Οι λόγοι που ανοίγω αυτή την ενότητα είναι πολλοί, αφορμή ωστόσο διαβάζοντας παλιότερα θέματα στο φόρουμ υπήρξαν κάποιες μικρές τάσεις οπαδισμού απέναντι στους οδηγούς του WRC. Ουσιαστικά δεν έχει γραφτεί ποτέ τι ακριβώς είναι rallyman, κάτι που ελπίζω να γράψουμε όλοι μαζί εδώ. Πως θα γίνει αυτό;
Με όμορφο πάντα τρόπο και όση ανάλυση θέλει ο καθένας μπορεί να γράψει για κάποιο χαρακτηριστικό οδηγό του σήμερα αλλά και του χθες που είναι και πολλοί περισσότεροι: τα 'καλά τους' αλλά και τα 'κακά τους', αφού μπορούμε να βρούμε μέσα από όσους έχουν τρέξει ως επαγγελματίες πως θα ήταν ο τέλειος rallyman ανακαλύπτοντας ίσως πως δεν πρέπει να είναι! Η πάλι αντίθετα. Καλό θα είναι να μην επικεντρωθούμε μόνο στους οδηγούς του σήμερα ακόμη και αν χρειαστεί να σχολιάσουμε τις διαφορετικές συνθήκες που υπήρχαν σε κάθε δεκαετία από το 1973 και μετά, κάτι που πιστεύω πως θα έχει ενδιαφέρον προκειμένου να γίνει ανάλυση και διάλογος.
Επίσης δεν υπάρχει λόγος να βιαστούμε, καθώς ένα σχόλιο για κάποιον οδηγό μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο για πολύ ανάλυση.
Ξέρω πως το θέμα είναι δύσκολο, πως για τους οδηγούς του WRC που είναι όλοι χεράδες έχουν γραφτεί ακόμη και από ειδικούς ελάχιστα πράγματα για το στυλ τους, τα καλά και τα κακά τους, πως μετράνε πάνω απ' όλα τα αποτελέσματα και πως το θέμα είναι αυτό που λέμε 'εύφλεκτο'.
Θα ήθελα να αποφύγουμε και μια παγίδα, αυτή που θέλει πολλούς να κρίνουν έναν οδηγό από μια επίδοση: αν και το σωστό είναι να κρίνει κανένας έναν οδηγό στο τέλος της καριέρας του αλλά υπάρχουν θαυμάσιοι οδηγοί και σήμερα με καλά στοιχεία ή μπορεί και όχι...
Το τελευταίο είναι στο χέρι μας και θα κάνω την αρχή με ένα σχόλιο του Βάλντεγκαρντ για τον δικό μας Ιαβέρη. Ο Σουηδός είχε πει βλέποντας τους χρόνους του Τάσου, πως έχει την ταχύτητα αλλά χρειάζεται να αποκτήσει και τέμπο... Άσχετα αν η φιλοσοφία του Ιαβέρη ήταν 'τέρμα' από την πρώτη ειδική...
Το τέμπο δεν είναι κάτι εύκολο, ο Μάκινεν όταν ήρθε 6ος στο RAC για να πάρει τους βαθμούς που χρειαζόταν ώστε να γίνει πρωταθλητής είχε πει πως είναι πολύ δύσκολο αυτό που κάνει και πως θα του ήταν ευκολότερο να πάει γρηγορότερα (έκανε μάλιστα τε τα κε με κάπου 160 χλμ./ώρα χωρίς να ακουμπήσει πουθενά το Μιτσουμπίσι!).
Το τέμπο από την άλλη έχει να κάνει με τα χιλιόμετρα των ειδικών διαδρομών πολλές φορές και σε κάποιους, κάτι που δεν μπορούμε να δούμε όσοι είμαστε έξω από το αυτοκίνητο στις ειδικές έχει να κάνει σε κάποιες (όχι σε όλες) περιπτώσεις με τον συνοδηγό: ο Μάρτιν όταν έχασε την τελευταία ειδική και το... πρωτάθλημα από το Σόλμπεργκ στο RAC είπε πως 'κοιμήθηκε' από κάποιο σημείο και μετά και φυσικά δεν 'τον ξύπνησε' ο συνοδηγός του που έπρεπε σαν 'ουδέτερος με το τιμόνι' να του το θυμίσει, γιατί εκεί ο τέμπο ήταν 100% που έπρεπε να ακολουθήσει.
