Τα τελευταια CD (LP) που αγορασατε....[#2]

tazz

Ο χρήστης j.marr έγραψε:

στον καναδά εχω την εντύπωση (μπορεί να κάνω και λάθος) οτι πολλοί απο τους νέους μουσικούς πήρανε λεφτά από το κράτος τα οποία προερχόταν απο φόρους στα cd κλπ και γι αυτο είχαμε μια έκρηξη της καναδικής μουσικής

κάτι τέτοιο είχα διαβάσει προ καιρού

Κάτι δε μου κολλάει στο να είσαι καλλιτέχνης, άρα να είσαι ανήσυχο πνεύμα, άρα να αμφισβητείς, και συγχρόνως να ζεις με χρήματα του κράτους

charmak66

Όντως συμβαίνει κάτι τέτοιο στον Καναδά. Και στην Σουήδια έχω διαβάσει πως υπάρχουν κάτι σαν δημόσια στούντιο για πρόβες κλπ.

omikrone3

Κάτι δε μου κολλάει στο να είσαι καλλιτέχνης, άρα να είσαι ανήσυχο πνεύμα, άρα να αμφισβητείς, και συγχρόνως να ζεις με χρήματα του κράτους

Ελα ντε!

Καλα αυτοι ειναι τελειως ακυροι σα λαος.Κοιμουνται με ξεκλειδωτες πορτες και μιλανε (και) γαλλικα αν και ζουν στην Αμερικη!

j-marr

Animal Collective - Strawberry Jam

το νέο άλμπουμ των animal collective είναι αρκετά καλό γενικά χωρίς να φτάνει (ΙΜΟ) την φετινή κυκλοφορία του Panda Bear

έχει πάντως πολλές καλές στιγμές

cuckoo cuckoo

jois21

Ο χρήστης Omikrone3 έγραψε:

Κάτι δε μου κολλάει στο να είσαι καλλιτέχνης, άρα να είσαι ανήσυχο πνεύμα, άρα να αμφισβητείς, και συγχρόνως να ζεις με χρήματα του κράτους

Ελα ντε!

Καλα αυτοι ειναι τελειως ακυροι σα λαος.Κοιμουνται με ξεκλειδωτες πορτες και μιλανε (και) γαλλικα αν και ζουν στην Αμερικη!

Να δεις το 'knocked up'. Ταιριαζει αρκετα στην περιγραφη.

st-devote

Ο χρήστης j.marr έγραψε:
.... την φετινή κυκλοφορία του Panda Bear

Βλεπω οτι επιμενεις σε αυτον τον δισκο .... επειδη με ενδιαφερει η αποψη σου μπορεις να μου αναλυσεις - εξηγησεις τι σου αρεσε .

Ειναι τοσο καλο το να παιζεις σαν τους Beach Boys εν ετη 2007 .... ? (ΙΜΟ)

j-marr

Ο χρήστης St.Devote έγραψε:

.... την φετινή κυκλοφορία του Panda Bear

Βλεπω οτι επιμενεις σε αυτον τον δισκο .... επειδη με ενδιαφερει η αποψη σου μπορεις να μου αναλυσεις - εξηγησεις τι σου αρεσε .

Ειναι τοσο καλο το να παιζεις σαν τους Beach Boys εν ετη 2007 .... ? (ΙΜΟ)

ειλικρινά δεν μπορώ να βρω κατι συγκεκριμένο

ίσως να είναι αυτή η 60's αισθητική σε συνδυασμό με το μπλιμπλικι και ισως οτι έχει μια φρεσκάδα που δεν συναντησα σε πολλά απο αυτά που άκουσα φέτος

εγω πάντως θα το εχω στη λίστα μου με τα καλύτερα της χρονιάς

st-devote

Ο χρήστης j.marr έγραψε:

ίσως να είναι αυτή η 60's αισθητική σε συνδυασμό με το μπλιμπλικι ....

... μα και το μπλιμπλικι δεν ειναι πολυ ....αντε ας πουμε πως κανει ενδιαφερων το κλεισιμο του Βros.

