαλιστα αμφιβολου ποιοτητας)

τα παραπανω ειναι πολυ πιο σοβαρα απο το να εισπνευσει καπνο, αλλα ακομα μια φορα κοιταμε το δεντρο και οχι το δασος

Το συστημα των coffee shops πως λειτουργει σωστα?

Xρηστο, η συζητηση δε θα καταληξει πουθενα. Ο καθενας βλεπει τα πραματα αναλογα με το συμφερον του.

Το να δημιουργηθουν μαγαζια καπνιστων δεν ειναι ανεφικτη λυση, οπως δεν ειναι ανεφικτη λυση πχ η δημιουργια gay bar για να εξυπηρετησουν την αναλογη κοινωνικη ομαδα, χωρις αυτο να σημαινει οτι δεν ειναι δεκτοι σε 'straight' μαγαζια.
Η ζητηση καθοριζει των αριθμο αυτων των μαγαζιων, γι'αυτο δεν ειναι και τοσο πολλα.
(Και μη το 'γυρισεις' στο οτι 'o gay δε μου κανει κακο' γιατι δεν ειναι αυτο το θεμα, αλλα η επιλογη. )

Για τους εργαζομενους τι να πω... Η καθε δουλεια εχει τα υπερ και κατα της. Εαν το περιβαλλον ηταν ιδανικο παντου δε θα ηταν δουλεια αλλα διασκεδαση.

Ο χρήστης saxon_747 έγραψε:
Θα παμε για ποτακι και δε θα εχω προβλημα να πεταγομαι καθε 45-60΄για ενα γρηγορο τσιγαρακι γιατι επελεξα να ειμαι μαζι σου.
Εαν επιλεξω να βγω με τον qsis, δε θα χρειαζεται να βγω εξω.

Άντε και με τον qsi τα βρήκατε. Με τον υπόλοιπο κόσμο που είχε την τύχη (και δεν επέλεξε) να βρεθεί στον ίδιο χώρο με εσάς; Πρόβλημά τους να υποθέσω.

Ο χρήστης Scotch έγραψε:

Θα παμε για ποτακι και δε θα εχω προβλημα να πεταγομαι καθε 45-60΄για ενα γρηγορο τσιγαρακι γιατι επελεξα να ειμαι μαζι σου.
Εαν επιλεξω να βγω με τον qsis, δε θα χρειαζεται να βγω εξω.

Άντε και με τον qsi τα βρήκατε. Με τον υπόλοιπο κόσμο που είχε την τύχη να βρεθεί στον ίδιο χώρο με εσάς; Πρόβλημά τους να υποθέσω.

Μαλλον δεν καταλαβες οτι με την λεξη 'επιλογη' δεν εννοω οτι θα καπνισω κατα βουληση.

Εννοω επιλογη καταστηματων που επιτρεπεται το καπνισμα (οπου θα παω με τον qsis)
και καταστηματα που δεν επιτρεπεται (οπου θα παω πχ με εσενα)

Ο χρήστης Scotch έγραψε:

Θα παμε για ποτακι και δε θα εχω προβλημα να πεταγομαι καθε 45-60΄για ενα γρηγορο τσιγαρακι γιατι επελεξα να ειμαι μαζι σου.
Εαν επιλεξω να βγω με τον qsis, δε θα χρειαζεται να βγω εξω.

Άντε και με τον qsi τα βρήκατε. Με τον υπόλοιπο κόσμο που είχε την τύχη (και δεν επέλεξε) να βρεθεί στον ίδιο χώρο με εσάς; Πρόβλημά τους να υποθέσω.

σε ιδιωτικους χωρους παντως, δαγκωνουμε το !#!@@! μας απο κρυο

τις προαλλες φιλος μας εβαζε να ανοιγουμε συνεχεια τα παραθυρα.. και τα ανοιγαμε, τι να κανουμε..

και ημασταν μολις 2 που καπνιζαμε

οσο για τους εργαζομενου, ειχα φιλο που δουλευε σερβιτορος σε κλαμπ (μη καπνιστης) και ενω ποτε δεν εχει προβλημα οταν αραζουμε ολοι παρεα (δεν μας το εκρυβε, δεν εχει προβλημα με το τσιγαρο ο συγκεκριμενος) , στο κλαμπ ειχε σοβαρο προβλημα , αλλα αυτο συνεβαινε γιατι οι ιδιοκτητες τον επαιζαν..

Ο χρήστης saxon_747 έγραψε:

Μαλλον δεν καταλαβες οτι με την λεξη 'επιλογη' δεν εννοω οτι θα καπνισω κατα βουληση.
Εννοω επιλογη καταστηματων που επιτρεπεται το καπνισμα (οπου θα παω με τον qsis)
και καταστηματα που δεν επιτρεπεται (οπου θα παω πχ με εσενα)

Που να το καταλάβω. Κι αυτά τα νύχια μου να μη μυρίζουν .
Απλά έκρινα με την συνήθη τακτική που εφαρμόζεται εδώ και χρόνια (εγώ θα καπνίσω γιατί η παρέα μου με ανέχεται και χσε τους άλλους).

Μα τοσο καιρο αυτο λεμε:
Συμφωνουμε με την απαγορευση παντου, κατανοουμε τους λογους για τους οποιος το καπνισμα διωκεται, αλλα θα θελαμε να υπαρχουν και καποιοι χωροι εκτος απο το σπιτι μας η το πεζοδρομιο (μπαρ πχ) οπου θα μπορουμε να καπνισουμε χωρις να ενοχλουμε.

Προσωπικα δεν καταπιεζομαι εαν η παρεα μου αποφασισει να συναντηθουμε σε καποιο χωρο οπου δεν επιτρεπεται το καπνισμα. Εχω προβλημα ομως να βγω με τη γυναικα μου (καπνιστρια) και να μην υπαρχει ουτε ενα μπαρ οπου επιτρεπεται.
(στο οποιο λογικα δε θα συχναζεις εσυ, αρα δε θα ενοχλεισαι)

Οπως αναφέρεται σε επιστολή του Σωματείου Δημοτικών Αστυνομικών Αθήνας προς τον υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση με ημερομηνία 29/9/10, «η ανάθεση των εν λόγω αρμοδιοτήτων στη Δημοτική Αστυνομία είναι εντελώς παράνομη, καθώς δεν προβλέπεται στα 28 σημεία που ορίζουν αποκλειστικά τις αρμοδιότητές μας».

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=210572

Παρανομα, ελεγχουν εαν παρανομεις...
Ενδειξη του οτι ο νομος για ακομα μια φορα ειναι φαστ φουντ.
Θα μπορουσε τουλαχιστον να γινει μια τροποποιηση για το τυπικο μερος...