Επειδή τα θέμα είναι τεράστιο και το τέμπο μπορεί να συζητηθεί παρακάτω, θα κάνω την αρχή με τον Κάρλος Σάινθ που 'είχε την τάση' να κερδίζει πολύ μεγάλες ειδικές σε μήκος. Αυτό δεν είναι τέμπο αγώνα, οι μεγάλες ειδικές ωστόσο είναι μια δύσκολη περίπτωση όπου όποιος πάει γρήγορα στην αρχή την πατάει στο τέλος, αποτελώντας έναν μικρό αγώνα από μόνες τους που θέλει... τέμπο.
Ο Σάινθ είχε την τάση να γράφει και πάρα πολλά στις σημειώσεις του αλλά και να πετυχαίνει καλούς χρόνους σε κλειστά κομμάτια, όταν ο Οριόλ με λιγότερο διάβασμα ή ο Μακ Ρέι με... ελάχιστο κέρδιζαν στις γρήγορες ειδικές που συνήθως κάνουν και την διαφορά.
Ο Σάινθ τώρα την χρονιά που έτρεχε με την παρωχημένη Δελτόνα είχε πολλές εξόδους γιατί το τέμπο του ήταν... τέρμα γκάζι για να μαζέψει τα χαμένα: τέρμα γκάζι ήταν και ο Μίκολα στην δύση της καριέρας του με το Μάζντα που έχανε κατά κράτος από τις Τογιότα και Λάντσια αλλά πάνω στο δρόμο: ειδικά όσοι δεν τον είδαν να κατεβαίνει Καρούτες στο Ακρόπολις του 1991 έχασαν...
Για να ανοίξω κι άλλο το θέμα του τέμπο (μπορείτε να κάνετε αναφορά σε οποιοδήποτε στοιχείο, δεν είναι απαραίτητο αν το τέμπο δεν σας καλύπτει να ξεκινήσουμε με αυτό) θα αναφέρω την περίπτωση του Κάνκουνεν που παρά τον 'νεανικό του ενθουσιασμό' τις εποχές του γκρουπ Β ξεκινούσε 'αργά' (ελπίζω να καταλάβατε γιατί έβαλα εισαγωγικά στο αργά...) την πρώτην μέρα του αγώνα για να ανεβάσει ρυθμό την δεύτερη και να 'λυσάξει' αν χρειαστεί την τελευταία. Εδώ υπάρχει μια διαφορετική μορφή τέμπο που είχε να κάνει με ολόκληρο το σκέλος(!) και που δικαίωσε με την υπομονή του τον ταχύτατο στο χώμα Κάνκουνεν τέσσερις φορές.
Μεγάλο βγήκε, θα έχει και λάθη (εκτός από τις εξετάσεις στο σχολείο που οι δύο μέρες έπεφταν πάντα στο Ακρόπολις με αποτέλεσμα να πηγαίνω λίγες μέρες μετά να δώσω με κανέναν που είχε αρρωστήσει...) και μιας και 'έχει πράμα' περιμένω...
Latest posts made by sta-lina
-
Ο τέλειος rallyman
-
RE: Ο τέλειος rallyman
Οι λόγοι που ανοίγω αυτή την ενότητα είναι πολλοί, αφορμή ωστόσο διαβάζοντας παλιότερα θέματα στο φόρουμ υπήρξαν κάποιες μικρές τάσεις οπαδισμού απέναντι στους οδηγούς του WRC. Ουσιαστικά δεν έχει γραφτεί ποτέ τι ακριβώς είναι rallyman, κάτι που ελπίζω να γράψουμε όλοι μαζί εδώ. Πως θα γίνει αυτό;
Με όμορφο πάντα τρόπο και όση ανάλυση θέλει ο καθένας μπορεί να γράψει για κάποιο χαρακτηριστικό οδηγό του σήμερα αλλά και του χθες που είναι και πολλοί περισσότεροι: τα 'καλά τους' αλλά και τα 'κακά τους', αφού μπορούμε να βρούμε μέσα από όσους έχουν τρέξει ως επαγγελματίες πως θα ήταν ο τέλειος rallyman ανακαλύπτοντας ίσως πως δεν πρέπει να είναι! Η πάλι αντίθετα. Καλό θα είναι να μην επικεντρωθούμε μόνο στους οδηγούς του σήμερα ακόμη και αν χρειαστεί να σχολιάσουμε τις διαφορετικές συνθήκες που υπήρχαν σε κάθε δεκαετία από το 1973 και μετά, κάτι που πιστεύω πως θα έχει ενδιαφέρον προκειμένου να γίνει ανάλυση και διάλογος.
