Ρωτάω διότι είμαι φοιτητής στην Πάτρα (είμαι απο Αθήνα) και άρχισα να οδηγώ εδώ τους τελευταίους μήνες. Μπορώ με το χέρι στην καρδιά να πώ πως το κυκλοφοριακό της Πάτρας σε rush hour είναι πολύ πιο εφιαλτικό απο της Αθήνας! Ήρθα Πάτρα με αμάξι και πιάστηκα αδιάβαστος!
Μιλάμε για τρέλα. Απίστευτο μποτιλιάρισμα, διπλο και τριπλοπαρκαρίσματα (ναι, το έχουν δει κι αυτό τα μάτια μου!) και μία λωρίδα ειδική διαδρομή για τα κινούμενα αμάξια (οι υπόλοιπες είναι πιασμένες απο τα διπλοπαρκαρισμένα με αλάρμ) στους κεντρικούς δρόμους. Κάθε 5 μέτρα, κάποιος κλέινει τη λωρίδα με αλάρμ, με αποτέλεσμα οριακές αλλαγές απο λωρίδα σε λωρίδα, ενώ προσπαθείς να αποφύγεις νταλίκες, προπολεμικά λεωφορεία, προφυλακτήρες σε επικύνδυνες αποστάσεις, τρύπες στο οδόστρωμα και κόσμο που περνά το δρόμο κοιτώντας... κάτω!
Π.χ. στην Γούναρη (για τους μη γνώστες, απο τους κεντρικότατους δρόμους της πάτρας, διπλής κατεύθυνσης, παρέχει πρόσβαση στους υπόλοιπους μεγάλους δρόμους και γενικά πήζει τραγικά), ώρα 2:00 το μεσημέρι. Δύό λωρίδες φίσκα και ξαφνικά, έτσι στη δεξιά λωρίδα, ανάβει ο μπροστινός αλάρμ, σβήνει μηχανή και κατεβαίνει για να ψωνίσει απο το σούπερ μάρκετ εκεί δίπλα! Σύνηθες φαινόμενο. Σε φανάρι που στρίβει αριστερά, τύπος έχει σταματήσει για σουβλάκια σε σουβλατζίδικο πάνω στη γωνία και ενώ δύο μέτρα πίσω απο το κατάστημα υπάρχει διπλή θέση παρκαρίσματος, διπλοπαρκάρει πάνω στο φανάρι στη στροφή!
Τα αλάρμ είναι η δικαιολογία για τα πάντα. Τα ανάβεις και δε πα να σταματήσεις στη μέση του δρόμου? Τα υπόλοιπα αμάξια θα περάσουν πάνω απο το πεζοδρόμιο! Μιλάμε για εξωφρενικές καταστάσεις.
Και μη μιλήσω για παρκάρισμα στο κέντρο (όπου μένω, συγκεκριμένα Κανακάρη και Σαχτούρη). Απο τη στιγμή που τις ώρες καταστημάτων όλο το μήκος της Κανακάρη είναι διπλοπαρκαρισμένο αποκλείεται να βρείς να παρκάρεις. Οπότε ή αφήνεις το αμάξι στου διαόλου τη μάνα ή δεν το κινείς αν ξέρεις οτι πρέπει να επιστρέψεις σπίτι σου τέτοιες ώρες. Αν είσαι ήδη παρκαρισμένος, καλή τύχη στο ψάξιμο των οδηγών των δύο αμαξιών που σε κλείνουν! Η όλη φάση μου θυμίζει μια τεράστια Κυψέλη (έμενα εκεί παλιότερα και ξέρω απο πρώτο χέρι τι παίζει).
Το τρελό είναι πως τις μεσημεριανές ώρες (κοινής ησυχίας) και αργά το βράδυ νομίζεις οτι έχει πέσει βόμβα νετρονίων στην πόλη, είσαι το μόνο αμάξι στο δρόμο για χιλιόμετρα!
Ήρθε φίλος μου απο την Αθήνα με ΚΤΕΛ πριν μέρες να με επισκεφθεί (λόγω απεργιών στα ΑΕΙ) και πήγα να τον πάρω με το αμάξι απο το σταθμό. Εκτός του ότι κάναμε άπίστευτα πολύ ώρα, ο φίλος μου τρελάθηκε με τις συνθήκες οδήγησης! Δεν μπορούσε να πιστέψει πόσες φορές γλιτώσαμε μικροτρακαρίσματα με τον μπροστά, πίσω, αριστερά, δεξιά... και να μη μιλήσω για τα μηχανάκια!
Λόγω φοιτητών, τα μηχανάκια έχουν αρχίσει να μεγαλώνουν τρομακτικά σε αριθμό! Κλασσικά το ένα χέρι στο τιμόνι και το άλλο στο κινητό... έχεις βγάλει φλάς να στρίψεις π.χ. δεξιά, κοιτάς καθρέυτη και βλέπεις μηχανάκι να έρχεται full speed απο πίσω... αρχίζεις να στρίβεις σιγά σιγά για να πάρει το μύνημα οτι στρίβεις και αυτός ο μ****** προσπερνά 2 χιλιοστά απο την δεξιά πόρτα σου ενώ είσαι στη μέση της στροφής! Κανένας κράνος και φυσικά ανύπαρκτα φώτα τη νύχτα.
Οδηγώντας εδώ νιώθεις πως η πόλη έχει φτάσει στο όριο των οχημάτων που μπορούν να εξυπηρετήσουν οι δρόμοι της. Ενώ δηλαδή μποτιλιαρίσματα τρελά βλέπεις κυρίως στην Αθήνα, εδώ νιώθεις ταυτόχρονα πως δεν υπάρχει χώρος για να κινηθείς. Παντού περνάς σε απόσταση χιλιοστών απο άλλα αμάξια η μηχανάκια. Όλα γίνονται στο όριο και αυτό γίνεται αρκετά κουραστικό.
Θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις Πατρινών ή γενικά ατόμων που έχουν ζήσει τον οδηγικό εφιάλτη ονόματι Πάτρα για το θέμα αυτό. Μου αρέσει πολύ σαν πόλη η Πάτρα, αλλα οδηγικά την έχω ήδη μισήσει!