-
Παρατηρώντας τους ανθρώπους γύρω μου, διαπιστώνω ότι καθένας έχει ένα οδηγικό πρότυπο το οποίο ακολουθεί άλλοτε συνειδητά, άλλοτε ασυναίσθητα. Τα πρότυπα που βλέπω είναι τα εξής:
-
Ο ραλίστας. Είναι το πιο συχνό ίνδαλμα των Ελλήνων οδηγών. Θεωρεί ότι αν προσπεράσει όλα τα υπόλοιπα αυτοκίνητα θα νικήσει σε έναν αγώνα που λαμβάνει χώρα στην φαντασία του. Χαρακτηριστική συνήθειά του, να κολλάει τον μπροστινό και να τον περνά ταχύτατα στο milisecond που του δόθηκε η ευκαιρία. Συνήθως έχει ένα ιστορικό από κλήσεις της τροχαίας γιατί υπάρχει ο παράλογος νόμος να μην τρέχεις με 180 σε κατοικημένες περιοχές. Σε ακραίες περιπτώσεις κάνει μπαντιλίκια σε κυκλικούς κόμβους.
-
Ο δικτάτορας. Θεωρεί ότι το αυτοκίνητό του είναι η αυτού μεγαλειότητης του δρόμου στην οποία πρέπει όλοι οι υπόλοιποι να παραμερίσουν. Αν και συνήθως οδηγεί ακριβά αυτοκίνητα, παραβιάζει το στοπ και την προτεραιότητα χωρίς να σκέφτεται ότι μια ζημιά στο αυτοκίνητό του θα κοστίσει πολύ περισσότερο απ' ότι στους άλλους. Μονόδρομοι; Δεν υπάρχουν. Παρκάρισμα, επιτρέπεται παντού.
Συνήθως ο δικτάτορας έχει φίλο τον ραλίστα, διότι βασίζονται και οι δύο σε μια βασική αρχή: ο ΚΟΚ είναι μια γενική κατευθυντήριος γραμμή, μια υπόδειξη, η εφαρμογή της οποίας επαφίεται στην κρίση του οδηγού. -
Ο αγρότης. Οδηγάει με άκυρες ταχύτητες σε όλους τους δρόμους. Στον αυτοκινητόδρομο μπορεί να ελαττώσει ξαφνικά και να πηγαίνει με 20, ενώ στον χωματόδρομο μπορεί να τρέχει με 90. Το αυτοκίνητό του, αν και βενζινοκίνητο ακούγεται σαν πετρελαιοκίνητο τάνκερ από τα λάδια που έχουν να αλλαχτούν από το 1990πΧ. Τα λάστιχά του είναι πιο λεία κι από αυτά της φόρμουλας 1.
-
Ο νόμιμος οικογενειάρχης. Δεν πιστεύει ότι είναι σπουδαίος οδηγός. Συνήθως ξέρει περισσότερα απ' όσα λέει ότι ξέρει γιατί δε γουστάρει καμία από τις παραπάνω κατηγορίες. Οι παραπάνω τον θεωρούν ηλίθιο που είναι τόσο νόμιμος. Ίσως και να είναι, έχει όμως γλυτώσει τις κλήσεις της τροχαίας. Το αυτοκίνητό του το πλένει πολύ στην αρχή και σιγά σιγά αραιώνει τις πλύσεις. Τo ξαναπλένει καλά λίγο πριν το πουλήσει για να φαίνεται ωραίο στο car.
Παρατηρώντας λοιπόν όλους τους παραπάνω, διαπιστώνω ότι λείπει μια κατηγορία, ίσως και η πιο σημαντική. Κανένας ποτέ δεν μας την έδειξε ως πρότυπο και είναι αυτή που θεωρώ ότι θα έπρεπε να μιμηθούμε όλοι μας.
