Μια που βλέπω πως οι πρόσφατοι ιδιοκτήτες (δικαίως) οδηγούν περισσότερο παρά γράφουν ριβιούζ, να το κάνω εγώ -από χθεσινό test drive του τετρακίνητου με τα 186 (και περίπου 1.500 χλμ στο οδόμετρο).
Βασικά καλησπέρα σας, νομίζω ποστάρω 1η φορά εδώ οπότε χρειάζεστε και κάποιο μπαγκράου για να σταθμίσετε τα λεγόμενά μου. Ερωτευμένος με την πρώτη ματιά με ένα Miata εδώ και 14 χρόνια (και για τα επόμενα 55 που σκοπεύω να ζήσω), 4 χρόνια στα οικογενειακά με ένα Kuga της συμβίας μου και εμπειρία από CRV, T-Roc ως εταιρικά.
Βάζω λοιπόν μπροστά, ρυθμίζω τα σχετικά, και φεύγω προς Κρεμασμένο και μετά σε άλλες γνωστές στροφές παραπέρα, αναστροφή Βάρκιζα και πίσω, συνολικά για μισή ώρα περίπου.
1η αυθόρμητη εντύπωση: ψόφιο. Κλείνω αιρκοντίσιο, καμία διαφορά. 'Είναι ατμοσφαιρικός και έχει άλλα χαρακτηριστικά λειτουργίας, δεν ξέρω πόσο ανεβάσατε στροφές...μπλα, μπλα, μπλα...' η πωλήτρια. Εδώ να πω πως είναι πιο μακριά γραναζωμένο από οτιδήποτε έχω οδηγήσει μέχρι τώρα, με τη 2α να σταματάει μετά τα 100 και την 3η μετά τα 150. Τσέκαρα ταχύμετρο να καταλάβω μήπως είναι απλά αίσθηση αλλά και πάλι... Κρύβει χιλιόμετρα αλλά πουθενά τα 186. Χρονομετρώ πρόχειρα στο τηλέφωνο στα 10'' για το 0-100 με μια απαίσια εκκίνηση που μόνο η γυναίκα μου δεν θα χλεύαζε.
Συμπέρασμα 1ο: ο κινητήρας πνίγεται στο καλημέρα, το γκάζι δεν αρπάζει σε μικρά πατήματα (αλλά ούτε και σε μεγάλα...), το απλωμένο σαν μπουγάδα κιβώτιο δεν βοηθάει, πιθανά το πνίγει κάπως και η τετρακίνηση, πόσο πολύ απογοητεύτηκα...
Το βουητό του κοιμητήρα είναι απλά ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟ. Όλα κυλούν όμορφα και αρμονικά, ήσυχα και απαλά μέσα στην καμπίνα, και ο κοιμητήρας πριν φτάσει στις 4.000 και μέχρι τον κόφτη απλά ΕΝΟΧΛΕΙ. Ακριβώς γιατί είναι το φάλτσο μέσα σε όλη αυτή την ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ αίσθηση ηρεμίας που έχεις μέσα στην καμπίνα. Μου θύμισε Volvo XC60. Η φάση είναι obama-no-drama είτε τσιρίζουν τα λάστιχα και δουλεύει υπερωρίες το g-vectoring, είτε φρενάρεις δυνατά, είτε περνάς πάνω από ανωμαλίες: θα μπορούσες να κρατάς ενυδρείο και το ψάρι σου να κοιμάται.
Στρίβει; στρίβει. Ούτε χαζεύει, ούτε ξεκολάει πίσω. Έχει κάτι από Miata, νιώθεις μικρή πολική αδράνεια, τραβάει προς το εσωτερικό της στροφής ΜΕΣΑ στη στροφή. Σε αυτό το σημείο, επίσης, σου λείπει το γκάζι... To τιμόνι υπερβολικά ελαφρύ για τα γούστα μου αλλά δίνει πληροφορία. Γενικά, ο τρόπος που στέκεται το αμάξι στο δρόμο δείχνει πως το Jinba Ittai κάπου αναπνέει και μέσα σε αυτό το Mazda.
Miata θυμίζει στο χέρι και το κιβώτιο: πιο ελαφρύ, αλλά με εξίσου κοντές διαδρομές, είναι κυριολεκτικά joystick. Έπεφτε κάπως μακριά για το δικό μου χέρι όμως. Φρενάρει πολύ καλά, με καταπληκτικό modulation στο πεντάλ, που ίσως ξενίσει αυτούς που έχουν συνηθίσει να ακουπάνε το πεντάλ και να πέφτουν οι άγκυρες. Συνολικά, η ενεργητική συμπεριφορά του αυτοκινήτου είναι εξαιρετική. Να είχε κι έναν απλό βενζινοκινητήρα...
