-
ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ στις δεκαετίες 1950-1970 στην Κρήτη !!
Πατίνι – Τζάγκαρος:
Του βαρελιού η μέση, τροχός του ταξιδιού μου ο πιο επιτυχής του κόσμου, ο τζάγκαρος – οδηγός αεροπόρος της στεριάς και ναυτικός τ’ αέρα του δρόμου μέγας ποιητής και τ’ ουρανού αδερφός.
Α) Τζάγκαρος
Για το παιχνίδι αυτό χρειάζονταν μια «ροδέλα» που την έπαιρναν τα παιδιά από αχρησιμοποίητα βαρέλια του κρασιού ή από τη ρόδα του ποδηλάτου αργότερα.
Επίσης χρησιμοποιούσαν και το «τέλι», δηλαδή μια μπανέλα. Το «τέλι» το τύλιγαν κάνοντας στη μια πλευρά «ορθή» γωνία και στη άλλη ένα μικρό λύγισμα που χρησίμευε για χερούλι και πρέπει να είχε περίπου το σχήμα του γράμματος «γάμα».
Ο παίκτης έβαζε το τέλι, κρατώντας το από το χερούλι, ανάμεσα στη ροδέλα, το «τζάγκαρο» όπως τον έλεγαν, και πιέζοντας το, τον έκανε να κινηθεί. Σκοπός του παιχνιδιού ήταν να φτάσουν οι παίκτες όσο το δυνατόν πιο γρήγορα σε ένα ορισμένο σημείο. Η ροδέλα αν ήταν από ατσάλι, την ονόμαζαν και «ατσαλότελο».
Β. Πατίνια
Τα πατίνια ήταν παιχνίδι αλλά και μεταφορικό μέσο, που τα αγόρια το χρησιμοποιούσαν σε αγώνες. Το πατίνι φτιαχνόταν από δύο ρουλεμάν, που έμπαιναν για ρόδες σε ένα κομμάτι ορθογώνιου ξύλου, τη βάση.
Για τιμόνι έμπαινε ένα μακρύ ξύλο με καρφωμένο στη μια άκρη του ένα πλακέ ξύλο, σχηματίζοντας Τ.
Στη βάση οι καλοί μαστόροι βάζανε και θέση. Μερικοί για φρένο έβαζαν στη πισινή ρόδα ένα κομμάτι λάστιχο ή δέρμα. Αργότερα αντικαταστάθηκε από τα παιδικά ποδήλατα.
**
Τριώδι:**
Δεν ειν’ σπαθί Σαρακινό
μήτε λεπίδα μιάς αλήθειας που σε κόβει
της τύχης ώριμο είναι ρόδι
μα τα παιδιά το λέν Τριώδι.
Τα παιδιά πριν ξεκινήσει κάθε παιχνίδι τα «έβγαζαν» δηλαδή εφάρμοζαν δημοκρατικές διαδικασίες για να δουν πιο παιδί ή ποια ομάδα θα ήταν πρώτη. Αυτό γινόταν με διάφορους τρόπους:
-Ο ένας από τη μια μεριά, ο άλλος από την άλλη προχωρούν ένα – ένα πόδι. Όποιος πατήσει πρώτος τον άλλο κερδίζει.- Κορώνα – γράμματα, πετώντας ένα νόμισμα στον αέρα.
- Α –μπε–μπα–μπλομ–του–κι-θε–μπλομ–α–μπε–μπα-μπλομ–του–κι–θε– μπλομ–μπλιμ–μπλομ.
Ο Καρα-κατσά–νης μπήκε στο τηγά-νι και έ-σπα–σε τ’ αυγά. Γιατί Καρακατσάνη μπήκες στο τηγ-νι και έσπα-σες τ’ αυγά? Φά-ε τώ-ρα και α-πο μέ-να μι-α κα-ρπα-ζια. - Πάω στη πόλη – έρχομαι κι εγώ. Με πόσα παλικάρια; (Ο πρώτος κρατά στη γροθιά του κάποια πετραδάκια). Αν ο άλλος βρει πόσα είναι παίζει πρώτος. Αυτό παίζεται και σαν παιχνίδι τα χειμωνιάτικα βράδια.