*** Ο σωφέρ. Ο σωφέρ λοιπόν θα έπρεπε να υπάρχει ως το απόλυτο πρότυπο και δυστυχώς, όλα αυτά τα χρόνια που γνωρίζω οδηγούς, μόνο έναν τέτοιον άνθρωπο έχω συναντήσει (ο οποίος ήταν και σωφέρ στο επάγγελμα). Στόχος του ήταν να φτάσει εγκαίρως στον προορισμό του χωρίς να παραβιάζει ποτέ τον κοκ.
Παρακολουθούσε πάντοτε τον δρόμο πολύ πιο πέρα από τα επόμενα 50μέτρα που κοιτάει ο μέσος οδηγός.
Το ταξίδι μαζί του ήταν απόλαυση διότι απέφευγε εγκαίρως τις λακκούβες, χωρίς να κάνει απότομες μανούβρες. Βλέπετε, είχε μάθει να μην οδηγάει για τον εαυτό του, αλλά για τους επιβάτες που κουβαλούσε. Γι' αυτό και ρωτούσε 'μήπως κρύωσες; να ανοίξω το καλοριφέρ;' ή 'μήπως θέλεις να ακούσουμε λίγο ραδιόφωνο;'
Προσπερνούσε όποτε έπρεπε και αν έπρεπε, χωρίς γκρίνιες, βρισίδια ή χειρονομίες για το όχημα που τον εμπόδιζε. Ήταν ένας τζέντλεμαν σε όλα του.
Όσο δούλευε είχε μια mercedes η οποία ήταν καλογυαλισμένη και σινιαρισμένη. Όταν πλέον συνταξιοδοτήθηκε, αγόρασε ένα opel kadett, το οποίο είχε πάντα καθαρό και περιποιημένο, κι ας μην το χρησιμοποιούσε επαγγελματικά. Ποτέ του δεν ενεπλάκη σε ατύχημα, ούτε καν γρατζούνισμα, παρότι είχε κάνει με τα χιλιόμετρά του αμέτρητες φορές τον γύρο της Γης.
Τέτοιες μέρες που είναι, τον θυμήθηκα πάλι λόγω του ονόματός του (Γιάννης).
Όταν πλέον είδε ότι τα αντανακλαστικά του μειώθηκαν, σταμάτησε να οδηγεί και χωρίς κανέναν εγωισμό χρησιμοποιούσε την συγκοινωνία.Αν σκεφτείτε, ποτέ δεν ακούμε κάποιον να λέει ότι οδηγάει σαν σωφέρ. Όλοι μας είμαστε περήφανοι για τον τρόπο οδήγησής μας, ο οποίος είναι λάθος. Μήπως, θα έπρεπε να επαναπροσδιορίσουμε το τι θεωρούμε σωστό και τι θεωρούμε λάθος στην οδήγησή μας;
-
-
Παρατηρώντας τους ανθρώπους γύρω μου, διαπιστώνω ότι καθένας έχει ένα οδηγικό πρότυπο το οποίο ακολουθεί άλλοτε συνειδητά, άλλοτε ασυναίσθητα. Τα πρότυπα που βλέπω είναι τα εξής:
-
Ο ραλίστας. Είναι το πιο συχνό ίνδαλμα των Ελλήνων οδηγών. Θεωρεί ότι αν προσπεράσει όλα τα υπόλοιπα αυτοκίνητα θα νικήσει σε έναν αγώνα που λαμβάνει χώρα στην φαντασία του. Χαρακτηριστική συνήθειά του, να κολλάει τον μπροστινό και να τον περνά ταχύτατα στο milisecond που του δόθηκε η ευκαιρία. Συνήθως έχει ένα ιστορικό από κλήσεις της τροχαίας γιατί υπάρχει ο παράλογος νόμος να μην τρέχεις με 180 σε κατοικημένες περιοχές. Σε ακραίες περιπτώσεις κάνει μπαντιλίκια σε κυκλικούς κόμβους.
