Η σκόνη ακόμα δεν έκατσε, εμείς όμως φτάσαμε στην Αθήνα....
Πολύ καιρό έχω να γράψω, τουλάχιστον σ' αυτήν την ενότητα...
Όμως το Ακρόπολις είναι Η ευκαιρία!!!
Για μένα ξεκίνησε την Δευτέρα του Αγ. Πνεύματος, με αναγνωρίσεις
όλων των ειδικών. Αυτές έγιναν με το καλό μου Forester και τον
κολλητό με τον οποίο 'στήνουμε' κάθε χρόνο το πρόγραμμα.
Γράψαμε 850 χιλιόμετρα από τις 06:00 έως την 23:00 που επιστρέψαμε.
Με τη βοήθεια άριστων χαρτών της 'Ανάβασις' , αλλά και στρατιωτικών
χαρτών της περιοχής, σε συνδιασμό με χρήση GPS, γράψαμε άριστες σημειώσεις (σε μορφή
δρομοβιβλίου) και το πρόγραμμα που βγήκε και εκτελέστηκε, ήταν:

1. Πέμπτη: shake down & Λιλαία.
2. Παρασκευή: α.Ρεγγίνι 1 στα νερά
   β.Παύλιανη 1 (πάνω από τα Πυρά, η πρόσβαση δεν υπήρχε στους οδηγούς...)
   γ.Ελευθεροχώρι στις λίμνες
   δ.Παύλιανη 2 στην πρόσβαση έξω από το χωριό και κοντά στην εκκίνηση
   ε.Στρώμη 2 στην πρόσβαση του Πανουριά και λίγο περπάτημα
   μέχρι τις αλεπάλληλες κλειστές...
3. Σάββατο: α.Άμφισσα 1 σε πρόσβαση που δεν υπήρχε στους οδηγούς, πάνω από την πόλη.
   β.Ρεγγίνι 2 κοντά στον τερματισμό, πρόσβαση από Ελάτεια.
   γ.Δροσοχώρι 2, στα νταμάρια, με κλείσιμο από τις 13:10 μέσα. Ενώ είχα υπόψη μου πρόσβαση στα νταμάρια από Βάργιανη, δεν τη βρήκαμε τη Δευτέρα κι έτσι κλειστήκαμε μέσα.
   Αν τη βρίσκαμε, θα βλέπαμε 4 ειδικές και το Σάββατο. Όμως το θέαμα στα νταμάρια ήταν καταπληκτικό!!!!!Έβλεπες το κάθε αυτοκίνητο 50'' !!! Ειδικά στα μικρά με εκκίνηση ανά 1', πριν φύγει το ένα , ερχόταν το άλλο!!!! Όλα τα λεφτά!!!!!
   4.Κυριακή: α.Αγ. Στέφανος 1, στα άλματα. Πρόσβαση από Μοσχοκαρυά.
   β.Στύρφακα 1, πρόσβαση επίσης από Μοσχοκαρυά.
   γ.Αγ. Στέφανος 2, στην εκκίνηση και ενώ οι άλλοι έβλεπαν τις 3 πρώτες φουρκέτες, εγώ πήρα αυτόγραφο από Petter Solberg & Fill Mils στο καπελάκι της SUBARU, από Duval και Αρμόδιο ΒωΒό στο μπουφάν που φοράω κάθε χρόνο στον αγαπημένο αγώνα, εδώ και 5 χρόνια...
   δ.Στύρφακα 2, στον τερματισμό στο χ. Καλαμάκι με τα γνωστά πετάγματα.

Το παραπάνω πρόγραμμα φαίνεται υπερβολικό σε κάποιους, αλλά διευκρινίζω ότι έγινε με μοτοσυκλέτες! Η Africa Twin της αφεντιάς μου,το KTM 640 LC του αιώνιου κολλητού,το μπιμπικωτό XT 660 του αδερφού μου (με μόλις 1500 χλμ...), και η θηριώδης BMW 1150 GS του νέου μέλους της παρέας και καλού μου συναδέλφου, ήταν τα εργαλεία που μας έβγαλαν πέρα το
σκληρό 4ήμερο πρόγραμμα.Γράψαμε πάνω από 1500 χλμ στις 4 ημέρες!

Στον αγωνιστικό τομέα τώρα, τα σημεία που είδαμε φέτος ήταν θεαματικότατα.
Ο συναγωνισμός συνέχεια σε μια κορύφωση.
Η SUBARU με το Solberg μακράν (όπως και στους 4 χωμάτινους της χρονιάς κι αν δεν υπήρχε η τύχη-ατυχία και το απρόβλεπτο - αναπάντεχο στα αγαπημένα μας ράλλυ -γι αυτό είναι γοητευτικά κι αγαπημένα άλλωστε- θα είχε κερδίσει και τους 4...).
Όλοι οι οδηγοί πήγαιναν στα όρια ανθρώπων και μηχανών κι έδωσαν ότι καλύτερο είχαν.
Ο Βωβός άξιος Ελληνάρας, έσπασε κι η γκαντεμιά του που τον έχει από κοντά από το 97 και έκανε σπουδαία εμφάνιση.
Ο Νιώρας άψογος και μάλιστα με αυτοκίνητο της ηλικίας του Πλαπούτα και του Κολοκοτρώνη...
έκανε άριστη εμφάνιση παρά τα προβλήματα τις 2 τελευταίες μέρες. Όλα άρχισαν από την 4ετείας εξάτμιση που ενώ δεν είχε δώσει στίγμα και προειδοποίηση για ζημιά, προτίμησε τον Εθνικό αγώνα για να παραδώσει το πνεύμα... Ακόμα κι έτσι, ο αστυνόμος, έκανε αυτό που ξέρει καλύτερα. Πήγε γρήγορα, πολλές φορές την απογείωσε τη γριά του και κυρίως την κράτησε στο δρόμο αγρατζούνιστη, όπως την έχει εδώ και 6-7 χρόνια!!!Οι εγκαταλείψεις των δυνατών ελληνικών συνδιασμών από μηχανικά προβλήματα, καθόλου δεν μειώνουν την επίδοσή του!
Η εγκατάλειψη που με στεναχώρησε ιδιαίτερα και δείχνει την ψυχολογία και την πίεση των οδηγών σε τέτοιους αγώνες, δεν ήταν άλλη από αυτή του ΣΩΚΡΑΤΗ ΤΣΟΛΑΚΙΔΗ!!!!!
Ο άνθρωπος πήγαινε αέρα, ήταν 1ος γενικής στο Ν και ενώ τελειώνει την ειδική, πηγαίνει με το πόδι στο πάτωμα έχοντας περάσει το flying!!!! Ο συνοδηγός του λέει ΚΟΨΕ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ κι εκεί , λίγο πριν πάει στο ΣΕΧ για το καρνέ, καταστράφηκαν όλα!
Κρίμα Σωκράτη, κουράγιο και του χρόνου νικητής!
Παραλειπόμενα:

1. Άψογοι στη συμπεριφορά τους οι Loeb, Solberg, Duval, Martin, Swartz, Gadermaister. Μοίραζαν αφειδώς αυτόγραφα και φωτογραφήθηκαν με θεατές, ευχαρίστως και με προθυμία.
2. Κάποιοι άλλοι είτε δεν βγήκαν καν από αυτοκίνητο (δεκτό, αφού θέλουν να συγκεντρωθούν ή απλώς να οργανωθούν πριν την εκκίνηση....), ή ακόμα χειρότερα (Rovanpera), βγήκαν και ενώ είχαν τελειώσει τις δουλειές τους, αρνήθηκαν άκομψα.... μια υπογραφή!
   Τα παραπάνω έγιναν σε Παύλιανη 2 και Αγ. Στέφανο 2 και ήταν αυτά που είδα εγώ. Μπορεί να διαφέρει η συμπεριφορά των ίδιων οδηγών σε άλλα σημεία και σε άλλο χρόνο...

