Ο χρήστης kiloMeater έγραψε:
Ώρα να κάνω register και εγώ στο forum ως νεος μπαμπάς:roll:
Βασικά καθυστέρησα 1-2 εβδομάδες αλλά ξέρετε πως είναι οι αρχές, πού χρόνος για τέτοια, ο μικρός έχει απαιτήσεις!!

Εχθές το βράδυ τον άκουγα να αγκομαχάει λίγο στο κρεβατάκι του, και με έπιασε ένα άγχος, δεν κοιμήθηκα για καμια ώρα..
Σκεφτόμουνα πως θα μεγαλώσει, ολες αυτές τις δυσκολίες και εν δυνάμει κινδύνους που θα πρέπει να αντιμετωπίσει καθώς μεγαλώνει και μου φαίνεται τόσο δύσκολο να περάσουμε ολα αυτά και να παραμείνουμε ψύχραιμοι..

Και είναι μόνο 2 εβδομάδων

Καταρχην να σας ζήσει!Κατά δεύτερον ψυχραιμία.Θα αγχωθείς για πολλά....αν έβηξε ,μπάς και έχει πυρετό,παίρνει βάρος-ύψος ,τρωει,θα μπουσουλήσει,εβγαλε δοντια,θα περπατήσει;θα θα θα...κάθε σκαλάκι πειρασμός γι αυτό ψιλοεγκεφαλικό για σενα.Κάθε καρέκλα που θα ανεβαίνει ηρωισμος για αυτό ...εμφραγματάκι γιά σένα.Και τα σκασμένα με ένα τους χαμόγελο σε κάνουν να τα ξεχνάς όλα και φτού κι απ την αρχή...

Ο χρήστης Michael-Amott έγραψε:

Σε αυτο τουλαχιστον το αρθρο της δεν καταλαβαινω που ακριβως ευθυνεται ο γιατρος για αυτα που γραφει (αφορητοι πονοι,εικονα σωματος της,χημειοθεραπειες,χασιμο μαλλιων,εμετους κλπ)...

*οι φιρμες 5:ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ--ορθοπεδικός,επιμελητής στο ΚΑΤ
Τα παρακάτω που θα διαβάσετε αφορούν έναν επιμελητή ορθοπεδικό, ο οποίος επιβλέπει τους ειδικευόμενους-γιατρούς του μέλλοντος.
Πρωτο απευθύνθηκα στο Θ. Χρυσικόπουλο το 1994, σε ηλικία 18 ετών.
Τα συμπτώματα ήταν -κλασσικά- επεισόδια ανυπόφορου πόνου στο μηρό κατα διαστήματα ολίγων εβδομάδων καθώς και άκρα ευαισθησία σε συγκεκριμένη περιοχή στο μεσον του μηρού...........Ετσι λοιπόν,συνέστησε φυσικοθεραπεια - ασκήσεις ενδυνάμωσης του τετρακεφάλου κυρίως.
Χωρίς 'φυσικά' να μεριμνησει για τον πόνο. Ετσι,για χρόνια, έκανα ασκήσεις και πονούσα - πονούσα κι έκανα ασκησεις. Πολύ σκληρή διαδικασία, κάτι που μπορεί να καταλάβει μόνο ο πάσχων από χρόνιο πόνο..................>Συμβαίνει δηλαδή ένα απλό νευρίνωμα να εξαλλάσσεται σε καρκίνωμα, παρ'οτι θα μπορουσε να διαγνωστεί πριν γίνει η κατάσταση μη αναστρέψιμη.

Συμβαίνει δηλαδή εγώ τελικά να έχω χάσει το πόδι μου από καρκίνο και,οσονούπω και τη ζωή μου, επειδή οι γιατροι μαλακίζονται.........*

Σε κάθε περίπτωση, ο τίτλος του θέματος πιστεύω ότι είναι (τουλάχιστον, δηλαδή) υπερβολικός.
Από σεβασμό σε κάποιους ανθρώπους κι επιστήμονες, πρέπει να αλλάξει.

Α, ΟΚ...δεν ηξερα οτι ειχε κι αλλα αρθρα!

Βεβαια αντικειμενικη γνωμη δεν μπορουμε να εκφερουμε γιατι αυτη τη στιγμη βλεπουμε την αποψη της μιας πλευρας μονο και μαλιστα ενισχυμενη απο τον θανατο της ιδιας της κοπελας.

(δεν παω να δικαιολογησω τους γιατρους, προς θεου)

α...ο.κ και οι γερμανοί δεν ήξεραν για το αουσβιτς...