-
Ο δικτάτορας. Θεωρεί ότι το αυτοκίνητό του είναι η αυτού μεγαλειότητης του δρόμου στην οποία πρέπει όλοι οι υπόλοιποι να παραμερίσουν. Αν και συνήθως οδηγεί ακριβά αυτοκίνητα, παραβιάζει το στοπ και την προτεραιότητα χωρίς να σκέφτεται ότι μια ζημιά στο αυτοκίνητό του θα κοστίσει πολύ περισσότερο απ' ότι στους άλλους. Μονόδρομοι; Δεν υπάρχουν. Παρκάρισμα, επιτρέπεται παντού.
Συνήθως ο δικτάτορας έχει φίλο τον ραλίστα, διότι βασίζονται και οι δύο σε μια βασική αρχή: ο ΚΟΚ είναι μια γενική κατευθυντήριος γραμμή, μια υπόδειξη, η εφαρμογή της οποίας επαφίεται στην κρίση του οδηγού. -
Ο αγρότης. Οδηγάει με άκυρες ταχύτητες σε όλους τους δρόμους. Στον αυτοκινητόδρομο μπορεί να ελαττώσει ξαφνικά και να πηγαίνει με 20, ενώ στον χωματόδρομο μπορεί να τρέχει με 90. Το αυτοκίνητό του, αν και βενζινοκίνητο ακούγεται σαν πετρελαιοκίνητο τάνκερ από τα λάδια που έχουν να αλλαχτούν από το 1990πΧ. Τα λάστιχά του είναι πιο λεία κι από αυτά της φόρμουλας 1.
-
Ο νόμιμος οικογενειάρχης. Δεν πιστεύει ότι είναι σπουδαίος οδηγός. Συνήθως ξέρει περισσότερα απ' όσα λέει ότι ξέρει γιατί δε γουστάρει καμία από τις παραπάνω κατηγορίες. Οι παραπάνω τον θεωρούν ηλίθιο που είναι τόσο νόμιμος. Ίσως και να είναι, έχει όμως γλυτώσει τις κλήσεις της τροχαίας. Το αυτοκίνητό του το πλένει πολύ στην αρχή και σιγά σιγά αραιώνει τις πλύσεις. Τo ξαναπλένει καλά λίγο πριν το πουλήσει για να φαίνεται ωραίο στο car.
Παρατηρώντας λοιπόν όλους τους παραπάνω, διαπιστώνω ότι λείπει μια κατηγορία, ίσως και η πιο σημαντική. Κανένας ποτέ δεν μας την έδειξε ως πρότυπο και είναι αυτή που θεωρώ ότι θα έπρεπε να μιμηθούμε όλοι μας.
*** Ο σωφέρ. Ο σωφέρ λοιπόν θα έπρεπε να υπάρχει ως το απόλυτο πρότυπο και δυστυχώς, όλα αυτά τα χρόνια που γνωρίζω οδηγούς, μόνο έναν τέτοιον άνθρωπο έχω συναντήσει (ο οποίος ήταν και σωφέρ στο επάγγελμα). Στόχος του ήταν να φτάσει εγκαίρως στον προορισμό του χωρίς να παραβιάζει ποτέ τον κοκ.
Παρακολουθούσε πάντοτε τον δρόμο πολύ πιο πέρα από τα επόμενα 50μέτρα που κοιτάει ο μέσος οδηγός.
Το ταξίδι μαζί του ήταν απόλαυση διότι απέφευγε εγκαίρως τις λακκούβες, χωρίς να κάνει απότομες μανούβρες. Βλέπετε, είχε μάθει να μην οδηγάει για τον εαυτό του, αλλά για τους επιβάτες που κουβαλούσε. Γι' αυτό και ρωτούσε 'μήπως κρύωσες; να ανοίξω το καλοριφέρ;' ή 'μήπως θέλεις να ακούσουμε λίγο ραδιόφωνο;'
Προσπερνούσε όποτε έπρεπε και αν έπρεπε, χωρίς γκρίνιες, βρισίδια ή χειρονομίες για το όχημα που τον εμπόδιζε. Ήταν ένας τζέντλεμαν σε όλα του.
