Ο χρήστης sv2 έγραψε:
Δεν έχουμε πεί να σβήνουμε τις πινακίδες όταν ποστάρουμε..?

Δε βαριέσαι είναι παλιά η φωτο, τώρα τις έχω καταθέσει

Από το μουσείο της Audi μέρος 1ο:

Μουσείο Audi μέρος 2ο:

Μουσείο Audi μέρος 3ο:

Ο χρήστης istorikos6 έγραψε:
η απαλαγη απο το αυτοκινητο ......
εννοω τροχιζουμε την σκουρια και βλεπουμε τι παιζει...
και βαζουμε στοκο (αποκλειεται) ?
βαζουμε αλλο κοματι με πιρτσινια ?
λιωνουμαι καλα΄ι΄ ?
αλλη ιδεα που να μην σκουριασει σε λιγο χρονικο διαστημα ...

Νομίζω ότι το καλύτερο είναι η αντικατάσταση με άλλο κομμάτι ..

αν όμως δεν είναι σε τραγική κατάσταση τότε με ένα άψογο τρίψιμο, άψογο αστάρι και καλό χρώμα δεν θα ξαναδούμε σκουριά εμείς αλλά τα παιδιά μας ίσως.

Δε μιλας σοβαρα για στοκαρισμα

Ο χρήστης GeoKy έγραψε:
Δε μιλας σοβαρα για στοκαρισμα

αλλά?

Σήμερα στο χωριό Πρασινάδα Βερροίας σκηνές δεκαετίας 70.
Αραγμένα στην πλατεία κίτρινο Σίμκα 1100, κόκκινο Φόρντ Φιέστα (το πρώτο),διάφορα αγροτικά Ντάτσουν,Τογιότα ,Μάζντα και το προσωρινά δικό μου Φίατ 127.
Γνωστός στην Αλεξάνδρεια με Αλφα Ρομέο Αλφέτα τζι τι βι, δεν μπορέι να βρεί μπροστινό παρμπρίζ. Ρώτησε στην αντιπροσωπεία και σε διάφορα μαγαζιά με παλιά ανταλλακτικά χωρίς αποτέλεσμα.
Καμιά ιδέα? Αν είναι για Θεσσαλονίκη ακόμα καλύτερα.

Δεν ειμαι και πολυ υπερ του στοκου ...

Ο χρήστης GeoKy έγραψε:
Δεν ειμαι και πολυ υπερ του στοκου ...

και που να βρεις στην Αθήνα κάποιον να βάλει καλάι...

Εγω παντως σε ενα opel olympia που φτιαχνω με ρυθμους κοτας οπου βλεπω σκουρια την τροχιζω ,την κοβω και βαζω αλλο κοματι με πιρτσινια γιατι αν βαλεις φωτια νομιζω οτι σκουριαζει πιο ευκολα..

που εισται χαμενη ολοι εχετε πεσει με τα μουτρα στις ΄δουλειες΄ ....μαζευεται τα αυτοκινητα ... να φανταστω...

ΚΑΠΑΠΗ, ΤΙ ΠΗΡΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΕΧΕΙΣ ΠΑΕΙ ΒΟΛΤΑ ΑΚΟΜΑ ......???????!!!!!!!

Ο χρήστης istorikos6 έγραψε:
Εγω παντως σε ενα opel olympia που φτιαχνω με ρυθμους κοτας οπου βλεπω σκουρια την τροχιζω ,την κοβω και βαζω αλλο κοματι με πιρτσινια γιατι αν βαλεις φωτια νομιζω οτι σκουριαζει πιο ευκολα..

Σωστά!
Με την φωτιά παίρνεις μεγάλο ρίσκο
στο σημείο που βλέπεις ας πούμε ότι θα περάσεις αστάρι, υπάρχουν όμως και σημεία που αν περάσεις την φωτιά, τότε πίσω από αυτά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γιατί δεν φαίνονται και δεν φτάνει ούτε το χέρι

δεν ξέρω αν είμαι σαφής αλλά σε πάτωμα και σασί υπάρχουν αρκετά τέτοια σημεία.

Ο χρήστης SirGus έγραψε:
Σωστά!
Με την φωτιά παίρνεις μεγάλο ρίσκο
στο σημείο που βλέπεις ας πούμε ότι θα περάσεις αστάρι, υπάρχουν όμως και σημεία που αν περάσεις την φωτιά, τότε πίσω από αυτά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γιατί δεν φαίνονται και δεν φτάνει ούτε το χέρι

δεν ξέρω αν είμαι σαφής αλλά σε πάτωμα και σασί υπάρχουν αρκετά τέτοια σημεία.

