Νομίζω ότι το θέμα έχει ξεφύγει λίγο. Ο εισηγητής του θέματος το επεσήμανε αλλά ελάχιστοι έδωσαν σημασία.
Το ερώτημα είναι άν ένα σημερινό αυτοκίνητο μπορεί να γίνει τόσο 'στριφτερό' όσο ένα 205. Και η απάντηση είναι 'όχι', με τον χαρακτήρα τουλάχιστον που είχε το Peugeot.
Ο λόγος είναι απλά γιατί τα -οικογενειακά τουλάχιστον- αυτοκίνητα έχουν τελείως διαφορετικό προσανατολισμό και προοπτικές. Και αυτό δεν είναι καθόλου μεμπτό.
Το μέσο αυτοκίνητο είναι προϊόν ευρείας κατανάλωσης. Τα όρια σε ένα μεσαίο οικογενειακό είναι τόσο ψηλά, που ένας μέσος οδηγός δεν πρόκειται να τα ξεπεράσει ποτέ. Σαν μέσο οδηγό ορίζουμε αυτόν που ενδιαφέρεται αποκλειστικά για τη χρήση του αυτοκινήτου ως μέσου και όχι για την οδηγική του ικανοποίηση.
Σε έναν επαρχιακό δρόμο, ένα τυπικό αυτοκίνητο της μεσαίας κλάσσης μπορεί να κινηθεί με ασφάλεια πολύ ταχύτερα από ένα 'σπορ' μεσαίο αυτοκίνητο 15-20 ετών. Ο τυπικός οδηγός του αραιά και που πρόκειται να το οδηγήσει έτσι και θα χρειαστεί τις δυνατότητες ενεργητικής ασφάλειας πολύ σπάνια και υπό δυσμενείς συνθήκες.
Οι εταιρείες έχουν ως στόχο να βγάζουν χρήματα για τους μετόχους τους. Χρήματα βγαίνουν πουλώντας κάτι που το ζητάει πολύς κόσμος και το πληρώνει σε αποδεκτή τιμή ή κάτι που το ζητούν λίγοι και το πληρώνουν ακριβά. Κάποιες εταιρείες βέβαια -προς τιμήν τους κατά τη γνώμη μου- έχουν καθιερώσει υψηλά στάνταρ οδικής συμπεριφοράς ακόμα και για τα πιο 'κοινότυπα' αυτοκίνητά τους (π.χ. η Alfa, η ΒΜW ή η Ford). Άλλοι θέτουν διαφορετικές προτεραιότητες.
Κάνω quote τις δημοσιεύσεις ενός μέλους, γιατί θεωρώ ότι αποτελούν χαρακτηριστική περίπτωση της υστερίας του τύπου «δεν-τα-κάνουν-όπως-παλιά» που εμφανίζεται που και που, σε συνδιασμό με μια ανησυχητικά «ολοκληρωτική» προσέγγιση.
Ο χρήστης skullone έγραψε:
Εγώ θα συμπληρώσω ότι η αδυναμία αυτή έχει δύο μορφές:
-
Αδυναμία σχεδίασης ενός σωστού συνόλου πλαισίου/αναρτήσεων
-
Αδυναμία αντίστασης του κατασκευαστή στις 'μόδες' (δηλαδή απώλεια προσωπικότητας).
Καμιά αδυναμία δεν υπάρχει στο σχεδιασμό ενός «σωστού» πλαισίου. Τα πλαίσια είναι τόσο καλύτερα από αυτά της περασμένης εικοσαετίας που δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Οι αναρτήσεις επίσης έχουν εξελιχθεί.
Οι «μόδες» επίσης δεν είναι κάτι που δεσμεύει τις εταιρίες, είναι κάτι που το χρησιμοποιούν. Ο στόχος των εταιρειών είναι το κέρδος, τελεία και παύλα. Όλα τα υπόλοιπα είναι για αμετανόητα ρομαντικούς (χαρακτηρισμός που δεν είναι απαραίτητα και πάντοτε θετικός).
Εγώ θα το πάω αλλού:
Γιατί να κάνουν τα αυτοκίνητα εντελώς άχρηστα και υποστροφικά και να μην εκπαιδεύσουν σωστά τους οδηγούς;
Ποιοί να τους εκπαιδεύσουν? Πόσα αυτοκίνητα έχεις οδηγήσει που είναι άχρηστα και υποστροφικά και πως μας αποδεικνύεις ότι οι δύο αυτοί χαρακτηρισμοί σχετίζονται?
Εγώ τελικά θα συμφωνήσω με τον Setright. Όλα αυτά τα μαρκετίστικα 'τεστ' (βλέπε τάρανδοι) έχουν εξαφανίσει την αρχή 'Caveat emptor'.
Επίσης, αφαιρούν την ιδιαιτερότητα και την προσωπικότητα από τα αυτοκίνητα και συμβάλλουν στο να καταστούν οι οδηγοί ΟΛΟΙ απλά, λοβοτομημένα ατομάκια που απλά πατάνε λίγο γκάζι, μετά πλακώνονται στα φρένα μόλις δουν στροφή και όλη τους η τέχνη περιορίζεται στο απλό γύρισμα του 'τσερκιού' προς την κατεύθυνση της στροφής έτσι ώστε το αυτοκίνητο να είναι παράλληλο με τις διαχωριστικές γραμμές.
Να λείπει το βύσσινο.
Το τεστ ταράνδου δεν είναι μαρκετίστικο κόλπο. Ο alfasud το επεσήμανε νομίζω όπως και το γεγονός ότι υπάρχουν και αρκετά ακόμα τεστ που θεωρούνται σημαντικά και ίσα ίσα που επιδιώκουν να ενδυναμώσουν την καταναλωτική πίστη.
Αγαπητέ skullone, κρίνοντας από το ύφος, θα σου συνιστούσα, ειδικά αν είσαι κάπως προχωρημένης ηλικίας, που για κάποιο λόγο δεν το πιστεύω, να προσέχεις περισσότερο για την πίεσή σου. Δεν ωφελεί να τα βλέπουμε όλα σαν μαύρα και άσπρα. Και ελπίζω η συμπεριφορά σου στο δρόμο, ως προς τους 'άχρηστους' οδηγούς που περιγράφεις, να μην συνάδει με τους λεκτικούς σου αυτοσχεδιασμούς.
Επίσης, σε καθαρά φιλολογικό επίπεδο, θα ήθελα να σου επισημάνω την επαναληπτική χρήση μιας συγκεκριμένης προσωπικής αντωνυμίας στο γραπτό σου λόγο.