Όσο δούλευε είχε μια mercedes η οποία ήταν καλογυαλισμένη και σινιαρισμένη. Όταν πλέον συνταξιοδοτήθηκε, αγόρασε ένα opel kadett, το οποίο είχε πάντα καθαρό και περιποιημένο, κι ας μην το χρησιμοποιούσε επαγγελματικά. Ποτέ του δεν ενεπλάκη σε ατύχημα, ούτε καν γρατζούνισμα, παρότι είχε κάνει με τα χιλιόμετρά του αμέτρητες φορές τον γύρο της Γης.
Τέτοιες μέρες που είναι, τον θυμήθηκα πάλι λόγω του ονόματός του (Γιάννης).
Όταν πλέον είδε ότι τα αντανακλαστικά του μειώθηκαν, σταμάτησε να οδηγεί και χωρίς κανέναν εγωισμό χρησιμοποιούσε την συγκοινωνία.Αν σκεφτείτε, ποτέ δεν ακούμε κάποιον να λέει ότι οδηγάει σαν σωφέρ. Όλοι μας είμαστε περήφανοι για τον τρόπο οδήγησής μας, ο οποίος είναι λάθος. Μήπως, θα έπρεπε να επαναπροσδιορίσουμε το τι θεωρούμε σωστό και τι θεωρούμε λάθος στην οδήγησή μας;
-
-
Μια και συζητάμε για τύπους Έλληνα οδηγού, δείτε αυτό το διαφημιστικό και πείτε ποιούς τύπους οδηγού αναγνωρίζετε ως ενδημικούς στην Ελλάδα.
Εγώ πιστεύω πιστεύω πως στην οδήγηση είμαστε μια τυπική μεσανατολική χώρα με διαφορετικό θρήσκευμα των οδηγών.
-
Ωραίο αυτό που είπες για τον σοφέρ και με περηφάνια (;) λέω ότι έχω πάρει τα εύσημα δυο φορές (και τις δυο από κυρίες) , η πρώτη μου είπε ότι δεν έχει ξαναμπεί σε καθαρότερο αυτοκίνητο και η δεύτερη ότι της έκανε εντύπωση πως άλλαζα ταχύτητες χωρίς να το καταλαβαίνει . Τώρα που το σκέφτομαι έχω και ένα άλλο σύμπτωμα , από τότε που έβαλα πρόγραμμα στο yaris αντί να το πατάω , το πάω οικονομικά για να καίω το ένα λίτρο πετρέλαιο κάτω σε σχέση με πριν, ασε που άλλαξα τακάκια μπροστινά στα 90000 χλμ ...μάλλον γερνάω ...ή γίνομαι σοφέρ , μ'αρέσει αυτό θα λέω, είμαι σοφέρ!
Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται πολλοί, είναι ότι ο έπαινος των επιβατών, όπως οι κυρίες στο δικό σου αυτοκίνητο, είναι πολύ πιο ικανοποιητικό από τον οίστρο της προσπέραση ή την αδρεναλίνη της απότομης στροφής.
Και μια ερώτηση : έχεις καμιά τεχνική για την ομαλή αλλαγή των ταχυτήτων (η οποία να μην φθείρει τον συμπλέκτη);
-
Προσωπικά ούτε που με νοιάζει ο έπαινος από κάποιον επιβάτη. Αυτό που με νοιάζει είναι η ασφάλειά του και να μην κατέβει από το αυτοκίνητο κουδούνι. Γι αυτό και με συνεπιβάτη δεν ξεπερνάω τα όρια ταχύτητας και οριακά προσπεράσματα αποφεύγονται.
Τεχνική για ομαλή αλλαγή ταχυτήτων δεν υπάρχει, απαλές κινήσεις πρέπει να γίνονται και στο λεβιέ και στο συμπλέκτη. Βέβαια αν έχει γίνει κακή χρήση του συμπλέκτη και έχει πάρει κενά ότι και να κάνεις το κλώτσιμα θα υπάρχει σε κάθε αλλαγή είτε σε μικρό είτε σε μεγάλο βαθμό.