Ok ok...όταν πέφτει φλόγα, η περιοχή τοπικά παθαίνει μια διεργασία βαφής και ψύξης στον αέρα. Πέρα από την τοπική οξείδωση που πιθανό είναι να δείτε (αν και όταν χρησιμοποιείται κόλληση με σωστή επένδυση-αερια στο οξυγόνο- το φαινόμενο είναι μικρό σε έκταση, ακριβώς γιατί η επένδυση καλύπτει τη ραφή τοπικά_λέγε με πριν το ματσακώνιασμα_ και δεν επιτρέπει στο οξυγόνο της ατμόσφαιρας να προκαλέσει την οξείδωση) το βασικότερο πρόβλημα είναι η αλλαγή της δομής του υλικού... Χονδρικά η διαδικασία είναι η εξής:
Κατά την απότομη θέρμανση, τα μόρια άνθρακα που βρίσκονται σε συγκεκριμένες θέσεις στο κρυσταλλικό πλέγμα του σιδήρου γίνονται ευκίνητα και φεύγουν από τις θέσεις τους, όπως τις είχαν πάρει από την αργή ψύξη του υλικού κατά την παραγωγή του. Με τη γρήγορη ψύξη δεν προλαβαίνουν να πάρουν τις ίδιες θέσεις με αποτέλεσμα να 'εγκλωβίζονται' σε τυχαία σημεία εντός του κρυσταλλικού πλέγματος, είτε να δημιουργούν 'δενδριτικές' κρυσταλλικές μορφές και να ενσωματώνουν, συνεπώς, εσωτερικές τάσεις στο υλικό. Οι εσωτερικές τάσεις αυτές κάνουν το υλικό πιο σκληρο (ο σιδεράς που πυρώνει το σπαθί και μετά το ρίχνει στο νερό για να γίνει πιο σκληρο...; ε αυτό!) παράλληλα, όμως, το κάνουν και πιο ευθραυστο (ψαθυρό, για την ακρίβεια).
Για όλα αυτά τα παραπάνω, καλή ιδέα είναι όπου μπορεί να κοπεί με ψαλίδι το μέταλο_ και να στερεωθεί πριτσινωτά το καινούργιο κομμάτι_ να γίνεται έτσι, επειδή, όμως, συνήθως κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, ακόμα και όταν αποφέυγουμε την οξυγονοκόλληση για την κοπή, ο τρόχός που συνήθως χρησιμοποιείται έχει ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα (τοπικά την ίδια βαφή κάνει).
Η προσωπική μου άποψη, λοιπόν, είναι να γίνεται η δουλειά κανονικά με την κόλληση αλλά να καθαρίζεται σωστά μετά η ραφή και να γίνεται σχολαστική αστάρωση πριν το βάψιμο.

Και ας μην τρελαινόμαστε... οι όποιες αναπαλαιώσεις κάνουμε δε θα είναι για μια ζωή αλλά για αυτό, άλλωστε, είμαστε και εμείς εδώ, για να τις ξανακάνουμε όταν χρειαστεί!

Ο χρήστης D-Jet έγραψε:
Και ας μην τρελαινόμαστε... οι όποιες αναπαλαιώσεις κάνουμε δε θα είναι για μια ζωή αλλά για αυτό, άλλωστε, είμαστε και εμείς εδώ, για να τις ξανακάνουμε όταν χρειαστεί!

+1000

ζήτω η 1η δέσμη

Τέλος καλό... όλα καλά

Στα συνεργεία επί 50 χρόνια κόψε-ράψε-κόλλησε με το οξυγόνο γινόταν, γίνεται και θα γίνεται, καλά σήμερα γίνεται με MIG και TIG ανάλογα, αν το σάπιο κομμάτι που πρέπει να αντικατασταθεί είναι π.χ κομμάτι 15 εκ. του ράμφους από σασσί Opel Olympia θα το κάνετε με πριτσίνια ? Θα γυριστεί κομμάτι στην στράντζα με προφίλ όπως το παληό, το σάπιο θα κοπεί και θα κολληθεί το καινούργιο, το ίδιο θα γίνει και αν χρειάζεται αντικατάσταση ο μασπιές σε όλο του το μήκος, μετά θα στοκαριστούν αν χρειάζεται με σιδερόστοκο με ίνες θα ασταρωθούν και θα βαφτούν κΙ αν χρειαστεί θα μπεί και Vaber και όλα θα γίνουν όπως πρέπει. Σε στοιχεία του αυτοκινήτου που κρατάνε φορτία και συστρέφονται και ταλαιπωρούνται δεν γίνεται να μπούν καινούργια κομμάτια με πριτσίνια.

Εγω δεν μιλησα για σασι και για τετοια ιδιαιτερα κοματια....

Ίσως όμως κάποιος φίλος έχει απορίες, έτσι δεν είναι ?