Το Τριώδι παιζόταν από δύο παιδιά, και παίζεται με τον ίδιο τρόπο ακόμη και τώρα. Σχεδιάζουν ένα τετράγωνο και φέρνουν τις μεσοκάθετες στις πλευρές και τις διαγωνίους. Ο κάθε παίχτης έχει από τρία πετραδάκια (κάθε τριάδα έχει από τρία πετραδάκια (κάθε τριάδα άλλο χρώμα π.χ. άσπρα – μαύρα ή άλλες φορές χρησιμοποιούσαν φασόλες, ρεβίθια κλ.) και προσπαθεί, με την τοποθέτηση πάνω στις τομές των γραμμών, να σχηματίσει ευθεί τριών σημείων, με τα τρία πετραδάκια που έχει.
Το παιχνίδι μπορούσε να κρατήσει πολλή ώρα, αν οι παίκτες ήταν έμπειροι και δεν κλεινόταν τα πετραδάκια τους.
**
Αργαστήρι:**
το κεραμίδι, σαν καράβι
μέσα απ’ τα χέρια του περνά
άσπρα και κόκκινα πανιά, δίχως αέρα ανεμίζουν
φεύγουν ταξίδια μα γυρίζουν
λέξεις του ονείρου συλλαβίζουν.
Το αργαστήρι ήταν μια απ’ τις κατασκευές που έφτιαχναν τα κορίτσια, ταυτιζόμενα με τις μανάδες τους που όλες ύφαιναν για να ντύσουν και να στολίσουν το σπίτι τους και την οικογένεια αλλά και για να βγάλουν τα προς το ζην.
Γενικά πολλές από τις κατασκευές αντικατόπτριζαν την υπάρχουσα κοινωνική ζωή που βίωναν τα παιδιά προετοιμάζοντάς τα για την κοινωνικοποίησή τους και τους μελλοντικούς ρόλους τους.
Έτσι με ένα μεγάλο κεραμίδι ή ένα απλό ταβλί (κομμάτι ξύλου) που γύρω τους τύλιγαν σε ίσιες αποστάσεις ένα λεπτό νήμα έφτιαχναν το δικό τους αργαστήρι.
Με χρωματιστά μαλλιά ύφαιναν το υφαντό τους, σπρώχνοντας κάθε φορά το μαλλί με ένα χτένι το ένα δίπλα στο άλλο.
Όταν τέλειωναν έκοβαν κάτω από το κεραμίδι το νήμα και στερέωναν το υφαντό τους να μην ξεφτίσει.
Πέρα από τη χαρά της δημιουργίας ενός χειροποίητου παιχνιδιού, είχαν και τη χαρά αυτού καθαυτούς του παιχνιδιού χρησιμοποιώντας αυτά που ύφαιναν σαν κανονικά υφαντά δηλαδή σα χαλί, σα σκέπασμα για το κρεββάτι της κούκλας τους, σα διακοσμητικό κλπ.
**
Ποταμός:**
Ξέρω έναν άγριο ποταμό στης μνήμης μου τον ουρανό.
Στις όχθες του τις Κυριακές
ακούγονται παιδιών φωνές
που τραγουδούν και χαίρονται του ποταμού τη φόρα.
Ξέρω έναν άγριο ποταμό στης μνήμης μου τον ουρανό.
στέκι στις πλάτες των παιδιών σα νάτανε σανίδι
κι έτσι είναι ο πρώτο ποταμός που γίνεται παιχνίδι.
Παιζόταν από πολλά παιδιά, μόνο αγόρια.
Ο κάθε παίκτης έσκυβε, ακουμπώντας τα χέρια του στα γόνατά του και γερνόντας το κεφάλι του προς τα κάτω, έτσι ώστε η πλάτη του να κάνει καμπούρα.
Όλοι οι παίκτες ήταν τοποθετημένοι σε μια σειρά και σε κάποια απόσταση ο ένας απ’ τον άλλο.
