προβληματιζομαι γιατι μια θεση στο δημοσιο φαινεται να ειναι μια θεση διχως αυριο, ενω τωρα θα πρεπει ο αριθμος των δυ να μειωθει.
τι ελπιδα εχει λοιπον καποιος να διοριστει σημερα;

Ο χρήστης bibendum έγραψε:
Συνεχιζω να το καταλαβαινω...

Οταν στον ιδιωτικο τομεα δουλευουμε 10, 12, 14 ωρες για να ειμαστε σε θεση να ζουμε με λιγο περισσοτερα, καταλαβαινω να υπαρχουν μερικοι ανθρωποι που εχουν αλλες προτεραιοτητες στη ζωη τους οπως να εχουν σταθερο προγραμμα με 8ωρη εργασια και αφθονο ελευθερο χρονο παρα να εχουν περισσοτερες απολαβες. Ολα ειναι θεμα προτεραιοτητων του καθε ατομου.

Καπου εδω βεβαια αρχιζουν τα παραδοξα του στυλ:
πολυς ελευθερος χρονος = θελω λεφτα για να τον χαρω αλλα δεν τα εχω
λιγος ελευΘερος χρονος = εχω περισσοτερα χρηματα αλλα οχι χρονο να τα χαρω κοκ

Ε, καλά, δεν το λες και εργασία.
Άσε που πολλοί δεν πατάνε καν, ή φεύγουν πολύ πριν του υποτιθέμενου 8ώρου.

Ο χρήστης bibendum έγραψε:
Συνεχιζω να το καταλαβαινω...

Οταν στον ιδιωτικο τομεα δουλευουμε 10, 12, 14 ωρες για να ειμαστε σε θεση να ζουμε με λιγο περισσοτερα, καταλαβαινω να υπαρχουν μερικοι ανθρωποι που εχουν αλλες προτεραιοτητες στη ζωη τους οπως να εχουν σταθερο προγραμμα με 8ωρη εργασια και αφθονο ελευθερο χρονο παρα να εχουν περισσοτερες απολαβες. Ολα ειναι θεμα προτεραιοτητων του καθε ατομου.

Καπου εδω βεβαια αρχιζουν τα παραδοξα του στυλ:
πολυς ελευθερος χρονος = θελω λεφτα για να τον χαρω αλλα δεν τα εχω
λιγος ελευΘερος χρονος = εχω περισσοτερα χρηματα αλλα οχι χρονο να τα χαρω κοκ

Πολυς ελευθερος χρονος=περιθωριο και για δευτερη ,μαυρη,εργασια.

Ο χρήστης BILL33 έγραψε:

Συνεχιζω να το καταλαβαινω...

Οταν στον ιδιωτικο τομεα δουλευουμε 10, 12, 14 ωρες για να ειμαστε σε θεση να ζουμε με λιγο περισσοτερα, καταλαβαινω να υπαρχουν μερικοι ανθρωποι που εχουν αλλες προτεραιοτητες στη ζωη τους οπως να εχουν σταθερο προγραμμα με 8ωρη εργασια και αφθονο ελευθερο χρονο παρα να εχουν περισσοτερες απολαβες. Ολα ειναι θεμα προτεραιοτητων του καθε ατομου.

Καπου εδω βεβαια αρχιζουν τα παραδοξα του στυλ:
πολυς ελευθερος χρονος = θελω λεφτα για να τον χαρω αλλα δεν τα εχω
λιγος ελευΘερος χρονος = εχω περισσοτερα χρηματα αλλα οχι χρονο να τα χαρω κοκ

Πολυς ελευθερος χρονος=περιθωριο και για δευτερη ,μαυρη,εργασια.

Μαύρη ; Αφού οι δυ είναι τίμιοι...Οι μόνοι τίμιοι! (το παραδέχονται όλοι οι δυ του φόρουμ μας)

εγω ανησυχω για την ελπιδα των νεων, εσεις το πατε αλλου...

Ο χρήστης petrolhead έγραψε:
εγω ανησυχω για την ελπιδα των νεων, εσεις το πατε αλλου...

Δεν έχουν ελπίδα, κι αυτό το χρωστάνε στους γέρους τους. Οπότε μην ανησυχείς.

Ο χρήστης BILL33 έγραψε:

Συνεχιζω να το καταλαβαινω...