-
Και μια ερώτηση : έχεις καμιά τεχνική για την ομαλή αλλαγή των ταχυτήτων (η οποία να μην φθείρει τον συμπλέκτη);
Απλά αλλάζω αφήνοντας απαλά τον συμπλέκτη είμαι πιο προσεκτικός από τότε που πλήρωσα 900€ στην Ford στην Λάρισα γιατί έσπασαν τα χτένια στον συμπλέκτη του Mondeo ST.
Για την καθαριότητα (που δεν ρώτησες ) έχω ένα κόλπο ακόμα και τώρα τον χειμώνα που οι συνθήκες δεν ευνοούν ,καθαρίζω καλά το αμάξι μέσα και μόνο τα παράθυρα απέξω έτσι όταν είσαι μέσα νιώθεις ότι είσαι σε ένα καθαρό αυτοκίνητο αυτό το κάνω πάντα μετά από μια διαδρομή που θα λερωθεί και χρειάζονται μόνο μια πετσέτα μικροϊνών και νερό !
-
Ωραίο αυτό που είπες για τον σοφέρ και με περηφάνια (;) λέω ότι έχω πάρει τα εύσημα δυο φορές (και τις δυο από κυρίες) , η πρώτη μου είπε ότι δεν έχει ξαναμπεί σε καθαρότερο αυτοκίνητο και η δεύτερη ότι της έκανε εντύπωση πως άλλαζα ταχύτητες χωρίς να το καταλαβαίνει . Τώρα που το σκέφτομαι έχω και ένα άλλο σύμπτωμα , από τότε που έβαλα πρόγραμμα στο yaris αντί να το πατάω , το πάω οικονομικά για να καίω το ένα λίτρο πετρέλαιο κάτω σε σχέση με πριν, ασε που άλλαξα τακάκια μπροστινά στα 90000 χλμ ...μάλλον γερνάω ...ή γίνομαι σοφέρ , μ'αρέσει αυτό ,θα λέω είμαι σοφέρ!
-
Πιστεύω ότι υπάρχει τεχνική για ομαλή αλλαγή ταχυτήτων πέραν της απαλής χρήσης του συμπλέκτη. Κάτι περισσότερο από τις απαλές κινήσεις. Για παράδειγμα, σημαντικό είναι να ξέρεις τις ακριβείς στροφές στις οποίες το αυτοκίνητό σου κάνει την μετάβαση από την μια ταχύτητα στην άλλη χωρίς να αισθανθεί ο επιβάτης την αλλαγή. Αυτό μάλλον θέλει 'διάβασμα' του αυτοκινήτου καθώς σε κάθε μοντέλο αυτό διαφέρει.
Πόσο ομαλά μπορούμε να οδηγήσουμε γενικώς; Αν υποθέσουμε ότι έχουμε στην πίσω θέση έναν επιβάτη που γράφει, θα μπορούσαμε να οδηγήσουμε με τέτοιον τρόπο που να μην του φύγει καμία γραμμή;Όσον αφορά την καθαριότητα, η τεχνική σου monman2 μου άρεσε πολύ.
Αυτό που κάνω εγώ για το εσωτερικό, είναι πέραν των κλασικών, παίρνω τα πατάκια στο σπίτι μου και εκτός από το να τα τινάξω και να τα περάσω από ηλεκτρική σκούπα, τα πλένω στην μπανιέρα με σαμπουάν. Για τα πλαστικά στο αυτοκίνητο χρησιμοποιώ μωρομάντηλλα (αν κάτι δε βλάπτει το δέρμα των μωρών, σίγουρα δε βλάπτει το πλαστικό του αυτοκινήτου). Με τρία τέσσερα μωρομάντηλλα αφαιρείται όλη η σκόνη, καθαρίζει και αφήνει ένα ωραίο άρωμα που δεν ενοχλεί.Όσον αφορά τον έπαινο των επιβατών Πάνο, αυτό ακριβώς είναι που λένε όλοι οι σωφέρ, ότι η διαφορά ενός οδηγού από έναν σωφέρ είναι ότι ο πρώτος σε μεταφέρει από ένα σημείο Α σε ένα σημείο Β χωρίς προβλήματα, ο σωφέρ μετατρέπει αυτήν την διαδρομή σε εμπειρία.
