ΔΙΕΘΝΕΣ ΡΑΛΛΥ «ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ»

Διεθνές ράλλυ «Ακρόπολης». Ο Τύπος της Ευρώπης το έχει ονομάσει «το καλύτερο». Είναι από τους πιο δύσκολους και πιο ενδιαφέροντες αγώνες σε ολόκληρη την Ευρώπη. Τα 3.500 χιλιόμετρα περίπου της διαδρομής του πάνω σε άσφαλτο, χωματόδρομο και δύσβατους δρόμους που μόλις ξεχωρίζουν, του χάρισαν την φήμη του σκληρού. Και μαζί με αυτή του χάρισαν και την παγκόσμια αίγλη του.
Το Ράλλυ Ακρόπολης είναι το ράλλυ όπου δοκιμάζεται η αντοχή και η ταχύτητα ή επιδεξιότητα και το αγωνιστικό πνεύμα. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν δουλέψει στα 58 χρόνια της ζωής του, για να το ανεβάσουν στο σημερινό επίπεδο, ώστε να ξεχωρίσει από τις δεκάδες άλλα ευρωπαϊκά ράλλυ. Κόποι, θυσίες, προσπάθειες και χιλιάδες δυσκολίες είναι η συνταγή της επιτυχίας του.
Η ιστορία του Ράλλυ Ακρόπολης του εθνικού μας αγώνα περικλείει θρύλους, κατορθώματα και δράματα. Είναι μια ιστορία γραμμένη με πολύ ιδρώτα, κόπους αλλά και κέφι. Οι πρώτοι οργανωτές του προσπαθούσαν, με ανύπαρκτα σχεδόν μέσα να του δώσουν την μορφή αγώνα. Σήμερα πρέπει να είναι περήφανοι για το έργο τους.
Ο «πρόγονος» του «Ακρόπολης» είχε την ονομασία «Ελληνικό Ράλλυ Αυτοκινήτων». Έτος 1951. Συνολική διαδρομή 1.922,9 χιλιόμετρα και χρονική διάρκεια 43 ώρες περίπου. Από το περιοδικό «Επιθεώρησις της Shell» αναδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα, σχετικά με το πρώτο μεταπολεμικό Ράλλυ:
«Μία ομάς φιλάθλων του αυτοκινήτου, αποτελουμένη από τους κ.κ. Κ. Σπηλιωτάκην, Π. Ησαίαν, Α. Δαρδούφαν, Ν. Φιλίνην, Ν. Χρυσικόπουλον, Στ.Μουρτζόπουλον, Ν. Παπαμιχαήλ, Ν. Χατζηφωτίου και άλλους, απεφάσισε την τέλεσιν ενός Ελληνικού Ράλλυ και απετάθη στην ΕΛΠΑ με την παράκλησιν όπως αυτή αναλάβη την οργάνωσιν του εν λόγω αγώνος. Οι αρμόδιοι της ΕΛΠΑ εδήλωσαν ότι δια να διεξαχθή το αγώνισμα υπό την αιγίδα της ΕΛΠΑ θα απητείτο αρκετόν χρονικόν διάστημα δια την εκπόνησιν του κανονισμού, οργάνωσιν των σταθμών ελέγχου κλπ. Δεδομένου ότι οι εν λόγω φίλαθλοι επεθύμουν να τελεσθή το αγώνισμα το ταχύτερον και προς της επελεύσεως της βαρυχειμωνιάς, απηυθύνθησαν προς την εταιρία Shell με το ερώτημα εάν θα ήτο δυνατόν να τους συνδράμη εις την προσπάθειαν αυτή....».
Έτσι κι έγινε....η Shell δέχθηκε και εξελέγησαν ως μέλη της οργανωτικής επιτροπής οι κ.κ. Ν. Μπαλτατζής – Μαυροκορδάτος, Κ. Ισαακίδης, Κ. Κωνσταντινίδης και Πάρης Σαργολόγος. Η διαδρομή του αγώνος καθωρίσθει ως εξής: Αθήνα, Τρίπολη, Άγιοι Θεόδωροι, Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Σέρες, Καβάλα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα με τερματισμό στο γήπεδο του Α.Ο.Κ. στην Κηφισιά.
Η εκκίνηση δόθηκε στις 7μ.μ. της 30-11-1951 από την πλατεία θεάτρου Ηρώδου του Αττικού. Πρώτος μπήκε εκκινήση ο Σπηλιωτάκης με μια 6 κύλινδρη τζάγκουαρ και ακολούθησαν οι υπόλοιποι εννέα. Τα αποτελέσματα του πρώτου μεταπολεμικού ράλλυ έχουν ως εξής:
1ος Π. Περατικός με FIAT 1400, 2os K. Σπηλιωτάκης με Τζάγκουαρ, 3η κυρία Ρένα Κύρτση με Ντόντζ.
Σήμερα, οι διοργανωτές του «Ακρόπολης» ψάχνουν κάθε χρόνο να ανακαλύψουν τα υπολείμματα των δύσβατων πλέον δρόμων για να περιλάβουν στην διαδρομή του «Ακρόπολης». Γιατί, με τα σημερινά κριτήρια το Ράλλυ πρέπει να είναι σκληρό, πολύ σκληρό, για να συγκεντρώνει ενδιαφέρον και να υπάρχει ανταγωνισμός.
Το ξεκίνημα της μεταπολεμικής αγωνιστικής αυτοκινητικής κινήσεως στην Ελλάδα είχε γίνει. Λίγους μήνες μετά στις 29 Ιανουαρίου 1952, ο Απόστολος Νικολαίδης, τότε αντιπρόεδρος της Λέσχης, εισηγείται στο Δ.Σ. απόφαση της Μονίμου Επιτροπής Αγώνων, της οποίας είχε προεδρεύσει, όπως η Λέσχη οργανώσει τον πρώτο μεταπολεμικό της αγώνα.Το Δ.Σ. ενέκρινε και ο αγώνας διεξήχθει με την ονομασία «Ράλλυ ΕΛΠΑ 1952». Την γενική κατηγορία την κερδίζουν οι Ιωάν. Πεσμαζόγλου – Ν. Παπαμιχαήλ και τις άλλες κλάσεις οι Αλέκος Δαρδούφας – Παούρης με Fiat 1400 και Κ. Νικολόπουλος – Π. Μελιδώνης με Μόρρις Μάϊνορ.
Στις 19 Νοεμβρίου του ίδιου έτους ο Απ. Νικολαίδης εισηγείται την οργάνωση του προσεχούς Ράλλυ για τον Μάιου του 1953. Η πρόταση έχει όμως μεγάλη σημασία, γιατί ο εισηγητής της ζητά διεθνή συμμετοχή στον αγώνα και συγχρόνως την μετονομασία του απο «Ράλλυ ΕΛΠΑ» σε «Ράλλυ Ακρόπολης». Το Δ.Σ. της ΕΛΠΑ δέχεται την πρόταση.
Και το πρώτο διεθνές Ράλλυ «Ακρόπολης» διεξάγεται τον Μάϊό του 1953 [εποχή που θα καθιερωθεί αργότερα και για τα υπόλοιπα].