Άντε, 359 και σήμερα μέχρι την εκκίνηση του 52ου Ράλλυ Ακρόπολις!!!!

12 και μιση η ωρα, κι αντε να κλεισεις ματι. Χθες 'πυροβολητης' σημερα
'Μεγκελε'! Ασυμβιβαστα πραματα. Τι να κανω ναρθει η νυστα? Ας γραψω
μερικα απ αυτα που εζησα. Παμε λοιπον.
Λιλαια 1. Αντιπαλοι με τον μπαμπα (ευτυχως) Χατζητσοπανη. Ο Πανος
φωναζει εξω απο το συρμα:'μπαμπα προσεχε την τουμπα, εχει αυλακια'.
Τι τοθελε? Τρεμαμε σαν πρωταρες, ρωτουσαμε απο δω κι απο κει 'το πηδημα πως το περναμε ρε παιδια?',ακρη δεν βγαζαμε, μπηκαμε σαν τις βρεγμενες γατες, βγηκαμε στεγνοι. Τελικα δεν ητανε και το κατεβασμα της Βαβδου! Πισω για σερβις παρκ. Χλιδη. 2 εγγλεζοι της Prodrive βαζουνε τις πριζες για το καρδιογραφημα, 4 Ιταλοι-τσακαλια της Subaru Ιταλιας αλλαζουνε λαστιχα, δισκους μπρος-πισω και τακακια σε 6 λεπτα(!) -τα ειχα στραβωσει στο δρομο για Λιλαια,οταν μου ειπαν να τα στρωσω κι εγω τα
ελειωσα-, ο Λουκας κι ο Ανδρεας γενικο ελεγχο, η Ελπη την μπανανα του μωρου και τα τζαμια,κι αλλοι 10 να κρατουν ανοιχτη την προσβαση στο κοντρολ. Ο δικηγορος κι εγω μεσα σαν τους πασαδες,σηκωμενοι στον αερα. Χλιδη σας λεω.
Φευγουμε για Ρεγγινι. Στα νερα ο 'Καλομοιρεν' τρωει το πρωτο βρισιδι.
Και δεν εφταιγε ο καημενος. Κανεις δεν του ειχε μιλησει στις δοκιμες για καθαριστηρες! Οταν με το καλο βουτηξαμε τυφλος απο νερα και λασπη, αναβω καθαριστηρες...τιποτα. Ξαναναβω...τιποτα. Βλεπω στο ταμπλω,
αναβοσβηνε το φλας. Σκουνταμε στα χωματα δεξια. Τοτε θυμηθηκα οτι το
'πραμα' καταγοταν απο Ιαπωνια κι ηταν δεξιοτιμονο, κι οτι δεξια ειχε τα φλας κι αριστερα τους καθαριστηρες. (Γι αυτο μην παραξηγειστε οσοι στο δρομο μου κανατε σινιαλο κι εγω απαντουσα με τα πιτσιλιστηρια.32 χρονια
οδηγω με τα φλας αριστερα!) Το ρεγγινι συνεχισε δραματικα, με μια παρ ολιγον σοβαρη εξοδο στην κατηφορα. Το αυτοκινητο δεν στεκοταν με τιποτα στο δρομο. Τρομερη υπερστροφη. Ευτυχως για μας, ακυρωθηκε η ελατεια. Ετσι μπορεσαμε να την περασουμε σβελτα,και να την νοιωσουμε
για πρωτη φορα με γρηγορο αυτοκινητο.
Τηλεφωνο στους Ιταλους. 'Μην ανησυχεις θα το φτιαξουμε'.20λεπτο
σερβις. Οι Εγγλεζοι παλι μπριζες, οι ιταλοι απο κατω,οι υπολοιποι τα γνωστα,νεα ευθυγραμμιση,ηταν στραβο πισω,βγαινουμε.
Παυλιανη 1. Με τα πρωτα μετρα νοιωθω αλλο αυτοκινητο. Τραινο.Βουρ.
Τι πετρες,τι αυλακια,ολα ισιωμα! Μονο στις καταβοθρες μας ειχαν πει οτι δεν περναει με φορα (νασαι καλα Ευθυμη Χαλκια) και μετα λασπη. Πηγαμε οσο πιο γρηγορα γινοταν,χωρις να φυλαξουμε καθολου το αυτοκινητο.
Πρεπει εκει να καναμε πολυ καλο χρονο,γιατι προλαβαμε 2 μπροστινα μας αυτοκινητα,αλλα η ειδικη ακυρωθηκε λογω του ατυχηματος του Τσολακιδη.
Ψιλοαπογοητευση και παμε για Στρωμη. Την ειχαμε για σκληρη και δυσκολη. Τι ειναι αυτη η OLLINS βρε παιδια? Περνας κι ο βραχος υποκλινεται. Για πρωτη φορα πηγαμε καλα, χωρις εκπληξεις. Μετα
Ελευθεροχωρι. Ωραια ειδικη, ταχει ολα. Ανηφορα,κατηφορα, αργα, γρηγορα, χωμα,γαρμπιλι, πετρα. Απολαυση. Το οπλο αλωβητο, εμεις
λιγο τρακαρισμενοι απο τον πολυ κοσμο. Σαν να διναμε ακαδημαικο.

