Ευχαριστώ τόσο για την περιεκτικότατη τοποθέτηση, όσο και για την άμεση ικανοποίηση του αιτήματος.
Είναι παρήγορο το γεγονός πως μέσα στη γενικευμένη χυδαιότητα της σημερινής πνευματικής καθίζησης και αισθητικής υποβάθμισης,μπορούμε αραιά και που,να κάνουμε αναφορές,υπενθυμίσεις και μνημόσυνα σε πρόσωπα και καταστάσεις,που όχι απλά προήγαγαν τον πολιτισμό,αλλά έκαναν την ιστορία της ανθρωπότητας πιο ανθρώπινη.

Και η ικανοποίηση μου είναι μεγαλύτερη,μιας και τέτοιες νύξεις αποτελούν πραγματικά όαση στην ελληνική κοινωνία,η οποία σαν κλασσική κοινωνία ιστορικής σκοτοδίνης,διεμόρφωσε την αισθητική της υπό το ιδεολογικό κλίμα του 'ήσσονος τόνου'.Την πραγματικότητα δηλ. μιας ιστορικής χρεοκοπίας, η νεοελληνική ιδεολογία την μετέβαλε στην έννοια της 'πνευματικής υπεροχής' μιας εθνικής κλειστότητας.Τα ανύπαρκτα υποτυπώδη βυζαντινά κτίσματα του παραμελημένου 'θέματος' της νοτιοβαλκανικής Ελλάδας,που και φτώχεια και ιστορική παρακμή δηλώνουν,η ελλαδική ορθοδοξία τα έκανε φιλοσοφία για νηπίους,που και το ρόλο της κατοχυρώνουν και οικονομικά ανέξοδη είναι.Οι μικρές βυζαντινές εκκλησίες είναι δήθεν δείγμα της γαλήνιας σχέσης της ψυχής του ορθοδόξου με τη γύρω του φύση.Όχι αποτέλεσμα ιστορικής και οικονομικής χρεοκοπίας .....αλλά φιλοσοφία!!!!!
Διπλά επομένως επιτακτική η αναφορά στον Gropius και στο κίνημα του bauhaus.Όχι απλά και μόνο διότι δεν χωρά στις εθνικές μας κατανοήσεις.Αλλά και γιατί η αισθητική είναι μια κατεξοχή υπόθεση του γερμανικού πνεύματος,γεγονός που οι ίδιοι οι γερμανοί ξέχασαν αρκετές φορές στο παρελθόν.Και φτάσαμε στο οξύμωρο, η Γερμανία να είναι ταυτόχρονα πατρίδα όχι μόνο του bauhaus αλλά και του kitsch.

Kαι πάλι ευχαριστούμε.

ΥΓ.Για την επιλογή του Mahler είχα ήδη ένα προαίσθημα

Ο χρήστης APR έγραψε:
Κοιτα να δεις που στα γεραματα θα παθω καμια πλακα , και πηνω καφε με Gustav Mahler

Καλη μερα κυριοι ..............

Όχι αποτέλεσμα ιστορικής και οικονομικής χρεοκοπίας .....αλλά φιλοσοφία!!!!!

Μηπως ......... πνευματικης αναγκης για τους εχοντες τα πνευματικα προσοντα ... ακομα και για του μη εχοντες ....για αλλους λογους , που εσυ δεν τα καταλαβαινεις ?