Οι νικητές του πρώτου διεθνούς «Ακρόπολης» είναι: α. Γενικής κατατάξεως: Ν. Παπαμιχαήλ – Δημητράτος με Τζάγκουαρ ΧΚ120. β) Νικητές κλάσεως: Μουρτζόπουλος – Αντωνόπουλος FIAT 1400 και Κ. Νικολόπουλος – Π. Μελιδώνης με Μόρρις Μάϊνορ.
Τον επόμενο χρόνο, το 1954, το «Ακρόπολης» είχε την πρώτη ξένη συμμετοχή του. Ήταν μια ομάδα Γιουγκοσλάβων. Νικητής του αγώνος αναδείχθηκε ο Π. Παπαδόπουλος με συνοδηγό τον Σ. Δημητράκο με αυτοκίνητο «Όπελ Ρεκορντ».
1955. Ένα ακόμη βήμα του «Ακρόπολης». Αποκτά διεθνή χαρακτήρα με συμμετοχή 7 ξένων πληρωμάτων [μεταξύ των οποίων ήταν και δύο γυναίκες, η Μάργκαρετ Γουώρθινγκτον με αυτοκίνητο Ώστιν και η Κλ. Άνν Χόορν με Μόρρις Μάϊνορ]. Σύνολο συμμετοχών στον αγώνα 54 αυτοκίνητα, από τα οποία τα 25 τερμάτισαν κανονικα. Από την χρονιά εκείνη το «Ακρόπολης» συμπεριλαμβάνεται στο Πρωτάθλημα Τουρισμού Ευρώπης.
Αλλά η σημαντική διεθνής συμμετοχή στο «Ακρόπολης» άρχισε το 1956. Τα μέσα που διέθετε η ΕΛΠΑ για την οργάνωση του Ράλλυ ήταν μικρά και με το λίγο έμψυχο υλικό που έχει προσπαθεί να καλύψη τα κενά. Ακόμη και τα μέλη του Δ.Σ. της ΕΛΠΑ χρησιμοποιούνται ως κριτές για να επανδρωθούν οι σταθμοί ελέγχου στα 2.409 χλμ. της διαδρομής.
Σημαντικές οι συμμετοχές του 4ου Διεθνούς ράλλη «Ακρόπολης». Εδήλωσαν συμμετοχή 103 πληρώματα, έλαβαν τελικώς εκκίνηση [26-4-1956] 86 αυτοκίνητα και τερμάτισαν 63. Νικητές του αγώνος αναδείχτηκαν: 1)Β.Σόκ (Schock) – Ρ.Μόλλ (Moll), με Μερσέντες 300 SL, Γερμανία 2) Π. Παπαδόπουλος – Ν. Πολίτης, MGA, 3)Ν. Φιλίνης – Ν. Χρυσικόπουλος με DKW.
Πάντως, σ’ αυτό το Ράλλυ η προσοχή του κοινού ήταν στραμμένη στις αγωνιζόμενες Ελληνίδες που η αγωνιστική προσπάθειά τους είχε εκτιμηθεί απ’ όλους. Και αυτές ήταν: η Κ. Α. Κανελλοπούλου [συνοδηγός του συζύγου της], η κ. Α. Κουρτάκη [VW] η κ. Μιχαηλίδου [συνοδηγός του Η. Μιχαηλίδη] η κ. Αδοσίδου [συνοδηγός του Γ. Τερμεντζή].
Το 1957 το 5ο Διεθνές Ράλλυ «Ακρόπολης» αποτελεί σταθμό στην ιστορία του αγώνα. Πολλά από τα εφαρμοζόμενα σήμερα συστήματα οργανώσεως στο «Ακρόπολης» άρχισαν από τότε. Για το Ράλλυ αυτό η γαλλική εφημερίδα «Equire» έγραψε:
«..... κατά την άποψιν όλων ανεξαιρέτως η ΕΛΠΑ κατώρθωσε να εξεπεράσει όλες τις δυσκολίες σε σημείο ώστε ο Ρενέ Κοττόν ο οποίος έχει τεραστία πείραν αυτοκινητικών αγώνων μας είπε:
Πολλοί οργανωτές έπρεπε να έλθουν εδώ για να πάρουν μαθήματα.
Το 1957 είναι και η πρώτη φορά που η απονομή των επάθλων του Ράλλυ γίνεται στο μνημείο του Φιλοπάππου από τον αείμνηστο Βασιλέα Παύλο. Το «Ακρόπολης» είχε ντυθεί πια την επίσημη στολή του.
Εξήντα τρία αυτοκίνητα συμμετείχαν στον αγώνα, από τα οποία τα 29 με ξένα πληρώματα. Τα αυτοκίνητα (46 από την Αθήνα και 17 από την Τεργέστη) συναντήθηκαν στην Θεσσαλονίκη. Εκεί δόθηκε δεξίωση προς τιμή των οδηγών, στην οποία παρευρέθηκαν οι πρόξενοι και άλλοι διπλωμάτες πολλών χωρών. Νικητές του αγώνος ήταν:

1. Ζ. Εσταζέρ (Estager), Φερράρι 250 GT, Γαλλία 2) Χ. Μπλανσού (Blanchoud, Saab 93, Γαλλία, 3) Ν. Φιλίνης, DKW F93.
   Συνοδηγός του νικητού ήταν η σύζηγος του. Κατά την άφιξη των αυτοκινήτων στην Θεσσαλονίκη, χιλιάδες θεατών είχαν βγεί στους δρόμους να χειροκροτήσουν τους οδηγούς. Τα περισσότερα, όμως, χειροκροτήματα απέσπασε ο Θεσσαλονικός Κ. Αναστασόπουλος, με συνοδηγό τον Περικλή Λυμπερόπουλο, με DKW.
   Αλλά, στο ίδιο «Ακρόπολης» παρατηρήθηκε και η πρώτη «ανθελληνική» πράξη από Έλληνα οδηγό. Το συνεργείο των αποτελεσμάτων μετά τον τερματισμό του Ράλλυ έφερε ως νικητή της γενικής κατατάξεως τον Έλληνα Άλκη Μίχο με Άλφα Ρομέο Τζουλιέττα Σπρίντ Βελότσε και δεύτερο τον Γάλλο Εσταζέ με μικρή βαθμολογική διαφορά. Τότε, ένας άλλος Έλληνα αγωνιζόμενος, που δεν είχε πιθανότητα διακρίσεως στην γενική κατάταξη καταγγέλει ότι η πινακίδα του αυτοκινήτου του Α. Μίχου δεν ήταν αναρτημένη στη θέση της, γιατί κατά την διαδρομή Κορίνθου – Αθηνών την είχε χάσει και του την παρέδωσε αργότερα άλλος αγωνιζόμενος που την είχε βρει στο δρόμο. Οι αρμόδιοι διεπίστωσαν την αλήθεια της καταγγελίας και αφού απέβαλαν κάθε συναισθηματισμό, τιμώρησαν τον Μίχο όπως έλεγαν οι κανονισμοί και κατέβασαν τον Ελληνα αγωνιζόμενο απο το βάθρο του νικητού.
   Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο του Ραδιοφωνικού σταθμού Αθηνών από τον Γιάννη Ζαχαράκη, κατά την ημέρα της απονομής των επάθλων [30-4-1957].
   «Με μια πραγματικά σεμνή τελετή τελείωσε σήμερα το πρωί ο κύκλος των εκδηλώσεων του Ράλλυ «Ακρόπολης». ... Την απονομή των βραβείων την έκανε αυτοπροσώπως η Α.Μ. ο Βασιλιάς Παύλος, η παρουσία του οποίου ήταν ιδιαίτερη τιμή στη σημερινή τελετή...
   Σταματώ φίλοι μου εδώ τον κατάλογο των νικητών της γενικής κατάταξης για να αναφέρω κάτι που ίσως πολλοί λίγοι μόνον το ξέρουν. Ουσιαστικά πρώτος νικήτης της γενικής κατατάξεως είναι ο Έλληνας Άλκης Μίχος παρόλο ότι τελικά κατέλαβε μόλις την όγδοη θέση της γενικής βαθμολογίας. Εξηγούμαι! Ο Μίχος ήρθε πρώτος και στις δύο από τις δοκιμασίες του αγώνα, τιμωρήθηκε τελικά με ποινή 20 βαθμών, γιατί κατα την διαδρομή έχασε προσωρινά την μία από τις πινακίδες με τον αριθμό του! Έτσι από ένα εντελώς τυπικό ατύχημα η Ελλάδα έχασε την πρώτη θέση της γενικής βαθμολογίας... Πρέπει να σημειώσω εδώ ότι ο πρώτος νικητής Εσταζέ τόνιζε επανειλημμένα χθες ότι δεν θεωρεί τον εαυτό του νικητή αλλά τον Μίχο...».
   Από την ατυχία του Μίχου κέρδισε όμως το «Ακρόπολης». Αναγνωρίστηκε διεθνώς ως ένας δύσκολος αγώνας που διεξάγεται κατά τρόπο αδιάβλητο και τίμιο.
   Έτος 1958. Το «Ακρόπολης» συνεχίζει την ιστορία του. Τα κολακευτικά σχόλια των ξένων αυξάνουν. Σ’ αυτό τον αγώνα έλαβαν μέρος 61 αυτοκίνητα [25 ελληνικά, 36 ξένα] και τερμάτισαν 32. Η Τεργέστη διατηρήθηκε ως δεύτερη αφετηρία με μεγάλη επιτυχία. Ο Κ. Μαυρομμάτης εκπροσωπεί [ όπως και το 1957] την ΕΛΠΑ και την οργανωτική επιτροπή του Δ.Ρ.Α. στην Τεργέστη και ακούραστα προετοιμάζει τα πάντα για μια τέλεια εκκίνηση.
   Κολακευτικά ήταν τα σχόλια του ξένου Τύπου και των οδηγών για την οργάνωση και την φιλοξενία του 6ου Διεθνές Ράλλυ Ακρόπολης. Τα ξένα αυτοκινητικά περιοδικά ανέφεραν χαρακτηριστικά για το «καφέ – μπαρ» που είχαν εγκαταστήσει στο κοντρόλ της Θήβας ο αλυτάρχης του αγώνος Πάρις Σαργολόγος, η σύζηγός του και οι κυρίες Ν. Φιλίνη και Κούτση, για να προσφέρουν καφέ, αναψυκτικά και κρουασάν στους οδηγούς. Και ο νικητής του αγώνος Ιταλός Βιλορέζι όταν είδε τις τρεις Αθηναίες κυρίες να του προσφέρουν τον δίσκο με τον καφέ φώναξε:
   «Αυτό είναι υπέροχο, κυρίες μου. Η φιλοξενία σας μας κάνει να νιώθουμε ότι δεν είμαστε ξένοι σε ξένο τόπο, ότι δεν είμαστε μόνοι».
   Ράλλυ «Ακρόπολης» 1259. Εβδομήντα τρία αυτοκίνητα πήραν μέρος στον αγώνα [25 ξεκίνησαν από την Τεργέστη] και τερμάτισαν 37. Αλυτάρχης του αγώνος ο ΑΛ. Κανελλόπουλος και ψυχή της οργανωτικής επιτροπής ο γραμματέας της Βούλτσος.

Καλό αλλά ο κανονισμός του Forum επιβάλλει να αναφέρονται οι πηγές από τυχόν παραθέσεις. Εκτός και αν το έχεις γράψει μόνος σου, οπότε μπράβο και ευχαριστούμε [Mod]

Εχετε δικιο ! Δεν εβαλα την πηγή.
Από μια πολύ σπάνια δωδεκάτομη εγκυκλοπαίδεια του αυτοκινητου ετος 1970 (Pinifarina) την οποία έχω στην κατοχή μου.

ΔΙΕΘΝΕΣ ΡΑΛΛΥ «ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ»

Διεθνές ράλλυ «Ακρόπολης». Ο Τύπος της Ευρώπης το έχει ονομάσει «το καλύτερο». Είναι από τους πιο δύσκολους και πιο ενδιαφέροντες αγώνες σε ολόκληρη την Ευρώπη. Τα 3.500 χιλιόμετρα περίπου της διαδρομής του πάνω σε άσφαλτο, χωματόδρομο και δύσβατους δρόμους που μόλις ξεχωρίζουν, του χάρισαν την φήμη του σκληρού. Και μαζί με αυτή του χάρισαν και την παγκόσμια αίγλη του.
Το Ράλλυ Ακρόπολης είναι το ράλλυ όπου δοκιμάζεται η αντοχή και η ταχύτητα ή επιδεξιότητα και το αγωνιστικό πνεύμα. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν δουλέψει στα 58 χρόνια της ζωής του, για να το ανεβάσουν στο σημερινό επίπεδο, ώστε να ξεχωρίσει από τις δεκάδες άλλα ευρωπαϊκά ράλλυ. Κόποι, θυσίες, προσπάθειες και χιλιάδες δυσκολίες είναι η συνταγή της επιτυχίας του.
Η ιστορία του Ράλλυ Ακρόπολης του εθνικού μας αγώνα περικλείει θρύλους, κατορθώματα και δράματα. Είναι μια ιστορία γραμμένη με πολύ ιδρώτα, κόπους αλλά και κέφι. Οι πρώτοι οργανωτές του προσπαθούσαν, με ανύπαρκτα σχεδόν μέσα να του δώσουν την μορφή αγώνα. Σήμερα πρέπει να είναι περήφανοι για το έργο τους.