Ο παίκτης που έπαιζε πρώτος, έτρεχε, πηδούσε πάνω από κάθε παίκτη ακουμπώντας τα χέρια του στη πλάτη του καθενός, χωρίς όμως να ακουμπήσει το κεφάλι ή το έδαφος και έμπαινε τελευταίος στη σειρά. Ακολουθούσε ο δεύτερος παίκτης, ο τρίτος και ούτω καθεξής.
Επειδή η ροή των παικτών έφτανε σε μεγάλη απόσταση, το παιχνίδι ονομαζόταν «ποταμός». Μια άλλη ονομασία του παιχνιδιού ήταν «πρωτεία».
Το παιχνίδι αυτό έμοιαζε αρκετά με τη μακριά γαϊδούρα ή ξυλογαϊδούρα.ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ...
-
ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ στις δεκαετίες 1950-1970 στην Κρήτη !!
Πατίνι – Τζάγκαρος:
Του βαρελιού η μέση, τροχός του ταξιδιού μου ο πιο επιτυχής του κόσμου, ο τζάγκαρος – οδηγός αεροπόρος της στεριάς και ναυτικός τ’ αέρα του δρόμου μέγας ποιητής και τ’ ουρανού αδερφός.
Α) Τζάγκαρος
Για το παιχνίδι αυτό χρειάζονταν μια «ροδέλα» που την έπαιρναν τα παιδιά από αχρησιμοποίητα βαρέλια του κρασιού ή από τη ρόδα του ποδηλάτου αργότερα.
Επίσης χρησιμοποιούσαν και το «τέλι», δηλαδή μια μπανέλα. Το «τέλι» το τύλιγαν κάνοντας στη μια πλευρά «ορθή» γωνία και στη άλλη ένα μικρό λύγισμα που χρησίμευε για χερούλι και πρέπει να είχε περίπου το σχήμα του γράμματος «γάμα».
Ο παίκτης έβαζε το τέλι, κρατώντας το από το χερούλι, ανάμεσα στη ροδέλα, το «τζάγκαρο» όπως τον έλεγαν, και πιέζοντας το, τον έκανε να κινηθεί. Σκοπός του παιχνιδιού ήταν να φτάσουν οι παίκτες όσο το δυνατόν πιο γρήγορα σε ένα ορισμένο σημείο. Η ροδέλα αν ήταν από ατσάλι, την ονόμαζαν και «ατσαλότελο».
Β. Πατίνια
Τα πατίνια ήταν παιχνίδι αλλά και μεταφορικό μέσο, που τα αγόρια το χρησιμοποιούσαν σε αγώνες. Το πατίνι φτιαχνόταν από δύο ρουλεμάν, που έμπαιναν για ρόδες σε ένα κομμάτι ορθογώνιου ξύλου, τη βάση.
Για τιμόνι έμπαινε ένα μακρύ ξύλο με καρφωμένο στη μια άκρη του ένα πλακέ ξύλο, σχηματίζοντας Τ.
Στη βάση οι καλοί μαστόροι βάζανε και θέση. Μερικοί για φρένο έβαζαν στη πισινή ρόδα ένα κομμάτι λάστιχο ή δέρμα. Αργότερα αντικαταστάθηκε από τα παιδικά ποδήλατα.
**
Τριώδι:**
Δεν ειν’ σπαθί Σαρακινό
μήτε λεπίδα μιάς αλήθειας που σε κόβει
της τύχης ώριμο είναι ρόδι
μα τα παιδιά το λέν Τριώδι.
Τα παιδιά πριν ξεκινήσει κάθε παιχνίδι τα «έβγαζαν» δηλαδή εφάρμοζαν δημοκρατικές διαδικασίες για να δουν πιο παιδί ή ποια ομάδα θα ήταν πρώτη. Αυτό γινόταν με διάφορους τρόπους:
-Ο ένας από τη μια μεριά, ο άλλος από την άλλη προχωρούν ένα – ένα πόδι. Όποιος πατήσει πρώτος τον άλλο κερδίζει.- Κορώνα – γράμματα, πετώντας ένα νόμισμα στον αέρα.