Θα το ανοίξουμε πολύ το θέμα,αλλά φοβάμαι πως δεν γίνεται διαφορετικά.
Η ουσία είναι ότι οι εκκλησίες που έφτιαχνε το Βυζάντιο,όσο ακόμα ήταν Βυζάντιο,ήταν όγκοι αυτοκρατορικού μεγαλείου και νοοτροπίας και καθόλου φιλοσοφίας του 'ήσσονος τόνου'.Και ήταν υποχρεωμένο να δουλέψει έτσι,γιατί η αρχιτεκτονική του Ισλάμ που είχε να αντιμετωπίσει,έφταχνε πραγματικά φρούρια.Ο Σινάν που έφτιαξε το μπλε τζαμί για να ξεπεράσει την Αγιά Σοφιά,είναι φανερό ποιάν έννοια αρχιτεκτονικού όγκου είχε για τους βυζαντινούς στο κεφάλι του.
Στην καθεδράλε του Montreale ή της Cefalu καθόλου δεν προδίδεται η φιλοσοφία του 'ήσσονος τόνου'.
Μιλάμε τώρα για τους χώρους που το Βυζάντιο έδωσε τον κατ'εξοχήν αγώνα ύπαρξης του.Και αυτοί δεν ήταν ούτε η Κων/πολη ούτε ο Μυστράς,αλλά η νότια Ιταλία.'Ο,τι σώζεται ακόμα ιστορικά από αυτό που λέμε Βυζάντιο βρίσκεται είτε στη νότια Ιταλία είτε στο σλαβικό ημισφαίριο.Ο Μυστράς για παράδειγμα βρίσκεται στην ιστορική καμπύλη μιας χρεοκοπίας και γι αυτό στάθηκε τόσο πρόσφορος για την αρχιτεκτονική του 'ήσσονος τόνου'.Εκεί δεν υπήρχαν ούτε χρυσάφι,ούτε μάρμαρα,ούτε χρήματα και μέσα.Υπήρχε πηλός,τούβλα και απλά χρώματα για ζωγραφιές.Και με τα υλικά αυτά φτιάχθηκε ό,τι ήταν δυνατό να φτιαχτεί.Έτσι όμως η χρεοκοπία υπήρξε το χρήσιμο τέχνασμα για την ελλαδική ορθοδοξία για να γεμίσει όλο τον τόπο φθηνά,συνήθως μικρά και κακόγουστα στις μιμήσεις τους κτίσματα και να εδραιώσει την εξουσία της σαν κρατική εκκλησία.
Ανοίγοντας κανείς έναν τουριστικό κατάλογο και κοιτάζοντας τις σελίδες πληροφοριών,βλέπει για την περιοχή των Αθηνών πχ:νοσοκομεία 10,τράπεζες 100,υπουργεία 20 κλπ.Γυρίζοντας τις σελίδες για τις εκκλησίες ο κατάλογος είναι άνευ τέλους,και φυσικά ο μεγαλύτερος.1500 εκκλησίες μόνο στην περιοχή των Αθηνών.Αν υπολογίσουμε μόνο με 100 τετραγωνικά την καθεμία,εύκολα βρίσκουμε πόσες χιλιάδες στρέμματα Γης έμειναν αναξιοποιήτα.Αυθαίρετες και φθηνιάρικες απομιμήσεις του 'ήσσονος τόνου'.Η καταστροφή οτιδήποτε δεν μοιάζει 'βυζαντινό' συμφέρει πολλαπλά:αρχιτεκτονικά σχέδια δεν χρειάζονται καθότι έτοιμα από τον 10ο αιώνα,τούβλα και πηλός για χτίσιμο άφθονα,'πιστοί' για να χτίσουν με φθηνά μεροκάματα επίσης,και τα οφέλη της εξουσίας από την προκύπτουσα φυσιογνωμία προφανέστατα.
Όλα τούτα μάλιστα κατοχυρώνονται και συνταγματικά δια του άρθρου 101 του Συντάγματος.Η παράγραφος 2 μάλιστα αυτού του άρθρου,που προβλέπει ότι η διοκητική διαίρεση του Κράτους γίνεται βάσει 'συγκοινωνιακών συνθηκών'είναι εξόχως αποκαλυπτική.Το πρόβλημα δεν είναι να αναρωτηθεί κανείς πώς γίνεται σε ένα ευρωπαϊκό κράτος δύο αιώνων,να κανονίζεται η μοίρα διαφόρων περιοχών ανάλογα με τα 'δημόσια έργα' και όχι αντίστροφα.Το πρόβλημα δηλ. ήταν να υπαχθούν τα Κύθηρα στο νομό Αττικής,η Λευκάδα στο νομό Πρεβέζης κλπ. ή ορισμένα νησιωτικά συμπλέγματα του Αιγαίου,ενοχλητικά από το ιστορικό τους παρελθόν,να υπαχθούν στην εγκατάλειψη των 'άγονων γραμμών',οι κάτοικοί τους να διασκορπιστούν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα σαν εργάτες,αυτά δε να λάβουν τη σημασία 'οικοπέδων'.

