Καλό ταξίδι θανάση.Θερμά συληπητήρια στην οικογενειά του.

......θερμα συλληπητηρια......
.............................

Πώς έγινε αυτό ρε παιδιά!!!
Νέο παιδί!!!!!

Με ανείπωτη οδύνη και συντριβή έρχομαι σήμερα να σ' αποχαιρετήσω αγαπημένε φίλε Σάκη.
Ο φίλος ο Σάκης, που επέλεξε να λάβει μέρος στο δικό του αγώνα το Σάββατο το πρωί, με εκκίνηση την Ζωή και τερματισμό το Θάνατο.
Ότι και να γράψω αυτή τη στιγμή είναι τόσο μα τόσο δύσκολο.
Οι λέξεις είναι τόσο φτωχές. Η σκέψη κενή.
Το χαμόγελο έσβησε.
Γιατί ρε Σάκη?
Γιατί ρε φίλε?
Με ιδιαίτερη δυσκολία κρατώ τα δάκρυα μου γιατί δεν αντέχω στην σκέψη ότι δεν είσαι πια εδώ. Πείτε μου, ότι είναι ψέμα... Πείτε μου, ότι είναι ένα αστείο του Σάκη... και αύριο θα τον δω μέσα στο bucket.
Με λένε Κυριάκο Ξανθάκο και είμαι αυτός που ξεκίνησε με τον Θανάση Γκούμανη τους αγώνες το 2004. Ήμουν ο πρώτος του συνοδηγός και μαζί κάναμε τους περισσότερους αγώνες. Με το ασημί Yaris μας και στην συνέχεια με το Micra. Τα σχέδια έλεγαν και πολλά άλλα για το μέλλον τώρα όμως ο Σάκης είναι στις δικές του Ειδικές Διαδρομές εκεί ψηλά...
Εγώ, ο Σάκης, ο Σπύρος, ο Κώστας φτιάξαμε το δικό μας team στις αρχές του 2004 και σχεδιάζαμε τα πάντα πριν τους αγώνες μας. Ήταν ο οδηγός και εγώ ο συνοδηγός.
Η Εύη και η Βάγια μας στήριζαν.
Ήταν όλα ένα τόσο όμορφο παιχνίδι σε όλους τους αγώνες που πήγαμε.
Γνώρισα το Σάκη και μέσα του διέκρινα αμέσως το πάθος που είχε για τους αγώνες.
Τους λάτρευε όσο τίποτα άλλο.
Φιλικός με όλους και πάντα πρόθυμος να εξυπηρετήσει όποιον χρειάζεται βοήθεια.
Χαμογελαστός και πάντα ευχάριστος.
Λάτρευε τα αστεία και τον φώναζα «Σόλμπεργκ». Με φώναζε «Μιλς».
Ποιος ξέρει κάποτε να τρέχαμε και με το Subaru που τόσο ήθελε.
Σφίγγαμε τα χέρια πριν κάθε ειδική και λέγαμε τα δικά μας λόγια που έχουν χαραχθεί τόσο βαθιά μέσα μου.
Μαζί στους περισσότερους αγώνες.
Μαζί στα πρώτα κύπελλα και διακρίσεις. Μαζί στις πρώτες ατυχίες.
Μαζί παντού στους αγώνες και πάντα ψύχραιμος ο Σάκης.
«Μίλς... μην ανασαίνεις βαθιά γιατί θολώνεις το παρμπρίζ...» μου έλεγε και χαμογελούσε.
«Σόλμπεργκ σε 3Δεξιά Μπούκα και 100 για 4Αριστερή πατημένη και το flying»
Γιατί ρε φίλε Σάκη...? Δεν είχε φτάσει για εσένα το flying της ζωής ακόμα.
Τυχεροί όλοι όσοι γνώρισαν αυτό το γελαστό παιδί.
Τυχεροί όσοι συνοδήγησαν μαζί του. Κώστα και Εύα τον γνωρίσατε μέσα από τους αγώνες και ξέρετε το μέγεθος της απώλειας.
Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του και σε όσους πραγματικά τον αγάπησαν.

Μάταιη ψυχή, στην ατονίαν
Εσπέρας εαρινής, ενώ θα κλείνεις
Τα χρυσά φτερά σου πληγωμένη
Μάταιη ψυχή,
Στο πέλαγο, στο αγέρι τι θα πεις;

Γειά σου φίλε μου Σάκη.

Είναι άδικο να χάνονται τόσο νέα παιδία

......θερμα συλληπητηρια......gmt...

Μέσα σ' αυτή την οικογένεια μαθαίνουμε ν' αγαπάμε και να νοιαζόμαστε γι αυτούς με τους οποίους έχουμε την τιμή να είμαστε συναθλητές. Πάνω απ' όλα, μαθαίνουμε ν' αγωνιζόμαστε. Σίγουρα ο Σάκης είχε τους δικούς του λόγους για να σταματήσει τον αγώνα...

Κρίμα, ήταν πάντα σεμνός, ήρεμος και αξιοπρεπής σ' ένα χώρο που είναι δύσκολο να συγκρατηθεί κανεις...

Κάποια στιγμή θα τον βρούμε να συνεχίσουμε μαζί εκεί ψηλά.

Έχε γεια, ήταν τιμή μου που συναγωνιζόμασταν αυτά τα δυο χρόνια...

Θερμά συλληπητήρια στους δικούς του.

Χασαμε ενα γλυκο παιδι. Κριμα για ολους...

Συλληπητήρια...

Κουράγιο και δύναμη στους γονείς του και σε όσους τον αγαπούσαν.

ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑ ΤΟΝ ΣΑΚΗ,ΛΟΓΩ ΑΛΛΗΣ ΚΛΑΣΣΗΣ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΜΕ ΣΤΑ ΡΑΛΛΥ, ΠΑΝΤΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΦΤΩΧΟΤΕΡΟΣ ΟΤΑΝ ΦΕΥΓΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ,ΓΝΩΣΤΟΣ Η ΑΓΝΩΣΤΟΣ.

'EL-EM'

Συλληπητηρια. Πολύς κόσμος της αγωνιστικής οικογένειας φεύγει τελευταία...

Καλό ταξίδι.....

Κρίμα...