Θα απαντήσω για το ένα και μοναδικό μου αμάξι.

Πέρα από το οικονομικό το μόνο άλλο κριτήριο ήταν αν μου αρέσει.
Εξωτερικά, εσωτερικά και το πως πάει.
Δεν κοίταξα τίποτα άλλο όπως χώρους, κατανάλωση, αξιοπιστία και λοιπά.

Ελπίζω να συνεχίσω έτσι και στο επόμενο.

Ο χρήστης elteo έγραψε:
307 εννοείς.

Ναι φυσικά, το 308 είναι καινούργιο.

Στάλθηκε από το XT1032 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Ο χρήστης nikospappas έγραψε:
Αγορασα το 1998 το πρωτο μου αυτοκινητο ενα Saxo 1,4 look VTS απλα για να υπαρχει μιας και ημουν φρεσκοπαντρεμενος.
Μεχρι τοτε ειχα μονο μοτοσυκλετες. Ο λογος της συγκεκριμενης επιλογης ηταν η οδικη του συμπεριφορα που μου θυμιζε καρτ και η συμπαθεια στα Σιτροεν λογω της οικογενειακης ΖΧ.

Το 2004 εδωσα ανταλαγη το Σαξο για μια Corolla 1,6 sol του 2003 με 20000χλμ γιατι θα γινομουν πατερας και ηθελα κατι πιο μεγαλο και πιο ανετο. Προτιμηθηκε αντι του 308 γιατι ενας φιλος με αποθαρυνε λεγοντας μου τα προβληματα που ειχε με το δικο του, που εφτασαν μεχρι αντικατασταση του αυτοκινητου του με αλλο ενα 308 που και αυτο του εβγαζε διαφορα.
Τελικα πατερας δεν εγινα πριν το 2008 αλλα το αμαξι μας εμεινε.