Ο χρήστης D-Jet έγραψε:

Και η σπουδή, αγαπητή Alba, απαιτεί κόπο και χρόνο, αλλά κυρίως όραμα.

Το πρόβλημα της αισθητικής του νεοελληνικού κράτους προσπάθησα να το θίξω στις παραπάνω γραμμές.Ως προς τη λοιπή πνευματική δημιουργία, θα αρκεστώ να επισημάνω πως οι συνθήκες δημιουργίας αυτού του κράτους,είναι επαρκέστατες για να εξηγηθεί ιστορικά τόσο η έλλειψη μουσικής φυσιογνωμίας της Ελλάδας όσο και η ανυπαρξία ελληνικής λογοτεχνίας.

Η Ελλάδα ευρέθη από την αρχή στη χειρότερη κατάσταση που θα μπορούσε να βρεθεί κράτος.Η 'νεοελληνική κοινωνία' είναι ένα σώμα χωρίς κοινωνική σπονδυλική στήλη,όπου εξακολουθεί να μαίνεται ο διοικητικός και κοινωνικός εμφύλιος 'αυτοχθονισμού' και 'ετεροχθονισμού',με επικρατούσα πολιτική συνιστώσα τον μακρυγιαννισμό και ελλείψει άλλου φορέα υπάρξεως του, την ελλαδική εκκλησία.Δικαιακά δύσμορφο,όπου παρά τις συγκολήσεις από τα ευρωπαϊκά Συντάγματα,τα πάντα διέπει ένας αχταρμάς από κοινοβουλευτικές αρχές της Magna Carta με εκείνες του τουρκοκρατούμενου κοινοβίου,με συνέπεια να μην κατέχεται στην Ελλάδα ως έννοια ο σεβασμός και η προστασία των 'ανθρωπίνων δικαιωμάτων'.
Το να μην αισθανώμαστε καθόλου Ευρωπαίοι και εντούτοις να θέλουμε σώνει και καλά να συμπεριφερόμαστε ως Ευρωπαίοι,είναι βέβαια το άκρον άωτον ανυπαρξίας κάθε έννοιας 'ανθρωπίνων δικαιωμάτων'.Την 'ένταξη' μας στην Ευρώπη κατά το δεκαπενταετές διάστημα μετά τη χούντα την αντιληφθήκαμε κατά έναν και μόνο τρόπο:ως έλλειψη εθνικής ανεξαρτησίας και αντιδυτισμό.

