Ο χρήστης greo έγραψε:
Οταν διαβαζω σελιδες επι σελιδων για τον περιβοητο γυρο Βιλνεβ-Αρνου, αναρωτιεμαι: Η μονομαχια Μπατον-Αλονσο δεν ηταν εξισου εντυπωσιακη και μαλιστα για περισσοτερους γυρους;
Δεν ειναι κριμα οταν σπουδαιες στιγμες της F1 γίνονται μπροστα μας εμεις να ειμαστε κολλημενοι σε μια ανουσια και μιζερη νοσταλγια και παρελθοντολογια;

Και αυτο δειχνει και κατι αλλο. Δεν ειναι απαραιτητο η μονοτονια στην κορυφη να δινει κακους αγωνες ή να μη διαφημιζει το σπορ.

1000 ευχαριστω στους περισσοτερους οδηγους που μου εδωσαν εναν απο τους καλυτερους στεγνους αγωνες που εχω δει εδω και 20 χρονια. Αν ειχε και μαχη για κορυφη...

Ετσι ετσι......το καλό να λέγεται

Ο χρήστης greo έγραψε:
Οταν διαβαζω σελιδες επι σελιδων για τον περιβοητο γυρο Βιλνεβ-Αρνου, αναρωτιεμαι: Η μονομαχια Μπατον-Αλονσο δεν ηταν εξισου εντυπωσιακη και μαλιστα για περισσοτερους γυρους;
Δεν ειναι κριμα οταν σπουδαιες στιγμες της F1 γίνονται μπροστα μας εμεις να ειμαστε κολλημενοι σε μια ανουσια και μιζερη νοσταλγια και παρελθοντολογια;

Και αυτο δειχνει και κατι αλλο. Δεν ειναι απαραιτητο η μονοτονια στην κορυφη να δινει κακους αγωνες ή να μη διαφημιζει το σπορ.

1000 ευχαριστω στους περισσοτερους οδηγους που μου εδωσαν εναν απο τους καλυτερους στεγνους αγωνες που εχω δει εδω και 20 χρονια. Αν ειχε και μαχη για κορυφη...

Εν μερει συμφωνω απολυτα μαζι σου,ο χθεσινος αγωνας ειχε πολυ θεαμα στις πιο πισω θεσεις,αν και η 1η ηταν ''κλεισμενη'' .Σιγουρα η μονομαχια για αρκετους γυρους μεταξυ Alonso και Button ηταν πολυ θεαματικη,ομως προσπαθειες για προσπερασμα γινονταν ουσιαστικα σε μονο δυο σημεια της πιστας (Spitzkehre-Mercedes Arena),ενω στη Dijon του '79 Villeneuve και Arnoux προσπερνουσαν ο ενας τον αλλον σε καθε στροφη και με οποιον τροπο μπορουσαν με μονη διαφορα οτι εκει η μονομαχια ειχε κρατησει για εναν γυρο.
Κατα την αποψη ειναι τελειως διαφορετικες φασεις,οι οποιες αναμφισβητητα εδωσαν πολυ θεαμα.Δυστυχως ομως στην εποχη μας τετοιες ''μονομαχιες'' γρηγορα ξεχνιωνται και περνανε στη σφαιρα του παρελθοντος, χωρις να γνωριζω ουσιαστικα τον λογο.

Ο χρήστης greo έγραψε:
Οταν διαβαζω σελιδες επι σελιδων για τον περιβοητο γυρο Βιλνεβ-Αρνου, αναρωτιεμαι: Η μονομαχια Μπατον-Αλονσο δεν ηταν εξισου εντυπωσιακη και μαλιστα για περισσοτερους γυρους;
Δεν ειναι κριμα οταν σπουδαιες στιγμες της F1 γίνονται μπροστα μας εμεις να ειμαστε κολλημενοι σε μια ανουσια και μιζερη νοσταλγια και παρελθοντολογια;

Και αυτο δειχνει και κατι αλλο. Δεν ειναι απαραιτητο η μονοτονια στην κορυφη να δινει κακους αγωνες ή να μη διαφημιζει το σπορ.

1000 ευχαριστω στους περισσοτερους οδηγους που μου εδωσαν εναν απο τους καλυτερους στεγνους αγωνες που εχω δει εδω και 20 χρονια. Αν ειχε και μαχη για κορυφη...

