Ο χρήστης greo έγραψε:

Για να ερθω στο ζουμι:

Δηλ. ο οποιοσδήποτε Έλληνας επιχειρηματίας (και η λέξη 'επιχείρηση' μην οδηγήσει το μυαλό σας σε βιομηχανία, και το καφενείο επιχείρηση είναι) που πληρώνει το ταμείο του ενός και μοναδικού υπαλλήλου που έχει είναι κορόιδο ? ΄Όταν οι υποχρεώσεις του προς εφορίες, ΙΚΑ και οποιαδήποτε άλλο ταμείο τρέχουν και τις καθαρίζει ενώ το κάθε Κινέζικο μαγαζί σήμερα έκλεισε για φοροτεχνικούς λόγους και άνοιξε αύριο με άλλη επωνυμία κλπ ?

Και εσενα ποιος σου λεει οτι οι Κινεζοι ΔΕΝ ειναι φορολογικως ενταξει; Το ξερεις οτι τους εχουν ξεσκισει στους ελεγχους; Το ξερεις οτι δεν βρισκεται ποτε τιποτα; Γιατι κατι πουλακια που ξερω απο εφοριες αυτα μου σφυριξαν! Ή μηπως θες να πεις οτι οι ελληνες επιχειρηματιες ΔΕΝ φοροδιαφευγουν, ΔΕΝ φοροκλεβουν και ειναι ενταξει με τις υποχρεωσεις τους;;;;;;;;;;; Να γελασω, να κλαψω ή να ξερασω; Ελεος δηλαδη! δε μιλας με παιδακια ουτε με Νορβηγους! Kαι κατι ακομα.

Δεν είπα, ούτε υπονόησα ότι οι Έλληνες δε φοροδιαφεύγουν. Δεν επικροτώ, επίσης.

Το τί ξέρεις εσύ ο ίδιος, επειδή σε νοιάζει και σε κόβει το θέμα αυτό ή επειδή θες να το συζητάς θεωρητικά, είναι δικό σου θέμα. Το ότι σου σφυρίζουν πουλάκια από την εφορία μου φτάνει.

Γέλα, κλάψε ή ξέρασε, ελεύθερα.

Μπορεί να είμαι παιδάκι ή Νορβηγός, οπότε γενικά, πρόσεχε το ύφος σου.

Περιμένετε να βγει κανείς να τα πει αυτά ? Δηλαδή οι Κινέζοι που δουλεύουν βράδυ το κάνουν επειδή : 1. είναι δουλευταράδες (ισχύει) ? 2. για να μην ενοχλούν και ενοχλούνται από την κίνηση ? 3. επειδή έχει δροσιά ?

Αντι να πετας υπονοουμενα, μας λες ποια φοβερη παρανομια γινεται το βραδυ; Και μας λες και ποιος την καλυπτει; Γιατι μη μου πεις οτι δεν εχουν φαει καρφωτικη! Και μου λες και γιατι οι Ελληνες χοντροκωληδες ΔΕΝ ξεφορτωνουν βραδυ, αλλα προκαλουν για ψυλλου πηδημα κυκλοφοριακο χαος;

Και κατι τελευταιο:
*Η ΕΚΤ, όμως, έχει τελείως διαφορετική άποψη: Στη μελέτη της με θέμα «Νομισματική Πολιτική και Πληθωρισμός, διαφορετικότητες σε μια ετερογενή νομισματική περιοχή» αποδίδει ευθύνη για την απώλεια ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας (λόγω πληθωρισμού) στα πολύ υψηλά περιθώρια κέρδους των επιχειρήσεων και στους έμμεσους φόρους, ενώ «απαλλάσσει» ευθέως από κάθε ευθύνη το εργασιακό κόστος, για το οποίο σημειώνει ότι σε πραγματικούς όρους μειώνεται.
...
3 Σύμφωνα με τη μελέτη αυτή, το 1,5% του πληθωρισμού πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο οφείλεται κατά 67% στα μεγάλα περιθώρια κέρδους με τα οποία δουλεύουν οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα, κατά 20% στους έμμεσους φόρους με τους οποίους «φορτώνονται» οι τιμές προϊόντων και υπηρεσιών από το Δημόσιο και μόλις κατά 13% στο εργασιακό κόστος. *

*Δηλαδή περίπου μία μονάδα από τον πληθωρισμό προέρχεται από το γεγονός ότι οι επιχειρήσεις αυξάνουν τις τιμές, χονδρικής και λιανικής σε πολύ υψηλά ποσοστά, για να κρατήσουν ψηλά τα κέρδη τους. *

Τι ειναι αυτο; Μια εκθεση της ΕΚΤ που 'θαφτηκε' απο τους παντες, αφένος για να πηδηξουν και παλι τους κακους μισθωτους και αφ'ετερου γιατι δε λεει καλα λογακια για τους καημενους τους ελληνες επιχειρηματιες, που τωρα τους φταινε οι κινεζοι επειδη θα αναγκαστουν να ριξουν τα κερδη τους κατω απο το 100%. ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΛΥΠΗΘΟΥΜΕ!!! ΒΡΕ ΟΥΣΤ!