Συμπάθα με αν σε μπέρδεψα.Να ξέρεις πάντως ότι σε σέβομαι απόλυτα,πέρα και πάνω από τίτλους ή γνώσεις (οι οποίες βέβαια δεν τελειώνουν ποτέ).Αυτές οι βαθιές ανησυχίες που έγραψες στο τέλος,το γεγονός δηλ. πως πάντα σε τρώει το σαράκι της αμφιβολίας και της υπόνοιας για οτιδήποτε σου παρουσιάζουν ή σου σερβίρουν είναι τελικά αυτό που κάνει τη διαφορά.Και αυτές οι ανησυχίες με έτρωγαν πάντα και εμένα και μου δημιουργούσαν μια επιφυλακτικότητα κάθε φορά που μου σέρβιραν μεγαλόστομες δηλώσεις περί περιουσίου λαού,εθνικών ιδεωδών,πεπρωμένων του λαού και ελληνορθόξης ψυχής.
Όσα είπα δεν αποτελούν απόσταγμα προσωπικής εμπειρίας ή φιλοσοφικής θεώρησης των πραγμάτων,που κατόρθωσα να διαμορφώσω έχοντας εντρυφήσει και κατέχοντας τη φιλοσοφική σκέψη.Πρόκειται για ιστορικές εξηγήσεις που υπάρχουν καταγεγραμμένες και στις οποίες επάνω σκόνταψα όταν αποφάσισα να βγω και γω από την αμφιβολία.Συνεπώς δεν είναι δικά μου πορίσματα,αλλά 'διαβάσματα'.Αφού λοιπόν δεν είναι πρωτότυπη σκέψη αλλά αναπαραγωγή διαβασμάτων,εμπίπτω και εγώ στην κατηγορία του 'σπουδαγμένου βλάκα' (κατά Κωστή Παπαγιώργη)
Δεν εξυφάνθηκε καμιά σκευωρία εις βάρος κανενός ελληνικού λαού,ο οποίος φυσικά δεν υπήρχε την επαύριο του 1821.Γιατί αν υπήρχε δεν θα χρειαζόταν για να στηθεί αυτό το κράτος να κληθεί η εκκλησία να παίξει το ρόλο του φορέα του έθνους,καταφεύγοντας σε αυτές τις πρακτκές (τις οποίες ενέδυσε εκ των υστέρων με φιλοσοφικό περίβλημα).