Επίσης δεν υπάρχει λόγος να βιαστούμε, καθώς ένα σχόλιο για κάποιον οδηγό μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο για πολύ ανάλυση.
Ξέρω πως το θέμα είναι δύσκολο, πως για τους οδηγούς του WRC που είναι όλοι χεράδες έχουν γραφτεί ακόμη και από ειδικούς ελάχιστα πράγματα για το στυλ τους, τα καλά και τα κακά τους, πως μετράνε πάνω απ' όλα τα αποτελέσματα και πως το θέμα είναι αυτό που λέμε 'εύφλεκτο'.
Θα ήθελα να αποφύγουμε και μια παγίδα, αυτή που θέλει πολλούς να κρίνουν έναν οδηγό από μια επίδοση: αν και το σωστό είναι να κρίνει κανένας έναν οδηγό στο τέλος της καριέρας του αλλά υπάρχουν θαυμάσιοι οδηγοί και σήμερα με καλά στοιχεία ή μπορεί και όχι...
Το τελευταίο είναι στο χέρι μας και θα κάνω την αρχή με ένα σχόλιο του Βάλντεγκαρντ για τον δικό μας Ιαβέρη. Ο Σουηδός είχε πει βλέποντας τους χρόνους του Τάσου, πως έχει την ταχύτητα αλλά χρειάζεται να αποκτήσει και τέμπο... Άσχετα αν η φιλοσοφία του Ιαβέρη ήταν 'τέρμα' από την πρώτη ειδική...
Το τέμπο δεν είναι κάτι εύκολο, ο Μάκινεν όταν ήρθε 6ος στο RAC για να πάρει τους βαθμούς που χρειαζόταν ώστε να γίνει πρωταθλητής είχε πει πως είναι πολύ δύσκολο αυτό που κάνει και πως θα του ήταν ευκολότερο να πάει γρηγορότερα (έκανε μάλιστα τε τα κε με κάπου 160 χλμ./ώρα χωρίς να ακουμπήσει πουθενά το Μιτσουμπίσι!).
Το τέμπο από την άλλη έχει να κάνει με τα χιλιόμετρα των ειδικών διαδρομών πολλές φορές και σε κάποιους, κάτι που δεν μπορούμε να δούμε όσοι είμαστε έξω από το αυτοκίνητο στις ειδικές έχει να κάνει σε κάποιες (όχι σε όλες) περιπτώσεις με τον συνοδηγό: ο Μάρτιν όταν έχασε την τελευταία ειδική και το... πρωτάθλημα από το Σόλμπεργκ στο RAC είπε πως 'κοιμήθηκε' από κάποιο σημείο και μετά και φυσικά δεν 'τον ξύπνησε' ο συνοδηγός του που έπρεπε σαν 'ουδέτερος με το τιμόνι' να του το θυμίσει, γιατί εκεί ο τέμπο ήταν 100% που έπρεπε να ακολουθήσει.
Επειδή τα θέμα είναι τεράστιο και το τέμπο μπορεί να συζητηθεί παρακάτω, θα κάνω την αρχή με τον Κάρλος Σάινθ που 'είχε την τάση' να κερδίζει πολύ μεγάλες ειδικές σε μήκος. Αυτό δεν είναι τέμπο αγώνα, οι μεγάλες ειδικές ωστόσο είναι μια δύσκολη περίπτωση όπου όποιος πάει γρήγορα στην αρχή την πατάει στο τέλος, αποτελώντας έναν μικρό αγώνα από μόνες τους που θέλει... τέμπο.
Ο Σάινθ είχε την τάση να γράφει και πάρα πολλά στις σημειώσεις του αλλά και να πετυχαίνει καλούς χρόνους σε κλειστά κομμάτια, όταν ο Οριόλ με λιγότερο διάβασμα ή ο Μακ Ρέι με... ελάχιστο κέρδιζαν στις γρήγορες ειδικές που συνήθως κάνουν και την διαφορά.
