Και για να το σκεφτόμαστε από τώρα ....

http://www.rentacamper.gr/Times.html

Η καλύτερη λύση.

Ο χρήστης kouk έγραψε:

Η καλύτερη λύση.

θα σου φυλάξουμε θεση!!!

Εγώ έχω τή δική μου θέση Κάπταιν.

(να υπάρχουν άραγε καί τετρακίνητα τροχόσπιτα; )

Ο χρήστης ΒΑΣΙΛΗΣ έγραψε:
Και για να το σκεφτόμαστε από τώρα ....

http://www.rentacamper.gr/Times.html

καλό! Με 3 τέτοια είμαστε αρχηγοί και μένουμε μέσα στις SS, ξυπνάμε 5΄πριν έρθουν οι θεοί και δεν έχει και γκρίνια από τον FIA I θεατή

Ακρόπολις πέφτει σε μέση περίοδο, ήτοι 280 ευρώ το ΣΚ με 750 χιλιόμετρα και 70 η επιπλέον μέρα (Παρασκευή!!) με άλλα 250!!!

Καλόοοο!!!!

Εκτός από τουαλέτες, κρεβάτια και τραπεζοκαρέκλες, περιλαμβάνει τα ΑΠΟΛΥΤΩΣ απαραίτητα, δηλ ψυγειάκι για το κρέας και ψησταριά;;;

Για τα περί διαμονής μπορούμε να συνεχίσουμε στο 4 Τροχοί Αρχική σελίδα -> Ράλι Ακρόπολις > Acropolis και διαμονή...

Δυστυχως ειχαμε περισσοτερες γυναικες στην παρεα απο οσο επιτρεπεται και το προγραμμα πηγε χαλαρα.
Ειδαμε SSS, Ρεγκινι 2 (στα νερα), Παυλιανη 2 (Πυρα), Πυργους (απο Καστριωτισσα στο φουρκετο-S κατω απο την κοπανα).

Μ'αρεσαν:
-Τα Φοκους και τα Μιτσου. Σε γενικες γραμμες και ταχυτητα και θεαμα. Ειδικη μνεια σε Χιγκινς και Χιρβονεν
-Ο Λεμπ. Αντιθεαματικος, αλλα μαθημα γρηγορης οδηγησης.
-Τα 1600. Πραγματικα απιστευτα! Θυμαμαι την πρωτη τους χρονια και δεν πιστευω την εξελιξη τους. Τα βοηθησε και το σουπεραλλυ και ρισκαραν περισσοτερο.
-Κυριως ο Παπαδημητριου απο Ελληνες. Απιστευτα καλος σε σχεση με αλλες χρονιες
-Ο κοσμος. Γερμανικη πειθαρχεια.
-Τα παλια στο ΟΑΚΑ.
-Τα Φιατακια.

Δε μ'αρεσαν
-Το αναρχο παρκαρισμα και οι βασιλικες αποστασεις που αφηναν αναμεσα στα αμαξια. Η ευκολια που οι της οργανωσης σταματουσαν στα αμαξια ολο και πιο κατω ενω υπηρχαν αφθονες θεσεις παραπανω.
-Ολοι αυτοι που επειδη δεν μπορουν να ανεβουν ενα χωματοδρομο κατεβαινουν απο το αμαξι φωναζοντας στους πισω (αυθαιρετα) ΔΕΝ ΠΡΟΧΩΡΑΕΙ ΑΛΛΟ!!
-Ο ραγιαδισμος πολλων που σε πρηζουν αν περπατησεις μεσα στην ειδικη 20' πριν μπει το πρωτο.
-Οι μισοι περιπου ελληνες με Εβο και Σουμπαρου. Καποτε λεγαν για τους βαθμους. Τωρα;
-Ο Αθανασσουλας που βγαινοντας απο στροφη πηγαινοντας για Καλοσκοπη (απο Αμφισσα) τον ειδα στο ρευμα μου στα 30μ. Εξ'αιτιας του μας επρηζαν οι γυναικες 10 ωρες για τους τρελλους που πανε στα ράλυ

Πιτ-στοπ: Παρασκευη παϊδακερί στην Αμφισσα (εκει που τελειωνει ο πεζοδρομος απεναντι απο τις καφετεριες). Σαββατο ψαρικα στον Σκελετοβραχο στο Γαλαξιδι (ΦΟ-ΒΕ-ΡΟΣ!). Κυριακη στο Ραβάνη στην Πανω Μουσουνιτσα (Αθ.Διακο)(μαλλον μαζι με kleisj), ειχα παει για παγωτο κι αλλες φορες πρωτη φορα εφαγα κιολας. Ελεγε, το συνιστω!

Και του χρονου!

Ο χρήστης greo έγραψε:

Πιτ-στοπ: Παρασκευη παϊδακερί στην Αμφισσα (εκει που τελειωνει ο πεζοδρομος απεναντι απο τις καφετεριες).

Αυτό που το είδες ακριβώς?
Εγώ στην Αμφισσα είδα 15 καφετέριες και 2 φαστφουντάδικα.Α! και ένα σουβλατζίδικο που ούτε στην Ομόνοια δεν υπάρχει.(μιλάω για αυτό δίπλα στα ΚΤΕΛ).Ενας τρώει. 5 πεθαίνουν.
Ρωτήσαμε και μας είπαν οτι οι ταβέρνες ήταν κλειστές το μεσημέρι.
Επίσης να κλείσω λέγοντας οτι δε περίμενα να πάω στην Αμφισσα για να φάω κλαμπ σαντουιτς και μπέργκερ της συμφοράς.
Κρίμα γιατί ήξεραν οτι θα φέρει κόσμο ο αγώνας.Αν το ήξερα θα ξεσκιζόμουν στα σουβλάκια στο service.

Oι παϊδακερί ανοιγουν βράδυ. Το μεσημερι δεν ξερω κάν αν ειναι ανοιχτος ο Στολιδης στη γωνια λιγο κατω απο την κατω πλατεια.
Εδω την Κυριακη το πρωι με το ζορι βρηκα ανοιχτο τυροπιταδικο!