-
Πολύ μεγάλο ρόλο παίζει και το αυτοκίνητο. Το 308 το οδηγώ απαλά (όταν δε βιάζομαι) χωρίς να πιεστώ να το κάνω αυτό. Το MX5 από την άλλη δε μπορώ, πιέζομαι για να κάνω απαλές κινήσεις και μου σπάει τα νεύρα, από τη φύση του είναι φτιαγμένο να το οδηγάς κάπως νευρικά. Επίσης παίζει ρόλο και η διαδρομή του συμπλέκτη, είχα κάνει κάποια χιλιόμετρα με yaris (σα του MONMAN) και μου φάνηκε πολύ ωραίο και βελούδινο που ακόμα και κάπως άτσαλα να το άφηνες λόγω της μικρής διαδρομής του και του απαλού κουμπώματος δεν κλοτσούσε. Από την άλλη ποτέ δεν κατάφερα να βρω το σωστό σημείο σε Volvo V40.
Για την καθαριότητα έχω κι εγώ ένα πανάκι στο ντουλαπάκι και μετά από κάθε βόλτα κάνω ένα σβέλτο πέρασμα το σαλόνι και ανά διαστήματα το βρέχω με ήπιο καθαριστικό για χρήση σαν υγρό μαντηλάκι. Με τα πατάκια δεν πολυασχολούμαι, μόνο τακτικό τίναγμα και αραιά και που πλύσιμο.
Όσον αφορά τους σοφέρ αυτή είναι η δουλειά τους, να σε πηγαίνουν ατσαλάκωτο στο προορισμό σου γι αυτό και πάνε πολύ αργά, αφήνουν μεγάλες αποστάσεις και συνήθως επιλέγουν μεγάλους δρόμους. Σε τέτοια περίπτωση εγώ θα βαριόμουνα και μόνο θετική δε θα ταν η εμπειρία.
-
-
Καλα μονο εγω πληρωνω καλα για το καθαρισμα.;;;
Του βαζω κερι των 40 ευρω.....μονος μου και κανω μπρατσα....μι Φορα το εξαμηνο και ενδιαμεσα ειδικο σπρευ διατηρησης καθε φορα που πλένεται.
Ειδικο για τα μαυρα πλαστικα του εξωτερικου να μην ασπρισουν.
Ναι ειμαι απο αυτους που τα χαϊδευουν τα
........αυτοκινητα και θελω να ειναι απαλο σα μεταξυ το χρωμα τους
Του βαζω μεσα ματ καθαριστικα maguiare με ειδικα σφουγκαρακια και ειδικα καθαριστικα στα δερματινα. Παντα με μεγαλη προσοχη και πολυ απαλα.
Τα πατακια τα πλενουν στο πλυντηριο....αλλα μια φορα τον χρονο κανω και τη μοκετα με αυτα τα καθαριστικα για χαλια....
Ολα αυτα τα κανω συνηθως μεσημερακια αργιων.... δεν εχω υπνο και λεω κατσε να ασχοληθω με το τουτου...
Μου εχουν πει οτι αυτοκινητο και αν πουλησω το παιρνουν αμεσως χωρις να το ψαξουν μονο κια μονο λογο της καθαριότητας του. Καλυτερο απο εκθεσιακο και καινουργιο.
Ετσι εχω μονιμα εν δυναμη πελατες που θα τα παρουν αμεσως....χαχαχα
Αλεξανδε....πως εβγαλες το συμπερασμα οτι κατι που ειναι για μωρο δεν κανει κακο στα πλαστικα.