Ολο το αρθρο ειναι εδω

Δεν κάνω εγώ τους ελέγχους, δεν μπορώ να σε βοηθήσω στο τί ακριβώς γίνεται.

Και επειδή (δυστυχώς) έπεσα μέσα στο πρώτο post όταν έγραψα ότι το εξετάζουν κάποιοι εντελώς θεωρητικά θα σου πω το εξής.

Αναφέρεις αυτή την έρευνα, την οποία σέβομαι σε ένα βαθμό και τη θεωρώ έγκυρη σε ένα βαθμό (μην αρχίσουμε αυτή την κουβέντα γιατί 'ως ένα βαθμό').

Άν έχεις ασχοληθεί με το φαινόμενο, θα ξέρεις ότι :

• φυσικά και δε βλάπτονται όλες οι Ελληνικές επιχειρήσεις από Κινέζικες
• οι Κινέζικες επιχειρήσεις προς το παρόν είναι σε περιορισμένο πεδίο (στην Ελλάδα πάντα έτσι ?)
• κάποιοι τομείς ποτέ δε θα πληγούν από οποιαδήποτε 'αλλοδαπή' επιχείρηση

και επίσης το πολύ γενικό ότι όλες οι επιχειρήσεις δεν έχουν το ίδιο ποσοστό κέρδους και δε στηρίζονται στο ίδιο οικονομοτεχνικό πλαίσιο.

Και πίστεψε με, κανείς δε ζητάει τη λύπηση κανενός.

Ο χρήστης greo έγραψε:
Τι ειναι αυτο; Μια εκθεση της ΕΚΤ που 'θαφτηκε' απο τους παντες, αφένος για να πηδηξουν και παλι τους κακους μισθωτους και αφ'ετερου γιατι δε λεει καλα λογακια για τους καημενους τους ελληνες επιχειρηματιες, που τωρα τους φταινε οι κινεζοι επειδη θα αναγκαστουν να ριξουν τα κερδη τους κατω απο το 100%.

Αν νομίζεις αγορι μου χρυσό οτι μια επιχείρηση 'βγαίνει' με 100% είσαι γελασμένος....Κι αν νομίζεις οτι ολες οι επιχειρήσεις δουλεύουν με 100% πάλι γελασμένος είσαι.Θα επανέλθω ομως να τα ξαναπούμε γιατι κατα τ' αλλα λες πολλές αλήθειες και η κουβέντα που άνοιξες εχει ενδιαφέρον.... Αν και είσαι λίγο εριστικός....

Αν δεν βγαίνει η επιχείρηση με 100%, με πόσα βγαίνει;
Υπάρχουν μεγάλες εταιρείες με παθητικό που παραμένουν ανοιχτές επειδή έχουν φροντίσει να αποθησαυρίσουν κέρδη, να δημιουργήσουν αποθεματικό για τις δύσκολες ώρες και να μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα κεφάλαια αυτά προκειμένου ν' αναδιοργανώσουν τις πρακτικές τους και να επιβιώσουν.
Όταν όμως οι περισσότεροι Έλληνες επιχειρηματίες φροντίζουν να κάνουν τη μεγάλη ζωή ακόμα και εμφανίζοντας ανύπαρκτα κέρδη και αφήνοντας την επιχείρηση στο έλεος του Θεού, να μη γκρινιάζουν μετά όταν φτάσουν στην πτώχευση.
Η επιχείρηση δεν είναι συνώνυμο της αρπαχτής, όποιος δεν μεγαλώνει τα μεγέθη του με συνεχή επανεπένδυση κερδών είναι καταδικασμένος. Ανοίγει ο άλλος καφεστιατόριο, ξενοδοχείο, κατάστημα διαφόρων ειδών και έχει την απαίτηση να κάνει απόσβεση σ'ένα χρόνο και να κονομήσει τρελά από το δεύτερο έτος. Για να πάρουμε για παράδειγμα το 'Πλαίσιο'. Από μαγαζάκι ειδών γραφικής ύλης ξεκίνησε, επεκτάθηκε στους υπολογιστές, έριχνε ΚΑΘΕ χρόνο τα μισά του ΚΕΡΔΗ στη διαφήμιση και ιδού! Πρώτοι μάγκες στην αγορά υψηλής τεχνολογίας και γραφικής ύλης. Περιθώρια κέρδους; 30% ΤΟ ΠΟΛΥ.
Δυστυχώς στην Ελλάδα πολλοί έχουν μπερδέψει την επιχειρηματικότητα με τη σπέκουλα. Γνωστός μου έκλεισε το εστιατόριο που είχε ανοίξει γιατί έβγαζε 'μόνο' 500.000 δρχ κέρδος το μήνα (που τα έτρωγε αμέσως φυσικά). Τώρα δουλεύει με 200.000 ως συμβασιούχος σ'ένα δήμο και παρακαλάει να τον ξαναπάρουν. Ας πρόσεχε.

