Εν ολίγοις το ερώτημα είναι εάν μπορούμε να ασφαλίσουμε ένα αυτοκίνητο για κλοπή, φωτιά, κλπ ανεξάρτητα από τη θεωρητική (βάση 'καταλόγων') αξία [μεταπώλισής] του.

Ας υποθέσουμε το εξής:

Έχουμε ένα αυτ/το το οποίο παρά τα Χ χρόνια ηλικίας του (ας πούμε π.χ. 2) το έχουμε προσέξει πολύ και είναι σαν καινούριο μέσα, έξω, και βέβαια στο δρόμο (δεν υπέστη ανελέητο σκίσημο, έκανε κανονικά όλα τα σέρβις του, κλπ, κλπ και πρακτικά είναι στην ίδια κατάσταση με ένα αντίστοιχο ολοκαίνουργιο).

Το αυτοκίνητο αυτό θέλουμε να το ασφαλίσουμε έτσι ώστε αν τυχόν πέσουμε θύματα κλοπής, φωτιάς, κλπ να μπορέσουμε να το αντικαταστήσουμε με άλλο στην ίδια ακριβώς κατάσταση - πράγμα που εκτός απροόπτου ΔΕ γίνεται μέσω της αγοράς των μεταχειρισμένων.

Η ασφαλιστική τυπικά λέει ότι 'βάση καταλόγων, η αξία του αυτ/του σήμερα είναι τόση, άρα για τόσα το ασφαλίζουμε στο συμβόλαιο που σας κάνουμε' (βέβαια, λογικά, ανάλογα με την πτώση της 'επίσημης' εμπορικής αξίας του αυτ/του λόγω παλαιότητας θα έπρεπε να πέσουν και τα ασφάλιστρα που καλύπτουν κλοπή κλπ, πράγμα που δεν είμαι και τόσο σίγουρος πως συμβαίνει στην πράξη )...

Τι γίνεται όμως αν εμείς θέλουμε να ασφαλίσουμε το 'καμάρι' μας για το κεφάλαιο που ήταν αρχικά ασφαλισμένο (όταν ήταν και χρονολογικά 'του κουτιού') και είμαστε φυσικά διατεθημένοι να πληρώνουμε τα αντίστοιχα ασφάλιστρα (που λογικά δεν πρέπει να είναι υψηλότερα από αυτά που πληρώναμε όταν το αυτοκίνητο κυκλοφόρησε πρώτη φορά) για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο όχι μόνο ότι θα εισπράξουμε τη σημερινή εμπορική αξία του αυτ/του αν μας το 'φάνε' αλλά και ότι θα μπορέσουμε αν θέλουμε να το αντικαταστήσουμε με ένα ίδιο....

Αντίστοιχη περίπτωση το να το έχουμε 'προικίσει' με διάφορα καλούδια (π.χ. καλύτερα φρένα, βελτιώσεις Χ σταδίου στο μοτέρ, κλπ) και να θέλουμε να μπορούμε να πάρουμε τα λεφτά μας πίσω αν κάνει φτερά.

Για την ασφαλιστική δε θα έπρεπε να παίζει ρόλο η παλαιότητα, εφόσον σε κάθε περίπτωση το μόνο που απαιτούμε είναι η αντίστοιχη αποζημίωση για το κεφάλαιο με βάση το οποίο καθορίζονται τα ασφάλιστρα που πληρώνουμε. Ή μήπως δεν είναι έτσι?...

Εν ολίγοις το ερώτημα είναι εάν μπορούμε να ασφαλίσουμε ένα αυτοκίνητο για κλοπή, φωτιά, κλπ ανεξάρτητα από τη θεωρητική (βάση 'καταλόγων') αξία [μεταπώλισής] του.

Ας υποθέσουμε το εξής:

Έχουμε ένα αυτ/το το οποίο παρά τα Χ χρόνια ηλικίας του (ας πούμε π.χ. 2) το έχουμε προσέξει πολύ και είναι σαν καινούριο μέσα, έξω, και βέβαια στο δρόμο (δεν υπέστη ανελέητο σκίσημο, έκανε κανονικά όλα τα σέρβις του, κλπ, κλπ και πρακτικά είναι στην ίδια κατάσταση με ένα αντίστοιχο ολοκαίνουργιο).