Ο «πρόγονος» του «Ακρόπολης» είχε την ονομασία «Ελληνικό Ράλλυ Αυτοκινήτων». Έτος 1951. Συνολική διαδρομή 1.922,9 χιλιόμετρα και χρονική διάρκεια 43 ώρες περίπου. Από το περιοδικό «Επιθεώρησις της Shell» αναδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα, σχετικά με το πρώτο μεταπολεμικό Ράλλυ:
«Μία ομάς φιλάθλων του αυτοκινήτου, αποτελουμένη από τους κ.κ. Κ. Σπηλιωτάκην, Π. Ησαίαν, Α. Δαρδούφαν, Ν. Φιλίνην, Ν. Χρυσικόπουλον, Στ.Μουρτζόπουλον, Ν. Παπαμιχαήλ, Ν. Χατζηφωτίου και άλλους, απεφάσισε την τέλεσιν ενός Ελληνικού Ράλλυ και απετάθη στην ΕΛΠΑ με την παράκλησιν όπως αυτή αναλάβη την οργάνωσιν του εν λόγω αγώνος. Οι αρμόδιοι της ΕΛΠΑ εδήλωσαν ότι δια να διεξαχθή το αγώνισμα υπό την αιγίδα της ΕΛΠΑ θα απητείτο αρκετόν χρονικόν διάστημα δια την εκπόνησιν του κανονισμού, οργάνωσιν των σταθμών ελέγχου κλπ. Δεδομένου ότι οι εν λόγω φίλαθλοι επεθύμουν να τελεσθή το αγώνισμα το ταχύτερον και προς της επελεύσεως της βαρυχειμωνιάς, απηυθύνθησαν προς την εταιρία Shell με το ερώτημα εάν θα ήτο δυνατόν να τους συνδράμη εις την προσπάθειαν αυτή....».
Έτσι κι έγινε....η Shell δέχθηκε και εξελέγησαν ως μέλη της οργανωτικής επιτροπής οι κ.κ. Ν. Μπαλτατζής – Μαυροκορδάτος, Κ. Ισαακίδης, Κ. Κωνσταντινίδης και Πάρης Σαργολόγος. Η διαδρομή του αγώνος καθωρίσθει ως εξής: Αθήνα, Τρίπολη, Άγιοι Θεόδωροι, Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Σέρες, Καβάλα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα με τερματισμό στο γήπεδο του Α.Ο.Κ. στην Κηφισιά.
Η εκκίνηση δόθηκε στις 7μ.μ. της 30-11-1951 από την πλατεία θεάτρου Ηρώδου του Αττικού. Πρώτος μπήκε εκκινήση ο Σπηλιωτάκης με μια 6 κύλινδρη τζάγκουαρ και ακολούθησαν οι υπόλοιποι εννέα. Τα αποτελέσματα του πρώτου μεταπολεμικού ράλλυ έχουν ως εξής:
1ος Π. Περατικός με FIAT 1400, 2os K. Σπηλιωτάκης με Τζάγκουαρ, 3η κυρία Ρένα Κύρτση με Ντόντζ.
Σήμερα, οι διοργανωτές του «Ακρόπολης» ψάχνουν κάθε χρόνο να ανακαλύψουν τα υπολείμματα των δύσβατων πλέον δρόμων για να περιλάβουν στην διαδρομή του «Ακρόπολης». Γιατί, με τα σημερινά κριτήρια το Ράλλυ πρέπει να είναι σκληρό, πολύ σκληρό, για να συγκεντρώνει ενδιαφέρον και να υπάρχει ανταγωνισμός.
Το ξεκίνημα της μεταπολεμικής αγωνιστικής αυτοκινητικής κινήσεως στην Ελλάδα είχε γίνει. Λίγους μήνες μετά στις 29 Ιανουαρίου 1952, ο Απόστολος Νικολαίδης, τότε αντιπρόεδρος της Λέσχης, εισηγείται στο Δ.Σ. απόφαση της Μονίμου Επιτροπής Αγώνων, της οποίας είχε προεδρεύσει, όπως η Λέσχη οργανώσει τον πρώτο μεταπολεμικό της αγώνα.Το Δ.Σ. ενέκρινε και ο αγώνας διεξήχθει με την ονομασία «Ράλλυ ΕΛΠΑ 1952». Την γενική κατηγορία την κερδίζουν οι Ιωάν. Πεσμαζόγλου – Ν. Παπαμιχαήλ και τις άλλες κλάσεις οι Αλέκος Δαρδούφας – Παούρης με Fiat 1400 και Κ. Νικολόπουλος – Π. Μελιδώνης με Μόρρις Μάϊνορ.
Στις 19 Νοεμβρίου του ίδιου έτους ο Απ. Νικολαίδης εισηγείται την οργάνωση του προσεχούς Ράλλυ για τον Μάιου του 1953. Η πρόταση έχει όμως μεγάλη σημασία, γιατί ο εισηγητής της ζητά διεθνή συμμετοχή στον αγώνα και συγχρόνως την μετονομασία του απο «Ράλλυ ΕΛΠΑ» σε «Ράλλυ Ακρόπολης». Το Δ.Σ. της ΕΛΠΑ δέχεται την πρόταση.
Και το πρώτο διεθνές Ράλλυ «Ακρόπολης» διεξάγεται τον Μάϊό του 1953 [εποχή που θα καθιερωθεί αργότερα και για τα υπόλοιπα].
Οι νικητές του πρώτου διεθνούς «Ακρόπολης» είναι: α. Γενικής κατατάξεως: Ν. Παπαμιχαήλ – Δημητράτος με Τζάγκουαρ ΧΚ120. β) Νικητές κλάσεως: Μουρτζόπουλος – Αντωνόπουλος FIAT 1400 και Κ. Νικολόπουλος – Π. Μελιδώνης με Μόρρις Μάϊνορ.
Τον επόμενο χρόνο, το 1954, το «Ακρόπολης» είχε την πρώτη ξένη συμμετοχή του. Ήταν μια ομάδα Γιουγκοσλάβων. Νικητής του αγώνος αναδείχθηκε ο Π. Παπαδόπουλος με συνοδηγό τον Σ. Δημητράκο με αυτοκίνητο «Όπελ Ρεκορντ».
1955. Ένα ακόμη βήμα του «Ακρόπολης». Αποκτά διεθνή χαρακτήρα με συμμετοχή 7 ξένων πληρωμάτων [μεταξύ των οποίων ήταν και δύο γυναίκες, η Μάργκαρετ Γουώρθινγκτον με αυτοκίνητο Ώστιν και η Κλ. Άνν Χόορν με Μόρρις Μάϊνορ]. Σύνολο συμμετοχών στον αγώνα 54 αυτοκίνητα, από τα οποία τα 25 τερμάτισαν κανονικα. Από την χρονιά εκείνη το «Ακρόπολης» συμπεριλαμβάνεται στο Πρωτάθλημα Τουρισμού Ευρώπης.
Αλλά η σημαντική διεθνής συμμετοχή στο «Ακρόπολης» άρχισε το 1956. Τα μέσα που διέθετε η ΕΛΠΑ για την οργάνωση του Ράλλυ ήταν μικρά και με το λίγο έμψυχο υλικό που έχει προσπαθεί να καλύψη τα κενά. Ακόμη και τα μέλη του Δ.Σ. της ΕΛΠΑ χρησιμοποιούνται ως κριτές για να επανδρωθούν οι σταθμοί ελέγχου στα 2.409 χλμ. της διαδρομής.