Μάνο σωστά ολα αυτά που λες και συμφωνώ σε .....ποσοστό 100%. Αλλα η άποψη που παραθέτεις είναι σα να λέμε στεγνά οτι οι αλλοδαποί είναι εγκληματίες... Αυτή είναι η μια πλευρά του νομισματος.Οσο για το Πλαίσιο δε γνωρίζω λεπτομέρειες αλλα δε νομίζω να είναι τόσο απλά τα πράγματα ούτε στη συγκεκριμμένη περίπτωση, ουτε και στις επιχειρήσεις γενικότερα.Δυστυχώς εχω την αίσθηση οτι πέφτουμε πάλι στη γνωστή διαδικασία υπεραπλούστευσης καταστάσεων.Θα επανέλθω για να στηρίξω αυτά που λέω.Προς το παρόν πάω να βγάλω κανα Ευρώ μπας και ....καταφέρω να κάνω καμια επένδυση της προκοπής.... (εχω κάθε διάθεση πάντως.... )

Ο χρήστης GFON έγραψε:
Για κοιταξτε λιγο τα κινητα σας, και οχι μονο που κατασκευαζονται..

Αλλα αν πανω γραφει ΝΟΚΙΑ,SIEMENS και αλλες γνωστες εταιρειες και τα πληρωνουμε χρυσα ειναι μια χαρά.

Υπάρχει μια σημαντική, ειδοποιός διαφορά. Η Nokia, η Siemens κλπ δεν βάζουν τη σφραγίδα τους αέρα-πατέρα! Τη βάζουν αφού πρώτα βεβαιωθούν ότι το προϊόν που κατασκεύαστηκε στη Κίνα (ή όπου αλλού) πληροί συγκεκριμένες προδιαγραφές και περνάει τους ελέγχους που επιβάλλουν ως Nokia, Siemens, κλπ. Επίσης, δίνουν εγγυήσεις, παρέχουν after-sale υπηρεσίες σε εκατομύρια σημεία ανά την υφήλιο, παρέχουν εξουσιοδοτημένα service και διαφημίζουν το προϊόντα τους.

Δεν λέω ότι συχνά δεν αισχροκερδούν, αλλά όλα τα παραπάνω ΣΤΟΙΧΙΖΟΥΝ !!!!

Ο χρήστης greo έγραψε:
Που ειναι το περιεργο; Οταν κατι ο Ελληνας το αγοραζει λχ 10 και το πουλαει 20, ο Κινεζος αγοραζει το δικο του (ως υποδεεστερο) 8 και το πουλαει 11 ή 12. Δηλαδη 2 ευρω στην τιμη αγορας, βγαζουν 8 και 9 στην τιμη πωλησης. Και παλι ΜΙΚΡΟ ποσοστο κερδους εβαλα στον Ελληνα.

Φίλε greo έχεις ασχοληθεί ποτέ με εμπόριο; Σε βρίσκω πολύ απόλυτο, όπως επίσης και άστοχο!

Εξηγούμαι... δεν δουλεύουν όλα τα είδη με το ίδιο ποσοστό κέρδους. Άλλο ποσοστό κέροδυς έχει το παπούτσι, άλλο το ρούχο, άλλο τα αθλητικά είδη, άλλο τα ψιλικά και άλλο τα γαλακτομικά. Τα ποσοστά κέρδους κυμαίνονται από 5% έως 400%, ανάλογα το είδος, τα έξοδα, την κατανάλωση, την πιάτσα, τη διαφήμιση, την διαδικασία πιστοποίησης, τις παρεχόμενες υπηρεσίες και τον κόπο του εμπόρου.