Ο Σάινθ τώρα την χρονιά που έτρεχε με την παρωχημένη Δελτόνα είχε πολλές εξόδους γιατί το τέμπο του ήταν... τέρμα γκάζι για να μαζέψει τα χαμένα: τέρμα γκάζι ήταν και ο Μίκολα στην δύση της καριέρας του με το Μάζντα που έχανε κατά κράτος από τις Τογιότα και Λάντσια αλλά πάνω στο δρόμο: ειδικά όσοι δεν τον είδαν να κατεβαίνει Καρούτες στο Ακρόπολις του 1991 έχασαν...
Για να ανοίξω κι άλλο το θέμα του τέμπο (μπορείτε να κάνετε αναφορά σε οποιοδήποτε στοιχείο, δεν είναι απαραίτητο αν το τέμπο δεν σας καλύπτει να ξεκινήσουμε με αυτό) θα αναφέρω την περίπτωση του Κάνκουνεν που παρά τον 'νεανικό του ενθουσιασμό' τις εποχές του γκρουπ Β ξεκινούσε 'αργά' (ελπίζω να καταλάβατε γιατί έβαλα εισαγωγικά στο αργά...) την πρώτην μέρα του αγώνα για να ανεβάσει ρυθμό την δεύτερη και να 'λυσάξει' αν χρειαστεί την τελευταία. Εδώ υπάρχει μια διαφορετική μορφή τέμπο που είχε να κάνει με ολόκληρο το σκέλος(!) και που δικαίωσε με την υπομονή του τον ταχύτατο στο χώμα Κάνκουνεν τέσσερις φορές.
Μεγάλο βγήκε, θα έχει και λάθη (εκτός από τις εξετάσεις στο σχολείο που οι δύο μέρες έπεφταν πάντα στο Ακρόπολις με αποτέλεσμα να πηγαίνω λίγες μέρες μετά να δώσω με κανέναν που είχε αρρωστήσει...) και μιας και 'έχει πράμα' περιμένω... -
RE: Quiz WRC
Στην Πορτογαλία του 1988 ήταν η πρώτη φορά που το ρεκόρ σε ειδική διαδρομή αυτοκινήτου ομάδας Β έσπασε στο χώμα από αυτοκίνητο του γκρουπ Α. Η επιφάνεια δεν παίζει όμως ρόλο και έτσι ο Μπρούνο Σαμπί στο rally Monte Carlo του 1988 με την Lancia Delta HF 4WD σε μια μοναδική κόντρα που είχε με τον Υβ Λουμπέ που σταμάτησε όταν ο οδηγός από την Κορσική βγήκε από τον δρόμο, ήταν αυτός που κατάφερε σε στεγνή άσφαλτο να σπάσει ρεκόρ που είχε γίνει κάτω από ίδιες συνθήκες από τον Ρερλ με το Κουάτρο Σπορ.
Αυτό δεν έχει όμως τόσο ενδιαφέρον όσο η επόμενη ερώτηση: ποιος team manager εργοστασιακής ομάδας κάθισε στην θέση του συνοδηγού που είχε πρόβλημα με αποτέλεσμα ο οδηγός να αποκλειστεί από τον αγώνα; Όποιος κάνει έρευνα, για να βοηθήσω κάπως, έγινε κάπου ανάμεσα στο 1975 - 1985.
-
RE: WRC Videos
Ο κινητήρας του Escort RT T 1700 πράγματι ήταν τοποθετημένος μπροστά και χαίρομε για την παρατήρηση, αφού από βδομάδα θα 'επιβραβευθεί με μια σπάνια φωτογραφία του κινητήρα από τις δοκιμές του αυτοκινήτου! 'Προκαταβολή' δύο πληροφορίες: κάποια από τα πρωτότυπα πουλήθηκαν στην Νότιο Αφρική όπου έλαβαν μέρος σε rally, ενώ η ομάδα της Ford αντιμετώπισε τότε προβλήματα ακόμη και με την έκδοση παραγωγής που ήθελε ντε και καλά να βγάζει πάνω από 220 ίππους. Όχι πως ήταν αυτός ο λόγος που δεν συμμετείχε στο WRC.