• Ρε εχει κοσμο πολυ και φοβαμαι
  -Σκασε και οδηγα, η προτροπη της ευγενους 'Καλομοιρας'.
  Εφυγε κι αυτο καλα. Παμε Λαμια. Αγγλοι, Ιταλοι και πατριωτες, φατσουλες
  γελαστες κι ευχαριστημενες. Μονο μπανιο δεν μας κανανε. Λαστιχα,βενζινη
  και φυγαμε. Παλι Παυλιανη. Μιση στεγνη, μιση λασπη. Φοραμε μαλακα
  παπουτσια, και στο στεγνο δυστροπει, αλλα μολις μπαινουμε στη λασπη...
  αερα. Η Παυλιανη ηταν μια απεραντη φυτεια ανταλλακτικων. Πραγματικα
  σοκαριστηκα. Εβρισκες χαμω οτι ηθελες. Σποιλερς,προφυλακτηρες, φτερα
  μεχρι ολοκληρο ημιαξονιο ειδα. Περιουσιες ολοκληρες. Ευτυχως την τελειωσαμε χωρις απωλειες.
  Στρωμη 2. Τωρα πια την ξερουμε λεει ο δικηγορος Καλομοιρα Καλομοιρεν.
  Κι επειδη την ξερουμε, μετα τρια χιλιομετρα,χανεται το παλληκαρι μου.
  Αρχιζω τα κοσμητικα,οδηγωντας στο οριο.
  -Βρες το κιτρινο κολωνακι και μεινε εκει του φωναζω.
  -Αυτο κανω γμτ.
  Μετα απο λιγο
  -Να το κολωνακι νικο
  -Ναι αλλα εχω χασει τη σελιδα!
  Το τι ακουσε δεν περιγραφεται. Μουρθε να τον ζουπηξω,οπως ειχα κανει με τον Μαθιο σ ενα Αττικο, που κοιτουσε κατι γκομενες στην Ελλενιτ και
  χαθηκε.
  -Βρες το λεωφορειο και μην το κουνησεις απο κει!
  Βρηκαμε το λεωφορειο επιτελους και ζωντανοι, κι αρχισε η Καλομοιρα το
  ασμα της
  -Τσιμπα,4 αριστερη και ειναι και 50.
  Τερματιζουμε
  -Γιατι χαθηκες παναθεμα σε?
  -Γιατι σηκωσα να δω πως στριβεις και τη βρηκα!
  Χαθηκε, αντι για τον δικηγορο ναναι διπλα μου η Σκλεναρικοβα?
  Φυγαμε για Λιλαια. Σημερα την ξεραμε κι αυτην.Πηδηξα με τεταρτη και το
  ευχαριστηθηκα. Πισω στη Λαμια για σερβις 45λεπτο. Παλι τα ιδια.Τσεκ-απ
  πλυσιμο,λαστιχα και τιποτ αλλο το τερας. Ο μαγειρας (αμε και τετοιον ειχαμε!) εχει φτιαξει ενα κοντοσουβλι μουρλια,τοσο που παρ ολιγο να το παει ο Λουκας στο Παρκ φερμε.
  Κουβεντουλα για την αυριανη τακτικη.
  -Το αυτοκινητο ειναι απειραχτο, πηγαινε οπως θες,λεει ο Καλφας.
  -Θα παω μετρημενα το πρωι, Αμφισσα-Δροσοχωρι για να τα μαθω και θα
  πιεσω τ απογευμα
  -Ο.Κ. μονο μην κοιμηθεις.
  Υπνος ελαφρυς στο τροχοσπιτο, κι η πρωινη λιακαδα μας βρηκε ορεξατους.Ο κοσμος κι αυτη α κριβως η λιακαδα μ εκαναν δυστυχως να ξεχασω τα οσα ειχαμε πει για την τακτικη!
  Αμφισσα. Η ειδικη διακοπτεται λογω ατυχηματος. Εδω εγιναν δυο
  σοβαρα λαθη απο την οργανωση:

1. Απο την στιγμη του ατυχηματος, περιπου στο ογδοο χιλιομετρο της ειδικης, δοθηκε εκκινηση σε 20-22 αυτοκινητα! (Επαναλειψη του μοιραιου λαθους του Ελπα.
   2.Αφου καθυστερησαμε μεχρι να ξετουμπαρουμε το Suzuki δεν μας αδωσαν επι πλεον χρονο για δροσοχωρι. Αποτελεσμα να παμε σαν παλοβοι
   την απλη και να φτασουμε τσιμα-τσιμα,χωρις μια γουλια νερο και με βρασμενα λαστιχα.
   Τελος παντων μπηκαμε Δροσοχωρι και πηγαιναμε καλα. Μετα τα νταμαρια
   αρχισε να γλυστραει. Ηταν φανερο οτι τα Pirelli ειχαν βρασει. Δεν φρεναριζε κι αναγκαζομουν να το γυρναω. Σιγα-σιγα μπηκαμε σε σκονη.
   -Ποσο εχουμε ακομα Νικολα?
   -3,5 χιλιομετρα
   -Θ αντεξουμε.
   Ξαφνικα μπροστα μας φανηκε σκονη 'ζωντανη'.
   -Νατος ο παπους
   -Μπορεις?
   Δεν προλαβε να το τελειωσει, και μ ενα γλυστριμα που θυμιζε χιονι βρεθηκαμε στ αυλακι.
   Ο νικος βγηκε για να ειδοποιησει, κι εγω μπλοκαρισα τα διαφορικα και το
   εβγαλα στο δρομο.Κανω να ξεκινησω,αλλα δεν ειχε τιμονι. Ο δεξυς τροχος
   ειχε σφηνωσει στο θολο. Ηταν μια απο τις λιγες φορες που εχω κλαψει στη ζωη μου.
   Τα τσακαλια οι Ιταλοι ηρθαν γρηγορα. Σε ενα τεταρτο αλλαξαν ενα ψαλιδι
   και φυγαμε για Λαμια .Εκει το ευθυγραμμισαν, το επλυναν κι ηταν ετοιμο για το Superally της κυριακης.
   Καλο το Superally. Αλλα το να ξεκινας με Ν4 πισω απο 1 τσινκουετσεντο
   και αλλα συνηθως αδυναμα αυτοκινητα με προβλημα ειναι επικινδυνο.Στο
   πρωτο Δικαστρο προλαβαμε 4 αυτοκινητα παρα το τριλεπτο ,οποτε και
   εγκαταλειψαμε τον γρηγορο ρυθμο, ενω στο δευτερο που ειπαμε να παμε γρηγορα προσπερασαμε 5!, πραγμα επικινδυνο για μας και ενοχλητικο για τους αλλους. Στον Αγ.Στεφανο περασαμε δυοκαι στον Στυρφακα ενα. Κατι
   πρεπει ν αλλαξει στον κανονισμο.
   Ομως η Κυριακη ηταν διασκεδαστικη, αφου δεν υπηρχε το αγχος του αγωνα,και διαφωτιστικη αφου παιξαμε με λαστιχα και ρυθμισεις.Ομως κατι αλλο που διαπιστωσα ειναι οτι αν δεν εχεις την πιεση του αγωνα, δεν μπορεις να διατηρησεις σταθερα εναν πολυ γρηγορο ρυθμο. Απο την αλλη
   μπορεσαμε να διαπιστωσουμε το ποσο αξιοπιστο ειναι το αυτοκινητο, αφου
   εκανε ολο σχεδον τον αγωνα χωρις ουτε μια μηχανικη βλαβη.
   Αυτα τα ολιγα απο την πιο ομορφη αγωνιστικη εμπειρια της ζωης μου, ανεξαρτητως αποτελεσματος. Σας αφηνω να ονειρευτειτε.Καποτε θα γινει!