Αυτά για αρχή. Αν θες το αναλύουμε περισσότερο.

Πολύ επιφανειακά το πιάσαμε το θέμα και τα πράγματα, συνήθως και δυστυχώς, έχουν **και **βάθος.
Οι αδαείς, μιλάμε σαν γνώστες.
Κοστολόγια, μεταφορές, κόστος α' υλών, εργατικό κόστος στη σημερινή βιομηχανία, διακρατικές συμφωνίες, οικονομικός σχεδιασμός σε βάθος χρόνου και άλλες έννοιες άγνωστες στους Έλληνες, ως φαίνεται, ακόμα.
Έχουν ξεσκίσει τους Κινέζους στους ελέγχους; Ποιοί, ρε αδέλφια; Γιατί ούτε το ΙΚΑ μπορεί να τους ελέγξει, έτσι που αλλάζουν κάθε μέρα. Έχετε προσέξει ότι οι πωλητές των καταστημάτων δεν μιλάνε Ελληνικά; Όλοι αυτοί είναι νόμιμοι οικονομικοί μετανάστες; Και πως πήραν άδειες εισόδου; Και φορολογούνται; Σιγά μην έχουν κι ένσημα.

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Αν δεν βγαίνει η επιχείρηση με 100%, με πόσα βγαίνει;

Γιατί σου φαίνεται περίεργο Μάνο; Είνια το ίδιο να αγοράζεις 5 και να πουλάς 10 με το να αγοράζεις 200 και να πουλάς 400;
Στην 1η περίπτωση σαφώς και δεν βγαίνεις. Μπορεί μάλιστα να μη βγαίνεις ούτε στη 2η περίπτωση αν δεν έχεις την απιτούμενη κατανάλωση!

Ένα συνοικιακό μικρομάγαζο, π.χ. 25 τμ, έχει με το καλημέρα χαλαρά 500 χιλιάδες δρχ έξοδα το μήνα (ενοίκιο, ρεύμα, τηλέφωνο, ασφάλεια, εφορία, κλπ). Αν μάλιστα έχει και έναν υπάλληλο, χτυπάμε 800 χιλιάρικα (με ικα, σικα, δώρα και λοιπά).

Για κάτσε και βάλτα κάτω και πες μου, είσαι σίγουρος ότι όλες οι επιχειρήσεις βγαίνουν με πσοοστό κέρδους 100%;

Δυστυχώς στην Ελλάδα πολλοί έχουν μπερδέψει την επιχειρηματικότητα με τη σπέκουλα. Γνωστός μου έκλεισε το εστιατόριο που είχε ανοίξει γιατί έβγαζε 'μόνο' 500.000 δρχ κέρδος το μήνα (που τα έτρωγε αμέσως φυσικά). Τώρα δουλεύει με 200.000 ως συμβασιούχος σ'ένα δήμο και παρακαλάει να τον ξαναπάρουν. Ας πρόσεχε.

Ο γνωστός σου είχε πάει ποτέ διακοπές; Χριστούγενα και Πάσχα έκανε ταξιδάκια κ ιεπισκέψεις σε συγγενείς ή δούλευε στο εστιατόριο; Τις Κυριακές έπαιρνε την οικογένειά του να πάνε καμιά βόλτα ή δούλευε στο εστιατόριο; Τα Σάββατα καθότανε ή δούλευε στο εστιατόριο; Τις καθημερινές ήταν 7 η ώρα σπίτι του ή δούλευε στο εστιατόριο;

Εσείς πιάνετε την περίπτωση ενός μικρομάγαζου. Για να δούμε λοιπόν τι συμβαίνει.
Κάποιος αποφασίζει να δοκιμάσει την τύχη και τις ικανότητές του ως επιχειρηματίας. Το επάγγελμα δεν είναι εύκολο, απαιτεί de facto πολλές ώρες απασχόλησης μέχρι και αν η επιχείρηση αποδειχθεί κερδοφόρα και όλα πάνε κατ'ευχήν, οπότε θα μπορεί να προσλάβει υπάλληλο που θα τον ξεκουράζει ή θα τον απαλλάσσει κιόλας από την υποχρέωση συνεχούς παρουσίας στην επιχείρηση.