Οταν στον ιδιωτικο τομεα δουλευουμε 10, 12, 14 ωρες για να ειμαστε σε θεση να ζουμε με λιγο περισσοτερα, καταλαβαινω να υπαρχουν μερικοι ανθρωποι που εχουν αλλες προτεραιοτητες στη ζωη τους οπως να εχουν σταθερο προγραμμα με 8ωρη εργασια και αφθονο ελευθερο χρονο παρα να εχουν περισσοτερες απολαβες. Ολα ειναι θεμα προτεραιοτητων του καθε ατομου.

Καπου εδω βεβαια αρχιζουν τα παραδοξα του στυλ:
πολυς ελευθερος χρονος = θελω λεφτα για να τον χαρω αλλα δεν τα εχω
λιγος ελευΘερος χρονος = εχω περισσοτερα χρηματα αλλα οχι χρονο να τα χαρω κοκ

Πολυς ελευθερος χρονος=περιθωριο και για δευτερη ,μαυρη,εργασια.

Δεν θελω να το παω παραπερα με μαυρες εργασιες, με ξυσιματα και τα σχετικα. Απλα υπαρχουν πολλα ατομα που θελουν να εχουν την ηρεμια τους και ενα σταθερο ωραριο (πραγμα το οποιο δεν σημαινει οτι θα πανε και θα τα ξυνουν), που καλως η κακως ο ιδιωτικος τομεας δεν τα εγγυαται.

Ποιο ειναι το σωστο και ποιο το λαθος δεν το ξερω...

Απλώς ο κανόνας θα πρέπει να είναι ότι μονιμότητα + σταθερό ωράριο + χαλαρη εργασία = λιγότερες απολαβές σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα.

Διαφωνώ: ό,τι ισχύει στον ιδιωτικό τομέα από ωράριο, 'ένταση εργασίας', δικαιώματα, άδειες κλπ.αλλά λιγότερες απολαβές σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα.
ΦΥΣΙΚΑ, ΟΧΙ ΜΟΝΜΟΤΗΤΑ.

Αν διορίστει κάποιος στο δημόσιο ακόμα και νέος να είναι πως μπορέι να είναι σίγουρος ότι θα μείνει στο δημόσιο έστω και για λίγα λεφτά; Τώρα λένε για εφεδρεία και μετά από μήνες μπορεί να απωλύουν μαζικά χωρίς το πρόσχημα της εφεδρείας.

Ε, ας πάει εκεί που θα 'ναι σίγουρος.

Ο χρήστης octavia699 έγραψε:
Αν διορίστει κάποιος στο δημόσιο ακόμα και νέος να είναι πως μπορέι να είναι σίγουρος ότι θα μείνει στο δημόσιο έστω και για λίγα λεφτά; Τώρα λένε για εφεδρεία και μετά από μήνες μπορεί να απωλύουν μαζικά χωρίς το πρόσχημα της εφεδρείας.

Τη συγκεκριμενη χρονικη στιγμη, αν βρεις δουλεια (δημοσιο ή ιδιωτικο) απλα κανεις το σταυρο σου, και ξεκινας αδιαφοροντας για το τι θα γινει σε 1-2-3-6 μηνες. Ειναι αστειο και να συζηταμε αποριψη οποιασδηποτε δουλειας - μιλαμε για νορμαλ καταστασεις κι οχι 14ωρη δουλεια σε χυτηριο με 150 ευρω.

Ο χρήστης pro έγραψε:

Αν διορίστει κάποιος στο δημόσιο ακόμα και νέος να είναι πως μπορέι να είναι σίγουρος ότι θα μείνει στο δημόσιο έστω και για λίγα λεφτά; Τώρα λένε για εφεδρεία και μετά από μήνες μπορεί να απωλύουν μαζικά χωρίς το πρόσχημα της εφεδρείας.

Τη συγκεκριμενη χρονικη στιγμη, αν βρεις δουλεια (δημοσιο ή ιδιωτικο) απλα κανεις το σταυρο σου, και ξεκινας αδιαφοροντας για το τι θα γινει σε 1-2-3-6 μηνες. Ειναι αστειο και να συζηταμε αποριψη οποιασδηποτε δουλειας - μιλαμε για νορμαλ καταστασεις κι οχι 14ωρη δουλεια σε χυτηριο με 150 ευρω.

