Ο χρήστης vellerefontis έγραψε:
να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή... καθώς πετούσα προς San Diego και έχω πάρει την θέση παράθυρο, γνωστή ως και του ύπνου, κάθεται παραδίπλα μου, δηλαδή αφήνωντας μια θέση κενό, μια κινεζούλα πρώτη μερίδα αλλά και ομορφιά! Τι να κάνω εγώ, την κοιτάω, με κοιτάει, την ξανακοιτάω και μου μιλάει! (αυτά να τα ακούνε, μάλλον, να τα διαβάζουνε οι ελληνίδες που χρειάζονται τρείς ώρες πλύσιμο, δυο ντύσιμο, μια παρακαλιτό και μισή φτύσιμο για να ανταποκριθούνε σε φλιρτ! )
...μετά τα πολλά πολλά για το που μένουμε, τι κάνουμε με δαύτη την ζωή μας κλπ κλπ, μιλάμε για αυτοκίνητα, όλως περιέργως
κι όμως, η τύπισα έχει δύο διθέσια, μια SLK AMG και ένα Honda NSX! ...Acura ντε, καλά, μη φωνάζετε την ψιλοπήραζε όταν της το έλεγα, ότι οι καταβολές του είναι πιο... ταπεινές, όσο ταπεινές καταβολές μπορεί να έχει αυτό το δημιούργημα!
Για να ολοκληρώνω τον πρόλογο, έχω οδηγήσει όλες τις επιμέρους εκδόσεις, γενεές του s2000 το οποίο φυσικά, ειδικά στην τελευταία του έκδοση, με κατέπληξε όπως επίσης και Honda CRX... οπότε, έχω μια ιδέα για την τρέλα που κουβαλάνε οι Ιάπωνες... Ακόμη ένα σημείο... Όταν τελείωσα το BSc στα Λόνδρα είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου μια βόλτα με Ferrari και τελικά, πουλώντας δήθεν ενδιαφέρον για μια Ducati η οποία έκανε όσο έπερναν αυτοί το Golf GT Cabriolet που είχα ως φοιτητής, κατέληξα σε Σαββατιάτικη βόλτα από τις δέκα μέχρι και τη μία το μεσημέρι στα πέριξ του πανεπιστιμίου, στο Surrey, μέσα σε ένα από τα ομορφότερα τότε αυτοκίνητα παραγωγής, την 355b... Αυτό το γράφω για να μοιραστώ μαζί σας το πόσο τυχερός ήμουν τελικά εκεί έξω και αυτή την φορά(ευχαριστώ πολύ και πάλι για το μπρελόκ, δούλεψε η τύχη του στο μέγιστο αγαπητά φιλαράκια του φόρουμ) που έχω πια οδηγήσει τους δύο τότε κύριους ανταγωνιστές μικρών υπεραυτοκινήτων! και μπορώ, έστω και νοητά, να τους συγκρίνω μέσα μου... τώρα όμως ας επικεντρωθούμε στο NSX, το οποίο και σας λέω από τώρα, και, ναι, είναι πολύ νωρίς αλλά ας το πάρει το ποτάμι, το ΛΑΤΡΕΨΑ
Βέβαια δεν ξέρω από που να ξεκινήσω και τι να πω... στην βόλτα που έκανα στον 1, παραλιακός αυτοκινητόδρομος της California με την, ίσως, πιο γνωστή και ποθητή θέα του Ειρηνικού Ωκεανού στο δεξί σου χέρι όπως κατεβαίνει κανείς νότια, το αυτοκίνητο έδειξε πραγματικά όλα του τα δόντια, με τον πιο, εύκολο, διάφανο, καλοπροαίρετο τρόπο που μου έχει μιλήσει ποτέ αυτοκίνητο, τρόπο! και περιλαμβάνεται σε αυτή την ήττα και η Lotus Elise Μκ2 που είχα οδηγήσει πριν χρόνια...
...ο δρόμος είναι άθλιος, με κάθε είδους μπαλώματα, ραγίσματα, πλάγιες και ανάποδες ανωφέρειες και κατηφόρες τυφλές από τα δένδρα ή τους βράχους, που βάζουν ακόμη και τον πιο έμπειρο οδηγό σε σκέψεις, αφού έχει να αντιμετώπίσει και τα τεράστια τέρατα(το ξέρω, επαναλαμβάνομαι αλλά έτσι είναι) που κυκλοφορούν μαζί του ή αντίθετα σε αυτόν αφού κάλλιστα μπορούν είτε να καταπιούν ένα NSX ή να το περάσουν, κατά λάθος, από πάνω...