με συντομία γιατί έχουν γραφτεί πολλά:

Πέμπτη:

Βόλτα στην SSS για να δω το πανηγύρι, αλλά όχι για να την παρακολουθήσω. Ήμουν τόσο τσαντισμένος από πέρσυ, διάβασα και την Παπαμιχαήλ (Της Πόπης) και δεν τους έκανα τη χάρη να μαντρωθώ. Κονόμησα όμως καπελάκι και μπλουζάκι 307 wrc . γλύτωσα και την κίνηση αφού έφυγα από λιλαία στις 7.05
Στήσιμο σκηνής μέσα στις καταβόθρες

Παρασκευή
Παύλιανη 1 και 2, συνάντηση με συνφορουμάδες, κατασκήνωση στην Άφισσα το βράδυ.

Σάββατο
Άμφισσα 1 και 2, επιστροφή

Σημειώσεις:

1. Πολλά ευχαριστώ στον deggman για τη βοήθειά του να μου υποδείξει σημεία για σκηνή και παρακολούθηση και που με σύστησε σε όσους βρέθηκαν στην παύλιανη

2. 6 εντουράδες με μηχανές από μεσσολόγγι, φοβερά παιδιά, ήπιαμε ουίσκυ για να ζεσταθούμε την πέμτη το βράδυ

3. Κ.λόπαιδα από το μεσσολόγγι μας ξύπνησαν βάζοντας τέρμα τη μουσική το Σάββατο το πρωί στις 6 στην Άμφισσα. Φεύγοντας άφησαν πίσω και μια πλαστική σακούλα τίγκα στο σκουπίδι

4. Ο Χρήστος και η παρέα του με το βανάκι του.. δεν μπαίνει στο φόρουμ αλλά είναι κάργα ακροπολικός

5. Το πιο άνετο ακρόπολις που έκανα ποτέ. Ελάχιστο τρέξιμο, καθόλου μποτιλιάρισμα, ξεκούραστη παρακολούθηση. Δεν ταλαιπωρήθηκα και δεν ταλαιπώρησα τους αγωνιζόμενους στις κανονικές. Από βραδύς έστηνα τη σκηνή και μετά το δεύτερο πέρασμα έφευγα για το επόμενο σκέλος. Απλά όταν άνοιγε η ειδική πήγαινα σε άλλο σημείο. Εγερτήριο όταν πια περνάει το 00.

Αυτά! και του χρόνου!

Ο χρήστης piko έγραψε:
δ) Οι φορουμάδες, και μη, που συναντήσαμε Παρασκευή και Σάββατο (Μαίρη την Κυριακή σας κόρναρα το πρωί στο φανάρι στη Λαμία, εγώ έστριβα για service park).

α!!!! ωστε εσύ ήσουν!!!! Παρε σκηνικό:

Ώρα 7.15 περίπου. Εχει μισοχαράξει. Είμαστε ακόμη μισοκοιμισμένοι και ότι φεύγουμε από SP. Περιμένουμε λοιπον να γίνει πράσινο το φανάρι. Καποιος κορνάρει από απέναντι. Ο Ηλίας ξεκινάει και φεύγει με κόκκινο. Ρωτάω:

• Ποιος ήταν αυτός?
• Δεν ξέρω. Μαλλον μου κόρναρε για να φύγω (?!)
• Καλά παιδί μου! Σου κορναρε ενας άγνωστος μέσα στην νύχτα και φεύγεις με κόκκινο????
• Ε? Ναι είδες? Μαλ@@@@ έκανα!

Ο χρήστης cmarin έγραψε:
Στο γιαμπ με τα νερά ο Hirvonen χτυπάει με τον προφυλακτήρα τον πίσω και ένα ωραίο σουβενιρ με την πινακίδα του sub μένει στον πιτσιρικά που ήταν δίπλα στο σημείο

.........πήραμε κανένα κομμάτι παιδιά;;;

δυστυχώς το πήρε ένας πιτσιρικάς και μου υποσχέθηκε ότι θα το βάλει στο δωματιό του!!

Ο χρήστης cmarin έγραψε:

Στο γιαμπ με τα νερά ο Hirvonen χτυπάει με τον προφυλακτήρα τον πίσω και ένα ωραίο σουβενιρ με την πινακίδα του sub μένει στον πιτσιρικά που ήταν δίπλα στο σημείο

.........πήραμε κανένα κομμάτι παιδιά;;;

δυστυχώς το πήρε ένας πιτσιρικάς και μου υποσχέθηκε ότι θα το βάλει στο δωματιό του!!

Μπράβο Κωστή!!! Σε αντίθεση με εσένα που άφησες τον προφυλακτήρα στον πιτσιρικά ένα άλλο εξέχoν μέλος του forum (Quiz???) στέρησε από ένα άλλο πιτσιρικά (εκολαπτόμενο φορουμά με τρία acropolis ήδη και JWRC θεατή) την μπουγάτσα του!!!!
Βλέπεις αν ήταν ο προφυλακτήρας του Gro θα τον άφηνε. Μπουγάτσα Θεσσαλονίκης όμως .....δεν είχε καμία τύχη το παιδί!!