Η Ελλάδα ως κράτος υπήρξε εξ'αρχής ο Λίβανος των βαλκανίων.Ένα κράτος δηλ. ιστορικής σκοτοδίνης χωρίς κανένα φορέα εθνικής ύπαρξης.Το πρώτο Σύνταγμα της Επιδαύρου, το πρώτο πράγμα που ορίζει ως φορέα του Κράτους είναι η θρησκεία (παράγραφος α').Αναγκαστικά δηλ. μιας και αυτοί που ξεσηκώθηκαν κατά των Τούρκων έπρεπε να έχουν κάτι που να τους ξεχωρίζει.Αλλά τότε θρησκείες υπήρχαν πολλές και αμέσως η ίδια παράγραφος, για να αποφύγει τον εμφύλιο, που ήδη ήταν μια πραγματικότητα,ορίζει στη δεύτερη φράση,ότι 'η Διοίκησις ανέχεται και πάσαν άλλη θρησκεία'.Το νέο κράτος έπρεπε να λέγεται Ελλάδα, δεν υπήρχε όμως κανένα χαρακτηριστικό των 'Ελλήνων', αφού η σύνθεση του πληθυσμού ήταν Αρβανίτες,Τούρκοι,Έλληνες,Σλάβοι,Πομάκοι κτλ.Αμέσως λοιπόν το ίδιο Σύνταγμα στην παράγραφο β' δίνει και τον ορισμό του Έλληνα:'όσοι αυτόχθονες πιστεύουσιν εις Χριστόν'.Ποιός όμως είδε την πίστη για να τη μετρήσει;Ήταν αυτό κριτήριο εθνικής ύπαρξης, ύστερα από αιώνες συμβίωσης με μια συγγενή θρησκεία, την οποία είχε αποδεχθεί το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της δυτικής Ελλάδας;Και έτσι προκύπτει ο ρόλος της ελλαδικής εκκλησίας ως φορέα του έθνους.
Το νέο Κράτος βρέθηκε εξάρχής προ της εξής αντιφάσεως:αφ'ενός έπρεπε να λειτουργήσει επί ενός δικαίου (εν προκειμένω του ευρωπαϊκού που υιοθετήθηκε) που στηρίζεται στην ιστορική διαδικασία διαχωρισμού κράτους και εκκλησίας, αφετέρου δε λόγω των πολιτικών συγκυριών που διείπαν την δημιουργία της Ελλάδος, έπρεπε να δεχθή ως μοναδικό φορέα ύπαρξής του την εκκλησία.Το 'προπατορικό αμάρτημα'της ελλαδικής Εκκλησίας να αποκτήση την πνευματική εξουσία επί μωαμεθανικών πληθυσμών, είχε ως αναγκαστική συνέπεια να εμπλακεί αυτή στη διαδικασία αναπαραγωγής της εξουσίας, να γίνει 'φορέας του έθνους',να ταυτισθεί με εκείνο το μέρος του αυτοχθονισμού που επεκράτησε στους εμφυλίους πολέμους των επαναστατικών χρόνων και συνεπώς με το Κράτος.
Και στο ρόλο της ως εθνικού κορμού , η εκκλησία ήταν φυσικό να καταφύγει σε πρακτικές και μεθόδους ,που ελάχιστα ανταποκρίνονται στην πνευματική αξιοπρέπεια ενός πνευματικού οργανισμού.Με την περίπτωση δε της 'εκκλησιαστικής περιουσίας', φάνηκε ξεκάθαρα ότι η 'εκκλησιαστική διανόηση' απεδείχθη εξόχου νομικής καταρτίσεως επί νομικών και συνταγματικών ερμηνειών.Για τους υπόλοιπους νόμους όμως που διέπουν την καθημερινή ζωή του κόσμου και προσδιορίζουν την ποιότητα της κοινωνικής ζωής έκανε κανένα αγώνα η εκκλησία;Δυστυχώς σήμερα η εκκλησία εκτός από μεγάλες χειρονομίες , τίποτα δεν είναι εις θέση να προσφέρει.Αλλά μόνο χειρονομίες σε μια κοινωνία ανεμομαζώματος , που τίποτα δεν είναι εις θέση να παράγει ,αλλά που εκ των πραγμάτων είναι αναγκασμένη να ζει μέσα σε έναν νοητικά δομημένο κόσμο τεχνολογίας, είναι ο ορισμός της πλήρους υπανάπτυξης.Η Ελλάδα έχει ήδη εξαντλήσει τα όρια της σαν ευρωπαικό κράτος και σαν κράτος.Η ελλαδική κοινωνία με τις πνευματικές και πολιτικές της ηγεσίες, αποτελεί πλέον ανοικονόμητη ιστορική εκκρεμότητα.