Θελουν να ριξουν και 20χλμ ασφαλτο και να χαλασουν τις Καρουτες Ασε μη μου θυμιζεις τη νοοτροπια των Σαλωνιτων για το ράλι. Αν το χασουν ομως θα κλαινε!

Μεσημερι παντως επρεπε να πας στα Πευκακια στην Ιτεα ή κατι παρομοιο.

Ο χρήστης greo έγραψε:
Κυριακη στο Ραβάνη στην Πανω Μουσουνιτσα (Αθ.Διακο)(μαλλον μαζι με kleisj), ειχα παει για παγωτο κι αλλες φορες πρωτη φορα εφαγα κιολας. Ελεγε, το συνιστω!

Παϊδακια κ παγωτο!!! Το παγωτο πραγματικα αψογο!

Πηγαμε μετα τον Πυργο. Πιθανως να ειμασταν εκει την ιδια ωρα. Το γλεντι που εκτυλισοταν στην πλατεια το ειδες?

Προφανως ειμασταν ταυτοχρονα. Μονο που εγω εφτασα αργα γιατι περιμενα να αδειασει η κοπανα και να παω μονος (με το ετερον ημισυ) σαν ανθρωπος. ΚΑΠΗ ηταν;

Το φετινό Ακρόπολις (μου) από το Α-Ω

Άγραφη, η (επιθ.): Αυτη που δεν είναι πουθενά επίσημα καταγεγραμμένη. Στην περίπτωσή μας μιλάμε για κοπάνα που βγάζει στην ειδική Παύλιανη πάνω από την Πυρά (και σταματήστε επιτέλους να το κάνετε ουδέτερο το ρημαδοχώρι!) και που αν και δεν την έχει κάποιος οδηγός, φαίνεται να τη γνωρίζει ο πληθυσμός ενός μικρού χωριού... Αυτό φέτος δηλαδή, γιατί του χρόνου βλέπω να εξελίσσεται σε κωμόπολη και σιγά σιγά σε Καταβόθρα... Μια παράκληση όμως ρε παιδιά, κάτοχοι δικίνητων... Αν τυχόν έχει ρίξει έστω και μια σταγόνα την προηγούμενη βδομάδα του αγώνα, ΜΗΝ επιχειρήσετε να ανέβετε, ΔΕΝ θα τα καταφέρετε χωρις 4χ4. Και αφήστε τους ηρωισμούς, ειπαμε ΔΕΝ θα τα καταφέρετε.

Βενζίνη, η (ουσ. θηλ.): Το καύσιμο των περισσότερων κινητήρων εσωτερικής καύσης, το οποίο ένα τζιπ καταναλώνει σε μεγάλες ποσότητες. Είναι άσχημη συγκυρία να γίνεται Ακρόπολις την στιγμή που ετοιμάζεται να ξεσπάσει πετρελαϊκή κρίση και οι τιμές ανεβαίνουν ώρα με την ώρα... Φουλάρισα στο Πολύδροσο με 89.8 λεπτά το λίτρο την Πέμπτη και την Κυριακή φουλάρισα με 97.9 λεπτά στο ίδιο πρατήριο, χωρίς να προσέξω ότι πέρασα από διάφορα ενδιάμεσα στάδια μέρα με την ημέρα... Την Κυριακή νόμισα ότι μέσα στην προηγούμενη νύχτα μας είχαν κηρύξει κάναν πόλεμο οι γείτονες...

Γκάλι, Λουίτζι (χαϊδ. Τζίτζι): Ιταλός οδηγός που πραγματικά δεν πρέπει να είναι και ιδιαίτερα καλά στα μυαλά του. Ο μόνος άνθρωπος στο χώρο του αυτοκινήτου που δεν γνωρίζει τη διαφορά ενός WRC από ένα S1600 και πηγαίνει χωρίς αύριο συνέχεια. Χαρακτηριστικό στιγμιότυπο στο άλμα στην Ελάτεια, όπου επιβεβαιώθηκε η ρήση 'Οι Θεοί πετάνε, οι ημίθεοι πηδάνε και οι υπόλοιποι περνάνε'. Κάπως πρέπει να το συμπληρώσουμε αυτό, γιατί εκεί ο Γκάλι απογειώθηκε και απλά ξέχασε να προσγειωθεί... Ενώ οι άλλοι τρέχανε ράλι, ο Ιταλός νόμισε ότι κάνει άλμα στο σκι... Άφησε τον Σεμπ να μαζεύει κυπελλάκια, κι αυτός μάζεψε την αγάπη του κόσμου. Κι αυτή δεν μετριέται σε γραμμές...

Δάφνη, η (όν. θηλ.): Χωριό του νομού Φθιώτιδας, με υψόμετρο 1250 μέτρα και 2 κατοίκους το χειμώνα, κατόχους ενος UNIMOG και ενός βουστάσιου. Η κεντρική του πλατεία έχει ημικυκλικό σχήμα και αν δεν ήταν μέσα στην ειδική Πύργος φέτος, δεν θα ήξερε κανένας άσχετος την ύπαρξή του, άντε ίσως μόνο όσοι διαβάζουν τα βιογραφικά των ηθοποιών. Εκεί είδα ίσως την πιο όμορφη στιγμή Ακρόπολις στη ζωή μου, με εικόνες που ζήλευα όταν τις παρακολουθούσα μαγνητοσκοπημένες από τον Γραμματικόπουλο. Χίλιες φορές κρίμα που διπλώνουν κάτι Κουμσρίτσια και δεν υπάρχει Πύργος ΙΙ... Η μόνη φορά που αισθάνθηκα φέτος ότι στο σχεδιασμό κάτι λάθος συνέβαινε...