Κοιτάω το αυτοκινητάκι μου έξω παρκαρισμένο και είναι ακόμα σκονισμένο-λασπωμένο από τα ιερά χώματα της Ρούμελης και με πιάνει μια μελαγχολία και μια αγονία για της 360 που μένουν για το επόμενο Ακρόπολης, ανάμικτα συναισθήματα έχω για το φετινό αγώνα μας και λέω αγώνα μας διότι είναι ο αγώνας πρώτα των θεατών και μετά των οδηγών, πουθενά στο κόσμο δεν θα βρεις τρελούς να κάθονται να περιμένουν το πέρασμα ενός θεού ή ημίθεου μέσα από νερά ή ένα πέρασμα σε ένα σύμπλεγμα στροφών, εμφανίζετε το αυτοκίνητο από του πουθενά χειροκρότημα και χάνετε μέσα στη σκόνη, αμέσως μετά αγωνία για να προλάβουμε εγκαίρως την επόμενη ειδική και μετά και μετά. Το σλόγκαν του αγώνα φέτος ήταν άσε το αντηλιακό και πιάσε το γουναρικό, τη κρύο ήταν αυτό ειδικά την Παρασκευή βαλτέ και την αγωνιά μην τυχών κάποιος έξυπνος πάει και κολλήσει μέσα στις λάσπες και εκεί που είσαι αρακτος μέσα στη Στρώμη με άλλους φορουμάδες κτυπάει ένα κινητό, «βρίσκομε στην κοπάνα του acro, μέσα στη Πάυλιανη, έχει ομίχλη και παρά πολύ λάσπη απορώ πως θα περάσουν από εδώ?» Κώστα ένα μπλε Jimny είχατε?. Πάμε όμως στο ρεζουμέ.
Πέμπτη για πρώτη φορά shakedown όντως τρομερή εμπειρία να βλέπεις τους θεούς να περνάνε και να ξαναπερνάνε κάθε πέρασμα και καλύτερο η κατά πολλή χειρότερο, επιστροφή στη Λαμία από όπου ξεκινήσαμε τη μέρα μας και μετά κατεύθυνση προς Πολύδροσο για φάει εκεί συναντήσαμε τον nikapos μετά της συζύγου και φάγαμε ωσάν τα ζώα ως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις μετά κατεβήκαμε προς την SSS LILAIA, μπλε κερκίδα και αμέσως μετά τηλέφωνα για να βρεθούν και άλλοι φορούμαδες. Ναι το 51 είναι γεγονός η Σοφία κάγκελο «πωπω τι μπάντες είναι αυτές, καλέ αυτός θα φέρει τούμπα κ.α» Τελικά τα ignis τους πάτησαν όλους. Αθάνατη Ιαπωνία.. Μετά το πέρασμα και του Λαδογιάννη, χίλια μπράβο για την προσπάθεια του και το πείσμα του, φύγαμε για Πάυλιανη, πρώτη ανασυγκρότηση στο χωριό Οίτη και μετά από τα απαραίτητα βρεθήκαμε στις καταβόθρες (ρε Νίκο που τη βρήκες τη στάνη?) ιεροτελεστία στήσιμο σκηνής άναμμα της φωτιάς και τα πρώτα κοψίδια να ξεροψήνονται κρασάκι πρώτο και πάμε για άλλα καληνύχτα.
Παρασκευή πρωί και το κρύο ξυρίζει με mach 3 και να σου φορουμαδες στη μέση του πουθενά, συστάσεις, πειράγματα, (αλήθεια τη έγινε εκείνο το αρνί?) και αναμονή των θεών. Άψογα πέρασμα από όλους πλην GRON- SAINZ, όλοι οι άλλοι αέρα ιδιαίτερα ο CARLSSON, ( σε δυο χρονάκια ο μικρός θα κτυπάει το πρωτάθλημα αρκεί να πάρει το μπακετ που του αξίζει). Μετά το τέλος της ειδικής παίρνουμε την κατιούσα προς Σρωμη 2 από Πανουργία, φλατ κοπάνα για 4x4 και μόνο (plz μην μας δουλεύετε). Μικρό αλλά τεχνικό πέρασμα με οριακά φρένα όπως προανέφερε ο syele, η καημένη η Σοφία άλλαξε χρώμα και από άσπρη το γύρισε σε μοβ.
Για Σάββατο Κυριακή ακολουθεί άλλη δημοσίευση.
Συγνώμη αν σας κούρασε το τεράστιο της δημοσίευσης. Θα επανέλθω όμως με λίγο μικρότερη. Φωτο και βιντεάκια από αύριο.

Ο χρήστης platis έγραψε:
Αυτα τα ολιγα απο την πιο ομορφη αγωνιστικη εμπειρια της ζωης μου, ανεξαρτητως αποτελεσματος.

Δόκτωρ Μένγκελε και κύριε Πλατη (κλίνεται κατά το Dr. Jekyl και Mr. Hyde)...

Με την ιατρική μπλούζα δεν σε έχω δοκιμάσει και αχρείαστος να είσαι.
Με το τιμόνι με έπεισες.
Με το πληκτρολόγιο με έστειλες.

Ευχαριστώ.

Πέμπτη 3 Ιουνίου 2004

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Σήμερα ήρθα στα Άγια Χώματα μετά από έναν χρόνο. Τα κατάφερα και φέτος και έφυγα Πέμπτη μεσημέρι, οπότε το άγχος για το αν θα μπορέσω τελικά να φύγω αναβάλλεται για έναν χρόνο ακόμα.

Έφτασα αργά το απόγευμα και για να πω την αμαρτία μου, δεν θέλησα να πληρώσω τα λεφτά για το εισιτήριο στην Υπερειδική, ειδικά αφού έχασα τους πρωτοκλασάτους, χώρια που ποτέ δεν ήταν τα Παραλληλοδρόμια το φόρτε μου για να βλέπω και κάτι μου έλεγε ότι στη Λιλαία δεν θα με αφήναν να οδηγήσω…

Έφαγα όμως καλά στην ταβέρνα στο βουνό αν και έφτασα ψιλοαργά… και τώρα με βάζουν για ύπνο γιατί λέει αύριο θα με ξυπνήσουν νωρίς να πάμε να κλειστούμε στο πήδημα στην Ελάτεια. Σιγά να μην τα καταφέρουν, στη ντάλα μας βλέπω πάλι…

Παρασκευή 4 Ιουνίου 2004

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Τελικά τα κατάφεραν, με τα χίλια ζόρια βέβαια, αλλά τα κατάφεραν! Πρωινό ξύπνημα χαράματα (03.45!!!) για κλείσιμο στην Ελάτεια στο σημείο του συνονόματου Προφήτη με το πήδημα. Δεν έχω ξαναζήσει την εμπειρία του να ψάχνεις σημείο στην ειδική με τους προβολείς, και γι’αυτό κάτι στάβλους τους πέρασα για μοναστήρι! Ρώτησα και έναν κύριο πού είμαι, μου είπε ότι είμαι στην Τουλίπα 4, αλλά νομίζω ότι με κορόιδεψε γιατί δεν είδα καμία από δαύτες. Βέβαια μπορεί και να κάνω λάθος γιατί ήταν και σκοτάδι.

Με έβαλαν με το ζόρι να κοιμηθώ για να είμαι φρέσκος να δω τα αγωνιστικά που θα πηδούσαν και με τα πολλά με πήρε ο ύπνος, αλλά πάνω που άρχισα να βλέπω όνειρα άκουσα κάτι ίου-ίου από ένα αμάξι και με ξύπνησε. Πήγα σε κάτι πουρνάρια για να βλέπω καλύτερα και ενώ είχα αρχίσει να το διασκεδάζω ξαφνικά όλα σταμάτησαν και μετά από λίγο περνάγαν τα αγωνιστικά σαν να πηγαίναν κι αυτά εκδρομή γιατί έγινε ένα ατύχημα λίγο πιο κάτω.

Όταν φύγαμε, βρήκα στο δρόμο κάτι παιδιά και με ρώτησαν, αν θα μπορούσα λέει να
ρυμουλκήσω το αυτοκίνητό τους μέχρι ένα συνεργείο λίγο πιο πέρα γιατί είχαν μείνει από καρβουνάκια. Κατάλαβα ότι τόσο παλιό αμάξι που είχαν ήταν λογικό να μείνουν από καρβουνάκια, γιατί έχω μείνει κι εγώ από βενζίνη, αλλά το δικό μου αμάξι είναι πιο καινούργιο γι’αυτό έχει αυτοκόλλητα που λενε «Ράλι Ακρόπολις» και όχι «Ιστορικό Ράλι Ακρόπολις».

Αφού οδήγησα κάμπους και βουνά, φτάσαμε στη Στρώμη, αλλά επειδή είχαμε αργήσει και επειδή μέσα στο δάσος δεν είχε δρόμο να πάμε στο καλό σημείο που ήταν και οι άλλοι, είδα τα αγωνιστικά να περνάνε πολύ γρήγορα και μετά έπιασε βροχή και εγώ φοβήθηκα μην φάμε κανέναν κεραυνό στο κεφάλι έτσι που ήμασταν μέσα στο δάσος και φύγαμε.

