Έχω παρακολουθήσει ένα GP (Ουγγαρία 2001) και 2 αγώνες καρτ...

Φέτος που ξεμπέρδεψα με το σχολείο προβλέπεται παρακολούθηση και του Ακρόπολις, τουλάχιστον την Πέμπτη και την Παρασκευή.

Το 72 παρακολούθησα το πρώτο μου Ακρόπολις, και μέχρι το 77 που ήρθα στη Θεσσαλονίκη για σπουδές ήταν ο μόνος αγώνας που έβλεπα κάθε χρόνο. Οι εικόνες και οι ήχοι ανεξίτηλα χαραγμένα στο μυαλό. Βάλντεργκαντ, Ρέρλ , Ζαν Λύκ Τερριέ, Μοσχούς , Σιρόκο , Πόρσε , Οπελ , Αλπίν ρενώ , Έσκορτ , πλαγιολισθαίνοντας τρελλά και μαγικά με μετέφεραν σε άλλους κόσμους, όντας στα Τρίκαλα μιά πόλη που αγνοούσε παντελώς οτιδήποτε είχε σχέση με τεχνολογία. Απο το 77 και πέρα μέχρι σήμερα δεκάδες αγώνες , πάντα Ράλλυ Ακρόπολις και Ράλλυ χαλκιδικής , αγώνες μότοκρός , τράιαλ (στις δόξες του τότε) ,ντράγκστερ στην τότε καινούργια περιφερειακή της λαχανογοράς , τον πρώτο αγώνα στην πίστα του Αιγινίου (λαικό προσκύνημα!), τον πρώτο αγώνα στην πίστα των Σερρών το 97 και απο τότε πολλούς άλλους στην ίδια πίστα , αναβάσεις , δεξιοτεχνίες . Όλα αυτά συνδυσμένα με τρελλό περπάτημα ( το χειρότερο πέρυσι στο Ακρόπολις απο την αρχή της Παύλιανης μέχρι την κορυφή με βροχή και κρύο). Αυτούς τους ήχους , τα χρώματα και το θέαμα μόνο αν είσαι εκεί μπορείς να τα απολαύσεις σε όλο τους το μεγαλείο και να νοιώσεις τη ραχοκοκκαλιά σου να ανατριχιάζει και τον εγκέφαλό σου να μυρμηγκιάζει. Θα είμαι πάντα εκεί σε όσο περισσότερους αγώνες μπορώ. Αποτελεί στάση ζωής για μένα. Το 90% των αγώνων το έχω παρακολουθήσει μόνος μου,δύσκολα με ακολουθεί παρέα.
Σίγουρα αυτό που λείπει απο τα ράλλυ είναι το θέαμα. Εκείνο που τραβούσε τον κόσμο στα βουνά ήταν οι τρομερές πλαγιολισθησεις σε συνδυασμό με τις μεγάλες ταχύτητες, πράγμα που τραβάει τώρα τον κόσμο στα side show και φυσικά στο ράλλυ Ακροπολις. Τι νόημα έχει για τον θεατή ένα Πεζώ ραλλύ σε μια ασφάλτινη ανάβαση, αντίθετα απο τον οδηγό του που καταβάλλει φαντάζομαι την ίδια προσπάθεια όσο και των πισωκίνητων.

Σήμερα, το πρόγραμμα περιλάμβανε εξόρμηση στα Μέγαρα για μια εκδήλωση της Seat + ένα 2ωρο τέστ αντοχής.

Οι εντυπώσεις αύριο...