Tespa ...γενικως διαβαζω οτι ο δισκος αρέσει.

j-marr

αν δεν σ'άρεσε δεν μπορώ και δεν πρόκειτε να σε πείσω

απλά εμένα μου κάνει κλικ

γούστα είναι αυτά

st-devote

...ma και βεβαια ...εννοειται ... ο καθενας εχει τα γουστα του .

Εγω παντως τα χαρακτηριστικα που περιγραφεις ( οχι βεβαια βουτηγμενο στα 60'ς αλλα ας πουμε με retro feeling )τα βρισκω πιο εντονα το Μirrored των Βattles ... δεν ξερω εαν θα ειναι δισκος αναφορας αλλα σιγουρα ( παντα ΙΜΟ ) ειναι μια 'διαφορετικη' κυκλοφορια

Αλλα παντα αυτα ειναι γουστα ειπαμε ....

j-marr

Caribou - Andorra

ενδιαφέρον ηλεκτρονικίζων άκουσμα (έχει και αυτό κάτι σε 60's)

tazz

Ο χρήστης St.Devote έγραψε:

ίσως να είναι αυτή η 60's αισθητική σε συνδυασμό με το μπλιμπλικι ....

... μα και το μπλιμπλικι δεν ειναι πολυ ....αντε ας πουμε πως κανει ενδιαφερων το κλεισιμο του Βros.

Tespa ...γενικως διαβαζω οτι ο δισκος αρέσει.

O δίσκος αποθεώθηκε κυρίως στις Η.Π.Α., όπου ο συγκεκριμένος ήχος με τα layers των φωνητικών είναι πολύ οικείος, και όντως φέρνει αναμνήσεις από beach boys. Προσωπικά, δε συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό των κριτικών. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι η μουσική ανακυκλώνεται, και πολλοί από τους κριτικούς νέας γενιάς δεν έχουν ούτε τα ακούσματα ούτε τα βιώματα για να διακρίνουν επιρροές.

j-marr

μην ξεχνάμε οτι όλο το κίνημα της νέο ψυχεδελικής φολκ (ή New Weird America ) -στο οποίο ανήκει και ο Panda Bear και πολλοί άλλοι- εχει της βάσεις του στα 60s οποτε λογικό να υπάρχουν στοιχεία από αυτή την περίοδο

flowerpower

Ειδα ενα review που με εντυπωσιασε τοσο ωστε σας το παραθετω αυτουσιο

PORCUPINE TREE — Fear Of A Blank Planet

Track Listings

Fear of a Blank Planet (7:28 )
My Ashes (5:07)
Anesthetize (17:42)
Sentimental (5:26)
Way Out of Here (7:37)
Sleep Together (7:28 )

Total Time: 50:08
Line-up/Musicians

Steven Wilson / vocals, guitar, piano
Richard Barbieri / keyboards, synthesizers
Colin Edwin / bass guitar
Gavin Harrison / drums & percussion

Guest appearances:

Alex Lifeson / guitar solo (3)
Robert Fripp / soundscapes (5)
John Wesley / backing vocals

Ο χρήστης TRoTZ έγραψε:

5 stars There is music. And there's music with substance. Music which, from feeling to feeling, touches our soul, even for a glimpse. Music to be loved. Art. How many artists can we say, 18 years later, to have sensibility to build, one after another, true odes to Human Feeling. And so, this is no immediate music. This can only fully be understood by a focused commitment, a strong and willed desire to understand, to seek for the inconspicuous beauty on it. The album is one of the most cohesive and intense albums Porcupine Tree have ever made, flowing, from piece to piece, to a glorious 50 minute journey of self consciousness and liberation.