Αυτήν την φορά δεν οδήγησα πολύ και φτάσαμε στην Πυρά, όπου στην ψησταριά δεν είχε μείνει τίποτα να φάμε κι εγώ πείναγα λιγάκι. Στην αναζήτηση της κοπάνας με τη βίλα την πρώτη φορά δεν ήμουν τυχερός και ανακάλυψα τον περιφερειακό της Πυράς. Ρώτησα κι έναν κύριο που συνάντησα αν ψάχνει την ειδική και μου είπε ότι αυτός απλώς πάει σπίτι του (νάτος ο ιδιοκτήτης της βίλας). Τη δεύτερη φορά που μου σφυρίξαν για το γήπεδο του μπάσκετ, τα βρήκα όλα πάρα πολύ εύκολα και πάρα πολύ γρήγορα επίσης και πήρα τον ανηφορικό λασπόδρομο που ο Acro ονομάζει χωματόδρομο. Εκεί διασταυρώθηκα αρχικά με έναν άλλο κύριο με Alfa Romeo 4x4 που μου είπε ότι εγώ με το Jimny μπορεί και να έβγαινα τελικά επάνω. Μετά διασταυρώθηκα και με ένα τζιπ του WRC TV και στην προσπάθεια να κάνω χώρο για να περάσουν κόντεψα να τουμπάρω… Μου έφεραν το τζιπ στα ίσια όλα τα καλά παιδιά που με ακολουθούσαν και τα παιδιά του WRC εκτός από έναν που τράβαγε το περιστατικό με την κάμερα, και άμα δει η αδερφή μου πώς παραλίγο να καταντήσω το αυτοκίνητό της θα με σκίσει.

Χωρίς να το καταλάβω πέσαμε σε μια μαύρη τρύπα και βγήκαμε στη Σκωτία. Κρύο, βροχή, ομίχλη και λασπουριό στα Highlands, τα παπούτσια μου καταμούσκεμα. Είχε και εκεί ράλι, πολύ διαφορετικό από το Ακρόπολις, τα αγωνιστικά γλιστρούσαν συνέχεια μέσα στη λάσπη, περνάγαν και από κάτι ποταμάκια, αλλά πολύ το χάρηκα κι αυτό.

Γυρίσαμε μετά τον ουραγό από την ειδική και, πάλι μέσα από μια μαύρη τρύπα, βρέθηκα στην Ελλάδα. Τώρα γράφω στο κρεβάτι με το μάτι να μισοκλείνει από τη νύστα, τουλάχιστον αύριο θα με ξυπνήσουνε αργότερα.

**Σάββατο 5 Ιουνίου 2004 **

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Αισθάνομαι τουλάχιστον σαν πασάς, χόρτασα ύπνο σήμερα. Με ξύπνησαν πάλι με το ζόρι βέβαια, αλλά ήταν ήδη 6.00 το πρωί. Φύγαμε βολιδόν, που αν και η ειδική ήταν από πάνω μας, εγώ έπρεπε να οδηγήσω γύρω γύρω όλον τον Παρνασσό για να βρεθούμε για Δροσοχώρι στο σωστό σημείο. Αφού έστριψα αριστερά στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης, βρήκα το χωριό και τον ανηφορικό τσιμεντόδρομο που γκρίνιαζα στην σκέψη ότι έπρεπε να περπατήσω. Αλλά το τζιπάκι τα κατάφερε μια χαρά και πάρκαρα κοντά στην ειδική.

Μπήκαμε μέσα από ένα σημείο που φύλαγε ένας unsafety marshall, προχωρήσαμε καμιά 500ριά μέτρα, κι αφού δεν βρήκαμε τους υπόλοιπους του ραντεβού μας αφού είχαν στηθεί 200 ολόκληρα μέτρα μακρύτερα, γυρίσαμε και καθήσαμε στην φουρκέτα της σκόνης. Εκεί θα μπορούσα να έβλεπα τα αγωνιστικά για αρκετή ώρα, αλλά το μόνο που έβλεπα είναι ανθρώπους να μετατρέπονται μαγικά σε κουραμπιέδες και έναν με άψογα τζελαρισμένο κατάμαυρο μαλλί να έχει γεράσει κατά 50 χρόνια και να έχει γίνει ένας γκριζαρισμένος παπούς μετά το πέρασμα του ουραγού.

Μετά που άνοιξε η ειδική, μπήκαμε μέσα και την οδήγησα ώσπου βρήκα τους συγκατοίκους μου σε ένα πλάτωμα, αλλά δεν μείναμε εκεί. Μετά από μερικά χιλιόμετρα, βρήκα άλλους φαγανούς φίλους μου σε μια καντίνα, αλλά ούτε εκεί μείναμε. Και ύστερα από άλλα μερικά χιλιόμετρα έφτασα στα νταμάρια, όπου και μείναμε τελικά. Τώρα αν και ο περισσότερος κόσμος πάει στα νταμάρια το καλοκαίρι για να ακούσει τραγούδια και να δει θέατρο, εγώ άκουσα παλιές ιστορίες και είδα καινούργια αγωνιστικά.

Όταν τελειώσαμε κι από εκεί, φύγαμε για Λαμία. Εκεί βρήκαμε πάλι πολλούς φίλους μας και μάθαμε ότι οι κακοί στον τεχνικό έλεγχο έριξαν μια ποινή στον πρώτο γιατί δεν είχε λασπωτήρες. Σημείωσα στο μυαλό μου, να θυμηθώ στην πρώτη ευκαιρία να βάλω κι εγώ στο αυτοκίνητό μου, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται, και συνέχισα το φαγητό μου, μέχρι που έσκασα και ήρθαμε εδώ για ύπνο. Αύριο θα πάμε σε μια άλλη περιοχή και θα σηκωθούμε πρωί πάλι…

Κυριακή 6 Ιουνίου 2004

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Είχα γράψει κάποτε ότι η τελευταία μέρα είναι πάντα σαν Μεγάλη Παρασκευή, χαρμολύπη. Ξυπνάς το πρωί και προσπαθείς να εστιαστείς στο ότι ο αγώνας συνεχίζεται και σήμερα, αλλά κάτι σε κρατάει από το να βγάλεις εντελώς από το μυαλό σου τη σκέψη του γυρισμού. Τέλος πάντων…

Φύγαμε αρκετά νωρίς το πρωί για τη Λαμία όπου θα αφήναμε λέει το ένα αυτοκίνητο στο πάρκινγκ του σούπερ μάρκετ, γιατί ήταν βολικό στο γυρισμό (νάτο πάλι το φάντασμα της τελευταίας μέρας). Μετά αφού πήραμε τα βουνά προς Στίρφακα, φτάσαμε στο χωριό Καλαμάκι (θεσσαλιστί: «Προυφάνι») και επειδή ήταν νωρίς σχετικά, βρήκαμε και παρκάραμε σε κοντινό σημείο. Εκεί ανταμώσαμε άλλον φίλο μας, κυνηγό στο επάγγελμα, που είχε μετατρέψει το φορτηγάκι του σε γκαρσονιέρα (αλήθεια λέω, είχε και καδράκι με αγωνιστικό) και έμεινε εκεί όλη τη νύχτα να μας φυλάει θέση. Τελικά δεν μας την κράταγε και πολύ καλά, και για τιμωρία τον βάλαμε με το μαχαίρι του και ξεχέρσωσε όλο το βουνό από τα αγκάθια για να βολευτούμε. Είχε κιόλας πει ότι είχε φέρει και κρέατα για να ψήσουμε, αλλά δεν το πιστεύω γιατί έβαλε τα αγκάθια σε μια γωνία και όλο έλεγε τι καλή σούπα που θα μπορούσε να φτιάξει με δαύτα.