Σημαντικές οι συμμετοχές του 4ου Διεθνούς ράλλη «Ακρόπολης». Εδήλωσαν συμμετοχή 103 πληρώματα, έλαβαν τελικώς εκκίνηση [26-4-1956] 86 αυτοκίνητα και τερμάτισαν 63. Νικητές του αγώνος αναδείχτηκαν: 1)Β.Σόκ (Schock) – Ρ.Μόλλ (Moll), με Μερσέντες 300 SL, Γερμανία 2) Π. Παπαδόπουλος – Ν. Πολίτης, MGA, 3)Ν. Φιλίνης – Ν. Χρυσικόπουλος με DKW.
Πάντως, σ’ αυτό το Ράλλυ η προσοχή του κοινού ήταν στραμμένη στις αγωνιζόμενες Ελληνίδες που η αγωνιστική προσπάθειά τους είχε εκτιμηθεί απ’ όλους. Και αυτές ήταν: η Κ. Α. Κανελλοπούλου [συνοδηγός του συζύγου της], η κ. Α. Κουρτάκη [VW] η κ. Μιχαηλίδου [συνοδηγός του Η. Μιχαηλίδη] η κ. Αδοσίδου [συνοδηγός του Γ. Τερμεντζή].
Το 1957 το 5ο Διεθνές Ράλλυ «Ακρόπολης» αποτελεί σταθμό στην ιστορία του αγώνα. Πολλά από τα εφαρμοζόμενα σήμερα συστήματα οργανώσεως στο «Ακρόπολης» άρχισαν από τότε. Για το Ράλλυ αυτό η γαλλική εφημερίδα «Equire» έγραψε:
«..... κατά την άποψιν όλων ανεξαιρέτως η ΕΛΠΑ κατώρθωσε να εξεπεράσει όλες τις δυσκολίες σε σημείο ώστε ο Ρενέ Κοττόν ο οποίος έχει τεραστία πείραν αυτοκινητικών αγώνων μας είπε:
Πολλοί οργανωτές έπρεπε να έλθουν εδώ για να πάρουν μαθήματα.
Το 1957 είναι και η πρώτη φορά που η απονομή των επάθλων του Ράλλυ γίνεται στο μνημείο του Φιλοπάππου από τον αείμνηστο Βασιλέα Παύλο. Το «Ακρόπολης» είχε ντυθεί πια την επίσημη στολή του.
Εξήντα τρία αυτοκίνητα συμμετείχαν στον αγώνα, από τα οποία τα 29 με ξένα πληρώματα. Τα αυτοκίνητα (46 από την Αθήνα και 17 από την Τεργέστη) συναντήθηκαν στην Θεσσαλονίκη. Εκεί δόθηκε δεξίωση προς τιμή των οδηγών, στην οποία παρευρέθηκαν οι πρόξενοι και άλλοι διπλωμάτες πολλών χωρών. Νικητές του αγώνος ήταν:

1. Ζ. Εσταζέρ (Estager), Φερράρι 250 GT, Γαλλία 2) Χ. Μπλανσού (Blanchoud, Saab 93, Γαλλία, 3) Ν. Φιλίνης, DKW F93.
   Συνοδηγός του νικητού ήταν η σύζηγος του. Κατά την άφιξη των αυτοκινήτων στην Θεσσαλονίκη, χιλιάδες θεατών είχαν βγεί στους δρόμους να χειροκροτήσουν τους οδηγούς. Τα περισσότερα, όμως, χειροκροτήματα απέσπασε ο Θεσσαλονικός Κ. Αναστασόπουλος, με συνοδηγό τον Περικλή Λυμπερόπουλο, με DKW.
   Αλλά, στο ίδιο «Ακρόπολης» παρατηρήθηκε και η πρώτη «ανθελληνική» πράξη από Έλληνα οδηγό. Το συνεργείο των αποτελεσμάτων μετά τον τερματισμό του Ράλλυ έφερε ως νικητή της γενικής κατατάξεως τον Έλληνα Άλκη Μίχο με Άλφα Ρομέο Τζουλιέττα Σπρίντ Βελότσε και δεύτερο τον Γάλλο Εσταζέ με μικρή βαθμολογική διαφορά. Τότε, ένας άλλος Έλληνα αγωνιζόμενος, που δεν είχε πιθανότητα διακρίσεως στην γενική κατάταξη καταγγέλει ότι η πινακίδα του αυτοκινήτου του Α. Μίχου δεν ήταν αναρτημένη στη θέση της, γιατί κατά την διαδρομή Κορίνθου – Αθηνών την είχε χάσει και του την παρέδωσε αργότερα άλλος αγωνιζόμενος που την είχε βρει στο δρόμο. Οι αρμόδιοι διεπίστωσαν την αλήθεια της καταγγελίας και αφού απέβαλαν κάθε συναισθηματισμό, τιμώρησαν τον Μίχο όπως έλεγαν οι κανονισμοί και κατέβασαν τον Ελληνα αγωνιζόμενο απο το βάθρο του νικητού.
   Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο του Ραδιοφωνικού σταθμού Αθηνών από τον Γιάννη Ζαχαράκη, κατά την ημέρα της απονομής των επάθλων [30-4-1957].
   «Με μια πραγματικά σεμνή τελετή τελείωσε σήμερα το πρωί ο κύκλος των εκδηλώσεων του Ράλλυ «Ακρόπολης». ... Την απονομή των βραβείων την έκανε αυτοπροσώπως η Α.Μ. ο Βασιλιάς Παύλος, η παρουσία του οποίου ήταν ιδιαίτερη τιμή στη σημερινή τελετή...
   Σταματώ φίλοι μου εδώ τον κατάλογο των νικητών της γενικής κατάταξης για να αναφέρω κάτι που ίσως πολλοί λίγοι μόνον το ξέρουν. Ουσιαστικά πρώτος νικήτης της γενικής κατατάξεως είναι ο Έλληνας Άλκης Μίχος παρόλο ότι τελικά κατέλαβε μόλις την όγδοη θέση της γενικής βαθμολογίας. Εξηγούμαι! Ο Μίχος ήρθε πρώτος και στις δύο από τις δοκιμασίες του αγώνα, τιμωρήθηκε τελικά με ποινή 20 βαθμών, γιατί κατα την διαδρομή έχασε προσωρινά την μία από τις πινακίδες με τον αριθμό του! Έτσι από ένα εντελώς τυπικό ατύχημα η Ελλάδα έχασε την πρώτη θέση της γενικής βαθμολογίας... Πρέπει να σημειώσω εδώ ότι ο πρώτος νικητής Εσταζέ τόνιζε επανειλημμένα χθες ότι δεν θεωρεί τον εαυτό του νικητή αλλά τον Μίχο...».
   Από την ατυχία του Μίχου κέρδισε όμως το «Ακρόπολης». Αναγνωρίστηκε διεθνώς ως ένας δύσκολος αγώνας που διεξάγεται κατά τρόπο αδιάβλητο και τίμιο.
   Έτος 1958. Το «Ακρόπολης» συνεχίζει την ιστορία του. Τα κολακευτικά σχόλια των ξένων αυξάνουν. Σ’ αυτό τον αγώνα έλαβαν μέρος 61 αυτοκίνητα [25 ελληνικά, 36 ξένα] και τερμάτισαν 32. Η Τεργέστη διατηρήθηκε ως δεύτερη αφετηρία με μεγάλη επιτυχία. Ο Κ. Μαυρομμάτης εκπροσωπεί [ όπως και το 1957] την ΕΛΠΑ και την οργανωτική επιτροπή του Δ.Ρ.Α. στην Τεργέστη και ακούραστα προετοιμάζει τα πάντα για μια τέλεια εκκίνηση.