Βρίσκει ένα χώρο, τον νοικιάζει, τον φτιάχνει, βάζει μέσα εμπόρευμα και περιμένει να δει πως θα πάει η επένδυση. Έχει επομένως προϋπολογίσει το κόστος και ενδεχομένως τη χασούρα για το πρώτο χρονικό διάστημα.
Δεν μπορεί να περιμένει πολλά από την αρχή. Γνώμη μου είναι ότι θα πρέπει ειδικά στην αρχή και προκειμένου να προσελκύσει πελατεία να διατηρεί πολύ χαμηλές τις τιμές, ακόμα και σε σημείο που να ζημιώνεται. Διαφορετικά γιατί να τον προτιμήσουν πολλοί πελάτες. Αν δεν το κάνει και περιμένει με μικρή πελατεία να επιβιώσει, τον έχει φάει η μαρμάγκα, όπου μαρμάγκα=ο ανταγωνιστής που θα πουλάει φθηνότερα και ίσως θα έχει προωθήσει πιο καλά με διαφήμιση, εντυπωσιακή ταμπέλα κλπ την επιχείρησή του.

Για να μην τα πολυλογώ, απαιτούνται θυσίες, κεφάλαιο και σωστοί υπολογισμοί για να επιτύχει μια επιχείρηση. Αν κάποιος δεν εκπληρώνει τα παραπάνω, δεν μπορεί να παραπονιέται. Δηλαδή μπορεί, αλλά δεν θα έχει δίκιο. Αν δεν του φταίνει οι Κινέζοι, θα του φταίει η κυβέρνηση ή το ευρώ ή η παγκοσμιοποίηση ή ο βλάκας ο κόσμος που προτιμά τον ανταγωνιστή αντί τον ίδιο.

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Εσείς πιάνετε την περίπτωση ενός μικρομάγαζου. Για να δούμε λοιπόν τι συμβαίνει.

Έπιασα την περίπτωση του μικρομάγαζου διότι είναι πιο εύκολα μετρήσιμα τα μεγέθη. Μπορούμε όμως να συζητήσουμε αν θέλετε και για μεγαλύτερες επιχειρήσεις.

Κάποιος αποφασίζει να δοκιμάσει την τύχη και τις ικανότητές του ως επιχειρηματίας.

Δεν είναι απαραίτητο να δοκιμάζεται για πρώτη φορά στο χώρο. Μπορεί, για παράδειγμα, να διαλύθηκε η εταιρία στην οποία συμμετείχε ως συνέταιρος και να ξεκινάει από την αρχή δική του επιχείρηση. Μπορεί επίσης να ήταν ήδη επιχειρηματίας με μεγάλο άνοιγμα που δεν του βγήκε και να ξαναξεκινάει από την αρχή (ενδεχομένως και σε άλλο είδος) με μαγαζί μικρότερης κλίμακας (μιας και π.χ. δεν έμαθε άλλη 'τέχνη' στη ζωή του). Μπορεί ακόμα να δούλευε χρόνια ως υπεύθυνος ή υπάλληλος σε κάποιο μαγαζί, ή ως πλασιέ εργοστασίου ή εισαγωγικής εταιρίας και να αποφάσισε να ανοίξει δικό του μαγαζί, μιας κι γνωρίζει ήδη τόσο το αντικείμενο όσο και το... 'συνάφι'. Μπορεί επίσης μια βιοτεχνία να αποφασίσει να ανοίξει και μαγαζί λιανικής.
Θέλω να πω, πως τα συνοικιακά μικρομάγαζα δεν αποτελούν κατά κανόνα πειραματικό πεδίο 'άσχετων' με τη δουλειά.

Το επάγγελμα δεν είναι εύκολο, απαιτεί de facto πολλές ώρες απασχόλησης μέχρι και αν η επιχείρηση αποδειχθεί κερδοφόρα και όλα πάνε κατ'ευχήν, οπότε θα μπορεί να προσλάβει υπάλληλο που θα τον ξεκουράζει ή θα τον απαλλάσσει κιόλας από την υποχρέωση συνεχούς παρουσίας στην επιχείρηση.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, το επάγγελμα απαιτεί de-facto πολλές ώρες απασχόλησης (σε επίπεδα αδιανόητα στον μέσο δημόσιο ή ιδιωτικό υπάλληλο) είτε είναι στην αρχή της η επιχείρηση, είτε είναι 'στρωμένη'. Πολύ συχνά μάλιστα, για να συνεχίσει να είναι 'στρωμένη' μια επιχείρηση χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια από ότι πριν 'στρωθεί'. Εν κατά κλείδι, πρόκειται για συγκεκριμένο κι επίπονο τρόπο ζωής, ο οποιος αν δεν αποδίδει κιόλας μπορεί εύκολα να φτάσει ή και να ξεπεράσει τα όρια του απάνθρωπου (εννοώ σε επίπεδο εξάντλησης και κοινωνικής απομόνωσης)!