Συμφωνώ απολύτως. Πάντα υπάρχει η τάση τα γεγονότα του παρελθόντος να υπερεκτιμούνται σε σχέση με αυτά του παρόντος.
Σε είκοσι χρόνια από τώρα κάποιοι μελλοντικοί ...συνάδελφοι μας (οι ακόμα και εμείς οι ίδιοι) βασιζόμενοι σε ένα βιντεάκι που θα κυκλοφορεί στο internet θα λένε για τις επικές μάχες που γίνονταν τότε και δεν θα ενδιαφέρονται για το τι γινόταν στον υπόλοιπο (ή στους υπόλοιπους) αγώνα. Και μην ξεχνάμε και την περσινή εκπληκτική χρονιά (ίσως μία από τις καλύτερες στην ιστορία).
Πάντως ο έτσι κι αλλιώς καταπληκτικός αγώνας θα ήταν ακόμη καλύτερος αν μία καταραμένη πτέρυγα δεν αποφάσιζε να πάει ...βόλτα.
Και κάτι άλλο. Μήπως πρέπει να ψάξουμε περισσότερο τη βελτίωση του θεάματος (=προσπεράσματα) στις πίστες; Σχεδόν όλες οι πίστες που ευννοούν τα προσπεράσματα δίνουν συχνά καταπληκτικούς αγώνες.

Αν δεν κάνω λάθος και οι δύο έγιναν για την 2η θέση, ε;

Ο χρήστης greo έγραψε:
Οταν διαβαζω σελιδες επι σελιδων για τον περιβοητο γυρο Βιλνεβ-Αρνου, αναρωτιεμαι: Η μονομαχια Μπατον-Αλονσο δεν ηταν εξισου εντυπωσιακη και μαλιστα για περισσοτερους γυρους;
Δεν ειναι κριμα οταν σπουδαιες στιγμες της F1 γίνονται μπροστα μας εμεις να ειμαστε κολλημενοι σε μια ανουσια και μιζερη νοσταλγια και παρελθοντολογια;
[snip]

Αρνού και Βιλνέβ προσπερνούσαν ο ένας τον άλλον διαδοχικά και μάλιστα σε διαφορετικά μέρη της πίστας. Ο Μπάτον απλά προσπαθούσε να περάσει τον Αλόνσο και μάλιστα ως επι το πλείστον στο ίδιο σημείο της πίστας.

Νομίζεται δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης.

Ο χρήστης migf1 έγραψε:

Οταν διαβαζω σελιδες επι σελιδων για τον περιβοητο γυρο Βιλνεβ-Αρνου, αναρωτιεμαι: Η μονομαχια Μπατον-Αλονσο δεν ηταν εξισου εντυπωσιακη και μαλιστα για περισσοτερους γυρους;
Δεν ειναι κριμα οταν σπουδαιες στιγμες της F1 γίνονται μπροστα μας εμεις να ειμαστε κολλημενοι σε μια ανουσια και μιζερη νοσταλγια και παρελθοντολογια;
[snip]

Αρνού και Βιλνέβ προσπερνούσαν ο ένας τον άλλον διαδοχικά και μάλιστα σε διαφορετικά μέρη της πίστας. Ο Μπάτον απλά προσπαθούσε να περάσει τον Αλόνσο και μάλιστα ως επι το πλείστον στο ίδιο σημείο της πίστας.

Νομίζεται δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης.

Συμφωνω απολυτα!
Πολυ ωραια η μαχη τους για τα σημερινα δεδομενα της F1 αλλα απο εκει κ μετα εχω δει κ πολυ καλυτερα.
Η ανουσια κ μιζερι παρελθοντολογια που αναφερεις (αν βαλουμε την τελευταια 20-25ετια) ηταν απο τις πιο ζωντανες κ ανταγωνιστικες εποχες της F1 με οδηγους πολυ κοντα ο ενας στον αλλον κ με συναγωνισμο που δεν ειχε απολυτως μα απολυτως καμια σχεση μ αυτα που βλεπουμε τωρα!
Πιλοτοι που εγραψαν ιστορια, δινοντας μαχες που δεν εχουμε παρακολουθησει τουλαχιστον εδω κ 10 χρονια με μερικες εξαιρεσεις μεταξυ Hakkinen k MS κ καποια αλλα. Δεν σου κανει αισθηση που μερικες απο τις αλλαγες που θελουν, ειναι να επαναφερουν καποιους κανονες του μιζερου κ ανουσιου παρελθοντος για να βελτιωσουν το θεαμα;