   Κολακευτικά ήταν τα σχόλια του ξένου Τύπου και των οδηγών για την οργάνωση και την φιλοξενία του 6ου Διεθνές Ράλλυ Ακρόπολης. Τα ξένα αυτοκινητικά περιοδικά ανέφεραν χαρακτηριστικά για το «καφέ – μπαρ» που είχαν εγκαταστήσει στο κοντρόλ της Θήβας ο αλυτάρχης του αγώνος Πάρις Σαργολόγος, η σύζηγός του και οι κυρίες Ν. Φιλίνη και Κούτση, για να προσφέρουν καφέ, αναψυκτικά και κρουασάν στους οδηγούς. Και ο νικητής του αγώνος Ιταλός Βιλορέζι όταν είδε τις τρεις Αθηναίες κυρίες να του προσφέρουν τον δίσκο με τον καφέ φώναξε:
   «Αυτό είναι υπέροχο, κυρίες μου. Η φιλοξενία σας μας κάνει να νιώθουμε ότι δεν είμαστε ξένοι σε ξένο τόπο, ότι δεν είμαστε μόνοι».
   Ράλλυ «Ακρόπολης» 1259. Εβδομήντα τρία αυτοκίνητα πήραν μέρος στον αγώνα [25 ξεκίνησαν από την Τεργέστη] και τερμάτισαν 37. Αλυτάρχης του αγώνος ο ΑΛ. Κανελλόπουλος και ψυχή της οργανωτικής επιτροπής ο γραμματέας της Βούλτσος.

Καλό αλλά ο κανονισμός του Forum επιβάλλει να αναφέρονται οι πηγές από τυχόν παραθέσεις. Εκτός και αν το έχεις γράψει μόνος σου, οπότε μπράβο και ευχαριστούμε [Mod]

Εχετε δικιο ! Δεν εβαλα την πηγή.
Από μια πολύ σπάνια δωδεκάτομη εγκυκλοπαίδεια του αυτοκινητου ετος 1970 (Pinifarina) την οποία έχω στην κατοχή μου.

ΔΙΕΘΝΕΣ ΡΑΛΛΥ «ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ»

Διεθνές ράλλυ «Ακρόπολης». Ο Τύπος της Ευρώπης το έχει ονομάσει «το καλύτερο». Είναι από τους πιο δύσκολους και πιο ενδιαφέροντες αγώνες σε ολόκληρη την Ευρώπη. Τα 3.500 χιλιόμετρα περίπου της διαδρομής του πάνω σε άσφαλτο, χωματόδρομο και δύσβατους δρόμους που μόλις ξεχωρίζουν, του χάρισαν την φήμη του σκληρού. Και μαζί με αυτή του χάρισαν και την παγκόσμια αίγλη του.
Το Ράλλυ Ακρόπολης είναι το ράλλυ όπου δοκιμάζεται η αντοχή και η ταχύτητα ή επιδεξιότητα και το αγωνιστικό πνεύμα. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν δουλέψει στα 58 χρόνια της ζωής του, για να το ανεβάσουν στο σημερινό επίπεδο, ώστε να ξεχωρίσει από τις δεκάδες άλλα ευρωπαϊκά ράλλυ. Κόποι, θυσίες, προσπάθειες και χιλιάδες δυσκολίες είναι η συνταγή της επιτυχίας του.
Η ιστορία του Ράλλυ Ακρόπολης του εθνικού μας αγώνα περικλείει θρύλους, κατορθώματα και δράματα. Είναι μια ιστορία γραμμένη με πολύ ιδρώτα, κόπους αλλά και κέφι. Οι πρώτοι οργανωτές του προσπαθούσαν, με ανύπαρκτα σχεδόν μέσα να του δώσουν την μορφή αγώνα. Σήμερα πρέπει να είναι περήφανοι για το έργο τους.
Ο «πρόγονος» του «Ακρόπολης» είχε την ονομασία «Ελληνικό Ράλλυ Αυτοκινήτων». Έτος 1951. Συνολική διαδρομή 1.922,9 χιλιόμετρα και χρονική διάρκεια 43 ώρες περίπου. Από το περιοδικό «Επιθεώρησις της Shell» αναδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα, σχετικά με το πρώτο μεταπολεμικό Ράλλυ:
«Μία ομάς φιλάθλων του αυτοκινήτου, αποτελουμένη από τους κ.κ. Κ. Σπηλιωτάκην, Π. Ησαίαν, Α. Δαρδούφαν, Ν. Φιλίνην, Ν. Χρυσικόπουλον, Στ.Μουρτζόπουλον, Ν. Παπαμιχαήλ, Ν. Χατζηφωτίου και άλλους, απεφάσισε την τέλεσιν ενός Ελληνικού Ράλλυ και απετάθη στην ΕΛΠΑ με την παράκλησιν όπως αυτή αναλάβη την οργάνωσιν του εν λόγω αγώνος. Οι αρμόδιοι της ΕΛΠΑ εδήλωσαν ότι δια να διεξαχθή το αγώνισμα υπό την αιγίδα της ΕΛΠΑ θα απητείτο αρκετόν χρονικόν διάστημα δια την εκπόνησιν του κανονισμού, οργάνωσιν των σταθμών ελέγχου κλπ. Δεδομένου ότι οι εν λόγω φίλαθλοι επεθύμουν να τελεσθή το αγώνισμα το ταχύτερον και προς της επελεύσεως της βαρυχειμωνιάς, απηυθύνθησαν προς την εταιρία Shell με το ερώτημα εάν θα ήτο δυνατόν να τους συνδράμη εις την προσπάθειαν αυτή....».
Έτσι κι έγινε....η Shell δέχθηκε και εξελέγησαν ως μέλη της οργανωτικής επιτροπής οι κ.κ. Ν. Μπαλτατζής – Μαυροκορδάτος, Κ. Ισαακίδης, Κ. Κωνσταντινίδης και Πάρης Σαργολόγος. Η διαδρομή του αγώνος καθωρίσθει ως εξής: Αθήνα, Τρίπολη, Άγιοι Θεόδωροι, Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Σέρες, Καβάλα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα με τερματισμό στο γήπεδο του Α.Ο.Κ. στην Κηφισιά.
Η εκκίνηση δόθηκε στις 7μ.μ. της 30-11-1951 από την πλατεία θεάτρου Ηρώδου του Αττικού. Πρώτος μπήκε εκκινήση ο Σπηλιωτάκης με μια 6 κύλινδρη τζάγκουαρ και ακολούθησαν οι υπόλοιποι εννέα. Τα αποτελέσματα του πρώτου μεταπολεμικού ράλλυ έχουν ως εξής:
1ος Π. Περατικός με FIAT 1400, 2os K. Σπηλιωτάκης με Τζάγκουαρ, 3η κυρία Ρένα Κύρτση με Ντόντζ.