- Α –μπε–μπα–μπλομ–του–κι-θε–μπλομ–α–μπε–μπα-μπλομ–του–κι–θε– μπλομ–μπλιμ–μπλομ.
Ο Καρα-κατσά–νης μπήκε στο τηγά-νι και έ-σπα–σε τ’ αυγά. Γιατί Καρακατσάνη μπήκες στο τηγ-νι και έσπα-σες τ’ αυγά? Φά-ε τώ-ρα και α-πο μέ-να μι-α κα-ρπα-ζια. - Πάω στη πόλη – έρχομαι κι εγώ. Με πόσα παλικάρια; (Ο πρώτος κρατά στη γροθιά του κάποια πετραδάκια). Αν ο άλλος βρει πόσα είναι παίζει πρώτος. Αυτό παίζεται και σαν παιχνίδι τα χειμωνιάτικα βράδια.
Το Τριώδι παιζόταν από δύο παιδιά, και παίζεται με τον ίδιο τρόπο ακόμη και τώρα. Σχεδιάζουν ένα τετράγωνο και φέρνουν τις μεσοκάθετες στις πλευρές και τις διαγωνίους. Ο κάθε παίχτης έχει από τρία πετραδάκια (κάθε τριάδα έχει από τρία πετραδάκια (κάθε τριάδα άλλο χρώμα π.χ. άσπρα – μαύρα ή άλλες φορές χρησιμοποιούσαν φασόλες, ρεβίθια κλ.) και προσπαθεί, με την τοποθέτηση πάνω στις τομές των γραμμών, να σχηματίσει ευθεί τριών σημείων, με τα τρία πετραδάκια που έχει.
Το παιχνίδι μπορούσε να κρατήσει πολλή ώρα, αν οι παίκτες ήταν έμπειροι και δεν κλεινόταν τα πετραδάκια τους.
**
Αργαστήρι:**
το κεραμίδι, σαν καράβι
μέσα απ’ τα χέρια του περνά
άσπρα και κόκκινα πανιά, δίχως αέρα ανεμίζουν
φεύγουν ταξίδια μα γυρίζουν
λέξεις του ονείρου συλλαβίζουν.
Το αργαστήρι ήταν μια απ’ τις κατασκευές που έφτιαχναν τα κορίτσια, ταυτιζόμενα με τις μανάδες τους που όλες ύφαιναν για να ντύσουν και να στολίσουν το σπίτι τους και την οικογένεια αλλά και για να βγάλουν τα προς το ζην.
Γενικά πολλές από τις κατασκευές αντικατόπτριζαν την υπάρχουσα κοινωνική ζωή που βίωναν τα παιδιά προετοιμάζοντάς τα για την κοινωνικοποίησή τους και τους μελλοντικούς ρόλους τους.
Έτσι με ένα μεγάλο κεραμίδι ή ένα απλό ταβλί (κομμάτι ξύλου) που γύρω τους τύλιγαν σε ίσιες αποστάσεις ένα λεπτό νήμα έφτιαχναν το δικό τους αργαστήρι.
Με χρωματιστά μαλλιά ύφαιναν το υφαντό τους, σπρώχνοντας κάθε φορά το μαλλί με ένα χτένι το ένα δίπλα στο άλλο.
Όταν τέλειωναν έκοβαν κάτω από το κεραμίδι το νήμα και στερέωναν το υφαντό τους να μην ξεφτίσει.
Πέρα από τη χαρά της δημιουργίας ενός χειροποίητου παιχνιδιού, είχαν και τη χαρά αυτού καθαυτούς του παιχνιδιού χρησιμοποιώντας αυτά που ύφαιναν σαν κανονικά υφαντά δηλαδή σα χαλί, σα σκέπασμα για το κρεββάτι της κούκλας τους, σα διακοσμητικό κλπ.
**
Ποταμός:**
Ξέρω έναν άγριο ποταμό στης μνήμης μου τον ουρανό.