Βρίσκει ένα χώρο, τον νοικιάζει, τον φτιάχνει, βάζει μέσα εμπόρευμα και περιμένει να δει πως θα πάει η επένδυση.

Αν κάτσει και περιμένει να δει πως θα πάει η επένδυση, θα πάει άπατος! Χρειάζεται διαρκής ενημέρωση και αντίστοιχη ανανέωση του εμπορεύματος, ειδικά σε κλάδους που επηρεάζονται από τη μόδα ή την τεχνολογία, όπως είναι για παράδειγμα τα παπούτσια, τα ρούχα, τα αξεσουάρ, οι Η/Υ, η κινητή τηλεφωνία, κλπ.

Έχει επομένως προϋπολογίσει το κόστος και ενδεχομένως τη χασούρα για το πρώτο χρονικό διάστημα.

Στο λιανεμπόριο, και ιδιαίτερα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις για τις οποίες συζητάμε, υπάρχει ένας άγραφος νόμος: σχεδόν τίποτε δεν είναι προϋπολογίσιμο!
Αν δεν είναι κατανοητό το γιατί, θα παραθέσω παράδειγμα (αν όμως είναι, θα με γλιτώσετε από αρκετό γράψιμο )

Δεν μπορεί να περιμένει πολλά από την αρχή. Γνώμη μου είναι ότι θα πρέπει ειδικά στην αρχή και προκειμένου να προσελκύσει πελατεία να διατηρεί πολύ χαμηλές τις τιμές, ακόμα και σε σημείο που να ζημιώνεται. Διαφορετικά γιατί να τον προτιμήσουν πολλοί πελάτες. Αν δεν το κάνει και περιμένει με μικρή πελατεία να επιβιώσει, τον έχει φάει η μαρμάγκα, όπου μαρμάγκα=ο ανταγωνιστής που θα πουλάει φθηνότερα και ίσως θα έχει προωθήσει πιο καλά με διαφήμιση, εντυπωσιακή ταμπέλα κλπ την επιχείρησή του.

Άκου ένα αρκετά συχνό πρόβλημα στο παραπάνω συλλογισμό σου. Όταν πουλάς φτηνά πρέπει να πουλήσεις πολλά (αλλιώς είσαι χαμένος από χέρι)!!! Για να πουλήσεις όμως πολλά, χρειάζεσαι πρώτα μεγάλη αποθήκη και μετά μεγάλη βιτρίνα. Τα οποία όμως συνήθως δεν υπάρχουν στα μιρκομάγαζα, για τα οποία συζητάμε.

Αναγκαστικά λοιπόν, παραγγέλνεις όσα χωράει η αποθήκη σου, τα δείγματα των οποίων τα 'γυρίζεις' ανά τακτά χρονικά διαστήματα στην κεντρική σου βιτρίνα για να τα δέιξεις όλα. Μόλις αρχίσεις να πουλάς πρέπει έγκαιρα να ξανασυμπληρώσεις, όχι απαραίτητα τους οδηγούς που πούλησες αλλά ενδεχομένως και νέα σχέδια/τεχνολογίες που εμφανίστηκαν σε μεταγενέστερο χρόνο από την αρχική σου παραγγελία. Και πάει λέγοντας για όλη τη σαιζόν.

Αν τώρα είχες ατυχείς εμπνεύσεις στις παραγγελίες σου ή αναποτελεσματικό τρόπο πώλησης ή... ή... καταλήγεις όχι μόνο να χρωστάς στην αγορά, αλλά και με πολύ στοκ στην έτσι κι αλλιώς μικρή σου αποθήκη. Πράγμα που σημαίνει πως στην επόμενη σαιζόν ξεκινάς με ακόμα μεγαλύτερο μειονέκτημα (αφού μέρος της μικρής αποθήκης σου είναι ήδη κατειλημμένο από περσινό στοκ).

Αυτό είναι απλά ένα μικρό δείγμα ενός πολύ συνηθισμένου σενάριου.