Το αυτοκίνητο αυτό θέλουμε να το ασφαλίσουμε έτσι ώστε αν τυχόν πέσουμε θύματα κλοπής, φωτιάς, κλπ να μπορέσουμε να το αντικαταστήσουμε με άλλο στην ίδια ακριβώς κατάσταση - πράγμα που εκτός απροόπτου ΔΕ γίνεται μέσω της αγοράς των μεταχειρισμένων.

Η ασφαλιστική τυπικά λέει ότι 'βάση καταλόγων, η αξία του αυτ/του σήμερα είναι τόση, άρα για τόσα το ασφαλίζουμε στο συμβόλαιο που σας κάνουμε' (βέβαια, λογικά, ανάλογα με την πτώση της 'επίσημης' εμπορικής αξίας του αυτ/του λόγω παλαιότητας θα έπρεπε να πέσουν και τα ασφάλιστρα που καλύπτουν κλοπή κλπ, πράγμα που δεν είμαι και τόσο σίγουρος πως συμβαίνει στην πράξη )...

Τι γίνεται όμως αν εμείς θέλουμε να ασφαλίσουμε το 'καμάρι' μας για το κεφάλαιο που ήταν αρχικά ασφαλισμένο (όταν ήταν και χρονολογικά 'του κουτιού') και είμαστε φυσικά διατεθημένοι να πληρώνουμε τα αντίστοιχα ασφάλιστρα (που λογικά δεν πρέπει να είναι υψηλότερα από αυτά που πληρώναμε όταν το αυτοκίνητο κυκλοφόρησε πρώτη φορά) για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο όχι μόνο ότι θα εισπράξουμε τη σημερινή εμπορική αξία του αυτ/του αν μας το 'φάνε' αλλά και ότι θα μπορέσουμε αν θέλουμε να το αντικαταστήσουμε με ένα ίδιο....

Αντίστοιχη περίπτωση το να το έχουμε 'προικίσει' με διάφορα καλούδια (π.χ. καλύτερα φρένα, βελτιώσεις Χ σταδίου στο μοτέρ, κλπ) και να θέλουμε να μπορούμε να πάρουμε τα λεφτά μας πίσω αν κάνει φτερά.

Για την ασφαλιστική δε θα έπρεπε να παίζει ρόλο η παλαιότητα, εφόσον σε κάθε περίπτωση το μόνο που απαιτούμε είναι η αντίστοιχη αποζημίωση για το κεφάλαιο με βάση το οποίο καθορίζονται τα ασφάλιστρα που πληρώνουμε. Ή μήπως δεν είναι έτσι?...

Εν ολίγοις το ερώτημα είναι εάν μπορούμε να ασφαλίσουμε ένα αυτοκίνητο για κλοπή, φωτιά, κλπ ανεξάρτητα από τη θεωρητική (βάση 'καταλόγων') αξία [μεταπώλισής] του.

Ας υποθέσουμε το εξής:

Έχουμε ένα αυτ/το το οποίο παρά τα Χ χρόνια ηλικίας του (ας πούμε π.χ. 2) το έχουμε προσέξει πολύ και είναι σαν καινούριο μέσα, έξω, και βέβαια στο δρόμο (δεν υπέστη ανελέητο σκίσημο, έκανε κανονικά όλα τα σέρβις του, κλπ, κλπ και πρακτικά είναι στην ίδια κατάσταση με ένα αντίστοιχο ολοκαίνουργιο).

Το αυτοκίνητο αυτό θέλουμε να το ασφαλίσουμε έτσι ώστε αν τυχόν πέσουμε θύματα κλοπής, φωτιάς, κλπ να μπορέσουμε να το αντικαταστήσουμε με άλλο στην ίδια ακριβώς κατάσταση - πράγμα που εκτός απροόπτου ΔΕ γίνεται μέσω της αγοράς των μεταχειρισμένων.

Η ασφαλιστική τυπικά λέει ότι 'βάση καταλόγων, η αξία του αυτ/του σήμερα είναι τόση, άρα για τόσα το ασφαλίζουμε στο συμβόλαιο που σας κάνουμε' (βέβαια, λογικά, ανάλογα με την πτώση της 'επίσημης' εμπορικής αξίας του αυτ/του λόγω παλαιότητας θα έπρεπε να πέσουν και τα ασφάλιστρα που καλύπτουν κλοπή κλπ, πράγμα που δεν είμαι και τόσο σίγουρος πως συμβαίνει στην πράξη )...