Ο χρήστης migf1 έγραψε:

Οταν διαβαζω σελιδες επι σελιδων για τον περιβοητο γυρο Βιλνεβ-Αρνου, αναρωτιεμαι: Η μονομαχια Μπατον-Αλονσο δεν ηταν εξισου εντυπωσιακη και μαλιστα για περισσοτερους γυρους;

Αρνού και Βιλνέβ προσπερνούσαν ο ένας τον άλλον διαδοχικά και μάλιστα σε διαφορετικά μέρη της πίστας. Ο Μπάτον απλά προσπαθούσε να περάσει τον Αλόνσο και μάλιστα ως επι το πλείστον στο ίδιο σημείο της πίστας.
Νομίζεται δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης.

Εννοείται πως δεν τίθεται... O Αρνού πατούσε έξω από την πίστα για να κρατήσει την θέση, επεφταν συνεχή μπλοκαρίσματα στην υπερπροσπάθεια των οδηγών να φρενάρουν έστω και ένα εκατοστό πιο μετά από τον αντίπαλο, ακουμπούσαν λάστιχα... Καμία σχέση με την προσπάθεια του Μπατον που απλά προσπάθησε (κυρίως στην Spitzkehre) να προσπεράσει... Χωρίς υπερβολές και οδήγηση πάνω από το όριο...

Σωστος greo, υπαρχει ταση μυθοποιησης του παρελθοντος σε ολουος τους τομεις, οχι μονο F1.

Ο χρήστης Hakk έγραψε:
O Αρνού πατούσε έξω από την πίστα για να κρατήσει την θέση, επεφταν συνεχή μπλοκαρίσματα στην υπερπροσπάθεια των οδηγών να φρενάρουν έστω και ένα εκατοστό πιο μετά από τον αντίπαλο, ακουμπούσαν λάστιχα...

Αν δεν εγραφες ονομα θα ορκιζομουν οτι εγραφες για εναν συνηθισμενο αγωνα του Σατο

Σοβαρα τωρα, η μαχη ειναι μαχη και ειναι συναρπαστικη οπως και αν εξελιχτει. Ειτε εχει συνεχη προσπερασματα, ειτε μισο γυυρο διπλα-διπλα, ειτε απλο κυνηγητο. Ναι, ναι μην αντιδρατε, ολοι φανταζομαι θυμοσαστε ευχαριστα εκεινο το τρενακι Σενα και Μανσελ στο Μονακο. Τι και αν ο Γερμανος κερδιζει με το ενα χερι, σε προσωπικο επιπεδο ειμαι χορτασμενος οταν γινεται σκοτωμος στις πισω θεσεις. Και τελευταια γινεται πραγματικος χαμος.

ΥΓ Απο περιεργεια ειδα οσα περισσοτερα αφιερωματα του Μοτορς μπορουσα για εκεινες τις περιβοητες χρονιες. Να με συμπαθατε αλλα η ποσοτητα μαχων που ειδα δε με εκανε να ευχομουν να ειχα γεννηθει νωριτερα. Απιθανες πιστες; Σιγουρα! Απιθανες μαχες; οχι.

Ο χρήστης greo έγραψε:
Ξεχναμε ολοι μαλλον (ή για τους νεοτερους δεν φροντισε κανενας να πληροφορησει) οτι εκεινο τον παλιο καλο καιρο που κελαηδουσανε τα αηδονια, δεν εβρεχε ποτε, οι ανθρωποι ητανε πιο καλοι και οι γυναικες πιο ευκολες, τον πρωτο γυρο καθε αγωνα τον ονομαζαν 'the event lap': Διοτι απλουστατα οτι ηταν να συμβει συνεβαινε σε εκεινο το γυρο συνηθως. Ας μην κρινουμε απο το μονο κομματι που εχει διασωθει.
[snip]

Σε ποιές ακριβώς εποχές αναφέρεσαι φίλε greo? Διότι τα 80s που είχα την τύχη και τη χαρά να παρακολουθήσω σχεδόν ολόκληρα (από το 1983 και μετά), δεν ακολουθούσαν σε καμία περίπτωση την παραπάνω περιγραφή σου. Σχεδόν σε κάθε αγώνα γινόταν το έλα να δεις!