Στις όχθες του τις Κυριακές
ακούγονται παιδιών φωνές
που τραγουδούν και χαίρονται του ποταμού τη φόρα.
Ξέρω έναν άγριο ποταμό στης μνήμης μου τον ουρανό.
στέκι στις πλάτες των παιδιών σα νάτανε σανίδι
κι έτσι είναι ο πρώτο ποταμός που γίνεται παιχνίδι.
Παιζόταν από πολλά παιδιά, μόνο αγόρια.
Ο κάθε παίκτης έσκυβε, ακουμπώντας τα χέρια του στα γόνατά του και γερνόντας το κεφάλι του προς τα κάτω, έτσι ώστε η πλάτη του να κάνει καμπούρα.
Όλοι οι παίκτες ήταν τοποθετημένοι σε μια σειρά και σε κάποια απόσταση ο ένας απ’ τον άλλο.
Ο παίκτης που έπαιζε πρώτος, έτρεχε, πηδούσε πάνω από κάθε παίκτη ακουμπώντας τα χέρια του στη πλάτη του καθενός, χωρίς όμως να ακουμπήσει το κεφάλι ή το έδαφος και έμπαινε τελευταίος στη σειρά. Ακολουθούσε ο δεύτερος παίκτης, ο τρίτος και ούτω καθεξής.
Επειδή η ροή των παικτών έφτανε σε μεγάλη απόσταση, το παιχνίδι ονομαζόταν «ποταμός». Μια άλλη ονομασία του παιχνιδιού ήταν «πρωτεία».
Το παιχνίδι αυτό έμοιαζε αρκετά με τη μακριά γαϊδούρα ή ξυλογαϊδούρα.ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ...
-
ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ στις δεκαετίες 1950-1970 στην Κρήτη !!
Πατίνι – Τζάγκαρος:
Του βαρελιού η μέση, τροχός του ταξιδιού μου ο πιο επιτυχής του κόσμου, ο τζάγκαρος – οδηγός αεροπόρος της στεριάς και ναυτικός τ’ αέρα του δρόμου μέγας ποιητής και τ’ ουρανού αδερφός.
Α) Τζάγκαρος
Για το παιχνίδι αυτό χρειάζονταν μια «ροδέλα» που την έπαιρναν τα παιδιά από αχρησιμοποίητα βαρέλια του κρασιού ή από τη ρόδα του ποδηλάτου αργότερα.
Επίσης χρησιμοποιούσαν και το «τέλι», δηλαδή μια μπανέλα. Το «τέλι» το τύλιγαν κάνοντας στη μια πλευρά «ορθή» γωνία και στη άλλη ένα μικρό λύγισμα που χρησίμευε για χερούλι και πρέπει να είχε περίπου το σχήμα του γράμματος «γάμα».
Ο παίκτης έβαζε το τέλι, κρατώντας το από το χερούλι, ανάμεσα στη ροδέλα, το «τζάγκαρο» όπως τον έλεγαν, και πιέζοντας το, τον έκανε να κινηθεί. Σκοπός του παιχνιδιού ήταν να φτάσουν οι παίκτες όσο το δυνατόν πιο γρήγορα σε ένα ορισμένο σημείο. Η ροδέλα αν ήταν από ατσάλι, την ονόμαζαν και «ατσαλότελο».
Β. Πατίνια
Τα πατίνια ήταν παιχνίδι αλλά και μεταφορικό μέσο, που τα αγόρια το χρησιμοποιούσαν σε αγώνες. Το πατίνι φτιαχνόταν από δύο ρουλεμάν, που έμπαιναν για ρόδες σε ένα κομμάτι ορθογώνιου ξύλου, τη βάση.
Για τιμόνι έμπαινε ένα μακρύ ξύλο με καρφωμένο στη μια άκρη του ένα πλακέ ξύλο, σχηματίζοντας Τ.
Στη βάση οι καλοί μαστόροι βάζανε και θέση. Μερικοί για φρένο έβαζαν στη πισινή ρόδα ένα κομμάτι λάστιχο ή δέρμα. Αργότερα αντικαταστάθηκε από τα παιδικά ποδήλατα.
