Πάντως, ο χαρακτηρισμός 'supercar' για μένα αφορά μία συγκεκριμένη κατηγορία αυτοκινήτων που μεν ένα από χαρακτηριστικά τους είναι οι super επιδόσεις, αλλά δεν είναι μόνο αυτές. Η εξωτική σχεδίαση, η σπανιότητα, το απλησίαστο της τιμής, η 'αύρα' του αυτοκινήτου, η εκκεντρικότητα, η υπερβολή, η αντιφατικότητα [πχ. στο Pagani ανθρακονήματα μεν, δερμάτινα καθίσματα δε], το κατά πόσο κοσμεί σε πόστερ τα δωμάτια εφήβων, η μούρη, η πολυτέλεια και ένα σωρό παρόμοια.
Ένα σωστό supercar για μένα συνδυάζει καλά τα περισσότερα από τα παραπάνω, μαζί με φοβερές επιδόσεις και οδηγική απόλαυση [και μερικές φορές το τελευταίο δεν είναι καν προτεραιότητα, όπως πχ. στην περίπτωση της Countach]. Γι' αυτό και για μένα ο ορισμός της λέξης supercar είναι το Pagani και όχι πχ. η F40, παρόλο που την τελευταία θα αγόραζα [στον ύπνο μου].
Υπό αυτή την έννοια, το GT-R ίσως να μη χαρακτηρίζεται supercar από μερικούς, όπως επίσης οι απλές 911 δε νομίζω ότι αξίζουν τον τίτλο αυτό.
Από την άλλη, υπάρχει η σχολή που πιστεύει ότι supercar αξίζει να λέγεται οτιδήποτε βάζει φωτιά στην άσφαλτο και προσφέρει ασύγκριτη και ονειρεμένη οδηγική απόλαυση. Τότε supercars είναι και τα 7 clones, τα Ariel, τα Radical και άλλες παρόμοιες κατασκευές. Θα λέγατε όμως ποτέ ένα Ariel 'supercar';
Βέβαια, όλα τα παραπάνω [όπως και κάθε τι στη ζωή] είναι σε ένα μεγάλο βαθμό υποκειμενικά.