Θα ήθελα να προσθέσω και κάτι ακόμα. Η τιμή, αν και σημαντική παράμετρος, από μόνη της δεν είναι ικανή να εξασφαλίσει/περιορίσει την κατανάλωση. Πρέπει να συνδυάζεται τόσο με την ποιότητα του προϊόντος όσο και με τη διαφορετικότητά του συγκριτικά με τον ανταγωνισμό.
Για παράδειγμα, ένα κακό προϊόν όσο φτηνά και να το πουλάς δεν θα πουληθεί. Και όσο πιο φτηνά το πουλάς τόσα περισσότερα π΄ρεπει να πουλήσεις για να μην μπεις μέσα.
Από την άλλη μεριά, ένα καλό προϊόν αν το υπερτιμήσεις (όχι μόνο συγκριτικά με την ποιότητά του, αλλά και π.χ. συγκριτικά με το μέσο βαλάντιο της πιάτσας που βρίσκεται το μαγαζί σου) πάλι δεν θα πουληθεί.

Για να μην τα πολυλογώ, απαιτούνται θυσίες, κεφάλαιο και σωστοί υπολογισμοί για να επιτύχει μια επιχείρηση.

Σε επίπεδο μικρομεσαίας επιχείρησης, το κεφάλαιο βοηθάει αλλά δεν αποτελεί πρωταρχική προϋπόθεση. Στις μέρες μας (όπου η 3μηνη επιταγή ισαδονυμεί με... μετρητά), πουλάς και ξεπληρώνεις.

Αν κάποιος δεν εκπληρώνει τα παραπάνω, δεν μπορεί να παραπονιέται. Δηλαδή μπορεί, αλλά δεν θα έχει δίκιο. Αν δεν του φταίνει οι Κινέζοι, θα του φταίει η κυβέρνηση ή το ευρώ ή η παγκοσμιοποίηση ή ο βλάκας ο κόσμος που προτιμά τον ανταγωνιστή αντί τον ίδιο.

Προσπάθησα να δείξω ότι τα πράγματα είναι περισσότερα πολύπλοκα από ότι ενδεχομένως φαίνονται, και πως γενικέυσεις όπως οι παραπάνω δεν βοηθούν στο να φωτιστεί περαιτέρω το ζήτημα.

Συμφωνώ ότι είναι πολύπλοκο θέμα, αλλά όταν θες να συζητήσεις υποχρεώνεσαι να σχηματοποιείς και ν'απλοποιείς όσο γίνεται καταστάσεις.
Για εμένα το σημαντικότερο πρόβλημα είναι ότι κυριαρχεί η νοοτροπία της αρπαχτής. Θυμάμαι το εξής περιστατικό: σε μαγαζί στην Ομόνοια, δίπλα στο ΝΕΟΝ, ζήτησα 5 θήκες για DVD για μια επείγουσα ανάγκη μου και τις χρέωναν πάνω από 1 ευρώ έκαστη, ενώ το Πλαίσιο τις πούλαγε 35 λεπτά. Το είπα στην πωλήτρια και χαμογέλασε ανασηκώνοντας τους ώμους της. Εντάξει, δεν έγινε και τίποτα αλλά ούτε γι'αστείο δεν θα ξαναπέρναγα από το συγκεκριμένο κατάστημα.

Ο χρήστης manosk έγραψε:
....για μια επείγουσα ανάγκη μου........

Οι φάκελοι των επισκεπτηρίων στα περίπτερα έχουν 30 λεπτά ο ένας. Στα πολυκαταστήματα μισό € οι 20. Αν το μαγαζάκι που λες πουλούσε τις θήκες σε τιμές πλαισίου, θα άντεχε ανοικτό μερικές ημέρες (κι αν).

Ο χρήστης manosk έγραψε:
....για μια επείγουσα ανάγκη μου........

Και σε τι μπορούν να σε βοηθήσουν οι θήκες DVD στην 'επείγουσα ανάγκη' σου?

Οι φάκελοι των επισκεπτηρίων στα περίπτερα έχουν 30 λεπτά ο ένας. Στα πολυκαταστήματα μισό € οι 20. Αν το μαγαζάκι που λες πουλούσε τις θήκες σε τιμές πλαισίου, θα άντεχε ανοικτό μερικές ημέρες (κι αν).

σε μαγαζί στην Ομόνοια, δίπλα στο ΝΕΟΝ, ζήτησα 5 θήκες για DVD για μια επείγουσα ανάγκη μου και τις χρέωναν πάνω από 1 ευρώ έκαστη, ενώ το Πλαίσιο τις πούλαγε 35 λεπτά. Το είπα στην πωλήτρια και χαμογέλασε ανασηκώνοντας τους ώμους της. Εντάξει, δεν έγινε και τίποτα αλλά ούτε γι'αστείο δεν θα ξαναπέρναγα από το συγκεκριμένο κατάστημα.