Τωρα θα ηθελα μια ** Merc A 200 CDI ή 180 CDI**, που αρεσει και στην

Πολύ καλό το γούστο

1972: Ο πατέρας μου αγόρασε προς περίπου 100.000 δρχ ένα ολοκαίνουριο Fiat 128, 1.116cc 55HP, 4θυρο, λευκό. Το κλασσικό στρογγυλοφάναρο. Ό,τι πιο σύγχρονο την εποχή εκείνη. Ηθελε ένα ευρύχωρο, οικονομικό, σβέλτο & καλοστημένο αμαξάκι. Ήταν ανάμεσα σε αυτό & στο Toyota Corolla KE20, αλλά το 2ο απερρίφθη, καθότι λιγότερο ευρύχωρο, 'στενάχωρο' όπως μου έλεγε, & με εμφανώς χειρότερη συμπεριφορά στο δρόμο. Ευτυχώς... Μας συντρόφευσε το Φιατάκι μέχρι το 1989, οργώνοντας όλη την Ελλάδα, & παρότι ιταλικό, απεδείχθη αρκετά αξιόπιστο. Σε αυτό έμαθα οδήγηση... Πουλήθηκε με το μαμά μοτέρ & 170.000 προσεγμένα χλμ, εντελώς ατρακάριστο & με το εργοστασιακό χρώμα, το πρόσεχε πολύ ο πατέρας μου, προς...700.000 δρχ!!! Δυστυχώς, ως 4μελής οικογένεια θέλαμε κάτι πιο ταξιδιάρικο, ενώ η μηχανή είχε χάσει σε απόδοση. Ακόμη θυμάμαι το κλάμα που ρίξαμε όταν έφευγε με αυτό ο νέος του ιδιοκτήτης. Δεν έμαθα ποτέ τι απέγινε, δεν ήθελα. Μακάρι να το είχα μέχρι & σήμερα...
1989: Ο αντικαταστάτης του Fiat ήταν ένα Mazda 323 του 1981. Το πρώτο εμπροσθοκίνητο. 4θυρο, 1.296 cc 68HP 5τάχυτο, καφέ σκούρο. Αγορασμένο στη Γαλλία, καλομεταχειρισμένο με 70.000 χλμ ήρθε στα χέρια μας, έναντι 1.300.000 δρχ. Ο πατέρας μου τότε είχε υποκύψει στη μόδα των αξιόπιστων γιαπωνέζων, αναζητώντας παράλληλα καλύτερη άνεση, ευρυχωρία, δυνατό & οικονομικό κινητήρα & καλή οδική συμπεριφορά. Το προτίμησε έναντι των Corolla, Civic, Sunny & Lancer στα ίδια χρήματα & μοντέλα μέχρι 1983, τα μεταχειρισμένα που βρίσκαμε ήταν είτε ακριβότερα, είτε σε χειρότερη κατάσταση. Αν & λιγότερο εμπορεύσιμο σε σχέση με τα προαναφερθέντα, απεδείχθη εξαιρετικό. Καλοστημένο, σβέλτο, ευρύχωρο & αξιόπιστο. Βρίσκεται ακόμη ανάμεσά μας, εκτελώντας χρέη αγρότη στην Κρήτη & καλύπτοντας τις ανάγκες οχήματος εκεί, μιας & δε χρειάζεται να κατεβάζουμε άλλο αυτοκίνητο. Πάνω από 380.000 χλμ με το μαμά μοτέρ, & ακόμη τραβάει καλά, παρά την ελλιπέστατη συντήρηση & τα μεγάλα διαστήματα ακινησίας τα τελευταία 10 έτη (δεν καίει λάδια...)
Ιούνιος 1997: Ανάγκη για 2ο αυτοκίνητο στην οικογένεια, καθότι & οι 4 είχαμε πλέον δίπλωμα. Θέλαμε ένα καινούριο 5θυρο supermini, οπωσδήποτε με αερόσακο, υδραυλικό τιμόνι, κλιματισμό & αξιοπρεπή ιπποδύναμη, για να μη σέρνεται. Α, & καλοστημένο. Μπάτζετ μέχρι 4.000.000 δρχ. Κοίταξα τότε για Punto ELX 75 & Saxo-106 1.4, τα οποία μου φάνηκαν ωραιότατα, αλλά υπήρχαν κάποιες ελλείψεις σε εξοπλισμό, ώστε θα έπρεπε είτε να κάνουμε ειδική παραγγελία, είτε να ξεπεράσουμε για λίγο τα 4 εκατομμύρια δρχ. Το Fiesta ήταν ακριβό, Ibiza-Polo 1.4 60HP τα σιχαινόμουν, ομοίως το Corsa, ενώ Micra-Starlet κάπως μικρότερα σε χώρους & λιγότερο καλοστημένα. Καταλήξαμε σε ένα λευκό 5θυρο mkI Clio 1.4 80HP Clima, έτσι όπως το θέλαμε & ετοιμοπαράδοτο. Ακριβώς 4 εκ δρχ. Το μοντέλο με τα στρογγυλεμένα εμπρός φανάρια, με αερόσακο οδηγού, Υ/Τ, a/c, ηλεκτρικές ευκολίες, ηχοσύστημα με χειριστήρια στο τιμόνι, προβολείς ομίχλης κτλ (δυστυχώς, δίχως ABS). Πολιτισμός. Αντικατέστησε το 323 στα ταξίδια, αν & λιγότερο ευρύχωρο, αλλά πιο άνετο, πιο ήσυχο, φυσικά εξαιρετικό στο δρόμο, εξίσου δυνατό & οικονομικό. Ακόμη το έχουμε σαν καινούριο, με 200.000 χλμ, στρίβει, πάει & δεν καίει λάδια, τπτ σπουδαίο από βλάβες (αν & του έπινα το αίμα κάποτε, υπέροχο αυτοκίνητο).