Η ελλαδική εκκλησία είναι η μόνη εκκλησία που εταύτισε όλες τις μεγάλες θρησκευτικές γιορτές με τις 'εθνικές γιορτές'.Ο Ευαγγελισμός σημαίνει την 25η Μαρτίου και το Πάσχα, η μεγαλύτερη γιορτή της ανατολικής χιστιανοσύνης, στην Ελλάδα είναι 'γιορτή του στρατού'.Πουθενά αλλού ο επιτάφιος δεν βγαίνει με συνοδεία στρατιωτών.Το Χριστό τον φύλαξαν μία φορά οι ρωμαίοι στρατιώτες - όταν πέθανε.Στην Ελλάδα τον φυλάνε ακόμα.Το να δεχθούμε όμως ότι είναι οι καλοί στρατιώτες που φυλάνε το Χριστούλη όπως φυλάνε τα σύνορα προϋποθέτει και μια διανοητική ανάπτυξη παραμόνιμη.Ο υπερρεαλίσμος όμως των πραγμάτων είναι φύσεως διαφορετικής:'έθνος'-'Εκκλησία' , 'Χριστός' , 'Παπάδες' - 'Χωροφύλακες' όλα μαζί ένα κράμα αξεδιάλυντο.Μέσα σε τούτο το υπερκάλλυμα θα κινηθή δύο αιώνες τώρα η πολιτική δραστηριότητα των κομμάτων και μέσα σε αυτό θα εξανεμισθεί κάθε δυνατότητα κοινωνικής διαδικασίας που θα μπορούσε να φέρει τους 'χριστιανούς'σ'αυτό που ονομάζεται Volksgemeinschaft.
Για το μόνο που μπορούμε να καυχηθούμε είναι ότι θελήσαμε να μεταβάλουμε το Πατριαρχείο από υπερεθνικό θεσμό (με τη μικρό έστω συμβολικό του ρόλο) σε λεπτομέρεια των 'εθνικών μας αναγκών' και ότι πιστέψαμε ότι ένα μικρό και προβληματικό κράτος σαν την Ελλάδα μπορούσε να συντηρήσει την υπερεθνική λειτουργία του Αγίου Όρους.Το να είναι όμως κανείς χριστιανός ορθόδοξος στην Ελλάδα προτού καν γεννηθεί είναι μεσαιωνικός πρωτογονισμός που καταργεί οποιαδήποτε έννοια συνταγματικής τάξης.
Ποιό κράτος μπορεί να συνυπολογίσει στην πολιτική του για οτιδήποτε τον παράγοντα Ελλάδα, όταν γνωρίζει ότι η πολιτική στο κράτος αυτό εξαρτάται από εξωπολιτικούς κοινωνικούς παράγοντες άκρως επικίνδυνους;Ποιά η ελευθερία του πολιτικού στην Ελλάδα -και άρα η πολιτική του αξιοπιστία έναντι των πολιτικών άλλων χωρών-όταν η πολιτική του υπόσταση πηγάζει από εξωπολιτικά κοινωνικά ιδεολογήματα;
Η Ευρώπη δεν έχει τίποτα να κερδίσει ως προς τη θρησκευτική υπόσταση των βαλκανίων από την ελλαδική εκκλησία ως κρατικό θεσμό, δηλαδή ως εισπρακτική επιχείρηση 'ακριτικών κοσμαποστολών'.Η Ορθοδοξία των Βαλκανίων έτσι σκληρύνεται , γιατί σε όλες τις Εκκλησίες είναι γνωστή η απώλεια του αποστολικού χαρακτήρα της ελλαδικής εκκλησίας.Στις φωτογραφίες της διπλωματικλης ιστορίας της Ελλάδας φιγουράρουν περισσότεροι δεσποτάδες από πολιτικούς.
Όσο υπάρχει έγνοια για κάποια διατήρηση ίχνους ελληνισμού στο μέλλον , τούτο μόνο κατά το μέτρο που αυτός μπορεί να ενταχθεί οργανικά στις ιστορικές ευρωπαικές διαδικασίες είναι δυνατό να επιτευχθεί.Το παρελθόν αποτελεί λαμπρό δίδαγμα πέρα από καθε 'εθνική' μυθολογία.Υπάρχουν στατιστικές για το πόσος ελληνισμός εχάθηκε στην Ανατολή;Πού είναι λοιπόν το έργο 'συντήρησης';Αντίθετα υπό το δυτικό χριστιανισμό ευρέθηκαν μικρές εστίες ελληνισμού, οι οποίες όχι μόνο κατόρθωσαν να διατηρήσουν το χαρακτήρα τους, αλλά εξεπροσώπησαν την ίδια την έννοια του ελληνισμού .Κι ας μιλούσαν ξένες γλώσσες(είναι γνωστό ότι στα νησιά του Αιγαίου την εποχή του Κοραή μιλιόταν πιο πολύ η ιταλική από την ελληνική γλώσσα).Είναι ιστορική αμάθεια και σκοπίμως καλλιεργούμενη πλάνη ότι ο δυτικός χριστιανισμός αφομοιώνει.Το αντίθετο αποτελεί γνώρισμά του , αποδεικνυόμενο από την ιστορία του :να διατηρεί και να ενισχύει την ιδιατερότητα.Και αν το εν Ελλάδι 'ποίμνιο' είχε και την ελάχιστη αγωγή για την ορθόδοξη παράδοση από αυτήν που καλλιεργεί ο δυτικός χριστιανισμός για τους Ουνίτες, δεν θα ήταν το πλέον αθρήσκευτο, αλλά το πιο προωθημένο θρησκευτικό ποίμνιο του κόσμου.Το νόημα της Ορθοδοξίας συνεπώς δε θα μικρύνει αν η ελλαδική εκκλησία σταματήσει να οργανώνει παρελάσεις............