Ελικόπτερο, το (ουσ. ουδ.): Πτητική μηχανή καθέτου αποπροσγειώσεως. Ένα κόκκινο σκούρο (και μαλιστα νηολογημένο εκτός Ελλάδας) ήταν το αγαπημένο του κ. Μπάρτος, του υπεύθυνου ασφαλείας του αγώνα. Πετούσε χαμηλά σχεδόν ακολουθώντας κάθε ειδική κι εμείς κρεμόμασταν εκείνη τη στιγμή να δούμε από τη συμεριφορά του πετούμενου αν κάτι δεν άρεσε και μας ακυρώσει την ειδική. Ακόμα και τις φορές που η σύζυγος ψυχή έλεγε 'Μη φοαβάσαι βρε, δεν θα την ακυρώσει, είναι οι κάμερες του WRC TV εδώ'... Σημάδι στον ουρανό εμφάνισης οσονούπω του πλοηγού και χαρακτηριστικός ήχος που σημαίνει Ακρόπολις...

Ζουζούνισμα, το (ουσ. ουδ.): Ο ήχος που παράγουν τα ζουζούνια όταν πετούν. Ο ήχος επίσης που βγάζει ένας κινητήρας 1600 κυβικών με ωφέλιμη περιοχή στροφών τις 6700 - 6900, οπότε και επεμβαίνει ο κόφτης για να προστατέψει τον κινητήρα και τα κάγκελα για να προστατέψουν τους θεατές. Τα παιδάκια που οδηγούν τα Super είναι μόνιμα τσιτωμένα και μάλλον οι εταιρείες πρέπει να βάλουν έναν κόφτη και σ'αυτά γιατί θα καούν... Εκτός κι αν οδηγεί κανείς Super1600 στην Ελλάδα, οπότε τις περισσότερες φορες δεν είναι παιδάκι και δεν χρειάζεται κόφτη αλλά μάλλον βηματοδότη... Το Junior WRC είναι τελίκά ο θεσμός-στοίχημα που κέρδισε η FIA γιατί, άσχετα αν προωθούνται νέα ταλεντα στο WRC, ο κόσμος κάθεται και περιμένει να τα δει και αυτά στον δικό τους αγώνα.

Ηλίας, ο (όν. αρσ.): Προφήτης της Παλαιάς Διαθήκης, ο οποίος πιστεύεται ότι ανέβηκε στους ουρανούς με ένα φλεγόμενο άρμα. Στη μνήμη του έχει χτιστεί ένα μοναστήρι στην ειδική της Ελάτειας, όπου κάθε χρόνο (ελπίζουμε) μερικοί φερέλπιδες άνθρωποι (του εξωτερικού...) προσπαθούν να επαναλάβουν το κατόρθωμά του και να πετάξουν προς τους ουρανούς με τα δικά τους πολύχρωμα άρματα που βγάζουν φωτιές. Οι πιστοί της κοπάνας δεν θα δούν το θαύμα, πρέπει να κλειστεί κανείς στην ειδική και να ρισκάρει να χαραμίσει κάποιο άλλο σημείο. Αλλά μην στεναχωριέστε... Από φέτος έχει και καντίνα! Σχόλια του τύπου 'μετατρέψατε τον οίκο του πατρός μου, σε οίκο εμπορίου' απαγορεύονται εκτός σέρβις παρκ, ειδικά όταν η δίψα σπάει κόκκαλα και ξεραίνει λαρύγγια...

Θανατά, του (ουσ. αρσ. γενική): Εκεί μας έστειλε η απόφαση των τεχνικών εφόρων της FIA να απαγορεύσουν τη συμμετοχή στο αυτοκίνητο που θα αποσπούσε το πιο έντονο δικό μας χειροκρότημα. Βέβαια, μαθαίνοντας την αντίδραση του οδηγού καταλάβαμε ότι αυτό που νιώσαμε εμείς, ήταν όσο ένα φλυτζάνι σε μια πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων. Προσπαθήσαμε να καταπιούμε κι αυτό το ποτήρι σκόνης που μας κέρασε το Ακρόπολις. Και συ να κάνεις το ίδιο, τα όνειρα δεν εξαντλούνται σε συμμετοχές ράλι και στο φινάλε βάσιμες πληροφορίες αναφέρουν ότι το 2005 δεν θα σταματήσει η ανθρώπινη ιστορία, θα έρθει και 2006 τουλάχιστον. Μέχρι τότε, ας δεις στο παρόν κείμενο ό,τι θα έβλεπες στο πανώ στις ειδικές... 'Δημήτρη γερά!'

Ιωάννινα, τα (όν. ουδ.): Πόλη της Ελλάδας, πρωτεύουσα της Ηπείρου και τόπος των πιο φανατικών με το άθλημα που έχω γνωρίσει, έστω κι αν η λίμνη που έχουν εκεί γλύκανε τεχνητά κατά την Τουρκοκρατία. Στην αρχή, νόμιζα ότι εκεί υπήρχε ένας τρελός που δήλωσε συμμετοχή στην ιδέα. Μετά, γνώρισα και αλλους δύο που οδηγούσαν ένα κόκκινο Peugeot. Τώρα, τι να πω πια;; Μπας και εκεί για να εγκατασταθείς υπογράφεις πιστοποιητικό αγωνιστικών φρονημάτων; Ή μήπως το κράτος έδωσε στους πυροβολημένους με τους αγώνες σπίτια και γη στην παραμεθόριο, όπως έκανε κάποτε με τους Ακρίτες ή άντε με τους παλιννοστούντες; Και επίσης γιατί δεν μπορούν να φάνε κάτι που δεν βελάζει και να πιούνε αποστάγματα με γλυκάνισο; Η πόλη των ερωτημάτων μου και των ανθρώπων που χρωστάω ένα σωρό όμορφες στιγμές μου...

**Καστριώτισσα, η (όν. θηλ.): **Πιθανότατα συνοδευτικό της Παναγίας (Παναγία η Καστριώτισσα) σε περιοχές όπου η εκκλησία χτίστηκε πάνω σε ερείπια αρχαίου κάστρου. Πιθανότατα επίσης η πιο πολυακουσμένη κοπάνα, από μένα τουλάχιστον, αυτού του τριημέρου. Πέρασα από το χωριό τρεις φορές μέσα σε 24 ώρες, ενώ δεν το είχα δει ποτέ μου ούτε στον χάρτη... Το καλοκαίρι εκεί πρέπει να διαρκεί από τον Ιούλιο μέχρι τον Αύγουστο τις ώρες 12.00-15.00, ενώ ό,τι απομένει είναι χειμώνας.