10 year-old kid. “The pills that I've been taking confuse me”. Pills for emptiness. Futility. Ephemeral. All the drugs that seem to take out the humanity in us, which make we forgot that the most beautiful is not what is seen, but indeed what it is felt. And in this way the title track flows, an energetic and blasting convincing rock opener, resembling the mood of “Deadwing” track: anger-climax-peace, with some psychedelic piano paintings in the middle. But the album then evolutes to a different kind of feeling, different from the overall nostalgic, sad, quasi-romantic feeling of its predecessor. Strings put “My Ashes”, a sweet quasi-acoustic layered track, to an ethereal level, elevated by the kid's comprehension that part of him is empty “And my ashes find a way beyond the fog, and return to save the child that I forgot...”. And then the album flows into its art peak. All the subtle feeling, all the utterly blistering sonic rock power blended in one song. Anesthetize. Memorable refrains, impressive riffs (with some touch of post-metal), disturbing soundscapes, splendid cascades of celestial backing vocals and even ethereal zen moments, all together fueled by some precious moments like “You were stolen... there's black across the Sun...”. It ends. Terrifying, only 17 minutes? Next one, Sentimental. Sentimental is the moment to cry. All the emotions evoked until now explode in the piano-laid dreamy guitar tone of the track: “I've wasted my life... I'm hurting inside...”. No excesses or dramas, just feeling as the way it is. Time to recover is not encountered on “Way Out of Here”, another moving track, with some anger explosions, leaded by its disturbing soundscapes, marking bass lines and with the delicious original guitar solo. And then it comes the last track, “Sleep Together”. Class. The band had reinvented themselves again. They did what it seemed impossible. To fuse perfectly the most bizarre and psychic electronic industrial a la Nine Inch Nails with the most majestic symphonic arrangements. The album ends in a cathartic explosion of strings. We're literally disintegrated in particles, voyaging through the cosmos infinitude. “Let's leave forever”. Leave forever. Forever from this, many times, inhuman place we call Earth.

Then the album ends. We're shocked. We want more. And then we put the album from the beginning. Feel, cry and leave again. Like we were in an intense and beautiful dream. The dream of escaping from this blank society, in which we assist growingly to the terrifying indifference of pointing a gun, of causing suffering, of killing. Lives guided by destruction.

This is truly one 50-minutes piece track, divided in 6 movements. These movements seem to obey almost perfectly to the Freud's sequence of the human behavior after a shock: denial/rage -> consciousness -> depression -> motivation to change -> liberation. This understanding transform the album perception in an disturbing and dramatic voyage to a stereotyped kid's ego.

And so, this album was made to represent the manifest against the emptiness that plagues humanity. Steven Wilson has the power to touch people. Every single album of the band has its own feeling. I still can't resume what I feel in this album. But it feels a lot... Masterpiece.

http://www.progarchives.com
http://www.progarchives.com/album.asp?id=14488

charmak66

Ακούω το 2ο cd του Orphans του Tom Waits τις τελαυταίες μέρες και το βρίσκω εξαιρετικό!
Μάλλον πρέπει να ξεκολλήσω και να ακούσω και τα υπόλοιπα 2 cd.

I like my town with a drop of poison

j-marr

Yell-o-Yell - Hello Hell!

Συνεχίζοντας τις ανασκαφές έπεσα πάνω στο παραπάνω και μετά από κάμποσες ακροάσεις ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω οτι γράφτηκε τέτοιος δίσκος στην ελλάδα το '84

ηχος σκοτεινός

st-devote

Manu Chao - La Radiolina

...ΣΤο γνωστο υφος ...λιγο πιο γρηγορο ...λιγοτερα reggea στοιχεια .... Κλασσικα Viva la Revolution .... Νοτια αμερικη ... λιγο Παλεστινη ...και Μαραντονα

V.A. - Give 'Em Enough Dope - Vol. 3

Tracklist:
1 Rollercone - Rester Eveille (Riviera Traxx Dub) (5:51)
2 Les Rythmes Digitales - Tropicano (6:05)
3 Spacer - Pseudomorph (7:02)
4 Jacob's Optical Stairway - Fragments Of A Lost Language (5:19)
5 Q-Burns Abstract Message - Mess Of Afros (6:53)
6 Ballistic Brothers - Perfect Day (5:27)
7 Tiny Stars - Autosuggest (5:08)
8 Propellerheads - Take California (7:46)
9 Violet - Central Pro NYC (6:34)
10 Audio Spectrum - Alligator Voodoo (6:24)
11 Faze Action - In The Trees (Original Disco Mix) (7:17)
12 Basement Jaxx - Samba Magic (7:39)