παρά όλα αυτά, ποτέ δεν αγχώθηκα(κι ήταν ξένο το τουτού), ποτέ δεν ίδρωσα ή έσφιξα τα χέρια μου στο τιμόνι, γιατί απλά δεν χρειάστηκε... δεν μπορείτε να φανταστείτε το πόσο διάφανο και γεμάτο πληροφορία αλλά και απαλό είναι το τιμόνι του! οι δε αναρτήσεις του καταπίνουν τα πάντα αφου ήταν το τελευταίο μοντέλο με την Targa έκδοση όπου είχαν μαλακώσει λίγο το όλο set up... τρεεεεεεένο σας λέω... τρένο... κεντρομήχανα ζήτω και πάλι κεντρομήχανα... και εδώ θα συμφωνήσω με την πίσω κίνηση με όλους έσας [που μου γκρινιάζετε γιατί δήθεν είμαι δύσκολος...] που την αποθεώνετε. Κινητήρα μπροστά πίσω κίνηση ΟΧΙ, κινητήρα μέση πίσω κίνηση ΝΑΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΙΑΙΑΙ! Εκπληκτικά ζυγισμένο το όλο αυτοκίνητο με κανένα ίχνος υποστροφής αλλά ούτε και υπερστροφής εκτός αν περνάς τις 6χιλιάδες στροφές με το πόδι στο πάτωμα και το τιμόνι σε πολλές μοίρες(σαγαπάμε ρε Γ.Κ. κι ας μας τα πρήζεις! )
οι δε γαλόφιλοι φίλοι μου, έπρεπε να ήταν στο μυαλό μου να δούνε τι αλχημείες παιζόντουσαν εκείνες τις στιγμές τις πολύ στριφτερές που το όλο σασσί με έβαζε και με έβγαζε από την στροφή ανεξάρτητα το πως εγώ θα την διέγραφα μέσα στην προκαθορισμένη από τα όρια του δρόμου καμπύλη... Α πι στευτο!!!!!! άλλαζες πορεία φορτωμένος με όσα και αυτό, απλά, και υπερευαίσθητα, υπάκουε, χωρίς να σε τρομάζει ή να μιλάει πολύ, όπως θα έκαναν, πολλά, κακώς εννοούμενα, γερμανικά σπορ πισωκίνητα.... μόνο η Porsche αξίζει τόσο, η μικρή, ξερεται, αυτή για τους κομπλεξαρισμένους αλλά γνώστες οδηγούς, η Boxster... και πάλι θα είχε βαρύτερη αίσθηση, λες και θα έκανε κάτι δύσκολο για σένα... για χάρη σου... το NSX καμία σχέση, εύκολα, γρήγορα και αποτελεσματικά έστριβε, λέγοντας σου φυσικά τι κάνεις και τι κάνει χωρίς να σου ζητάει τα ρέστα ή να σου λέει, ότι, άντε, για σένα, σήμερα, θα στρίψω... απλά, έστριβε!
τώρα για επιταχυνσεις.... έχει έναν τρελό ήχο η εισαγωγή του κινητήρα! τρελό ομως! ένα βαθύ αρχικά γουργουριτό, ακουστικού βάρους 3,5 με 4χιλιάρικα κυβικών οκτακίλυνδρων, που μετά γίνεται εύστροφο εξακύλινδρο με δύναμη και τέλος στριγγλιά δεκακύλινδρου σε ροή και γλύκα αν όχι σε ένταση/// πάντως το γκάζι, όποτε και όπου, με έκανε να θέλω να το κολλήσω στο πάτωμα συχνά πικνά.
ο διάκοσμος, επειδή ακριβώς ήταν όλο δερμάτινο το εσωτερικό, με πολύ καλής ποιότητας πλαστικά κουμπάκια, στα χειριστήρια κλιματιστικού και στερεοφωνικού, με όλες εκείνες τις λεπτομέρειες που προσέθεσαν οι Ευρωπαίοι κατασκευαστές μετά την απαρχή της πρώτης και θρυλικής Lexous, δηλαδή το εξωτερικό δαχτυλιδάκι κάθε κουμπιού να είναι άλλο, πιο ασημί και πιο ωραίο πλαστικό κλπ κλπ, ο διάκοσμος λοιπόν, ήταν άψογος για την εποχή του και για το σήμερα υπέραρκετός. Ποτέ δεν έννιωσα ότι είμαι μέσα σε κάτι φθινά κατασκευασμένο... το μεγαλείο της HONDA σε όλο της το μεγαλείο!
ααα, κατανάλωση αστεία! το μόνο που ίσως λίγο μας τα χάλαγε για τις αμερικλάνικες αποστάσεις ήταν το ρεζερβουάρ, όπως το λέτε σεξοδιαστροφικά οι γάλλοι... ή, πιο λαικά, το ντεπόζιτο!
τι άλλο, τι άλλο, έχω τόσα μέσα μου που έχω πάθει σύγχυση να σας είμαι ειλικρινής, ήταν τόσο ωραία εμπειρία, που την απόλαυσα τόσο γεμάτα και ολικά που δεν μπορώ εύκολα να τα ξεχωρίσω. Το αυτοκίνητο σε μαύρο δείχνει γαμάτο, ειδικά με τους νέους, τελευταίους, HD προβόλους, το πίσω μέρος του, με την μακρόστενη φωτιστική ενότητα είναι τρελά ψαρωτικό και το προφίλ του... θυμίζει, F, φφφ, φφε... εεε, δεν μπορώ να το πω, από σεβασμό και μόνο σε αυτή την υπέροχη προσπάθεια, λάθος, δημιουργία των Ιαπώνων φίλων μας, που, από καιρό σε καιρό, μερικές φορές, μας εκπλήσουν τόσο όμορφα που νομίζει κανείς ότι ξανα-ανακάλυψαν τον τροχό... και το εννοώ αυτό... έχοντας οδηγήσει πολλά ευρωπαικά τέρατα!
Υ.Γ.: για το κιβότιο δεν μου ξέφυγε αλλά ήταν τόσο μαλακά μαγικό και σαφές που ούτε που κατάλαβα ότι έπρεπε να κάνει δουλειά το δεξί μου, τι να σας λέω, απίστευτο το όλο του σε επικοινωνία και σύμπραξη με τον οδηγό!
κι ένα video με το οποίο ξανασυγκινήθηκα...
viewtopic.php?f=8&t=13335&start=375