Φυσικά και δεν απορρίπτεις δουλεία. Απλά πλέον πρέπει να ξέρεις ότι και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα οι μισθοί θα είναι πολύ χαμηλοί και φυσικά δεν θα υπάρχει μονιμότητα. Άλλα λόγω του τρομακτικού ποσοστού ανεργείς θα αναγκαστείς να δέχτείς τους όρους όσο σκληροί και άδικοι και να είναι.

Ο τόνος octavia μπήκε σε πολύ σωστό σημείο...

Νέος που κάνει όνειρα ή έχει ελπίδα αυτή τη στιγμή είναι νέος που έχει καπνίσει χόρτο. Σίγουρα θα επανέλθουν όταν είναι σωστός ο καιρός, αλλά προς το παρόν η πιο σοφή κίνηση είναι να πορεύεται κάποιος μέρα με την ημέρα και να έχει τα μάτια του ανοιχτά παντού. Μικρό καλάθι και οι καλοί δεν χάνονται λένε.

Ο χρήστης funkyreverend έγραψε:
Νέος που κάνει όνειρα ή έχει ελπίδα αυτή τη στιγμή είναι νέος που έχει καπνίσει χόρτο. Σίγουρα θα επανέλθουν όταν είναι σωστός ο καιρός, αλλά προς το παρόν η πιο σοφή κίνηση είναι να πορεύεται κάποιος μέρα με την ημέρα και να έχει τα μάτια του ανοιχτά παντού. Μικρό καλάθι και οι καλοί δεν χάνονται λένε.

Αρκετά αισιόδοξο πάτερ! Μαλλον η πραγματικότητα είναι πιο σκληρή. Δεν άλλαξε ο κακος ΔΥ, ο κακός εργοδότης, ο αδιάφορος ΙΥ κλπ
Θα συμφωνήσω όμως με το 'να πορεύεται καποιος μερα με την μερα'. Κάποιοι αποφάσισαν πως δεν είναι καιρός για όνειρα και προσδοκίες αλλά μόνο ... να βγαλουμε και την σημερινή μερα!

Απλώς ο κανόνας θα πρέπει να είναι ότι μονιμότητα + σταθερό ωράριο + χαλαρη εργασία = λιγότερες απολαβές σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα.

Και να φτασει ο δημόσιος τομέας σ' αυτη την εξίσωση πάλι θα υπάρχουν οι πικραμένοι, παλι θα υπάρχουν αυτοί που θελουν το Δημόσιο.

Ο χρήστης cosneo έγραψε:

Νέος που κάνει όνειρα ή έχει ελπίδα αυτή τη στιγμή είναι νέος που έχει καπνίσει χόρτο. Σίγουρα θα επανέλθουν όταν είναι σωστός ο καιρός, αλλά προς το παρόν η πιο σοφή κίνηση είναι να πορεύεται κάποιος μέρα με την ημέρα και να έχει τα μάτια του ανοιχτά παντού. Μικρό καλάθι και οι καλοί δεν χάνονται λένε.

Αρκετά αισιόδοξο πάτερ! Μαλλον η πραγματικότητα είναι πιο σκληρή. Δεν άλλαξε ο κακος ΔΥ, ο κακός εργοδότης, ο αδιάφορος ΙΥ κλπ
Θα συμφωνήσω όμως με το 'να πορεύεται καποιος μερα με την μερα'. Κάποιοι αποφάσισαν πως δεν είναι καιρός για όνειρα και προσδοκίες αλλά μόνο ... να βγαλουμε και την σημερινή μερα!

Να σου πω cosneo, ποτέ δεν θυμάμαι να άκουσα στις ειδήσεις 'ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ', 'ΤΩΡΑ ΤΡΩΜΕ ΜΕ ΧΡΥΣΑ ΚΟΥΤΑΛΙΑ', 'ΧΑΜΗΛΟΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΜΕ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΕΙΣ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΣΤΙΣ ΑΛΠΕΙΣ ΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ' κ.ο.κ. Κάθε μέρα υποτίθεται προβλήματα και λιτότητα υπήρχαν. Και αυτό προκύπτει από την εγγενή διάθεση για γκρίνια αλλά και από την αρχή της σχετικής έλλειψης χρήματος στο οικονομικό σύστημα. Οπότε, ξέρω ότι κάποια στιγμή τα πράγματα θα μπουν σε μια σειρά (σε κάποιο ανώτερο/κατώτερο επίπεδο σε σχέση με πριν) χωρίς απαραίτητα να ενημερωθούμε σε έκτακτο δελτίο από τα ΜΜΕ. Ωστόσο θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή οποιοδήποτε όνειρο ή μακροχρόνιος προγραμματισμός είναι ξεκρέμαστος.