Τι γίνεται όμως αν εμείς θέλουμε να ασφαλίσουμε το 'καμάρι' μας για το κεφάλαιο που ήταν αρχικά ασφαλισμένο (όταν ήταν και χρονολογικά 'του κουτιού') και είμαστε φυσικά διατεθημένοι να πληρώνουμε τα αντίστοιχα ασφάλιστρα (που λογικά δεν πρέπει να είναι υψηλότερα από αυτά που πληρώναμε όταν το αυτοκίνητο κυκλοφόρησε πρώτη φορά) για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο όχι μόνο ότι θα εισπράξουμε τη σημερινή εμπορική αξία του αυτ/του αν μας το 'φάνε' αλλά και ότι θα μπορέσουμε αν θέλουμε να το αντικαταστήσουμε με ένα ίδιο....

Αντίστοιχη περίπτωση το να το έχουμε 'προικίσει' με διάφορα καλούδια (π.χ. καλύτερα φρένα, βελτιώσεις Χ σταδίου στο μοτέρ, κλπ) και να θέλουμε να μπορούμε να πάρουμε τα λεφτά μας πίσω αν κάνει φτερά.

Για την ασφαλιστική δε θα έπρεπε να παίζει ρόλο η παλαιότητα, εφόσον σε κάθε περίπτωση το μόνο που απαιτούμε είναι η αντίστοιχη αποζημίωση για το κεφάλαιο με βάση το οποίο καθορίζονται τα ασφάλιστρα που πληρώνουμε. Ή μήπως δεν είναι έτσι?...

Συνεχίζω το μονόλογο... Από μια πρόχειρη έρευνα που έκανα ρωτώντας εδώ κι εκεί προέκυψε ότι ασχέτως αν στο ασφαλιστήριο το ποσό που αναγράφεται (και με βάση το οποίο υπολογίζονται τα ασφάλιστρα που πληρώνεις) για περίπτωση κλοπής, φωτιάς, κλπ είναι μεγαλύτερο από τη 'βάση καταλόγου' αξία μεταπώλησης ενός αυτοκινήτου, η ασφαλιστική θα πληρώσει με βάση αυτή την αξία και όχι με βάση το ποσό που αναγράφεται στο συμβόλαιο!

Π.χ. παίρνεις ένα αμάξι, το ασφαλίζεις για Χ και αν στο 'φάνε' σε 10 μήνες η ασφαλιστική σου λέει 'α, μόνο 90% του Χ μπορούμε να σου δώσουμε γιατί τόσο άξιζε τ'αμάξι σου σύμφωνα με τις πηγές μας'...

Λογικό?

Σ'ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου.

Με δεδομένη την αρχή της απαγόρευσης πλουτισμού που έλεγα νωρίτερα δεν μπορεί να σε αποζημιώσει με Χ γιατί τότε θα έχει πάρει κάτι παραπάνω από την πραγματική αξία του αυτοκινήτου σου τη δεδομένη στιγμή του ατυχήματος/κλοπής.
Θα μου πεις βέβαια, 'εγώ το ασφάλιστρο το πληρώνω προκαταβολικά για τον επόμενο χρόνο ή εξάμηνο και υπολογίζεται με δεδομένη την αξία του αυτοκινήτου καθ'όλη τη διαρκεια αυτού του διαστήματος' και θα έχεις δίκιο. Οι εταιρίες πραγματικά βγαίνουν (λίγο ή πολύ) κερδισμένες εκμεταλλευόμενες αυτήν την απαξίωση του αυτοκινήτου μέσα σε ένα χρόνο και την (έστω και λίγο) μειωμένη αποζημίωση που θα κληθούν να καταβάλλουν σε σχέση με τα ασφάλιστρα που έχουν εισπράξει.