Λάρισα, η (όν. θηλ.): Πόλη της Ελλάδας, πρωτεύουσα της Θεσσαλίας και σημείο έναρξης και λήξης της περιπέτειας μου το τριήμερο. Πόλη επίσης στην οποία είναι καταχωρημένες οι περισσότερες επαρχιακές πινακίδες αυτοκινήτων που είδα στα βουνά... Εκτός ότι καβαλούσα ένα ΡΙΝ, γύριζα αριστερά έβλεπα ένα ΡΙΤ... Γύριζα δεξιά, νά'σου ένα ΡΙΧ... Προχωρούσα παρακάτω, πάρε ένα ΡΙΡ... Γέμισαν τα βουνά χαρούμενα τιτιβίσματα του κάμπου και προφορές με βαρύ 'σ'! Είμαι περηφανος για την πόλη μου, τα παράτησαν όλοι (ζήτω το αυτόματο πότισμα στα βαμβάκια!) και ήρθαν στο Ακρόπολις! Και ήταν όλοι τους σχετικοί, κανένας ψαγμένος πρωτευουσιάνος δεν άκουσε κοτσάνα από δαύτους... Βέβαια και να την άκουγε δεν θα την καταλάβαινε, αλλά αυτό ας μην το σχολιάσουμε...

Μάρσαλ, ο (ουσ. αρσ. ξεν. 'Marshall'): Στην Άγρια Δύση ο τίτλος αυτός δινόταν στους υπηρέτες του Νόμου που μαντρώναν τους κακούς πολίτες πίσω από τα κάγκελα και επέβαλαν την τάξη. Στο Άγριο Ακρόπολις ο τίτλος αυτός δίνεται στους υπηρέτες της Οργάνωσης που μαντρώνουν τους κακούς θεατές πίσω από τις κορδέλες και επιβάλλουν την τάξη. Κακοί μάρσαλ υπήρχαν και τότε και τώρα... Η διαφορά τους είναι ότι τώρα συμπεριφέρονται πιο πολύ σαν γελαδάρηδες που αντιμετωπίζουν τους άλλους σαν κοπάδι, χωρίς οι ίδιοι να σέβονται κανέναν από τους κανόνες που επιβάλλουν. Τι κι αν ο κόσμος άλλαξε και καταλαβαίνει πια ευκολότερα αν του μιλήσεις με τη λογική... Σέβομαι όσους κάνουν καλά τη δουλειά τους, αλλά πραγματικά σιχαίνομαι αυτούς που θεωρούν πως το κίτρινο γιλεκακι τους έκανε εξουσία. Ο συγκεκριμένος στον Προφήτη Ηλία στην Ελάτεια έκανε καλά τη δουλειά του σε μας, αφήνοντας να του ξεφύγουν από άλλες πλευρές. Τελικά σε καλό μας βγήκε γιατί τη δεύτερη φορά που είδαμε το άλμα, καθίσαμε σε εντελώς διαφορετικό και πολύ πιο εντυπωσιακό σημείο.

Νεύρα, τα (ουσ. ουδ. πληθ.): Μέρος του ανθρώπινου σώματος που μεταβιβάζει τις εντολές του εγκεφάλου προς το μυϊκό σύστημα. Φέτος μπορεί η σχεδίαση του αγώνα να άκουσε ουκ ολίγη κριτική, πάντως τα νεύρα μας δεν ταράχτηκαν στο παραμικρό, εκτός ίσως από το άγχος μην χάσουμε το κλείσιμο μιας ειδικής. Όλες τις φορές υπήρχε αρκετότατος χρόνος στη διάθεσή μας από τη στιγμή που αποφασίσαμε να μην τρέχουμε σαν τους παλαβούς να προλάβουμε δεύτερη διαφορετική ειδική την ίδια ημέρα. Εξάλλου τις περισσότερες φορές, με μερικά μέτρα μετακίνηση ήταν σαν να έβλεπες όντως άλλη ειδική... Ποιός χρειάζεται τις κοπάνες τελικά; Ίσως μεγαλώσαμε και αντιμετωπίζουμε τον αγώνα πιο πολύ σαν εκδρομή παρά σαν 'τρέχα να προλάβουμε'

Ξημερώματα, τα (ουσ. ουδ. πληθ.): Η περίοδος της ημέρας που προηγείται της ανατολής του ήλιου. Συνήθως συνοδεύεται από πέσιμο για ύπνο αργά, ή από ιδιαίτερα πρωινό ξύπνημα. Εδώ το νέο μας παρακολουθητικό δόγμα μάς τα χάλασε λιγάκι. Για να μπορεί κανείς να κλειστεί μέσα σε μια ειδική, αν δεν έχει κοιμηθεί στο ύπαιθρο, θα πρέπει να απαρνηθεί το κρεβάτι του νωρίς. Λαμβάνοντας υπόψη ότι εμείς τουλάχιστον, δεν ήρθαμε στη ζωή αυτή για να ξυπνάμε πριν τις οκτώ, καταλαβαίνει κανείς πόσο επίπονη ήταν αυτή η διαδικασία όταν για να προλάβεις π.χ. Ελάτεια, πρέπει να κλειστείς από τις επτάμιση... Βάλε και μια ώρα διαδρομή και μισή ώρα να ανοίξει το μάτι... Σημαίνει ξύπνημα στις πεντέμιση... άουτς! Ευτυχώς τελικά που είναι μια φορά το χρόνο ο αγώνας, τι το πήραμε το ρημάδι το ορθοπεδικό στρώμα;

