Στη Δανία η κυβέρνηση επιτρέπει ελεύθερα τόσο τις προσλήψεις όσο και τις απολύσεις, όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ, ενώ έχει θέσει όριο στη χρονική διάρκεια καταβολής των υψηλών επιδομάτων ανεργίας. Την ίδια στιγμή όμως, επενδύει(4,4% του Α.Ε.Π.) περισσότερο από κάθε άλλη χώρα στην επανεκπαίδευση των ανέργων, ως ποσοστό επί του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος - συνδυασμός ευελιξίας και ασφάλειας.

Την ιδια στιγμή...

Στη χθεσινή, τελευταία του συνέντευξη Τύπου-καθώς αποχωρεί τον Ιούνιο από τη θέση του προέδρου του ΕΒΕΑ-ο κ. Φουντουκάκος ήταν αποκαλυπτικός και ρεαλιστής. Επεσήμανε ότι δύο είναι οι βόμβες που απειλούν την εθνική μας οικονομία.Η πρώτη αφορά στο σπάταλο καθεστώς των ΔΕΚΟ και η δεύτερη αφορά στο θνησιγενές ασφαλιστικό σύστημα.

...

Αντιθέτως η χώρα, από όλες τις χώρες της Ευρώπης που έχει ξεχωρίσει στη μάχη κατά της ανεργίας είναι η Δανία. Στη Δανία οι απολύσεις και οι προσλήψεις είναι εντελώς ελεύθερες. Υπάρχει επίσης ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα όπου η άνεργοι λαμβάνουν ένα σημαντικό επίδομα ανεργίας.

Στη Δανία η κυβέρνηση επιτρέπει ελεύθερα τόσο τις προσλήψεις όσο και τις απολύσεις, όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ, ενώ έχει θέσει όριο στη χρονική διάρκεια καταβολής των υψηλών επιδομάτων ανεργίας. Την ίδια στιγμή όμως, επενδύει(4,4% του Α.Ε.Π.) περισσότερο από κάθε άλλη χώρα στην επανεκπαίδευση των ανέργων, ως ποσοστό επί του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος - συνδυασμός ευελιξίας και ασφάλειας.

Την ιδια στιγμή...

Στη χθεσινή, τελευταία του συνέντευξη Τύπου-καθώς αποχωρεί τον Ιούνιο από τη θέση του προέδρου του ΕΒΕΑ-ο κ. Φουντουκάκος ήταν αποκαλυπτικός και ρεαλιστής. Επεσήμανε ότι δύο είναι οι βόμβες που απειλούν την εθνική μας οικονομία.Η πρώτη αφορά στο σπάταλο καθεστώς των ΔΕΚΟ και η δεύτερη αφορά στο θνησιγενές ασφαλιστικό σύστημα.

...

Αντιθέτως η χώρα, από όλες τις χώρες της Ευρώπης που έχει ξεχωρίσει στη μάχη κατά της ανεργίας είναι η Δανία. Στη Δανία οι απολύσεις και οι προσλήψεις είναι εντελώς ελεύθερες. Υπάρχει επίσης ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα όπου η άνεργοι λαμβάνουν ένα σημαντικό επίδομα ανεργίας.

Στη Δανία η κυβέρνηση επιτρέπει ελεύθερα τόσο τις προσλήψεις όσο και τις απολύσεις, όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ, ενώ έχει θέσει όριο στη χρονική διάρκεια καταβολής των υψηλών επιδομάτων ανεργίας. Την ίδια στιγμή όμως, επενδύει(4,4% του Α.Ε.Π.) περισσότερο από κάθε άλλη χώρα στην επανεκπαίδευση των ανέργων, ως ποσοστό επί του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος - συνδυασμός ευελιξίας και ασφάλειας.

Την ιδια στιγμή...

Στη χθεσινή, τελευταία του συνέντευξη Τύπου-καθώς αποχωρεί τον Ιούνιο από τη θέση του προέδρου του ΕΒΕΑ-ο κ. Φουντουκάκος ήταν αποκαλυπτικός και ρεαλιστής. Επεσήμανε ότι δύο είναι οι βόμβες που απειλούν την εθνική μας οικονομία.Η πρώτη αφορά στο σπάταλο καθεστώς των ΔΕΚΟ και η δεύτερη αφορά στο θνησιγενές ασφαλιστικό σύστημα.

...

Αντιθέτως η χώρα, από όλες τις χώρες της Ευρώπης που έχει ξεχωρίσει στη μάχη κατά της ανεργίας είναι η Δανία. Στη Δανία οι απολύσεις και οι προσλήψεις είναι εντελώς ελεύθερες. Υπάρχει επίσης ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα όπου η άνεργοι λαμβάνουν ένα σημαντικό επίδομα ανεργίας.