Τα πλαστικα θελουν προστασια απο τις uv οπως επισης εσωτερικη ενιαχυαη του χρωματος. Τα μαντιλακια δεν το κανουν αυτό
-
Lap, το συμπέρασμα για τα μωρομάντηλλα το έβγαλα από το γεγονός ότι δεν είναι εμποτισμένα με κάποιο έντονο καθαριστικό, ούτε καν με οινόπνευμα. Επίσης, είναι πολύ πιο φθηνά. Παλιότερα, είχα υγρά μαντηλάκια ειδικά για τα πλαστικά του αυτοκινήτου, ανέδυαν μια οσμή χημικών ουσιών που φοβάμαι ότι δεν κάνουν καλό στην υγεία των επιβαινόντων.
Την μοκέτα πώς την καθαρίζεις; Έχεις σκούπα για χαλιά;
-
Με αυτό η το αλλο που ειναι νομιζω ιταλικο και εχει αφρο και πλαστικες τριχες. Το εχουν ολα τα σουπερ.
Μιλαμε μπαινεις στπ αυτοκινντο και θελεις να ξαπλωσεις στη μοκετα....μυριζουν και τελεια.....
Ολη η μυρωδια παιδια απο τη μοκετα ερχεται.... μυριζει καθαρο νοικοκυριο.
Οσοι μπαινουν λενε πως ευχαριστιουνται ωραιο καθαρο περιβαλλον...απαλη μουσικη, κλιμα, αισθηση καθαρου και ωραια μυρωδια.....λιμουζινα...
Χαχα
Edit ξεχασα το λινκ
https://www.vanishstains.com.au/products/carpet/
Εχει και ενεργο οξυγονο....που καταστρεφει την μεμβρανη των βακτηριων και γενικως μετα απο λιγη ωρα δεν εχει τιποτα βλαβερο η μοκετα... τελειο και για παιδια δηλαδη που ολονκαι κατι πεφτει κατω στη μοκετα και μετα παει στο στομα.
-
Edit ξεχασα το λινκ
https://www.vanishstains.com.au/products/carpet/
Εχει και ενεργο οξυγονο....που καταστρεφει την μεμβρανη των βακτηριων και γενικως μετα απο λιγη ωρα δεν εχει τιποτα βλαβερο η μοκετα... τελειο και για παιδια δηλαδη που ολονκαι κατι πεφτει κατω στη μοκετα και μετα παει στο στομα.
Υποθέτω αναφέρεσαι στα δύο δεξιά. Όταν ρίχνεις το σπρέι ή τον αφρό, μετά τον μαζεύεις ή το αφήνεις;
-
https://www.kalimeraellada.gr/ekrhksh-iaverh-o-ellhnas-trivlakas/#.XhLuItYLxM9.facebook
Ποσο δίκιο εχει
Ο Ιαβέρης έχει απόλυτο δίκιο. Όμως, ο τρόπος με τον οποίο προωθεί το δίκιο του είναι αναποτελεσματικός. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι αν κι όλοι συμφωνούν μαζί του, όταν έρθει η ώρα και πιάσουν το τιμόνι, παρασύρρονται και ξεχνούν όλα όσα έμαθαν.
-
Στο ιταλικο το αφηνω...κανει ασπρο αφρο...τρυβω...παω για καφεδακι και εξαφανιζεται ....και στο αλλο ετσι κα ει αλλα αφηνει πισω νομιζω κατι ασπρακια σαν σταχτη...τα μαζευω με σκουπα
-
Με αυτό η το αλλο που ειναι νομιζω ιταλικο και εχει αφρο και πλαστικες τριχες. Το εχουν ολα τα σουπερ.
Μιλαμε μπαινεις στπ αυτοκινντο και θελεις να ξαπλωσεις στη μοκετα....μυριζουν και τελεια.....
Ολη η μυρωδια παιδια απο τη μοκετα ερχεται.... μυριζει καθαρο νοικοκυριο.
Οσοι μπαινουν λενε πως ευχαριστιουνται ωραιο καθαρο περιβαλλον...απαλη μουσικη, κλιμα, αισθηση καθαρου και ωραια μυρωδια.....λιμουζινα...