Ο χρήστης funkyreverend έγραψε:
... θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή οποιοδήποτε όνειρο ή μακροχρόνιος προγραμματισμός είναι ξεκρέμαστος.

Ελπίζω να κάνεις πλάκα.
Ο 'μακροχρόνιος προγραμματισμός' έτσι κ αλλιώς ξεκρέμαστος είναι (εκτός κ έχει κανείς συμβόλαιο τουλάχιστον ότι ... θα ζει μέχρι του χρόνου), τα όνειρα όμως που κολλάνε?
Εκτός κ 'όνειρα' εννοείς 35 μοντέλα παρθένες, 2 φεράρι, 2 πόρσε, κότερο, βίλα με πισίνα κ 5 υπηρέτες κ ιδιωτικό λίαρ τζετ (όπως όλοι σχεδόν οι σημερινοί νέοι του πολιτισμένου κόσμου).

Ο μόνος που μπορεί να σου στερήσει τα όνειρά σου (ή να σε εμποδίσει να ονειρεύεσαι) είσαι εσύ ο ίδιος.
ililias.

Όχι, δεν κάνω καθόλου πλάκα.

Κάθε μέρα σε συζητήσεις αναφέρω ότι είμαι πολύ τυχερός που προς το παρόν έχω δουλειά. Οι υπόλοιποι φίλοι μου που κουτσοδουλεύουν επίσης. Αυτοί που δεν δουλεύουν μπορούν να ονειρεύονται ότι κάποια μέρα μπορεί να βρουν δουλειά. Για επιχειρήσεις μικρές, για ελεύθερα επαγγέλματα κλπ. δεν ακούς ούτε σκέψη. Κανείς από μας (25-32 ετών) δεν έχει μπει σε κάποια ευθεία που να μπορεί να σχεδιάσει πράγματα, οικογένειες, παιδιά, σπίτια κλπ. ακόμα και αν αυτά καθυστερήσουν. Το ποσοστό αυτόνομων στην ηλικία μου είναι τραγικό, the better side of 0% . Τι όνειρα να κάνεις και τι προγραμματισμό να ξεκινήσεις;

Σαν γενική αρχή ότι τα όνειρα είναι απολύτως τσάμπα και ο προγραμματισμός εξ ορισμού ξεκρέμαστος (μπορεί να συμβεί σεισμός ή να έχουν δίκιο οι Μάγιας π.χ.) ισχύει όντως, αυτή τη στιγμή είναι άσχημη η ψυχολογία για τους νέους/μη πιασμένους. Βραχυχρόνια, δεν λέω ότι θα κρατήσει δεκαετίες. Ούτε αισιοδοξία κυκλοφορεί ούτε σταθερότητα για να ξέρουμε τουλάχιστον με τι έχουμε να κάνουμε. Θα στρώσει όμως, ililia, αυτό είναι ένα όνειρο.

Με τον κίνδυνο να ακουστώ γραφικός:
Ξέρεις ποιό είναι το πραγματικό πρόβλημά σας? Ότι στη συντριπτική σας πλειοψηφία δεν ζοριστήκατε ποτέ στη ζωή σας...

Περίπου το ίδιο ισχύει για κάθε νεότερη γενιά σε σχέση με την αμέσως προηγούμενη. Οι γεννημένοι το '70 είναι σε παιδική χαρά σε σχέση με τους '50ς, οι '50ς είναι μεγαλωμένοι στην πούδρα σε σχέση με τους '20ς κ.ο.κ. και θα συνεχίσει και στο μέλλον αυτή η διαφορά. Παλιά η διαφορά ήταν οι πόλεμοι, μετά η φτώχεια, μετά η χούντα, μετά η κρίση και πάντα θα βρίσκουμε μια αιτία για το χάσμα γενεών και την 'ευκολία ζωής'.