-
RE: WRC Videos
Πολύ ωραίο βίντεο μεν, εντελώς ακατάλληλο για συμπεράσματα δε. Από καταβολής rally και εξέλιξης αυτοκινήτων οι δοκιμές δεν είχαν καμία σχέση με την πραγματικότητα, δηλαδή τον κανονικό αγώνα. Εύκολα μπορεί να καταλάβει κάποιος πως τα Citroen εδώ διεκδικούν την νίκη στο rally Φιλανδίας αλλά πολύ περισσότερο τους δύο τίτλους. Καμία σχέση με τις δοκιμές της VW που από πλευράς αντοχής υλικών και μόνο ότι πάει στραβά είναι... θεμιτό όσο και καλοδεχούμενο από τους τεχνικούς.
Προσθέστε το άγχος που έχει το πλήρωμα στον αγώνα, την κούραση, την κατάσταση των ελαστικών του και την ταλαιπωρία που έχει υποστεί ήδη το αυτοκίνητο μέχρι να φθάσει σε αυτή την ειδική.
Γενικότερα ακόμη και σήμερα που οι τεχνικοί έχουν 'κόψει δρόμο' στην εξέλιξη χάρη στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές ή τους προσομοιωτές θα πρέπει το αυτοκίνητο να δείξει τόσο από ταχύτητα όσο και αξιοπιστία τι κάνει στον κανονικό αγώνα. Γι'αυτό και οι πραγματικές ζημιές βγαίνουν πάντα στον αγώνα. Παλιότερα τα rally είχαν μεγαλύτερη διάρκεια, σήμερα απαιτούν απόλυτη ταχύτητα, οπότε η 'ισορροπία' σε αυτά τα δύο καθοριστικά για την επιτυχία στοιχεία παραμένει!
Πολύ περισσότερο όταν υπάρχει κόντρα: το Peugeot 205 T16 EV2 παρουσίασε ζημιές από το RAC του 1985 που εμφανίστηκε η Lancia Delta S4 μέχρι να πάρει τους τίτλους του 1986 που ήταν... εντελώς άγνωστες στους μηχανικούς του εργοστασίου.
Ένα ακόμη παράδειγμα; Η Ford όταν δοκίμαζε στις αγαπημένες της ειδικές του rally Πορτογαλίας το Escort T 1700, ένα αυτοκίνητο με κίνηση στους πίσω τροχούς και κινητήρα στο κέντρο (αντίστοιχο της Lancia 037) κατέβαζε τον ένα χρόνο μετά τον άλλο των τετρακίνητων Audi Quattro. Μόνο που ήξερε πως στον κανονικό αγώνα οι χρόνοι δεν θα ήταν ίδιοι (φυσικά και τα μεγαλύτερα περιθώρια εξέλιξης που είχε το Audi χάρη στην τετρακίνηση) και όπως γνωρίζετε το αυτοκίνητο δεν έτρεξε ποτέ σε αγώνα.
Ευχή, το VW να είναι γρήγορο και... αξιόπιστο ώστε οι τεχνικοί τόσο της Citroen όσο και της Ford να βρεθούν στην θέση των Γάλλων με το 205, κάτι δύσκολο τουλάχιστον τον πρώτο χρόνο παρουσίας του, αλλά κανείς δεν ξέρει... -
RE: Quiz WRC
Ο Κώστας Αποστόλου πραγματικά είναι ένας από αυτούς, αφού εκτός από ένα rally RAC με το VW Golf και συνοδηγό τον Βασίλη Χαρίτο είχε πάει και στην Φιλανδία (εγκατέλειψε από έξοδο). Ωστόσο η προηγούμενη σύνδεση δεν έχει για παράδειγμα, εκτός από τον Γιάννη Κωσταντακάτο που έγραψα, τον Βαγγέλη Γκάλο πάλι στο rally RAC. Οπότε το αφήνουμε ανοιχτό και όταν αποκτήσω πρόσβαση στους Ελληνικούς αγώνες ίσως να ανεβάσω φωτογραφία από την κάθε Ελληνική συμμετοχή στο WRC.
Το άλλο με την πτώση του ρεκόρ να το πάρει η 'φόλα' (λακκούβα με νερά στην παλιά αργκό των αγώνων) ή να το αφήσουμε για αργότερα;
-
RE: Quiz WRC
Ο Παπαδημητρίου πραγματικά έχει τις περισσότερες συμμετοχές, μπράβο για την... ολοκληρωμένη απάντηση του DAP αλλά θα κάνω την συνέχεια λίγο δυσκολότερη ακόμη και για το καλύτερο αρχείο: από το 1973 μέχρι σήμερα πόσοι Έλληνες έχουν συμμετάσχει σε αγώνα του WRC (και σε πόσους), χωρίς να είναι απαραίτητες πολλές λεπτομέρειες και με το Ακρόπολις φυσικά πάλι έξω (όπως και με τον Ελληνικής καταγωγής μεν, Μονεγάσκο δε, Σπηλιώτη, που πέτυχε και νίκες στην κατηγορία του στο rally Monte Carlo).