Xμμμ...

Το περίπτερο δεν πουλάει κατά βάση φακέλλους. Το γνωρίζει ο περιπτεράς, γιαυτό και τους πουλάει τόσο. Τί είχε τί έχασε (για την πώληση των φακέλλων). Στα νερά όμως δε θα βρεις τέτοια διαφορά. Τυχαίο ?

Το ίδιο ισχύει και για το μαγαζί της Ομόνοιας και για κάθε μαγαζί που θα εξυπηρετήσει έναν περαστικό και συγκυριακό πελάτη.

Η συζήτηση είναι πολύ ενδιαφέρουσα αν και ξέφυγε από την αρχική θέση της, βέβαια.

Ο χρήστης Christos M έγραψε:
.... Στα νερά όμως δε θα βρεις τέτοια διαφορά. Τυχαίο ?

Το νερό είναι προστατευόμενο είδος. (Η τομάτα επίσης). Και πάλι, όμως, οι τιμές περιπτέρου και οι τιμές ΣΜ δεν έχουν σύγκριση.
Το παγωτό έχει ελάχιστο ποσοστό κέρδους, το ξέρουμε; Τα τσιγάρα; Τα περιοδικά; Ο σωστός περιπτεράς έχει απ' όλα. Δεν είναι καθόλου εύκολο να διαχειριστείς περίπτερο. Ρωτήστε και τους πολιτικούς μας.
Μάρκετινγκ ρούλς. Τα πάντα λειτουργούν βασισμένα σε κανόνες. Τους γνωρίζουμε;
Η βούρτσα συγκρίνεται μόνο με άλλη βούρτσα.-

Ο χρήστης ililias έγραψε:

.... Στα νερά όμως δε θα βρεις τέτοια διαφορά. Τυχαίο ?

Το νερό είναι προστατευόμενο είδος. (Η τομάτα επίσης). Και πάλι, όμως, οι τιμές περιπτέρου και οι τιμές ΣΜ δεν έχουν σύγκριση.
Το παγωτό έχει ελάχιστο ποσοστό κέρδους, το ξέρουμε; Τα τσιγάρα; Τα περιοδικά; Ο σωστός περιπτεράς έχει απ' όλα. Δεν είναι καθόλου εύκολο να διαχειριστείς περίπτερο. Ρωτήστε και τους πολιτικούς μας.
Μάρκετινγκ ρούλς. Τα πάντα λειτουργούν βασισμένα σε κανόνες. Τους γνωρίζουμε;
Η βούρτσα συγκρίνεται μόνο με άλλη βούρτσα.-

Δε λέμε κάτι διαφορετικό.
Οι διαφωνίες βρίσκονται στις 2 πρώτες σελίδες του topic.

Ε, είπαμε, κάποιοι δεν ακούμε τι λέμε.

Ο χρήστης greo έγραψε:
5. Αν δε σας αρεσουν οι μελετες, δε φταινε οι μελετες. Και αν σας αρεσε αυτη η μελετη, μπορειτε να δειτε παρομοιες που αναφερουν το ποσοστο της καινοτομιας στις ελληνικες επιχειρησεις, το ποσοστο της εργοδοσιας στο εργατικο δυναμικο, το ποσοστο της επανεπενδυσης των κερδων. Ολες καταληγουν στο ιδιο συμπερασμα: Η μεγαλη πλειοψηφια των ελληνικων επιχειρησεων ειναι προσωποπαγεις, δουλευουν με τις μεθοδους των παππουδων τους με κυριο σκοπο το παντελονιασμα των κερδων προς αγορα Ferreti. Παρακαλω εντελως καλοπιστα καποιον να μου υποδειξει καποια ερευνα απο το εξωτερικο που να λεει το αντιθετο.

Χωρίς καμία διάθεση ειρωνίας, θα σου πρότεινα αντί να ψάχνεις μελέτες να προσπαθήσεις να ζήσεις/δουλέψεις μια επιχείρηση εκ των έσω. Στοιχηματίζω πως θα βρεθείς προ μεγάλων εκπλήξεων!

Τελικα ομως απαντηση δεν παιρνω: Σας αρεσει ολη αυτη η ρατσιστικη επιθεση που γινεται σχεδον επισημως στους κινεζους;

Το να πάρεις απάντηση προϋποθέτει πως ο... απαντήσας υιοθετεί την άποψή σου πως οι Κινέζοι δέχονται ρατσιστική επίθεση σχεδόν επισήμως. Εγώ πάντως ΔΕΝ την υιοθετώ!