**Οργάνωση, η (ουσ. θηλ.): **Ομάδα ανθρώπων που εργάζονται όλοι μαζί για έναν κοινό σκοπό. Αυτή τη φορά η γιάφκα βρισκόταν μάλλον κάπου στη Λαμία και (άκουσον άκουσον!) τα μέλη της είχαν και τη βοήθεια κάποιων αστυνομικών που, ξεχνώντας τον όρκο τους, υποβοηθούσαν αυτοκίνητα να παρανομούν προκειμένου να πετύχουν το σκοπό τους. Φήμες υπάρχουν, που όμως δεν διαψεύσθηκαν, ότι κάποια μέλη της Οργάνωσης έφταναν μέχρι του σημείου να υποδηλώνουν στα αστυνομικά όργανα το τι ακριβώς έπρεπε να κάνουν. Τελικά η Οργάνωση υπέπεσε σε ένα τραγικό σφάλμα: Εξέδιδε ακατάληπτες προκηρύξεις γεμάτες αριθμούς και λατινικούς χαρακτήρες και έτσι έχασε το λαϊκό της έρεισμα. Οι προσπάθειες των μελών της να σπείρουν το φόβο στον απλό κόσμο ('Μην περάσεις την κορδέλα, θα σε αναφέρω στην Οργάνωση!' ή 'Απαγορεύεται να μπεις στην ειδική, θα δώσω τον αριθμό σου στην Οργάνωση και θα σε κλείσει φυλακη!') στις περισσότερες περιπτώσεις άφηναν αδιάφορο τον απλό πολίτη, που δείχνοντας συγκεκριμένο σημείο του σώματός του, έκανε του κεφαλιού του.

Παύλιανη, η (όν. θηλ.): Χωριό του νομού Φθιώτιδας, που το Σάββατο προσωρινά έφερε την ονομασία 'Οδός Πανεπιστημίου', λόγω του αριθμού των αυτοκινήτων που περνούσαν από εκεί. Έξω από αυτό το χωριό, υπήρχε η εκκίνηση της ομώνυμης ειδικής την οποία παρακολουθήσαμε δις από την πασίγνωστη άγραφη κοπάνα. Κι αν μεν την πρώτη φορά την ηρεμία μας χαλούσε μόνο ο ρυθμός της κοράκλας, η οποία με βοηθό την τρελλοκοτσιδού είχε επιδοθεί στην τέχνη της παρεμπόδισης του έργου του ουραγού, λίγο πριν τη δεύτερη φορά έσκασαν και έσπασαν μύτη τα 22 κιλά κρέας... Είπαμε, εκδρομικό πια το Ακρόπολις, αλλά πρώτη φορά τα παϊδάκια κάναν διπλοβάρδια, μεσημέρι-βράδυ... Τελικά αφού είδαμε τους παγκόσμιους, τους μικρούς, τους φυλαγμένους, τους αργούς, τις χελώνες και τα γκαζοζέν να τσαλαβουτάνε στα νερά, αφού είχαμε τσαλαβουτήξει κι εμείς στο λασπουριό που έβγαλαν όλοι αυτοί, φύγαμε γιατί έπρεπε να πάμε να βαρεθούμε στη Λαμία και να διασχίσουμε τα ποτάμια του Πύργου... αλλά αυτό είναι άλλο λήμμα.

Ρέκε, το (ουσ. ουδ. ξεν. 'Recce'): Ο Άγιος Φανούριος στη γλώσσα των αγώνων. Όταν τελειώνοντας την Ελάτεια έπρεπε να πάμε στο Πολύδροσο, χωρίς να θαυμάσουμε το άγαλμα του Λεωνίδα και χωρίς να κάνουμε προς τα πίσω πάλι όλη την ειδική, ακολουθήσαμε ένα δρομάκι ανάμεσα σε κάτι στάνες και μαντριά, μέσα από κάτι ρέματα και ποταμάκια. Έχουμε την κακιά συνήθεια να σχηματίζουμε κάθε χρόνο τον κυκλο των χαμένων θεατών, αλλά πάντα κάτι γίνεται την τελευταία στιγμή και τη βγάζουμε καθαρή. Για το 2005 αυτό το κάτι ήταν οι πινακίδες Recce SS 3 που συναντούσαμε στη μέση του τίποτα, τρίτο σπαρμένο χωράφι δεξιά πριν το λυσσασμένο τσομπανόσκυλο. Βουτηγμένοι μέσα στην ασχετοσύνη μας και πάλι, δεν καθόμασταν να ψάξουμε τι σημαίνει αυτή η ξένη λέξη και επειδή κανείς μας δεν πίστευε ότι δειχνει την κατεύθυνση για το τέρας του Ρεγγινίου, τις ακολουθούσαμε. Και τελικά ευτυχώς που το κάναμε γιατί ο δρόμος μας έβγαλε στην αφετηρία της ειδικής 3 και από εκεί πια τα πράγματα ήταν εύκολα... Φτάσαμε στα νερά, θαυμάσαμε το σκουπιδαριό που άφησε πίσω του το λεφούσι του ενός εκατομμυρίου θεατών που πρέπει να ήταν εκεί και από τη σχετική κοπάνα φτάσαμε Τιθορέα και τελικά Πολύδροσο στην ώρα μας... Αργότερα το βράδυ μάθαμε από σχετικότερους τι ακριβώς σημαίνει, αλλά για μας θα είναι πάντα ο Άγιος Φανούριος...

