.... μας έστειλες ...

Είσαι φοβερός.
btw με αφορμή τη φώτο του Ascari έψαξα να βρω το βιντεάκι με την πτώση στο λιμάνι. Το καλύτερο που βρήκα με την πιο καθαρή εικόνα είναι προς το τέλος του tribute που είναι αφιερωμένο στον Ascari:
Youtube Video

Επίσης, έχετε διαβάσει τις συγκυρίες που στοιχειώνουν το θάνατο του Ascari;
Ομολογώ πως είναι τρομακτικές.
Από wikipedia:
http://en.wikipedia.org/wiki/Alberto_Ascari#Death

His 1955 season started similarly, retiring twice more, the latter of which was a spectacular incident in Monaco where he crashed into the harbour after missing a chicane. Four days later, on May 26, he went to Monza to watch his friend Eugenio Castellotti test a Ferrari 750 Monza sports car, which they were to co-race in the Supercortemaggiore 1000 km race (having been given special dispensation by Lancia). Just before going home to have lunch with his wife Mietta, he decided to try a few laps with the Ferrari. In shirt sleeves, ordinary trousers and Castellotti’s helmet he set off. As he emerged from a fast curve on the third lap the car unaccountably skidded, turned on its nose and somersaulted twice. Thrown out on the track, Ascari suffered multiple injuries and died a few minutes later.

The crash occurred on the Curva di Vialone, one of the track's challenging high-speed corners. The corner where the accident happened, renamed in his honour, no longer exists, having been replaced with a chicane, the Variante Ascari.

Legend has it that Ascari was a very superstitious man and would always insist on using his distinct pale blue crash helmet. On the day he died, his helmet wasn’t available, so he borrowed Castellotti’s white one. The helmet was at the repair shop, having new chin strap fitted after the incident in Monte Carlo which saw Ascari's Lancia take a dip in the Monaco harbour.

The eerie similarities between the deaths of Alberto and his father still haunt his fans to this day. Alberto Ascari died on May 26, 1955, at the age of 36. Antonio Ascari was also 36 when he died, on July 26, 1925 (Alberto was only 4 days older). Both father and son had won 13 championship Grand Prix and drove car number 26. Both were killed four days after surviving serious accidents and on the 26th day of the month. Both had crashed fatally at the exit of fast but easy left-hand corners and both left behind a wife and two children. Fans from all across the globe mourned as Alberto Ascari was laid to rest next to the grave of his father in the Cimitero Monumentale cemetery in Milan, to be forever remembered as one of the greatest racers of all time.

A distraught Mietta Ascari told Enzo Ferrari that 'were it not for their children she would gladly have joined her beloved Alberto in heaven'.

Another curiosity is that the only other driver to crash into the harbour at Monaco in the circuit's history, Paul Hawkins, also died on the 26th of May. Hawkins crashed into the harbour 10 years after Ascari, before dying when his Lola crashed into a tree at a Tourist Trophy race at Oulton Park.

Φοβερό αυτό το σφηνοειδές δημιούργημα.
Πόσο θα ήθελα να είμαι στη θέση του οδηγού και να ακούω την τεράστια αυτή μηχανή να βρυχάται!

Το θέμα του νήματος εδώ είναι 'Τα πιο αλλόκοτα αγωνιστικά οχήματα'

Ε να λοιπόν, δείτε αυτό στα αριστερά της παρακάτω φωτογραφίας

ο οδηγός του αριστερού οχήματος κοιτάζει άναυδος το προσπέρασμα που δέχεται μη μπορώντας να αντιδράσει

Ωραία χρόνια τότες
Είναι από το 1954...

Youtube Video

σχετικο ασχετο βιντεακι για τα παραπανω οχηματα. Στο rfactor με τετοια αμαξια (και λιγο.. tuning) κανεις θαυματα

Δείτε και αυτό:

http://www.youtube.com/watch?v=4ePUY-a9 ... r_embedded

Ο χρήστης webfox έγραψε:
Αποτέλεσμα: πήρε ένα Renault 40CVMC του '25 ως βάση
(παρατηρήστε τα πίσω καθίσματα, το λεγόμενο 'κάθισμα της πεθεράς')...