Σήμερα, οι διοργανωτές του «Ακρόπολης» ψάχνουν κάθε χρόνο να ανακαλύψουν τα υπολείμματα των δύσβατων πλέον δρόμων για να περιλάβουν στην διαδρομή του «Ακρόπολης». Γιατί, με τα σημερινά κριτήρια το Ράλλυ πρέπει να είναι σκληρό, πολύ σκληρό, για να συγκεντρώνει ενδιαφέρον και να υπάρχει ανταγωνισμός.
Το ξεκίνημα της μεταπολεμικής αγωνιστικής αυτοκινητικής κινήσεως στην Ελλάδα είχε γίνει. Λίγους μήνες μετά στις 29 Ιανουαρίου 1952, ο Απόστολος Νικολαίδης, τότε αντιπρόεδρος της Λέσχης, εισηγείται στο Δ.Σ. απόφαση της Μονίμου Επιτροπής Αγώνων, της οποίας είχε προεδρεύσει, όπως η Λέσχη οργανώσει τον πρώτο μεταπολεμικό της αγώνα.Το Δ.Σ. ενέκρινε και ο αγώνας διεξήχθει με την ονομασία «Ράλλυ ΕΛΠΑ 1952». Την γενική κατηγορία την κερδίζουν οι Ιωάν. Πεσμαζόγλου – Ν. Παπαμιχαήλ και τις άλλες κλάσεις οι Αλέκος Δαρδούφας – Παούρης με Fiat 1400 και Κ. Νικολόπουλος – Π. Μελιδώνης με Μόρρις Μάϊνορ.
Στις 19 Νοεμβρίου του ίδιου έτους ο Απ. Νικολαίδης εισηγείται την οργάνωση του προσεχούς Ράλλυ για τον Μάιου του 1953. Η πρόταση έχει όμως μεγάλη σημασία, γιατί ο εισηγητής της ζητά διεθνή συμμετοχή στον αγώνα και συγχρόνως την μετονομασία του απο «Ράλλυ ΕΛΠΑ» σε «Ράλλυ Ακρόπολης». Το Δ.Σ. της ΕΛΠΑ δέχεται την πρόταση.
Και το πρώτο διεθνές Ράλλυ «Ακρόπολης» διεξάγεται τον Μάϊό του 1953 [εποχή που θα καθιερωθεί αργότερα και για τα υπόλοιπα].
Οι νικητές του πρώτου διεθνούς «Ακρόπολης» είναι: α. Γενικής κατατάξεως: Ν. Παπαμιχαήλ – Δημητράτος με Τζάγκουαρ ΧΚ120. β) Νικητές κλάσεως: Μουρτζόπουλος – Αντωνόπουλος FIAT 1400 και Κ. Νικολόπουλος – Π. Μελιδώνης με Μόρρις Μάϊνορ.
Τον επόμενο χρόνο, το 1954, το «Ακρόπολης» είχε την πρώτη ξένη συμμετοχή του. Ήταν μια ομάδα Γιουγκοσλάβων. Νικητής του αγώνος αναδείχθηκε ο Π. Παπαδόπουλος με συνοδηγό τον Σ. Δημητράκο με αυτοκίνητο «Όπελ Ρεκορντ».
1955. Ένα ακόμη βήμα του «Ακρόπολης». Αποκτά διεθνή χαρακτήρα με συμμετοχή 7 ξένων πληρωμάτων [μεταξύ των οποίων ήταν και δύο γυναίκες, η Μάργκαρετ Γουώρθινγκτον με αυτοκίνητο Ώστιν και η Κλ. Άνν Χόορν με Μόρρις Μάϊνορ]. Σύνολο συμμετοχών στον αγώνα 54 αυτοκίνητα, από τα οποία τα 25 τερμάτισαν κανονικα. Από την χρονιά εκείνη το «Ακρόπολης» συμπεριλαμβάνεται στο Πρωτάθλημα Τουρισμού Ευρώπης.
Αλλά η σημαντική διεθνής συμμετοχή στο «Ακρόπολης» άρχισε το 1956. Τα μέσα που διέθετε η ΕΛΠΑ για την οργάνωση του Ράλλυ ήταν μικρά και με το λίγο έμψυχο υλικό που έχει προσπαθεί να καλύψη τα κενά. Ακόμη και τα μέλη του Δ.Σ. της ΕΛΠΑ χρησιμοποιούνται ως κριτές για να επανδρωθούν οι σταθμοί ελέγχου στα 2.409 χλμ. της διαδρομής.
Σημαντικές οι συμμετοχές του 4ου Διεθνούς ράλλη «Ακρόπολης». Εδήλωσαν συμμετοχή 103 πληρώματα, έλαβαν τελικώς εκκίνηση [26-4-1956] 86 αυτοκίνητα και τερμάτισαν 63. Νικητές του αγώνος αναδείχτηκαν: 1)Β.Σόκ (Schock) – Ρ.Μόλλ (Moll), με Μερσέντες 300 SL, Γερμανία 2) Π. Παπαδόπουλος – Ν. Πολίτης, MGA, 3)Ν. Φιλίνης – Ν. Χρυσικόπουλος με DKW.
Πάντως, σ’ αυτό το Ράλλυ η προσοχή του κοινού ήταν στραμμένη στις αγωνιζόμενες Ελληνίδες που η αγωνιστική προσπάθειά τους είχε εκτιμηθεί απ’ όλους. Και αυτές ήταν: η Κ. Α. Κανελλοπούλου [συνοδηγός του συζύγου της], η κ. Α. Κουρτάκη [VW] η κ. Μιχαηλίδου [συνοδηγός του Η. Μιχαηλίδη] η κ. Αδοσίδου [συνοδηγός του Γ. Τερμεντζή].
Το 1957 το 5ο Διεθνές Ράλλυ «Ακρόπολης» αποτελεί σταθμό στην ιστορία του αγώνα. Πολλά από τα εφαρμοζόμενα σήμερα συστήματα οργανώσεως στο «Ακρόπολης» άρχισαν από τότε. Για το Ράλλυ αυτό η γαλλική εφημερίδα «Equire» έγραψε:
«..... κατά την άποψιν όλων ανεξαιρέτως η ΕΛΠΑ κατώρθωσε να εξεπεράσει όλες τις δυσκολίες σε σημείο ώστε ο Ρενέ Κοττόν ο οποίος έχει τεραστία πείραν αυτοκινητικών αγώνων μας είπε:
Πολλοί οργανωτές έπρεπε να έλθουν εδώ για να πάρουν μαθήματα.
Το 1957 είναι και η πρώτη φορά που η απονομή των επάθλων του Ράλλυ γίνεται στο μνημείο του Φιλοπάππου από τον αείμνηστο Βασιλέα Παύλο. Το «Ακρόπολης» είχε ντυθεί πια την επίσημη στολή του.