Σατανίτα, η (όν. θηλ.): Χαριτωμένο υποκοριστικό της αλυτάρχη του αγώνα, το οποίο το κέρδισε πανάξια όταν κάναμε όλη την ειδική της Ελάτειας από την αρχή μέχρι το τέλος. Η ειδική είναι άγνωστη μόνο στις ψηλοτάκουνες που έρχονται στον αγώνα γιατί τους το επέβαλε ο γκόμενος και όλοι οι υπόλοιποι κατέχουν τη φλαταδούρα που έχει στην αρχή της και που έμεινε να επονομάζεται Pikes Peak. Χαρωπά σκεπτόμενος μπορεί κάποιος να πιστέψει ότι έτσι είναι και στη συνέχεια της... και πράγματι μέχρι το μοναστήρι του συνονόματου προφήτη, μέσες άκρες αυτό συμβαίνει. Μετά όμως... περνάμε την κοπάνα που την ενώνει με το Ρεγγίνι και συνεχίζυμε... περνούμε κάμπους, βουνά, χωράφια, ξανά βουνά, ανεβαίνουμε, κατεβαίνουμε, προχωράμε, προχωράμε, προχωράμε... Φυτεμένη πέτρα, χαλίκι, κροκάλα, καμια σχέση με τη φλαταδούρα που λέγαμε στην αρχή... συνεχίζουμε να προχωράμε, περνάμε τα 5345 βουνά και η ειδική δεν λέει να τελειώσει! Τι Καράβωμα και αηδίες! εδώ ο συνοδηγός θέλει σημειώσεις πάχους Πάπυρος Λαρούς και βάλε! Άξια η κυρία Αλυτάρχης! Το υποκοριστικό θα το χρησιμοποιώ για πάντα απο εδώ και πέρα... Τρεις μέρες το μόνο που έκανα ήταν να το επιβεβαιώνω σε κάθε ειδική που έκανα ολόκληρη, αλλά να ξέρετε κυρία Πασσαλή ότι θα δώσετε λόγο στο Θεό που ταλαιπωρείτε έτσι τους συμμετέχοντες... Εντάξει εμείς είμαστε απλοί θεατές και καλά να πάθουμε, αλλά εκείνο το αμούστακο παλικάρι ο Λάτβαλα, τι σας έφταιγε να μαρτυρήσει έτσι;;

Τρελλοί, οι (επίθ. πληθ.): Οι άνθρωποι που οι σκέψεις τους στερούνται κοινής λογικής, ακόμα και όταν αυτή ορίζεται με έκκεντρες προεκτάσεις. Με άλλα λόγια αυτοί που από το Λιανοκλάδι για να πάνε Πολύδροσο στις εννέα το βράδυ δεν ακολουθούν τη διαδρομή μέσω Λαμίας και Μπράλλου, αλλά αποφασίζουν να ανεβούνε και να ακολουθήσουν την ειδική Πύργος μέχρι την κοπάνα της Καστριώτισσας, επειδή στο χάρτη φαίνεται κοντά. Ο χάρτης όμως δεν δείχνει ότι για να πας από Λουτρά Υπάτης μέχρι τον Πύργο θέλεις μιαμιση ώρα μέσα στη νύχτα για να ανέβεις την Οίτη. Ούτε δείχνει ότι πρέπει να διασχίσεις ποτάμι πλάτους τεσσάρων και βάθους μισού μέτρου για να φτάσεις στο start της ειδικής (Τελικά όταν είδα Πεζώραλλο να το διασχίζει ακριβώς πίσω μου ομολογώ ότι το κατόρθωμά μου δεν μου φάνηκε και πολύ σπουδαίο...). Βέβαια μέσα στην ειδική τα πράγματα ήταν λίγο πιο άγρια... Το χώμα ήταν καλό, αλλά είχα την εντύπωση ότι οι πιθανότητες να συναντήσουμε καμιά αρκούδα που θα μας έκανε δείπνο ήταν πραγματικά πάρα πολλές, και έτσι ξεχασμένοι από ανθρώπους και Θεό προχωρούσαμε παρακολουθώντας το χιλιομετρητή να σκαρφαλώνει βασανιστικά αργά προς το ένατο περίπου χιλιόμετρο... Και ξαφνικά μπροστά μου βρήκα το κάμπιγκ του ΕΟΤ! Σε ένα πλάτωμα πρέπει να ήταν και διακόσιες σκηνές θεατών που περίμεναν να αρχίσει σε δώδεκα ώρες η ειδική... Πραγματικό πανηγύρι! Αναθαρρήσαμε και φτάσαμε στην Καστριώτισσα και μετά στο Μαυρολιθάρι, όπου φάγαμε ό,τι είχε απομείνει στην ψησταριά στην πλατεία του χωριού, ενώ κάναμε φιλανθρωπικό έρανο από τα διπλανά τραπέζια για λίγο ψωμάκι... Φτάσαμε Πολύδροσο τελικά στις δύο τη νύχτα...

Υπερειδική, η (ουσ. θηλ.): Καινούργιο φρούτο εξ αλλοδαπής που θέλει ντε και καλά να φέρει (κι άλλο) κόσμο στα ράλι. Ή αλλιώς, ελάτε να τα στήσουμε νόμιμα. Και μάλιστα στο Καλατράβειο Στάδιο που του βάλαμε και γλιστερή άσφαλτο και νεροδοχεία και δεντράκια... Το κερδισμένο στοίχημα του φετινού Ακρόπολις... Εξηνταπέντε χιλιάδες θεατές, πιο πολλοί από δυο ολόκληρα ράλι, σε μια ειδική... Και μόνο οι φάτσες των παγκόσμιων όταν έβγαιναν από τα αυτοκίνητά τους και χαιρετούσαν, γελούσαν, χαιρόντουσαν σαν μικρά παιδιά, άξιζαν τη φασαρία... Ίσως ακόμα και να άξιζαν την προνομιακή μεταχείριση κάποιων δικών μας οδηγών... Οπότε ούτε καν κίτρινη κάρτα, μόνο απλές παρατηρήσεις από τον διαιτητή και πάμε παρακάτω... Έτσι κι αλλιώς αύριο στα βουνά, κανείς δεν θα θυμάται ποιοί ήταν αυτοι που εγκατέλειψαν μετά την SS1, ούτε φυσικά τους χορηγούς τους. Θα το χρησιμοποιήσουμε μόνο για θέμα κουβέντας ανάμεσα στα δύο περάσματα κάποιας ειδικής ή στις κοιλιές του αγώνα. Επιτυχία λοιπόν η υπερειδική... Αλλά τώρα; Τι έκπληξη θα έχουμε για του χρόνου;