Ο χρήστης Go_For_Pole έγραψε:
ΥΓ Απο περιεργεια ειδα οσα περισσοτερα αφιερωματα του Μοτορς μπορουσα για εκεινες τις περιβοητες χρονιες. Να με συμπαθατε αλλα η ποσοτητα μαχων που ειδα δε με εκανε να ευχομουν να ειχα γεννηθει νωριτερα. Απιθανες πιστες; Σιγουρα! Απιθανες μαχες; οχι.

Σε ποιες χρονιες αναφερεσαι;

Ο χρήστης greo έγραψε:

Στα μεσα της δεκαετιας του 80 η αληθεια ειναι πως αρκετες συγκυριες βοηθησαν στην αυξηση του θεαματος. Οπως η προκλητικη αδιαφορια του Λαουντα στα δοκιμαστικα, η συνυπαρξη Πικε-Μανσελ στη Γουιλιαμς με τον σερ Φρανκ στην εντατικη, και οι κινητηρες τουρμπο που χωρις λογικη χρηση ειτε μεναν απο καυσιμο ειτε τελειωναν τα λαστιχα για μερικους οδηγους (πλην Προστ) ευκολα. Αυτο ομως κρατησε βαρια μια πενταετια. Απο τα τελη του 80 μεχρι σημερα δεν εχω παρατηρησει συγκλονιστικες αλλαγες στον τομεα θεαμα.

Δηλ. απο το 87 (που αρχισε να καταργειται το turbo) εως κ το 93 θεωρεις οτι το θεαμα ηταν αντιστοιχο μ αυτο της τελευταιας 10ετιας;

Ο χρήστης greo έγραψε:
Απο τα τελη του 80 μεχρι σημερα δεν εχω παρατηρησει συγκλονιστικες αλλαγες στον τομεα θεαμα.

Μισό λεπτό...
Σήμερα στα δοκιμαστικά είναι ήδη βαρετό... Σκεφτόμουν να πάω θεατής στε διάφορες πίστες φέτος, αλλά θα έβλεπα 40 χρονομετρημένες διελεύσεις και 120 συνολικά (20 μονοθέσια επί δύο, ή 6 γύρους αντίστοιχα)!! Παλιότερα έβλεπες 240 συνολικά (12 γύροι) και οι 'καλές' χρονομετρημένες ήταν από 80 μέχρι (θεωρητικά) 220!!!! Μην πούμε που παλιότερα είχε νόημα και η Παρασκευή...

Ας τα αφήσουμε όμως αυτά και ας επικεντρωθούμε στον καθεαυτό αγώνα...
Στα τέλη του '80 ο Σένα πάει στην ΜακΛάρεν με τιμ-μέητ τον Πρόστ. Εκεί κι αν έγινε σφαγή!!! Μπορεί να μην πήγαν ρόδα-ρόδα έναν συνεχόμενο γύρο, αλλά ουσιαστικά το έκαναν 2 χρονιές συνεχόμενα!! Εποχή που δεν επιτρέπεται να την βάζουμε στο ίδιο σακί με σήμερα...
Λίγο αργότερα ανέβηκε πλέον η Γουίλιαμς και βλέπαμε μάχες με τον Μάνσελ και τον Σένα. Ναι, το 1992 ήταν βαρετό. Κέρδιζε μόνο η Γουίλιαμς. Αλλά και πάλι η τρίχα κάγκελο στο Μονακό για 5 γύρους...
Την επόμενη χρονιά ο κύριος καθηγητής με μια Γουίλιαμς επιπέδου (αναλογικά με τους άλλους) ίσως φετινής Φεράρι γυρίζει στο θρανίο κάθε που βρέχει. Και βρέχει αρκετά συχνά... Ναι, ΤΥΧΑΙΑ έβρεξε, αλλά το θέαμα μόνο τυχαίο δεν ήταν...
Μετά σκοτώνεται ο Σένα και γίνεται λίγο πανηγύρι η ιστορία, αλλά σύντομα ο Σουμάχερ πάει στην παραπαίουσα τότε Φεράρι και βλέπουμε μεγάλη οδήγηση και πάλι αγωνίες. Χρονιά του Χιλ, του Βιλνέβ και μέχρι Χιλ με Άροους να παλεύει στην Ουγγαρία είδαμε... Με Φεράρι που ανεβαίνει σιγά σιγά και μπαίνει πιο γερά στο παιχνίδι. Είχε μια ποικιλία που και που... Και μετά η εποχή του Χακινεν, με τιν-μέητ που μπορούσε (και τον άφηναν σε κάποιο βαθμό) να τον κοντράρει.

