-
Μιας και ο καιρός ήταν χάλια σχεδόν παντού την Κυριακή, οργάνωσα μια ωραία οικογενειακή εξόρμηση στη νότια Εύβοια. Ο καιρός δεν ήταν ιδανικός ούτε εκεί βέβαια και ήμουν περίεργος να δω πως θα συμπεριφερθούν και τα Michelen Lattitude Cross στο απαράδεκτο βρεγμένο οδόστρωμα της εκεί περιοχής. Έχω την καλή (για άλλους κακή) συνήθεια να πηγαίνω οδικώς και να μην προτιμώ τα ferry boat. Πείτε το ανωμαλία αλλά απολαμβάνω την οδήγηση ακόμη και στους δύσκολους δρόμους. Τα λάστιχα πάντως αν και ΑΤ συμπεριφέρθηκαν εξαιρετικά στο βρεγμένο και γυαλισμένο οδόστρωμα από τη Χαλκίδα μέχρι και τα Στύρα. Και τα Geolandar G015 ήταν εξαιρετικά σε τέτοιες συνθήκες, για την κατηγορία τους πάντα.
Για καλή μας τύχη, αρκετά πριν τα Στύρα δεν έριχνε καν ψιχάλες και επικρατούσε μόνο συννεφιά. Ήταν κάτι που είχε προβλέψει σωστά ο καιρός της Google και δεν είναι η πρώτη φορά που έπεσε μέσα. Αμέσως κινηθήκαμε προς τα δρακόσπιτα, ψηλά το κάστρο των Αρμένων, ένα αρχαίο κάστρο που παρέμεινε σε χρήση μέχρι την Τουρκοκρατία.
Στο σημείο υπήρχε πελασγική ακρόπολη πάνω στην οποία κτίστηκε φρούριο της κλασικής περιόδου, από την πόλη-κράτος της Ερέτριας μετά την προσάρτηση των Στύρων περίπου το 400 π.Χ. Το 1276 κατελήφθη από τον Φράγκο ιππότη Λικάριο (όπως και αρκετά άλλα στη νότια Εύβοια. Το 1310 κατελήφθη από τους Καταλανούς και το 1373 πουλήθηκε στους Ενετούς.
Επειδή είχα έρθει μόνος πριν κάποια χρόνια, είχα ξεχάσει ότι το μονοπάτι είναι σχετικά δύσκολο ακόμη και για μεγάλους, πόσο μάλλον για παιδιά!
Η μικρή πάντως δε μάσησε, τα πήγε περίφημα και μου άρεσε το ότι ακολουθούσε ακριβώς τις οδηγίες μου. Η μεγάλη τα βρήκε λίγο σκούρα μιας και εγώ κρατούσα μόνο τη μικρή! Εντάξει ευτυχώς το μονοπάτι είναι σύντομο.
Άφιξη στα μυστηριώδη δρακόσπιτα τα οποία εικάζεται πως χτίστηκαν από τους Δρύοπες, μια πελασγική πρωτοελληνική φυλή.
Τα Δρακόσπιτα είναι οικοδομημένα από τετραγωνικούς μακρόστενους και σχετικά λεπτούς λίθους, οι οποίοι είναι επιτεθημένοι ο ένας πάνω στον άλλον χωρίς άλλα συνδετικά υλικά. Συγκρατούνται μόνο με το βάρος τους. Τα κενά συμπληρώνονται με άλλους μικρότερους λίθους. Η σκεπή είναι περίτεχνα κατασκευασμένη από τεράστιους λίθους, οι οποίοι πλησιάζουν όλο και περισσότερο (εκφορική μέθοδος), αφήνοντας τελικά στη μέση μια μακρόστενη οπή, από την οποία μπαίνει φως.
Έχουν πρόσφατα ερμηνευθεί ως κτίσματα θρησκευτικής σημασίας («οίκοι») όπου λατρευόντουσαν αρχαίες ελληνικές θεότητες. Κάποια από αυτά, κατά παλαιότερες απόψεις, θεωρήθηκαν αγροικίες, καταφύγια ή κτήρια στρατιωτικής χρήσης (φυλάκια, φρυκτωρίες).
Το συγκεκριμένο έχει ακόμα πιο περίτεχνη αρχιτεκτονική με κυκλική στέγη. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό!
Δείτε πως φαίνεται από πάνω.
Ακόμη μια στέγη από πάνω ενός ορθογώνιου δρακόσπιτου.
Από τα Στύρα συνεχίσαμε λίγο νότια μέχρι να βρούμε τον χωματόδρομο που περνά από κάτω από το Κάστρο των Αρμένων και και μετά από αρκετά χιλιόμετρα καταλήγει στην παραλία των Βαρελλαίων, από την πλευρά του Αιγαίου δηλαδή.
Αυτό το ακρωτήρι δεν έχει όνομα αλλά ακριβώς από πίσω του βρίσκεται το Γιαννίτσι και αχνοφαίνεται στο βάθος το Κάβο Ντόρο. Τότε είχα βγει από χώμα μέχρι το Γιαννίτσι αλλά αυτή τη φορά δεν είχαμε και πολύ χρόνο καθώς ξεκινήσαμε αργά από Αθήνα.
Η παραλία των Βαρελλαίων στο βάθος.
Από τους Βαρελλαίους συνεχίσαμε χωμάτινα μέχρι το Ακταίο σε μια διαδρομή- ορόσημο της Νότιας Εύβοιας. Από τότε που την είχα κάνει την είχα κατατάξει μέσα στις καλύτερες του νησιού και όχι μόνο.
Φανταστικό σημείο της διαδρομής
Ένα κομμάτι της διαδρομής από ψηλά. Πραγματικά από τις εντυπωσιακότερες χαράξεις. Οι κλίσεις είναι σχετικά μεγάλες και το έδαφος αρκετά σαθρό. Θυμάμαι ότι με τη μηχανή ήθελε αρκετή προσοχή. Δεν περίμενα ποτέ βέβαια οτι θα περάσω κάποτε με SUV χωρίς καν να ιδρώσω και με την οικογένεια μέσα. Οι 4 ρόδες σε κάτι τέτοια σημεία προσφέρουν άλλα επίπεδα ασφάλειας και άνεσης.
Μια ενδιαφέρουσα οχύρωση σε αυτή τη σπηλιά που δεν είχα προσέξει τότε καθώς με αυτές τις σάρες που είχε ο δρόμος κοιτούσα αναγκαστικά κάτω!
Η διαδρομή ανεβαίνοντας μας προσέφερε εκπληκτική θέα
Άφιξη στο Ακταίο
Από το Ακταίο συνεχίσαμε ασφάλτινα μέχρι τον κεντρικό δρόμο της Εύβοιας που ενώνει Μαρμάρι με Στύρα. Λίγο πριν τα Στύρα έχουν παραδώσει ένα κομμάτι του καινούργιου δρόμου. Επιτέλους μετά από τόσα χρόνια.
Στην επιστροφή κάτσαμε στα Μεσοχώρια για φαγητό. Σούπερ ποιότητα και τιμές που έχουν μείνει πίσω στην περασμένη δεκαετία
Και με κέρασμα λουκουμάδες παρακαλώ!
Όπως πάντα, η Εύβοια δεν απογοητεύει ποτέ. Ειδικά τους λάτρεις του αυθεντικού και άγριου φυσικού τοπίου.
Να είστε όλοι καλά και τα λέμε την επόμενη φορά!
Δρακόσπιτα των Στύρων- Βαρελλαίοι- Ακταίο 28-9-2025