Μετράνε όλες οι συμμετοχές όπως για παράδειγμα του Γιάννη Κωσταντακάτου με την Corolla GT στο rally RAC και ελπίζω την απάντηση να την 'χτίσουμε' όλοι μαζί κομμάτι - κομμάτι πριν μας προλάβει ο DAP, κάτι που δεν βλέπω να γίνετε...
Επειδή αύριο θα μπω αργά για να υπάρξει συνέχεια, με αυτοκίνητο γκρουπ Α, ποιος σε ποιον αγώνα και πότε έσπασε κάτω από ίδιες συνθήκες το ρεκόρ σε ειδική αυτοκινήτου του γκρουπ Β που ανήκε σε Audi Quattro Sport (το 'κοντό' όπως το έλεγαν, γιατί το ειρωνικό παρατσούκλι 'Κομανέτσι' που απέκτησε στις... φουρκέτες το είχε ήδη από το A1).
Μεγάλη προσοχή στην απάντηση θέλει μια ιστορική ανακρίβεια που γράφτηκε ακόμη και στον ξένο Τύπο της εποχής (και σε βιβλία αργότερα!) που θέλει μια Lancia Delta Integrale με τον Markku Alen να πετυχαίνει πρώτος 'τον άθλο' στο rally TAP το 1988. -
RE: Νέα Μέλη - Καλωσήρθατε!
Καλησπέρα, αν ήξερα πως μπαίνει άβαταρ θα είχα, αν κάποιο από τα αυτοκίνητα που έχω έπαιρνε έστω μπροστά θα είχα, αν είχα 40 - 50 ίππους παραπάνω και 60 - 70 κιλά λιγότερα θα κέρδιζα τις Reanult Alpine A 110 (το τελευταίο το είπε ο Bjorn Waldegard όταν έχασε στο Monte Carlo οδηγώντας την Porsche 914, δεν είναι δικό μου).
Έχω όμως όρεξη για γράψιμο (κάτι που θα καταλάβατε ήδη), γνωρίζω λίγα πράγματα για αγώνες και είμαι σίγουρος πως μέσα από το φόρουμ θα γίνουν πολύ περισσότερα.
Αγαπημένο μου αυτοκίνητο η Lancia 037, αγαπημένος μου οδηγός ο Χένρι Τόιβονεν (όχι γιατί έτρεχε με την 037) και όνειρό μου μια μικτή ειδική διαδρομή που θα έχει το κομμάτι από το σπίτι του γιατρού μέχρι την στροφή του Καλτσούνη στον Μερκούρη (το πατημένο που δεν αφήνεις) και από το Κατσιμίδη μέχρι την πυροσβεστική (όχι στον τερματισμό την πυροσβεστική, θα το αφήσω τελικά μέχρι την πηγή γιατί γρήγορο είναι και παρακάτω...), τα 3 πατημένα κομμάτια της Φτέρης, το τελείωμα της Δωδώνης πριν την κόψει η Εγνατία οδός, τα 20 σημεία sos του Χολομώντα ανακατεμένα μέσα στα παραπάνω, το κομμάτι από την καμάρα στο Καράβωμα μέχρι την 'σαπουνάτη' δεξιά φουρκέτα λίγο πριν τον τερματισμό και όλα αυτά (κουράγιο φθάνω στο φλάινγκ) με κάτι μαγικό από τα παλιά Πετροκέρασα (χώμα) που χρειάζονταν ψυχή και απόλυτη αυτοσυγκέντρωση.
Ξέρω: θα κοβόταν για την μέση ωριαία ταχύτητα που θα έβγαζε ακόμη και αν η μισή ήταν χώμα με μικτά λάστιχα αλλά έτσι κι αλλιώς όνειρο είναι (το αυτοκίνητο δεν με νοιάζει τι θα είναι αρκεί να έχει αγωνιστικά φρένα, κιβώτιο ταχυτήτων και διαφορικό ή διαφορικά).