Απο τη μία εχουμε την επισημη πολιτικη των καναλιων, της κυβερνησης, του ΣΕΒ κλπ.
Για τα προβληματα της οικονομιας φταιει το δημοσιο, οι υψηλοι μισθοι, το σπαταλο κρατος και φυσικα το κακο ευρώ που τα βραδια βγαινει απο τα ταμεια και ανεβαζει μονο του τις τιμες.
Μετα το ευρωβαρομετρο και την ΕΚΤ, τωρα ΚΑΙ ο (συνηθως) εκπροσωπος τυπου του ΣΕΒ Γκαργκανας και η Τραπεζα της Ελλαδος, ερχονται να θιξουν ενα θεμα-ταμπου. Το ιερο δικαιωμα στην Καγιέν.
(τα bold παρακατω δικα μου)
Απο τη χθεσινη Κ.Ε.
Σύμμαχο την ΤτΕ βρήκε η ΓΣΕΕ
Του Γ. ΑΓΓΕΛΗ
*Η Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ), εντελώς απρόσμενα και αντίθετα με τις μέχρι τώρα «συστάσεις» του διοικητή της, Ν. Γκαργκάνα, εμφανίζεται έμμεσα «υποστηρικτική» της ΓΣΕΕ, στις διαπραγματεύσεις για τις αυξήσεις μισθών με τον ΣΕΒ.
Στο Οικονομικό Δελτίο (Ιανουάριος 2006) της ΤτΕ δημοσιεύεται μελέτη, στην οποία διατυπώνεται η θέση πως για τον πληθωρισμό «δεν φέρουν την κύρια ευθύνη» οι ανελαστικές εργασιακές σχέσεις και οι αυξήσεις, όπως υποστηρίζει ο ΣΕΒ.
Αντίθετα, ως υπεύθυνη για την «εμμονή του πληθωρισμού» στην οικονομία φέρεται η έλλειψη ανταγωνισμού στην αγορά των προϊόντων και όχι στην αγορά εργασίας, πράγμα που σημαίνει ότι για τον πληθωρισμό «φταίνε» τα υψηλά περιθώρια κέρδους των επιχειρήσεων παραγωγής των προϊόντων και όχι η αμοιβή της εργασίας.
Η μελέτη σημειώνει ότι «παραδόξως δεν φαίνεται να αποτελούν σημαντικές αιτίες της σχετικά υψηλής εμμονής του πληθωρισμού στην Ελλάδα» οι επιμέρους παράμετροι της αγοράς εργασίας, όπως για παράδειγμα «ο βαθμός αντίδρασης των μισθών στις μεταβολές των τιμών, η ελαστικότητα των μισθών ως προς τις διακυμάνσεις του ποσοστού ανεργίας...» κ.ά. Ομως αυτά ακριβώς τα στοιχεία της ισχύουσας αγοράς εργασίας είναι εκείνα που ο ΣΕΒ ζητάει να ανατραπούν σε συνδυασμό με τις μικρές προσφερόμενες αυξήσεις.
Βέβαια, στη μελέτη της ΤτΕ σε αλλα σημεία επιχειρείται (με αντιφατικό τρόπο) να μετριαστεί κάπως η εντύπωση που προκαλούν οι συγκεκριμένες συμπερασματικές παρατηρήσεις, χωρίς όμως να αναιρείται στο παραμικρό η προαναφερθείσα «θέση». Ετσι, για παράδειγμα, αναφέρει εκ παραλλήλου με το προαναφερθέν συμπέρασμα ότι το μοναδιαίο κόστος εργασίας είναι επίσης «καθοριστικό» για την εμμονή του πληθωρισμού.
Χαρακτηριστικό επίσης είναι ότι στο ίδιο περίπου πνεύμα, την άνοιξη του 2005, το Δελτίο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είχε δημοσιεύσει μελέτη στην οποία υπογραμμιζόταν ότι ο βασικός λόγος της «εμμονής» του πληθωρισμού στην Ελλάδα είναι το υψηλό ποσοστό κερδών των επιχειρήσεων.
*