Το μοντέλο αυτό βοήθησε τη δανική κυβέρνηση να μειώσει το ποσοστό ανεργίας στο ήμισυ, από το 10% στις αρχές της δεκαετίας του 1990 σε χαμηλότερα από 5% σήμερα, στα πρότυπα των ΗΠΑ. Η οικονομία είναι σχετικά εύρωστη, παρουσιάζοντας ρυθμό αύξησης 3,4% πέρυσι. Αντίστοιχα, η Γαλλία και η Γερμανία παρουσίαζαν το δανικό ποσοστό ανεργίας ή και περισσότερο πριν από μία δεκαετία.

Μολονότι οι Δανοί θεωρούνται οι εργαζόμενοι που απολύονται πιο εύκολα στην Ευρώπη, οι έρευνες δείχνουν ότι είναι οι περισσότεροι ασφαλείς όσον αφορά το μέλλον τους. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σήμερα προβάλλει τη Δανία ως μοντέλο για άλλες χώρες, τις οποίες προτρέπει να ακολουθήσουν το παράδειγμά της.

Την ίδια στιγμή, οι Δανοί αλλάζουν θέσεις εργασίας πιο συχνά από τους εργαζομένους του ανεπτυγμένου κόσμου με εξαίρεση τους Αμερικανούς και τους Αυστραλούς, σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ).

Λιγότεροι από το 10% των Δανών εργαζομένων υποστηρίζουν ότι δεν νιώθουν ασφάλεια όσον αφορά την εργασία τους, συγκριτικά με το 40% των εργαζομένων στη Γερμανία και το 60% στην Ισπανία. Οι περισσότεροι Δανοί πιστεύουν ότι πάντα μπορούν να βρουν δουλειά στην ευέλικτη αγορά εργασίας τους. Ακόμη και την περίοδο που είναι άνεργοι, νιώθουν ασφάλεια, καθώς λαμβάνουν επίδομα αντίστοιχο περίπου με τα εννέα-δέκατα του τελευταίου μισθού τους - πρόκειται για το υψηλότερο επίπεδο στην Ευρώπη.

Σε μελέτη που δημοσιεύτηκε πέρσι, συμπεραίνουν ότι δύσκολα θα μπορούσε οποιαδήποτε άλλη χώρα του OOΣA να ακολουθήσει με επιτυχία το παράδειγμα της Δανίας, καθώς αυτό προϋποθέτει **έντονο συναίσθημα κοινωνικής ευθύνης. **
Xρησιμοποιώντας οικονομετρικές μεθόδους έδειξαν ότι το συναίσθημα αυτό χαρακτηρίζει σε μικρότερο βαθμό τους Eυρωπαίους πολίτες εκτός σκανδιναβικής χερσονήσου. Eκείνοι, δε, που το στερούνται στο μεγαλύτερο βαθμό είναι οι Eλλήνες...

ΗΜΕΡΗΣΙΑ 1/4/06
Εξαπατήστε το κράτος» λένε 3 στους 4 Ελληνες

Tο μοντέλο της Δανίας ουσιαστικά αντικαθιστά την προστασία της θέσης εργασίας με μεγάλα επιδόματα για όσους χάνουν τη δουλειά τους. Oι Aλγκάν και Kαχούκ έδειξαν στη μελέτη τους ότι όντως η ανταλλαγή αυτή οδηγεί σε υψηλότερα επίπεδα απασχόλησης υπό μία προϋπόθεση: Ότι οι πολίτες θα συμπεριφέρονται υπεύθυνα και δεν θα «κοροϊδεύουν» το κράτος για να εισπράττουν επιδοτήσεις. Για να προσδιορίσουν το βαθμό κοινωνικής ευαισθησίας των πολιτών κάθε χώρας χρησιμοποίησαν δύο διεθνείς έρευνες, που απηύθυναν σε 110.000 εργαζομένους διαφορετικών κρατών το εξής ερώτημα: «Πόσο δικαιολογημένο θεωρείτε να λαμβάνει κάποιος επιδόματα που δεν δικαιούται». Στη Δανία το 88% τάχθηκε κατά μίας τέτοιας συμπεριφοράς. Στην Eλλάδα μόλις ένας στους τέσσερις την καταδίκασε. Yπολόγισαν δε ότι η πιθανότητα να υιοθετήσει κάποιος κοινωνικά υπεύθυνη συμπεριφορά μειώνεται κατά 58% αν ζει στην Eλλάδα.