Εξήντα τρία αυτοκίνητα συμμετείχαν στον αγώνα, από τα οποία τα 29 με ξένα πληρώματα. Τα αυτοκίνητα (46 από την Αθήνα και 17 από την Τεργέστη) συναντήθηκαν στην Θεσσαλονίκη. Εκεί δόθηκε δεξίωση προς τιμή των οδηγών, στην οποία παρευρέθηκαν οι πρόξενοι και άλλοι διπλωμάτες πολλών χωρών. Νικητές του αγώνος ήταν:

1. Ζ. Εσταζέρ (Estager), Φερράρι 250 GT, Γαλλία 2) Χ. Μπλανσού (Blanchoud, Saab 93, Γαλλία, 3) Ν. Φιλίνης, DKW F93.
   Συνοδηγός του νικητού ήταν η σύζηγος του. Κατά την άφιξη των αυτοκινήτων στην Θεσσαλονίκη, χιλιάδες θεατών είχαν βγεί στους δρόμους να χειροκροτήσουν τους οδηγούς. Τα περισσότερα, όμως, χειροκροτήματα απέσπασε ο Θεσσαλονικός Κ. Αναστασόπουλος, με συνοδηγό τον Περικλή Λυμπερόπουλο, με DKW.
   Αλλά, στο ίδιο «Ακρόπολης» παρατηρήθηκε και η πρώτη «ανθελληνική» πράξη από Έλληνα οδηγό. Το συνεργείο των αποτελεσμάτων μετά τον τερματισμό του Ράλλυ έφερε ως νικητή της γενικής κατατάξεως τον Έλληνα Άλκη Μίχο με Άλφα Ρομέο Τζουλιέττα Σπρίντ Βελότσε και δεύτερο τον Γάλλο Εσταζέ με μικρή βαθμολογική διαφορά. Τότε, ένας άλλος Έλληνα αγωνιζόμενος, που δεν είχε πιθανότητα διακρίσεως στην γενική κατάταξη καταγγέλει ότι η πινακίδα του αυτοκινήτου του Α. Μίχου δεν ήταν αναρτημένη στη θέση της, γιατί κατά την διαδρομή Κορίνθου – Αθηνών την είχε χάσει και του την παρέδωσε αργότερα άλλος αγωνιζόμενος που την είχε βρει στο δρόμο. Οι αρμόδιοι διεπίστωσαν την αλήθεια της καταγγελίας και αφού απέβαλαν κάθε συναισθηματισμό, τιμώρησαν τον Μίχο όπως έλεγαν οι κανονισμοί και κατέβασαν τον Ελληνα αγωνιζόμενο απο το βάθρο του νικητού.
   Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο του Ραδιοφωνικού σταθμού Αθηνών από τον Γιάννη Ζαχαράκη, κατά την ημέρα της απονομής των επάθλων [30-4-1957].
   «Με μια πραγματικά σεμνή τελετή τελείωσε σήμερα το πρωί ο κύκλος των εκδηλώσεων του Ράλλυ «Ακρόπολης». ... Την απονομή των βραβείων την έκανε αυτοπροσώπως η Α.Μ. ο Βασιλιάς Παύλος, η παρουσία του οποίου ήταν ιδιαίτερη τιμή στη σημερινή τελετή...
   Σταματώ φίλοι μου εδώ τον κατάλογο των νικητών της γενικής κατάταξης για να αναφέρω κάτι που ίσως πολλοί λίγοι μόνον το ξέρουν. Ουσιαστικά πρώτος νικήτης της γενικής κατατάξεως είναι ο Έλληνας Άλκης Μίχος παρόλο ότι τελικά κατέλαβε μόλις την όγδοη θέση της γενικής βαθμολογίας. Εξηγούμαι! Ο Μίχος ήρθε πρώτος και στις δύο από τις δοκιμασίες του αγώνα, τιμωρήθηκε τελικά με ποινή 20 βαθμών, γιατί κατα την διαδρομή έχασε προσωρινά την μία από τις πινακίδες με τον αριθμό του! Έτσι από ένα εντελώς τυπικό ατύχημα η Ελλάδα έχασε την πρώτη θέση της γενικής βαθμολογίας... Πρέπει να σημειώσω εδώ ότι ο πρώτος νικητής Εσταζέ τόνιζε επανειλημμένα χθες ότι δεν θεωρεί τον εαυτό του νικητή αλλά τον Μίχο...».
   Από την ατυχία του Μίχου κέρδισε όμως το «Ακρόπολης». Αναγνωρίστηκε διεθνώς ως ένας δύσκολος αγώνας που διεξάγεται κατά τρόπο αδιάβλητο και τίμιο.
   Έτος 1958. Το «Ακρόπολης» συνεχίζει την ιστορία του. Τα κολακευτικά σχόλια των ξένων αυξάνουν. Σ’ αυτό τον αγώνα έλαβαν μέρος 61 αυτοκίνητα [25 ελληνικά, 36 ξένα] και τερμάτισαν 32. Η Τεργέστη διατηρήθηκε ως δεύτερη αφετηρία με μεγάλη επιτυχία. Ο Κ. Μαυρομμάτης εκπροσωπεί [ όπως και το 1957] την ΕΛΠΑ και την οργανωτική επιτροπή του Δ.Ρ.Α. στην Τεργέστη και ακούραστα προετοιμάζει τα πάντα για μια τέλεια εκκίνηση.
   Κολακευτικά ήταν τα σχόλια του ξένου Τύπου και των οδηγών για την οργάνωση και την φιλοξενία του 6ου Διεθνές Ράλλυ Ακρόπολης. Τα ξένα αυτοκινητικά περιοδικά ανέφεραν χαρακτηριστικά για το «καφέ – μπαρ» που είχαν εγκαταστήσει στο κοντρόλ της Θήβας ο αλυτάρχης του αγώνος Πάρις Σαργολόγος, η σύζηγός του και οι κυρίες Ν. Φιλίνη και Κούτση, για να προσφέρουν καφέ, αναψυκτικά και κρουασάν στους οδηγούς. Και ο νικητής του αγώνος Ιταλός Βιλορέζι όταν είδε τις τρεις Αθηναίες κυρίες να του προσφέρουν τον δίσκο με τον καφέ φώναξε:
   «Αυτό είναι υπέροχο, κυρίες μου. Η φιλοξενία σας μας κάνει να νιώθουμε ότι δεν είμαστε ξένοι σε ξένο τόπο, ότι δεν είμαστε μόνοι».
   Ράλλυ «Ακρόπολης» 1259. Εβδομήντα τρία αυτοκίνητα πήραν μέρος στον αγώνα [25 ξεκίνησαν από την Τεργέστη] και τερμάτισαν 37. Αλυτάρχης του αγώνος ο ΑΛ. Κανελλόπουλος και ψυχή της οργανωτικής επιτροπής ο γραμματέας της Βούλτσος.

Καλό αλλά ο κανονισμός του Forum επιβάλλει να αναφέρονται οι πηγές από τυχόν παραθέσεις. Εκτός και αν το έχεις γράψει μόνος σου, οπότε μπράβο και ευχαριστούμε [Mod]

Εχετε δικιο ! Δεν εβαλα την πηγή.
Από μια πολύ σπάνια δωδεκάτομη εγκυκλοπαίδεια του αυτοκινητου ετος 1970 (Pinifarina) την οποία έχω στην κατοχή μου.