...στο γνωστο επισης υφος της πολυ (ΙΜΟ) ενδιαφερουσας σειρας


http://rapidshare.com/files/51424296/V.A._-_GIVE_EM_ENOUGH...DOPE_Vol.3.part1.rar

http://rapidshare.com/files/51430399/V.A._-_GIVE_EM_ENOUGH...DOPE_Vol.3.part2.rar

Pass:
ABI-2014

Pete Tong & Mike Hacienda EM Sunday 26th August 07

http://bbcessentialmixes.blogspot.com/2007/08/pete-tong-mike-hacienda-em-sunday-26th.html

Pete Tong Factory

Joy Division 'Transmission' (Factory)
Joy Division 'She’s Lost Control' (Factory)
A Certain Ratio 'Shack Up' (Factory)
A Certain Ratio 'Knife Slits Water' (Factory)
Joy Division 'Atmosphere' (Factory)
Durutti Column 'Otis' (Factory)
New Order 'Confusion' (Factory)
New Order 'True Dub' (Factory)
New Order 'True Faith (Morel Pink Mix)' (Factory)
Happy Mondays 'Step On (Accapella)' (Factory)
Happy Mondays 'Hallelujah (Oakenfold Remix)' (Factory)
New Order 'Fine Time (Steve Silk Hurley Remix)' (Factory)
New Order 'Blue Monday (Original)' (Factory)
New Order '5-8-6' (Factory)
Electronic 'Getting Away With It (Nude Mix)' (Factory)
Electronic 'Getting Away With It (Original Mix)' (Factory)

Mike Pickering Hacienda

Marshal Jefferson 'Move Your Body' (Trax)
Hashim 'Al Naafiysh' (BCM)
Orange Lemon 'Dreams Of Santa Anna' (Champion)
Adonis 'No Way Back' (London)
Tcoy 'Carino' (Deconstruction)
Jomanda 'Make My Body Rock' (BCM)
Kenny Jammin Jason 'Can U Dance (Bonus Jack)' (Champion)
Rhythm Is Rhythm 'Nude Photo' (Transmat)
808 State 'Pacific State' (ZTT)
Marshall Jefferson 'Open Our Eyes' (FFRR)
Inner City 'Good Life (Derrick May Remix)' (10 Records)
Stirling Void 'Its Alright' (Dance Division)
A Guy Called Gerald 'Voodoo Ray' (Warlock)
Ce Ce Rogers 'Someday' (Atlantic)

...απο τα πιο παραξενα playlist για το γνωστο προγραμμα του Radio 1 - Essential Mix ....

Mini αφιερωμα στην Factory kai το Hacienda...

.... για οσους εχουν περισσοτερο χρονο και ορεξη ....

Βookmark this -----> http://rockarmy.blogspot.com/

j-marr

Liars - Liars

μετα το εκπληκτικό Drums not Dead επιστρέφουν με ένα δίσκο ο οποίος μοιάζει να μην εχει κανένα προσανατολισμο και συνοχή

εχει κάποιες καλές στιγμές αλλά ως σύνολο δεν δένει

ipan

Οι UNKLE επέστρεψαν

**War Stories **

tazz

Ο χρήστης ipan έγραψε:
Οι UNKLE επέστρεψαν

**War Stories **

Ηχητικά, καμία απολύτως σχέση με τους UNKLE εποχής DJ Shadow. Πολύ πιο συμβατικό, πιο ροκ (με συμμετοχή Ian Astbury), λιγότερο ρηξικέλευθο. Εντούτοις, εξαιρετικό, χωρίς να λείπουν κάποιες μέτριες στιγμές.