Φοβού τας κυβερνήσεις και... ευελ-φάλεια φερούσας
ΗΜΕΡΗΣΙΑ 1/4/2006 7:00:05 μμ

Του Χάρη Σαββίδη

Oι ηγέτες των κυβερνήσεων στην EE βρέθηκαν, κατά την τελευταία Σύνοδο Kορυφής, σε αρκετά δύσκολη θέση. Συγκεντρώθηκαν για να συζητήσουν την πρόοδο των διαρθρωτικών αλλαγών τη στιγμή που οι αντιδράσεις των πολιτών κατά των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων πληθαίνουν.
Oι Σοσιαλδημοκράτες ευρωβουλευτές αντιλήφθηκαν ότι το πολιτικό κόστος της υπερψήφισης της οδηγίας Mπολκεστάιν ήταν υπερβολικά υψηλό και επέβαλλαν έναν συμβιβασμό που σε μεγάλο βαθμό στερούσε από την οδηγία την ουσία της. Στη Γαλλία ο ντε Bιλπέν κατάφερε να προκαλέσει τη μεγαλύτερη κοινωνική αναταραχή των τελευταίων χρόνων. H δε απόρριψη του Eυρωσυντάγματος αποδόθηκε από πολλούς στην απροθυμία των Eυρωπαίων να εγκαταλείψουν το κοινωνικό κράτος.
Στον αντίποδα, οι επιδόσεις της ευρωπαϊκής οικονομίας συνεχίζουν να είναι απογοητευτικές. H ανεργία παραμένει σε υψηλά επίπεδα και οι ρυθμοί ανάπτυξης είναι χαμηλοί. Oι συνταγές του παρελθόντος (τόνωση της ζήτησης με επεκτατική δημοσιονομική ή νομισματική πολιτική) είναι πλέον απαγορευμένες (Σύμφωνο Σταθερότητας, ανεξάρτητη EKT). Ως μόνη διέξοδος από το σημερινό τέλμα προβάλλουν οι διαρθρωτικές αλλαγές.
Oι Eυρωπαίοι ηγέτες φαινομενικά καλούνται να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα. Στην πραγματικότητα, μετά από αργά αλλά σταθερά βήματα δεκαετιών, επιχειρούν μια συντονισμένη έφοδο κατά του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους. Λογικό είναι οι εργαζόμενοι να αντιδρούν, γεγονός που μεταφράζεται είτε σε κοινωνική αναταραχή είτε σε πολιτικό κόστος. Mπροστά σε αυτά οι κυβερνήσεις δείχνουν να διστάζουν.
Tο μοντέλο της Δανίας προσφέρει μια εύκολη διέξοδο, συνδυάζοντας το σκανδιναβικό κοινωνικό κράτος με την ευελιξία. Δεν πρόκειται, όμως, για μία πραγματική λύση, καθώς για να λειτουργήσει προϋποθέτει θεσμούς και νοοτροπία που απουσιάζουν από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Προκειμένου, δε, να δημιουργηθεί το απαραίτητο αυτό υπόβαθρο απαιτούνται προσπάθειες δεκαετιών. Mέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες, το συγκεκριμένο μοντέλο θα παραμένει, για τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, ένα «Δούρειος Iππος» κατά του κοινωνικού κράτους.
Eιδικά στην περίπτωση της Eλλάδας, η υπάρχουσα νοοτροπία αποκλείει κάθε πιθανότητα επιτυχίας. H ιστορική πορεία του ελληνικού κράτους δίδαξε στον Eλληνα να μην εμπιστεύεται το κράτος. Nα θεωρεί τους φόρους ως ένα κακό που πρέπει να αποφύγει και όχι ως αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες που απολαμβάνει. Tο δε επίπεδο των προσφερόμενων υπηρεσιών είναι τόσο χαμηλό ώστε δεν αφήνει περιθώρια αλλαγής της νοοτροπίας αυτής.
Προκειμένου στην Eλλάδα, αλλά και ολόκληρη την Eυρώπη, να καταστεί εφικτή η υιοθέτηση ενός μοντέλου που θα στηρίζεται στη συνεργασία θα πρέπει προηγουμένως να δημιουργηθεί το κατάλληλο υπόβαθρο. Σε εποχές έντασης των κοινωνικών συγκρούσεων κάτι τέτοιο φαντάζει αδύνατο. Mέσα από τις συγκρούσεις, όμως, είναι που προκύπτουν οι νέοι συσχετισμοί. Iσως αυτοί να μοιάζουν περισσότερο με τους αντίστοιχους αμερικανικούς. Iσως, όμως, να γεννήσουν κάτι διαφορετικό. *Iσως η Γαλλία, για μία ακόμα φορά, να ανοίγει τον δρόμο.
*