Για τα μπλιμπλίκια δεν θα πω πολλά: η υλοποίηση με κουμπί αλά μπεμβέ συνουσιάζει, το head-up display βοηθάει χωρίς να ενοχλεί.
Για τη συνολική ποιότητα διακοπτών, κλεισίματος πόρτας, υλικών κ.λπ. έχουν αναφερθεί αρκετοί εγκωμιαστικά, δεν έχω να προσθέσω κάτι. Είναι, απλά, μια κατηγορία πάνω.
Χώροι: χμμμ... εξαρτάται από που 'έρχεσαι'. Με το Kuga καλόμαθα, ακόμα κι εγώ που έμεινα με το σαγόνι ανοιχτό όταν η συμβία το διάλεξε ('τι θα το κάνουμε το φορτηγό;!'). Όταν έχεις (συγκεκριμένη) γυναίκα και παιδί, the more the merrier στους χώρους. Γιατί απλά σε ξεαγχώνουν. Δεν σκέφτεσαι αν χωράει, δεν σκέφτεσαι αν ξέχασες τα της θάλασσας και έχεις να φορτώσεις και σούπερ μάρκετ, αν χωράει και το σκυλί, και το ποδήλατο, και, και, και... Εδώ το CX-30 είναι ξεκάθαρα Β-Segment. Άρα συγκρίσιμο με το Τ-Roc, όχι με Kuga, Tiguan. Επίσης, η γενική τάση για ψηλή βασική γραμμή αμαξώματος που ψηλώνει ακόμα περισσότερο προς τα πίσω, δεν δημιουργεί ένα περιβάλλον που να το νιώθεις, έστω, ευρύχωρο πίσω -μπροστά το σώζει η σχεδίαση του ταμπλό. Το (σχετικά όρθιο) πίσω κάθισμα δεν ρυθμίζεται ούτε ως προς την κλίση της πλάτης του, ούτε σύρεται μπρος-πίσω. Επίσης, το 'έξυπνο' σύστημα αποθήκευσης στο πορτ-μπαγκάζ, είναι έξυπνο υπό προϋποθέσεις, γιατί μαζεύει στο πλάι και σου τρώει κάποιο χώρο. Συνολικά: επαρκές, αλλά αν προτεραιότητα είναι οι χώροι, κοιτάτε αλλού.
Το χρώμα του χρήματος: €31k για δικίνητο με τα 186, με plus επίπεδο εξοπλισμού, στο κόκκινο χρώμα, 2+3 χρόνια εγγύηση με πληρωμένη οδική βοήθεια για 15 χρόνια -μετά από τρέχουσα έκπτωση €1k. Επίσης, τα επίπεδα εξοπλισμού προστίθενται, που σημαίνει πως για να βάλεις π.χ. οροφή (που δεν είναι πανοραμική) πρέπει πρώτα να έχεις προσθέσει τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι σε εξοπλισμό.
Θα το διαλέξω; προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου. Και η αλήθεια είναι ότι δεν τα καταφέρνω.
Γιατί η δική μου αλήθεια λέει πως με το Kuga του 2017, έχω αμάξι που στρίβει εξίσου καλά, έχει πολύ καλύτερους χώρους, είναι πιο ευχάριστο εσωτερικά (αναπνέει, μπαίνει περισσότερο φως), είναι πιο πρακτικό, έχει καλή ποιότητα κατασκευής και, η αλήθεια που με πονάει περισσότερο: είναι πιο fun to drive. Το CX-30 είναι σαν να παίζεις playstation. Δεν το λέω απαξιωτικά. Αλλά νιώθεις πως όλα είναι κάπως ηλεκτρικά σε αίσθηση, υπερβολικά ραφιναρισμένα, μου λείπει η μηχανική αίσθηση, το engagement, να με βάλει κι εμένα στο παιχνίδι, να με κάνει συμμέτοχο. Καλό το άλογο, αλλά ξεχάσαμε τον αναβάτη.
Θα έπαιρνα το καινούργιο Kuga; Τσου! Το είδα σε έκθεση, δεν το οδήγησα. Αναβαθμισμένη απτή ποιότητα σε σχέση με αυτό που έχω, αλλά και διαφορετική σχεδίαση που το κάνει λίγο πιο κλειστοφοβικό. Χώροι λίγο-πολύ ίδιοι. Εδώ να πω πως είδα και το CX-5: σημαντικά καλύτεροι χώροι από το CX-30, αλλά το Kuga εξακολουθεί να υπερτερεί ελαφρά για τους πίσω.
Οπότε;
Οπότε, σήμερα, θα έπαιρνα ένα Kuga του 2017-18, με περίπου €18-€19, και με τα υπόλοιπα θα κέρναγα πατατάκια όλο το forum για νά χουμε κάτι για το δόντι όσο διαφωνούμε.
Καλώς σας βρήκα!