H αντίληψη περί της ευπορίας των δυτικών κοινωνιών είναι εσφαλμένη.Η ευπορία αυτή άρχισε όντως να πραγαμτοποιείται σαν κοινωνική κατάκτηση,μόλις στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα.Τότε άρχισε να αποκτά ο λαός με την πρόοδο της τεχνολογίας σχετικές ανέσεις (πχ. ζεστό νερό που για τα βόρεια κλίματα είναι σοβαρότατη ανάγκη).Οι μάζες με τις μεγάλες κοινωνικές ανακατατάξεις που έφερνε ο καπιταλισμός υπέφεραν.Στην Paulskirche της Φραγκφούρτης,όταν οι βουλευτές έθεταν το θέμα της Pressefreiheit (ελευθεροτυπίας),o λαός από κάτω φώναζε πως ήθελε Fressfreiheit (φαγητό).Οι βιωτικές συνθήκες του απλού λαού στην Ελλάδα ήταν καλύτερες.Ο κόσμος σίγουρα δεν πεινούσε στην Ελλάδα.Σε σύγκριση με τα προβλήματα του συγκεντρωμένου προλεταριάτου στις βιομηχανικές μεγαλουπόλεις της Ευρώπης,ο κόσμος εδώ περνούσε φτωχά,αλλά δεν λιμοκτονούσε.Όλοι κάτι καλλιεργούσαν,είχαν τα πρόβατά τους,το μικρεμπόριό τους,τα κουτσοβόλευαν.
Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται συνεπώς στην μεγάλη φτώχεια των μαζών,αλλά στην έλλειψη ηγεσίας σαν έκφρασης κάποιων ιστορικών και κοινωνικών διαδικασιών.Για το λόγο αυτό και οι γνώσεις,ήταν γνώσεις της ατομικής μαθήτευσης,γνώσεις αγωγής και περιβάλλοντος και όχι έκφραση κοινωνικής διαδικασίας και συνεπώς κοινωνική δύναμη.Δεν ήταν δηλαδή γνώσεις που αναγεννιόνταν μόνες τους στο επίπεδο κάποιας διανόησης,αλλά απαιτούσαν απλά τον εκσυγχρονισμό του διαβάσματος,την ενημέρωση.
Πλούτος στις ανώτερες τάξεις της Αθήνας υπήρχε πολύς.Αλλά δεν ήταν πλούτος προκύψας,αλλά πλούτος συμμαζεμένος.Δεν ήταν δηλ. ο από κοινωνικές διαδικασίες πλούτος μιας τάξης (εξ'ου και δεν υφίσταται σύγκριση της 'λαϊκής φτώχειας' ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη),αλλά ασυνεχής πλούτος ατόμων και οικογενειών.Για το λόγο αυτό και οι 'επενδύσεις' (που είναι πάντα επίκαιρες στην Ελλάδα)ουδέποτε απέδωσαν.Γιατί δεν έιχαν πού να επενδυθούν,σε κάποιο είδος κοινωνικής συνείδησης.Οι Σίνες και οι Αβέρωφ ήταν ευρωπαϊκού μεγέθους μεγαθήρια (οι Σίνες ήταν πχ οι ιδρυτές της κεντρικής τράπεζας της Αυστροουγγρικής Μοναρχίας).Αυτά όμως από μόνα τους δεν αρκούσαν.
Ανάλογα είναι τα πράγματα και με τις ιδέες.Ο σκοταδισμός από την εποχή του Πυθαγόρα και εντεύθεν είναι γενική αρχή του κόσμου μας και των κοινωνιών,η μόρφωση όμως είναι άλλο πράγμα που προέρχεται από την κοινωνική διαμόρφωση και όχι από τα βιβλία.Είναι δηλ. μια διαδικασία πολιτισμού που περιλαμβάνει και τον 'αδιάβαστο'.Δεν είναι η αγραμματωσύνη των αμόρφωτων αλλά η μόρφωση των γραμματισμένων,που έχει ως κοινωνική ποιότητα τη σημασία.

http://www.youtube.com/watch?v=dbNW1kTZ ... re=related