Είδαμε και εκεί τα αγωνιστικά να περνάνε, φάγαμε και εκεί την απαραίτητη σκόνη, μιας και το βράδυ είχαμε φάει τα απαιτούμενα κρέατα, και ενοχλημένοι από τον πάρα πολύ κόσμο, σαν να είχαμε αγοράσει τα πηδήματα για πάρτη μας, φύγαμε κι από εκεί.

Αφού πορευτήκαμε σε μέρη γνωστά από πέρυσι, πήραμε έναν δρόμο για να κλείσουμε το Ακρόπολις με τον Άγιο Στέφανο. Χρειάστηκε να πάρουμε μία υποκοπάνα που ήταν μόνο για 4x4 κι εγώ να πω την αλήθεια όταν έβλεπα τις κλίσεις που έπαιρναν οι μπροστινοί μου, αγχώθηκα λίγο γιατί δεν ήταν εκεί τηλεοπτικά συνεργεία και άμα τουμπάριζα ποιος θα το κατέγραφε; Τελικά δεν τουμπάρισα και φτάσαμε στην ειδική σε ένα πανέμορφο σημείο, αλλά πρέπει να ήταν εκεί περίπου όλη η Ελλάδα. Αποφασίσαμε να κλειστούμε εκεί του χρόνου (πρώτα ο Θεός και η Αγία Αννίτα) και μείναμε όρθιοι να βλέπουμε τα αγωνιστικά γιατί άμα καθόσουνα κάτω δεν έβλεπες τίποτα.

Όταν τελειώσανε τα περάσματα, φύγαμε αφού πρώτα έκλεψα και μια πινακίδα που λέει ότι αν καθόμουνα στην περιοχή που οριοθετούσε υπήρχε κίνδυνος να ακυρωθεί η ειδική, άσχετα αν καθόντουσαν εκεί ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι όταν έφευγε το ελικόπτερο. Κατεβήκαμε στη Λαμία στον τερματισμό, που ήταν τόσο μα τόσο βαρετός και η παρέα σκόρπισε…

Στο δρόμο για το σπίτι μου οδηγούσα πολύ αργά, δεν βιαζόμουνα να φτάσω. Τελικά όμως, όσο αργά και να πας, ο προορισμός είναι δεδομένος κι αφού εγώ δεν είχα μποτιλιάρισμα, είχα το χρόνο να κάνω μπάνιο και να βγω και για καφέ πριν καταρρεύσω τελικά.

Τώρα είμαι εδώ στο γνώριμο κρεβάτι μου και θυμάμαι όλα αυτά που έζησα τρεις μέρες πάνω στο βουνό…

Δευτέρα 7 Ιουνίου 2004

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Ακόμα δεν μπορώ να ξεπεράσω το προηγούμενο τριήμερο. Σερφάρω στα δίκτυα και διαβάζω εμπειρίες κι άλλων που είχαν την ευτυχία να δούνε αυτά που είδα κι εγώ. Κοιτάζω τον ουρανό και μου φαίνεται ότι τα σύννεφα είναι πολύ ψηλότερα από αυτό που συνήθισα να βλέπω τις προηγούμενες μέρες.

Ανασυγκρότηση… Το καλοκαίρι ήρθε… Κι όπως ευχηθήκαμε χτες με τον υπεύθυνο χρονομέτρησης στον Άγιο Στέφανο, και του χρόνου.

Κι επιτέλους ας γράφουν οι αφίσες και τα αυτοκόλλητα ότι πρόκειται για το 52ο, εντάξει;

Όπως και πολλοί άλλοι, το μόνο που σκέφτομαι είναι πως θα περάσει ένας χρόνος.

 Κατεβήκαμε για Αντίρριο Πέμπτη βράδυ όπου βρήκαμε ένα φιλο απο Πάτρα και βούρ για Ελάτεια στην εκκίνηση.  Κοίμηθήκανε στο αυτοκίνητο το βράδυ, εμένα δε με πιανε ύπνος από την αγωνία    το πρώτο βράδυ όπως ακριβώς και περσι.  Περπατήσαμε 2,5 χλμ μέσα στην ειδική και απο κει είδαμε τα πρώτα πληρώματα μέχρι να ακυρωθεί η ειδική.  Στη συνέχεια φύγαμε για Στρώμη 1 όπου μας έπιασε η βροχή.  Όλα ήταν ok, δε μας χάλασε πολυ η βροχη. Αλλα πιστέψαμε ότι και αυτη ακυρώθηκε μετα από ένα σημείο όταν αργούσαν να περάσουν τα αυτοκίνητα εξαιτίας της εξόδου του Τσολακίδη στην Παύλιανη.  Βρίζοντας τη γκαντεμιά μας φύγαμε για Παύλιανη 2.  Δεν βρήκαμε την κοπάνα του Αcro, και ακολουθήσαμε μια άλλη απ οπου πήγαιναν οι περισσότεροι.  Ωραίο γρήγορ κομμάτι αλλά πολύ κρύο.  Φαινόταν το χνώτο μιλάμε!  Έκανα τρεις τρύπες σε μια σκουπιδοσακούλα που είχα πάρει και τη φόρεσα πάνω απ το τζάκετ.  Έτσι είχα ένα αντιανεμικο πρώτης ποιότητας   !  Υπήρχαν όμως και κάποιοι με κοντομάνικα     ... 

  Φύγαμε και κλειστήκαμε στην Αμφισσα για τη 2η μέρα, την είδαμε απο δύο διαφορετικά σημεία.  Στο ένα μάλιστα είχε κατέβει και ελικόπτερο και άφησε κάμερα μεν που τραβούσαν για το Εurosport.  Έτσι μας είδαμε για κάποια κλάσματα του δευτερολέπτου στα πλάνα που έπαιζε στο σερβις παρκ     .  Στο 2ο πέρασμα έπιασα φοβερό σημείο σε βράχο με τους θεούς να περνάν 2 μέτρα μπροστά μου.  Για να το κρατήσω κάθησα 2 ώρες στον ήλιο   .  Λέτε γι αυτό να είναι κόκκινα τα χέρια μου και ο σβέρκος μου? 