**
Τριώδι:**
Δεν ειν’ σπαθί Σαρακινό
μήτε λεπίδα μιάς αλήθειας που σε κόβει
της τύχης ώριμο είναι ρόδι
μα τα παιδιά το λέν Τριώδι.
Τα παιδιά πριν ξεκινήσει κάθε παιχνίδι τα «έβγαζαν» δηλαδή εφάρμοζαν δημοκρατικές διαδικασίες για να δουν πιο παιδί ή ποια ομάδα θα ήταν πρώτη. Αυτό γινόταν με διάφορους τρόπους:
-Ο ένας από τη μια μεριά, ο άλλος από την άλλη προχωρούν ένα – ένα πόδι. Όποιος πατήσει πρώτος τον άλλο κερδίζει.- Κορώνα – γράμματα, πετώντας ένα νόμισμα στον αέρα.
- Α –μπε–μπα–μπλομ–του–κι-θε–μπλομ–α–μπε–μπα-μπλομ–του–κι–θε– μπλομ–μπλιμ–μπλομ.
Ο Καρα-κατσά–νης μπήκε στο τηγά-νι και έ-σπα–σε τ’ αυγά. Γιατί Καρακατσάνη μπήκες στο τηγ-νι και έσπα-σες τ’ αυγά? Φά-ε τώ-ρα και α-πο μέ-να μι-α κα-ρπα-ζια. - Πάω στη πόλη – έρχομαι κι εγώ. Με πόσα παλικάρια; (Ο πρώτος κρατά στη γροθιά του κάποια πετραδάκια). Αν ο άλλος βρει πόσα είναι παίζει πρώτος. Αυτό παίζεται και σαν παιχνίδι τα χειμωνιάτικα βράδια.
Το Τριώδι παιζόταν από δύο παιδιά, και παίζεται με τον ίδιο τρόπο ακόμη και τώρα. Σχεδιάζουν ένα τετράγωνο και φέρνουν τις μεσοκάθετες στις πλευρές και τις διαγωνίους. Ο κάθε παίχτης έχει από τρία πετραδάκια (κάθε τριάδα έχει από τρία πετραδάκια (κάθε τριάδα άλλο χρώμα π.χ. άσπρα – μαύρα ή άλλες φορές χρησιμοποιούσαν φασόλες, ρεβίθια κλ.) και προσπαθεί, με την τοποθέτηση πάνω στις τομές των γραμμών, να σχηματίσει ευθεί τριών σημείων, με τα τρία πετραδάκια που έχει.
Το παιχνίδι μπορούσε να κρατήσει πολλή ώρα, αν οι παίκτες ήταν έμπειροι και δεν κλεινόταν τα πετραδάκια τους.
**
Αργαστήρι:**
το κεραμίδι, σαν καράβι
μέσα απ’ τα χέρια του περνά
άσπρα και κόκκινα πανιά, δίχως αέρα ανεμίζουν
φεύγουν ταξίδια μα γυρίζουν
λέξεις του ονείρου συλλαβίζουν.
Το αργαστήρι ήταν μια απ’ τις κατασκευές που έφτιαχναν τα κορίτσια, ταυτιζόμενα με τις μανάδες τους που όλες ύφαιναν για να ντύσουν και να στολίσουν το σπίτι τους και την οικογένεια αλλά και για να βγάλουν τα προς το ζην.
Γενικά πολλές από τις κατασκευές αντικατόπτριζαν την υπάρχουσα κοινωνική ζωή που βίωναν τα παιδιά προετοιμάζοντάς τα για την κοινωνικοποίησή τους και τους μελλοντικούς ρόλους τους.
Έτσι με ένα μεγάλο κεραμίδι ή ένα απλό ταβλί (κομμάτι ξύλου) που γύρω τους τύλιγαν σε ίσιες αποστάσεις ένα λεπτό νήμα έφτιαχναν το δικό τους αργαστήρι.