Φόρουμ, το (ουσ. ουδ. ξεν. 'Forum'): Στην αρχαία Ρώμη ο τόπος συνάντησης και ανταλλαγής απόψεων των πατρικίων. Στην μοντέρνα ιντερνετική πραγματικότητα ο τόπος συνάντησης και ανταλλαγής απόψεων των διαθέτοντων πρόσβαση στο διαδίκτυο. Φυσικά δεν έλειψαν ποτέ, ούτε τότε, ούτε τώρα οι διαξιφισμοί, οι τσακωμοί, οι λυκοφιλίες και οι ταυτίσεις απόψεων. Μεγαλειώδης η ρήση του επιθεωρητή Κάλαχαν, περισσότερο μεγαλειώδης η ρήση κάποιου που φαίνεται να κατέχει τη ζωή: 'Δεν με νοιάζει αν γενικά είσαι καλός άνθρωπος, δεν σε νοιάζει αν γενικά είμαι κακός. Έχουμε ένα κοινό σημείο και σημασία έχει τις λίγες στιγμές που μοιραζόμαστε μαζί, να τις ζούμε όμορφα'. Ό,τι και να πω περισσότερο μοιάζει βλακώδες. Όσο κι αν έχω σχολιάσει το 4TF είτε έτσι, είτε αλλιώς, τελικά σημασία έχει οι ώρες μας online κάτι να μας προσφέρουν. Εμένα μου πρόσφεραν μεταξύ άλλων την παρέα κάποιων ανθρώπων στο Ακρόπολις. Και ναι, θα επιδιώξω να ξαναζήσω τον αγώνα μαζί τους.

Χοληστερίνη, η (ουσ. θηλ.): Ουσία του αίματος η οποία δεν έχω ακριβώς καταλάβει αν είναι επιζήμια ή όχι. Υποτίθεται ότι υπάρχει καλή και κακή, αλλά με βεβαιότητα μπορώ μόνο να πω ότι κάποια από τις δύο αυξήθηκε θεαματικά στο αίμα μου αυτό το τριήμερο. Να φταίει ότι η μορφολογία του εδάφους επιτρέπει μόνο σε αιγοπρόβατα να φτουρήσουν στην περιοχή; Να φταίει ότι οι ντόπιοι έχουν γίνει μάστορες στο ψήσιμό τους; Γεγονός είναι πάντως ότι το Ακρόπολις είναι η δεύτερη μετά το Πάσχα περίοδος το χρόνου που γίνεται τέτοια σφαγή στην περιοχή... Και στο φινάλε τι να πει κανείς όταν ακούει στη Δάφνη την ερώτηση: 'Έκλεισα ένα αρνί για να φάμε μετά το τέλος της ειδικής, έχει κανείς αντίρρηση;;'

Ψησταριά, η (ουσ. θηλ.): Σκεύος μαγειρέματος που χρησιμοποείται για να ψήσει φαγητό πάνω από φωτιά. Και ειδικότερα το σκεύος που έκανε θραύση αυτές τις ημέρες, πιθανότατα εξαιρουμένου του τηγανιού για κάποιους εξ ημών. Στην καινούργια ακροπολική πραγματικότητα είναι ο καλύτερος τρόπος να περάσεις το χρόνο ανάμεσα στα δύο περάσματα, τις στιγμές ακριβώς που όλοι έχουν μια λιγούρα λόγω του δάσους. Και αν είσαι χορτοφάγος και φίλος των αγώνων αυτοκινήτου; Τίποτα, οι έννοιες είναι ασυμβίβαστες. Σαν να λέμε ας πούμε μουσουλμάνος πατριάρχης, εργασιομανής υπουργός, ή γρήγορη βουλευτοκόρη. Έσπασαν οι μύτες των μη προνοητικών στις ειδικές, έφτασαν στα όρια της ζητιανιάς κάποιου περίσσιου παϊδακιού οι τεμπέληδες.

Ώρες, οι (ουσ. θηλ. πληθ.): Υποδιαίρεση της μονάδας χρόνου που εφηύρε ο άνθρωπος για να μετράει το διάστημα από το κλείσιμο του δρόμου μέχρι το πρώτο αγωνιστικό ή ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο πέρασμα μιας ειδικής. Και ήταν πολλές οι ρημάδες... Ειδικά στην πρώτη περίπτωση, οπότε και δεν σου πήγαινε να το ρίξεις στο φαγοπότι, δεν περνάγαν κιόλας... Τι αναμνήσεις από παλιά ακρόπολις, τι ανταλλαγές εμπειριών από αγώνες, τι καταστρώσεις σχεδίων για να πέσει η τάδε γκόμενα, τι όνειρα μεγαλείων... Όλα κάτω από έναν παχύ ίσκιο για να σπάει λιγάκι η ντάλα του ελληνικού καλοκαιριού... Τα είχαμε πάντα, αλλά φέτος γίναμε και φιλόσοφοι κατά τη διάρκεια της μεγάλης αναμονής... Μέχρι το πρώτο Safety να κομματιάσει με τη σειρήνα του την ησυχία, να σταματήσει τις αναμνήσεις γιατί το χτες είναι χτες κι αυτό που μετράει είναι το τώρα, να διακόψει τις ανταλλαγές εμπειριών γιατί πλησιάζει μια μεγάλη εμπειρία που θα ζήσουμε μαζί, να αναβάλλει τις καταστρώσεις σχεδίων για τότε που θα βουλιάξουν τα νησιά και άσε που άμα η γκόμενα δεν θέλει να έρθει στο ακρόπολις μάλλον δεν αξίζει καν τον κοπο το σχέδιο, να αφήσει τα όνειρα για τον χειμώνα γιατί η πραγματικότητα που έρχεται μοιάζει ακόμα πιο πολύ με όνειρο από αυτά που βλέπουμε όταν κοιμόμαστε...

Ημέρα 2 από 360...

*(Σημείωση: Το να κριτικάρει κανείς όντας απ'έξω είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο.