Μετά το χάος... ΜακΛάρεν να είναι μονίμως κάπου αλλού, πολύ μεγάλοι οδηγοί να μην υπάρχουν και η διαφορά των απλώς μεγάλων στα απαράδεκτα μονοθέσια να γίνεται τραγική σε σχέση με την διαστημοφόρμουλα με τον επαγγελματία ρεκοροθραύστη... Οδηγίες από την ομάδα που βιάζουν ακόμα και όποιον διαφορετικό αγώνα έτυχε να μας 'κάτσει', όλοι λίγο πολύ να ψάχνονται, και πολύ περισσότερο να εγκαταλείπουν, έχοντας τον καλύτερο οδηγό, την καλύτερη αξιοπιστία και το ταχύτερο μονοθέσιο σε ένα πακέτο. Θάνατος στο θέαμα... Και δυστυχώς ο θάνατος του θεάματος χρονικά συμπίπτει με το απόγειο της δόξας του πιο επιτυχημένου πιλότου ως σήμερα καθώς και της πιο ιστορικής ομάδας ως σήμερα...

Δεν πιστεύω πως υπάρχει ουδεμία σχέση των τελευταίων 4 ετών με τα παλιότερα όσον αφορά το θέαμα... (Πόσο μάλλον με το τέλος του '80 βέβαια...)
Και κάτι ακόμα: το θέαμα που εκλαμβάνουμε είναι άμεσα συνυφασμένο και με την αγωνία για την εξέλιξη του αγώνα. Πχ αλλιώς θα αντιμετωπίζαμε τις μάχες που είδαμε αν πιστεύαμε πως ο Σουμάχερ μπορεί και να εγκαταλείψει, ή να γίνει λάθος στα πιτς και να χάσει 10-20 δεύτερα...

Το 94 το έγραψα πως έγινε πανυγύρι μετά το θάνατο του Σένα.

Κατά τα άλλα όσον αφορά το θέαμα, όπως έγραψα κλείνοντας την προηγούμενη δημοσίευση, το θέαμα που εκλαμβάνουμε είναι άμεσα συνυφασμένο με και με την αγωνία για την εξέλιξη του αγώνα.
Δηλαδή όταν ξέρω πως ο Σουμάχερ θα κερδίσει ακόμα και αν ξεκινήσει από τα πιτς, όταν ξέρω πως δεν θα έχει μηχανικό πρόβλημα, όταν ξέρω πως κανείς δεν είναι σε θέση (λόγω δυναμικότητας συνδυασμού) να τον ωθήσει σε οδηγικό λάθος, τότε τι αγωνία να έχει; Μπορεί να γίνει Η ΜΑΧΗ (επιπέδου Βιλνέβ - Αρνού και 100 φορές καλύτερη) και να μην το δω γιατί ήδη με πήρε ο ύπνος νωρίτερα...

Παλιότερα υπήρχε πιο συχνά μια απρόσμενη εξέλιξη... Αυτό από μόνο του σε ικανοποιούσε σαν θεατή, σε γέμιζε τόσο, ώστε και τίποτα να μην γινόταν (που τελικά όλο και κάτι γινόταν...) να μην είσαι δυσαρεστημένος...
Τους θεατές στο Χόκενχαϊμ τους είδες; Γερμανοί φεραρίστι, και με εντός έδρας νίκη του Σουμάχερ πήγαν κατευθείαν στην έξοδο αντί να πανηγυρίσουν, λες και δεν έγινε τίποτα... Παρόλες τις μάχες που ήταν άφθονες...
Από την άλλη στους αγώνες της Εθνικής μας στο ευρωπαϊκό όλοι έμεναν ώρα μετά και το γλεντούσαν. Παρόλο που δεν είδαν ποδόσφαιρο 4 αστέρων...