Με χρωματιστά μαλλιά ύφαιναν το υφαντό τους, σπρώχνοντας κάθε φορά το μαλλί με ένα χτένι το ένα δίπλα στο άλλο.
Όταν τέλειωναν έκοβαν κάτω από το κεραμίδι το νήμα και στερέωναν το υφαντό τους να μην ξεφτίσει.
Πέρα από τη χαρά της δημιουργίας ενός χειροποίητου παιχνιδιού, είχαν και τη χαρά αυτού καθαυτούς του παιχνιδιού χρησιμοποιώντας αυτά που ύφαιναν σαν κανονικά υφαντά δηλαδή σα χαλί, σα σκέπασμα για το κρεββάτι της κούκλας τους, σα διακοσμητικό κλπ.
**
Ποταμός:**
Ξέρω έναν άγριο ποταμό στης μνήμης μου τον ουρανό.
Στις όχθες του τις Κυριακές
ακούγονται παιδιών φωνές
που τραγουδούν και χαίρονται του ποταμού τη φόρα.
Ξέρω έναν άγριο ποταμό στης μνήμης μου τον ουρανό.
στέκι στις πλάτες των παιδιών σα νάτανε σανίδι
κι έτσι είναι ο πρώτο ποταμός που γίνεται παιχνίδι.
Παιζόταν από πολλά παιδιά, μόνο αγόρια.
Ο κάθε παίκτης έσκυβε, ακουμπώντας τα χέρια του στα γόνατά του και γερνόντας το κεφάλι του προς τα κάτω, έτσι ώστε η πλάτη του να κάνει καμπούρα.
Όλοι οι παίκτες ήταν τοποθετημένοι σε μια σειρά και σε κάποια απόσταση ο ένας απ’ τον άλλο.
Ο παίκτης που έπαιζε πρώτος, έτρεχε, πηδούσε πάνω από κάθε παίκτη ακουμπώντας τα χέρια του στη πλάτη του καθενός, χωρίς όμως να ακουμπήσει το κεφάλι ή το έδαφος και έμπαινε τελευταίος στη σειρά. Ακολουθούσε ο δεύτερος παίκτης, ο τρίτος και ούτω καθεξής.
Επειδή η ροή των παικτών έφτανε σε μεγάλη απόσταση, το παιχνίδι ονομαζόταν «ποταμός». Μια άλλη ονομασία του παιχνιδιού ήταν «πρωτεία».
Το παιχνίδι αυτό έμοιαζε αρκετά με τη μακριά γαϊδούρα ή ξυλογαϊδούρα.ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ...
-
-
Χωρις ενα προλογο,δυο λεξεις που να σε βαλουν στο θεμα....Σαν αντιγραφη απο εγκυκλοπαιδεια μου δειχνει και οχι σαν αυθορμητο γραψιμο σε φορουμ.
-
και τι σε πειραζει ,δεν μπορω να καταλαβω
-
Ο χρήστης italakias έγραψε:
και τι σε πειραζει ,δεν μπορω να καταλαβωΕδειξα πουθενα οτι πειραχτηκα;Αντιθετα,ενθουσιαστηκα με τα παιχνιδια που επαιζαν τα Κρητικοπουλα το 1960.
Πραγματικα ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ της μνημης. -
**Πηγή του άρθρου το ημερολόγιο του ΚΑΠΗ Ανωγείων Κρήτης 'Παιχνίδια της Μνήμης' 2009
** -
Ο χρήστης DAP έγραψε:
και τι σε πειραζει ,δεν μπορω να καταλαβω
Εδειξα πουθενα οτι πειραχτηκα;Αντιθετα,ενθουσιαστηκα με τα παιχνιδια που επαιζαν τα Κρητικοπουλα το 1960.
Πραγματικα ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ της μνημης.αμα κοιταξεις το ποστ σου δεν νομιζω να φαινεται κανας ενθουσιασμος.
-
Ο χρήστης DAP έγραψε:
:hmmm: Χωρις ενα προλογο,δυο λεξεις που να σε βαλουν στο θεμα....Σαν αντιγραφη απο εγκυκλοπαιδεια μου δειχνει και οχι σαν αυθορμητο γραψιμο σε φορουμ.και τι σε πειραζει ,δεν μπορω να καταλαβω
Έχει δίκιο ο DAP.