Εκεί είναι και όλη η ουσία του θέματος. Δε λέμε να ασφαλίσεις σήμερα για 15.000 κάτι που το πήρες χθες 10.000 με σκοπό να 'πλουτίσεις' αν στο κλέψουν - ας υπάρχει το όριο της τιμής αγοράς που το πήρες. Αλλά αν του 'ρίχνεις χρήμα' (και χρόνο...) για να το φροντίζεις και το έχεις πραγματικά σαν καινούριο είναι παράλογο να μην μπορείς να το ασφαλίσεις (και φυσικά να πληρώνεις τα ανάλογα ασφάλιστρα) ως τέτοιο. Τι διαφορά έχει στην πράξη η ηλικία ενός αντικειμένου [αυτ/του στην προκειμένη περίπτωση] από τη στιγμή που εσύ δέχεσαι να πληρώνεις το ασφάλιστρο που αντιστοιχεί στην τιμή στην οποία το αγόρασες [καινούριο]?

Είναι σαν να λέμε ότι τη συμφέρει περισσότερο την ασφαλιστική να ασφαλίζει ένα παλιό αυτ/το απ' ότι ένα καινούργιο, παρόλο που με το 'παλιό' εσύ θα πληρώνεις λιγότερα ασφάλιστρα. Αν είναι να πάρω 5000 για κάτι που αγόρασα 30.000 πριν από κάποια χρόνια, παρότι το έχω διατηρήσει σε άψογη κατάσταση, να μου λείπει... Καλύτερα να μην πληρώνω καθόλου ασφάλεια κλοπής παρά να κοροϊδεύω τον εαυτό μου ότι 'είμαι καλυμένος' αν μου το κλέψουν ή μου το διαλύσουν.

Πρέπει να υπάρχει ένας τρόπος να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο αν σου βουτήξουν την [παμπάλαια] π.χ. Deltona που την έχεις διατηρήσει όπως ήταν την ημέρα που πρωτοκυκλοφόρησε, χωρίς δικαιολογίες περί 'παλαιότητος'!!

Πολλοί που πήραν ένα σπάνιο αυτ/το, είτε νέο είτε 'αντίκα' κλπ, δε θα αρκεστούν στο 'να ψάξουν για ένα μεταχειρισμένο αντίστοιχης αξίας' αν τους το κλέψουν. Δεν πρέπει να είναι καλυμένοι εφόσον είναι διατεθημένοι να πληρώσουν όσο χρειάζεται για να το ασφαλίσουν?... Είναι θέμα ...πλουτισμού??

Ο χρήστης kantoniou έγραψε:

Καποιος αγοραζει ενα (καινουριο) αυτοκινητο 15.000. Μετά απο ας πουμε 5 χρονια, το αυτοκινητο μπορει να πουληθει πχ 8.000. Ο ιδιοκτητης δεν εχει μειωσει καθολου το ασφαλιζομενο κεφαλαιο. Το φουνταρει στον Σαρωνικο-Θερμαϊκο-Ευβοϊκο κτλ (αναλογα με τον τοπο κατοικιας του ). Δηλωνει κλοπη. Περιμενει 3 μηνες και αποζημιωνεται. Πληρωσε σε επιπλεον ασφαλιστρα (λογω μη μειωσης αξιας) max 300 Ε. Εβγαλε ακοπα ~7.000 (-300). Οχι κι ασχημα...

Με άλλα λόγια λες ότι αν ήταν δυνατό αυτό που εξετάζω τότε θα μπορούσε ο καθένας εφόσον έχει παλιώσει και απαξιωθεί [βάση 'καταλόγων'] το αμάξι του να το φουντάρει ώστε να πάρει πίσω τα λεφτά του στο ακέραιο (μείον τα έξοδα συντήρησης, τα οποία μπορεί να ήταν και μηδαμηνά, και βέβαια τα ασφάλιστρα), και άρα το υπάρχον σύστημα ισχύει για να προστατέψει τις ασφαλιστικές από τέτοιες περιπτώσεις....

Οπότε τελικά η μόνη λύση είναι να πας και να τους πεις [όπως λες κι εσύ και έγραψε και ο hrdoukas παραπάνω] να στείλουν άνθρωπο να το εκτιμήσει - αν είναι προσεγμένο, έχει πολλά extras, είναι συλλεκτικό κλπ - και να ελπίζεις να 'τα βρείτε'.

Για συναισθηματική αξία εννοείται πως δεν το συζητάμε - μπορεί να είναι από μηδαμηνή έως ανεκτίμητη!...