Σεπτέμβριος 2000: Η αδερφή μου έπρεπε να επιλέξει δικό της όχημα. Μπάτζετ έως 5.000.000 δρχ & βάσει τεκμηρίων τότε, μέχρι 1.400cc. Κριτήρια: Μικρομεσαίο 5θυρο, με καλό εξοπλισμό ασφαλείας & άνεσης, αξιοπρεπές στήσιμο, μοτέρ να πηγαίνει επαρκώς (είπαμε, όριο 1.400cc). Είδαμε Xsara 1.4, Golf & Corolla (όπου μας απέτρεψε το τουπέ των πωλητών, λες & μας έκαναν χάρη & μας πουλούσαν Bugatti), το Astra το βρίσκαμε άσχημο, είδαμε & Megane 1.4 16V. Το τελευταίο ήταν ακριβώς στα μέτρα μας. Αλλά...τυχαία περνώντας έξω από μια Seat, βλέπουμε το νεοφερμένο Leon. Μπλέ σκούρο, μπεζ εσωτερικό, εξοπλισμός Signo (4 a/b, ABS, clima, ηλ. αναδιπλούμενοι καθρέπτες, & πολλά ακόμη). Ετοιμοπαράδοτο. Πολύ όμορφο μέσα-έξω, καλοστημένο & άνετο, ποιοτικό ακόμη & σήμερα, εξαιρετικό πακέτο & vfm, σύμφωνα με τις κριτικές των καλών 4Τ τότε. Τι & αν είχε 75 αλογάκια, έχει συμπαθητική ροπούλα χαμηλά & ήταν από τα πρώτα ντιζάτα, όχι ηλεκτρόγκαζο. Ακόμη το έχει η αδερφή μου, με προσεγμένα 145.000 χλμ, αλλά & τα κλασσικά κουσούρια VAG (γρύλλοι παραθύρων, κατανάλωση λαδιού, ευτυχώς ανεκτή). Ωστόσο, προσωπικά ίσως επέλεγα το Megane...
Μάρτιος 2003: To 323 πάλιωσε & θα κατέβαινε μόνιμα Κρήτη. Εγώ είχα το Clio, η αδερφή μου το Leon, άρα ο πατέρας θέλει δικό του αυτοκίνητο. Μπάτζετ έως 15.000€ (τέρμα οι δραχμές...), 5θυρο μικρομεσαίο, ευρύχωρο & σε χώρο αποσκευών, με καλό εξοπλισμό ασφαλείας & άνεσης, αξιοπρεπές στήσιμο, μοτέρ να πηγαίνει επαρκώς & εδώ. Η Corolla της εποχής ξεπερνούσε ελαφρώς τα 15.000€ με βασικό εξοπλισμό & πορτμπαγκάζ ούτε 300 lt, το Focus μόνο σε 1.6 επίσης πιο ακριβό, τα Megane II & 307 πιο ακριβά, Golf ούτε καν, το Astra εξακολουθούσε να μη μας αρέσει, δεν ασχοληθήκαμε (κακώς;) με Xsara, Almera. Η τελική επιλογή ήταν κάπως παράξενη... Ένα Skoda Fabia Reflex (S/W). 14.890€ τελική τιμή. Εξοπλισμός Elegance (το πιο πλούσιο, έχει τα πάντα), μπλέ σκούρο με μπεζ εσωτερικό, 1.400cc 16V 101HP (εάν συνηθίσεις το ηλεκτρόγκαζο & την έλλειψη ροπής χαμηλά, πάει καλούτσικα....). Καλοφτιαγμένο, αξιοπρεπώς στημένο αν & κάπως παραπάνω σφιχτό, καλοτάξιδο, & κυρίως ευρύχωρο & πρακτικό, με εκμεταλεύσιμο χώρο αποσκευών σε κόμπακτ εξωτερικές διαστάσεις. Μόλις με 105.000 χλμ 'εύκολα' χλμ (αλλά & εδώ τα κλασσικά κουσούρια VAG: Γρύλλοι παραθύρων, ευτυχώς ανεκτή κατανάλωση λαδιού), μιας & 1 χρόνο μετά απέκτησα εταιρικό όχημα & τo Clio μου πέρασε στα χέρια του πατέρα μου. Έκτοτε η τίμια Τσέχα 'τεμπελιάζει' στο γκαράζ & βγαίνει κυρίως όταν γίνονται ταξίδια, διακοπές, μετακομίσεις...
2008: Alfa Romeo Alfetta 2.0 QV του 1976. Κριτήριο επιλογής; Να σωθεί από την πρέσσα. Και σώθηκε, & πλέον γουργουρίζει ευτυχισμένη... Ίσως πήρα την Ιταλίδα ντίβα για να ξεπεράσω το ότι δεν κατάφερα να έχω το 1ο μας Φιατάκι πια...

Παρασύρθηκα & είπα πολλά...

Δούκας@ ωραίος,,,

Σεντόνι μου βγήκε...μη βαράτε.