Το θέμα -χωρίς κανένα μα κανένα πρόλογο- που θα εξηγούσε τον λόγο ή την σκέψη κατά κάποιο τρόπο, που οδήγησε τον χρήστη να ανοίξει το συγκεκριμένο θέμα,φαντάζει να σκάει σαν 'τούβλο' μέσα στο forum. Άλλωστε στην συντριπτική πλειοψηφία των threads, ο γράφων εξηγεί 'την λογική' του thread, κάτι που εδώ απουσιάζει, όπως και σε πολλά άλλα threads ανοιγμένα απο τον συγκεκριμένο χρήστη. -
Ο χρήστης italakias έγραψε:
και τι σε πειραζει ,δεν μπορω να καταλαβω
Εδειξα πουθενα οτι πειραχτηκα;Αντιθετα,ενθουσιαστηκα με τα παιχνιδια που επαιζαν τα Κρητικοπουλα το 1960.
Πραγματικα ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ της μνημης.αμα κοιταξεις το ποστ σου δεν νομιζω να φαινεται κανας ενθουσιασμος.
Δεν εξωτερικευει ευκολα τα συναισθηματα του ο DAP .
-
**Αγαπητοί φίλοι γειά σας από το Ηράκλειο Κρήτης,
είμαι καινούριος χρήστης του FORUM 4TF και γενικά είμαι νέος χρήστης σε αυτού του είδους την επικοινωνία.
Πρόθεση μου είναι να δώσω στο κοινό να διαβάσει κάποια άρθρα που έχω στην κατοχή μου κυρίως μέσα από τη συγγραφή του περιοδικού που εκδίδω εδώ στο Ηράκλειο.
Το περιοδικό ονομάζεται CLASSIC CENTURY (εξού και το όνομα μου στο forum).
Mπορείτε να διαβάσετε δωρεάν το πρώτο τεύχος στο http://www.classiccentury.gr
Αν ενόχλησα κάποια άτομα ζητάω συγνώμη αλλά δεν είχα πρόθεση μια και δεν γνωρίζω καλά τους κανόνες του Forum.
Σιγά σιγά θα μάθω.Αυτά προς το παρόν.
Μιχάλης
** -
Ο χρήστης CLASSICCENTURY έγραψε:
**Αγαπητοί φίλοι γειά σας από το Ηράκλειο Κρήτης,
είμαι καινούριος χρήστης του FORUM 4TF και γενικά είμαι νέος χρήστης σε αυτού του είδους την επικοινωνία.
Πρόθεση μου είναι να δώσω στο κοινό να διαβάσει κάποια άρθρα που έχω στην κατοχή μου κυρίως μέσα από τη συγγραφή του περιοδικού που εκδίδω εδώ στο Ηράκλειο.
Το περιοδικό ονομάζεται CLASSIC CENTURY (εξού και το όνομα μου στο forum).
Mπορείτε να διαβάσετε δωρεάν το πρώτο τεύχος στο http://www.classiccentury.gr
Αν ενόχλησα κάποια άτομα ζητάω συγνώμη αλλά δεν είχα πρόθεση μια και δεν γνωρίζω καλά τους κανόνες του Forum.
Σιγά σιγά θα μάθω.Αυτά προς το παρόν.
Μιχάλης
**Aν το'γραφες αυτο πρωτο πρωτο.........ολα θα ηταν
-
Ο χρήστης CLASSICCENTURY έγραψε:
**
Το περιοδικό ονομάζεται CLASSIC CENTURY (εξού και το όνομα μου στο forum).
Mπορείτε να διαβάσετε δωρεάν το πρώτο τεύχος στο http://www.classiccentury.gr
**Πολύ καλό το περιοδικό σου!!
-
Παρτε ενα παιχνιδι
http://translate.google.gr/translate?hl ... 9%26sa%3DG
ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ της ΜΝΗΜΗΣ !!!