Αυτό δεν είναι 'κάθισμα πεθεράς', πιο πολύ με κανονικές θέσεις μου φαίνεται. Το κάθισμα της πεθεράς ήταν πτυσσόμενο, πίσω (ή το πολύ πάνω) από τον πίσω άξονα, στη θέση του χώρου αποσκευών:
http://en.wikipedia.org/wiki/Rumble_seat

Με αφορμή τις γιορτές και μιας και είμασταν ΟΛΟΙ φρόνιμα παιδάκια (λέω τώρα γω), σας παρουσιάζω την ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ φτερούγα που έχει τοποθετηθεί ποτέ σε μονοθέσιο...

Ελπίζω να μην διαβάζουνε κάγκουρες το θρεντ, για να μην πάρουν ιδέες...

Σειρά μου:
Το Rumpler Tropfenwagen του 1921.


Το όνομα του σημαίνει 'όχημα σταγόνα' και αποτελεί προϊόν της έμπνευσης του αυστριακού σχεδιαστή αεροπλάνων Rumpler. Μπορεί να μοιάζει διασταύρωση βάρκας και άμαξας του 19ου αιώνα, ο Rumpler όμως ηξερε πολύ καλά τι έκανε. Η 'σταγόνα' είχε αεροδυναμικό συντελεστή μόλις Cd=0,28
Πέρα από τη ριζοσπαστική του αεροδυναμική (13 χρόνια! νωρίτερα από το επίσης πολύ μπροστά από την εποχή του, Chrysler Airflow), είχε κι άλλες καινοτομίες. Ήταν το πρώτο αυτοκίνητο με κινητήρα* (W6 παρακαλώ)* στο κέντρο, είχε διάταξη καθισμάτων 1+2 (+2) περίπου σαν τη McLaren F1 κ.α.
Δεν έλλειπαν βέβαια και τα προβλήματα (δεν είχε πορτμπαγκάζ, λόγω της θέσης του κινητήρα) και τελικά, όπως κάθε τι που είναι πολύ μπροστά από την εποχή του, πήγε άπατο σε πωλήσεις...

Τρομερό!
Ίσως και must για το ασθενές φίλο που συχνά-πυκνά ψάχνει για καθρεπτάκι στο αυτοκίνητο

Ο χρήστης webfox έγραψε:
Ποιος είπε ότι τα Stealth πετάνε μόνο στον ουρανό, έ;

....μάλλον ο ίδιος που νόμιζε ότι οι τουρπμίνες Pratt&Whitney......προορίζονται μόνο για αεροπορική χρήση.
(ο Champan είχε άλλη γνώμη......lotus 56-1968)

....και η τετρακίνηση είναι μόνο για βαριές εργασίες ή στρατιωτική χρήση
(lotus 56-1968)

Όποιος και να το είπε, δεν είχε υπόψιν του τον κύριο STP,Αndy Granatelli και την τρελή του ιδέα να δημιουργήσει ένα μονοθέσιο που θα κινείται από αεροπορική τουρπίνα της Pratt&Whitney.
Εδώ ο περί ου ο λόγος κύριος,ποζάρει δίπλα στο μονοθέσιο του (Paxton turbina με πιλότο τον Parnelli Jones)....έχοντας δίπλα του τον Colin Chapman (Lotus 56 με πιλότο τον Jim Clark),στον οποίο ενστάλαξε την ιδέα για δημιουργία ενός μονοθεσίου από τη Lotus,το οποίο με χρήση αεροπορικής τουρμπίνας,θα λάμβανε μέρος όχι μόνο σε αμερικανικούς αγώνες.....αλλά και σε αγώνες της F1.Η φωτο είναι από την επίσημη παρουσίαση της Lotus 56,το Μάρτη του 68.

Και εδώ η πρώτη σειρά των 500 μιλίων της Ινδιανάπολης του 1968:σε πρώτο πλάνο ο Joe Leonard με Lotus 56,στη μέση ο Graham Hill,πάλι με Lotus 56 και στο βάθος ο Bobby Unser με Eagle/Offenhauser 3 (με θηριώδες turbo στο πίσω μέρος του μονοθεσίου).

Ο drake πάντως,ποζάροντας πίσω από τα κλασσικά του 12κύλινδρα αριστουργήματα,νιώθει πιο ασφαλής και μας χαμογελά ευτυχισμένα.ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.

...τις θέσεις για τα κουπιά δε βλέπω