  Το βράδυ φύγαμε για Άγιο Στέφανο.  Είδαμε τους θεούς από το σημείο με το εκκλησάκι.  Ήταν καλύτερο απ ότι έδειχνε κάθως 'πετούσαν' 2 μέτρα μπροστά μας!  Μετά πήραμε το δρόμο του γυρισμού καθώς η παρέα ήταν κουρασμένη και δεν είχε όρεξη για άλλο ψήσιμο στον ήλιο μέχρι το 2ο πέρασμα.

  Ποιους ξεχώρισα?  Από τους παγκόσμιους κανέναν.  Πάνε όλοι τόσο γρήγορα που αδυνατώ να καταλάβω ποιος πάει καλύτερα.  Μαζί τους κι ο Βωβός που ήταν και θεαματικός.
  Απ τους Έλληνες ξεχώρισα το seicento του Λαδογιάννη, που πήγαινε πολύ καλά όπου το είδα.  Μάλιστα στην Αμφισσα 2 τον μάτιασα.  Έλεγα σ όλους ότι το seicento που θα ρθει πάει πολύ γρήγορα.  Βγαίνοντας 2 στροφές πιο κάτω έφερε ένα τετ α κε, αν και δε μπορεσα να δω καλά τι έγινε.  Πάντως έστω κι έτσι έβγαλε θέαμα και πήρε μαζί με το Βωβό το περισσότερο χειροκρότημα!!

  Όσο για τα σκουπίδια, όπως είχα πει πήρα σακούλες μαζί και είπα σ όσους ήταν κοντα να τα πετάνε εκεί.  Το χαμογελάκι που εισέπραξα όμως μ έκανε να νιώσω κάπως περίεργα και σταμάτησα μετα απο δύο ειδικές.  Του χρόνου περισσότερες...

Το φετινό μας πρόγραμμα περιελάμβανε,
Shakedown, SSS
Ρεγγίνι, Ελευθεροχώρι, SSS
Δροσοχώρι, Αμφισσα
Στίρφακα

ΤΙ ΜΕ ΑΡΕΣΕ
Το shakedown. Ο καλύτερος τρόπος να απολαύσεις δύο ώρες WRC Live.
Ο Κάρλσον. Θέαμα και ουσία από ιδιώτη που κινήθηκε σε ρυθμούς παγκομίου.
Τα σκόντα. Πανέμορφα.
Ο ήχος των σουζούκι.
Η όγδοη θέση του Βωβού.
Ο Πλατής (ρυθμός,θέαμα,ουσία,διασκέδαση με το καλημέρα), ο Λαδογιάννης με το σεισέντο.
Ο Τσολακίδης και ο Χ¨τσοπάνης.
Η S1600. Πιτσιρικάδες με τις ταυτότητες στο στόμα.
Ο Στίγκ Μπλόμγκβιστ. Παρόλο που πέρασαν τα χρόνια έδειξε πως οδηγείται καθαρά, ακροπολικά γρήγορα ένα Ν. Αν και τον φανταζόμουν με το κουάτρο…
Ο αξιοπρεπής ρυθμός αρκετών ελλήνων.
Που έβλεπα και αυτούς που εγκατέλειψαν νωρίς και τις άλλες μέρες.
Η Μαρία (ασφάλεια αγώνα) στο Ρεγγίνι1. Εκανε πολλά χλμ και πολλή δουλειά (την περισσότερη) στο σημείο με τα νερά.
Οι διαδρομές που κάναμε με τις μηχανές στα βουνά και ειδικά το Δροσοχώρι.
Που οι περισσότεροι θεατές φέτος ήξεραν τι πήγαν να κάνουν στα βουνά.

ΤΙ ΔΕ ΜΕ ΑΡΕΣΕ
Η SSS την πέμπτη. Σκόνη και για άλλη μια φορά έδειξαν ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα σωστό από την αρχή.
Ο φετινός ρυθμός του Βωβού. Δε θύμιζε τον Αρη των προηγούμενων χρόνων.
Που τα εργοστάσια είχαν 2 αυτοκίνητα μόνο.
Που έλειπε ο ΜακΡέι και ο Οριόλ.
Η πιασοκωλάδικη νοοτροπία που έχουν οι κάτοικοι στο Πολύδροσο. Μάλλον είναι καιρός να φύγει το ράλλυ από την περιοχή. Χαλκιδικής-ΕΛΠΑ στην Πάτρα, Ακρόπολις-rally of Greece στη Χαλκιδική.
Ο Στίρφακας. Πολύ διαφήμιση, πολύς κόσμος, λίγο θέαμα.
Οι πολύ λίγες όμορφες παρουσίες στα βουνά σε σχέση με άλλα χρόνια.
Ο Γιάννης (ασφάλεια αγώνα) στο Ρεγγίνι1. Εκτός τόπου και χρόνου.

ΓΕΝΙΚΑ
Λιγότερος κόσμος από άλλες χρονιές.
Κινούμενοι με μηχανές, ελάχιστοι ήταν αυτοί που μας δημιούργησαν πρόβλημα στο να τους προσπερνάμε σε αντίθεση με άλλες χρονιές.
Το φετινό Ακρόπολις δε με άρεσε. Κάτι έλειπε….σαν φαγητό χωρίς αλάτι.

Ο χρήστης sakinen έγραψε:
Το φετινό Ακρόπολις δε με άρεσε. Κάτι έλειπε….σαν φαγητό χωρίς αλάτι.

Μου φαίνεται ότι από εδώ και πέρα θα 'φάμε' πολλά 'ανάλατα' Ακρόπολις.Ίσως νοιάζονται για την υγεία μας γιατί το αλάτι πειράζει.

Στο περσινό Ακρόπολις η παρακάτω φωτογραφία είχε ενθουσιάσει πολλούς

Έτσι πολύς κόσμος αποφάσισε να παει στο εκκλησάκι. Μα πάρα πολύ κόσμος

Τα πηδήματα για κάποιους είχαν την τιμητική τους!!!

Ο χρήστης sakinen έγραψε:
..... Η Μαρία (ασφάλεια αγώνα) στο Ρεγγίνι1. Εκανε πολλά χλμ και πολλή δουλειά (την περισσότερη) στο σημείο με τα νερά.

Hμουν κι εγώ στα νερά την Παρασκευή ... κρίμα που δεν το ήξερα να βλεπόμασταν. Φόραγα πάντως καπελάκι του φόρουμ ...

Και η Μαρία φορουμήτισα είναι, κατα κόσμον nifitsa
Που είσαι Μαριοοοοοοο?

Ο χρήστης ΒΑΣΙΛΗΣ έγραψε:

..... Η Μαρία (ασφάλεια αγώνα) στο Ρεγγίνι1. Εκανε πολλά χλμ και πολλή δουλειά (την περισσότερη) στο σημείο με τα νερά.

Hμουν κι εγώ στα νερά την Παρασκευή ... κρίμα που δεν το ήξερα να βλεπόμασταν. Φόραγα πάντως καπελάκι του φόρουμ ...

Κρίμα...και γω πάντως φόραγα μπλουζάκι του φόρουμ. Ημουνα πριν τα νερά, στην ποτίστρα. Με τόσο κόσμο όμως που να δεις....
Στο επόμενο ραλλυ!!!