Χαχα
Edit ξεχασα το λινκ
https://www.vanishstains.com.au/products/carpet/
Εχει και ενεργο οξυγονο....που καταστρεφει την μεμβρανη των βακτηριων και γενικως μετα απο λιγη ωρα δεν εχει τιποτα βλαβερο η μοκετα... τελειο και για παιδια δηλαδη που ολονκαι κατι πεφτει κατω στη μοκετα και μετα παει στο στομα.
Φαντάζομαι εννοείς την ταπετσαρία και όχι τα πατάκια.
-
Τα πατακια τα πλενουν στο πληντυριο με πιεστικο...
Αυτα ρα αλλαζω σχετικα συχνα ...ανα δυο με τρια ετη καινουργια.
Εγω λεω τη μοκετα του δαπεδου....με τον καιρο μαζευει χωματα ιστοριες που δεν φαινονται στο ματι αλλα μυριζει, ιδιαιτερα στη ζεστη. Μια φορα τον χρονο.....τουλαχιστον, τραβαω ενα καθαρισμα κανα 15 λεπτο και μοσχομυριζει ολο το εσωτερικο.
Ααε που αππο γκρυ γινεται πραγματικα βαθυ μαυρο.
-
Πολύ μεγάλο ρόλο παίζει και το αυτοκίνητο. Το 308 το οδηγώ απαλά (όταν δε βιάζομαι) χωρίς να πιεστώ να το κάνω αυτό. Το MX5 από την άλλη δε μπορώ, πιέζομαι για να κάνω απαλές κινήσεις και μου σπάει τα νεύρα
Ομοίως, γι'αυτό προσπαθώ να πηγαίνω παντού με το δικό μου που ναι, είναι άθλιο για καθημερινή χρήση και δεν είχα καταλάβει το ποσο μέχρι το πρώτο ταξίδι με το (και 'δικό μου') 308.
Μακριά και αλάργα όσο γίνεται λοιπον, μη χαλάμε τις συνήθειές μας οι 'ραλιστες'...
-
Περιέργως, ο τρόπος συμπεριφοράς μου έχει κουμπί... Πάντα είμαι ήρεμος στο τιμόνι, ποτέ απότομες κινήσεις και τα συναφή, όμως ο ρυθμός διαμορφώνεται από τη φύση της μετακίνησης. Στην καθημερινότητά μου και στο ταξίδι σε EO, είτε μόνος είτε με παρέα, είμαι σοφέρ. Μου έχει τύχει πολλάκις, ακόμη και μέσα στην Αθήνα σε διαδρομή μισής ώρας, να μου κοιμηθεί επιβάτης/ες. Ακόμη και άτομα που δεν γνωριζόμασταν τόσο καλά, αλλά η ανάγκη το έφερε να μπουν σε αυτοκίνητο με εμένα οδηγό (οπότε δεν συνέτρεχε κανένας λόγος να με εμπιστευτούν και να χαλαρώσουν τόσο σε μερικά λεπτά...), σε 10 λεπτά το ροχαλητό τους κάλυπτε τον ήχο του μοτέρ.
Αν όμως βρεθώ μόνος, με διάθεση και σε αγαπημένα και γνωστά ερημικά στροφιλίκια είτε τυχαία είτε επί τούτου, τότε μπαίνει το άλλο mode. Και πάλι όμως με ηρεμία, planning ahead, άμυνα όταν χρειάζεται και αυτοσυγκράτηση ούτως ώστε να υπάρχουν περιθώρια αντίδρασης στο απρόοπτο. Ρυθμός Τέλειας (ποτέ Ειδικής) Διαδρομής όπως διαβάζαμε κάποτε.
Η καθαριότητα στο εσωτερικό επίσης με ενδιαφέρει, αλλά όχι σχολαστικά. Τινάζω πατάκια, φροντίζω να μη λερώσω, και γενικά είμαι τόσο προσεκτικός ώστε μια φορά το μήνα που το αμάξι πάει για πλύσιμο μέσα-έξω, 'μέσα' να καθαρίζουν καθαρό αυτοκίνητο.
Τα οδηγικά πρότυπα των Ελλήνων