Από βαθους καρδιάς λοιπόν συγχαρητήρια στην κυρία Ανίτα Πασσαλή που σαν αλυτάρχης έχει το καθήκον να εκπροσωπεί όλους που έκαναν έστω και μία δουλίτσα για να στηθεί ο καλύτερος αγώνας που έχω δει ποτέ μου.

Συγχαρητήρια επίσης από βάθους καρδιάς μέχρις ορίων σεβασμού και στο μοναδικό γυναικείο πλήρωμα του αγώνα, τις κυρίες Χριστίνα Σταθάκη και Τζέιν Σαμπανίκου, όσο κι αν τις λοιδώρησα στο αυλάκι στην Παύλιανη.

Όλοι οι συμμετέχοντες, με το δικό του τρόπο ο καθένας, υπερέβησαν εαυτόν κάνοντας πραγματικότητα κάτι πολύ δύσκολο, είτε αυτό είναι οι δέκα βαθμοί της πρώτης θέσης, είτε ο τερματισμός στην 54η θέση της γενικής, είτε απλά η παρουσία στον τεχνικό έλεγχο.)*

Ο χρήστης thvarveris έγραψε:

**Δεν μου άρεσε **

Που καμιά φορά οι υπεύθυνοι αστυνομικοί και μιλάω για αξιωματικούς, τα κάνουν μαντάρα.Στην κοπάνα στα Πυρά Ηρακλέους δεν άφηναν τον κόσμο να ανέβει ενώ επάνω υπήρχε πολύς χώρος για παρκάρισμα.Στο δρόμο που οδηγούσε για τον τερματισμό στο Περιβόλι δεν άφηναν το κόσμο να μπει για ήταν γεμάτος και ο δρόμος ήταν εντελώς άδειος.Αντιθέτως μερικά νέα παιδιά απλοί αστυφύλακες έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να εξυπηρετήσουν.Στα μέρη που δεν υπήρχε αστυνομία ο κόσμος τα έβρισκε καλύτερα μεταξύ του.

Απόλυτα ακριβή και σωστά και τα 2!!!
Ειδικά στην Παύλιανη 2, ήταν σκέτη κοροϊδία.... Το πρωί ίσως να είχαν δίκιο, δεν ξέρω. Όμως το απόγευμα, ανέβηκα 2κάβαλο σε φίλο, αφήνοντας τζάμπα το αυτ/το 1 χλμ μακριά....
Και την Κυριακή τζάμπα κλείσιμο στον τερματισμό της εδ Περιβόλι...
Τέλος πάντων, κατά τα άλλα ήταν το τέλειο Ακρόπολις από πλευρά προβολής και οργάνωσης.
Από πλευράς συναγωνισμού και θεάματος, τι να πώ?
Τα πήρε όλα ο Λεμπ κι έφυγε, Σάινθ θεέ μας, Πέτερ που μας τα μούσκεψες..... , Χίρβονεν φέτος έμαθες να οδηγείς???
Πέρσι τι έκανες αγόρι μου???
Οι Σουμπαραίοι θα πετύχουν 2ο οδηγό της προκοπής????
Θα κάνουν κάτι στην Αργεντινή, ή θα το κάνει F1 το παιχνίδι ο Αλσατός???

Συγχαρητήρια στο Γρ. Νιώρα, που απο ατυχία - εγκατάλειψη έχασε την 1η θέση στα Ελληνικά Ν!!!

Για την ιστορία:
Παρασκευή: Ελευθεροχώρι 1, Ζελι 1, Ρεγγίνι 2, Ζελι 2.
Σάββατο: Παύλιανη 1, Αμφισσα 1, Παύλιανη 2, Στρόμη 2.
Κυριακή: Δίκαστρο , Γραμμένη, Περιβόλι.
Πέμπτη, από τις 07:20 στο σκουπιδότοπο της Λαμίας....
Όλα αυτά με συνδιασμό τουτού και μοτό.

Calibrator, πολύ καλό!

Και εγώ πλέον έχω και άλλους στην καρδιά μου πέραν του Πέτρου. Τον Τζίτζι και τους -δίχως αύριο- χαπακωμένους του junior...

Ο χρήστης greo έγραψε:
Προφανως ειμασταν ταυτοχρονα. Μονο που εγω εφτασα αργα γιατι περιμενα να αδειασει η κοπανα και να παω μονος (με το ετερον ημισυ) σαν ανθρωπος. ΚΑΠΗ ηταν;

Ειμασταν μ ενα μπλε Range φιλου παρκαρισμενο μπροστα απο την εκκλησια.

ΤΟ 52ο ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ ΗΤΑΝ ΙΣΩΣ ΤΟ **ΚΑΛΥΤΕΡΟ **ΟΣΩΝ ΕΧΩ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ, ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ ΚΑΙ ΓΕΛΙΟΥ! Η ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΠΑΡΕΑ ΗΤΑΝ ΣΙΓΟΥΡΑ Ο ΛΟΓΟΣ!
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΜΕ 7 ΕΙΔΙΚΕΣ (ΕΛΕΥΘΕΡΟΧΩΡΙ Ι- ΙΙ, ΚΟΥΜΑΡΙΤΣΙ, ΑΜΦΙΣΣΑ, ΠΑΥΛΙΑΝΗ ΙΙ, ΔΙΚΑΣΤΡΟ, ΠΥΡΓΟΣ) ΣΥΝ ΤΟ SHAKEDOWN.

ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑΣ ΘΕΑΜΑΤΟΣ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ. ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ ΣΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΧΩΡΙ Ι ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΤΩΝ ΦΟΡΟΥΜΑΔΩΝ cmarin, syele, Christos M., DAP, piko, pinatsis, Ιδρυτικός ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΥ ΞΕΧΝΑΩ (ΝΑΙ ΣΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΜΕ ΤΗ ΝΑΤΑΣΑ!!!), ΣΤΟ SHAKEDOWN ΤΟΝ Greg , ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ TH nifitsa, ΕΝΩ ΣΧΕΔΟΝ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΙΧΑΜΕ ΠΑΡΕΑ ΤΟΝ CDL!

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!